ที่พักใกล้ที่ทำงาน มีอพาร์ตเมนต์หลายตึกที่มีพนักงานในโรงงานอาศัยอยู่กับแฟน หรือ สามีภรรยา เพราะหอพักภายในโรงงาน ไม่อนุญาตให้อยู่กินเป็นครอบครัว เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดจากคนนอกโรงงาน
พนักงานสาวสวยมองเจ้านายใหญ่สุดกับวิศวกรคนใหม่เดินเคียงคู่กันออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ต และยังเห็นว่าทั้งสองคนเข้าไปในคอนโดของฝ่ายชายด้วยกัน
ไลน์กรุ้ปในกลุ่มพนักงานออฟฟิศด้วยกันสั่นรัว เมื่อภาพตรงหน้าถูกแชร์ลงไปในไลน์ของกลุ่มผู้หญิงที่สนใจเรื่องคนอื่นจนออกนอกหน้า คอมเม้นท์หลายคอมเม้นท์พิมพ์กันอย่างสนุกสนานโดยไม่นึกถึงว่าคนในภาพจะรู้สึกอย่างไร
น้ำวุ้นวางถุงสิ่งส่วนตัวที่ซื้อมาลงบนโต๊ะพร้อมกับถูกดึงไปนั่งตักทันที
“คิดถึงพี่มั้ย “ เจ้านายตัวโตอ้อน
เอสยูวีเข้ามาจอดในโรงงานแต่เช้า จอมทัพจอดรถพร้อมเดินเคียงคู่มากับสาวน้อยที่ตัวเองยอมแชร์พื้นที่ส่วนตัวให้ทุกอย่าง ภายในคอนโด มีเพียงเค้าและเธอ แต่ที่โรงงาน ยังมีสายตานับร้อยคู่ที่จับจ้องไม่ห่าง หากความรักจะเดินหน้าต่อไปได้ เธอต้องเชื่อใจเค้า และมั่นใจว่า เค้าจะพาเธอไปรอดแน่นอน“วันนี้ไปทำงานด้วยกันนะ “ ผู้เป็นนายบอก พร้อมกับยึดกุญแจรถคืนมา น้ำวุ้นไม่กล้าที่จะเดินเคียงข้างเค้า ยอมให้คนอื่นนินทาว่าเป็นของเล่นนาย เค้าอยากจะให้คนอื่นรู้ว่า เค้าไม่เล่นของเล่น แต่นี่ ของจริงสายตาของคนที่ยืนอยู่รอบบริเวณโรงงานในตอนเช้า มองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง การที่นายควงเด็กมาแต่เช้า เป็นการบอกว่าเมื่อคืน มีอะไรเกิดขึ้น แล้วนายก็พร้อมเปิดเผย“
เว็ดดิ้งแพลนเนอร์ มองเจ้าสาวที่สวยที่สุด ในเช้าวันนี้ คุณลูกปัด แต่งกายด้วยชุดไทยสีขาว งดงามเกินคำบรรยาย แม้จะลองชุดมาแล้วหลายรอบ แต่การแต่งหน้า ทำผม ครบทุกกระบวนการ อย่างวันนี้ เป็นภาพที่เกินคาดคิดเอาไว้งานแต่งงาน เป็นวันที่เจ้าสาวสวยและเปล่งประกายที่สุด วันนี้ เป็นวันของคุณลูกปัด เช่นกัน“ยังพอมีเวลา คุณภัทรกร อยากเข้ามาคุยกับคุณลูกปัดค่ะ “ เจ้าสาวที่อยู่ในห้องรับรอง พยักหน้า แล้วให้ทุกคนในห้อง ออกไปให้หมด เพื่อความเป็นส่วนตัวชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้ม เดินเข้ามาพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ ดอกไม้ที่ตั้งใจเอาไว้ ว่าจะมอบให้เธอมานานแล้วกุหลาบราคาแพง และพีโอนี่กลิ่นหอมละมุน ถูกยื่นให้เจ้าสาวคนสวย“พี่รอปัดมานานมาก และคิดมาตลอดว่า ต้องเป็นปัดคนเดียว พี่อยากจะบอกปัดว่า ต่อไปนี้ ขอให้ปัดมั่นใจว่า ไม่มีวันไหน ที่พี่จะนึกถึงตัวเองก่อนนึกถึงปัด ไม่มีวั
การ์ดงานแต่งงาน ที่อยู่บนโต๊ะทานข้าว ทำให้คนที่เดินผ่านต้องหยิบมามอง แล้ววางลงที่เดิม น้ำวุ้นไม่กล้าถือวิสาสะจะเปิดออกดู แต่คนที่เห็นแล้ว บอกยิ้มๆ“เปิดสิ ดูวันเวลาอีกที “ เจ้าของชื่อที่อยู่บนการ์ดบอกเสียงหวาน แล้วเดินเข้ามาโอบเอวเธอให้แนบชิด“ไปด้วยกันนะ “ เสียงกระซิบข้างหูทำให้เธอต้องหันไปมองหน้าเค้า รอยยิ้มอบอุ่น ให้ให้เธอต้องซุกลงกับอกของเค้าด้วยความเขินเต็มกำลัง“พี่เจแน่ใจหรอคะ ว่าจะพาวุ้นไปด้วย “ เด็กกะโปโลอย่างเธอกับนักธุรกิจหนุ่มอย่างเค้า มันจะดีหรอ“ทำไมพี่แก่เกินไปสำหรับเด็กอย่างวุ้นหรอไง “ เค้าย้อนถาม
ผู้เป็นแม่เห็นท่าไม่ดี ที่ลูกสาวคนสวยกำลังยืนคุยอยู่กับชายหนุ่มผู้เป็นเป้าหมาย เสียงกระซิบบอกคนสนิทให้ไปตามลูกแก้วทันทีใบหน้าสวยที่ตกแต่งอย่างสวยงาม ชักสีหน้าไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้ไม่ไว้หน้าเธอ ทั้งคำพูดและการกระทำ ผู้หญิงที่มากับเค้า ไม่ได้สวยเลิศเลออะไรสักนิด ถ้าพูดกันตามตรง เธอน่าตาดีกว่ามาก แต่ทำไม เค้าถึงทำแบบนี้กับเธอ“คุณลูกแก้วครับ คุณแม่เรียกหา “ เสียงคนสนิทของพ่อ บอกด้วยความสุภาพ เพราะไม่อยากให้สถานการณ์แย่ลงไปมากกว่านี้สายตาของคนที่ขัดใจ มองคนที่มากับเค้าหัวจรดเท้า ไม่ได้สวย แถมไม่ได้แพงอีกต่างหากจอมทัพมองคนที่กำลังดูถูกแฟนตัวเองด้วยสายตา แล้วถอนหายใจออกมา เค้าอยากจะเขย่าหัวคนตรงหน้าแล้วถามออกมา ว่าเป็นบ้าอะไร แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเจ้าภาพในวันนี้ เป็นเพื่อนที่ดีเหลือเกิน
คอนโดที่ซื้อเอาไว้สำหรับพักผ่อนในช่วงวันหยุด สะอาด และเรียบร้อยอยู่เสมอ เพราะเจ้านายอาจจะเดินทางมาพักวันไหนก็ได้ น้ำวุ้นมองตึกหรูตรงหน้า แล้วทำตาโต เธอรู้ว่าเค้ารวย รวยมาก แต่ห้องแบบนี้ มันราคาเท่าไหร่กัน“ตื่นเต้นหรอไง” เค้าถามคนข้างๆในขณะที่วนรถขึ้นมาจอดตรงที่จอดรถ ห้องชุดสำหรับครอบครัว เป็นการลงทุนที่ดี ในทำเลที่ราคาพุ่งขึ้นทุกวัน“ก็ดูข้างนอกก็ว่าหรูแล้ว ข้างในยิ่งหรูกว่าอีก “น้ำวุ้นตอบตามตรง คอนโดที่ใกล้โรงงาน หรูกว่าหอที่เธออยู่สิบเท่า ที่นี่ก็ต้องร้อยเท่านั่นแหละ น้ำวุ้นคิดในใจ“ซื้อนานแล้ว ไม่ค่อยได้มา เอาไว้มาพักเวลาขี้เกียจขับรถกลับ” เค้าบอกกับเธอ แล้วเปิดม่านออก ให้ดูวิวสวยจากข้า
อาการป่วยของผู้เป็นพ่อทรุดลงเรื่อยๆ ผู้เป็นแม่โทรมาขอเงินเพิ่มแทบจะทุกอาทิตย์จนเงินเดือนมากกว่าครึ่งต้องส่งให้ที่บ้านมาหลายเดือน“มึงมีเงินทำงานได้ ก็ต้องส่งมาอีวุ้น อย่าลีลาท่ามาก ทำงานโรงงานเดือนละสองหมื่น ค่าหอก็ฟรี ค่าข้าวค่าขนมเดือนละห้าพันก็เหลือเฟือ ส่งมาเป็นค่ารถ ค่ายาพ่อมึงช่วยกูใช้หนี้ด้วยนะ “ลูกสาวกัดฟันเพราะไม่อยากให้คนในห้องได้ยิน คุณจอมทัพกำลังอาบน้ำ เธอจึงโทรกลับบ้าน เหมือนที่เคยทำพรุ่งนี้เงินเดือนออก แม่ไม่รู้ไปเอามาจากไหน ถึงได้รู้ว่าเธอเงินเดือนเกือบสองหมื่นบาท มันมากพอที่จะเลี้ยงดูพ่อแม่ให้สบาย แต่ไม่มากพอที่จะใช้หนี้ให้แม่ ที่ไม่มีวันหมดได้ง่ายๆ“ทำไมมาคุยข้
คนที่ต้องทำงานยืนมองรถมินิขับออกไปจนลับตา ธุรกิจที่ต้องดิวก็สำคัญ คนที่ขับรถออกไปก็ห่วงแสนห่วง ระยะทางกว่า200กิโล สำหรับคนที่ยังไม่ชินกับการขับรถ ทำให้อดห่วงไม่ได้จริงๆ หากจะให้คนรถคอยติดตาม ก็คิดมากไปอีกว่าคนอื่นๆจะมองน้ำวุ้นอย่างไรเลขาหนุ่มใหญ่ที่อยู่กันมานาน มองนายด้วยความเข้าใจ จอมทัพเป็นคนรักยาก เลือกมาก เลือกเก่ง แต่หากปักใจไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้น เตรียมตัวให้ดี เพราะเจ้านายของเค้า จะไม่มีวันให้ใครหน้าไหน มาแตะต้องผู้หญิงของตัวเองได้เด็ดขาด“มีรถตามไปห่างๆครับนาย อย่ากังวลเลย “ ลูกน้องรายงาน เพื่อให้เจ้านายสบายใจ และพร้อมวางเรื่องส่วนตัวของตัวเองเอาไว้“ขอบใจมาก ทุกอย่างพร้อมนะ “ นายถามถึงงานอีกครั้ง ลูกน้องรับคำเบา
เสียงร้องไห้ดังออกมาคล้ายจะขาดใจ จอมทัพพาคนในอ้อมกอดมานั่งข้างนอก ปล่อยให้เธอร้องไห้ให้เต็มที่ ความสูญเสียที่ประเมินค่าทางความรู้สึกไม่ได้ มันเป็นแบบนี้ ในวัยเด็ก แม่ที่หายไปทำให้เด็กชายจอมทัพ นอนร้องไห้อยู่หลายคืน หากแต่ผู้เป็นพ่อ กลับฟูมฟักให้ลูกชายคนนี้กล้าแกร่ง และยืนหยัดมาได้จนถึงทุกวันนี้“ป๊า แก่แล้ว ใช้ชีวิตมาคุ้มแล้วลูก คนตาย ตายไปแล้ว ก็ไม่รับรู้อะไร คนอยู่ต่างหาก ที่ต้องแบกรับความเจ็บช้ำ และความสูญเสีย หากวันใดที่ป๊าเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ลูกอย่าร้องไห้นาน เพราะป๊าไม่ได้ไปไหนไกลเลย ป๊าอยู่ในเลือดเนื้อ ในชีวิตของลูก เพียงแต่ลูกมองไม่เห็นป๊า เท่านั้นเอง “ผู้เป็นพ่อบอกลูกชายคนเดียว ในวันที่ว่างจากงาน วันที่ทานข้าวเย็นร่วมกัน บทสนทนาเรื่อยเปื่อย กลายเป็นคำบอกสอน ให้ลูกชายคนเดียวได้รับรู้
ประชาสัมพันธ์สาวสวย เดินนำทางลูกค้าที่ห้อยป้ายผู้มาติดต่อ ขึ้นไปข้างบนในช่วงสายของวัน ท่ามกลางความสนใจของพนักงาน เพราะทุกคนที่มา เป็นชายหนุ่มน่าตาทุกคน“โอ้โห ลูกค้ารอบนี้ เป็นพวกนายแบบหรือไงวะ ขาวจัวะยังกะไม่เคนโดนแดด ผมเรียบกริบเดินผ่านห้องชาวเวอร์ยังไม่กระดิกเลยวะ “ ลุงช่างพูดขึ้นมา แทนใจใครหลายคน“นั่นดิลุง ผมนะ ขนาดทำงานในโรงงานตั้งแต่แสงแดดยังไม่จ้า เลิกงานก็ฟ้ามืดแล้ว ยังดำเป็นกล้วยไหม้เลย “ ช่างหนุ่มบ่นออกมา เพราะเทรนด์ขาวตี๋ในโรงงาน ยังเป็นที่นิยม“เอาเถอะ ตัวดำใจดีก็หาแฟนได้ ตัวขาวใจร้ายนิสัยไม่ดี ไม่มีใครชอบหรอก “ วิศวะกรสาวบอกระหว่างที่เงยหน้าขึ้นมาจากกองเหล็กที่กำลังตัดชิ้นงานอยู่“พูดได้จ้า เจ๊ได้ของดีเกรดเอพรีเมี่ยมไปแล้ว พูดได้หมด “ รุ่นน้องแซวออกมา อย่างคะนองปาก แต่คนฟังกลับนิ่งเงียบและลุกขึ้นยืน
คนงานในไร่มองดูนายน้อยพาสาวขี่รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ขับชมดูพื้นที่อาณาเขตกว้างสุดลูกหูลูกตา หญิงสาวตัวเล็กที่สูงเพียงไหล่ของนาย เดินเคียงข้างจับมือกันไป ใครต่อใครที่อยู่มานานนับสิบปี เพิ่งจะมีโอกาสได้เห็นภาพแบบนี้ ก็คราวนี้“คิดว่าชาตินี้นายน้อยจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิตเสียแล้ว “ คนขับรถวัยกว่าหกสิบปีมองนายด้วยรอยยิ้ม นายน้อยดุทั้งหน้าทั้งตา จะมีใครกล้าดื้อกับนายคงไม่มีเสียงร้องวี้ดตกใจดังขึ้น เพราะคนตัวโตอุ้มตัวคนข้างๆมากอดเอาไว้ เสียงร้องเพราะความตกใจ ปนกับเสียงหัวเราะของคนที่แกล้ง ทำให้คนที่กำลังทำงานอยู่ไม่ไกลนัก ต้องชำเลืองมองกันเป็นแถว“แกล้งวุ้นหรอคะ วุ้นกลัวนะ “ เธอมองหน้าเค้าในระยะประชิด แก้มบางแดงขึ้นมา เพราะความสนิทสนมแนบชิด ท่ามกลางบรรยากาศไร่ข้าวโพดตอนนี้ แขนแกร่งกอดรัดตัวเธอเอาไว้แน่นมื
รถกะบะคันใหญ่ขับเข้ามาภายในไร่ฝุ่นตลบ ท่ามกลางแสงแดดที่กำลังจะลับไป บ้านปีกไม้ หลังใหญ่ที่อยู่ด้านในตั้งตะหง่านภายในไร่ข้าวโพดสุดลูกหูลูกตาแสงไฟในบ้านส่องสว่างทำให้รู้ว่ามีคนอยู่บ้านใน หญิงวัยกลางคนยืนมองคนที่กำลังจอดรถด้วยความดีใจ“นายน้อย “ เสียงเรียกทักทายดังออกมาจากปากหญิงแม่บ้าน ที่กำลังรอนายน้อยด้วยความดีใจเช่นทุกที“ป้า” นายตอบกลับด้วยความอ่อนโยน แล้วมองไปที่คนตัวเล็กที่กำลังจะลงมาจากรถ“มาทานข้าวพร้อมท่านเลยค่ะ ท่านกำลังจะนั่งโต๊ะ “ แม่บ้านบอกพร้อมกับมองคนที่นายพามาด้วย&
ประตูเปิดออกตามเวลาเลิกงาน เหมือนเช่นทุกวัน นายหน้าดุ ที่ปกติก็ดูดุอยู่แล้ว ยิ่งดุหนักไปอีก เมื่อเห็น เด็กฝึกงานอายุรุ่นราวคราวเดียวกับแฟน กำลังมองแฟนตาละห้อยอยู่ เสียงเด็กที่ถามออกมา สุภาพ ไม่ได้ดูปีนเกลียว แต่มันขัดหูขัดตา“พี่วุ้นพักอยู่ในโรงงานหรือเปล่าครับ “คำถามธรรมดา แต่มีนัยยะสำคัญ หากบอกว่า พักในโรงงาน จะรู้ได้ทันทีว่าโสด เพราะหอพักของโรงงาน เป็นหอพักเฉพาะคนโสดเท่านั้น ถ้ามีแฟนหรือมีครอบครัว ต้องย้ายออก และน้ำวุ้นก็ย้ายออกไปตั้งนานแล้ว“งานโมเดลใหม่เรียบร้อยไหม “นายถามลูกน้องในห้อง ส่งผลให้เด็กฝึกงาน ขยับตัวหล
เสื้อผ้าชุดทำงานถูกถอดออกทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท จอมทัพพร้อมมาก ที่จะจัดการเด็กขี้ยั่วคนนี้ ร่างกายบอบบางซูบผมลง จนหน้าท้องแบนราบ เผยให้เห็นบิกินี่ตัวจิ๋ว น้ำวุ้นถูกอุ้มจนตัวลอยมาที่โซฟา พร้อมกับร่างกายแข็งแรงเบียดตัวแนบชิด “กี่วันมาแล้ว ที่พี่ไม่ได้ฟัดวุ้น “ เค้าอ้อนเธอ พร้อมกับจูบไซ้ที่ร่างกายของคนตรงหน้า มือหนาลูบไล้ทั่วร่างกาย ก่อนจะถอดชั้นในออกในทันที “วุ้นผอมลงมากใช่ไหม “ เธอมองร่างกายซูบผอมของตัวเอง แล้วมองหน้าเค้า ร่างกายที่แข็งแรง ตรงหน้า เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ พี่เจของเธอมีเสน่ห์เหลือเกิน “ผอมลง แต่น่ารักเหมือนเดิม ต่อให้อ้วนกว่านี้อีก10โล พี่ก็ยังอยากได้วุ้นเหมือนเดิม “
ประตูหน้าห้องปิดดังปัง คล้ายกับเป็นการระบายอารมณ์ให้คนในห้องได้รับรู้ความรู้สึก จอมทัพถอนหายใจออกมา แล้วมองคนที่นั่งอยู่เคียงข้างด้วยความเป็นห่วง ตัวเค้าเองไม่ต้องกังวลมากนัก ถ้าต้องปะทะ ทั้งทางตรงและทางอ้อม เค้าพร้อมชนกับเด็กคนนั้น แต่คนข้างๆต่างหากที่น่าห่วง “ไม่ไหว ฤทธิ์เยอะขนาดนี้ “ จอมทัพถามพร้อมกับซุกไซ้ที่ซอกคอขาว ตอนนี้น้ำวุ้นผอมลงมาก เอวบางเหลือเกิน แต่เค้าก็ยังอยากจะกอดจะหอมอยู่ตลอด “พี่เจปากร้ายมาก “ เธอบ่นแล้วยิ้มให้เค้า จอมทัพส่ายหน้า ไม่ยอมรับคำตำหนิ “พี่ไม่ร้ายใส่ใครก่อน ถ้ามาร้ายกับพี่ ไม่ว่าใครหน้าไหนพี่ก็ไม่กลัว “ คนเป็นเจ้านายบอกลูกน้อง และบอกในฐานะแฟนด้วย “วุ้นคงโดนกระทบกระเทียบ คงมีเรื่องให้ขุ่นใจ แต่ขอให้เชื่อพี่ ถ้าวุ้นไม่ไหว แค่บอกพี่มา พี่พร้อมชน “ ชายหนุ่ม
ร่างบอบบางเปลือยเปล่าหลับสนิทอยู่บนอกแกร่ง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังนอนสบายขยับตัว แต่ก็โดนรั้งตัวเอาไว้ มือหนาจับปอยผมยาวเล่น แล้วลูบที่แผ่นหลัง เค้าหลงเธอ หลงทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอไปหมด ตั้งแต่ครั้งแรก จนถึงวันนี้ ความต้องการที่มีต่อร่างกายนี้ ไม่ได้ลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน“ไม่ตื่นหรอคะ “ เสียงหวานงัวเงียบอกกับเค้า แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง คนที่กำลังมองเธออยู่สบตา แล้วส่ายหน้า“อยากกอดเมีย ไม่อยากทำงานเลย “ ท่านรองประธานกำลังเกเรกับเลขาส่วนตัว เพราะความต้องการต่อเธอ กำลังเดินทางมาถึงอีกครั้ง“อยากรักเมีย อยากกอดเมียอีกแล้ว “ คนขี้อ้อนบอกเสียงอีอนหวาน แล้วขยับมือลูบไล้ไปที่สะโพกเปลือยเปล่า ก่อนจะบีบเบาๆ“ถ้าทำบ่อยๆ จะเบื่อไหมคะ “ คนขี้กังวลถามขึ้นมา เพราะกลัวว่า เมื่อเค้าร่วมรักกับเธอแทบจะทุกวัน สักวันเค้าอาจจะเบื่อเธอ&nb
ประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้าไป พร้อมกับใบหน้าเล็กๆทำให้คนที่นั่งอยู่ ต้องหันมอง ผู้ชายหลายคน มองหญิงสาวตัวผอมบาง ที่บางไปอีกหลังจากลางานไปหลายวัน แล้วส่ายหน้า”ปลิวแน่ๆวุ้น กินข้าวกินปลาบ้างนะ “ ผู้จัดการรับไหว้ลูกน้อง แล้วบอกแซวออกมา น้ำวุ้นพยักหน้า เธอผอมลงจริงๆ เพราะกินนอนไม่เป็นเวลา จนเค้าที่กอดอยู่ทุกวัน อดห่วงไม่ได้“ค่ะ วุ้นจะพยายาม” น้ำวุ้นเดินมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง มองหางานที่กำลังทำค้างเอาไว้ ก็ไม่พบแล้ว“งานของวุ้นละคะ ทำไปแล้วหรอ “ คนที่รับผิดชอบงานมาตลอดรู้สึกผิดทันที“เสร็จหมดแล้ว เค้าเร่งงานกัน แต่อย่าห่วงไปเลย มีงานรออีกเพียบ ทำเอกสารให้หน่อยเถอะ พวกผู้ชายมันทำไม่เรียบร้อย”ผู้จัดการวางแฟ้มตรงหน้า แล้วยิ้มให้“เอาน่า ช่วยกันนะ” น้ำวุ้นยิ้มรับแต่โดยดี งานเอกสารไม่มีใครอยากทำทั้งนั้น ทุกคนยินดีลงไปนอนข้างเครื่องจักร ดีกว่ามาพิมพ์งานเพื่อรอการอนุมัติแบบนี้“จะรีบทำให้เสร็จเลยค่ะ “ คนที่ได้รับงานมา บอกกลับไป ทุกคนที่นี่ดีกับเธอมาก การเคลียร์เอกสารแทน ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรนักศึกษาชาย ยิ้มกับสาวสวยตรงหน้า แล้วเดินมาแนะนำตัว“สวัสดีครับ ผมชื่อ กาย มาฝึกงานที่นี่ครับ “ น้ำวุ้นเ
เงินสด10000บาท ถูกหยิบส่งให้คนตรงหน้า พร้อมกับคำพูดเด็ดเดี่ยวมั่นคง“คืนนี้ไม่ต้องเฝ้า ไม่ต้องมาตั้งบ่อนลอยที่นี่ เสร็จงานแล้ว ปิดศาลากลับได้เลย มีคนเฝ้าอยู่แล้ว “คนที่หวังจะได้เล่นคืนนี้ เงียบกริบทันที แต่เงินในมือที่รับมา แม้จะน้อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไร“ขอบใจมากสำหรับเงิน ถ้าหมดแล้วจะมาขอใหม่ “ คนที่เพิ่งได้รับเงินบอกทันที จอมทัพส่ายหน้า“ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรอีกแล้ว เพราะมีคนจ่ายหมดแล้ว ที่จำเป็นและเกินจำเป็นด้วย “ จอมทัพมองไปที่อาหารหลายอย่าง ที่มีคนเข้ามาหมุนเวียนกินกันไม่ขาด“น้ำวุ้นเงินเดือนหมื่นแปด ส่งให้ที่บ้านเกือบหมื่น อดทนทุกอย่าง เพื่อให้ครอบครัวสบาย ต่อไปนี้ เหลือแม่คนเดียว น้ำวุ้นคงต้องลดเงินโอนกลับบ้านบ้าง “ จอ