บทที่ 365

เกาชิงเหยียนพยักหน้าอย่างหนัก "เข้าใจแล้วค่ะ"

"ใช่แล้ว ประธานเย่นัดฉันไปดื่มชา คุณว่า..."

ลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อย "งั้นก็ไปสิ ดูเหมือนว่าเธอจะชอบคุณมาก"

"แต่ฉันไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเธอคืออะไร" เกาชิงเหยียนไม่มั่นใจเล็กน้อย

เมื่อวานนี้ในศาล เธอสังเกตเห็นว่าเย่ปิงเหยาใจดีกับตัวเองมากเกินไปเล็กน้อย

จึงกังวลว่าอีกฝ่ายอาจมีแผนอะไร

"แค่ปฏิบัติเหมือนผู้อาวุโสก็พอ ไม่จำเป็นต้องรู้สึกกดดันใด ๆ" ลั่วอู๋ฉางกล่าว

เกาชิงเหยียนรู้สึกมั่นใจขึ้นมาทันที ที่แท้ก็เป็นผู้อาวุโส

ว่าแล้วเย่ปิงเหยาถึงให้เกาชิงเหยียนเรียกเธอว่าน้า และยังบอกด้วยว่าไม่สามารถผิดรุ่นได้ สาเหตุเป็นเพราะคุณลั่วนี่เอง

โทรศัพท์มือถือของเกาชิงเหยียนดังขึ้น และทันใดนั้นก็พูดด้วยสีหน้าซับซ้อน "ประธานเย่ให้ฉันพาคุณไปด้วย... "

"ได้สิ" ลั่วอู๋ฉางยักไหล่

ใครให้เธอเป็นอาจารย์หญิงล่ะ!

ประเด็นหลักใครให้อาจารย์ของตัวเองไม่น่าเชื่อถือ ติดหนี้ความรักสุดท้ายต้องตกมาอยู่ที่ลูกศิษย์

ขณะเดียวกัน ณ โรงแรมแห่งหนึ่งริมทะเลสาบหนานหู

หวังจื่อเฟิงสวมเสื้อคลุมชุดนอน ยืนอยู่ที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน จ้องมองที่วิลล่ากวนหูฝั่งตรงข้าม

คฤหาสน์