เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 62 คนบงการ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 11:27:45
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้ชายสารเลว บทที่ 63 ฝันร้าย
บทที่ 63 ฝันร้ายพะพายทำหน้าลำบากใจเข้าไปใหญ่เพราะเธอรู้อนาคตเลยว่ามิลินกับเดวิดต้องทะเลาะกันแบบนี้ไปเรื่อยแน่ เธอคลี่ยิ้มให้เดวิดด้วยควมเกรงใจแล้วเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของมิลิน “ยัยลินทำไมแกไปพูดกับเดย์แบบนั้น เขาแค่มาดูแลฉันนะ” พะพายเอ็ดเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก"ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้ามันนิ. ดูทำหน้าเข้า คิดว่าตัวเองหล่อตายแหละ" เด็กสาวเบะปากอย่างนึกหมั่นไส้ จนพะพายยกมือขึ้นมากุมขมับแทบไม่ทันกับความไม่ยอมคนง่ายๆของเพื่อนรัก เต้ที่ได้ยินแบบนั้นก็พลอยหนักใจไปตามพะพายด้วย "แกไม่ต้องมาแก้ตัวให้มันเลยนะ เดี๋ยวฉันงอนแกด้วยคนหรอก" มิลินหันมาขู่เพื่อนรักแล้วหันหน้ามาทำงานต่อแต่ก็เห็นเต้กำลังทำหน้าล้อเลียนอยู่"ปากดีไปเถอะแก ระวังได้เขามาเป็นผัวนะ" เต้พูดแซวแกมหยอกแต่กลับทำให้มิลินไม่ชอบใจจนเผลอตีต้นแขนเพื่อนแรงๆ"ฉันไม่ชอบไอ้แก่นั่นหรอกย่ะ คนบ้าอะไรน่าหมั่นไส้ชะมัด" ว่าจบมิลินก็หันมาถลึงตาใส่พะพายเป็นเชิงห้ามปรามเธอแล้วทั้งสามคนก็นั่งทำรายงานช่วยกันจนเสร็จ และในตอนที่พะพายจะเปิดประตูออกมาเธอก็ได้กลิ่นหอมออกมาจากห้องครัวของมิลินเลยรีบเดินมาดู ก็เห็นเดวิดกำลังทำกับข้าวอยู่ซึ่งมันก็น่ากินมากจนน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 64 กิจกรรมครอบครัว
บทที่ 64 กิจกรรมครอบครัว07:00พะพายนอนอมยิ้มอยู่ในอ้อมกอดของภารันโดยที่เขายังไม่ตื่น คงเป็นเพราะความเพลียที่ทำให้ภารันไม่รู้สึกตัวแม้จะถูกเธอจ้องมองเป็นเวลานานแล้วก็ตาม"คนอะไร..หลับเหมือนเด็กเลย" ไม่ว่าเปล่าแต่ยังยื่นนิ้วไปแตะคิ้วหนาและเลื่อนปลายนิ้วลงมาหยุดไว้ที่ริมฝีปากหยักได้รูป ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบเบาๆ และสัมผัสของเธอก็ช่วยปลุกให้ภารันตื่น"อื้อ~ จะแอบลักหลับกันรึไง""อื้อ! พี่พีตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอทำหน้าตกใจที่จู่ๆภารันก็พูดขึ้นทันทีที่เธอผละริมฝีปากออก พะพายหลบสายตาคนตรงหน้าทันที"ก็ตอนที่เธอแอบจูบ""...""วันนี้ไม่ต้องไปเรียน วันนี้วันสำคัญ""สำคัญอะไรเหรอคะ" พะพายเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างอยากรู้"วันรวมญาติฉัน ทำกิจกรรมร่วมกัน""กิจกรรม?""อืม.." เขาตอบเสียงงัวเงียแล้วซบหน้าเข้าหาอกอุ่นๆของแฟนสาว "เธอต้องไปกับฉัน เพราะฉันขี้เกียจตอบคำถามแม่""ที่ชวนพายไปเพราะแค่ขี้เกียจตอบคำถามแม่น้ำแค่นั้นเหรอคะ" คนตัวเล็กถามเสียงหน่ายและทำหน้าบูดบึ้งใส่เขาด้วย ภารันตื่นเต็มตาที่ได้ยินแบบนั้น"เปล่า...แต่อยากเปิดตัวแค่นั้น""แต่พายมีเรียนนะ""ช่างหัวเรื่องเรียนเถอะน่า ไม่เก่งไม่ฉลาด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 65 ความจริง
บทที่ 65 ความจริงภารันตะโกนลั่นป่าด้วยความโกรธจัด มันแค่เสี้ยววินาทีที่เธอคาดสายตาเขา และเสียงปืนเมื่อครู่ทำให้ทุกคนมารวมตัวกันตรงจุดที่พะพายหายตัวไป แดเนียลพาลูกน้องมากว่าสิบคนและอาวุธสงครามอีก"..พะพาย กูพลาดแล้ว" ภารันพูดออกไปด้วยความเสียใจ มือหนากำหมัดแน่นจนสั่นเทิ้ม"มันกล้ามากที่บุกมาถึงที่""นายครับ มีรอยหญ้าล้มอยู่ตรงนี้ คาดว่ามีคนมานั่งตรงนี้เป็นเวลานานแล้วครับ" ลูกน้องของแดเนียลเอ่ยขึ้น ภารันกระโดดลงจากหลังม้าเดินเข้าไปดู ก่อนที่เขาจะเดินตามรอยเท้าไปจนเจอกับกองขี้เถ้าที่ยังคงมีอายความร้อนอยู่ ภารันกำหมัดแน่นอย่างเดือดดาล"มันกล้ามากที่ทำเรื่องแบบนี้""แม่ว่าพีใจเย็นๆก่อนนะลูก" ธารน้ำเดินเข้ามาห้ามปรามลูกชายแต่ภารันกลับไม่ฟังอะไร เขาควบม้ากลับมายังที่พัก แดเนียลที่เห็นท่าไม่ดีก็รีบตามมาเตือนสติเพื่อนรัก"มึงต้องใจเย็นกว่านี้นะเว้ย มึงก็รู้ว่านั่นคือแผนที่ล่อมึงออกไป" มาเฟียหนุ่มตาน้ำข้าวพยายามเตือนสติเพื่อนรัก ภารันกำหมัดแน่นแล้วชกเข้ากับผนังปูนอย่างแรง ใครก็ไม่เข้าใจความรู้สึกเขาในตอนนี้"มันเอาตัวพะพายไป มึงยังจะให้กูใจเย็นอีกเหรอวะ!" มือหนากำคอเสื้อแดเนียลอย่างแรง แต่เขาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 66 ต้องเลือก
บทที่ 66 ต้องเลือกพะพายกรีดร้องสุดเสียงและดึงเชือกไว้สุดแรงเกิด น้ำตาไหลพรากมือเธอเริ่มไม่มีเลือด เด็กสาวหันมาอ้อนวอนผู้เป็นอาเสียงแหบแห้ง"คุณหนูอา ช่วยพี่เดย์ด้วย..อึก~ อย่าทำแบบนี้""หึหึ.." ภูผาแสยะยิ้มร้ายกาจแล้วเดินไปหาเดวิดอีกครั้ง เขากระชากคอเสื้อเดวิดอย่างแรงก่อนจะใช้มีดแหลมกรีดซ้ำตรงแผลของเดวิดแต่เขาก็ไม่ได้ร้องโอดครวญ"ไอ้ลูกหมา! มึงคิดว่ามึงกำลังเล่นอะไรอยู่วะ!" เดวิดเอ่ยถามภูผาอย่างเดือดดาล แล้วหันไปมองพะพายที่นั่งตัวสั่นระริกอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอยื้อเขาไว้สุดแรงจนแทบจะตกลงไปในสระว่ายน้ำเสียเอง"มึงสิไอ้ลูกหมา มึงนี่เป็นหมารักเจ้าของนะ""ถึงกูจะเป็นหมา แต่กูก็ไม่ทำตัวน่าสมเพชแบบมึง!""หึหึ.." ภูผาแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันแล้วเดินกลับไปหาพะพายอีกครั้ง "พวกมึงคงหวงเด็กคนนี้มากสินะ แต่นี่มันหลานกู" เขาตวัดปลายมีดแหลมๆ เชยคางพะพายขึ้นจนปลายมีดบาดปลายคางเธอมีเลือดไหลออกมามากมาย"กรี๊ด!! คุณอา.." เธอกรีดร้องจนปากสั่นเมื่อภูผาปามีดในมือไปใส่เดวิด เธอกลัวเขาจนเหมือนคนเสียสติ ร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วงเมื่อเดวิดนิ่งไป "ฮือ~ ทำไมทำแบบนี้ ไอ้สารเลว!""ครั้งหนึ่ง...พ่อหลานก็เคยด่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 67 รู้สึกผิด
บทที่ 67 รู้สึกผิดหลายชั่วโมงต่อมาภารันยังนั่งอยู่ที่เดิมโดยมีแดเนียลนั่งเป็นเพื่อนข้างๆ ไม่นานหมอเจ้าของคนไข้ของทั้งสองก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ" เขารีบปรี่เข้าไปถามหมอด้วยท่าทางร้อนรน มองเข้าไปในห้องผ่าตัดก่อนประตูจะปิดสนิทด้วยหัวใจห่อเหี่ยว หมอหนุ่มถอนหายใจเบาๆ"หมออยากให้ทำใจนะครับ มีดถูกจุดสำคัญมากๆ ต้องเฝ้าระวังอาการในห้องปลอดเชื้อก่อน ตอนนี้คุณพลอยขวัญยังอยู่ในขั้นวิกฤตอยู่""..." ภารันถอนหายใจหนักๆ ตอนนี้เขาไม่รู้จะทำยังไงก่อนดี ก่อนจะหันไปมองหน้าหมอเจ้าของไข้เดวิด "ลูกน้องผมเป็นยังไงบ้าง" หมอหนุ่มทำหน้าไม่ต่างจากหมอคนที่รักษาพะพายเลย"ห้าสิบห้าสิบครับ ถ้าเขาพ้นคืนนี้ไปได้..." หมอหยุดพูดก่อนจะเดินออกไป ภารันทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อย่างหมดแรง แดเนียลที่ได้ฟังทุกอย่างก็ยิ่งสงสารเพื่อนรัก"เฮ้ย! ไม่เป็นไรนะ" มือหนาลูบหลังภารันเบาๆ ภารันนั่งเงียบอยู่หน้าห้องไอซียูนานหลายชั่วโมง ความรู้สึกผิดดำดิ่งลงก้นเหวลึกภายในใจ ขอบตาแดงก่ำราวกับคนร้องไห้ เขารู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจและไม่อาจอธิบายความรู้สึกนี้ให้ใครฟังได้"กูผิดเอง..""มันไม่ใช่ความผิดมึง อย่าคิดแบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 68 คนสำคัญ
บทที่ 68 คนสำคัญ"พาย.." ภารันโน้มตัวลงมากอดพะพายด้วยความระมัดระวัง ขณะที่เด็กสาวร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอคิดว่าตัวเองจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาเห็นหน้าภารันอีกแล้ว"...พายหิว" ภารันหลุดขำทั้งน้ำตาก่อนที่จะหันไปเอาน้ำมาให้แฟนสาวดื่ม "พายหลับไปกี่วัน""หลายวันอยู่เหมือนกัน..แล้วเป็นยังไงบ้าง""เจ็บ~""ฟื้นมาก็ทำหน้าอ้อนเลยนะ" มาเฟียหนุ่มใช้หลังมือเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มนวลเบาๆ แล้วโน้มตัวลงไปกอดพะพายไว้อีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด "ฉันขอโทษ..ขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ" คนตัวเล็กค่อยๆยกมือขึ้นมาโอบกอดแฟนหนุ่มไว้แล้วกดริมฝีปากลงบนหน้าผากเขา"พายรักพี่พี..อึก..พายอยากอยู่กับพี่พี""..." ภารันยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ได้ยินคำว่ารักจากปากพะพายเป็นครั้งแรก "ฉันรักเธอ..รักมากๆ" ใบหน้าคมคายเลื่อนขึ้นมาคลอเคลียกับใบหน้าสวย แล้ววางหน้าผากลงกับหน้าผากมน ทั้งสองหลับตาลงช้าๆ มอบสัมผัสอบอุ่นให้กันและกัน "เดี๋ยวฉันจะเรียกหมอมาตรวจ ตอนนี้นอนนิ่งๆก่อน""พี่พีรักพายมากไหม""...มาก""อึก..ฮือ~" เด็กสาวร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจสุดซึ้งที่ได้ยินคำว่ารักจากปากภารันเป็นครั้งแรกเช่นกันหลังจากที่เธอสับสนอยู่คนเดียวมานาน และวันนี้ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 69 ดูแล
บทที่ 69 ดูแลเด็กสาวเบะปากคว่ำอย่างน้อยใจแต่ก็อ้าแขนออกกว้าง รอรับกอดจากชายหนุ่ม การได้รับความอบอุ่นจากเขาทำให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยว"ไม่เสียใจได้ไหม" เขากำลังขอร้องเธอไม่ให้เสียใจงั้นเหรอ..พะพายเม้มปากแน่นแล้วหยุดร้องไห้ "ฉันไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ความรู้สึกที่มีให้เธอเปลี่ยนไป ฉันก็ไม่อยากให้เธอสัมผัสถึงความเสียใจอีก""พายขอโทษที่ไม่มีเหตุผลกับพี่พี แต่พายเสียใจ.." ภารันยิ้มบางๆ แล้วก้มลงไปหอมหน้าผากพะพายอีกครั้ง "พายขอโทษที่ทำให้พี่พีหนักใจ..""เลิกขอโทษกันไปมาเถอะ เจ็บมากไหม" เขาเปิดเสื้อเธอขึ้น ดูแผลด้วยความเป็นห่วง "เลิกงอแงเลยนะ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ""แล้วพี่เดย์เป็นยังไงบ้างคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"เดวิดยังน่าเป็นห่วง เหล็กถูกจุดสำคัญ...ต้องเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด""พี่เดย์รักพี่พีมากนะคะ เขาเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มากๆ อย่าปล่อยเขาให้อ้างว้างนะคะ พายขอร้อง..ช่วยพี่ชายพายด้วย""ไม่ต้องห่วง ไอ้เดย์มันก็เหมือนน้องชายฉัน มันต้องรอดอยู่แล้ว""อย่าให้พี่เดย์เป็นอะไรนะคะ""ห่วงตัวเองให้มากๆ เรื่องไอ้เดย์น่ะไม่ต้องห่วงหรอก""พายรู้สึกเจ็บซี่โครงด้านซ้ายค่ะ" พะพายทำห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 70 เปลี่ยนไป
บทที่ 70 เปลี่ยนไปปึง!พะพายสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจที่จู่ๆประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างไร้มารยาท มิลินกับเต้รีบยกมือไหว้ขอโทษภารันที่เสียมารยาทแล้วรีบเดินไปหาเพื่อนรัก"เป็นไงบ้าง ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่เลยรู้ไหม" เด็กสาวเจ้าของคำถามโน้มตัวลงไปกอดเพื่อนรักไว้หลวมๆ ด้วยกลัวว่าพะพายจะเจ็บ"โอเคยัง" เต้เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"พายอาการดีขึ้นมากแล้ว ไม่กี่วันก็น่าจะกลับบ้านได้""ไม่ต้องห่วงเรื่องเรียนนะ ฉันตามงานให้แกทุกอย่างเลย" พะพายยิ้มกริ่มแล้วอ้าแขนกอดมิลินอีกครั้ง "หายเร็วๆนะเพื่อน""ขอบใจทั้งสองมากนะ รัก.." ทั้งมิลินและเต้ต่างกอดพะพายด้วยความคิดถึง แต่ทว่าในตอนนั้นเสียงกระแอมกระไอของคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ดังขัดขึ้นเสียก่อนทำให้ทั้งสามคนผละออกจากกัน "แกไปดูพี่เดย์ไหม เขาก็เจ็บเหมือนกันนะ""บ้า! ให้ฉันไปดูมันทำไม""แก~ พี่เขาบาดเจ็บอยู่นะ อีกอย่างพี่เขาไม่มีคนไปเยี่ยมด้วย นอกจากฉันกับพี่พี พวกแกไปเยี่ยมเขาหน่อยสิ~""ห่วงตัวเองก่อนไหมยัยพาย" มิลินกัดฟันพูดอย่างคาดโทษเพื่อนรัก แต่เต้กลับยิ้มมุมปากแล้วควงแขนมิลิน "อะไรเต้! แกอย่ามาทำหน้าแบบนั้นนะ" มิลินแยกเขี้ยวใส่เพื่อนอย่างรู้ทัน"เอาน่า อย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
