"คุณอาทั้งสอง เสี่ยวอวี๋ ในเมื่อผมมาแล้ว จะไม่สนใจพวกคุณได้อย่างไร?"ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างผ่อนคลายให้พวกเขาแล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันจะรับรองความปลอดภัยของพวกคุณและพาพวกคุณกลับบ้าน""แต่พวกเขามีคนเยอะมาก แถมมีปืนอยู่ในมือด้วย!"เมื่ออวี๋ซือหยวนเห็นว่าเขาไม่ยอมหนีไปก็วิตกกังวล "นายยังอายุน้อยอยู่ อนาคตยังอีกยาวไกล อย่าเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงเพื่อพวกเราเด็ดขาด!"อวี๋อีเหรินยังพูดเสียงดัง "พี่รีบหนีไป พ่อพูดถูก ไม่ต้องสนใจพวกเรา!""พี่เสี่ยวลั่ว เมื่อก่อนฉันผิดไปแล้ว!""พี่ทำเพื่อฉันมากขนาดนั้น เสี่ยวอวี๋ตอบแทนไม่ได้ พี่รีบหนีไปเถอะ เอาชีวิตฉันแลกกับความปลอดภัยของพี่ได้ เสี่ยวอวี๋ไม่เสียใจ!""เพี๊ยะ เพี๊ยะ!"หวังจื่อเฟิงปรบมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวว่า "มันน่าประทับใจมาก! ไม่คิดว่าลั่วอู๋ฉางไอ้ขี้คุกอย่างแกจะได้รับความนิยมขนาดนี้""ครอบครัวของพวกคุณก็ตาบอด ชีวิตเป็นของตัวเอง ของมีค่าขนาดนี้ จะไม่สนใจได้ยังไง?""ลั่วอู๋ฉาง ครอบครัวสามคนนี้ดีกับแกขนาดนี้ แกจะยอมปล่อยให้พวกเขาตายได้เหรอ?""ถ้าแกกล้าหนีไป ฉันจะฆ่าพวกเขาทันที!"ลั่วอู๋ฉางเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา "ในเมื่อฉันกล้
"ฉันจะนับแค่สาม ถ้าแกยังไม่ฆ่าตัวตาย ก็ดูหัวพวกเขาถูกยิงทะลุเถอะ!""สาม!"หวังจื่อเฟิงจ้องมองลั่วอู๋ฉางอย่างดุเดือด เพื่อให้บรรลุผลของการกดดัน ตัวเขาเองก็หยิบปืนพกออกมาและเล็งไปที่หน้าผากของอวี๋อีเหรินวิธีนี้ได้ผลจริง ๆลั่วอู๋ฉางยกดาบขึ้นและวางมันไว้ที่หน้าอกตรงหัวใจของตัวเอง"ฮ่าฮ่า ก็ได้! การเชือดคอจะกระอักเลือดไปทั่วทั้งห้อง ทำแบบนี้ดีกว่ามาก"การแสดงออกของหวังจื่อเฟิงเริ่มดุร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ ท่าทางพึงพอใจที่แผนการประสบความสำเร็จ"เสี่ยวลั่ว อย่านะ!" อวี๋ซือหยวนตะโกนเสียงดังอวี๋อีเหรินและเจิ้งอวิ๋นจวนสองแม่ลูก หลั่งน้ำตาด้วยความเศร้าในเวลาเดียวกันหวังจื่อเฟิงกำลังจะนับสองลั่วอู๋ฉางพูดก่อนว่า "ฉันเอง!""หนึ่ง!"ดวงตาของหวังจื่อเฟิงเบิกกว้าง "แกแม่งโง่หรือเปล่า ทำไมไม่นับสอง กลับนับหนึ่งเลย? แกอยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ...""ตุ้บ!"คำพูดของเขาเพิ่งพูดได้ครึ่งประโยค ทหารรับจ้างที่อยู่ถัดจากเขาซึ่งเล็งปืนไปที่หัวของอวี๋ซือหยวนก็ล้มลงกับพื้นด้วยสีหน้าว่างเปล่าหลังจากนั้นอีกหลายคนก็ล้มลงทันทีอู๋ฝ่าเทียนรู้ตัวว่าสถานการณ์ไม่ดี เลยจะเหนี่ยวไกโดยอัตโนมัติ ทันใดนั้นก็พบว่
"เรื่องเมื่อสี่ปีก่อน ก็เป็นอย่างที่แกรู้ ไม่... ไม่มีอะไรจะต้องพูดแล้วไหม?"หวังจื่อเฟิงหลบสายตา เห็นได้ชัดว่าต้องการปิดบังอะไรบางอย่าง"ฉับ!"ดาบในมือของลั่วอู๋ฉางล่วงลงบนขาของหวังจื่อเฟิง แทงทะลุด้านล่างของเก้าอี้โดยตรง"อ๊า!" หวังจื่อเฟิงกรีดร้องดวงตาของลั่วอู๋ฉางเย็นชาและพูดว่า "ฉันไม่มีความอดทนมากนัก นายอย่าตุกติก มันไม่มีประโยชน์อะไรกับนายเลย"หวังจื่อเฟิงรีบเก็บความฉลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ในใจและกล่าวว่า "ฉันพูด ฉันจะพูดทั้งหมด!"จากนั้นเขาก็พูดออกมาหมดลั่วอู๋ฉางยิ่งฟัง ยิ่งขมวดคิ้วแน่นเขาไม่คิดว่าตระกูลหยางจะทำเรื่องน่าอับอายลับหลังตัวเองมากมายขนาดนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมา ลั่วอู๋ฉางคิดว่าคนที่ถูกลวนลามในปีนั้นคือเจ้าสาวหยางหว่านอวี่ ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาสัญญาว่าจะช่วยหยางจวิ้นหาวรับโทษขณะนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่าคนที่ถูกลวนลามคืออีกคนคาดไม่ถึงว่าจะแฟนสาวที่หยางจวิ้นหาวเรียกมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวไม่ใช่หยางหว่านอวี่เลยสิ่งเหล่านี้เป็นการแสดงที่ดีของครอบครัวพวกเขาที่กำกับเอง!หยางจวิ้นหาวกลัวการทั้งจำทั้งปรับเพราะคดีความติดตัว หยางหว่านอวี่เลือกที่จะโกหกและให้สามีที่เพิ่งแ
ตอนที่ลั่วอู๋ฉางจากไป เธอก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงพาเย่ปิงเหยาออกไปทานอาหารไปพลางรอสายไปพลางสักพักพี่ตาวก็พาคนกลุ่มหนึ่งไปที่ต้าฝูหาว"สิ่งที่ฉันรู้ได้บอกนายหมดแล้ว ไว้ชีวิตฉันเถอะนะ!"หวังจื่อเฟิงดูน่าสงสารและพูดว่า "ฉันสัญญา ต่อไปฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว""ถ้านายไม่วางใจ ฉันจะไปต่างประเทศทันที ชาตินี้จะไม่กลับมาอีกแล้ว!"ลั่วอู๋ฉางไม่แม้แต่จะมองเขาและหันหลังกลับออกไปข้างนอก"คุณลั่ว" เฉียวจินซงเข้ามาทักทายทันทีลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "คนเหล่านี้ คุณจะจัดการยังไงเหรอ?"เฉียวจินซงพูดอย่างไม่คิดเลยว่า "กองทหารรับจ้างหมาป่าจรจัดที่นำโดยอู๋ฝ่าเทียน พวกเขาได้ก่อคดีฆาตกรรมหลายคดีในต่างประเทศและถูกตำรวจสากลต้องการตัว""ในเมื่อถูกจับกุมแล้วก็อย่าคิดจะออกจากประเทศมังกรทั้งเป็น"รับการพิจารณาคดีอย่างยุติธรรมเป็นผลลัพธ์เดียวของพวกเขา"หวังจื่อเฟิงสมคบคิดกับทหารรับจ้าง ลักพาตัวในประเทศมังกร มีเจตนาฆ่า สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความผิดทางอาญา ผมสัญญาว่าครั้งนี้เขาจะตายแน่นอน"ลั่วอู๋ฉางแสดงสีหน้าพึงพอใจและพูดว่า "งั้นก็ทำตามนี้ เหมือนครั้งที่แล้ว อย่าบอกโลกภายนอกว่ามันเกี่ยวข้อ
"คุณรู้จักผม?"ลั่วอู๋ฉางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยตอนเขาเห็นสวีลี่ซา เขาไม่สามารถนึกถึงเธอตอนสวมชุดเพื่อนเจ้าสาวที่ใจกว้างของเธอเมื่อสี่ปีก่อนได้แตกต่างกันมากราวกับคนละคนอันที่จริงแล้วลั่วอู๋ฉางพบกับสวีลี่ซาเพียงครั้งเดียวในงานแต่งงานนอกจากที่สวีลี่ซาจะเสแสร้งเก่งแล้ว ยังเป็นความผิดของลั่วอู๋ฉางในตอนนั้นที่ตาบอดเชื่อคนอื่นง่ายเกินไป"รู้จักแน่นอน คุณไม่ใช่ลูกเขยโง่ที่ถูกตระกูลหยางหลอกและติดคุกเพื่อพวกเขาเหรอ!" สวีลี่ซาโพล่งออกมาสีหน้าพี่ตาวเข้มขึ้น ยกมือชี้ด้วยความโกรธ "กำเริบเสิบสาน! หากกล้าลบหลู่คุณลั่วอีก ฉันจะบิดหัวเธอให้ขาด!"ทันใดนั้นสีหน้าสวีลี่ซาก็ซีดลงด้วยความหวาดกลัวตัวสั่นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ตาวผู้โด่งดังถึงให้ความสำคัญกับไอ้ขี้คุกโง่ ๆ"พูดเรื่องปีนั้นเถอะ" ลั่วอู๋ฉางนั่งลงเกาชิงเหยียนนั่งข้างเขาโดยธรรมชาติ และพูดกับสวีลี่ซาที่หวาดกลัวว่า "ไม่ให้เธอพูดเปล่า ๆ"พี่ตาวหยิบแบงค์ออกมาสองกองวางตรงหน้าเธอ"แต่เงื่อนไขก็คือห้ามปิดบัง ห้ามพูดมั่วซั่ว!"เกาชิงเหยียนพูดอย่างเย็นชา "ไม่เช่นนั้น ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ได้เงินก้อนนี้เท่านั้น แต่ยังต้องชดใช้หนักอีกด้วย"
เกาชิงเหยียนทนไม่ไหวอีกต่อไป หน้าอกสั่นอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ "หลอกลวงก็มากเกินไปแล้ว!""ทั้ง ๆ ที่คุณลั่วเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวพวกเขา หลังจากติดคุกสี่ปี เขาควรได้รับการชดเชยเป็นสองเท่าถึงจะถูก!""แต่พวกเขาล่ะ ทำอะไรลงไป?"พี่ตาวก็โกรธไม่แพ้กัน กำหมัดแน่นและข้อนิ้วก็ขาวอย่างเห็นได้ชัด"ในโลกนี้กลับมีครอบครัวที่เนรคุณแบบนี้ คุณหนู คุณบอกว่าพวกเขาสู้หมูหมาไม่ได้ นี่เป็นการดูถูกหมูหมา สัตว์เดรัจฉานยังรู้จักตอบแทนบุญคุณด้วยซ้ำ!""คุณลั่ว ผมไม่เข้าใจ พวกเขาทำได้ยังไง?"ลั่วอู๋ฉางสงบอย่างเห็นได้ชัดจริง ๆ แล้วตอนหวังจื่อเฟิงพูดเรื่องเหล่านี้ออกมา เขาก็เชื่อแล้วเนื่องจากหวังจื่อเฟิงกลัวตายจึงไม่มีทางกล้าโกหกมาหาสวีลี่ซาแค่เพื่อทำตามขั้นตอนเท่านั้น"บุญคุณอันยิ่งใหญ่ก็เหมือนความแค้นที่ยิ่งใหญ่ นับประสาอะไรกับแผนการ บุญคุณอันยิ่งใหญ่เช่นนี้จะตอบแทนยังไง?"ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างเหงาหงอยและพูดว่า "ก็เพราะไม่สามารถตอบแทนบุญคุณได้ พวกเขาจึงไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผมยังไง""พวกเขากังวลและกลัวว่าหลังจากที่ผมออกมา จะถือว่าตัวเองเป็นผู้มีพระคุณ แย่งอาณาจักรธุรกิจที่พวกเขาอุตส่าห์สร้างขึ้
ถังเอวี้ยนป๋อภูมิใจมากในอ้อมแขนของเขามีหญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งหน้าหนานอนอยู่ทั้งสองเปลือยเปล่า บนหน้าผากถังเอวี้ยนป๋อมีเหงื่อ เหมือนเพิ่งผ่านสงครามมาเขาถือโทรศัพท์มือถือในมือข้างหนึ่งและลูบตัวผู้หญิงคนนั้นด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ทำให้อีกฝ่ายโวยวายทันที "คนบ้า!"ผู้หญิงคนนั้นคือหยางเสี่ยวม่านแฟนคนแรกของลั่วอู๋ฉางตอนเรียนมหาวิทยาลัย คนที่ถูกถังเอวี้ยนป๋อใช้เงินแย่งมาในความเป็นจริง ก่อนสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัย ถังเอวี้ยนป๋อพบว่ามันน่าเบื่อและได้ทิ้งหยางเสี่ยวม่านไปนอกจากแย่งไม่ได้ ยังหน้าแตกอีกด้วย เพราะหยางเสี่ยวม่านเห็นแก่เงินมากความโลภมากขึ้นเรื่อย ๆ ความปรารถนาที่มากขึ้นนั้นยากที่จะเติมเต็ม ทำให้ถังเอวี้ยนป๋อที่เป็นลูกคนรวยทนไม่ได้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหยางเสี่ยวม่านท่องเที่ยวไปในหมู่ผู้ชาย โดยมีเป้าหมายสูงสุดคือการแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยเธอคิดว่าตัวเองจับผู้ชายไว้ในมือได้ ผู้ชายเหล่านั้นก็มีความคิดที่จะสนุกกับเธอจนถึงตอนนี้หยางเสี่ยวม่านก็ยังไม่สามารถแต่งงานได้เมื่อถังเอวี้ยนป๋อโทรมา หยางเสี่ยวม่านที่กังวลเกี่ยวกับเรื่องเงินก็รีบมาอย่างดีใจทันทีทั้งสองเข้ากันไ
บัวหิมะเจ็ดกลีบเป็นหนึ่งในสามยาครอบจักรวาลที่ขาดไปในการรักษาอาการป่วยระยะสุดท้ายเทพอวี้ยาครอบจักรวาลทั่วไป จัดอยู่ในสิ่งที่มีราคาไม่มีตลาดแต่บัวหิมะเจ็ดกลีบนั้นประเมินค่าไม่ได้และไม่มีตลาด แม้แต่ผู้นำในอุตสาหกรรมอย่างเย่ปิงเหยาก็ไม่สามารถหาได้หลังจากผ่านความยากลำบากมากมาย"อยู่ในเมืองจิงไห่ที่คุณอยู่ อยู่ในมือนักสะสมอย่างหนิงหงถู"เหลยเทียนสงกล่าวด้วยรอยยิ้ม "เดิมทีหนิงหงถูไม่ต้องการเปิดเผยข่าวเกี่ยวกับบัวหิมะเจ็ดกลีบ ตามที่คำพูดเขาจะเก็บมันไว้เป็นความลับตลอดชีวิต""ก็เป็นเรื่องบังเอิญที่ลูกสาวของหนิงหงถูเป็นโรคแปลก ๆ หาหมอที่มีชื่อเสียงมาตลอดก็รักษาไม่หาย เมื่อเห็นว่าสถานการณ์แย่ลงเรื่อย ๆ เขาในฐานะพ่อกระวนกระวายมาก""สุดท้ายไม่มีทางเลือก หนิงหงถูจึงประกาศต่อสาธารณชนว่า ใครสามารถรักษาโรคของลูกสาวให้หายได้ ก็สามารถเลือกค่าตอบแทนในคลังสมบัติของเขาได้""ในบรรดาของสะสมหลายชิ้นที่เขาเปิดเผย บังเอิญมีบัวหิมะเจ็ดกลีบนี้"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างมีความสุข "ดีมาก! มีข่าวเกี่ยวกับหญ้าสวนแหยนและแก่นของคริสตัลสวรรค์บ้างไหม?""ยังอยู่ระหว่างค้นหา ผมได้ขยายเครือข่ายใหญ่ผ่านความสัมพันธ์ในแก๊งธุ