1

EP1 - ผมรักยัยฮอตเนิร์ด (ไอคิว)

เสียงของชายกลุ่มนึงที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานภายในคอนโดสุดหรูที่เป็นแหล่งรวมของกลุ่มเกมส์มิ่งกลุ่มนึง โต๊ะและคอมพิวเตอร์ราคาสุดแพงที่บ่งบอกถึงความชอบและฐานะของเกมส์มิ่งแต่ละคน

และคนที่อยู่หัวทีมและนั่งอยู่โต๊ะมุมสุดคือ ไอคิว ชายหนุ่มสุดหล่อแสนจะพราวเสน่ห์แต่ก็ติดมุมแข็งๆทื่อๆไปสักนิดด้วยความเป็นคนตรงๆ เขาเป็นลูกชายคนเล็กของอิ๊กคิว แฮ็กเกอร์ในตำนานผู้ซึ่งเคยแฮ็กระบบที่ขึ้นชื่อว่ายากที่สุดมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่ตอนนี้เขาวางมือจากวงการไปนานเพราะอยากที่จะใช้ชีวิตครอบครัวกับรัญดาเมียสาวเสียมากกว่า จะหยิบจับมันสักทีก็ต่อเมื่อมีเหตุสำคัญเท่านั้น

และแน่นอน ไอคิวลูกชายคนเล็กซึ่งรับความชอบนี้จากผู้เป็นพ่อมาเต็มๆ เขายังเป็นเกมส์มิ่งฝีมือดีของกลุ่มอีกด้วย แม้เกมส์ที่เขาเล่นจะเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก แต่ก็มีไม่กี่กลุ่มนักที่จะมีฝีมือและดังมากพอแบบกลุ่มของเขาซึ่งมีกัน3คน คือ ไอคิว เท็น เจมส์

"ไอ้คิว พรุ่งนี้เจอกันที่งานเลยนะ" เท็นเอ่ย

"อืม"

"กูไปช้าหน่อยนะ คืนนี้มีนัดตีป้อมว่ะ" เจมส์เอ่ย

"ไอ้สัส ไปให้ไหวนะ พรุ่งนี้น่ะ" เท็นเอ่ย

"เอออกูรู้หรอก กูไม่เอาจนน้ำหมดตัวเดินไม่ไหวหรอกเว้ย" เจมส์เอ่ย

"มึงละไอ้คิว ไม่ได้ไปตีป้อมใช่มั้ย" เท็นเอ่ยถามไอคิวที่นั่งควงลูกรูบิคด้วยมือข้างเดียวอย่างสบายใจ

"ไม่ว่ะ คืนนี้จะเข้าบ้าน"

"เออไว้เจอกัน"

เท็นและเจมส์เดินออกจากคอนโดหรูที่เป็นเหมือนศูนย์เกมส์มิ่งของพวกเขา เหลือเพียงแค่ไอคิวคนเดียวที่ยังนั่งอยู่ ไม่นานในช่วงค่ำ เขาก็เดินออกจากคอนโดไปตามถนนที่ไม่ห่างจากคอนโดมากนัก มันมีทั้งบาร์ ร้านอาหารมากมายเป็นแหล่งรวมตัวของวัยรุ่นค่อนข้างเยอะ

ชายหนุ่มใบหน้าติดกวนเล็กๆกดยิ้มบางๆเมื่อเห็นกลุ่มเด็กมัธยมกำลังยืนซื้อไอศคกรีมอยู่ไม่ห่าง เขานึกถึงตัวเองสมัยเรียนที่ชอบออกมาเที่ยวสนุกแบบนี้กับเพื่อน นักเรียนกลุ่มนี้มีแต่เด็กสาวน่าตาน่ารัก กระโปรงสั้นเปรี้ยวทุกคน ยกเว้นแต่คนสุดท้ายที่แต่งตัวเรียบร้อยทักผมเปียสองข้างใส่แวนหนาเตอะซึ่งดูจะขัดกับคนอื่นๆไปสักนิด

"ผมเอาเหมือนของน้องคนนี้ครับ"

ไอคิวเดินไปที่ร้านไอศกรีมก่อนเอ่ยสั่งเหมือนกับของหญิงสาวมัธยมผมเปียคนสุดท้ายที่เพิ่งซื้อไป เมื่อชายหนุ่มเอ่ยสั่ง กลุ่มนักเรียนหญิงที่กำลังเดินออกจากร้านก็หันหลับมามองเพราะน่าตาหล่อเหลาของเขาแล้วพากันอมยิ้มตามแต่ก็เดินออกไป

"นี่ครับป้า"

"ขอบใจนะจ๊ะ"

ก่อนที่ไอคิวจะเดินออกจากร้านไอศกรีมข้างทาง เขาเห็นกระเป๋าผ้าใส่หนังสือวางอยู่ น่าจะเป็นของกลุ่มก่อนหน้าเขา ซึ่งดูแล้วไม่ใช่ของสาวๆที่แต่งตัวเปรี้ยวๆนั่นแน่ ไอคิวเลือกจะคว้ามันแล้วเดินกินไอศกรีมอย่างสบายใจก่อนกลับคอนโดเพื่อไปเอารถแล้วขับกลับบ้าน

ทางด้านนักเรียนหญิงผมเปียใส่แว่นคนเดิมรีบวิ่งกลับมาที่ร้านไอศกรีมก่อนที่จะหยุดยืนเพราะเหนื่อยแล้วเอ่ยถามป้าคนขายขึ้นทั้งที่เสียงยังคงหอบไม่หาย

'ป้าคะ เห็นกระเป๋าใส่หนังสือหนูลืมไว้แถวนี้มั้ยคะ"

"ไม่เห็นนะจ๊ะ"

"ขอบคุณค่ะ"

หญิงสาวผมเปียค่อยๆเดินออกไปก่อนถอนหายใจและยังคงเดินตามหาทุกจุดที่เธอเดินผ่าน แต่ทำยังไงก็หาไม่เจอ ทางด้านไอคิวที่กลับมาถึงบ้านแต่ในขณะที่จอดรถ ก็หันไปเห็นกระเป๋าผ้าที่ใส่หนังสือ เขาถือวิสาสะเปิดดู มันเป็นหนังสือที่จดตำราเรียนต่างๆ และไปเจอเข้ากับตารางปฏิทินที่จดโน๊ตสำคัญในแต่ละวันเอาไว้ เขากดยิ้มออกมาแล้วเก็บมันเข้ากระเป๋าเดิมก่อนลงจากรถและเข้าบ้านไป