หลังจากรับเอกสารการจดทะเบียนสมรส มาแล้วต้นน้ำยังรู้สึกชากับความรู้สึกไม่หาย แต่ก็ต้องมาช็อคอีกครั้ง ก่อนกลับนายแพทย์หนุ่มได้พูดกับเจ้าหน้าที่ เสียงดังฟังชัดว่า “ผมขอคำร้องการจดทะเบียนหย่าด้วยเลยนะครับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” พนักงานอ้าปากตาโต อาการเดียวกับต้นน้ำ หญิงสาวปวดแปลบไปทั้งร่างกาย มือสั่นแต
กอหญ้าทำงานหน้าฟร้อนท์อย่างตั้งใจ กับรุ่นพี่ และเพื่อนสาวที่มาฝึกงานอีกคน โดยคุณสมสมัยเดินตรวจเป็นครั้งคราว วันละครั้งสองครั้งเพื่อดูแลความเรียบร้อย ช่วงนี้แขกไม่พลุ่งพล่านด้วยสถานการณ์ทางการเมือง ทำให้ยอดแขกเข้าพักตกลงไปบ้าง นานๆ จะมีแขกเข้ามาเช็คอินทีหนึ่ง กอหญ้าพิมพ์ใบเสร็จรับเงินให้กับแขกที่จะเช
อนวินท์พาต้นน้ำมาส่งที่ห้องน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวพร้อมส่งแปรงสีฟันใหม่เอี่ยม “คุณใช้แชมพูพวกนี้ไปก่อน พอใช้ได้ไหม” “ได้สิคะ ดีกว่าตอนเราไปค่ายอาสาตั้งเยอะ” ต้นน้ำปล่อยให้สายน้ำสาดรดร่างกายและศีรษะ น้ำตาแห่งความเศร้าใจปริ่มเอ่อขึ้นอีกครั้ง ‘แต่งงานโดยที่ไม่รัก แถมยังโกรธเกลียดเราอีก แต่งพร้อมเซ็
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ต้นน้ำเก็บล้างอย่างเป็นระเบียบ อนวินท์ออกจากบ้านไปกว่ายี่สิบนาที ต้นน้ำยืนนิ่ง ก่อนน้ำตาที่อดกลั้นไว้ก็ไหลหญิงสาวทรุดตัวลงนั่งก่อนปิดใบหน้าร้องไห้มาอย่างต้องการปลดปล่อย ‘แต่งงานด้วยความแค้น จดทะเบียนสมรสพร้อมจดทะเบียนหย่า พี่หมอทำไมใจร้ายกับน้ำนัก ไม่รู้เหรอว่าน้ำรักพี่หม
โรงแรมไอเฟลสตาร์ กริชชัยนั่งมองกล้องวงจนปิด นัยน์ตายิ้ม เห็นกอหญ้ากำลังทำงานอย่างตั้งใจ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปสัมผัสจอภาพในเครื่องคอมฯ ก่อนจะชะงักมือ เมื่อมีแขกต่างประเทศยื่นนามบัตร ให้หญิงสาวที่ยึดพื้นที่ภายในใจของตนเองเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ กริชชัยจ้องมองเห็นหญิงสาวส่งยิ้มหวาน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้
อนวินท์กระชากแขนหญิงสาวกลับมา พร้อมกับใช้มือ ประคองใบหน้าหญิงสาว ริมฝีปากบดเคล้าคลึง ริมฝีปากบาง อย่างต้องการลงทัณฑ์ ไม่มีความอ่อนหวาน ต้นน้ำรู้สึกระบมที่ริมฝีปาก มือของหญิงสาวทั้งจิก และข่วนตามท่อนแขน อนวินท์รับรู้รสชาติความหอมหวานของริมฝีปากบาง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปลี่ยนจากการจาบจ้วงจูบบดคลึง เป็นคว
พิพัฒนพงค์ กริชชัยเดินวนไปมา ในห้องพักด้วยความหงุดหงิด จำได้ว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้ว กลับจากประชุม กว่าจะเสร็จก็เย็นมากๆแล้วมาเจอรถติดอีกร่วมสองชั่วโมง กริชชัยกลับมาบ้านด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อกลับมาหวังว่าจะเจอคู่หมั้นสาว แต่กลับเจอแต่บิดา มารดากำลังนั่งรับประทานอาหารกันสองคน “อ้าว กริช วันนี้กลับซ
นายแพทย์หนุ่ม ถอดแว่นใสไว้ข้างๆ หัวเตียง ก่อนจะจูบไซร้ซอกคอขาว ไล่เรื่อยลงมา ถึงหน้าอกขาวนวล ที่เต่งตึงยึดหยุ่นมือแถมลื่นนิดๆ ราวกลับอาบน้ำแร่แช่น้ำนมเสมอ อนวินท์ถอนหายใจเฮือกก่อนจะใช้ลิ้นไล้เลียราวกลับเป็นของหวาน “หมอ อย่าแกล้งน้ำ..ช่วยน้ำด้วย” เสียงพยาบาลสาวอ้อนวอนเมื่อรู้สึกเหมือนถูกดึงลงในเพลิง
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ