เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1048
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-24 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1049
ลั่วอู๋ฉางลงมือก่อน ซัดฝ่ามือใส่ซาคุน"ดีเลย มา!"ซาคุนมองด้วยความดูถูก คิดว่าตัวเองผ่านศึกสงครามมามาก เด็กหนุ่มคนนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง"ราชันมังกรลั่วเทียนลงมือแล้ว!"ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา ทุกคนพร้อมใจกันหันหลังวิ่งหนีอย่างไม่ได้นัดหมายทันที!พวกเขาวิ่งหนีตายกันอย่างสิ้นท่า ดูน่าเวทนาสุดๆ"พวกไร้ประโยชน์!"ซาคุนสบถในใจ ก่อนจะลุกขึ้นเผชิญหน้า พร้อมตะโกนว่า "ไอ้หนู แกกล้าลงมือกับฉัน ถือว่ากล้ามาก!""ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสว่าฝีมือแม่ทัพจอมสังหารเป็นอย่างไร!""ตูม!"ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ ใบหน้าที่หยิ่งผยองของซาคุนเปลี่ยนไปในทันทีพลังที่ส่งผ่านจากฝ่ามือแรงเกินกว่าที่เขาคาดคิดต่อหน้าพลังนี้ แรงฝ่ามือของซาคุนถูกกลืนหายไปในทันที ก่อนที่พลังนั้นจะเข้าสู่ร่างกายและทำลายเส้นลมปราณ"เป็นไปได้ยังไง?" ซาคุนตะลึงตัวเขาในฐานะยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ใหญ่ กลับต้องพ่ายแพ้ต่อเด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนนี้?ลั่วอู๋ฉางพลิกข้อมือ สันมือกลายเป็นมีดที่คมกริบ เฉือนผ่านลำคอของซาคุนซาคุนรู้สึกเย็นวาบที่ลำคอ จากนั้นศีรษะของเขาก็หลุดออกจากร่างเขาไม่ได้ตายในทันที ระหว่างที่ศีรษะกำลังร่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1
"หมอเทวดา ได้โปรดคิดใหม่อีกครั้ง!""เพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ท่านยอมทอดทิ้งตำแหน่งที่สูงศักดิ์จริง ๆ เหรอ?""ด้วยสถานะของท่าน เพียงท่านพยักหน้า นางแบบระดับโลก นักแสดงหญิงยอดนิยม หรือต่อให้เป็นเจ้าหญิงของประเทศ ก็จะต่อแถวมาปรนนิบัติท่านถึงเตียงนะครับ"เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่ 1 เป็นเรือนจำระดับสุดยอดที่กักขังเหล่าวายร้ายระดับโลกและคนชั่วในวงการธุรกิจในตอนนี้ที่หน้าประตูเหล็ก ชายชราในชุดเสื้อคอจีนกำลังขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าชายชราผู้นี้คือเหลยเทียนสงหัวหน้าแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจหลายช่องทาง เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศล่มสลายได้ในทันที และมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครเพื่อที่จะตามหาลั่วอู๋ฉางให้รักษาโรคและช่วยชีวิต เหลยเทียนสงเป็นฝ่ายยอมเข้ามารับโทษที่หลงตัน ในที่แห่งนี้ สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้บ่อยมากและด้านหลังชายชรา ผู้คุมและนักโทษทั้งหมดในเรือนจำ คุกเข่าข้างเดียว เรียงตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แสดงสีหน้ามีความหวัง ไม่อยากให้เขาจากไปเพียงเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ ลั่วอู๋ฉางนอกจากสถานะนักโทษแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 2
"มาสายเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อย มองทอดสายตาไปก็ว่างเปล่าภาพที่เขาคาดคิดไม่ได้ปรากฏขึ้น หยางหว่านอวี่ไม่ได้ทำเหมือนกับตอนก่อนที่จะเข้าคุก ที่มอบอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดให้เขา ในช่วงเวลาแรกที่เขาออกจากคุกแต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ขับรถช้าหน่อยปลอดภัยกว่าเขายืนอยู่ตรงนั้น รอคอยอยู่เงียบ ๆจนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ฝนโปรยลงมาเป็นระยะรถคันหนึ่ง ถึงได้ขับมาจากปลายถนนช้า ๆรถจอดลงด้านข้าง ลั่วอู๋ฉางรีบเดินเข้าไปหาแต่ทว่า คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่หยางหว่านอวี่ภรรยาของเขา แต่เป็นจ้าวเหม่ยอวิ๋นเพื่อนสนิทของเธอ“เหม่ยอวิ๋น ทำไมถึงเป็นเธอ หว่านอวี่ล่ะ?” ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจจ้าวเหม่ยอวิ๋นกางร่ม เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย “ประธานหยางไม่มา ฉันเป็นเลขาของเธอ นี่คือสิ่งที่ประธานหยางให้ฉันเอามาให้นาย”เธอเปิดแฟ้มเอกสารออก แสดงไปตรงหน้าลั่วอู๋ฉางสัญญาหย่าร้าง!ตัวอักษรใหญ่ ๆ สี่ตัว ทิ่มแทงดวงตาอย่างมากลั่วอู๋ฉางนิ่งอึ้ง จากนั้นยิ้มกริ่ม “อย่าล้อเล่นแบบนี้ รีบให้หว่านอวี่ออกมาเถอะ!”ใบหน้าที่เย็นชาของจ้าวเหม่ยอวิ๋นเผยความดูถูกออกมาแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีคนล้อเล่นกับนาย! ลั่วอู๋ฉาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 3
หยางหว่านอวี่กลับจะคบกับมัน นี่มันเป็นการเหยียดหยามกันอย่างมากในตอนนี้รถเบนซ์คันหนึ่งขับมา ร่างงามลงมาจากรถ ใบหน้าประณีตสวยงามสุด ๆ ชุดทำงานแบรนด์เนมเข้ารูปจนเห็นรูปร่างที่งดงาม ขาเรียวยาวตรงดิ่งทั้งสองข้างที่ดึงดูดสายตาเป็นพิเศษออร่าที่เหนือกว่าคนทั่วไปของเธอ เหมือนกับราชินี ทำให้ผู้คนตกตะลึงช่วงเวลาสี่ปี ไม่เพียงไม่ได้ทิ้งร่องรอยของการเวลาใด ๆ ไว้บนใบหน้าของเธอ ในทางกลับกันยังเพิ่มความเป็นผู้ใหญ่ของผู้หญิงที่แข็งแกร่งอีกด้วย“เสี่ยวอวี่……”ลั่วอู๋ฉางสีหน้าเผยความดีใจอย่างอดไม่ได้ สาวเท้าเดินเข้าไปหาหยางหว่านอวี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณ และหลบสายตา “ขออภัย ธุรกิจรัดตัวมาช้าไปหน่อย เลขาจ้าว จัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?”ท่าทางเย็นชา กีดกันผู้คนออกไปไกลเป็นหลายพันไมล์จ้าวเหม่ยอวิ๋นสีหน้าประหม่า รีบกางร่มเดินเข้าไป “ฉันกำลังดำเนินการอยู่……อ่อใช่ ประธานหยาง คุณมีนัดกับคุณชายหวังไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีเวลามาที่นี่?”“ไม่กระทบหรอก จัดการเรื่องทางนี้เสร็จก็จะไปตามนัด”สายตาของหยางหว่านอวี่ถึงได้มองไป เห็นลั่วอู๋ฉางที่เสื้อผ้าเปียกชุ่ม เธอเผยสีหน้าซับซ้อนขึ้นมาก่อน แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 4
หย่าร้างสำเร็จ!แต่หยางหว่านอวี่สังเกตเห็น ตัวเองไม่ได้ดีใจขนาดนั้นเหมือนอย่างที่คิดไว้แต่เธอยังต้องรักษาท่าทางแข็งกร้าวเอาไว้ พูดว่า "มีแต่คนอ่อนแอถึงจะเห็นศักดิ์ศรี และเกียรติที่ไม่มีค่าสำคัญขนาดนั้น ตอนนี้นายปฏิเสธ จะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน"“ของพวกนี้ฉันเก็บเอาไว้ให้นาย คิดได้เมื่อไหร่ ก็มาหาเลขาจ้าวได้ทุกเมื่อ”ลั่วอู๋ฉางผิดหวังอย่างถึงที่สุด หันหลังเดินจากไปมองดูแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ไกลออกไป หัวใจที่เย็นชาของหยางหว่านอวี่เหมือนกับถูกทิ่มแทง พูดด้วยความสับสน “เหม่ยอวิ๋น ฉันทำแบบนี้……ถูกหรือผิดนะ?”“ถูกอยู่แล้ว เพียงแค่เตะสิ่งกีดขวางออกไป คุณถึงจะแสดงความมุ่งมาดปรารถนาออกมาได้ตามอำเภอใจ กลายเป็นผู้หญิงแกร่งที่อยู่จุดสูงสุด ส่วนลั่วอู๋ฉางก็แค่คนต่ำต้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่เงยหน้ามองคุณด้วยซ้ำ เก็บเอาไว้มีแต่จะเป็นตัวถ่วงคุณ” จ้าวเหม่ยอวิ๋นพูดอย่างมั่นใจหยางหว่านอวี่ไม่พูดจา แต่กลับมีความรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดไป เธอเหม่อลอยอยู่ที่เดิมจ้าวเหม่ยอวิ๋นเห็นแบบนี้ รีบเปลี่ยนเรื่องพูด “ฉันสืบถามถึงคุณเกาของเกาซื่อกรุ๊ปได้ เธออยู่ที่กลางเมือง คุณติดที่ไม่ได้เจอตัวจริงของเธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 5
เกาชิงเหยียนแทบจะร้องไห้ เธอพูดทั้งน้ำตา “ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ได้รับการช่วยเหลือจากท่าน คุณพ่อทำตามคำแนะนำของท่านและเปลี่ยนแนวทางของเขา ละทิ้งพฤติกรรมชั่วเหล่านั้น เปลี่ยนไปทำธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย”"ทุกปีเขาจะนำเงินห้าพันล้านบาทออกมาทำการกุศล สร้างสถานเด็กกำพร้าและโรงเรียนประถม ช่วยเหลือกลุ่มคนที่รายรับน้อยกับผู้ที่ไม่มีกำลังทรัพย์รักษาโรค"“พ่อของฉันเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริง ๆ ค่ะ หมอเทวดาลั่วต้องช่วยเขานะคะ เพียงแค่คุณยอมรักษา ตระกูลเกายินยอมมอบโสมพันปีให้!”หลายวันมานี้ เกาชิงเหยียนไม่ลังเลที่จะใช้จ่ายเงินหลายแสนบาท เชิญหมอที่มีชื่อเสียงรักษาอาการให้พ่อ แต่สุดท้ายต่างก็ล้มเลิกกลางคันมีวันหนึ่งที่เธอนึกขึ้นได้กะทันหัน อาการของพ่อเมื่อสามปีก่อนแย่ยิ่งกว่านี้ แต่ประหลาดตรงที่เขาออกไปรอบหนึ่งก็หายแล้ว เกาฉี่เฉียงบอกว่าตัวเองโชคดี หายป่วยเอง ทำอย่างขอไปทีเกาชิงเหยียนไม่เชื่ออยู่แล้ว เพราะว่าหลังจากที่พ่อกลับมา นิสัยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เหมือนกับเปลี่ยนไปคนละคนจนกระทั่งเกาชิงเหยียนเปิดตู้เซฟออก ได้รู้เรื่องนี้จากบันทึกของพ่อ ถึงได้เข้าใจทันทีผู้มีฝีมือมีกฎเกณฑ์เยอะ เป็นเรื่องป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 6
“อะไรนะ? ห้องสวีทคืนละห้าหมื่นกว่าบาท ไอ้ระยำนี่มันกล้าได้อย่างไร ใช้เงินคนอื่นไม่เสียดายใช่ไหม ดูท่า มันหลอกเอาเงินจากพี่สาวของแกไปไม่น้อย” สวีชุ่ยหลานรู้สึกเสียดายเงิน โมโหจนระงับอารมณ์ไม่อยู่หยางจวิ้นหาวพูดอย่างเดือดดาล “ใครว่าไม่ใช่ล่ะ ผมยังไม่เคยพักที่ห้องสวีทเลย!”สองแม่ลูกลุกขึ้นยืนพร้อมกัน เดินทางไปที่โรงแรมด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียดในห้อง ลั่วอู๋ฉางเปิดกระเป๋าผ้าออก เพียงแค่บัตรเครดิตแบล็กการ์ดก็มีสิบกว่าใบขุนนางชั้นสูงผู้สูงศักดิ์มาให้เขารักษาโรค จะต้องเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งออกมาเป็นค่ารักษา ลั่วอู๋ฉางเก็บไว้เพียงส่วนเดียว เก้าส่วนที่เหลือเอาออกมาทำการกุศลต่อให้เป็นแบบนี้ เขาก็ยังสั่งสมความมั่งคั่งไว้มากมายความจริงแล้ว เพียงแค่หยางหว่านอวี่พูดมาประโยคเดียว ลั่วอู๋ฉางก็ให้ชีวิตที่เหมือนกับราชินีได้ทั้ง ๆ ที่มีทางลัด เธอกลับเลือกที่จะเดินทางอ้อมจากนั้นก็มีกระเป๋าเข็มหนังกวางชุดหนึ่ง นี่เป็นของเพียงชิ้นเดียวที่อาจารย์ของเขาส่งต่อให้เขา สำหรับลั่วอู๋ฉางแล้วมันสำคัญอย่างมาก ตั้งแต่เขาสืบทอดมรดก ตาแก่ก็ซ่อนตัวขึ้นมา ไม่เผยโฉมหน้าอีกเลย“ปังปังปัง!”เสียงทุบประตูที่ร้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29ผมคือหมอเทวดา บทที่ 7
ลั่วอู๋ฉางเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต อดกลั้นไม่ลงมือ ข่มความโมโหไว้แล้วพูดขึ้น “แม่ ต้องทำถึงขั้นนี้เลยเหรอ?”“ขากถุย! ใครแม่แก ไม่ดูตัวเองว่าฐานะอะไร แกคู่ควรเหรอ?”หยางจวิ้นหาวหยิบบัตรเครดิตแบล็กการ์ดขึ้นมา พูดอย่างดูถูก “ของบ้าบออะไร ไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ ต้องเป็นของปลอมแน่ นี่......ยังมีขยะอะไรอีก?”เขาหยิบกระเป๋าเข็มหนังกวางขึ้นมาดู คิดว่าเป็นเศษโลหะ“เอามาให้ฉัน!” ลั่วอู๋ฉางโมโหอย่างถึงที่สุดหยางจวิ้นหาวไม่เพียงไม่คืนให้ แต่กลับโยนลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบ “ขยะเหมือนกับนักโทษอย่างนาย!”ลั่วอู๋ฉางข่มความโมโหไว้ไม่อยู่อีกต่อไป กำหมัดแน่นจนข้อนิ้วเสียงดังขึ้นมา“สารเลว!”ง้างมือตบลงไปที่ใบหน้าของหยางจวิ้นหาว“เพี๊ยะ!”หยางจวิ้นหาวล้มลงกับพื้น ใบหน้าครึ่งหนึ่งแดงก่ำขึ้นมาอย่างเร็ว“คนเนรคุณที่เลี้ยงไม่เชื่อง ฉันติดคุกแทนนาย นายไม่ซาบซึ้งในบุญคุณ แถมยังเอาแต่พูดว่านักโทษ! พ่อแม่นายไม่สอนให้นายรู้จักมารยาท ฉันสอนเอง!”“กล้าตบลูกฉัน ฉันสู้ตายแล้ว!” สวีชุ่ยหลานร้องตะโกน แยกเขี้ยวยิงฟันจะเข้ามาข่วนลั่วอู๋ฉางหันมาทันที ดวงตาอาฆาตแค้น เย็นชาเคร่งขรึม เอ่ยปากอย่างโมโห “ไสหัวไป!”ด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1049
ลั่วอู๋ฉางลงมือก่อน ซัดฝ่ามือใส่ซาคุน"ดีเลย มา!"ซาคุนมองด้วยความดูถูก คิดว่าตัวเองผ่านศึกสงครามมามาก เด็กหนุ่มคนนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง"ราชันมังกรลั่วเทียนลงมือแล้ว!"ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา ทุกคนพร้อมใจกันหันหลังวิ่งหนีอย่างไม่ได้นัดหมายทันที!พวกเขาวิ่งหนีตายกันอย่างสิ้นท่า ดูน่าเวทนาสุดๆ"พวกไร้ประโยชน์!"ซาคุนสบถในใจ ก่อนจะลุกขึ้นเผชิญหน้า พร้อมตะโกนว่า "ไอ้หนู แกกล้าลงมือกับฉัน ถือว่ากล้ามาก!""ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสว่าฝีมือแม่ทัพจอมสังหารเป็นอย่างไร!""ตูม!"ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ ใบหน้าที่หยิ่งผยองของซาคุนเปลี่ยนไปในทันทีพลังที่ส่งผ่านจากฝ่ามือแรงเกินกว่าที่เขาคาดคิดต่อหน้าพลังนี้ แรงฝ่ามือของซาคุนถูกกลืนหายไปในทันที ก่อนที่พลังนั้นจะเข้าสู่ร่างกายและทำลายเส้นลมปราณ"เป็นไปได้ยังไง?" ซาคุนตะลึงตัวเขาในฐานะยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ใหญ่ กลับต้องพ่ายแพ้ต่อเด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนนี้?ลั่วอู๋ฉางพลิกข้อมือ สันมือกลายเป็นมีดที่คมกริบ เฉือนผ่านลำคอของซาคุนซาคุนรู้สึกเย็นวาบที่ลำคอ จากนั้นศีรษะของเขาก็หลุดออกจากร่างเขาไม่ได้ตายในทันที ระหว่างที่ศีรษะกำลังร่ว
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1048
คำสั่งของซาคุนทำให้ทุกคนอึ้งไปในทันทีเขาบ้าหรือเปล่า กล้าขนาดนั้นได้ยังไง?นี่มันราชันมังกรลั่วเทียนเชียวนะ!อย่าเห็นว่าลั่วอู๋ฉางจะอายุน้อย แต่ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เขาใช้ความสามารถของตัวเองสร้างความเกรงขามให้คนทั้งเรือนจำหลงตันสวรรค์ได้เหล่ามหาปีศาจทุกผู้ทุกตนต่างพากันยอมสยบต่อเขาพวกที่กล้าก่อเรื่องหรือท้าทายเขา ล้วนมีจุดจบที่น่าอนาถถึงแม้ว่าลั่วอู๋ฉางจะออกไปจากที่นี่แล้ว แต่เรื่องราวของเขายังคงถูกเล่าขานอย่างสนุกปากซาคุนในฐานะนักโทษหน้าใหม่ ชัดเจนว่าเขาไม่รู้เรื่องเหล่านี้ และไม่รู้จักลั่วอู๋ฉางเขาถึงขั้นไม่ยอมมองลั่วอู๋ฉางตรงๆ ด้วยซ้ำในมุมมองของซาคุน เด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ ไม่คู่ควรได้รับความเคารพจากเขาสิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือจับสาวงามตรงหน้า แล้วปลดปล่อยความต้องการที่สะสมมานานเขาสาบานว่าจะปลดปล่อยไฟปรารถนาที่กักเก็บไว้นานทั้งหมดไปกับหญิงงามคนนี้ส่วนฐานะของคนสองคนนี้ สำคัญตรงไหน?ซาคุนคนนี้กำลังจะเป็นราชาผู้ปกครองเรือนจำหลงตันสวรรค์แห่งนี้ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นพัศดี นักโทษ หรือใครก็ตาม ล้วนต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาขอสำราญใจก่อนค่อยว่ากัน!ถ้าเป็นเมื่อก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1047
ไม่ไกลจากที่นั่น มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังชี้ไปที่และวิจารณ์กันอยู่"คนคนนั้นคือซาคุน ฉายาแม่ทัพจอมสังหาร ที่ฆ่าคนไม่กระพริบตาและก่อหายนะแก่ประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาหลายปีใช่ไหม?""ได้ยินมาว่าเขาเคยสังหารเชลยศึกกว่าหมื่นคนในคราวเดียว วิธีการโหดเหี้ยมมากเลยล่ะ!""ฆ่าแค่เชลยศึกจะไปนับอะไรได้ ซาคุนชอบที่สุดคือการฆ่าล้างเมือง หมู่บ้านเล็กๆ ที่มีคนนับหมื่น เพียงแค่คำเดียวก็ถูกฆ่าจนเกลี้ยง แม้แต่คนชราและเด็กที่ไม่มีอาวุธก็ยังไม่เว้น!""หมอนี่เพิ่งถูกจับเข้ามา ก็ใช้ความโหดร้ายและความแข็งแกร่งในการข่มขู่และรวบรวมคน ดูเหมือนว่าจะพยายามขึ้นมาเป็นใหญ่ในเรือนจำหลงตันสวรรค์นี่""เหล่าเติงกับอ้าวเต๋อเปียวที่อยู่ข้างล่างไม่ยอม เลยขึ้นมาท้าทาย สองรุมหนึ่งแต่ก็ยังไม่ได้เปรียบ สุดท้ายบาดเจ็บสาหัสทั้งคู่ ต้องให้คนหามออกไป"ณ ขณะนี้ ซาคุนดูเหมือนแม่ทัพใหญ่ที่ชนะศึกและกลับมาอย่างสง่างามใบหน้าหยิ่งผยอง เดินสำรวจอาณาเขตของตนเองด้วยท่าทีสง่างามทุกที่ที่เขาเดินผ่าน ผู้คนต่างพากันก้มศีรษะ!ไม่มีใครกล้าหาเรื่องเลยสักคนตอนนี้เอง ลูกน้องคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาพร้อมหัวเราะและพูดประจบว่า "ท่านซาคุน คนข้าง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1046
ในห้องควบคุมบนจอภาพขนาดใหญ่ ปรากฏภาพของลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีชายหัวล้านวัยกลางคนถึงกับตกใจจนเหงื่อแตกพลั่ก "ทำไม…ถึงเป็นเขา?""เพิ่งออกไปไม่กี่วัน กลับมาอีกแล้ว จะมาก่อเรื่องอะไรอีก?"คนหน้าใหม่ที่อยู่ข้างๆ เสนอว่า "ท่านหัวหน้าพัศดี ควรแจ้งพวกผู้คุมหรือไม่ครับ…""ไม่ต้อง!"ชายหัวล้านปาดเหงื่อขณะสั่งว่า "สั่งคนที่ประจำจุดเฝ้าระวัง เก็บปืนให้หมด วันนี้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ห้ามใครทำอะไรโดยพลการเด็ดขาด""ไม่อย่างนั้น ฉันจะลอกหนังมันออก!""สั่งให้เปิดประตูใหญ่ทันที ห้ามใครขวางทาง อยากไปไหนก็ปล่อยเขาไป"พูดจบ เขาก็วิ่งออกจากห้องควบคุมไปอย่างรวดเร็วคนหน้าใหม่งุนงง "คนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงทำให้หัวหน้าพัศดีกลัวได้ขนาดนี้?"ในสายตาเขา เหล่าปีศาจร้ายหลายร้อยคนในเรือนจำหลงตันสวรรค์ ต่างก็อยู่ภายใต้การควบคุมของหัวหน้าพัศดีเรียกได้ว่าเป็นราชาในพื้นที่นี้เลย!จำเป็นต้องกลัวใครอีกเหรอ?ควรเป็นคนอื่นที่กลัวเขามากกว่า!"แกร๊ก…แอ๊ด!"ประตูใหญ่ที่ทำจากเหล็กหนาเปิดออกทั้งสองข้างลั่วอู๋ฉางไม่พูดอะไรให้มากความ เดินเข้าไปข้างในทันทีหูเยว่ซีรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็เดินตามหลังเขาไป"คุณ…ค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1045
ผู้หญิงนอกจากจะอิจฉา ก็ได้แต่ยอมรับว่าตัวเองสู้ไม่ได้ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยเหลือเกิน!เย้ายวนและเซ็กซี่!อะไรคือ ใบหน้าเหมือนนางฟ้า หุ่นเหมือนปีศาจ เหมือนถูกสร้างมาเพื่อเธอคนนี้โดยเฉพาะ"ทำไมถึงเป็นเธอ?" ลั่วอู๋ฉางดูตกใจเล็กน้อยถ้าเป็นเกาชิงเหยียนหรือหนิงซินถง เขาคงคิดว่าเป็นเรื่องปกติแม้แต่หยูอีเหริน ลั่วอู๋ฉางก็ยังไม่รู้สึกตกใจแต่กลับเป็นหูเยว่ซี!จิ้งจอกตัวนี้ ไม่อยู่เฉยๆ ที่บ้านแล้วออกมาทำอะไร?"มารับนายท่านไงล่ะ!"หูเยว่ซีไม่สนใจสายตาประหลาดใจของลั่วอู๋ฉาง เดินอวดโฉมเข้ามาและคว้าแขนเขาทันทีทรวงอกที่ใหญ่โตนุ่มนิ่ม กระชับแนบชิดกับแขนของลั่วอู๋ฉางพอมองไปที่พวกผู้ชายที่ยืนตะลึงอยู่ ก็เห็นว่าต่างพากันอิจฉาอย่างสุดขีดสาวงามที่หายากทั้งบนฟ้าและบนดิน กลับมีเจ้าของแล้ว!ที่สำคัญ ผู้ชายคนนั้นดูธรรมดาขนาดนั้น เขามีดีอะไรกัน?"ขับรถมาไหม?" ลั่วอู๋ฉางถามขณะสวด "บทสงบใจ" ในใจหูเยว่ซีพยักหน้า "แน่นอน!""ถึงจะบินมาสะดวกกว่า แต่กลางวันแสกๆ แบบนี้ ฉันคงโดนจับไปแยกร่างเพื่อค้นคว้าวิจัยแน่ๆ"ลั่วอู๋ฉางพูดว่า "ไปชานเมืองทางใต้"ห่างออกไปสิบกว่ากิโลเมตร ริมทะเลสาบที่ส่องประกาย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1044
"ตูม...!"ทันใดนั้นพื้นดินก็สั่นสะเทือน!เสียงดังมาจากปากทางขึ้นเขา เห็นกลุ่มควันรูปเห็ดสีขาวลอยขึ้นช้าๆ"ระเบิด...จริงเหรอ?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจส่วนหนานกงจือรั่วมีสีหน้าหวาดกลัวไม่ใช่ของปลอมเหรอ? แล้วมันระเบิดได้ยังไง?บริเวณปากทางขึ้นเขา เต็มไปด้วยความวุ่นวายผนังหินทั้งสองข้างถล่มลงมา ก้อนหินเล็กใหญ่กลิ้งลงมาจนเป็นกำแพงกั้นหลุมขนาดใหญ่ที่เกิดจากระเบิด มีเส้นผ่านศูนย์กลางกว่าสิบเมตร และลึกถึงห้าเมตรอย่างน่ากลัว!แม้แต่น้ำใต้ดินก็เริ่มไหลออกมาบนพื้นมีผู้คนล้มลงกระจัดกระจาย รอบศูนย์กลางของการระเบิดมีศพหลายร่างที่ถูกทำลายจนดูไม่ออก อวัยวะต่างๆ กระจัดกระจายเต็มพื้นไม่ใช่แค่ศพของชาวบ้าน แต่ยังมีศพของนักบู๊โบราณที่ใส่ชุดต่อสู้อีกด้วยคนคนหนึ่งที่เปื้อนเต็มไปด้วยดินและฝุ่นจนเสื้อผ้าดูไม่ออกว่ามีสีหรือรูปแบบอะไร ใบหน้าก็สกปรกไปหมด เธอเงยหน้าขึ้นอย่างลำบากจากรูปร่างและผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง ดูออกได้ไม่ยากว่าเป็นผู้หญิงหลังจากที่ตบและเช็ดไปอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดใบหน้าที่แท้จริงก็ปรากฏออกมาใช่แล้ว เธอก็คือหลินเชี่ยน!เธอได้รับการเลี้ยงดูแบบชนชั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1043
ชายชราเพียงส่งสายตา ชาวบ้านที่ผูกระเบิดไว้กับตัวก็เดินกราดเข้ามาทันที พร้อมกับอุปกรณ์จุดระเบิดในมือคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นดุดันอย่างเห็นได้ชัด ท่าทีไม่เป็นมิตรอย่างยิ่งชายชรายิ้มเจ้าเล่ห์ "พวกคนในเมืองอย่างพวกนาย ชีวิตคงมีค่ามากล่ะสิ จะมาเสี่ยงชีวิตเพื่อของนอกกายพวกนี้ทำไม จริงไหม?""แต่พวกเรามันต่างออกไป ชีวิตของเรามันไร้ค่า เอามาแลกกับชีวิตกับพวกนาย ไม่คุ้มกันหรอก!"ชายชราผู้นี้ เจ้าเล่ห์ยิ่งนักเขารู้จักใช้จุดแข็งของตัวเองและพูดกดดัน เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามยอมถอย"ระเบิดเลยสิ" ลั่วอู๋ฉางพูดขึ้นอย่างเย็นชาชายชราอึ้งไป "นายพูดว่าอะไรนะ?""ไม่ใช่ว่าจะตายไปด้วยกันเหรอ เอาเลยสิ!" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าไม่หวาดกลัวใดๆ เหมือนกำลังพูดถึงเรื่องเล็กที่ไม่สำคัญชายชราเบิกตากว้าง "ไอ้หนู นายพูดจริงหรือ?""นายอยากตายเอง แต่จะพาคนอื่นไปด้วยหรือ? นายมีสิทธิ์อะไรไปตัดสินใจแทนคนอื่น นายมีสิทธิ์นั้นหรือไง?""ไอ้หนูนี่มันบ้าแล้ว พวกนายจะปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจหรือ?"นี่ก็คือการพยายามยุแหย่ให้แตกกัน!คนหนึ่งคนไม่กลัวตาย ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะไม่กลัวตายถ้าสร้างความขัดแย้งในหมู่พวกเขาไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1042
"ชวีหลิงหาน?"ลั่วอู๋ฉางชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตะโกนออกมา"อาจารย์หญิงรอง!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบิกตากว้าง แม้แต่คนนอกอย่างหนานกงจือรั่วก็ยังตกใจมีเพียงซูเทียนคั่วที่ยังคงสงบนิ่ง ตาแก่ผู้นี้เคยเจอเรื่องมีภรรยาหลายคนบ่อยจนชินแล้ว จึงยอมรับได้ง่ายเป็นธรรมดาเย่ปิงเหยาพยักหน้าอย่างจนใจในตอนแรก ลั่วอู๋ฉางตั้งใจปิดบังเนื้อหาในกระดาษ เพราะกลัวว่าพวกเธอจะไม่รู้เรื่องของกันและกันถ้าถูกเปิดเผย เรื่องคงจะยุ่งยากแน่นอน!แม้ว่าเทพอวี้คนนั้นมักทำให้ลูกศิษย์ลำบากเสมอ และลั่วอู๋ฉางก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำหลายอย่างของเขาแต่เรื่องนั้นเป็นปัญหาเรื่องศีลธรรมในตัวของเทพอวี้เองลั่วอู๋ฉางจะไม่เอาคืนโดยการไปทำให้อาจารย์ลำบากหรอกเพราะนี่ก็เป็นเรื่องของศีลธรรมเช่นกันดังนั้นลั่วอู๋ฉางจึงยอมช่วยตาแก่นั่นปิดบังให้ไม่คิดเลยว่า สุดท้ายตาแก่คนนั้นจะโป๊ะแตกซะเอง!เย่ปิงเหยาผู้เป็นอาจารย์หญิงคนนี้ช่างไม่ธรรมดาเธอหาเบาะแสเจอได้ในเวลาอันสั้นแม้ว่าเธอกับเทพอวี้จะไม่ได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการ แต่ชื่ออาจารย์หญิงก็เป็นที่ยอมรับอย่างแท้จริงในตอนที่ตาแก่นั่นป่วยหนักและต้องการคนดูแลเอาใจใส่ กลับไปหลบอย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1041
"ยังมีใครอีก?" น้ำเสียงของลั่วอู๋ฉางสงบนิ่งยิ่งนัก แต่กลับสร้างความหวาดกลัวที่ไม่อาจอธิบายได้กวานเหวินเหยารีบก้มหน้าลงทันที เกรงว่าจะสบตากับลั่วอู๋ฉางเข้า"คุณหนูหนานกง ไปกันเถอะ" ลั่วอู๋ฉางกล่าวหนานกงจือรั่วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรอยยิ้มกว้างดั่งดอกไม้บาน "ได้ค่ะ!"เมื่อเห็นพวกเขาเดินจากไป หลินเชี่ยนกัดริมฝีปากแน่น ดวงตาเปล่งประกายความเคียดแค้นเมื่อทั้งห้าคนเดินห่างออกจากพื้นที่ใจกลางภูเขาชางหลง สัญญาณโทรศัพท์ก็ค่อยๆ ดีขึ้นเย่ปิงเหยาวุ่นอยู่กับการติดต่อคนรู้จักทันที เพื่อสอบถามวิธีการถ่ายทอดพลังเข้าสู่แท่งคริสตัล"ได้เรื่องแล้ว!"ผ่านไปครู่หนึ่ง เย่ปิงเหยาก็ยิ้มออกมา "มีคนบอกฉันว่า มีชายคนหนึ่งชื่อหมอพิษกระหายเลือด เขารู้วิธีนี้""แต่เขาเป็นพวกอารมณ์สองขั้ว แถมมีศัตรูนับไม่ถ้วน ช่วงหลายปีมานี้เขาหายตัวไปจากยุทธภพ แทบไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน""ฉันได้ขอให้เพื่อนช่วยตามหาแล้ว คิดว่าอีกไม่นานคงจะมีข่าว"คิ้วคมของลั่วอู๋ฉางขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เขาพึมพำกับตัวเอง "หมอพิษกระหายเลือด...ทำไมชื่อฟังดูคุ้นๆ นะ""เธอก็เป็นคนในวงการแพทย์ จะเคยได้ยินชื่อนี้ก็ไม่แปลกหรอก"
