บทที่ 76 ดัดนิสัย

บทที่ 76 ดัดนิสัย

"..." พะพายนั่งตัวแข็งทื่อกับคำพูดของธารน้ำ เธอไม่รู้จะทำอะไรต่อดี ตอนนี้แก้มเธอคงแดงเอามากๆ แน่เลย ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่ภารันแล้วหยิกแขนเขาเพราะเขาเอาแต่ทำลอยหน้าลอยตาใส่

"กินข้าวต่อดีกว่า.."

"พี่พี~" เด็กสาวทำหน้าบึ้งเมื่อภารันตักข้าวมาจ่อริมฝีปาก เธอเหลือบตามองพ่อกับแม่เขาเพราะทั้งสองกำลังมองเธออยู่ แล้วจึงยกมือมาปิดหน้าแต่ก็อ้าปากกินข้าวที่เขาป้อน ทำเอาพายุหลุดขำด้วยความเอ็นดูเด็กสาว

"หึหึ..น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ" มาเฟียใหญ่เอ่ยขึ้นก่อนจะหันมาตักข้าวป้อนภรรยาบ้าง ความน่ารักของพะพายทำให้เขาคิดถึงความน่ารักของภรรยาเมื่อครั้งที่คบกันแรกๆ และธารน้ำก็เป็นแบบนั้นมาตลอด หญิงสาวยิ้มให้สามีอย่างเขินอาย

"ป๊ายุน่ารักจังเลยค่ะ"

"นี่แหละตัวพ่อความเจ้าเล่ห์" ธารน้ำพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ แล้วหันมามองหน้าลูกชาย พะพายเองก็หันมามองแฟนหนุ่ม

"พี่พีเจ้าเล่ห์เหมือนป๊ายุนี่เอง" ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากันแล้วหัวเราะชอบใจ

"ก็ฉันลูกใครล่ะ แต่เจ้าเล่ห์น้อยกว่าพ่อแล้วกัน หึหึ.." เขาหัวเราะขบขันก่อนทั้งสี่คนจะหันมากินข้าวต่อ พะพายอมยิ้มจนตาหยีเมื่อถูกตามใจ "กินข้าวเยอะ...แก้มตุ่ยแล้ว"

"ไม่ชอบเหรอคะ แก้ม