ลิลลี่จ้องมองชายหนุ่มที่ตนเองหมายปองเดินจับจูงมือนางแบบรุ่นน้อง ที่ตอนนี้รัศมีในวงการนางแบบเจิดจรัสแซงหน้าตนเองด้วยความสาวสวยรูปร่างดี อุปนิสัยในวงการที่ตนเองก็ต้องยอมรับว่าเป็นคนนอบน้อมและมีความอดทนสูง จนสามารถเบียดตนเองให้ตกขอบไปอย่างไม่น่าสงสัย ด้วยแววตาริษยา ปกติแล้วคนอย่างลิลลี่ไม่เคยต้องตามวิ่
กริชชัยหันไปมองทางที่จะเดินไปห้องน้ำ เป็นระยะๆ พร้อมกับก้มมองปลายเท้า จนเอกรัตน์ถึงกับแซวเสียงดัง “เฮ้ย ไรว่ะ น้องสาวไปห้องน้ำแค่เนี่ย เดี๋ยวก็มา” “เออ นั่นดิไอ้กริชเปลี่ยนไปมากนะเนี่ย” ณัฐพงค์แซวอีกคน “หุปปากไปเลยพวกแก” เสียงแมสเสจ เข้ามาในโทรศัพท์ กริชชัยรีบกดดูเนื่องจากคิดว่าเป็นของหญิงสาว ที
พิพัฒนพงค์ พยาบาลต้นน้ำเดินตามหลังนายแพทย์อนวินท์ อย่างเรียบร้อย หญิงสาวเดินไปส่งชายหนุ่มที่รถ หลังจากกลับจากหัวหิน ก็ตรงไปที่โรงพยาบาล แต่ได้รับรายงานว่า คุณหญิงมณีจันทร์กลับบ้านมาพักผ่อน ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาว ก็ตามมาที่เรือนหลังเล็ก “ขี้นมาคุยกันบนรถกับพี่ สักครู่สิน้ำ” “ค่ะ” นายแพทย์อนวินท์ค
กอหญ้าเดินเข้าบริเวณบ้านเช็ดหน้าตา เมื่อเข้าสู่บริเวณบ้านได้ยินเสียง หญิงชรากำลังคุยกับหญิงสาวที่น้ำเสียงเหมือนพี่สาวบุญธรรม หญิงสาวเดินเกือบวิ่งถลาเข้าไปหาทั้งหญิงชราและพี่สาวบุญธรรมอย่างดีใจ “คุณย่า กลับบ้านแล้วเหรอคะ” “แหม ไปไหนมายัยกอหญ้าแต่งตัวสวยเชียว” พยาบาลสาวนั่งมองน้องสาวบุญธรรมอย่างเอ็น
เอลี่ร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อชายหนุ่มสอดใส่ความเป็นชาย เข้ามาด้านหลัง สาวประเภทสองเคยเห็นแต่ในหนังเกย์ในทีวี แต่เมื่อมามีประสบการณ์กลับรู้สึกเจ็บจี๊ด “อื้อ ...” “ครั้งแรกใช่ไหม เอลี่ ..อย่าเกร็งสิแล้วมันจะดีขึ้น” อดิสรหยุด ก่อนจะลูบไล้มือก็พยายามเรียกร้อง ร่างกายของชายหนุ่มที่ขยับเข้าออกทีละนิดทีล
ผ่านไปสักครู่ กริชชัยเดินตามสาวใช้มาด้วยชุดลำลองสีสันสดใส ชายหนุ่มตรงเข้าไปกราบที่ตักก่อนจะลุกขึ้นหอมแก้มผู้เป็นย่าอย่างสนิทสนม “ว่าไงเรา ...ทานข้าวหรือยัง ย่าเห็นว่าเราอยู่บ้านคนเดียวเลยชวนมาทานด้วยกัน” “ครับ” กริชชัยตอบแต่สายตามองหาร่างหญิงสาวที่ทำให้ตนเองกระวนกระวายตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมา หลั
ภูเก็ต เมื่อฝนหยุดตกแล้ว อดิสรรีบสะกิดให้สาวประเภทสองตื่น เพื่อจะหาทางกลับโรงแรม กะเทยสาวพลิกตัวก่อนจะรู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย จนเผลอร้องออกมาเบาๆ “อืม...” “รีบๆ ออกไปกันเถอะเอลี่ เดี๋ยวฝนตกลงมาอีกเราคงไม่ได้กลับโรงแรม” “ค่ะ แต่เอลี่ขี่มอเตอรไซด์ไม่ไหวหรอกนะคุณสรคงต้องขับเองแล้วล่ะ” “คุณเป็
ภายในเรือนหลังเล็ก วันนี้ตรีรินทร์และธมกานต์ มาเยี่ยมคุณหญิงมณีจันทร์ แต่เช้า กอหญ้าถูกเรียกให้เข้าไปในห้องด้วย หญิงสาวได้ยินบทสนทนาโดยบังเอิญ “เจ้ากริช มันไม่กลับบ้านมาเลยเหรออะไรของมันเนี่ย อีกไม่กี่วันจะแต่งงานแล้ว” คุณหญิงมณีจันทร์บ่นเสียงหงุดหงิด “เห็นบอกว่าจะรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนงานแต่ง
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ