เสียงร้องไห้ดังออกมาคล้ายจะขาดใจ จอมทัพพาคนในอ้อมกอดมานั่งข้างนอก ปล่อยให้เธอร้องไห้ให้เต็มที่ ความสูญเสียที่ประเมินค่าทางความรู้สึกไม่ได้ มันเป็นแบบนี้ ในวัยเด็ก แม่ที่หายไปทำให้เด็กชายจอมทัพ นอนร้องไห้อยู่หลายคืน หากแต่ผู้เป็นพ่อ กลับฟูมฟักให้ลูกชายคนนี้กล้าแกร่ง และยืนหยัดมาได้จนถึงทุกวันนี้
“ป๊า แก่แล้ว ใช้ชีวิตมาคุ้มแล้วลูก คนตาย ตายไปแล้ว ก็ไม่รับรู้อะไร คนอยู่ต่างหาก ที่ต้องแบกรับความเจ็บช้ำ และความสูญเสีย หากวันใดที่ป๊าเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ลูกอย่าร้องไห้นาน เพราะป๊าไม่ได้ไปไหนไกลเลย ป๊าอยู่ในเลือดเนื้อ ในชีวิตของลูก เพียงแต่ลูกมองไม่เห็นป๊า เท่านั้นเอง “
ผู้เป็นพ่อบอกลูกชายคนเดียว ในวันที่ว่างจากงาน วันที่ทานข้าวเย็นร่วมกัน บทสนทนาเรื่อยเปื่อย กลายเป็นคำบอกสอน ให้ลูกชายคนเดียวได้รับรู้
งานศพที่คิดว่าจะเป็นงานเล็กตามฐานะของคนตาย กลับกลายเป็นงานใหญ่โตเหลือเกิน งานสุดท้ายในชีวิตที่ใครต่อใครหนีไม่พ้น กลายเป็นงานที่ดังไปทั่วหมู่บ้าน เมื่อเจ้าภาพตัวจริงที่เป็นเมียคนตายไม่ต้องควักสักบาท นั่งนิ่งอยู่กลางศาลา ปล่อยให้คนต่างที่ต่างถิ่น จัดการให้เสร็จสรรพ“สั่งกันมามากมายขนาดนี้ ใครเป็นคนสั่ง “ เสียงถามออกมาด้วยความไม่พอใจ ที่เห็นดอกไม้ และอาหาร ทยอยกันมาตั้งแต่เช้าตรู่ เงินสงเคราะห์ไม่เท่าไหร่ จะไปพอจ่ายของพวกนี้ได้ยังไง“คุณแม่ไม่ต้องกังวลนะครับ ทางบริษัทจะจัดการให้เองทุกอย่าง “ คนสนิทของท่านประธานตอบกลับไปด้วยความสุภาพ เพราะทุกอย่าง นายจ่ายเองอยู่แล้วใบหน้าที่ไม่พอใจ ยิ้มกว้างทันที เพราะเมื่อคืนเห็นรถที่มารับลูกสาว ดูแล้วก็ไม่ใช่ธรรมดาโลงศพที่ตั้งอยู่บนศาลา โดดเด่นและสวยงามกว่างานของใครต่อใคร ทั้งดอกไม้ และ อาหาร
เงินสด10000บาท ถูกหยิบส่งให้คนตรงหน้า พร้อมกับคำพูดเด็ดเดี่ยวมั่นคง“คืนนี้ไม่ต้องเฝ้า ไม่ต้องมาตั้งบ่อนลอยที่นี่ เสร็จงานแล้ว ปิดศาลากลับได้เลย มีคนเฝ้าอยู่แล้ว “คนที่หวังจะได้เล่นคืนนี้ เงียบกริบทันที แต่เงินในมือที่รับมา แม้จะน้อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไร“ขอบใจมากสำหรับเงิน ถ้าหมดแล้วจะมาขอใหม่ “ คนที่เพิ่งได้รับเงินบอกทันที จอมทัพส่ายหน้า“ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรอีกแล้ว เพราะมีคนจ่ายหมดแล้ว ที่จำเป็นและเกินจำเป็นด้วย “ จอมทัพมองไปที่อาหารหลายอย่าง ที่มีคนเข้ามาหมุนเวียนกินกันไม่ขาด“น้ำวุ้นเงินเดือนหมื่นแปด ส่งให้ที่บ้านเกือบหมื่น อดทนทุกอย่าง เพื่อให้ครอบครัวสบาย ต่อไปนี้ เหลือแม่คนเดียว น้ำวุ้นคงต้องลดเงินโอนกลับบ้านบ้าง “ จอ
ประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้าไป พร้อมกับใบหน้าเล็กๆทำให้คนที่นั่งอยู่ ต้องหันมอง ผู้ชายหลายคน มองหญิงสาวตัวผอมบาง ที่บางไปอีกหลังจากลางานไปหลายวัน แล้วส่ายหน้า”ปลิวแน่ๆวุ้น กินข้าวกินปลาบ้างนะ “ ผู้จัดการรับไหว้ลูกน้อง แล้วบอกแซวออกมา น้ำวุ้นพยักหน้า เธอผอมลงจริงๆ เพราะกินนอนไม่เป็นเวลา จนเค้าที่กอดอยู่ทุกวัน อดห่วงไม่ได้“ค่ะ วุ้นจะพยายาม” น้ำวุ้นเดินมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง มองหางานที่กำลังทำค้างเอาไว้ ก็ไม่พบแล้ว“งานของวุ้นละคะ ทำไปแล้วหรอ “ คนที่รับผิดชอบงานมาตลอดรู้สึกผิดทันที“เสร็จหมดแล้ว เค้าเร่งงานกัน แต่อย่าห่วงไปเลย มีงานรออีกเพียบ ทำเอกสารให้หน่อยเถอะ พวกผู้ชายมันทำไม่เรียบร้อย”ผู้จัดการวางแฟ้มตรงหน้า แล้วยิ้มให้“เอาน่า ช่วยกันนะ” น้ำวุ้นยิ้มรับแต่โดยดี งานเอกสารไม่มีใครอยากทำทั้งนั้น ทุกคนยินดีลงไปนอนข้างเครื่องจักร ดีกว่ามาพิมพ์งานเพื่อรอการอนุมัติแบบนี้“จะรีบทำให้เสร็จเลยค่ะ “ คนที่ได้รับงานมา บอกกลับไป ทุกคนที่นี่ดีกับเธอมาก การเคลียร์เอกสารแทน ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรนักศึกษาชาย ยิ้มกับสาวสวยตรงหน้า แล้วเดินมาแนะนำตัว“สวัสดีครับ ผมชื่อ กาย มาฝึกงานที่นี่ครับ “ น้ำวุ้นเ
ร่างบอบบางเปลือยเปล่าหลับสนิทอยู่บนอกแกร่ง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังนอนสบายขยับตัว แต่ก็โดนรั้งตัวเอาไว้ มือหนาจับปอยผมยาวเล่น แล้วลูบที่แผ่นหลัง เค้าหลงเธอ หลงทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอไปหมด ตั้งแต่ครั้งแรก จนถึงวันนี้ ความต้องการที่มีต่อร่างกายนี้ ไม่ได้ลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน“ไม่ตื่นหรอคะ “ เสียงหวานงัวเงียบอกกับเค้า แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง คนที่กำลังมองเธออยู่สบตา แล้วส่ายหน้า“อยากกอดเมีย ไม่อยากทำงานเลย “ ท่านรองประธานกำลังเกเรกับเลขาส่วนตัว เพราะความต้องการต่อเธอ กำลังเดินทางมาถึงอีกครั้ง“อยากรักเมีย อยากกอดเมียอีกแล้ว “ คนขี้อ้อนบอกเสียงอีอนหวาน แล้วขยับมือลูบไล้ไปที่สะโพกเปลือยเปล่า ก่อนจะบีบเบาๆ“ถ้าทำบ่อยๆ จะเบื่อไหมคะ “ คนขี้กังวลถามขึ้นมา เพราะกลัวว่า เมื่อเค้าร่วมรักกับเธอแทบจะทุกวัน สักวันเค้าอาจจะเบื่อเธอ&nb
ประตูหน้าห้องปิดดังปัง คล้ายกับเป็นการระบายอารมณ์ให้คนในห้องได้รับรู้ความรู้สึก จอมทัพถอนหายใจออกมา แล้วมองคนที่นั่งอยู่เคียงข้างด้วยความเป็นห่วง ตัวเค้าเองไม่ต้องกังวลมากนัก ถ้าต้องปะทะ ทั้งทางตรงและทางอ้อม เค้าพร้อมชนกับเด็กคนนั้น แต่คนข้างๆต่างหากที่น่าห่วง “ไม่ไหว ฤทธิ์เยอะขนาดนี้ “ จอมทัพถามพร้อมกับซุกไซ้ที่ซอกคอขาว ตอนนี้น้ำวุ้นผอมลงมาก เอวบางเหลือเกิน แต่เค้าก็ยังอยากจะกอดจะหอมอยู่ตลอด “พี่เจปากร้ายมาก “ เธอบ่นแล้วยิ้มให้เค้า จอมทัพส่ายหน้า ไม่ยอมรับคำตำหนิ “พี่ไม่ร้ายใส่ใครก่อน ถ้ามาร้ายกับพี่ ไม่ว่าใครหน้าไหนพี่ก็ไม่กลัว “ คนเป็นเจ้านายบอกลูกน้อง และบอกในฐานะแฟนด้วย “วุ้นคงโดนกระทบกระเทียบ คงมีเรื่องให้ขุ่นใจ แต่ขอให้เชื่อพี่ ถ้าวุ้นไม่ไหว แค่บอกพี่มา พี่พร้อมชน “ ชายหนุ่ม
เสื้อผ้าชุดทำงานถูกถอดออกทันทีที่ประตูห้องปิดสนิท จอมทัพพร้อมมาก ที่จะจัดการเด็กขี้ยั่วคนนี้ ร่างกายบอบบางซูบผมลง จนหน้าท้องแบนราบ เผยให้เห็นบิกินี่ตัวจิ๋ว น้ำวุ้นถูกอุ้มจนตัวลอยมาที่โซฟา พร้อมกับร่างกายแข็งแรงเบียดตัวแนบชิด “กี่วันมาแล้ว ที่พี่ไม่ได้ฟัดวุ้น “ เค้าอ้อนเธอ พร้อมกับจูบไซ้ที่ร่างกายของคนตรงหน้า มือหนาลูบไล้ทั่วร่างกาย ก่อนจะถอดชั้นในออกในทันที “วุ้นผอมลงมากใช่ไหม “ เธอมองร่างกายซูบผอมของตัวเอง แล้วมองหน้าเค้า ร่างกายที่แข็งแรง ตรงหน้า เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ พี่เจของเธอมีเสน่ห์เหลือเกิน “ผอมลง แต่น่ารักเหมือนเดิม ต่อให้อ้วนกว่านี้อีก10โล พี่ก็ยังอยากได้วุ้นเหมือนเดิม “
ประตูเปิดออกตามเวลาเลิกงาน เหมือนเช่นทุกวัน นายหน้าดุ ที่ปกติก็ดูดุอยู่แล้ว ยิ่งดุหนักไปอีก เมื่อเห็น เด็กฝึกงานอายุรุ่นราวคราวเดียวกับแฟน กำลังมองแฟนตาละห้อยอยู่ เสียงเด็กที่ถามออกมา สุภาพ ไม่ได้ดูปีนเกลียว แต่มันขัดหูขัดตา“พี่วุ้นพักอยู่ในโรงงานหรือเปล่าครับ “คำถามธรรมดา แต่มีนัยยะสำคัญ หากบอกว่า พักในโรงงาน จะรู้ได้ทันทีว่าโสด เพราะหอพักของโรงงาน เป็นหอพักเฉพาะคนโสดเท่านั้น ถ้ามีแฟนหรือมีครอบครัว ต้องย้ายออก และน้ำวุ้นก็ย้ายออกไปตั้งนานแล้ว“งานโมเดลใหม่เรียบร้อยไหม “นายถามลูกน้องในห้อง ส่งผลให้เด็กฝึกงาน ขยับตัวหล
รถกะบะคันใหญ่ขับเข้ามาภายในไร่ฝุ่นตลบ ท่ามกลางแสงแดดที่กำลังจะลับไป บ้านปีกไม้ หลังใหญ่ที่อยู่ด้านในตั้งตะหง่านภายในไร่ข้าวโพดสุดลูกหูลูกตาแสงไฟในบ้านส่องสว่างทำให้รู้ว่ามีคนอยู่บ้านใน หญิงวัยกลางคนยืนมองคนที่กำลังจอดรถด้วยความดีใจ“นายน้อย “ เสียงเรียกทักทายดังออกมาจากปากหญิงแม่บ้าน ที่กำลังรอนายน้อยด้วยความดีใจเช่นทุกที“ป้า” นายตอบกลับด้วยความอ่อนโยน แล้วมองไปที่คนตัวเล็กที่กำลังจะลงมาจากรถ“มาทานข้าวพร้อมท่านเลยค่ะ ท่านกำลังจะนั่งโต๊ะ “ แม่บ้านบอกพร้อมกับมองคนที่นายพามาด้วย&
ระหว่างทางกลับบ้าน บรรยากาศมาคุเหมือนมีอะไรบางอย่าง แต่เพราะมีคนขับรถ ทำให้คนที่รู้สึกถึงความอึมครึม ได้แต่จับมือของเมียเอาไว้ แม้ใบหน้าที่เห็นจะยิ้มออกมา แต่แววตาต่างหาก ที่ดูจะแข็งกร้าวกว่าเดิมแม่บ้านและพยาบาล มาคอยรับคุณหนูอยู่แล้ว ทันทีที่รถจอดสนิท คนเป็นพ่อก็อุ้มลูกชายขึ้นมาจากเบาะ และเดินตามเมียเข้าไปในบ้าน ด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเด็กชายตัวอ้วนกลมหลับสนิทบนที่นอนหนา โดยมีพยาบาลคอยดูแลให้ไม่ห่าง“เดี๋ยวจะขึ้นไปข้างบน ถ้ามีอะไรไปเคาะเรียกนะ “ ผู้เป็นนายบอกลูกน้องที่คอยดูแลบ้านให้ ก่อนจะเร่งฝีเท้าพาภรรยาขึ้นไปคุยด้วยกันบนบ้านตามลำพัง
คอนโดที่อยู่คิดว่ากว้างมากพอแล้ว แต่ก็ยังไม่พอสำหรับครอบครัวเล็ก ที่ตอนนี้มีเจ้านายน้อยเป็นคนสำคัญที่สุด ข้าวของเครื่องใช้จากคู่ค้า และ คนในโรงงานวางเรียงรายเต็มห้องจนแทบไม่มีทางเดิน ผู้บริหารระดับสูงสุด ยิ้มกว้างทุกครั้งที่เอาลูกหลับด้วยตัวเอง“เจ้าซันนะร้าย อ้อนแต่พ่อ “ คนที่อุ้มลูกยิ้มกว้างก่อนจะเดินกล่อมลูกนอนวนไปวนมา ในห้องที่คับแคบ“ค่า เจ้าซันร้ายแต่พี่เจก็เอาอยู่นะ “ แม่ของลูกบ่นในขณะที่ล้างขวดนมให้ลูกชาย แม้จะมีคนงานมาช่วยงาน แต่ของลูกแทบจะทั้งหมด ผ่านมือคนเป็นแม่ คนเดียว“บ้านใกล้จะโอเคแล้ว ให้เค้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อน พี่จะพาไปดู “
ประตูห้องทำงานเปิดออก พร้อมกับรอยยิ้มสดใสของคนที่เดินเข้ามา ความเหนื่อยล้าตลอดทั้งวันหายไปหมด มีเพียงแต่รอยยิ้มและความดีใจที่ได้พบหน้านายใหญ่ลุกขึ้นยืนเดินตรงไปหาคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว โอบประคองร่างกายอวบอิ่มไม่ให้ห่าง“แสบพาแม่มาหาพ่อหรือไง “ มือใหญ่ลูบท้องลูกชายที่กำลังขยับตัวเบาๆภายในท้องของแม่“อยากมาเที่ยวสิ ดิ้นใหญ่เลย “ คนท้องบ่นออกมา “เพราะวันนี้ทั้งวัน ลูกไม่ยอมดิ้นเลยตลอดทั้งวัน พอแม่เอามือลูบท้องบอกออกมาว่า ถ้าดิ้นสักนิดจะพาไปหาพ่อที่ทำงาน เจ้าตัวแสบก็ขยับตัวให้รู้เลยว
เจ้าหน้าที่จากอำเภอ เซ็นเอกสารรับรองการจดทะเบียนสมรส เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับแสดงความยินดีกับคนทั้งสองคน ที่บัดนี้ เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้วชายชราที่นั่งอยู่บนรถเข็นยิ้มกว้างยิ่งกว่าใคร เพราะตั้งใจเรียกลูกชายและลูกสะใภ้ ให้มาทำการจดทะเบียนสมรสกันเอาไว้ก่อน“ยังไม่จัดงานแต่งก็ไม่เป็นไร แต่วุ้นเป็นสะใภ้บ้านนี้แล้ว ที่สำคัญอีกอย่าง หลานจะคลอดในอีกไม่กี่เดือน เจต้องวางแผนแล้วว่า จะอยู่ที่ไหนกัน จะกลับมาอยู่บ้านกับพ่อ หรือจะอยู่คอนโด ก็ต้องขยับขยายได้แล้ว “ผู้เป็นพ่อบอกกับลูกชาย ที่ยังคงไม่คิดถึงเรื่องนี้ แม้เมียจะท้องใหญ่จนเห็นได้ชัดแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้พาออกไปให้ใครได้เห็นเลย นอกจากพาไปเรียนในวันหยุดเท่านั้น“วุ้นกราบขอบพระคุณที่คุณพ่อเมตตาค่ะ “ น้ำวุ้นก้มลงกราบพ่อสามีที่วางแผนการเอาไว้ให้เพื่อต้อนรับเธอและเจ้าแสบ ที่บั
แฟ้มเอกสารและโปรเจ็คงานที่รอการอนุมัตินับสิบชิ้นวางเรียงรายตรงหน้า นายใหญ่ที่ขาดงานไปมากกว่า2สัปดาห์ เรียกพนักงานแต่ละแผนก เดินวนเวียนเข้าออกที่ห้องประชุม กันหลายสิบคน เพราะนายสั่งให้เคลียร์งานที่ด่วนก่อนเป็นอย่างแรก“แม็ทที่ต้องรันงานพาร์ทบี5 ออร์เดอร์มาสต้อกไว้ได้เลยนะ ให้ทีมจัดซื้อเค้าสแปร์เอาไว้สัก15%จากยอดสั่งล็อตแรกก่อน ส่วนงานที่กำลังจะออก ถ้าไม่มีอะไรติดขัด ก็รันงานได้เลย “นายใหญ่ที่รู้ทุกอย่างทุกขั้นตอนในการผลิตสั่งการลงไป แล้วเซ็นคำสั่งอนุมัติทันที มองงานและคนที่อยู่ข้างนอก ก่อนจะถอนหายใจออกมา ตั้งใจจะกลับก่อน6โมงเย็น แต่ดูท่าว่าจะยาวถึงสองทุ่มแน่นอน
ใบลาที่เป็นใบลาป่วย กลายเป็นใบลาออกมีผลทันที ข่าวคราวสายตรงจากแผนกบุคคล บอกต่อกันไปทอดว่า เอ็นจิเนียร์สาว ได้ลาออกเป็นที่เรียบร้อย หลังจากที่ลาป่วยไปได้เพียงสามวัน ทุกอย่างรวดเร็ว จนคนโรงงานพากันงงกันเป็นไก่ตาแตก“จริงใช่ไหมพี่ ที่น้ำวุ้นลาออก “ ช่างหนุ่มๆในโรงงานคุยกัน หลังจากที่พนักงานสาวแผนกบุคคล มาเก็บของใช้ส่วนตัวให้กับเอ็นจิเนียร์สาว“คุณน้ำวุ้นลาออกแล้วค่ะ คาดว่า คุณจอมทัพ อนุมัติใบลาออกแล้ว เพียงแต่ยังไม่มีใครเห็นใบลาออก แต่มีคำสั่งลงมาว่า งานที่อยู่ในมือของคุณน้ำวุ้นทั้งหมด ให้ผู้จัดการแผนก จัดการส่งต่อได้เลย “เกือบสี่เดือนที่ทุกคนทราบว่า น้ำวุ้นเรียนต่อปริญญาโท เป็นช่วงที่ยุ่งมาก ทั้งงานในโร
ขีดสีแดง2ขีด ขึ้นมาชัดเจนภายในเวลาไม่ถึง1นาที ความดีใจความตกใจตีกันไปหมด สิ่งมีชีวิตเล็กๆกำลังจะเติบโตอยู่ในท้องของเธอ ลูกที่มาจากความรักของผู้เป็นพ่อและแม่ ได้มาถึงเร็วกว่าที่คิดเอาไว้มาก เพราะความเผลอเรอของตัวเองในช่วงเดินทางไปกลับคอนโดที่โรงงานและคอนโดในกรุงเทพ ทำให้การทานยาคุมกำเนิดผิดพลาดไปหลายวัน และเพราะเหตุนี้ ประจำเดือนที่เคยมาสม่ำเสมอ ก็เริ่มขาดหายไป และในที่สุด เธอก็ได้รับของขวัญที่แสนพิเศษ ในวัย25ปีกล่องของขวัญขนาดเล็กถูกนำมาวางในเช้ามืดวันถัดไป อาการอ่อนเพลียบ้านหมุน เริ่มโจมตีตั้งแต่เช้า แต่แผนการเซอร์ไพร์สทำให้ต้องกัดฟัน ตื่นขึ้นมามือบางลูบหน้าคนที่กำลังหลับสนิท เรียกเค้าด้วยเสียงแผ่วเบา“พี่เจขา พี่เจ “ คนที่กำลัง
ประตูร้านกาแฟถูกผลักเข้ามา พร้อมเสียงกระดิ่งดังกรุ้งกริ้ง คนในร้านหันไปมองก็เห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ สวมเสื้อยืดสีเข้ม กางเกงยีขายาว สวมหมวกแก้ปสีดำเดินถือร่มเข้ามาในร้าน พร้อมกับเดินตรงเข้ามาหา คนที่อยู่ด้านใน“พี่เจ “ เสียงเรียกชื่อดังออกมาจากปากคนที่กำลังนั่งอยู่ หญิงสาวร่วมโต๊ะที่เตรียมตัวจะกลับบ้าน ถึงกลับต้องหันไปมองเพื่อนอีกที“สวัสดีครับ “ ชายหนุ่มผู้มาใหม่เดินเข้ามาทักทาย แล้วเอามือตัวเอง วางบนศีรษะของคนที่กำลังตกใจ”ฝนจะตก พี่ลงมารับ “ พี่บอกยิ้มๆแล้วยิ้มทักทายชายหนุ่มที่เดินลงมากับแฟนตัวเองเมื่อวาน กับหญิงสาวอีกคนที่ยืนขึ้นเตรียมจะกลับแล้ว“วุ้น
อาหารสด นม และ เครื่องดื่มหลายอย่าง ถูกนำมาวางเอาไว้ตรงหน้าเค้าเตอร์ในครัว ก่อนที่ร่างบอบบาง จะถูกอุ้มขึ้นมากอดเอาไว้ แล้วพาเดินมาตรงที่หน้าโซฟาลิ้นอุ่นร้อนสอดเข้าไปดูดชิมความหวานภายในปาก มือบางลูบไล้ที่กลุ่มผมหนา แล้วจับใบหน้าของเค้าเอาไว้ เมื่อเธอถูกรุกรานหนักขึ้น“พี่เจขา วุ้นหายใจก่อน “ เธอร้องบอกออกมา มองหน้าเค้าด้วยใบหน้าแดงก่ำร้อนผ่าว เสื้อเชิ้ตทีีสวมอยู่ถูกดึงออกจากกางเกงทับในด้วยความเร่งรีบ ก่อนที่เค้าจะรั้งร่างกายเธอเข้ามาทันที ที่วางของลง“ทำไม พี่ทำอะไร วุ้นถึงหายใจไม่ได้ “ คำถามยั่วเย้า พร้อมมือที่สอดเข้าไปในเสื้อสัมผัสที่หน้าอกอวบอิ่ม ปลดตะขอหน้าของเสื้อชั้นในออก แล้วบีบเคล้นหน้าอกแทบจะทันที&n