เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 986
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 987
เขากล้าขึ้นสู้ นั่นแสดงว่าไม่มีพลาดแน่!ยิ่งไปกว่านั้น ยังแค่ต้องจัดการกับหนุ่มบ้านนอกอายุยี่สิบต้นๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงอะไรเลยด้วยสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เถาเต๋อหย่งเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อน ถือว่ามีความได้เปรียบเต็มที่เขาควรที่จะเป็นฝ่ายควบคุมสถานการณ์และชนะได้อย่างง่ายดายแต่ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม"อาจารย์ลุง อาจารย์อาทั้งหลาย ใครยินดีขึ้นสู้บ้าง?" อวิ่นเหวินห้าวทำได้แค่หวังพึ่งคนอื่นทุกคนมองหน้ากันและกันไม่มีใครยอมอาสาแม้แต่คนเดียว!ต่างกับเมื่อครู่นี้ที่ทุกคนแย่งกันขึ้นต่อสู้อย่างชัดเจนชายวัยกลางคนที่ผมขาวพูดแบบคิ้วขมวดว่า "เจ้าเด็กแซ่ลั่วคนนี้ ดูเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ อยู่ในตัว""หมายความว่ายังไง?" อวิ่นเหวินห้าวเบิกตากว้างชายวัยกลางคนขมวดคิ้วอีกครั้ง: "ถ้าสู้ตัวต่อตัว เราอาจเสียเปรียบ""แล้วถ้าสู้แบบต่อเนื่องล่ะ?" อวิ่นเหวินห้าวถามต่อชายวัยกลางคนตอบโดยไม่ต้องคิด "อย่างนั้นแน่นอนว่าเราชนะสิ!""พวกเรามีคนเยอะ ต่อให้ยื้อกันไปเรื่อยๆ ก็สามารถทำให้เขาหมดแรงได้ แต่ปัญหาคือการทำแบบนี้ ความสูญเสียของเราจะมากเกินไป""ฆ่าศัตรูพันคน แต่ตัวเองเสียหายไปพันสอง!"ไม่ว่าจะคิดยังไง ก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 988
"สาวน้อยคนนี้ช่างบริสุทธิ์จริงๆ ผิวขาวเนียน น่าจะยังไม่เคยเปิดซิงมาก่อนใช่ไหม?"อวิ่นเหวินห้าวยิ้มอย่างชั่วร้าย แล้วเลียริมฝีปากหลายครั้ง "ฉันชอบลองของสดใหม่ สาวน้อยใสซื่อนิดๆ แบบนี้ ฉันถูกใจที่สุด""แน่นอน สาวสวยที่สุกงอมอย่างหลิ่วซือหยิน ฉันก็ชอบเหมือนกัน""ฉันเชื่อว่าถ้าเอาทั้งสองคนขึ้นเตียงพร้อมกัน คงจะให้ความรู้สึกที่แตกต่าง ราวกับน้ำแข็งกับไฟ ต้องฟินตายแน่!""ฮ่าๆๆ ข้าแทบจะรอไม่ไหวแล้ว""เพื่อความสุขของหลาน ทุกท่านต้องเร่งมือหน่อยนะ!"อวิ่นเหวินห้าวคิดไว้แล้ว พอลั่วอู๋ฉางทำลายพลังของตัวเอง ก็จะพาเขาไปโรงแรมด้วยกันให้ลั่วอู๋ฉางคุกเข่าอยู่หน้าประตู มองดูเขามีอะไรกับหลิ่วซือหยินและซูเฉี่ยนเฉี่ยนกับตาตัวเองเพื่อเติมเต็มความต้องการที่วิปริตของเขา!หลิ่วซือหยินด่าแรงด้วยความโมโห "อวิ่นเหวินห้าว แกมันเลว ฝันกลางวันต่อไปเถอะ""วันนี้ต่อให้ฉันตาย ก็จะไม่ยอมให้แกสมหวัง!"เธอได้ตัดสินใจไว้แล้ว ถ้าลั่วอู๋ฉางพ่ายแพ้ เธอจะกระแทกหัวฆ่าตัวตายกับเวทีประลองซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดปลอบว่า "พี่หยิน ทำไมต้องไปโมโหกับคนแบบนี้?""ตอนนี้เขาอวดดีขนาดไหน อีกเดี๋ยวก็จะน่าเวทนาขนาดนั้น ศิษย์พี่จะต้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 989
ปรมาจารย์ขั้นสูงสุดมีจำนวนมากที่สุด แถมระดับปรมาจารย์ใหญ่ก็ยังมีถึงสี่ห้าคน!คนยี่สิบกว่าคนสู้กับคนๆ เดียว จะไปแพ้ได้ยังไง?คำตอบคือ ได้!ถ้าเมื่อวินาทีก่อนใครกล้าพูดว่าได้ อวิ่นเหวินห้าวคงต้องตบหน้าคนไ นั้นเป็นแน่แต่ตอนนี้ เขาตกใจจนอยากตบหน้าตัวเองสักสองที ใช้ความเจ็บปวดพิสูจน์ว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่เรื่องจริงเงาคนหลายร่างกระเด็นออกจากเวที ตกกระแทกพื้นอย่างแรงพวกเขาบ้างก็แขนหัก บ้างก็ขาหักหรือไม่ก็กระอักเลือดออกมาไม่หยุดสิ่งที่เหมือนกันคือ พวกเขาเสียความสามารถในการสู้ต่อไป"ทำไม...ถึงเป็นแบบนี้?" สีหน้าของอวิ่นเหวินห้าวเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นการต่อสู้แบบเวียนเป็นรอบก็ไร้ยางอายมากพอแล้ว นี่ถึงขั้นให้คนรุมโจมตีเลยนะ!เพื่อที่จะชนะ อวิ่นเหวินห้าวไม่แคร์เลยที่จะถูกด่าว่าชั่วช้าไร้ยางอายแต่ผลลัพธ์กลับผิดไปจากที่เขาคาดไว้อาจารย์ลุง อาจารย์อายี่สิบกว่าคนร่วมมือกัน ก็ยังพ่ายแพ้!แล้วยังพ่ายแพ้อย่างราบคาบเช่นนี้!แพ้แบบไม่มีทางสู้กลับได้เลย!ต้องรู้ว่า ไม่ว่าพวกเขาคนไหน ต่างก็เป็นผู้มีความสามารถอันน่าเกรงขามยอดฝีมือมากมายขนาดนี้มาปรากฏตัวที่เม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 990
"ป๊อก!"อวิ่นเหวินห้าวรู้สึกหน้าท้องเกร็ง นี่คือเสียงของจุดชี่ไห่แตกสลายพลังบำเพ็ญของตัวเองถูกทำลายแล้ว!ไอ้คนแซ่ลั่วสารเลวคนนี้ มันกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง?อวิ่นเหวินห้าวโกรธจัด!ระดับของนักบู๊โบราณ เป็นสิ่งที่เขาพึ่งพามากที่สุดนอกจากฐานะของตนฉันเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอวิ่น ลูกชายของผู้อาวุโสสำนักเทียนกาง มีชาติกำเนิดสูงส่ง ฐานะโดดเด่น!ถ้าขาดระดับพลังของนักบู๊โบราณไป ต่อจากนี้คุณชายอย่างฉันจะใช้ชีวิตยังไง?อวิ่นเหวินห้าวกำลังจะโมโห แต่คลื่นลมฝ่ามือสายที่สองก็มาถึงก่อน"ป๊อก..."เสียงครั้งนี้คล้ายกับครั้งก่อนมากต่างกันตรงที่เสียงดูยาวกว่าเดิมฟังสิ...เสียงไข่แตก!อวิ่นเหวินห้าวรู้สึกถึงความเย็นในเป้ากางเกงก่อน แล้วน้ำข้นเหนียวก็เริ่มไหลลงตามสองขาในเป้ากางเกงว่างเปล่า!สิ่งนั้น...ไม่สามารถรับรู้การมีอยู่ของมันได้อีกแล้วจากนั้น ความเจ็บปวดสุดขีดก็ถาโถมเข้ามาทำให้อวิ่นเหวินห้าวเจ็บปวดจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ ใบหน้าเหยเกทันทีลั่วอู๋ฉางปล่อยมือขวา อวิ่นเหวินห้าวล้มลงพื้นด้วยเสียง "ตึงุ"เขาไม่สนความเจ็บ รีบล้วงมือเข้าไปในกางเกงผลคือ นอกจากคราบเลือดที่เปื้อนเต็มมือ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 991
ลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อยให้หลิ่วซือหยินแล้วพูดว่า "เรากลับกันเถอะ""อ่อ!" หลิ่วซือหยินตอบกลับโดยสัญชาตญาณซูเฉี่ยนเฉี่ยนกอดแขนลั่วอู๋ฉางแล้วพูดด้วยความตื่นเต้นว่า "ศิษย์พี่ เราไปหาที่กินเลี้ยงกันดีกว่า ถือว่าเป็นการฉลอง""ฉันอยากกินเนื้อลาตระกูลหวัง แล้วก็ซุปแพะ..."ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเอ็นดูว่า "ได้สิ พี่ใหญ่จะพาเธอไปกินให้ทั่วเลย!"จากนั้นทั้งสองคนก็เดินจากไปด้วยความร่าเริง ท่ามกลางสายตาจับจ้องของผู้คนรอบๆหลิ่วซือหยินเหลือบมองอวิ่นเหวินห้าวที่สลบไปแว๊บหนึ่ง พลางรู้สึกสะใจอย่างมากต่อหน้าสาธารณะชน เจ้าหมอนี่ได้กลายเป็นขันทีไปแล้วต่อไปคงทำเรื่องของอย่างว่าไม่ได้อีก!นั่นหมายความว่า การหมั้นของตัวเองกับเขาก็คงจะยกเลิกไปโดยสิ้นเชิง"คุณลั่ว เฉียนเฉียน พวกคุณรอฉันด้วย!"หลิ่วซือหยินรีบวิ่งตามไป…ที่สำนักเทียนกาง บ้านของผู้อาวุโสอวิ่นปั๋วสงในลานบ้านมีคนเดินไปมาไม่ขาดสาย นอกจากสมาชิกและคนรับใช้ในบ้านแล้ว ยังมีแพทย์และพยาบาลในชุดเสื้อกาวน์สีขาวด้วยเสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากในห้องเป็นระยะๆถ้าไม่รู้เรื่อง อาจจะคิดว่าบ้านตระกูลอวิ๋นกำลังเชือดหมูอยู่ก็ได้!ในห้องนอนมีกลิ่นน้ำย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 992
"ท่านผู้อาวุโสอวิ๋น ผมได้ยินว่าบุตรชายของท่านประสบเหตุร้าย จึงนำของขวัญมาเยี่ยมเป็นพิเศษ!"หลิ่วเจิ้นเจียงถือกล่องผ้าไหมที่งดงามไว้ในมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความห่วงใยนอกจากนี้ เขายังแสดงออกถึงความโกรธเกลียดต่อคนร้ายเขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พูดว่า "เรื่องนี้ ตระกูลหลิ่วของเราก็มีส่วนรับผิดชอบ ดังนั้นผมจึงรีบมาโดยไม่รอช้า..."อวิ่นปั๋วสงที่มีความโกรธซ่อนอยู่ในใจอยู่แล้ว พอได้ยินคำพูดนี้ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที"เพี๊ยะ!"อวิ่นปั๋วสงยกแขนฟาดลงไปที่ในหน้าของหลิ่วเจิ้นเจียงอย่างเต็มแรงเสียงตบดังชัดเจน หลิ่วเจิ้นเจียงกระเด็นลอยออกจากตรงนั้นทันทีกล่องผ้าไหมที่ถือไว้เหมือนของล้ำค่าหลุดมือและลอยออกไป ตัวเขาเองก็หมุนคว้างในอากาศ ลอยไปไกลกว่าสิบเมตรจากนั้นก็ "ปึง" ล้มกระแทกกับผนังอย่างแรงหลิ่วเจิ้นเจียงกลิ้งลงพื้น ทำให้ฝุ่นสีเหลืองฟุ้งกระจายขึ้นมาบนผนังทิ้งรอยยุบที่มีรอยแตกร้าวเหมือนใยแมงมุมอยู่แสดงให้เห็นว่าแรงตบของอวิ่นปั๋วสงนั้นรุนแรงเพียงใด"อั่ก!"หลิ่วเจิ้นเจียงพยายามใช้มือทั้งสองยันตัวขึ้น แต่ทันใดนั้นก็ต้องกระอักเลือดออกมา"ทำ...ทำไมล่ะ?"เขาทำหน้างงงวย!ตัวเขามาเยี่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 993
อวิ่นปั๋วสงมีสีหน้าปีติ "ตระกูลหลิ่วของพวกคุณสามารถหาตัวราชันมังกรลั่วเทียนคนนี้ได้งั้นเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าอวิ่นปั๋วสงก็เคยได้ยินเรื่องราชันมังกรลั่วเทียนมาก่อนเช่นกัน"พวกเรากำลังพยายามหาเส้นสายอย่างเต็มที่ คำโบราณกล่าวไว้ว่า ไม่มีสิ่งใดยากเกินไปในโลกนี้ ขอเพียงมีใจมุ่งมั่น!"หลิ่วเจิ้นเจียงพูดอย่างเชื่อมั่นว่า "ผมเชื่อว่า ความจริงใจสามารถเอาชนะใจคนได้!"สีหน้าของอวิ่นปั๋วสงดูดีขึ้นเล็กน้อยหลิ่วเจิ้นเจียงเดินกะเผลกเข้ามาและไม่ลืมหยิบกล่องผ้าไหมที่ตกลงพื้นขึ้นมาด้วย"นี่คือของขวัญล้ำค่าที่คุณพูดถึงเมื่อกี้เหรอ?" อวิ่นปั๋วสงดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจหลิ่วเจิ้นเจียงรีบเปิดกล่อง ข้างในเป็นกริชที่มีรูปทรงเรียบง่าย แต่ตกแต่งอย่างหรูหรามันเปล่งประกายสวยงามภายใต้แสงอาทิตย์อวิ่นปั๋วสงในฐานะผู้อาวุโสแห่งสำนักเทียนกาง เป็นนักบู๊โบราณยอดฝีมือตัวจริง จึงมีความสนใจต่ออาวุธเป็นพิเศษเขาเห็นเพียงแวบเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ของธรรมดาในสายตาของเขาปรากฏแววความโลภออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้หลิ่วเจิ้นเจียงเห็นดังนั้นก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้นอวิ่นปั๋วสงจึงปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพยิ่งขึ้น แ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 994
ภายในห้องนอน กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นกลบกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อไปจนหมดทั้งบนเตียง บนพื้น บนกำแพง!ล้วนเปื้อนเลือดไปหมด เป็นผลมาจากการที่หลอดเลือดแดงใหญ่ถูกตัดจนเลือดพุ่งทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่งอวิ่นเหวินห้าวล้มลงไปในกองเลือด เขาพยายามคลานลงจากเตียงเพื่อขอความช่วยเหลือแต่เลือดก็ไหลย้อนเข้าไปในลำคอ ทำให้เขาสำลักจนไม่สามารถส่งเสียงใดๆ ออกมาได้ยังไม่ทันได้คลานไปถึงประตู เขาก็หมดสติเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไปไม่กี่นาทีต่อมา เมื่อมีคนมาพบเขา เขาก็ได้สิ้นใจไปแล้ว!คนรับใช้ดูจากภาพกล้องวงจรปิด พบว่าอวิ่นเหวินห้าวเผลอทำมีดบินสังหารเซียนตัดหลอดเลือดแดงใหญ่ที่คอของตัวเองตอนกำลังเล่นมันอยู่ในภาพ ท่าทางของอวิ่นเหวินห้าวดูแปลกมากเหมือนว่าเขาโดนวิญญาณร้ายเข้าสิงกะทันหัน ยกมีดบินขึ้นมาแล้วฟันลงไปที่คอโดยไม่มีสาเหตุทันใดนั้น เลือดก็พุ่งทะลักออกมาอย่างรุนแรง!สองสามวินาทีต่อมา อวิ่นเหวินห้าวถึงได้ "รู้สึกตัว" แต่มันก็สายเกินไปแล้วเมื่อเห็นสีหน้าอับจนหนทางของลูกชายในภาพ อวิ่นปั๋วสงก็เริ่มเดือดดาลขึ้นมา!"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ มันไม่น่าจะเป็นอย่างนี้หนิ!"หลิ่วเจิ้นเจียงตกใจจนเหงื่อไหลพรั่งพรู รี
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
