บทที่ 891

หลิ่วซือหยินกอดเอวลั่วอู๋ฉางต่อ ไม่ได้ยินเสียงปืนของเธอ จึงเผลอหันกลับมามองอย่างลืมตัว

“ตาย......หมดแล้วเหรอ?”

ระดับความตื่นตกใจของเธอ ไม่น้อยไปกว่าใครอื่นเลยด้วยซ้ำ

ลั่วอู๋ฉางยิ้มบาง “แน่นอน ฉันมาเพื่อช่วยเธอ จะปล่อยให้ใครมาทำร้ายเธอตามอำเภอใจได้ยังไง”

กลิ่นอายอันแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ความรู้สึกปลอดภัยแรงกล้าโอบล้อมเข้ามาจากทุกทิศทาง

กระทั่งชั่ววินาทีนี้ หลิ่วซือหยินถึงได้รู้สึกตัวว่ากำลังกอดลั่วอู๋ฉางไว้ ใบหน้าพลันขึ้นริ้วแดงทันใด

บรรยากาศระหว่างทั้งสอง กลายเป็นความเคอะเขินขึ้น

หลิ่วซือหยินรีบปล่อยมือ ถอยหลังไปหนึ่งก้าวทันที

เพราะเหยียบใส่รอยเลือดกองหนึ่ง ทำเอาเท้าไถลลื่นไปข้างหน้าจนเกือบล้ม

ลั่วอู๋ฉางเป็นพวกตาไวมือไว เหยียดแขนรั้งเอวบางหลิ่วซือหยินไว้อย่างง่ายดาย

แค่ดึงเบาๆ หลิ่วซือหยินจึงกลับมาสู่อ้อมแขนเขาอีกครั้ง

ลั่วอู๋ฉางสัมผัสได้ชัดเจนว่า อกสองเต้าของสาวสวยแนบชิดกับหน้าอกตัวเอง

“ฮึก……”

หลิ่วซือหยินไม่ทันระวังป้องกันตัว เผลอส่งเสียงร้องน่าเอ็นดูดังขึ้น

กลิ่นฮอร์โมนชายเข้มข้น ทำเอาใจเธอเต้นเร็วในชั่วพริบตา ใจเต้นระรัวราวกับกวางน้อยอยู่ไม่สุข

ใบหน้าสวยได้รูป แดงก่ำฝ