Accueil / มาเฟีย / ผู้ชายสารเลว / บทที่ 63 ฝันร้าย

Share

บทที่ 63 ฝันร้าย

last update Dernière mise à jour: 2025-02-18 11:28:08

บทที่ 63 ฝันร้าย

พะพายทำหน้าลำบากใจเข้าไปใหญ่เพราะเธอรู้อนาคตเลยว่ามิลินกับเดวิดต้องทะเลาะกันแบบนี้ไปเรื่อยแน่ เธอคลี่ยิ้มให้เดวิดด้วยควมเกรงใจแล้วเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของมิลิน “ยัยลินทำไมแกไปพูดกับเดย์แบบนั้น เขาแค่มาดูแลฉันนะ” พะพายเอ็ดเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก

"ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้ามันนิ. ดูทำหน้าเข้า คิดว่าตัวเองหล่อตายแหละ" เด็กสาวเบะปากอย่างนึกหมั่นไส้ จนพะพายยกมือขึ้นมากุมขมับแทบไม่ทันกับความไม่ยอมคนง่ายๆของเพื่อนรัก เต้ที่ได้ยินแบบนั้นก็พลอยหนักใจไปตามพะพายด้วย "แกไม่ต้องมาแก้ตัวให้มันเลยนะ เดี๋ยวฉันงอนแกด้วยคนหรอก" มิลินหันมาขู่เพื่อนรักแล้วหันหน้ามาทำงานต่อแต่ก็เห็นเต้กำลังทำหน้าล้อเลียนอยู่

"ปากดีไปเถอะแก ระวังได้เขามาเป็นผัวนะ" เต้พูดแซวแกมหยอกแต่กลับทำให้มิลินไม่ชอบใจจนเผลอตีต้นแขนเพื่อนแรงๆ

"ฉันไม่ชอบไอ้แก่นั่นหรอกย่ะ คนบ้าอะไรน่าหมั่นไส้ชะมัด" ว่าจบมิลินก็หันมาถลึงตาใส่พะพายเป็นเชิงห้ามปรามเธอแล้วทั้งสามคนก็นั่งทำรายงานช่วยกันจนเสร็จ และในตอนที่พะพายจะเปิดประตูออกมาเธอก็ได้กลิ่นหอมออกมาจากห้องครัวของมิลินเลยรีบเดินมาดู ก็เห็นเดวิดกำลังทำกับข้าวอยู่ซึ่งมันก็น่ากินมากจนน
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Related chapter

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 64 กิจกรรมครอบครัว

    บทที่ 64 กิจกรรมครอบครัว07:00พะพายนอนอมยิ้มอยู่ในอ้อมกอดของภารันโดยที่เขายังไม่ตื่น คงเป็นเพราะความเพลียที่ทำให้ภารันไม่รู้สึกตัวแม้จะถูกเธอจ้องมองเป็นเวลานานแล้วก็ตาม"คนอะไร..หลับเหมือนเด็กเลย" ไม่ว่าเปล่าแต่ยังยื่นนิ้วไปแตะคิ้วหนาและเลื่อนปลายนิ้วลงมาหยุดไว้ที่ริมฝีปากหยักได้รูป ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบเบาๆ และสัมผัสของเธอก็ช่วยปลุกให้ภารันตื่น"อื้อ~ จะแอบลักหลับกันรึไง""อื้อ! พี่พีตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอทำหน้าตกใจที่จู่ๆภารันก็พูดขึ้นทันทีที่เธอผละริมฝีปากออก พะพายหลบสายตาคนตรงหน้าทันที"ก็ตอนที่เธอแอบจูบ""...""วันนี้ไม่ต้องไปเรียน วันนี้วันสำคัญ""สำคัญอะไรเหรอคะ" พะพายเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างอยากรู้"วันรวมญาติฉัน ทำกิจกรรมร่วมกัน""กิจกรรม?""อืม.." เขาตอบเสียงงัวเงียแล้วซบหน้าเข้าหาอกอุ่นๆของแฟนสาว "เธอต้องไปกับฉัน เพราะฉันขี้เกียจตอบคำถามแม่""ที่ชวนพายไปเพราะแค่ขี้เกียจตอบคำถามแม่น้ำแค่นั้นเหรอคะ" คนตัวเล็กถามเสียงหน่ายและทำหน้าบูดบึ้งใส่เขาด้วย ภารันตื่นเต็มตาที่ได้ยินแบบนั้น"เปล่า...แต่อยากเปิดตัวแค่นั้น""แต่พายมีเรียนนะ""ช่างหัวเรื่องเรียนเถอะน่า ไม่เก่งไม่ฉลาด

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 65 ความจริง

    บทที่ 65 ความจริงภารันตะโกนลั่นป่าด้วยความโกรธจัด มันแค่เสี้ยววินาทีที่เธอคาดสายตาเขา และเสียงปืนเมื่อครู่ทำให้ทุกคนมารวมตัวกันตรงจุดที่พะพายหายตัวไป แดเนียลพาลูกน้องมากว่าสิบคนและอาวุธสงครามอีก"..พะพาย กูพลาดแล้ว" ภารันพูดออกไปด้วยความเสียใจ มือหนากำหมัดแน่นจนสั่นเทิ้ม"มันกล้ามากที่บุกมาถึงที่""นายครับ มีรอยหญ้าล้มอยู่ตรงนี้ คาดว่ามีคนมานั่งตรงนี้เป็นเวลานานแล้วครับ" ลูกน้องของแดเนียลเอ่ยขึ้น ภารันกระโดดลงจากหลังม้าเดินเข้าไปดู ก่อนที่เขาจะเดินตามรอยเท้าไปจนเจอกับกองขี้เถ้าที่ยังคงมีอายความร้อนอยู่ ภารันกำหมัดแน่นอย่างเดือดดาล"มันกล้ามากที่ทำเรื่องแบบนี้""แม่ว่าพีใจเย็นๆก่อนนะลูก" ธารน้ำเดินเข้ามาห้ามปรามลูกชายแต่ภารันกลับไม่ฟังอะไร เขาควบม้ากลับมายังที่พัก แดเนียลที่เห็นท่าไม่ดีก็รีบตามมาเตือนสติเพื่อนรัก"มึงต้องใจเย็นกว่านี้นะเว้ย มึงก็รู้ว่านั่นคือแผนที่ล่อมึงออกไป" มาเฟียหนุ่มตาน้ำข้าวพยายามเตือนสติเพื่อนรัก ภารันกำหมัดแน่นแล้วชกเข้ากับผนังปูนอย่างแรง ใครก็ไม่เข้าใจความรู้สึกเขาในตอนนี้"มันเอาตัวพะพายไป มึงยังจะให้กูใจเย็นอีกเหรอวะ!" มือหนากำคอเสื้อแดเนียลอย่างแรง แต่เขาก

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 66 ต้องเลือก

    บทที่ 66 ต้องเลือกพะพายกรีดร้องสุดเสียงและดึงเชือกไว้สุดแรงเกิด น้ำตาไหลพรากมือเธอเริ่มไม่มีเลือด เด็กสาวหันมาอ้อนวอนผู้เป็นอาเสียงแหบแห้ง"คุณหนูอา ช่วยพี่เดย์ด้วย..อึก~ อย่าทำแบบนี้""หึหึ.." ภูผาแสยะยิ้มร้ายกาจแล้วเดินไปหาเดวิดอีกครั้ง เขากระชากคอเสื้อเดวิดอย่างแรงก่อนจะใช้มีดแหลมกรีดซ้ำตรงแผลของเดวิดแต่เขาก็ไม่ได้ร้องโอดครวญ"ไอ้ลูกหมา! มึงคิดว่ามึงกำลังเล่นอะไรอยู่วะ!" เดวิดเอ่ยถามภูผาอย่างเดือดดาล แล้วหันไปมองพะพายที่นั่งตัวสั่นระริกอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอยื้อเขาไว้สุดแรงจนแทบจะตกลงไปในสระว่ายน้ำเสียเอง"มึงสิไอ้ลูกหมา มึงนี่เป็นหมารักเจ้าของนะ""ถึงกูจะเป็นหมา แต่กูก็ไม่ทำตัวน่าสมเพชแบบมึง!""หึหึ.." ภูผาแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันแล้วเดินกลับไปหาพะพายอีกครั้ง "พวกมึงคงหวงเด็กคนนี้มากสินะ แต่นี่มันหลานกู" เขาตวัดปลายมีดแหลมๆ เชยคางพะพายขึ้นจนปลายมีดบาดปลายคางเธอมีเลือดไหลออกมามากมาย"กรี๊ด!! คุณอา.." เธอกรีดร้องจนปากสั่นเมื่อภูผาปามีดในมือไปใส่เดวิด เธอกลัวเขาจนเหมือนคนเสียสติ ร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วงเมื่อเดวิดนิ่งไป "ฮือ~ ทำไมทำแบบนี้ ไอ้สารเลว!""ครั้งหนึ่ง...พ่อหลานก็เคยด่

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 67 รู้สึกผิด

    บทที่ 67 รู้สึกผิดหลายชั่วโมงต่อมาภารันยังนั่งอยู่ที่เดิมโดยมีแดเนียลนั่งเป็นเพื่อนข้างๆ ไม่นานหมอเจ้าของคนไข้ของทั้งสองก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ" เขารีบปรี่เข้าไปถามหมอด้วยท่าทางร้อนรน มองเข้าไปในห้องผ่าตัดก่อนประตูจะปิดสนิทด้วยหัวใจห่อเหี่ยว หมอหนุ่มถอนหายใจเบาๆ"หมออยากให้ทำใจนะครับ มีดถูกจุดสำคัญมากๆ ต้องเฝ้าระวังอาการในห้องปลอดเชื้อก่อน ตอนนี้คุณพลอยขวัญยังอยู่ในขั้นวิกฤตอยู่""..." ภารันถอนหายใจหนักๆ ตอนนี้เขาไม่รู้จะทำยังไงก่อนดี ก่อนจะหันไปมองหน้าหมอเจ้าของไข้เดวิด "ลูกน้องผมเป็นยังไงบ้าง" หมอหนุ่มทำหน้าไม่ต่างจากหมอคนที่รักษาพะพายเลย"ห้าสิบห้าสิบครับ ถ้าเขาพ้นคืนนี้ไปได้..." หมอหยุดพูดก่อนจะเดินออกไป ภารันทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อย่างหมดแรง แดเนียลที่ได้ฟังทุกอย่างก็ยิ่งสงสารเพื่อนรัก"เฮ้ย! ไม่เป็นไรนะ" มือหนาลูบหลังภารันเบาๆ ภารันนั่งเงียบอยู่หน้าห้องไอซียูนานหลายชั่วโมง ความรู้สึกผิดดำดิ่งลงก้นเหวลึกภายในใจ ขอบตาแดงก่ำราวกับคนร้องไห้ เขารู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจและไม่อาจอธิบายความรู้สึกนี้ให้ใครฟังได้"กูผิดเอง..""มันไม่ใช่ความผิดมึง อย่าคิดแบ

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 68 คนสำคัญ

    บทที่ 68 คนสำคัญ"พาย.." ภารันโน้มตัวลงมากอดพะพายด้วยความระมัดระวัง ขณะที่เด็กสาวร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอคิดว่าตัวเองจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาเห็นหน้าภารันอีกแล้ว"...พายหิว" ภารันหลุดขำทั้งน้ำตาก่อนที่จะหันไปเอาน้ำมาให้แฟนสาวดื่ม "พายหลับไปกี่วัน""หลายวันอยู่เหมือนกัน..แล้วเป็นยังไงบ้าง""เจ็บ~""ฟื้นมาก็ทำหน้าอ้อนเลยนะ" มาเฟียหนุ่มใช้หลังมือเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มนวลเบาๆ แล้วโน้มตัวลงไปกอดพะพายไว้อีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด "ฉันขอโทษ..ขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ" คนตัวเล็กค่อยๆยกมือขึ้นมาโอบกอดแฟนหนุ่มไว้แล้วกดริมฝีปากลงบนหน้าผากเขา"พายรักพี่พี..อึก..พายอยากอยู่กับพี่พี""..." ภารันยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ได้ยินคำว่ารักจากปากพะพายเป็นครั้งแรก "ฉันรักเธอ..รักมากๆ" ใบหน้าคมคายเลื่อนขึ้นมาคลอเคลียกับใบหน้าสวย แล้ววางหน้าผากลงกับหน้าผากมน ทั้งสองหลับตาลงช้าๆ มอบสัมผัสอบอุ่นให้กันและกัน "เดี๋ยวฉันจะเรียกหมอมาตรวจ ตอนนี้นอนนิ่งๆก่อน""พี่พีรักพายมากไหม""...มาก""อึก..ฮือ~" เด็กสาวร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจสุดซึ้งที่ได้ยินคำว่ารักจากปากภารันเป็นครั้งแรกเช่นกันหลังจากที่เธอสับสนอยู่คนเดียวมานาน และวันนี้ท

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 69 ดูแล

    บทที่ 69 ดูแลเด็กสาวเบะปากคว่ำอย่างน้อยใจแต่ก็อ้าแขนออกกว้าง รอรับกอดจากชายหนุ่ม การได้รับความอบอุ่นจากเขาทำให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยว"ไม่เสียใจได้ไหม" เขากำลังขอร้องเธอไม่ให้เสียใจงั้นเหรอ..พะพายเม้มปากแน่นแล้วหยุดร้องไห้ "ฉันไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ความรู้สึกที่มีให้เธอเปลี่ยนไป ฉันก็ไม่อยากให้เธอสัมผัสถึงความเสียใจอีก""พายขอโทษที่ไม่มีเหตุผลกับพี่พี แต่พายเสียใจ.." ภารันยิ้มบางๆ แล้วก้มลงไปหอมหน้าผากพะพายอีกครั้ง "พายขอโทษที่ทำให้พี่พีหนักใจ..""เลิกขอโทษกันไปมาเถอะ เจ็บมากไหม" เขาเปิดเสื้อเธอขึ้น ดูแผลด้วยความเป็นห่วง "เลิกงอแงเลยนะ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ""แล้วพี่เดย์เป็นยังไงบ้างคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"เดวิดยังน่าเป็นห่วง เหล็กถูกจุดสำคัญ...ต้องเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด""พี่เดย์รักพี่พีมากนะคะ เขาเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มากๆ อย่าปล่อยเขาให้อ้างว้างนะคะ พายขอร้อง..ช่วยพี่ชายพายด้วย""ไม่ต้องห่วง ไอ้เดย์มันก็เหมือนน้องชายฉัน มันต้องรอดอยู่แล้ว""อย่าให้พี่เดย์เป็นอะไรนะคะ""ห่วงตัวเองให้มากๆ เรื่องไอ้เดย์น่ะไม่ต้องห่วงหรอก""พายรู้สึกเจ็บซี่โครงด้านซ้ายค่ะ" พะพายทำห

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 70 เปลี่ยนไป

    บทที่ 70 เปลี่ยนไปปึง!พะพายสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจที่จู่ๆประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างไร้มารยาท มิลินกับเต้รีบยกมือไหว้ขอโทษภารันที่เสียมารยาทแล้วรีบเดินไปหาเพื่อนรัก"เป็นไงบ้าง ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่เลยรู้ไหม" เด็กสาวเจ้าของคำถามโน้มตัวลงไปกอดเพื่อนรักไว้หลวมๆ ด้วยกลัวว่าพะพายจะเจ็บ"โอเคยัง" เต้เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"พายอาการดีขึ้นมากแล้ว ไม่กี่วันก็น่าจะกลับบ้านได้""ไม่ต้องห่วงเรื่องเรียนนะ ฉันตามงานให้แกทุกอย่างเลย" พะพายยิ้มกริ่มแล้วอ้าแขนกอดมิลินอีกครั้ง "หายเร็วๆนะเพื่อน""ขอบใจทั้งสองมากนะ รัก.." ทั้งมิลินและเต้ต่างกอดพะพายด้วยความคิดถึง แต่ทว่าในตอนนั้นเสียงกระแอมกระไอของคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ดังขัดขึ้นเสียก่อนทำให้ทั้งสามคนผละออกจากกัน "แกไปดูพี่เดย์ไหม เขาก็เจ็บเหมือนกันนะ""บ้า! ให้ฉันไปดูมันทำไม""แก~ พี่เขาบาดเจ็บอยู่นะ อีกอย่างพี่เขาไม่มีคนไปเยี่ยมด้วย นอกจากฉันกับพี่พี พวกแกไปเยี่ยมเขาหน่อยสิ~""ห่วงตัวเองก่อนไหมยัยพาย" มิลินกัดฟันพูดอย่างคาดโทษเพื่อนรัก แต่เต้กลับยิ้มมุมปากแล้วควงแขนมิลิน "อะไรเต้! แกอย่ามาทำหน้าแบบนั้นนะ" มิลินแยกเขี้ยวใส่เพื่อนอย่างรู้ทัน"เอาน่า อย่า

    Dernière mise à jour : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 71 หลงใหล

    บทที่ 71 หลงใหล"อ๊ะ! จะ..เจ็บแผลค่ะ" พะพายทำหน้าเหยเกราวกับเจ็บนักหนา พลางเอามือกุมบาดแผลซึ่งมันหายแล้ว ภารันแสยะยิ้มมุมปากอย่างคาดเดาอะไรไม่ได้แล้วอุ้มพะพายขึ้นมาบนห้องนอนส่วนตัว "จะ..เจ็บจริงๆนะคะ""ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ เจ็บแผลใช่ไหม?" เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆ เป็นเชิงบอกว่าเจ็บและยังทำหน้าเหยเกด้วย ภารันวางพะพายลงบนเตียงนอนแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมพะพายไว้"ทะ..ทำอะไรคะ" เธอถามเสียงสั่นเพราะภารันเอาแต่มองหน้าเธอแล้วก็ยิ้ม แต่เธอไม่ชอบยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้นเอาเสียเลย "อื้อ!! พายเจ็บแผล""เดี๋ยวทำเบาๆ ไม่ให้เจ็บ""ไม่เอา รอให้พายหายดีกว่านี้ก่อนได้ไหมคะ""...ถ้ารอถึงตอนนั้น เกรงว่าจะไม่ไหว""อื้อ!" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรต่อภารันก็ฉกริมฝีปากลงมาปิดผนึกกลีบปากอวบอิ่มไว้ มอบจูบละมุนให้พะพายจนอีกฝ่ายเคลิ้มตามเขา มือหนาค่อยๆลูบไล้เรียวขาสวยจนไรขนอ่อนตามร่างกายเธอลุกซู่"ไม่เอา..แต่จูบตอบแบบนี้หมายความว่ายังไง?" ภารันแสยะยิ้มอย่างนึกเอ็นดูแล้วจัดการถอดเสื้อพะพายออกอย่างช่ำชองตามด้วยบราเซียร์ในขณะที่เธอนอนมองการกระทำรีบร้อนของภารันเงียบๆ"พะ..พี่พี จะทำจริงๆเหรอคะ""อ้อนไปก็เท่านั้น""แต่หนูเจ็บแผลจริ

    Dernière mise à jour : 2025-02-18

Latest chapter

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่  25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่  23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่  21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status