Share
บทที่ 357
Related chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 358
เช้าวันรุ่งขึ้นผ้าม่านเปิดออกโดยอัตโนมัติ และมีลำแสงแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระจกบนเตียงขนาดใหญ่เซี่ยซินซินลืมตาขึ้นและตกตะลึงกับภาพตรงหน้าเธอทันที ที่นี่ที่ไหน?เธอรีบเปิดผ้าห่มและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าตัวเองสวมชุดนอนที่เรียบร้อยแต่ไม่นานก็เกิดคำถามอีกครั้งว่า ที่นี่ที่ไหน?เธอลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว ลูบหัวที่เมาค้างไม่ส่าง และสวมรองเท้าแตะเดินไปที่ประตูทันทีที่เธอเปิดประตู เธอก็เห็นร่างที่คุ้นเคย "เสี่ยวอวี๋ ที่นี่คือบ้านของคุณใช่ไหม?""ใช่แล้ว! พี่ซินซินทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่?" อวี๋อีเหรินที่มีรอยคล้ำใต้ตาและผมยุ่งเหยิงสีหน้าเต็มไปด้วยคำถามเซี่ยซินซินรู้สึกสับสน "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!"ในขณะนี้ ประตูห้องนอนใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็เปิดออก เกาชิงเหยียนในชุดนอนผ้าไหมแท้ยืดตัวบิดขี้เกียจ ยอดเขาสูงทั้งสองบนหน้าอกกำลังจะโผล่ออกมา รูปร่างที่สมบูรณ์แบบปรากฏขึ้นทันทีฉากนี้ทำให้พวกเธอทั้งคู่อิจฉา"อรุณสวัสดิ์!" เกาชิงเหยียนทักทายพวกเธอด้วยการหาวเมื่อเทียบกับความอิจฉาธรรมดา ๆ ของเซี่ยซินซินแล้ว อวี๋อีเหรินรู้สึกประหลาดใจมากกว่า จ้องมองและพูดเสียงดัง "ประธานเสี่ยวเกา ทำ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 359
"ทุกคน นี่เป็นอาหารเช้าที่คุณลั่วให้ฉันเตรียมไว้ให้พวกคุณ ไม่รู้ว่าถูกใจหรือเปล่า ขออดทนด้วย!"ฟางจื่อเสวี่ยถืออาหารเช้าประเภทต่าง ๆ เดินเข้ามา มีทั้งแบบจีนและแบบตะวันตกเกาชิงเหยียนขมวดคิ้ว "คุณคือ?""เธอชื่อฟางจื่อเสวี่ย เป็นผู้ดูแลส่วนตัวของคฤหาสน์หมายเลขหนึ่ง" อวี๋อีเหรินแนะนำเกาชิงเหยียนขมวดคิ้วอีกครั้ง "วิลล่ากวนหูมีผู้ดูแลส่วนตัวด้วย?"เกาซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทแม่ของผู้พัฒนาชุมชน ในฐานะประธานรักษาการ เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน"ผู้จัดการเหลียงได้จัดตั้งผู้ดูแลส่วนตัวสำหรับคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งเป็นพิเศษ งานหลักของฉันคือการขายบ้าน และการเป็นผู้ดูแลส่วนตัวเป็นงานพาร์ทไทม์" ฟางจื่อเสวี่ยอธิบายเกาชิงเหยียนพยักหน้า "แบบนี้นี่เอง"จะว่าไปผู้จัดการเหลียงคนนี้สายตาดีมาก เป็นคนมีความสามารถสามารถทำให้ประธานรักษาการอย่างเธอจำได้ ต่อไปผู้จัดการเหลียงไม่อยากเลื่อนตำแหน่งก็คงยาก"ต่อไปดื่มเยอะแบบนี้ไม่ได้แล้ว ทรมานมาก!" เกาชิงเหยียนจับหน้าผากแล้วถอนหายใจเซี่ยซินซินและอวี๋อีเหรินดีกว่ามาก เธอสองคนเมาเพราะดื่มไม่เก่ง นอนแล้วตื่นขึ้นมาก็ไม่เป็นอะไรแล้วในห้องครัว เจิ้งอวิ๋
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 360
"คุณหมายความว่ายังไง?"การแสดงออกของหยางหว่านอวี่เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที และเธอก็จ้องมองตรงไปที่หวังจื่อเฟิง "คุณเป็นคนหลอกลวงอย่างหน้าด้าน มีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้?"หวังจื่อเฟิงตอบทันที "คุณไม่โลภจะโดนหลอกไหม?""ผมไม่ได้เอามีดไปจ่อที่คอคุณเพื่อบังคับให้คุณลงทุนเงินกับผม คุณและครอบครัวทำด้วยความเต็มใจ""ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ต้องเตรียมพร้อมรับความเสี่ยง!""คุณเล็งผลประโยชน์ของผม ทำไมผมไม่สามารถเล็งเงินต้นของคุณได้ นี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล!"หยางหว่านอวี่พูดด้วยสีหน้าเข้ม "ถ้าคุณเรียกฉันมาที่นี่เพียงเพื่อพูดเรื่องไร้สาระนี้ งั้นก็พอแค่นี้เถอะ"หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็กำลังจะลุกขึ้นและจากไป"หากคุณกล้าออกไป ผมจะรายงานครอบครัวของคุณและหาคนมาทำให้หยางจวิ้นหาวรับโทษแทน!"หวังจื่อเฟิงไม่กังวลเลยและพูดอย่างเยาะเย้ย "คุณและพ่อแม่ของคุณ ทั้งสามคนต้องแบกรับข้อสงสัยในการปิดบังอาชญากรรม""สำหรับหยางจวิ้นหาว ทำร้ายคนอย่างรุนแรงบวกกับการหนีความผิด ทั้งจำทั้งปรับ ไม่เก้าปีก็สิบปี เกรงว่าอย่าคิดออกมาเลย!""ตอนนั้นเกิดอุบัติเหตุ คุณเคยศึกษาบทบัญญัติทางกฎหมายเหล่านี้มาบ้างมั้ง น่าจะพิจารณาได้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 361
หวังจื่อเฟิงกล่าวต่อ "นอกจากนี้ ลั่วอู๋ฉางเพิ่งถูกจับ พวกคุณก็ทรยศเขาแล้ว! ยังหลอกอาของเขาว่าอยากได้หนังสือยกโทษต้องจ่ายค่าเสียหายให้ผมสิบล้าน""จริง ๆ แล้วผมเรียกแค่ห้าล้าน แถมเป็นคนอื่นให้มา ครอบครัวพวกคุณไม่เคยได้เงินแม้แต่บาทเดียว"ดวงตาหยางหว่านอวี่เบิกกว้าง "คุณพูดมั่วซั่วอะไร! เพื่อที่จะหาเงินให้คุณ ฉันถึงขั้นขายเรือนหอของฉัน""คุณเป็นคนขายเหรอ? หรือว่าคุณมอบเงินให้ผมด้วยตัวเอง?"หวังจื่อเฟิงตอบกลับด้วยการถามว่า"คุณรู้หรือว่าผมรู้?"หยางหว่านอวี่ "คุณหมายความว่าไง?""กับดักที่สวีชุ่ยหลานและหยางซิ่งเหวินสร้างขึ้น คุณเป็นลูกสาวของพวกเขา อย่าบอกผมว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรเลย!" หวังจื่อเฟิงถามอีกครั้งจู่ ๆ การแสดงออกของหยางหว่านอวี่ก็เปลี่ยนไป ราวกับว่ากำลังนึกอะไรบางอย่างได้ตอนนั้นพ่อแม่บอกว่าหวังจื่อเฟิงต้องการเงิน ต้องการสิบล้านถึงจะยอมไกล่เกลี่ยหยางหว่านอวี่ตัดสินใจขายบ้านทันทีพ่อแม่และน้องชายคัดค้านอย่างรุนแรง แต่หยางหว่านอวี่ยืนกรานที่จะทำมัน พวกเขาไม่สามารถห้ามได้ ดังนั้นจึงตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจบ้านถูกขายไป หลังจากที่หยางหว่านอวี่ได้รับเงินแล้วก็ติดต่อหวังจื่อ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 362
"ดังนั้น ประธานหยางเป็นคนฉลาดเสมอ ผมเชื่อว่าคุณจะตัดสินใจถูก ดังนั้นผมจึงต้องมาเจอคุณให้ได้"หวังจื่อเฟิงภูมิใจมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะเขาหยิบหนังสือยกโทษที่เขาเตรียมไว้ตั้งนานแล้วออกมา หยางหว่านอวี่ก็ตระหนักว่าตัวเองถูกวางแผนแต่เรื่องมาถึงขั้นนี้ เธอกลายเป็นเนื้อบนเขียงปล่อยให้คนอื่นเชือดเฉือน"คุณคิดว่าแบบนี้จะหนีการลงโทษของกฎหมายได้เหรอ?"หยางหว่านอวี่ไม่สนใจที่จะอ่านเนื้อหาข้างต้น เพราะอ่านไปก็ไร้ประโยชน์ สุดท้ายก็ต้องเซ็นชื่อ และอ่านไปนี้ก็ทำให้ตัวเองรู้สึกไม่สบายใจในขณะที่เซ็นชื่ออย่างไม่เต็มใจพลางกล่าวว่า "ฉันไม่เชื่อหรอก วิธีการของคุณจะสามารถประสบความสำเร็จได้!"ตัวเองถูกบีบบังคับจนต้องประนีประนอม แล้วคนอื่นล่ะ?ตราบใดที่มีคนไม่เห็นด้วยกับการยกโทษ แผนของหวังจื่อเฟิงก็จะไม่สำเร็จ"คุณจะพูดอะไรแล้วแต่ มันปากเท่านั้น เห็นแก่มิตรภาพของพวกเรามาหลายปี ผมไม่เอาเรื่องคุณ"หวังจื่อเฟิงจงใจแสดงท่าทางที่มีน้ำใจซึ่งทำให้หยางหว่านอวี่โกรธมาก"การแก้แค้นเป็นการแสดงออกที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของบุคคล โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักธุรกิจ ผลประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด!""ผม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 363
งานเลี้ยงรุ่นมีประโยชน์อะไร?ในบรรดาคนกลุ่มนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถทำงานได้ดีกว่าเธอแม้จะตกเป็นเป้าหมายของการชมและประจบสอพลอจากทุกคน แต่ธุรกิจที่ไม่มีความหมายแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย"ฉันเกรงว่าจะไม่มีเวลา ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก" หยางหว่านอวี่ปฏิเสธถังเอวี้ยนป๋อพูดอย่างเร่งรีบ "อย่าเลย! ประธานหยางไม่ใช่สายตาสูง ดูถูกเพื่อนร่วมชั้นที่ยากจนอย่างพวกเรานะ งั้นทุกคนก็ผิดหวังมาก""คุณวางใจได้ ทุกคนแค่รวมตัวกันกินข้าวด้วยกัน ไม่มีความคิดอื่น ๆ ไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ ไม่มีคนกับเรื่องที่ประธานหยางคิดถึงเลยเหรอ?"หยางหว่านอวี่ก็เลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า "ลั่วอู๋ฉางเข้าร่วมไหม?""แน่นอนว่ามันขึ้นอยู่กับประธานหยาง คุณอยากให้เขาเข้าร่วมหรือไม่?" ถังเอวี้ยนป๋อเป็นคนฉลาดจะไม่สรุปง่าย ๆ ก่อนที่จะเข้าใจสถานการณ์ถ้าพูดผิดจะแก้ไขยังไง?"ตราบใดที่คุณให้เขาเข้าร่วมได้ฉันจะไป" หยางหว่านอวี่เสนอข้อเรียกร้องความคิดของเธอนั้นเรียบง่าย เธอจะใช้โอกาสนี้เพื่อรำลึกถึงอดีตเพื่อพูดคุยกับลั่วอู๋ฉางอย่างชัดเจน และพยายามแก้ไขความบาดหมางในอดีตถ้าเป็นไปได้ การแต่งงานใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้หยางหว
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 364
เฉียวจินซงเตรียมไว้ก่อนแล้ว ส่งรูปถ่ายมาหนึ่งรูปเป็นหนังสือยกโทษของหยางหว่านอวี่ ลั่วอู๋ฉางจำได้ในแวบเดียว นั่นคือลายเซ็นของเธอเองลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วและขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน"ก๊อก ก๊อก ก๊อก..."เกาชิงเหยียนที่กำลังจัดการเอกสารเงยหน้าขึ้น "เชิญค่ะ!"ลั่วอู๋ฉางผลักประตูเปิดแล้วเดินเข้าไป เกาชิงเหยียนแสดงความประหลาดใจก่อน จากนั้นใบหน้าที่สวยงามก็มีเมฆสีแดงสองก้อนเห็นได้ชัดว่าเธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนถ้าคุณลั่วพูดถึงเรื่องนี้ ตัวเองจะพูดยังไงดี?"เมื่อคืน...""อ๊า?" เกาชิงเหยียนอดไม่ได้ที่จะอุทาน กลัวอะไรมาอันนั้นจริง ๆ"เป็นอะไรไป?"ลั่วอู๋ฉางก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยความกังวล "ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า จะให้ผมช่วยดูไหม?""ไม่ต้อง... คุณพูด" เกาชิงเหยียนก้มหัวลงลั่วอู๋ฉางไม่ได้คิดมากและพูดว่า "เมื่อคืนที่บาร์ คุณสังเกตเห็นคนที่อยู่ข้าง ๆ จินจุ้นเหวินหรือเปล่า?"เกาชิงเหยียนเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ด้วยสีหน้างุนงง "คุณกำลังพูดถึงปรมาจารย์หม่าเหรอ?""อีกคนหนึ่ง หน้าโจร ๆ หน่อย" ลั่วอู๋ฉางแก้ไขเกาชิงเหยียนขมวดคิ้ว "ดูเหมือนจะพอจำได้ เหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง แต่ตอนนี้คิดไม่ออก"
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 365
เกาชิงเหยียนพยักหน้าอย่างหนัก "เข้าใจแล้วค่ะ""ใช่แล้ว ประธานเย่นัดฉันไปดื่มชา คุณว่า..."ลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อย "งั้นก็ไปสิ ดูเหมือนว่าเธอจะชอบคุณมาก""แต่ฉันไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเธอคืออะไร" เกาชิงเหยียนไม่มั่นใจเล็กน้อยเมื่อวานนี้ในศาล เธอสังเกตเห็นว่าเย่ปิงเหยาใจดีกับตัวเองมากเกินไปเล็กน้อยจึงกังวลว่าอีกฝ่ายอาจมีแผนอะไร"แค่ปฏิบัติเหมือนผู้อาวุโสก็พอ ไม่จำเป็นต้องรู้สึกกดดันใด ๆ" ลั่วอู๋ฉางกล่าวเกาชิงเหยียนรู้สึกมั่นใจขึ้นมาทันที ที่แท้ก็เป็นผู้อาวุโสว่าแล้วเย่ปิงเหยาถึงให้เกาชิงเหยียนเรียกเธอว่าน้า และยังบอกด้วยว่าไม่สามารถผิดรุ่นได้ สาเหตุเป็นเพราะคุณลั่วนี่เองโทรศัพท์มือถือของเกาชิงเหยียนดังขึ้น และทันใดนั้นก็พูดด้วยสีหน้าซับซ้อน "ประธานเย่ให้ฉันพาคุณไปด้วย... ""ได้สิ" ลั่วอู๋ฉางยักไหล่ใครให้เธอเป็นอาจารย์หญิงล่ะ!ประเด็นหลักใครให้อาจารย์ของตัวเองไม่น่าเชื่อถือ ติดหนี้ความรักสุดท้ายต้องตกมาอยู่ที่ลูกศิษย์ขณะเดียวกัน ณ โรงแรมแห่งหนึ่งริมทะเลสาบหนานหูหวังจื่อเฟิงสวมเสื้อคลุมชุดนอน ยืนอยู่ที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน จ้องมองที่วิลล่ากวนหูฝั่งตรงข้ามคฤหาสน์
Latest chapter
