บทที่ 158

อวี๋อีเหรินไม่รู้ว่าบ้านของเพื่อนลั่วอู๋ฉางคนนั้นเป็นอพาร์ทเมนต์ประเภทไหน

แต่เมื่อพิจารณาว่าอีกฝ่ายเต็มใจที่จะให้คนนอกยืมไปอยู่อาศัย มันคงไม่ใช่บ้านที่ดีนัก

ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่แน่ใจเล็กน้อย

ในทางกลับกัน ตู้หมิงเจ๋อเป็นลูกเศรษฐีอย่างแท้จริง

พ่อเป็นเจ้านายใหญ่ของบริษัทมหาชน สามารถซื้อบ้านที่นี่ได้โดยไม่ต้องสงสัย

และมีแนวโน้มมากว่าจะเป็นคฤหาสน์จริง ๆ ทำเลดีและหลังใหญ่

เพียงเพราะเธอไม่เคยเห็นบ้านของลั่วอู๋ฉาง อวี๋อีเหรินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อฟังทุกคนเยาะเย้ยเขา แต่ก็ช่วยเขาโต้แย้งได้ไม่ดีนัก

"นางฟ้าเสี่ยวอวี๋ รีบขึ้นรถเร็วเข้า!"

ตู้หมิงเจ๋อเม้มริมฝีปากไปทางที่นั่งผู้โดยสารว่างแล้วพูดว่า "จะพาคุณไปดูบ้านของผม ส่วนคนอื่น อยากเห็นก็ต้องเดินไปเอง!"

อวี๋อีเหรินไม่ต้องการเป็นศัตรูกับเพื่อนร่วมงาน เรื่องนี้ยังต้องไว้หน้าตู้หมิงเจ๋อ

"ไม่ต้องก็ได้ค่ะ เข้ามาในหมู่บ้านแล้ว เดินไม่กี่ก้าวก็น่าจะถึงแล้ว"

ตู้หมิงเจ๋อยิ้ม "ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้ว่าวิลล่ากวนหูนี้ใหญ่แค่ไหน!"

"หมู่บ้านที่สร้างริมทะเลสาบ มีพื้นที่รวมกว่าสองหมื่นตารางเมตร ประตูทิศเหนือถึงประตูทิศใต้ห่างกันมากกว่าหนึ่งกิโลเม