หนึ่งชั่วโมงผ่านไป การถ่ายทำผ่านไปอย่างทุลักทุเล แต่ก็ผ่านไปได้เกือบจะราบรื่น เอลี่เข้ามาจูงมือ กอหญ้า แล้วกระซิบ “ยัยนั่น มันเหยียบเท้าแก ฉันเห็น” “อื้ม ช่างเหอะ นิดๆหน่อย” “มันแกล้ง แกไม่เห็นหรือไง” “เห็น แล้วจะทำยังไงได้” “ฉันเบื่อพวกนางเอกหว่ะ” “อย่ามีเรื่องดีกว่า สงสารทีมงาน แค่นี้ก็เมื่อ
บนสายการบินไทย เที่ยวบิน เชียงราย กรุงเทพฯ สาวประเภทสอง ยืนคุยกับเพื่อนสาวคนสนิทหน้าห้องน้ำ อย่างเคร่งเครียด เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมากว่าชั่วโมงข้างหน้า อย่างหวาดเสียว “โอ๊ย ฉันจะบ้า เหมือนหนังน้ำเน่าไม่มีผิด นี่เรดาร์จับเกย์ของฉันคงเสื่อมมองไม่ออกว่า อีตาปีเตอร์เป็นพวกเดียวกันกับฉัน อกอีแป้น
กริชชัยพยายามนั่งนิ่ง แต่ใจเต้นแรงเมื่อไห้ยินเสียงมีรถเลี้ยวเข้ามาในบริเวณ บ้าน มีแต่เสียงตรีรินทร์ และหวาน ที่ดังอยู่ข้างๆหน้าต่าง “ต้าย ยัยกอหญ้ากลับมาแล้วค่ะคุณแม่ เอ นั่นไม่ใช่รถตู้บริษัทนี่คะ รถใครอ่ะสวยจัง” ตรีรินทร์อุทานเสียงดัง “ทำไมคุณญ่าไม่ลงมาสักทีล่ะคะ คุณรินทร์” “นั่นสิ คงกำลังคุยอะไ
กริชชัยพยายามนั่งนิ่ง แต่ใจเต้นแรงเมื่อไห้ยินเสียงมีรถเลี้ยวเข้ามาในบริเวณ บ้าน มีแต่เสียงตรีรินทร์ และหวาน ที่ดังอยู่ข้างๆหน้าต่าง “ต้าย ยัยกอหญ้ากลับมาแล้วค่ะคุณแม่ เอ นั่นไม่ใช่รถตู้บริษัทนี่คะ รถใครอ่ะสวยจัง” ตรีรินทร์อุทานเสียงดัง “ทำไมคุณญ่าไม่ลงมาสักทีล่ะคะ คุณรินทร์” “นั่นสิ คงกำลังคุยอะไ
หญิงสาว สะดุ้งเมื่อชายหนุ่มใช้มือปลดสายบาร์เซีย ออก กอหญ้าพยายามถอนริมฝีปาก หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย “คุณกริช ญ่ามาตามไปทานข้าวนะคะ” “ไม่ ..ไม่หิวข้าวแล้ว แต่หิว...ญ่า” “ไม่ได้นะคะ ผู้ใหญ่รออยู่...” “อีกนิดเดียว...นะ ขอชื่นใจอีกนิดเดียว...” กริชชัยจูบไซ้ติ่งหู กอหญ้าจิกปลายเล็บที่บ่า
ต้นน้ำมือสั่นเล็กน้อย ตอนกดลิฟท์ หัวใจเต้นรัวมือลูบกระโปรง ที่สั้นเหนือเข่ากว่าสองนิ้ว อีกมือจับที่หน้าอก เป่าปากเล็กน้อย พร้อมนึกถึงภาพเหตุการณ์ตอนกลางวัน ที่ทำให้เธอบ้าดีเดือด ลุกขึ้นมาแต่งตัวหลุดโลกเช่นนี้ เสียงชายหนุ่มยังก้องอยู่ในหู “นี่คุณ จะแต่งตัวแบบนี้ไปเดินเล่นกับผมเนี่ยนะ ผมนึกว่าคุณแต่ง
ผ่านไปร่วมสิบนาที อาหารเริ่มทะยอยออกมา อนวินท์ชะเง้อไปทางห้องน้ำ ก่อนตัดสินใจเดินไปตาม หญิงสาว นายแพทย์หนุ่มยืนอยู่หน้าห้องน้ำ อย่างใจเย็นต้นน้ำเดินออกจากห้องน้ำ หลังจากหายเข้ามาร่วมยี่สิบนาที หญิงสาวเดินออกมา พร้อมกับเปิดกระเป๋าถือ เกือบชนเข้ากับ คนๆหนึ่ง หญิงสาวเงยหน้า พร้อมตกใจ “อ้าว คุณหมอมายืน
กริชชัยหอมแก้มแรงๆ ก่อนจะจูบไล่ไปที่ริมฝีปากบางกริชชัยหยุดนิ่ง เหมือนอยากประทับริมฝีปากนานๆ ก่อนจะใช้ลิ้น และริมฝีปากจูบซับความหวาน มือก็ดึงผ้าเช็ดตัวออกอย่างง่ายดาย กริชชัยหมุนตัวขณะที่ริมฝีปากยังจูบหญิงสาว อย่างเร่าร้อน เรียกร้อง โหยหามือควานหาสวิซไฟ ก่อนจะกดปิดไฟ ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวแล้วเดินตรงไปท
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ