เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 95
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 96
"ปลอม?"อวี๋จวิ้นหยางคิดไม่ถึงว่าสถานการณ์พลิกผันเร็วขนาดนี้“ฉันพูดแล้ว เขาเป็นคนที่เพิ่งจะออกมาจากคุก จะมีของระดับสูงแบบนี้ได้ยังไง เดิมทีก็คือของปลอม”เขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที “ลั่วอู๋ฉางนายก็กล้าพูด อ้าปากออกมา รู้ว่าบอสใหญ่ของร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าเป็นใครไหม นั่นเป็นประธานเกาของสำนักงานใหญ่!”“ฉันเพิ่งรู้ เดิมทีร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าก็เป็นอุตสาหกรรมของเกาซื่อกรุ๊ป ผู้จัดการเหยน พวกเราเป็นพนักงานของชิงเหยน กรุ๊ป พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน”"ครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจกัน เรื่องเข้าใจผิดเมื่อครู่ ก็ถือว่าได้แก้ไขแล้ว! แต่หมอนี่ใช้บัตรปลอมอวดแสดงตนหลอกลวงผู้อื่น ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา พวกคุณอย่าปล่อยเขาไปง่ายๆ"ท่าทางโต้ตอบของเถาเชี่ยนก็ยิ่งรุนแรงขึ้น ชี้ไปที่จมูกของลั่วอู๋ฉาง "นายก็น่ารังเกียจเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะเข้าไปไม่ได้ ก็ไม่ควรใช้บัตรปลอมหลอกคนอื่น คิดว่าคนอื่นเป็นคนโง่เหรอ?"“น่าอับอายจริงๆ หน้าตาของพวกเรา ถูกนายทำให้ขายหน้าแล้ว!ไม่เข้าใจจริงๆ นายไอ้นักโทษ นายคิดอะไรกันแน่”แม้แต่อวี๋อีเหรินก็อดทนมองไม่ได้แล้ว เสียใจภายหลังที่เพิ่งจะเกิดความสงสารลั่วอู๋ฉาง ทำให้คนผิดหวังจร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 97
ตู้หมิงเจ๋อเสแสร้งพูดอย่างลำบากใจ “ผู้จัดการเหยน ทำให้คุณลำบากใจหรือเปล่า ไม่ใช่บอกว่าห้องรับรองหรูหราต้องจองก่อนล่วงหน้าหรอกเหรอ?”“นั่นก็มุ่งเป้าไปที่คนอื่น คุณชายตู้คุณไม่ใช่คนเหล่านั้น!” เจ้าอ้วนเหยนเห็นได้ชัดเจนว่ารู้จักคิด พูดสองสามประโยคก็ประจบประแจงตู้หมิงเจ๋อจนสูงส่งได้แล้ว"ไม่ต้องพูดถึงห้องรับรองหรูหรา ถ้าหากว่าวันนี้ห้องรับรองจักรพรรดิยังไม่มีแขก ผมก็จะรีบให้พวกเขาเก็บกวาด พาทุกท่านเข้าไปด้วยตัวเอง"ตู้หมิงเจ๋อในใจก็พอใจ ที่ได้สร้างชื่อเสียงต่อหน้าเพื่อนร่วมงานของตัวเองพนักงานต้อนรับหญิงสองคนรูปร่างสูง หน้าตาดีเลิศ พาทุกมาถึงที่ห้องรับรองอย่างกระตือรือร้น“ผู้จัดการตู้ คุณสุดยอดจริงๆ!”อวี๋จวิ้นหยางมีสีหน้าท่าทาง เหมือนสุนัขรับใช้มาก“แค่ออกหน้ามาก็ทำให้ไอ้อ้วนนั่นคุกเข่าเลียประจบ นายไม่รู้ เวลาที่พวกเขาปฏิบัติกับฉันสีหน้าเป็นยังไง ได้ระบายความโกรธจริงๆ!”เถาเชี่ยนก็ถามด้วยความอิจฉามาก “ผู้จัดการตู้ บัตรสมาชิกของที่นี่ราคาแพงใช่ไหม?”“ไม่เพียงแค่ราคาแพง สมาชิทองแดงระดับล่างสุดต้องฝากเงินล่วงหน้าห้าล้านบาท ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสีเงินกับสีทอง แพงจนเกินเหตุไปมาก!” อวี๋จว
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 98
“ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณผู้จัดการตู้มาก”อวี๋อีเหรินปากพูดตกลง แต่เพราะว่าได้รับสั่งสอนที่ดีตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอไม่โกงและเรียกราคาสูงได้ต่อให้มีโอกาสวางอยู่ตรงหน้า ฝ่ายตรงข้ามยินยอมที่จะจ่าย ก็ไม่ได้ราคาของเมนูอาหาร แพงจนทำให้คนอ้าปากค้าง มองลงไปข้างล่าง ก็ไม่มีอาหารที่ตัวเลขน้อยกว่าสามหลักอวี๋อีเหรินฝืนใจ สั่งตามใจหนึ่งจาน และเป็นฝ่ายส่งไปให้ตู้หมิงเจ๋อ“ผู้จัดการตู้สั่งจะดีกว่า”โอกาสที่จะได้แสดงความสามารถแบบนี้ เป็นธรรมชาติที่ตู้หมิงเจ๋อจะไม่บ่ายเบี่ยง รวดเดียวก็สังอาหารไปแล้วยี่สิบกว่าจาน และยังเลือกราคาแพง ราคาทั้งหมดเกินสองแสนห้าหมื่นบาทแล้วยังมีเหล้ากับเครื่องดื่มอีก เป็นค่าใช้จ่ายเยอะมากเพื่อนร่วมงานที่นั่งอยู่ เงินเดือนสูงสุดก็แค่หนึ่งแสนบาท อาหารที่อยู่บนโต๊ะก็เท่าเทียมกับเงินเดือนของพวกเขาสองสามคน ทุกคนก็พากันชื่นชมเขาว่าใจกว้าง“นี่นับประสาอะไรเอง อาหารหนึ่งมื้อเท่านั้นเอง!”ตู้หมิงเจ๋อพูดอย่างใจกว้าง “ทุกคนไม่ต้องระมัดระวังตัวเกินไป กินดื่มอย่างเต็มที่ ถ้าไม่พอพวกเราค่อยสั่งอีก”อวี๋จวิ้นหยางก็เลียแข้งเลียขาขึ้นมาในเวลานี้ “ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหม ผู้จัดการตู้ไม่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 99
“พ่อฉันกับผู้มีอำนาจสองสามคนของเมืองจิงไห่ก็อยู่ด้วย เพิ่งจะโทรศัพท์บอกฉันเรื่องนี้ ยังให้ฉันไปดื่มแสดงความเคารพด้วย”อวี๋จวิ้นหยางก็อิจฉามาก "ผู้จัดการตู้เจ๋งจริง ๆ แม้แต่แก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ยก็จะมาร่วมมือกับคุณ ธุรกิจของตระกูลผู้จัดการตู้ จะยิ่งใหญ่มากขึ้นแล้ว!"ตู้หมิงเจ๋อก็ชอบความรู้สึกที่มีคนคุยโวและยกย่องเถาเชี่ยนพูดด้วยสีหน้ารอคอย “ผู้จัดการตู้ พวกเราสามารถไปดื่มแสดงเคารพกับคุณได้ไหม ได้พบกับบุคคลสำคัญเหล่านี้”“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!” ตู้หมิงเจ๋อรับปากโดยไม่ต้องคิดถึงอย่างไรชื่อที่ถูกแนะนำก็มีแค่เขาเพียงคนเดียว ส่วนคนที่เหลือก็เป็นแค่ “เพื่อนร่วมงานของเสี่ยวตู้” ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกแย่งซีนแฟนสาวก็เป็นผู้ช่วยตัวยง อวี๋จวิ้นหยางก็ตื่นเต้นมาก!“ถ้าอย่างนั้นพวกเรา จะขึ้นไปเมื่อไหร่ล่ะ？”ถึงจะได้รู้จักผู้มีอำนาจแค่คนเดียว ต่อไปความก้าวหน้าของตัวเอง ก็จะถูกช่วยเหลือได้มาก“ตอนนี้ก็ได้ ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม”ตู้หมิงเจ๋อยังพูดไม่ทันจบ ทุกคนก็เริ่มจัดการรูปลักษณ์ของตัวเองทันทีเดิมทีอวี๋อีเหรินไม่สนใจเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ทำลายความสนใจของทุกคน จึงจัดการเสื้อผ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 100
เซี่ยซินซินเพิ่งจะเลิกงานก็มาที่ร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า บนตัวยังสวมชุดทำงานอยู่ชุดทำงานนี้ เดิมทีเป็นสูทตายตัว รูปแบบเหมือนกัน คล้ายกับพนักงานเสิร์ฟของที่นี่อยู่หลายส่วนผู้หญิงเมาคิดว่าเธอเป็นพนักงานแน่นอน ดังนั้นจึงพูดน้ำเสียงสั่งเธอแบบนี้“คุณผู้หญิง คุณคงจะเข้าใจผิดแล้ว…”“เข้าใจผิดแม่งสิ! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร แม้แต่ผู้จัดการเหยนของพวกเธอก็เคารพฉัน เธอกล้าไม่ฟังคำสั่งของฉัน!”เซี่ยซินซินยังไม่ทันได้อธิบาย ก็ถูกผู้หญิงเมาพูดขัดด้วยความป่าเถื่อนไม่ใช้เหตุผล ถลึงตาและพูดขึ้น "อย่ามาเสแสร้งยึดมั่นในคุณธรรมต่อหน้าฉัน ผู้หญิงต่ำช้าอย่างเธอฉันเจอมาเยอะแล้ว!"“ยังจะกล้าเถียง เธอใจกล้ามาก ฉันจะสั่งสอนเธอแทนผู้จัดการเหยนว่าพนักงานที่ดีเป็นอย่างไร!”พูดจบ หญิงสาวพุ่งเข้ามาผลักเซี่ยซินซินเซี่ยซินซินไม่ทันได้เตรียมตัว ก็ถูกผลักลงบนพื้น หลังจากนั้นก็ถูกผู้หญิงคนนี้ดึงผมไว้ และตบหน้าผู้หญิงยังคงยังรู้สึกไม่หายแค้น ก็ง้างฝ่ามือขึ้นสูงอีกครั้ง“หยุดเดี๋ยวนี้!” ลั่วอู๋ฉางปรากฏตัวขึ้นมาได้ทันเวลา จับข้อมือของผู้หญิงเอาไว้“แม่งเป็นไอ้สารเลวที่ไหนอีก? กล้ายุ่งเรื่องของฉัน!”ผู้หญิงก็พาลโกรธเ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 101
"มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่ได้พบกับคนสำคัญ ๆ มากมายในคราวเดียว เรามาขอบคุณผู้จัดการตู้ด้วยกัน ถ้าไม่มีเขา เราคงไม่มีโอกาสเช่นนี้"แม้แต่อวี๋อีเหรินก็ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้คุ้มค่ามาก"ซินซินคุณเป็นอะไรไป? หน้าแดง ๆ" อวี๋อีเหรินเห็นว่าเซี่ยซินซินมีบางอย่างผิดปกติเซี่ยซินซินพูดอย่างเมินเฉย "ไม่มีอะไรหรอก อาจเป็นเพราะตอนล้างหน้าน้ำร้อนเกินไปน่ะ"เรื่องเมื่อกี้เธอไม่ได้ตั้งใจจะบอกคนอื่น แต่จะเก็บมันไว้ลึก ๆ ในใจเป็นความลับระหว่างสองคนในเวลานี้ มีเสียงฝีเท้าที่อึกทึกครึกโครมดังขึ้นนอกประตู"ปึง..."ประตูห้องส่วนตัวถูกเตะเปิดออกอย่างหยาบคายทุกคนตกใจเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนวิ่งเข้ามาอย่างดุเดือด ผู้จัดการเหยนดึงผู้หญิงร่างสูงที่มีใบหน้าบวมเดินตามไปข้างหลังเมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นลั่วอู๋ฉางและเซี่ยซินซิน ไฟก็ระเบิดออกมาจากดวงตาทันที ยกมือขึ้นและชี้ด้วยความโกรธ "สามี เขาก็คือคนที่ตบตีฉันจนเป็นแบบนี้ คุณต้องแก้แค้นให้ฉันนะ!""เป็นนายไอ้สารเลวอีกแล้ว!" ผู้จัดการเหยนตะโกนทันที"ที่ประตูหน้าฉันปล่อยนายไป ไม่ได้เอาเรื่องท
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 102
"อนาจาร?"ทุกคนมองไปที่ลั่วอู๋ฉางด้วยสายตาแปลก ๆ"ใช่ เขาต้องการใช้กำลัง กอดฉันจากข้างหลัง ลากฉันเข้าไปในห้องน้ำชาย ถ้าฉันไม่ดิ้นอย่างแรง เขาก็ทำสำเร็จแล้ว ฮือฮือ!"ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้หนักมาก พูดกลับดำเป็นขาว "แล้วก็ผู้หญิงอีกคนก็มา เขาเลยจำเป็นต้องหยุด ขู่ฉันว่าห้ามพูดมั่วซั่ว ไม่งั้นจะฆ่าฉันและยังจะทำอนาจารอีกด้วย!""ตอนนั้นฉันกลัวมาก เลยไม่กล้าพูดอะไร ปล่อยให้เขาจากไป"เห็นได้ชัดว่าเป็นการกุเรื่องขึ้นมา แต่ฟังดูเหมือนเป็นความจริงความสามารถของผู้หญิงคนนี้ในการกลับถูกให้เป็นผิด เป็นมืออาชีพมากกว่านักแสดงหลายคน ราวกับว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามที่เธอพูดจริง ๆในช่วงเวลาหนึ่ง ทุกคนก็แสดงสีหน้าโกรธมาก"ลั่วอู๋ฉาง นายมันแย่ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน!"ตู้หมิงเจ๋อโกรธมาก "ว่าแล้วทำไมเขาถึงไม่ยอมขึ้นไปชนแก้วกับพวกเรา ที่แท้ก็ไปทำเรื่องสกปรกแบบนี้นี่เอง""ฉันจะรายงานพฤติกรรมเหล่านี้ของนายไปยังบริษัท พรุ่งนี้จะไล่ออกและลงบันทึกในประวัติส่วนตัว ดูว่าต่อไปจะมีบริษัทไหนกล้าจ้างนายอีก!"อวี๋จวิ้นหยางก็เอาด้วย "ทำไมผู้จัดการตู้ต้องรอถึงพรุ่งนี้ คนแบบนี้ต้องเก็บค้างคืนด้วยเหรอ? เซี่ยซินซินก็ดูแ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 103
"เท่าไหร่นะ?" ผู้หญิงคนนั้นและผู้จัดการเหยนพูดพร้อมกันด้วยสีหน้าประหลาดใจแบบเดียวกันเดิมคิดว่าจะได้รับมากสุดก็หลักพัน ไม่คิดว่าอ้าปากก็เป็นแสน!ตู้หมิงเจ๋อมองเห็นชัดเจนและเข้าใจชัดเจนในใจ แต่เขาแสร้งทำเป็นเข้าใจผิด "ไม่พอใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นสองล้านห้าแสนโอเคไหม?""นอกจากเงินแล้ว ผมยังจะให้เขาขอโทษพี่สะใภ้ต่อหน้าด้วย เป็นไง?"จริง ๆ แล้วตอนห้าแสน ผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมที่จะตกลงแล้ว คำพูดอยู่ที่ปากแล้วเธอไม่คาดคิดว่าตู้หมิงเจ๋อจะเพิ่มราคาเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากสองล้านห้าแสน!เธอเป็นเมียน้อยเจ้าอ้วนเหยน ได้เงินค่าเลี้ยงดูเดือนละไม่ถึงแสน ตอนนี้แค่ถูกตบทีเดียว ก็ได้เงินเท่ากับค่าเลี้ยงดูสองปีกว่าแล้วเจ้าอ้วนเหยนก็คิดไม่ถึงเช่นกัน!เพราะกลัวเสียหน้า เขาจึงบังคับยับยั้งความปีติยินดีในใจ แกล้งทำเป็นว่าตัวเองไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงินและฮึดฮัดว่า "คุณชายตู้ ผมเห็นแก่หน้าคุณเลยนะ ไม่อย่างงั้นไอ้หนุ่มคนนี้จะไม่สามารถออกจากร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าได้อย่างสมบูรณ์"ทุกคนยกนิ้วให้ตู้หมิงเจ๋อ ผู้จัดการตู้มีความสามารถในการพลิกผันสถานการณ์ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำและช่วยชีวิตของลั่วอู๋ฉาง"
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
