บทที่ 1047

ไม่ไกลจากที่นั่น มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังชี้ไปที่และวิจารณ์กันอยู่

"คนคนนั้นคือซาคุน ฉายาแม่ทัพจอมสังหาร ที่ฆ่าคนไม่กระพริบตาและก่อหายนะแก่ประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาหลายปีใช่ไหม?"

"ได้ยินมาว่าเขาเคยสังหารเชลยศึกกว่าหมื่นคนในคราวเดียว วิธีการโหดเหี้ยมมากเลยล่ะ!"

"ฆ่าแค่เชลยศึกจะไปนับอะไรได้ ซาคุนชอบที่สุดคือการฆ่าล้างเมือง หมู่บ้านเล็กๆ ที่มีคนนับหมื่น เพียงแค่คำเดียวก็ถูกฆ่าจนเกลี้ยง แม้แต่คนชราและเด็กที่ไม่มีอาวุธก็ยังไม่เว้น!"

"หมอนี่เพิ่งถูกจับเข้ามา ก็ใช้ความโหดร้ายและความแข็งแกร่งในการข่มขู่และรวบรวมคน ดูเหมือนว่าจะพยายามขึ้นมาเป็นใหญ่ในเรือนจำหลงตันสวรรค์นี่"

"เหล่าเติงกับอ้าวเต๋อเปียวที่อยู่ข้างล่างไม่ยอม เลยขึ้นมาท้าทาย สองรุมหนึ่งแต่ก็ยังไม่ได้เปรียบ สุดท้ายบาดเจ็บสาหัสทั้งคู่ ต้องให้คนหามออกไป"

ณ ขณะนี้ ซาคุนดูเหมือนแม่ทัพใหญ่ที่ชนะศึกและกลับมาอย่างสง่างาม

ใบหน้าหยิ่งผยอง เดินสำรวจอาณาเขตของตนเองด้วยท่าทีสง่างาม

ทุกที่ที่เขาเดินผ่าน ผู้คนต่างพากันก้มศีรษะ!

ไม่มีใครกล้าหาเรื่องเลยสักคน

ตอนนี้เอง ลูกน้องคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาพร้อมหัวเราะและพูดประจบว่า "ท่านซาคุน คนข้าง