เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 202
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-22 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 203
"ผมไม่กล้ามีความหวังฟุ่มเฟือยอื่น ๆ เพียงแค่ขอฝึกฝนผู้สืบทอดที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในช่วงสามปีนี้และปกป้องประชาชนเมืองจิงไห่ให้ปลอดภัย""และด้วยความเห็นแก่ตัว ผมอยากเห็นลูกของน้องสาวเกิดด้วยตาตัวเอง""ด้วยวิธีนี้ธูปของตระกูลเฉียวของเราก็จะต่อเนื่องแล้ว เมื่อไปถึงยมโลกพบพ่อแม่และบรรพบุรุษ ผมก็ถือว่ามีคำอธิบายแล้ว"เฉินไท่ก็รีบยืนขึ้นและรีบลงไปที่พื้น "คุณลั่ว แม้ว่าพี่ชายภรรยาผมจะอารมณ์ร้อน แต่เขาเป็นคนดีจริง ๆ""ดำรงตำแหน่งทหารมาหลายปี เป็นคนดีมาตลอด ไม่เคยกล้าก้าวล่วงแม้แต่นิดเดียว ขอให้ท่านช่วยเขาด้วย"เกาชิงเหยียนและเกาฉี่เฉียงก็ยืนขึ้นเพื่อพูดช่วยเฉียวจินซงลั่วอู๋ฉางตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของเฉียวจินซง พบว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่ที่ดีและมีจิตใจที่ชัดเจนจริง ๆถูกและผิดชัดเจน หลังจากทำงานมาหลายปี คนอื่นก็จะถูกทำให้ราบเรียบลง แต่เขาก็ยังคงยึดมั่นในความตั้งใจเดิมและกล้าที่จะต่อสู้กับความอยุติธรรมบางทีรู้ว่าตัวเองป่วยหนัก เฉียวจินซงก็ดูเป็นอิสระและง่ายกว่าคนอื่น ๆเขาไม่แต่งงานมีลูก และมุ่งความสนใจไปที่งานถ้าจะบอกว่าห่วงอย่างเดียวก็มีแต่น้องสาวเฉียวชิงเวยเหตุผลที่เขายอมตกลงให้น้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-23ผมคือหมอเทวดา บทที่ 204
"แต่คุณลั่ว ผมยากจนมาก ตัวคนเดียวไร้สมบัติใด ๆ"เฉียวจินซงดูละอายใจและพูดว่า "อย่าว่าทรัพย์สินของครอบครัวครึ่งหนึ่งเลย แม้ว่าผมจะให้หมด แต่ท่านอาจจะไม่เห็นในสายตาเลย""ในเรื่องค่ารักษา เกรงว่าจะทำให้ท่านผิดหวังแล้ว"ลั่วอู๋ฉางโบกมืออย่างไม่สนใจ "รักษาโรคและช่วยชีวิตคน เป็นหน้าที่ของหมอ""แค่ของกลิ่นทองแดง ผมจะไม่เก็บมาใส่ใจหรอก"นี้เรียกว่าใจกว้าง!เจอคนดีก็ไม่รับค่ารักษาก็ได้แม้ว่าจะต้องจ่ายเงินลั่วอู๋ฉางก็ยินดีแต่สำหรับคนชั่วอย่างหลินเกาอวี้ แม้เพียงสตางค์เดียวก็ไม่ได้!ฉันไม่เอาได้ แต่นายไม่ให้ไม่ได้ นี่มันคนละเรื่อง!"นอนลงสิ" ลั่วอู๋ฉางชี้ไปที่โซฟาข้าง ๆเฉียวจินซงสะดุ้ง "นี่เริ่มกันเลยเหรอ?""ทำไม คุณไม่ต้องการเหรอ อยากรอให้อาการกำเริบก่อนค่อยรักษา?"ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย "ผมไม่เป็นไร ยังไงก็รักษาให้หายขาดได้ มันแค่ลำบากกว่านิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหามาก"เฉียวจินซงรีบส่ายหัวและมือ: "ไม่ ไม่ ไม่!""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่รู้สึกว่าในฐานะแขก การรักษาโรคที่บ้านของคุณ มันฉับพลันเกินไป"เฉินไท่แนะนำ "พี่ชายพี่อย่าเกรงใจอยู่เลย คุณลั่วเป็นคนตร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-24ผมคือหมอเทวดา บทที่ 205
"หุ้นของประธานเกา เก็บไว้เถอะ สิทธิ์การจัดการยังคงเป็นของคุณ"เกาฉี่เฉียงรู้จักนิสัยของเขาดี สิ่งที่ตัดสินใจแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลงเขาจึงถอยแล้วขอร้องว่า "เอาแบบนี้ ผมจะมอบหุ้นให้กับเสี่ยวเหยียน คนหนุ่มสาวอย่างพวกคุณคุยกันได้ง่ายกว่า คนแก่อย่างพวกเราจะไม่ยุ่งด้วยดีกว่า"สิ่งนี้สร้างโอกาสให้กับเกาชิงเหยียนและลั่วอู๋ฉาง!ผู้ชายแก่คนนี้ทุ่มเทความพยายามเพื่อลูกสาวของเขาจริง ๆ!"ก็ดี คุณคิดเอาเลย" ลั่วอู๋ฉางยอมรับด้วยความยินดีเกาชิงเหยียนใช้โอกาสนี้เสนอแนะ "ไม่งั้นคืนนี้ คุณลั่วไปร้านจักรพรรดิใต้ฟ้ากับฉัน เพื่อจัดการขั้นตอนการส่งมอบอย่างเป็นทางการ"ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเฉียวจินซงดังขึ้นเขาขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่อดทนอย่างเห็นได้ชัด และพูดว่า "คุณลั่ว อดีตพ่อตาของท่านโทรมา""สองวันนี้พวกเขาผลัดกันรังควานผม จะเลี้ยงข้าวผม ผมปฏิเสธไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังโทรมาไม่หยุด""บอกว่าต้องการขอบคุณยาที่ผมให้ อาการบาดเจ็บของลูกสาวพวกเขาหยางหว่านอวี่หายหมดแล้ว เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ ผมบอกว่าคนอื่นให้ยามา พวกเขาก็ไม่เชื่อเลย"เห็นได้ชัดว่าทั้งสองต้องการใช้ประโยชน์จากโอกาสที่จะได้มีความสัมพันธ์กับเฉีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-25ผมคือหมอเทวดา บทที่ 206
เมื่อได้ยินชื่อหวังจื่อเฟิง ใบหน้าหยางหว่านอวี่ก็มืดลงทันทีเธอนึกถึงพฤติกรรมที่ย่ำแย่ของหวังจื่อเฟิงที่บ้านของตระกูลสวีแบบนั้น เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความดีความชอบของเขา แต่กลับหน้าด้าน ๆ เอามาเป็นของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง โดยไม่คํานึงถึงชีวิตความตายของคนอื่นช่างชั่วร้ายจริง ๆ"ฉันก็รู้สึกว่าหวังจื่อเฟิงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่พวกเราไม่ได้มีความแค้นกับเงินนะ!"เมื่อเห็นว่าลูกสาวดูไม่มีความสุข สวีชุ่ยหลานจึงรีบชักชวน "เป็นเรื่องปกติที่คนจะกลัวตาย"หยางหว่านอวี่ขมวดคิ้วและพูดว่า "คนอย่างเขาเต็มไปด้วยคำโกหก จะเชื่อถือได้ไหม?""พูดแบบนั้นไม่ได้! เรามอบเงินทั้งหมดให้กับหวังซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่ให้กับตัวหวังจื่อเฟิง" สวีชุ่ยหลานกล่าวอย่างรวดเร็ว"พ่อของเขาหวังฉีอิ๋ง ค่อนข้างเชื่อถือได้ เขาทำงานด้านการแพทย์มาหลายปีและมีรากฐานที่มั่นคง"แม้แต่จ้าวเหม่ยอวิ๋นซึ่งเป็นคนนอกก็อดไม่ได้ที่จะพูดสิ่งดี ๆ ให้กับตระกูลหวัง"เมื่อเช้านี้ ฉันเห็นคนหลายร้อยคนเข้าคิวอยู่หน้าร้านยาเฉพาะทางของหวังซื่อกรุ๊ป พวกเขาขายในปริมาณจำกัด แต่ความต้องการยังคงเกินอุปทา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-26ผมคือหมอเทวดา บทที่ 207
แม้แต่มหาวิทยาลัยต่างประเทศอันทรงเกียรติหลายแห่งก็ยื่นมือมาให้เธอเนื่องจากโรคของเธอ ลูกสาวจึงต้องละทิ้งอนาคตที่สดใสและเข้าสู่สังคมตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว"แม่พูดอะไรน่ะ?"ฟางจื่อเสวี่ยรีบหยิบทิชชู่ออกมา เช็ดน้ำตาจากหางตาของแม่เธอ แล้วพูดว่า "แม่เลี้ยงดูหนูคนเดียวตั้งแต่เล็กจนโต มันเป็นหน้าที่ของหนูที่จะต้องกตัญญูต่อแม่และดูแลแม่ ไม่มีภาระไม่ภาระอะไร""ตราบใดที่อาการป่วยของแม่หายได้ ชีวิตครอบครัวของเราจะเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นอย่างแน่นอน""แม่ แค่วางหัวใจไว้ในท้องแล้วรอเสพสุขก็พอ"น้ำตาของแม่จึงกลายเป็นเสียงหัวเราะด้วยคำพูดของลูกสาว เธอเต็มไปด้วยความปรารถนาถึงอนาคตทันทีหลังจากตรวจร่างกายต่าง ๆ เสร็จแล้ว สองแม่ลูกก็มาพบหมอผู้อำนวยการหม่าพลิกดูผลการตรวจในคอมพิวเตอร์พลางพูดว่า "สภาพจิตใจของผู้ป่วยดี ไม่น่าจะมีปัญหา""ฉันบอกแล้วว่าต้องไม่เป็นอะไร!"แม่พูดว่า "เสี่ยวเสวี่ย เธอดูผู้อำนวยการหม่าก็พูดแบบนี้ ฉันรู้ตัวของฉันดี"ทันใดนั้นสีหน้าของผู้อำนวยการหม่าก็เปลี่ยนไปในตอนแรกเขาขมวดคิ้ว จากนั้นหยิบแว่นตาที่วางอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของเขาเริ่มเคร่งขรึมมากขึ้นเรื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-27ผมคือหมอเทวดา บทที่ 208
แผนกผู้ป่วยใน แผนกผู้ป่วยทั่วไปที่ทางเดินฟางจื่อเสวี่ยถือผลตรวจของแม่เธอโดยระบุว่าอาการแย่ลง มะเร็งเต้านมระยะกลางเธอนั่งยอง ๆ อยู่กับพื้นอย่างช่วยไม่ได้ เอามือปิดปาก พยายามจะไม่ร้องไห้เพราะแม่จางเมิ่งผิง อยู่ในวอร์ดที่มีกำแพงกั้นไว้น้ำตาของเธอไหลเบา ๆ ลงมาตามง่ามนิ้วของเธอและหยดลงมาอย่างต่อเนื่องยุ่งมาทั้งวัน ก่อนอื่นพาแม่ไปตรวจรายการต่าง ๆ ก่อน จากนั้นก็ยุ่งกลับการทำเรื่องนอนโรงพยาบาลเธอไม่ได้กินหรือดื่มน้ำเลยแม้แต่น้อยนี่เป็นเรื่องรอง สาเหตุหลักมาจากแรงกดดันทางจิตใจอย่างมากฟางจื่อเสวี่ยกำลังจะพังทลายไปทั้งตัว!เธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ๆ ในตอนนี้เธอไม่มีใครพึ่งพาได้ ทำได้เพียงแบกทั้งหมดนี้ไว้บนบ่าของตัวเองเท่านั้นหลิวตงฉี่สวมเสื้อคลุมสีขาวรีบไปพร้อมกับผู้เชี่ยวชาญหลายคนจากแผนกเนื้องอกวิทยา"เกิดอะไรขึ้น?" หลิวตงฉี่ถามผู้อำนวยการหม่าตอบว่า "คณบดี เซลล์มะเร็งของผู้ป่วยแพร่กระจายเร็วมาก เร็วกว่าในบันทึกทางการแพทย์ก่อนหน้านี้มาก""ในช่วงเวลาสั้น ๆ พัฒนาจากระยะแรกไปสู่ระยะกลาง""และที่แปลกก็คือ ผู้ป่วยมีสภาพร่างกายและจิตใจที่ดี ซึ่งไม่เป็นไปตามบรรทัดฐาน ดังนั้นผม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-28ผมคือหมอเทวดา บทที่ 209
"คุณลั่วคนไหน?"ฟางจื่อเสวี่ยตกใจ จากนั้นเธอก็เห็นชัดเจนว่าอีกฝ่ายคือหลิวตงฉี่และตอบว่า "หนึ่งในลูกค้าของฉัน เขาเป็นคนดี และมักจะดูแลฉันเป็นอย่างดี"หลิวตงฉี่ถามต่อ "ชื่อเต็มของคุณลั่วชื่ออะไร?""คุณลั่ว ลั่วอู๋ฉาง ฉันทำงานที่กวนหลานวิลล่าและเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของคุณลั่วค่ะ" ฟางจื่อเสวี่ยตอบหลิวตงฉี่ปรบมืออย่างตื่นเต้นทันที "เยี่ยมมาก!""ผมก็ว่าแล้ว มีคนไม่มากที่ใช้แซ่ลั่ว แต่คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้!"ฟางจื่อเสวี่ยสับสน " ผู้อำนวยการหลิว คุณหมายความว่าไง?"หลิวตงฉี่จงใจล้อเล่นและพูดด้วยรอยยิ้ม "อาการป่วยของแม่คุณจะดีขึ้น!""จริงเหรอ?" ฟางจื่อเสวี่ยรู้สึกประหลาดใจแต่เมื่อคิดถึงการสนทนาระหว่างพวกเขาเมื่อกี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัย "คุณไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ฉันโล่งอกนะ ผู้อำนวยการหลิว ฉันรับได้!"หลิวตงฉี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "สาวน้อย ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าผู้ป่วยรายอื่นจะหายขาด แต่แม่ของคุณจะหายขาดแน่นอน"แม้แต่คนอย่างหลินเกาอวี้ที่ถูกประกาศว่าตาย ลั่วอู๋ฉางก็ยังสามารถทำให้ฟื้นคืนชีพได้ไม่ต้องพูดถึงเนื้องอกเต้านมเล็ก ๆ ต่อหน้าหมอเทวดาลั่ว มันไม่คุ้มค่าที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 210
"การรักษาและดูแลตามปกติก็พอแล้ว ผู้ป่วยต้องพักฟื้นหลายวัน ขับยาที่ตกค้างออกจากร่างกาย จากนั้นก็สามารถเริ่มรักษาได้"ลั่วอู๋ฉางกล่าวทางโทรศัพท์หลิวตงฉี่พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก "เข้าใจแล้วครับ!""งั้นก็ทำตามที่ท่านบอก ท่านจะมาวันไหน บอกผมล่วงหน้า เพื่อที่ผมจะได้ไปต้อนรับที่ประตูด้วยตัวเอง"ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธ "ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น ผมไม่ชอบคนเยอะ รอผมอยู่ในวอร์ดก็พอแล้ว""ผมไม่ได้บอกตัวตนของท่านกับญาติผู้ป่วย แต่ผมบอกว่าผู้ป่วยจะได้รับการรักษาให้หายแน่นอน"หลิวตงฉี่กล่าว "นอกจากนี้ ผมยังได้ตัดสินใจลดค่าธรรมเนียมการรักษาพยาบาลของผู้ป่วยอีกด้วย"ลั่วอู๋ฉาง "ทำได้ดีมาก""ยินดีครับ คุณลั่ว!" หลิวตงฉี่ระงับความตื่นเต้นและวางสายโทรศัพท์ฝั่งหลี่เหวินหัวกำลังซื้อตั๋วเครื่องบินเที่ยวล่าสุดอยู่ใจได้ลอยไปที่เมืองจิงไห่แล้ว……ร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าประตูแบบโบราณ ซุ้มประตูโค้งชายคา แสงไฟสว่างไสวที่ประตูมีรถหรูทุกประเภทจอดอยู่เมอร์เซเดส-เบนซ์สีดำที่ไม่สดุดตาขับเข้ามาประตูรถเปิดออก พวกหยางหว่านอวี่ก็เดินออกมา"หรูหรามากจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนบอกว่าที่นี่เป็นสุดยอดของธุรกิจร้านอาหาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-30
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
