บทที่ 98

“ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณผู้จัดการตู้มาก”

อวี๋อีเหรินปากพูดตกลง แต่เพราะว่าได้รับสั่งสอนที่ดีตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอไม่โกงและเรียกราคาสูงได้

ต่อให้มีโอกาสวางอยู่ตรงหน้า ฝ่ายตรงข้ามยินยอมที่จะจ่าย ก็ไม่ได้

ราคาของเมนูอาหาร แพงจนทำให้คนอ้าปากค้าง มองลงไปข้างล่าง ก็ไม่มีอาหารที่ตัวเลขน้อยกว่าสามหลัก

อวี๋อีเหรินฝืนใจ สั่งตามใจหนึ่งจาน และเป็นฝ่ายส่งไปให้ตู้หมิงเจ๋อ“ผู้จัดการตู้สั่งจะดีกว่า”

โอกาสที่จะได้แสดงความสามารถแบบนี้ เป็นธรรมชาติที่ตู้หมิงเจ๋อจะไม่บ่ายเบี่ยง รวดเดียวก็สังอาหารไปแล้วยี่สิบกว่าจาน และยังเลือกราคาแพง ราคาทั้งหมดเกินสองแสนห้าหมื่นบาทแล้ว

ยังมีเหล้ากับเครื่องดื่มอีก เป็นค่าใช้จ่ายเยอะมาก

เพื่อนร่วมงานที่นั่งอยู่ เงินเดือนสูงสุดก็แค่หนึ่งแสนบาท อาหารที่อยู่บนโต๊ะก็เท่าเทียมกับเงินเดือนของพวกเขาสองสามคน ทุกคนก็พากันชื่นชมเขาว่าใจกว้าง

“นี่นับประสาอะไรเอง อาหารหนึ่งมื้อเท่านั้นเอง!”

ตู้หมิงเจ๋อพูดอย่างใจกว้าง “ทุกคนไม่ต้องระมัดระวังตัวเกินไป กินดื่มอย่างเต็มที่ ถ้าไม่พอพวกเราค่อยสั่งอีก”

อวี๋จวิ้นหยางก็เลียแข้งเลียขาขึ้นมาในเวลานี้ “ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหม ผู้จัดการตู้ไม่