เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 90
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 91
สองพี่น้องตระกูลเกากลับตกตะลึงอย่างมาก!ต้องรู้ว่ากำลังของตระกูลสวี แซงหน้าตระกูลเกาไปเยอะมาก ต่อให้รวบรวมกำลังทั้งตระกูล ก็ไม่แน่ว่าจะสู้ชนะต่อให้สู้ชนะ มีความเป็นไปได้มากว่าจะเป็นผลลัพธ์ที่น่าอนาถจากการทำร้ายศัตรูนับพัน แต่สร้างความเสียหายให้กับตัวเองพันสองกลับคิดไม่ถึงว่า สวีเทียนที่อวดดีอย่างบ้าระห่ำ บวกกับราชาแห่งสวรรค์ทั้งสี่และนักรบแปดผู้ยิ่งใหญ่ชื่อเสียงอื้อฉาวเป็นที่รู้จักกัน ถูกลั่วอู๋ฉางกำจัดแก๊ง!นี่มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ!ทุกคนบอกว่าตระกูลเการีบร้อนเกินไปที่เปลี่ยนไปทำธุรกิจที่ถูกต้อง ดังนั้นถึงได้ให้โอกาสตระกูลสวีพัฒนาอย่างรวดเร็ว เท่ากับเป็นการปล่อยให้ศัตรูทำความผิดในความเป็นจริง เกาฉี่เฉียงไม่เคยคิดที่จะจำกัดสวีเทียน ส่งคนแอบไปทำลายหลายครั้งแล้ว แต่สุดท้ายไม่สามารถทำสำเร็จได้สวีเทียนไอ้หมอนี่เป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ถ้าหากตระกูลเกาถอนตัวไม่ทันเวลา อาจจะกลายเป็นเป้าหมายสำคัญของสวีเทียนในการปีนป่ายไปยังจุดที่สูงขึ้นตอนนี้ ในที่สุดภัยพิบัติก็ถูกจัดการแล้ว!"สองพี่น้อง อย่างพึ่งรีบตกตะลึง ไอ้หมอนี่ควรจะการอย่างไร?" พี่ตาวทำปากมุ่ยไปที่พวกหลี่วิลเลียมฝรั่งปล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 92
ร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าหนึ่งในร้านอาหารหรูหราที่สุดของเมืองจิงไห่ ได้รับเกียรติยศสูงส่งจากมิชลินสามดาว ครองตำแหน่งผู้นำในธุรกิจอาหารและเครื่องดื่มอย่างมั่นคงหัวประตูทรงสูงแบบโบราณ ชายหลังคา วาดลวดลายเต็มไปหมดควบคู่กับแสงไฟมืออาชีพต่าง ๆ ดูโอ่อ่าตระการตา ฟุ้งเพ้ออย่างมากที่หน้าร้านมีรถหรูต่าง ๆ จอดอยู่เต็มไปหมด แขกที่มาทานอาหารสวมชุดสง่างาม เผยสถานะที่ไม่ธรรมดาเมื่อลั่วอู๋ฉางเห็นสีทองเหลืองอร่ามด้านบนประตู เขารู้สึกคุ้นตาเล็กน้อย เขานึกถึงการ์ดสีดำทองใบนั้นที่เกาฉี่เฉียงมอบให้เขา โดยมีคำว่า "ร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า" อยู่ด้านหลัง“ลั่วอู๋ฉาง?”เสียงผู้หญิงที่แฝงไปด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัดดังขึ้น เซี่ยซินซินสวมรองเท้าส้นสูงวิ่งเหยาะ ๆ มาดูจากหน้าตา เซี่ยซินซินไม่ได้สวยหยาดเยิ้มเหมือนเกาชิงเหยียนกับอวี๋อีเหริน แต่เธอมีคุณค่าตรงนี้นิสัยร่าเริง รู้ผิดรู้ชอบ ที่มีค่าที่สุดคือกล้าต่อต้านกับความไม่ยุติธรรมทั้งร่างกายสวมชุดทำงาน รัดจนมีรูปร่างประณีตสวยงามออกมา ภายใต้จีบกระโปรงคือขายาวสวมถุงน่องสีเนื้อ บวกกับหน้าตาที่สวยงามโดดเด่น เพียงพอที่แตะถึงระดับนางฟ้าในความคิดของคนส่วนมาก"
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 93
เพื่อนร่วมงานกลุ่มหนึ่งส่งเสียงอุทานออกมาติดต่อกัน พากันพูดด้วยความอิจฉา "หัวหน้าทีมอวี๋คุณเจ๋งมาก ตัวเองเป็นหัวหน้าทีมของฝ่ายขาย แฟนก็เป็นสาวสวยของสำนักงานใหญ่ของบริษัท นี่มันกิ่งทองใบหยกชัด ๆ""งานดี ๆ กับผู้หญิงดี ๆ เป็นของคนอื่นหมด ทำให้พวกเราคนโสดอิจฉาให้ตายไปเลย พวกคุณสองคนก็พลอดรักเถอะ""พี่เถาสวยมากจริง ๆ ผิวพรรณ์ก็ดีมาก หัวหน้าทีมอวี๋คุณโชคดีมากจริง ๆ"เมื่อเผชิญกับคำชม อวี๋จวิ้นหยางดีใจจนยิ้มไม่หุบเถาเชี่ยนกอดแขนของอวี๋จวิ้นหยาง ใบหน้าที่ทาแป้งหนาเตอะเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจพอดีกับที่ในตอนนี้ โทรศัพท์มือถือของตู้หมิงเจ๋อดังขึ้น สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมทันที และเขาก็พูดว่า "ฉันรับสายที่สำคัญมาก คุณพาทุกคนเข้าไปก่อน"“ตกลง!” อวี๋จวิ้นหยางพยักหน้าอย่างเร่งรีบคนกลุ่มหนึ่งเดินไปที่ประตู และ อวี๋จวิ้นหยางก็แนะนำเพื่อนร่วมงานของเขาให้รู้จักกับแฟนสาว "สาวสวยท่านี้ก็คืออวี๋อีเหรินบุคคลสำคัญในวันนี้ นี่คือหลินจื่อเฉิน......ท่านนี้คือเซี่ยซินซินหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่เพิ่งเลื่อนขั้นวันนี้"เถาเชี่ยนนอกจากจะยิ้มบาง ๆ กับอวี๋อีเหรินและเซี่ยซินซินแล้ว คนอื่น ๆ ไม่แม้แต่เหลือบมองด้วยซ้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 94
"นายต้องเข้าใจผิดแน่นอน หลิวเฟิงหัวหน้าแผนกชั้นสองช่วยฉันจองไว้ ไม่เชื่อนายไปถามเขา!" อวี๋จวิ้นหยางถลึงตาโตพูดขึ้นถ้าเข้าไปไม่ได้ อวี๋จวิ้นหยางคงจะเสียหน้าอย่างมาก จะอธิบายต่อหน้าตู้หมิงเจ๋ออย่างไร?ฉันจะรักษาหน้าต่อหน้าแฟนและเพื่อนร่วมงานได้อย่างไร?พนักงานต้อนรับพูดอย่างไม่เกรงใจ "คุณเข้าใจผิดแล้ว หลิวเฟิงไม่ใช่หัวหน้างานอะไรด้วยซ้ำ เขาเป็นเพียงผู้ดูแลคลังสินค้า ไม่มีสิทธิ์ช่วยลูกค้าจองโต๊ะ""พวกเราที่นี่คือระบบสมาชิก พวกคุณไม่มีบัตรสมาชิก ยิ่งไม่มีการจอง งั้นก็อย่าโทษที่พวกเราไม่สามารถต้อนรับได้ ทุกท่านหลีกทางด้วย อย่ากีดขวางพวกเราต้อนรับแขกท่านอื่น"นี่คือออกคำสั่งไล่!อวี๋จวิ้นหยางรู้สึกหน้าเสีย จึงโมโหทันที เขายกนิ้วขึ้นชี้หน้าอีกฝ่ายแล้วเริ่มด่าทอขึ้นมา "บัตรสมาชิกบ้าบออะไร!""ทั้ง ๆ ที่คนของพวกแกยืนยันกับฉันว่ามีห้อง พวกเราถึงได้เดินทางมาแต่ไกล ตอนนี้แกบอกกับฉันว่าไม่มี นี่แม่งนับเป็นเรื่องอะไร?""ฉันไม่สนแกจัดห้องให้พวกเราเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ไม่จบ เชื่อไหมว่าวันนี้กูจะให้พวกมึงทำธุรกิจไม่ได้เลย!"พนักงานต้อนรับชายสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเพิ่งเ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 95
"นี่พวกแกจะทำอะไร อาศัยบารมีอำนาจข่มเหงผู้อื่นเหรอ?" อวี๋จวิ้นหยางแสร้งทำเป็นแน่นิ่ง พูดอย่างใจสู้"ไอ้พวกที่ไม่มีปัญญาแม้แต่ทำบัตรสมาชิก ฉันรังแกพวกแกแล้วจะทำไม?"เจ้าอ้วนเหยนยิ้มอย่างน่ากลัว "จะให้พวกแกได้รับรู้หน่อย ครั้งหน้าจะได้ไม่มาก่อเรื่องอีก""เดี๋ยวก่อน!"เสียงหนึ่งดังขึ้น ลั่วอู๋ฉางล้วงบัตรออกมาจากในกระเป๋ากางเกง "อันนี้ใช้ได้ไหม?"เขาเห็นแก่ที่อวี๋อีเหรินฉลองบรรจุเป็นพนักงาน เซี่ยซินซินก็อยู่ด้วย ถึงได้เป็นฝ่ายเอาบัตรแบล็คการ์ดออกมากู้หน้าอีกอย่างคิดว่าชิงเหยน กรุ๊ปกับร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า เป็นธุรกิจของตระกูลเกา ไม่จำเป็นต้องทำให้ไม่สบายใจ"นี่คือบัตรอะไร? ให้ฉันดูสิ ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็น!"ไม่รอให้เจ้าอ้วนเหยนตอบสนอง อวี๋จวิ้นหยางแย่งเอามาก่อน จากนั้นขมวดคิ้วพูด "ไม่ใช่บัตรทองแดง บัตรเงิน บัตรทองกับบัตรสมาชิกสีม่วงทองสี่ระดับ บัตรสีดำนี้คืออะไร?"เถาเชี่ยนหัวเราะเยาะ "น่าจะเป็นบัตรส่วนลดที่ช่างทำผมร้านตัดผมให้ฟรี!"เมื่อเจ้าอ้วนเหยนเห็นการ์ดใบนี้ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นทันที เขาก้าวไปสองสามก้าวด้วยขาสั้น ๆ และรีบไปหาอวี๋จวิ้นหยาง "ขอฉันดูหน่อยสิ!"เมื่อถือการ์ด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 96
"ปลอม?"อวี๋จวิ้นหยางคิดไม่ถึงว่าสถานการณ์พลิกผันเร็วขนาดนี้“ฉันพูดแล้ว เขาเป็นคนที่เพิ่งจะออกมาจากคุก จะมีของระดับสูงแบบนี้ได้ยังไง เดิมทีก็คือของปลอม”เขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที “ลั่วอู๋ฉางนายก็กล้าพูด อ้าปากออกมา รู้ว่าบอสใหญ่ของร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าเป็นใครไหม นั่นเป็นประธานเกาของสำนักงานใหญ่!”“ฉันเพิ่งรู้ เดิมทีร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าก็เป็นอุตสาหกรรมของเกาซื่อกรุ๊ป ผู้จัดการเหยน พวกเราเป็นพนักงานของชิงเหยน กรุ๊ป พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน”"ครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจกัน เรื่องเข้าใจผิดเมื่อครู่ ก็ถือว่าได้แก้ไขแล้ว! แต่หมอนี่ใช้บัตรปลอมอวดแสดงตนหลอกลวงผู้อื่น ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา พวกคุณอย่าปล่อยเขาไปง่ายๆ"ท่าทางโต้ตอบของเถาเชี่ยนก็ยิ่งรุนแรงขึ้น ชี้ไปที่จมูกของลั่วอู๋ฉาง "นายก็น่ารังเกียจเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะเข้าไปไม่ได้ ก็ไม่ควรใช้บัตรปลอมหลอกคนอื่น คิดว่าคนอื่นเป็นคนโง่เหรอ?"“น่าอับอายจริงๆ หน้าตาของพวกเรา ถูกนายทำให้ขายหน้าแล้ว!ไม่เข้าใจจริงๆ นายไอ้นักโทษ นายคิดอะไรกันแน่”แม้แต่อวี๋อีเหรินก็อดทนมองไม่ได้แล้ว เสียใจภายหลังที่เพิ่งจะเกิดความสงสารลั่วอู๋ฉาง ทำให้คนผิดหวังจร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 97
ตู้หมิงเจ๋อเสแสร้งพูดอย่างลำบากใจ “ผู้จัดการเหยน ทำให้คุณลำบากใจหรือเปล่า ไม่ใช่บอกว่าห้องรับรองหรูหราต้องจองก่อนล่วงหน้าหรอกเหรอ?”“นั่นก็มุ่งเป้าไปที่คนอื่น คุณชายตู้คุณไม่ใช่คนเหล่านั้น!” เจ้าอ้วนเหยนเห็นได้ชัดเจนว่ารู้จักคิด พูดสองสามประโยคก็ประจบประแจงตู้หมิงเจ๋อจนสูงส่งได้แล้ว"ไม่ต้องพูดถึงห้องรับรองหรูหรา ถ้าหากว่าวันนี้ห้องรับรองจักรพรรดิยังไม่มีแขก ผมก็จะรีบให้พวกเขาเก็บกวาด พาทุกท่านเข้าไปด้วยตัวเอง"ตู้หมิงเจ๋อในใจก็พอใจ ที่ได้สร้างชื่อเสียงต่อหน้าเพื่อนร่วมงานของตัวเองพนักงานต้อนรับหญิงสองคนรูปร่างสูง หน้าตาดีเลิศ พาทุกมาถึงที่ห้องรับรองอย่างกระตือรือร้น“ผู้จัดการตู้ คุณสุดยอดจริงๆ!”อวี๋จวิ้นหยางมีสีหน้าท่าทาง เหมือนสุนัขรับใช้มาก“แค่ออกหน้ามาก็ทำให้ไอ้อ้วนนั่นคุกเข่าเลียประจบ นายไม่รู้ เวลาที่พวกเขาปฏิบัติกับฉันสีหน้าเป็นยังไง ได้ระบายความโกรธจริงๆ!”เถาเชี่ยนก็ถามด้วยความอิจฉามาก “ผู้จัดการตู้ บัตรสมาชิกของที่นี่ราคาแพงใช่ไหม?”“ไม่เพียงแค่ราคาแพง สมาชิทองแดงระดับล่างสุดต้องฝากเงินล่วงหน้าห้าล้านบาท ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสีเงินกับสีทอง แพงจนเกินเหตุไปมาก!” อวี๋จว
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 98
“ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณผู้จัดการตู้มาก”อวี๋อีเหรินปากพูดตกลง แต่เพราะว่าได้รับสั่งสอนที่ดีตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอไม่โกงและเรียกราคาสูงได้ต่อให้มีโอกาสวางอยู่ตรงหน้า ฝ่ายตรงข้ามยินยอมที่จะจ่าย ก็ไม่ได้ราคาของเมนูอาหาร แพงจนทำให้คนอ้าปากค้าง มองลงไปข้างล่าง ก็ไม่มีอาหารที่ตัวเลขน้อยกว่าสามหลักอวี๋อีเหรินฝืนใจ สั่งตามใจหนึ่งจาน และเป็นฝ่ายส่งไปให้ตู้หมิงเจ๋อ“ผู้จัดการตู้สั่งจะดีกว่า”โอกาสที่จะได้แสดงความสามารถแบบนี้ เป็นธรรมชาติที่ตู้หมิงเจ๋อจะไม่บ่ายเบี่ยง รวดเดียวก็สังอาหารไปแล้วยี่สิบกว่าจาน และยังเลือกราคาแพง ราคาทั้งหมดเกินสองแสนห้าหมื่นบาทแล้วยังมีเหล้ากับเครื่องดื่มอีก เป็นค่าใช้จ่ายเยอะมากเพื่อนร่วมงานที่นั่งอยู่ เงินเดือนสูงสุดก็แค่หนึ่งแสนบาท อาหารที่อยู่บนโต๊ะก็เท่าเทียมกับเงินเดือนของพวกเขาสองสามคน ทุกคนก็พากันชื่นชมเขาว่าใจกว้าง“นี่นับประสาอะไรเอง อาหารหนึ่งมื้อเท่านั้นเอง!”ตู้หมิงเจ๋อพูดอย่างใจกว้าง “ทุกคนไม่ต้องระมัดระวังตัวเกินไป กินดื่มอย่างเต็มที่ ถ้าไม่พอพวกเราค่อยสั่งอีก”อวี๋จวิ้นหยางก็เลียแข้งเลียขาขึ้นมาในเวลานี้ “ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหม ผู้จัดการตู้ไม่
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
