เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 29 ท้าแข่ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 11:12:49
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้ชายสารเลว บทที่ 30 เผลอไผล
บทที่ 30 เผลอไผล"ฉันคงเป็นได้แค่สิ่งของที่นายหวงไว้เพื่อระบายอารมณ์สินะ" คำพูดตัดพ้อดังขึ้นในตอนที่ภารันหันหลังให้เธอ พะพายก้มหน้าเดินไปหยุดยืนข้างรถมอเตอร์ไซค์ ในขณะที่ภารันพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง เขาถอดแจ็คเก็ตหนังสีดำออกมาโยนให้พะพายพร้อมกับถอดหมวกกันน็อกไปครอบศีรษะให้ ร่างบางโยกไปมาเบาๆในตอนที่ภารันเช็กความเรียบร้อย "ว้าย!! อุ๊บ!" เธอเผลอร้องออกไปเสียงดังทำให้ทุกคนหันมาสนใจอีกครั้งเพราะจู่ๆภารันก็อุ้มเธอขึ้นมานั่งบนถังน้ำมัน"ระริกระรี่จังเลยนะ..ตอนอยู่กับมัน!" เขาเว้นวรรคแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆหูพะพายทำเอาเธอไปต่อแทบไม่ถูก ได้แต่นั่งนิ่ง ภารันเลื่อนหน้ากากบังลมลงก่อนจะบิดกุญแจสตาร์ทรถแล้วขับออกมา นักศึกษาสาวหลายคนต่างกรี๊ดกร๊าดให้กับความเท่ของชายหนุ่มหนึ่งในนั้นคือมิลินที่กระโดดโบกมือลาเพื่อนและยังทำหน้าปลาบปลื้มอีกต่างหาก"ฉันกับพี่ซันไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาเป็นพี่รหัสฉัน" เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องอธิบายให้ภารันฟังด้วย ทั้งที่เขาไม่เคยสนใจหรือฟังคำอธิบายจากเธอเลยสักครั้งภารันขับรถเข้ามาจอดลานจอดรถหน้าเพนท์เฮ้าส์หรู เขาก้าวลงจากรถก่อนโดยที่พะพายยังนั่งก้มหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 31 woman on top
บทที่ 31 woman on top"ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้ว" เธอใช้มือดันตัวภารันออกห่างแต่ก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะต้านทาน เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าเรี่ยวแรงหายไปไหนหมด "อ๊ะ! ภะ..ภารันฉันไม่ไหว" เธอหลุดเสียงอุทานเมื่อถูกชายหนุ่มอุ้มขึ้นมาบนเตียงนอน"หึหึ..แต่ฉันยังไม่อิ่ม" เขายิ้มมุมปากแล้วจับประคองแก่นกายใหญ่ ชักรูดเบาๆ ก่อนจะสอดเข้าไปในช่องสวาทเปียกแฉะ ทำเอาพะพายแทบลืมหายใจในตอนที่ความใหญ่โตเข้ามาจนสุดความยาว ร่างกายบิดเร้าไปมาอัตโนมัติด้วยความอึดอัด"ขะ..ขยับ" เธอออกคำสั่งชายหนุ่ม ก่อนจะแอ่นอกขึ้นมา เมื่อเห็นแบบนั้นภารันจึงก้มลงมาจูบยอดปทุมถันสีสวยเบาๆ แล้วตวัดปลายลิ้นโลมเลียจนมันแข็งเป็นไต "อ๊ะ..อ๊า~ สะ..เสียว""เธอต้องการฉันไหม""อื้อ!!" พะพายกัดปากแน่นพลางส่ายหน้าปฏิเสธ"เธอไม่ต้องการฉันจริงๆเหรอสาวน้อย" ด้วยความเจ้าเล่ห์จึงสอดมือไปลงหยอกเย้ากับกลีบดอกไม้อวบนูนก่อนจะใช้นิ้วกลางสะกิดปุ่มกระสันจนร่างบอบบางกระตุกเกร็ง พะพายรั้งใบหน้าคมคายลงมาแนบอก ดีดดิ้นพล่านด้วยความเสียว"อ๊ะๆ..กรี๊ด!!" เรียวขาสวยถ่างออกอัตโนมัติกับความเสียวซ่าน ริมฝีปากสั่นระริกก่อนจะปัดมือหนาออก ร่างกายเกร็งกระตุกอยู่ใต้ร่างหนา ลมหายใจหอบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 32 ซ้อมก่อนลงแข่ง
บทที่ 32 ซ้อมก่อนลงแข่ง@เช้าวันต่อมาสองหนุ่มสาวนอนกอดกันอยู่บนเตียงนอนในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า โดยที่พะพายซบหน้าลงกับอกแกร่ง ใช้ท่อนแขนกำยำรองศีรษะ แสงแดดอ่อนๆ เริ่มสาดส่องผ่านม่านระเบียงมากระทบใบหน้าเกลี้ยงเกลาของภารันช่วยปลุกให้เขาตื่น"อื้อ~" มาเฟียหนุ่มเปล่งเสียงครางเบาๆ ในลำคอแล้วก้มมองคนข้างกาย พะพายยังหลับสนิทด้วยความเหนื่อยล้า เขาเองก็เพิ่งได้นอนพักเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา"อื้อ..หนาว" พะพายซุกหน้าเข้าหาความอบอุ่นจากคนข้างกาย ในขณะที่ภารันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ เขาเอื้อมมือไปหยิบรีโมทมาปรับแอร์ลง แล้วดันใบหน้าจิ้มลิ้มออกจากอก "อื้อ!!" พะพายเบ้ปากด้วยความไม่พอใจแล้วกอดร่างหนาไว้แนบแน่นโดยไม่รู้ตัว"ฉันต้องไปทำงาน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกคนตัวเล็กเสียงพร่าทำให้พะพายรู้สึกตัว เธอปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วจึงดันตัวลุกขึ้นนั่ง เปิดเปลือกตามองภารันเต็มตา"นาย!""หึ!" ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วก้าวลงจากเตียงด้วยสภาพร่างกายเปลือยเปล่า แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาพันรอบเอวสอบ ก่อนเดินย้อนกลับมาหาพะพายอีกครั้ง "ดูสายตาเธอไม่ค่อยพอใจนะ""ใครมันจะไปพอใจ! ไอ้โรคจิต!""ตื่นมาก็ป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 33 หวั่นไหว(บ้าง)
บทที่ 33 หวั่นไหว(บ้าง)"ฉันเตะไม่เป็น" พะพายปฏิเสธแล้วโยนบอลคืนให้ภารัน แต่ชายหนุ่มกลับส่ายหน้าไปมาน้อยๆ แล้ววิ่งเข้ามาอุ้มพะพายขึ้นทำเอามิลินกับเต้ตกใจกับการกระทำอุกอาจนี้"อย่าดิ้น ไม่งั้นฉันเตะเธอแทนลูกบอลนะ" ร่างบางหยุดดิ้นทันทีที่ได้ฟังคำขู่ เขาวางเธอลงกลางสนามบอลแล้วก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าให้เธอด้วย "แค่เตะบอล ไม่ได้ให้ยิงปืนสักหน่อย หรือว่าจะยิงปืนดี เอาไอ้ซันมาเป็นเป้าก็น่าลองนะ""อย่าทำอะไรบ้าๆแบบนั้นนะ""หึ! ปกป้องกันเหลือเกินนะ" ภารันแสยะยิ้มอย่างไม่พอใจก่อนจะเตะบอลให้พะพาย เด็กสาวเตะกลับไปไม่แรงนัก และในนาทีต่อมาเธอก็วิ่งไปแย่งลูกบอลกับภารัน มือเรียวทั้งจับแขนและดึงทึ่งเสื้อเขาเพื่อที่จะให้บอลมาอยู่กับตัวเอง"พี..หึหึ นายอย่าโกงซี่~" พะพายจับแขนเขาไว้แล้วใช้เท้าเขี่ยลูกบอลออกมา ก่อนจะผลักภารันออกห่างด้วยกลัวว่าเขาจะแย่งแล้วรีบเตะเลี้ยงลูกไปที่ประตู"เตะเข้าฉันให้หนึ่งล้าน""แม่เจ้า!" มิลินกำหมัดแน่นกับสิ่งที่ได้ยิน "ได้ยินแล้วคันตีนเลยว่ะ" เธอมองหน้าเต้อย่างยิ้มๆก่อนจะหันไปมองพะพายที่กำลังจะเตะบอล"แล้วถ้าฉันเตะไม่เข้าล่ะ" พะพายถามกลับ"เธอต้องอยู่ใต้ร่างฉันถึงเช้า""ไม่เอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 34 ความลับของภารัน
บทที่ 34 ความลับของภารัน"เหอะ! นายจะพูดให้ฉันรู้สึกดีไปทำไม ก็ในมะ..""ตั้งแต่ฉันพรากความบริสุทธิ์เธอมา ฉันก็ไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนอื่น นอกจากเธอ" ภารันพูดแทรกขึ้นมาก่อนเพราะรู้ว่าพะพายจะพูดอะไรออกมา เด็กสาวกัดปากเบาๆเมื่อได้ยิน แล้วเบือนหน้าหนี ก่อนจะเดินมาขึ้นรถ เธอนั่งเงียบจนถึงเพนท์เฮ้าส์ภารันในช่วงเย็น บรรยากาศภายในบ้านดูแปลกตาไปมาก บอดี้การ์ดคนที่เธอไม่เคยเห็นหน้าก็ยืนรักษาการณ์อยู่รอบบ้าน เรียกได้ว่าที่นี่ปลอดภัยสุดๆกึก!"..." เท้าทั้งสองข้างหยุดชะงักเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ที่สวนหลังบ้าน เธอมีใบหน้าที่สวยงดงามเหมือนภารันไม่มีผิด และยังดูสาวและสวยกว่าที่เธอคิด "นะ..นั่นแม่นายเหรอ""ใช่ แม่ฉันเอง""หน้าเหมือนกันมากเลยอ่ะ""หึ!""มาแล้วเหรออ้วน" พะพายหลุดยิ้มกับสรรพนามที่ผู้เป็นแม่ใช้เรียกลูกชาย เธอกัดปากเบาๆอย่างประหม่าเมื่อถูกจ้องมอง "ผู้หญิงคนนี้เหรอ" ธารน้ำเอ่ยถามภารัน สีหน้าเธอบ่งบอกว่าไม่ค่อยชอบพะพายนัก"สวัสดีค่ะ หนูพะพาย" เด็กสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแล้วขยับเข้ามายืนด้านหลังภารัน เธอรู้สึกหวาดหวั่นกับสายตาของผู้เป็นแม่"ลู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 35 ของขวัญวันเกิดล่วงหน้า
บทที่ 35 ของขวัญวันเกิดล่วงหน้า"พรุ่งนี้นายก็แข่งแล้ว ช่วยเล่นตามกติกาด้วยนะ" พะพายเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าภารันกินข้าวอิ่มแล้ว มาเฟียหนุ่มปรายตามองพะพายเพียงนิดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปครืด~ ครืด~"ลินว่า"(รู้ไหมว่าแกดังใหญ่แล้วนะ)"ดัง? ดังยังไง"(ก็เรื่องที่ภารันกับพี่ซันท้าแข่งเตะบอลไง เป็นข่าวดังไปทั่วมหา'ลัยเลยนะแก ตอนนี้เขาแบ่งทีมกันแล้วด้วย)"จริงเหรอ" พะพายทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ(ก็จริงน่ะสิ สี่สิบเปอร์เซ็นต์อยู่ฝั่งภารันและหกสิบเปอร์เซ็นต์อยู่ฝั่งพี่ซัน และสิ่งเดิมพันคือแก!!)"กะ..เกี่ยวอะไรกับฉัน"(สิ่งเดิมพันคือแกไงยัยพาย มาดูกันว่าใครจะชนะ) ว่าจบมิลินก็วางสายไป ในขณะที่พะพายอ้าปากค้างก่อนจะเปิดเฟซบุ๊กส่วนตัวดูข่าวสารในเพจมหาวิทยาลัย"จริงดิ?" เธอทำหน้าตกใจเข้าไปใหญ่เพราะเพจนำภาพเธอและภาพภารันกับพี่ซันมาทำโปสเตอร์ลงเพจและยังใส่ข้อความลงในภาพอีกว่า 'ศึกนี้ใครจะได้เธอไปครอง' และยังบอกสถานที่และเวลาอีกต่างหาก เมื่อได้อ่านพะพายก็รู้สึกโกรธจัด เธอรีบเดินตามหาภารันทันทีปึง!ประตูห้องทำงานถูกผลักเข้ามาอย่างไร้มารยาท พะพายเดินตรงไปหาภารันแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเพื่อให้เขาดู"ไม่ต้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 36 เคยชิน
บทที่ 36 เคยชินหลายนาทีต่อมา"เชิญครับ" ทันทีที่เท้าทั้งสองข้างก้าวเข้ามายืนในอาณาเขตของภารันมือขวาคนสนิทเขาก็ผายมือไปในบ้าน พะพายกำสายกระเป๋าแน่นแล้วเดินตามเดวิดไปแต่เธอสังเกตเห็นท่าทางเขาดูแปลกไปจากเดิม"จะพาฉันไปไหน""ผมไม่มีหน้าตอบคำถาม""เฮ้อ~" เธอถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับคำตอบของเดวิด แต่ทางที่เขาพามากลับไม่ใช่ที่ที่เธอเคยผ่านตาเลยสักครั้งไม่รู้ว่าในบ้านภารันมีที่แบบนี้ด้วย มือเรียวเริ่มยกขึ้นมาผสานกันไว้ระดับอก ยิ่งเดินเข้ามายิ่งมืดแทบไม่เห็นเดวิดที่เดินนำไปก่อนปัง! ปัง! ปัง!เฮือก!!เท้าทั้งสองข้างหยุดชะงักค้าง เนื้อตัวสั่นเทาราวกับลูกนกเมื่อเสียงปืนดังขึ้น เสียงของมันยังดังก้องอยู่ในหูและทำให้เท้าทั้งสองข้างเธอก้าวไปไหนไม่ได้อีก พะพายหลับตาแน่นด้วยความกลัวหมับ!"อื้อ!! ปล่อยนะปล่อย!!" เธอกรีดร้องสุดเสียงแล้วฟาดกำปั้นน้อยๆใส่ต้นแขนของใครบางคนที่เข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขา กลิ่นที่เธอคุ้นเคยดี "ภารัน! นายเล่นบ้าอะไรของนาย""ไม่ได้เล่น" เขาเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ คลอเคลียลำคอระหง กดริมฝีปากจูบแอ่งชีพจรเธอเบาๆ แล้วจูงมือพะพายเดินไปย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 37 ข้อห้าม
บทที่ 37 ข้อห้าม"เหอะ! นายทำไม(ชอบให้ความหวังคนอื่น)" พะพายคิดในใจ แต่ในตอนที่จะก้าวลงจากตัวเขากลับถูกชายหนุ่มอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว "ไปไหน แล้ว..จะทำอะไร""ถามเหมือนไม่เคย""ไม่ได้นะ!""เธอบอกฉัน? ฉันเคยทำตามเหรอ" เขาแสยะปากอย่างร้ายกาจ ให้ตายสิผู้ชายคนนี้นับวันยิ่งหน้ามึน บางอารมณ์ก็เดือดดาลจนไม่กล้าเข้าใกล้ บางอารมณ์ก็ดูเหมือนไม่มีพิษภัยกับใคร แต่เขาน่ะมันร้ายกาจ "ไม่ต้องคิดด่าฉันในใจหรอก ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องครางใต้ร่างฉัน""โรคจิต!""มีผัวโรคจิตดีจะตาย จะได้พาเธอเสียวทุกวันไง" เขาตอบกลับมาอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร แต่ในตอนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปในห้องนอนพะพายก็ขืนตัวขึ้นจนภารันต้องอุ้มกระเตงเธอไว้ "ถ้าหล่น ฉันตีซ้ำนะบอกก่อน""แล้วทำไมต้องทำเสียงดุด้วย ฉันไม่ได้ดื้อสักหน่อย""หึ!" เขาวางเธอลงบนเตียงนอนที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีดำสนิท มันให้ความรู้สึกดุดันจนเธอกลัว ใช่! เธอไม่เคยชินกับบทรักของภารันเลยสักครั้ง "จะให้ฉันถอดเสื้อผ้าให้ หรือถอดเอง" เขายื่นหน้าไปถามชิดริมฝีปากอวบอิ่มแล้วอ้าปากขบเม้มกลีบปากเธอเบาๆ ขณะเดียวกันมือหนาก็ลูบวนสะโพกผายก่อนจะกดริมฝีปากจูบเนินอกเธอ"ฉะ..ฉันถอดเอง" ว่าจบเธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
