เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 6 เลยเถิด (เดวิด-มิลิน)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 11:53:51
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้ชายสารเลว บทที่ 7 ผู้หญิงในสเปก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 7 ผู้หญิงในสเปก"โอ๊ย! เลิกพูดจาแบบนั้นได้ไหม น่าเกลียด" เธอทำหน้าหยี ก็ไอ้แก่คนนี้ชอบพูดจาแทะโลมเธอยังมองเธอด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ยอีก มิลินกัดฟันกรอดแต่มันไม่สำคัญเท่ากับเดวิดพาเธอกลับมาที่คอนโดเขาเนี่ยสิ ใบหน้าสวยเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เมื่อมีคนเดินมาทางนี้ เธอเอนตัวนอนลงและหยิบกระเป๋ามาปิดหน้าไว้"ทำไม? กลัวเจอคนรู้จักรึไง""ไอ้บ้า ขับรถไปเลยนะ" เธอดันแขนเดวิดเร่าๆ เพื่อให้เขาเอารถไปเก็บที่จอดประจำแต่ก็ไม่ยอมลงจากรถ ทำไมวันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจสุดขีดก็คือเห็นภารันเดินอาดๆตรงมาทางนี้ เดวิดหันมามองสีหน้าหวาดกลัวของอีกฝ่ายแล้วก้าวลงจากรถ ปิดประตูแน่นหนา"นายมีอะไรรึเปล่าครับ""..." ภารันหันไปมองหญิงสาวที่หลบอยู่ในรถลูกน้องด้วยสีหน้าตึงเครียดก่อนหันมามองหน้าเดวิด "กูแค่มาเตือนมึง อย่าให้มันเยอะ เดี๋ยวพะพายรู้เรื่องกูจะซวยไปด้วย แล้วนั่นมึงไปฉุดเขามารึไง" เขาเอ่ยเตือนพร้อมเอ่ยถาม"ไม่รับมาจากมหาวิทยาลัยครับนาย""แล้วพายเห็นไหมวะ""ไม่ครับ""มึงนี่ชอบเสี่ยงตีนจริงๆ กูไม่มีอะไรหรอก แค่มาเตือนเท่านั้น มึงจะตามติดเขาเป็นเงาแบบนี้บ่อยๆไม่ได้ งานการจะทำไหม""ครับ" ลูกน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 8 ออกอาการ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 8 ออกอาการหลายสัปดาห์ต่อมามิลินนั่งทำงานอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นภายในห้องพักหรูหราคนเดียว เธอยังรู้สึกหวาดระแวงเดวิดอยู่ แต่หลายสัปดาห์ที่ไม่มีเขามันก็ให้ความรู้สึกอีกอย่างสำหรับเธอ แต่ก็ตัดความรำคาญไปได้เปาะหนึ่ง ซึ่งเธอก็ได้ทำงานและเรียนเต็มที่และได้พักผ่อนจนร่างกายฟื้นตัวแล้วกริ๊ง!เสียงออดหน้าห้องทำเธอสะดุ้งเฮือก และไม่อยากนึกว่าเป็นเดวิด ตอนนี้เธอเริ่มหวาดระแวงไปหมดแล้วเพราะกลัวว่าเดวิดจะกลับมาอีก "เราสั่งอาหารไว้นี่หว่า" เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองได้สั่งอาหารไว้เธอก็รีบลุกขึ้นไปเปิดประตู เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยเธอก็รีบปิดประตูแน่นหนาโดยไม่ทันสังเกตว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนพิงประตูลิฟต์มองอยู่ เมื่อเห็นเธอไม่เป็นไรเขาก็กลับครืด~ ครืด~"อ๊ะ! เต้ว่าไง" มิลินรีบกดรับสายเพื่อนรักทันที(ไปดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อย ชวนพะพายแล้วผัวมันไปคุม กูไม่อยากถูกภารันมองด้วยสายตาอาฆาต) เต้ขอร้องเธอด้วยน้ำเสียงน่าสงสารสุดๆ"แต่ฉันทำงานอยู่นะ"(ไม่รู้แหละ ยังไงก็ต้องมา)"แกนี่มันจริงๆเลย ก็ได้ๆ เดี๋ยวจะไปหาแล้วกัน ที่เดิมใช่ไหม"(อืม ที่เดิมเร็วๆด้วย กูไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของมาเฟียโหดเหี้ยมนานเกิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 9 ปรารถนาสิ่งเดียวกัน (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 9 ปรารถนาสิ่งเดียวกัน"..." เดวิดแสยะยิ้มมุมปากเมื่อได้ฟังแบบนั้น เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปในทันทีแต่เลือกที่จะดันตัวมิลินออกห่าง ทำเอาคนตัวเล็กไปแทบไม่เป็นกับการถูกปฏิเสธซึ่งๆหน้าแบบนี้"อ๊ะ! อื้อ~" ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกครอบครองด้วยกลีบปากหนาอย่างอุกอาจ เธอจูบตอบอย่างเร่าร้อนเช่นกัน แต่ก็ต้องค้างเพราะจู่ๆชายหนุ่มก็ผละใบหน้าออก "ทะ..ทำไม" มิลินถาม"เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไม่อยากเจอ แล้วทำแบบนี้ทำไม?""ฉัน...ฉันไม่รู้ ขอบคุณนะที่มาส่ง" เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ทั้งที่ไม่อยากเจอหน้าเขาแต่พอได้เจอก็รู้สึกแปลกๆ และไอ้อารมณ์บ้าบอนี่อีก"หึหึ.." เดวิดแค่นหัวเราะแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะตวัดแขนโอบร่างบางเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากหนาเกือบสัมผัสริมฝีปากจิ้มลิ้มอยู่รอมร่อ เธอได้กลิ่นบุหรี่จากลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดเหนือริมฝีปากถี่ๆ "ถ้าอยากได้ตัวฉัน เธอก็เอาบางสิ่งบางอย่างที่เธอมีมาแลก""อะไร""ไม่บอก ถ้าอยากได้ก็รับปากก่อนว่าจะให้ในสิ่งที่ฉันขอ""มะ..ไม่อยากรับปากคนเจ้าเล่ห์อย่างนาย""ตามใจ งั้นฉันส่งเธอแค่นี้ และ...จะไม่มาให้เห็นอีก" เดวิดพูดคำนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วดันตัวมิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 10 ไม่ต่างกัน (น้อยใจ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 10 ไม่ต่างกัน (น้อยใจ)"..."! คนใต้ร่างหนาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น บ้า! แล้วทำไมหัวใจเธอมันต้องเต้นแรงแบบนี้ด้วย เธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาแบบนั้นสักหน่อยและที่เขาบอกต้องการบางสิ่งบางอย่างจากเธอก็คงมีอยู่เรื่องเดียวนั่นคือเซ็กซ์"เงียบทำไม หรือจะให้จบแค่รอบเดียว" เดวิดเอ่ยถามเสียงเข้ม เขากดริมฝีปากจูบริมฝีปากอวบอิ่มโดยไม่รอฟังคำตองจากอีกฝ่ายก็เริ่มเคลื่อนไหวร่างกายอีกครั้ง มิลินแอ่นอกขึ้นแล้วตวัดแขนขึ้นมาโอบกอดลำคอหนาไว้"ปะ..ไปที่เตียงได้ไหม""หึ! ได้สิถ้าเธอต้องการ" ว่าจบเขาก็โอบอุ้มมิลิน กระเตงเธอไปที่เตียงนอนซึ่งปูด้วยผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนสีหวาน เขาวางร่างบางลงแล้วก้าวขึ้นมาค่อมเธอไว้ และเริ่มบรรเลงบทรักเร่าร้อนกับมิลินอีกหลายรอบจนต่างฝ่ายต่างเหนื่อยและหลับไปพร้อมกัน@เช้าวันต่อมา"อื้อ~" มิลินยืดแขนออกมาจากผ้าห่ม บิดขี้เกียจไปมาเบาๆบนเตียงและลืมตาขึ้นมา มองไปที่ปลายเตียงและหันมามองที่นอนว่างข้างตัวเอง ก่อนจะก้มมองเสื้อเชิ้ตที่อยู่บนตัวเธอ และแน่นอนว่าเดวิดคงจะสวมใส่ให้ตอนที่เธอหลับ เด็กสาวปิดปากหาวหวอดๆแล้วก้าวลงจากเตียง เดินนวยนาดไปที่ห้องครัว"ตาเถร!!" มิลินหลุดอุทานด้วยควา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 11 ปรึกษา(ไม่ประสาเรื่องความรัก) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 11 ปรึกษา(ไม่ประสาเรื่องความรัก)หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามจนแทบหลุดออกมาเต้นนอกเบ้า เธอเพิ่งเคยถูกชายหนุ่มมาขอเป็นแฟนต่อหน้าครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้"ยังไง" เดวิดถามย้ำอีกครั้งก่อนจะคลายอ้อมแขนออกจากตัวเธอ น้ำเสียงและแววตาไม่ได้มีความอ่อนโยนเลยสักนิด "เป็นแฟนกันไหม" เดวิดกระซิบถามเสียงพร่าใกล้ๆหูเด็กสาว มิลินส่ายหน้าปฏิเสธแล้วผลักชายหนุ่มออกห่าง"กลับห้องนายไปเลย ฉันไม่อยากเห็นหน้า"เพียะ!ฝ่ามือเรียวฟาดลงบนแก้มสากอย่างแรงแล้วดันตัวชายหนุ่มออกจากห้อง ปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ เดวิดยืนนิ่งอยู่หน้าประตู เขายังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและยอมกลับเพนท์เฮ้าส์เพื่อมาปรึกษาปัญหากับเจ้านายเท้าแกร่งหยุดชะงักอยู่ริมสระว่ายน้ำ ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังร่างหนาที่แหวกว่ายอยู่ในสระฯ ภารันว่ายเข้ามาเกาะริมสระว่ายน้ำมองหน้าลูกน้องคนสนิทอย่างเป็นคำถาม"มีอะไร เพิ่งโผล่หัวมานะมึง""ผมมีเรื่องจะปรึกษานายครับ""ปรึกษา? ปรึกษาอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มกระโดดขึ้นมาจากสระฯ เดินอาดๆไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่าแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบรอฟังเรื่องที่เดวิดจะนำมาปรึกษาเขาวันนี้"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 12 สับสน (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 12 สับสน"ทำไมต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นด้วย พายหยอก" พะพายยิ้มสดใสแต่เธอจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เธอถามเมื่อครู่ทำหัวใจมิลินหล่นไปอยู่ตาตุ่ม เมื่อได้สติเธอก็รีบตีสีหน้าบึ้งตึงใส่เพื่อน"มันใช่เวลามาเล่นไหมเนี่ย""ก็อยากให้ลินยิ้มนิ แล้วจะเอายังไงต่อ ถ้าไอ้แก่นั่นไม่มารับผิดชอบนะพายจะให้พี่พีจัดการมันให้สาสมที่กล้ามาหลอกเพื่อนพาย" พะพายกำหมัดแน่นอย่างจริง การกระทำของพะพายที่ดูเป็นห่วงเธอมากทำให้เธอรู้สึกผิดที่ต้องโดหกเพื่อนแบบนี้"ฉันไม่อยากเจอเขา แต่พอได้เจอใจมันก็สั่น" มิลินทำหน้าเศร้า มือเรียวบางกำเข้าหากันแน่นจนพะพายรู้สึกสงสาร"ลินต้องชัดเจนกับความรู้สึกลินนะ ถ้าลินยังลังเลอยู่แบบนี้มีแต่จะทำให้เหนื่อยเปล่าๆ ถ้าไม่ชอบก็แค่หยุดความสัมพันธ์นี้และถอยออกมา แต่ถ้าลินยอมรับความรู้สึกที่มีให้คนแก่คนนั้นลินอาจจะมีความสุขก็ได้ แค่เปิดใจ""แต่ฉันไม่ชอบคนแก่นี่สิ ไม่ชอบคนซื่อบื้อด้วย" เมื่อนึกภาพสีหน้าเรียบเฉยและคำพูดดิบห่ามของเดวิดเธอก็เผลอทำท่าทำทางสะอิดสะเอียน"ถามจริงๆนะ ที่ลินเรียกพายมาวันนี้เพราะลินกำลังรู้สึกน้อยใจหรือว่าลินกำลังสับสนว่าแท้จริงแล้วลินรักผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?" คำถามจี้จุดของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 13 จับผิด (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 13 จับผิด"ฉันไม่ได้โกรธนาย" เธอขืนตัวออกจากพันธนาการแต่คนด้านหลังก็ไม่ยอมปล่อย เดวิดดันตัวมิลินเข้าหาประตูห้องพักแล้วเชยปลายคางมนขึ้นมาจนปลายจมูกของทั้งสองสัมผัสกันเบาๆ ลมหายใจอุ่นเป่ารดริมฝีปากของกันและกันนานพอสมควรก่อนที่คนตัวเล็กจะเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีก่อน"ฉันชอบเธอจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาทำให้เธอเข้าใจแบบนั้น เพียงแต่...ฉันไม่รู้" เหอะ! ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ และอีกอย่างการที่เขาเข้าใจแบบนั้นมันก็บอกแล้วว่าเขาเคยใช้บริการผู้หญิงพวกนั้นมาเยอะ มิลินเผลอจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งขณะที่คิดในใจและกำชายเสื้อสูทเขาแน่นกระชับกอดช่อดอกไม้แน่นเหมือนกัน"...แต่ฉันไม่ได้ชอบนายนิ ฉันไม่ชอบคนแก่""เธอไม่ได้ชอบฉัน?" เดวิดเอ่ยถามเสียงอ่อน มันคงเป็นความผิดหวังครั้งแรกของเขาสินะที่ถูกผู้จะปฏิเสธซึ่งๆหน้าแบบนี้ เดวิดยอมคลายอ้อมแขนออกจากตัวมิลินด้วยความรู้สึกหลายอย่าง"ทำไม โดนปฏิเสธแค่นี้รับไม่ได้เหรอ" มิลินถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมถอย มือขวาคนสนิทมาเฟียเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเด็กสาวแล้วแสยะยิ้มมุมปาก เขาค้ำมือกับผนังห้องกักขังมิลินไว้ในวงแขนกำยำก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่ม"อืม~" เดวิดเปล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 14 จีบเด็ก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 14 จีบเด็กใบหน้าสวยบูดบึ้งอย่างหนักเพราะไม่ได้ดั่งใจ เธอหันมามองค้อนใส่คนข้างๆ เมื่อก้าวเข้ามาในรถแล้วแต่กลับไม่ได้ความสนคจากเขา สีหน้าดุดันมันช่างทำให้เธอหงุดหงิด"อ๊ะ..นี่จะพาฉันไปไหน" มิลินเอ่ยถามพร้อมกับกำสายเข็มขัดแน่น"เดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ ไม่พาไปฆ่าทิ้งหรอก""นี่อย่ามาขู่กันแบบนี้นะไอ้แก่""แล้วจะให้ว่ายังไงล่ะครับ เมียเด็ก" คำพูดของเดวิดทำให้มิลินเงียบลงได้ ลมหายใจร้อนถูกพ่นออกมาโดนเจ้าของเรือนร่างอรชร เสียงฮึดฮัดที่ดังขึ้นเรื่อยๆบ่งบอกว่าเธอกำลังไม่พอใจกับคำที่เขาเรียก"ใครสอนมาอีกล่ะ""ไม่มีใครสอน""อย่างนายเนี่ยนะ เหอะ! ฉันไม่เชื่อหรอกย่ะ!" ถ้อยคำดูถูกของคนข้างกายเผลอทำให้เขาเหยียบคันเร่งเร็วขึ้นและไม่ตอบโต้กลับไป เด็กสาวได้แต่กัดปากแน่นแล้วหลับตาจนกระทั่งรถยนต์หรูขับมาจอดแน่นิ่งอยู่ลานจอดรถหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ประตูฝั่งคนขับถูกเปิดออกขณะที่เธอยังนั่งหลับตาแน่นด้วยความกลัว"ลงมาได้แล้ว จะนั่งหลับตาอยู่ตรงนี้นานไหม" มือหนาเอื้อมไปปลดเข็มขัดให้พร้อมจับมือเรียวไว้แน่น มิหนำซ้ำยังหยิบกระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนหน้าตักมิลินขึ้นมาคล้องบ่าตัวเองอีก"ฉันลงเอง" เธอก้มมองกระเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
