LOGINShare
บทที่ 814
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 815
แถมยังทุ่มทุนเต็มที่อีกด้วย!ขนาดในสถานการณ์แบบนี้ ยังเจออุปสรรคซ้ำแล้วซ้ำเล่าแม้ว่าสุดท้ายจะสำเร็จได้ดั่งใจ แต่ทุกครั้งที่เย่ชิงหยุนคิดถึงเรื่องความยากลำบากในแต่ละขั้นตอนที่ผ่านมาก็อดบ่นออกมาไม่ได้”“ยาตัวใหม่ของพวกลั่วอู๋ฉาง ทำออกมาทีหลังแท้ๆ ทำไมถึงได้ใบอนุญาตไปได้ล่ะ?”“ของปลอม!”เย่ชิงหยุนตาเบิกกว้าง ร้องตะโกนขึ้นมา “ต้องเป็นของปลอมแน่ๆ ใช่ภาพตัดต่อหรือเปล่า?”หม่าฉางเกิงก็พูดตามว่า “ต้องเป็นของปลอมแน่ๆ ผมเป็นพยานได้!”ถึงแม้จะดูเหมือนจริงทั้งในแง่ของรูปแบบและหมายเลขลำดับ แต่ไม่มีทางที่มันจะเป็นของจริงได้!เขาไม่ได้ดูอย่างละเอียดด้วยซ้ำ แค่ใช้ประสบการณ์ของตัวเองในการตัดสินออกมาโดยตรง“ได้ยินกันแล้วยัง ท่านหม่าบอกว่ามันเป็นของปลอม มันก็ต้องปลอมแน่ๆ!”เมื่อเย่ชิงหยุนมีหม่าฉางเกิงหนุนหลัง ก็เริ่มทำตัวโอหังทันที “พวกเขาไม่เพียงแต่ทำยาปลอม ยังปลอมแปลงใบอนุญาตด้วย!”“นี่มันโทษหนักเพิ่มขึ้นอีกกระทง!”“ถ้าไม่มีท่านหม่ามาพูดให้ฟังเอง พวกเขาอาจจะหลอกพวกเราได้สำเร็จไปแล้ว!”“ท่านหม่า รีบจับพวกเขาไปให้หมด อย่าปล่อยใครให้รอดไปได้แม้แต่คนเดียว”หม่าฉางเกิงโบกมืออีกครั้ง “ลงมือได้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 816
“ท่านหม่าแข็งแกร่งและตรงไปตรงมา สุดยอดเลย!”เย่ชิงหยุนรีบประจบหม่าฉางเกิงทันที พูดว่า “ท่านหม่าเป็นคนมีความซื่อสัตย์ เป็นแบบอย่างของความยุติธรรมที่ไม่มีอคติ”หม่าฉางเกิงรู้สึกพอใจ แสดงท่าทีในการปฏิบัติหน้าที่อย่างมั่นคงดั่งขุนเขาทางฝั่งลั่วอู๋ฉาง โทรศัพท์ก็ถูกกดรับสายอย่างรวดเร็ว“คุณลั่ว เอกสารอนุมัติเรียบร้อยแล้ว คุณเห็นหรือยังครับ?”ปลายสายเป็นหวังเจิ้นอวี่ที่อยู่ในสำนักงานใหญ่ที่เมืองหลวง เขาพูดด้วยท่าทีและน้ำเสียงที่เคารพยิ่งลั่วอู๋ฉางตอบว่า “เห็นแล้วครับ แต่มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง”“คุณ...คุณพูดมาเลยครับ?” หวังเจิ้นอวี่รู้สึกใจหายวูบเขารีบย้อนคิดถึงเรื่องทั้งหมด หรือว่ามีบางขั้นตอนที่เกิดปัญหาขึ้นหรือเปล่า?”ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เรื่องเล็กๆ แบบนี้ยังทำไม่ได้ เขาจะยังมีหน้าไปเจอคุณลั่วอีกหรือ!“มีคนไม่เชื่อ ยืนกรานบอกว่ามันเป็นของปลอม” ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงไม่เร่งรีบหวังเจิ้นอวี้โกรธขึ้นมาทันที “ใครกัน? ใครกล้าพูดว่าเป็นของปลอม เขาตาบอดรึเปล่า!”“เอกสารที่ผมเซ็นรับรองและประทับตราด้วยมือของตัวเอง กลับถูกบอกว่าเป็นของปลอม!”“ที่สำคัญคือ ยังมาสงสัยคุณลั่วด้วย”“ทนไม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 817
ไม่รอให้เขาพูดจบ หวังเจิ้นอวี่ก็พูดแทรกเขาทันที “พูดเหลวไหล!”“ชัดเจนว่ามีผู้มีอิทธิพลเข้ามาแทรกแซง คุณกลับไปเป็นสุนัขรับใช้พวกเขา แล้วยังกล้าโกหกผมอีก”“หม่าฉางเกิง ผมขอแจ้งให้คุณทราบอย่างเป็นทางการ ตอนนี้คุณถูกพักงานแล้ว!”เมื่อหม่าฉางเกิงได้ยินเช่นนั้น ขาของเขาทั้งสองข้างก็สั่นอย่างรุนแรงโดยไม่รู้ตัว"ผมจะส่งคนไปตรวจสอบคุณอย่างเข้มงวดที่สุด ทางที่ดีคุณควรภาวนาให้ตัวเองไม่เคยทำเรื่องผิดกฎระเบียบ ไม่งั้นคุณตายแน่”นี่แหละ คือจุดที่อันตรายที่สุด!ในใจหม่าฉางเกิงเหลือแค่ความคิดเดียว คือ จบแล้ว!จบสิ้นแล้วจริงๆ!เรื่องแบบนี้ ไม่สามารถให้ตรวจสอบกันได้ตัวเองพยายามมาครึ่งชีวิต กว่าจะได้ขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้ กลับต้องมาเสียทุกอย่างเพราะเรื่องเล็กน้อยหม่าฉางเกิงไม่อาจยอมรับ และรู้สึกเสียใจจนแทบจะบ้าตาย“ท่านหม่า ท่านอย่ามัวนิ่งสิครับ รีบโทรเรียกคนมาจับไอ้เจ้านี่ไปจัดการอย่างเข้มงวดเลยสิ!”ในตอนนี้เอง เย่ชิงหยุนไม่ยอมอยู่เงียบๆ กระโดดออกมาออกคำสั่งหม่าฉางเกิงโกรธจัด ยกแขนขึ้นตบหน้าเย่ชิงหยุนอย่างแรง“เพี๊ยะ!”เสียงดังชัดเจน เย่ชิงหยุนถูกตบจนล้มลงไปกองกับพื้น“ไอ้คนแซ่หม่า แกบ้า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 818
ทุกคนพอฟังแล้วก็ตกใจ นี่มันเรื่องใหญ่หนิ!"จะเลือกยังไงล่ะ?"“แน่นอนว่าต้องเลือกร้านร้อยสมุนไพร เลือกตระกูลเย่สิ!”“อันหนึ่งเป็นของแท้ อันหนึ่งเป็นของปลอม ความดีความแย่เห็นกันอยู่ตรงหน้า”“ร้านร้อยสมุนไพรมีการสืบทอดกันมามากว่าร้อยปี ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชื่อเสียงหรือคุณภาพ ล้วนแล้วแต่มีการรับประกัน”“ส่วนอีกฝ่าย เป็นแค่บริษัทใหม่ที่ไม่มีชื่อเสียง จะไปเทียบกับร้านร้อยสมุนไพรได้ยังไง!”“ยังอีกจุดที่สำคัญที่สุด ก็คือการข่มขู่จากตระกูลหม่า”“ถ้าไม่เลือกร้านร้อยสมุนไพร ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับตระกูลหม่า”“ตระกูลหม่าไม่ใช่คนที่จะไปมีเรื่องด้วยได้ ถ้าไปยั่วโมโหพวกเขา ผลลัพธ์อาจถึงขั้นบ้านแตกสาแหรกขาดก็ได้”“ใครจะทนได้ล่ะ?”“แน่นอนว่าต้องเลือกร้านร้อยสมุนไพรอยู่แล้ว พวกเราเชื่อมั่นในตระกูลเย่!”“ทุกคนต่างก็แสดงความเห็นกันออกมา”เย่ชิงหยุนยืดตัวขึ้นได้ในทันที พูดอย่างภูมิใจว่า “คนแซ่ลั่ว แกได้ยินแล้วยัง?”“ถึงแกจะได้ใบอนุญาตมา แต่ถ้าตลาดไม่ยอมรับ แกก็ขายไม่ได้อยู่ดี!”“นี่แหละคือจุดจบของการที่แกมาสู้กับร้านร้อยสมุนไพร ฮ่าฮ่าฮ่า!”“ทุกท่าน เชิญตามกระผมขึ้นไปเถอะ ใครก็ตามที่เลือกตระกูลเย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 819
คราวนี้ถึงตาเย่ชิงหยุนทำหน้างงบ้าง “ยาแก้บาดเจ็บอะไรครับ? ท่านต้องเข้าใจผิดแล้วแน่ๆ ที่ร้านร้อยสมุนไหรของเราผลิตคือยาหุยชุนตันนะครับ”อวิ่นชางชวี่พูดอย่างไม่เกรงใจ “ผมยังไม่ได้แก่จนจำเรื่องราวไม่ได้ขนาดนั้นนะ”มีคนพูดเตือนว่า “นายน้อยเย่ ที่ชั้นนี้จัดงานเปิดตัวยาแก้บาดเจ็บครับ!”พูดจบ เขายังชี้ไปที่โปสเตอร์โฆษณาข้างๆเย่ชิงหยุนถึงได้เห็นคำว่า “ยาแก้บาดเจ็บ” ตัวโตๆ!“ท่านอวิ่นไท่โต่ว คงต้องถูกหลอกมาแน่ๆ!”เย่ชิงหยุนรีบอธิบาย “ยาแก้บาดเจ็บนี้ขโมยสูตรจากร้านยาร้อยสมุนไพรของพวกเรา ยาหุยชุนตันของเราต่างหากที่เป็นของแท้”“ท่านอย่าหลงเชื่อนะครับ ตามผมขึ้นไปข้างบนเถอะ!”อวิ่นชางชวี่หัวเราะเบาๆ แล้วพูดอย่างดูถูก “ยาหุยชุนตัน? ของห่วยแตกเหมือนขยะแบบนั้นยังกล้าเอามาเทียบกับยาแก้บาดเจ็บ ใครซื้อไปก็ต้องเสียใจ!”“คุณหนุ่มอย่างคุณ พูดจาเหลวไหล ไม่มีสักคำที่เป็นความจริง!”“สูตรยาแก้บาดเจ็บดีกว่ายาหุยชุนตันเป็นหมื่นเท่า แต่คุณกลับพูดได้ไม่อายปากว่าขโมยสูตรมาจากพวกคุณ คุณต่างหากที่ขโมยสูตรมาจากเขา”เย่ชิงหยุนอึ้งไป ถลึงตาโตแล้วแย้งว่า “ผู้เฒ่าอวิ่น ท่านพูดจาแบบไม่มีหลักฐานไม่ได้นะครับ ยาหุยชุน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 820
“คุณลั่ว เจอกันอีกแล้วนะครับ”อวิ่นชางชวี่วิ่งเหยาะๆ มาหยุดที่หน้าลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่เป็นฝ่ายทักทายก่อน แต่ยังวางท่าทางอย่างนอบน้อมเป็นอย่างมากทุกคนต่างตะลึงจนตาค้างถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขารู้จักอวิ่นชางชวี่ พวกเขาอาจเชื่อว่านี่คือเป่ยไท่โต่วตัวปลอมก็ได้ปกติทุกคนจะต้องเคารพและกราบไหว้อวิ่นไท่โต่ว ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐีผู้ร่ำรวยหรือข้าราชการที่มีอำนาจ ก็ไม่มีข้อยกเว้นเมื่ออยู่ต่อหน้าความเจ็บป่วย ทุกคนล้วนเท่าเทียมกันหากต้องการรอดชีวิต แน่นอนว่าต้องให้ความเคารพหมอเป็นพิเศษเคยเห็นที่ไหนล่ะ ที่อวิ่นไท่โต่วจะไปเคารพคนอื่น?วันนี้ถือว่าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!“ชายหนุ่มคนนี้ แท้จริงมีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่?”“ถึงขนาดอวิ่นไท่โต่วยังนอบน้อมกับเขาขนาดนี้”แล้วมาดูที่ลั่วอู๋ฉาง เพียงแค่พยักหน้าทักทายตามสบายเท่านั้นในสายตาของทุกคน นี่มันไร้มารยาทเกินไปแล้วพวกเขาไม่รู้เลยว่าอวิ่นชางชวี่เคารพนับถือลั่วอู๋ฉางมากกว่าอาจารย์ของเขาอย่างเทพอวี้เสียอีกโปรเจคทางการแพทย์ที่อวิ่นชางชวี่ภาคภูมิใจหลายอย่างนั้น บ้างก็ได้รับการช่วยพัฒนาจากลั่วอู๋ฉาง บ้างก็ได้รับการสอนโดยตรงจากเขาหากไม่ใช่เพรา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 821
ด้วยแบบนี้แผนการร้ายของพวกเย่ชิงหยุนจึงถูกเปิดโปงต่อหน้าลั่วอู๋ฉางแบบหมดเปลือกในเมื่อพวกแกอยากก่อเรื่อง งั้นฉันก็จะเล่นสนุกเป็นเพื่อนพวกแกด้วยก็แล้วกันไม่ว่าจะเล่นงานเรื่องใบอนุญาตหรือแย่งแขก แสดงฝีมือมาเต็มที่ได้เลย!“ทำไมถึงได้เงียบเหงาขนาดนี้ล่ะ ไม่มีแขกคนอื่นเลยเหรอ?”อวิ่นชางชวี่อยู่มาจนปูนนี้แล้ว มีเรื่องอะไรที่ยังไม่เคยเจออีกบ้าง?แค่กลอุบายเล็กๆ ของพวกเย่ชิงหยุนย่อมหนีไม่พ้นสายตาอันแหลมคมของเขาไปได้อวิ่นชางชวี่จงใจพูดเชิงตำหนิ “เมืองอันใหญ่โตขนาดนี้ พวกเขาทั้งหมดตาบอดกันหรือไง? ยาดีๆ ไม่รู้จัก กลับไปเชิดชูขยะกองหนึ่ง”“ช่างเป็นพวกคนที่มีดวงตามืดบอด ไม่รู้จักเพชรแท้กันซะจริง!”เมื่อคำพูดประโยคนี้ออกไป ทุกคนต่างพากันรู้สึกตาสว่างขึ้นมาถึงกับสามารถทำให้อวิ่นไท่โต่วให้ความสำคัญได้ แน่นอนว่าต้องอยู่ต่อสิ!ใครไปก็โง่จริงๆ แล้ว!เย่ชิงหยุนเพิ่งจะรู้สึกตัว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คิดถึงจุดนี้มาก่อน จึงหงุดหงิดแล้วโบกมือพูดว่า “พวกเราไป!”พูดจบ เขาก็ก้าวเท้าเดินออกไปเลยแต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็พบว่าไม่มีใครเดินตามมาเลยสักคน“พวกคุณอย่าลืมนะ ว่าเมื่อกี้พวกคุณให้คำมั่นส
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 822
เย่ชิงหยุนกุมหน้าของตัวเองไว้ ตกใจจนตัวสั่นเมื่อกี้เขาเพิ่งเสียหน้าที่ชั้นบน เดิมทีเขาตั้งใจจะระบายความอัดอั้นและขอคำปลอบใจสักหน่อยแต่ใครจะคิดว่า ยังไม่ทันจะได้ระบายความอัดอั้น กลับต้องโดนตบหน้าแทนน่าน้อยใจเกินไปแล้ว!ถึงยังไง ความพยายามอยู่ที่คนแต่ความสำเร็จอยู่ที่ฟ้าแม้ว่าแผนการที่วางไว้จะสมบูรณ์แบบเพียงใด แต่ก็ยังอาจมีปัญหาต่างๆ เกิดขึ้นในระหว่างการดำเนินการได้ในฐานะผู้วางแผนและผู้ควบคุมกลยุทธ์ เมื่อแผนล้มเหลว เขาเองก็รู้สึกจนใจเหมือนกันเขาเองก็ไม่ได้อยากให้ผลมันเป็นแบบนี้นะ!ส่วนหม่าเฉียนคุน ที่เป็นพันธมิตรกัน ไม่เพียงไม่ปลอบใจเขา การตอบสนองแรกยังเป็นการกล่าวโทษเขาอีกอย่าลืมนะว่าคนที่เสนอแผนนี้ขึ้นมาเป็นคนแรกก็คือหม่าเฉียนคุนเองเขาก็ยังพูดกับทุกคนอย่างมั่นใจอีกว่า แบบนี้จะทำให้ลั่วอู๋ฉางเสียหน้า และถูกตราหน้าว่าขายยาปลอมโดยสมบูรณ์ตอนนี้พอภารกิจล้มเหลว หม่าเฉียนคุนก็ควรเป็นคนรับผิดชอบมากที่สุดสินอกจากนี้ การที่อวิ่นชางชวี่เป่ยไท่โต่วปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน มันเป็นเรื่องที่เย่ชิงหยุนสามารถควบคุมได้หรือ?ทำไมต้องโทษทุกอย่างมาที่เขาด้วย มันเหมาะสมแล้วเหรอ?จนถ
Latest chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
