บทที่ 172

"เท่าไหร่นะ?"

ดวงตาของหลินเกาอวี้เบิกกว้าง "นายล้อเล่นหรือเปล่า? ฉันจะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง!"

หนึ่งพันล้าน!

ยังดอลลาร์อีก!

พวกนายกล้าเอ่ยปากจริง ๆ คิดว่าบ้านฉันเปิดธนาคารหรือพิมพ์ธนบัตรเหรอ?

"เป็นถึงคุณชายตระกูลหลิน เป็นบุคคลที่มีอำนาจและมีใบหน้าในแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย แค่หนึ่งพันล้านดอลลาร์ นายจะไม่มีเหรอ?"

ชายคนนั้นหันกระบี่ในมือแล้วพูดอย่างเย็นชา "ไอ้แซ่หลิน ผมขอแนะนำให้นายทำความเข้าใจสถานการณ์และอย่าทำเรื่องที่สละชีวิตโดยเสียดายสมบัติ"

หลินเกาอวี้พูดอย่างจริงจัง "ครอบครัวของเรามีเงินนิดหน่อย แต่มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นเป็นสินทรัพย์ถาวร!"

"สภาพคล่องต่ำมาก นายเคยเห็นนักธุรกิจที่จะเก็บเงินไว้ในธนาคารแทนการลงทุนเหรอ?"

"นั่นเป็นเรื่องของนาย นายไม่ยอมให้ งั้นก็ต้องขอโทษด้วย ฉันจะทำให้คนเข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าเสียทั้งคนทั้งเงิน งั้นก็เริ่มจากเธอก่อนเลย"

พูดจบเขาก็ยกมีดขึ้นมาเล็งไปที่เย่หลิงจวิ้น

"สามี คุณไม่สนใจฉันไม่ได้นะ ฉันไม่อยากตาย คุณรีบให้เขา ให้เงินเขาสิ!"

เย่หลิงจวิ้นกรีดร้องเมื่อมองดูกระบี่ที่เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ กลัวมากจนแทบจะร้องไห้

"เงินไม่มีย