บทที่ 469

"ไม่ ไม่ ไม่ นั่นคืองานของฉัน เทียบกับบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรเลย?"

หลิ่วซือหยินรีบกล่าวว่า "บุญคุณของท่าน ซือหยินจะไม่มีวันลืม ต้องตอบแทนอย่างสูงแน่นอน"

ลั่วอู๋ฉางเห็นเธอยืนยันก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

กลับไปที่ห้องประมูล เขาตรวจสอบอาการบาดเจ็บของหนิงหงถู

"อาจารย์ อาการบาดเจ็บของพ่อสาหัสหรือเปล่าคะ?" หนิงซินถงสีหน้าเป็นห่วง หางตามีรอยน้ำตาอย่างเห็นได้ชัด

ลั่วอู๋ฉางตอบว่า "ไม่ร้ายแรง บาดเจ็บภายในเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออวัยวะภายใน"

ปกติแล้วอาการบาดเจ็บแบบนี้พักฟื้นระยะหนึ่งก็หายแล้ว

แต่ลั่วอู๋ฉางทนไม่ได้จริง ๆ ที่ต้องเห็นลูกศิษย์สาวสวยไม่สบายใจ ดังนั้นจึงหยิบยาออกมาเม็ดหนึ่งแล้วพูดว่า "กินมัน เดี๋ยวก็หาย"

นี่เป็นยาเม็ดสีน้ำตาล เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสองเซนติเมตร

หนิงหงถูอ้าปากและกำลังจะเริ่มเคี้ยว ยาก็เปลี่ยนเป็นน้ำและเข้าสู่กระเพาะอาหารโดยตรง

สิ่งนี้ทำให้หนิงหงถูประหลาดใจมาก!

ด้วยประสบการณ์หลายปีของเขา ยืนยันได้ว่านี่เป็นยาครอบจักรวาลอย่างแน่นอน!

ไม่เช่นนั้นจะไม่มีทางเกิดผลดังกล่าวได้

แม้ว่าเขาจะอยู่ในวงการศิลปะการต่อสู้บู๊ลิ้มและวงการสะสมมาเป็นเวลาหลายปี คิดว่าตัว