เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 582
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 583
จนกระทั่งเมื่อดวงอาทิตย์คล้อยต่ำ ฉู่เฉินแทบจะพัฒนาหลิ่วชิงเหอในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านท่วงท่า เรื่องความลึก เขาศึกษาจนกระจ่างแจ้งถ่องแท้หมดแล้ว เวลานี้ หลิ่วชิงเหอถึงค่อยจัดแจงผมเผ้าอันยุ่งเหยิงของตัวเองให้เข้าที่ และมุดออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่ใต้ศาลาชมวิวเมื่อมองดูฉู่เฉินที่เดินเข้าไปนั่งในรถซูเปอร์คาร์ ก่อนจะจากไปพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์อันก้องกระหึ่ม หลิ่วชิงเหอได้แต่กำหมัดน้อยๆ เข้าหากันแน่น เธอในตอนนี้อย่าว่าแต่ขับรถเลย แค่จะเดินขาก็สั่นสะท้านไปทั้งสองข้างแล้ว“ไอ้บัดซบฉู่เฉิน!”วันนี้หลิ่วชิงเหอถูกเล่นงานจนหมดสภาพแล้วจริงๆเธอรู้สึกปวดระบมกล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกาย ขาทั้งสองข้างถูกจับพาดในหลากหลายท่วงท่า และหลากหลายองศาแต่เรื่องเดียวที่ทำให้เธอชื่นใจก็คือ ฉู่เฉินเอาเบอร์โทรศัพท์ของหลี่จิงจิงซึ่งเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลประชาชนให้เธอแล้ว หลังจากคุยกันคร่าวๆ หลี่จิงจิงยินยอมที่จะเซ็นสัญญาร่วมงานกับฉู่ซื่อกรุ๊ปถ้ารู้แต่แรกว่าฉู่เฉินมีช่องทางอย่างนี้อยู่ เธอกับหลิ่วหรูเยียนคงไม่จำเป็นต้องวิ่งเต้นไปขอร้องผู้ว่าการเฉียวแล้วขณะที่สตาร์ตเครื่องยนต์ หลิ่วชิงเหอนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 584
“พี่ตามผมมาทำไม”ฉู่เฉินได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังจึงขมวดคิ้วและหยุดเดิน“ทำไมเล่า หรือเจ้าซ่อนความลับอันใดไว้ แค่ห้องกลั่นยาห้องหนึ่ง กลัวคนจะเห็นอะไรเข้าหรืออย่างไร”อวี้ลู่เอ่ยจบก็ไม่รอให้ฉู่เฉินพูดอะไร เธอบุกเข้าไปในห้องลับของฉู่เฉินโดยพลการเมื่อเห็นสิ่งของต่างๆ ที่ต้องใช้ในการกลั่นยาและสร้างอาวุธวางเรียงรายไว้บนชั้นวางไม้สองตัวที่วางอยู่สองฝั่ง อวี้ลู่อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า “ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย เจ้าสร้างอาวุธเป็นด้วยหรือ”ขณะเอ่ย อวี้ลู่หยิบกระบี่วิญญาณที่ฉู่เฉินสร้างเองขึ้นมาเพ่งพินิจ จากนั้นก็ทดลองจับดู ก่อนจะขว้างทิ้งราวกับทิ้งขยะไร้ประโยชน์ชิ้นหนึ่ง“คุณภาพต่ำเกินไป ไม่ควรค่ากับเงินแม้แต่อีแปะเดียว”เอ่ยจบ นางหันไปมองกระบี่ชื่อหลงที่มีสภาพสมบุกสมบันที่วางอยู่ด้านหนึ่ง อวี้ลู่สัมผัสได้ถึงปราณมังกรชื่อหลง นางพยักหน้าเล็กน้อย “นับว่าพอจะเป็นของวิเศษระดับพิภพได้ น่าเสียดายที่วิญญาณกระบี่เสียหายหนักเกินไป ทำให้ไร้ซึ่งคุณค่าใดๆ แล้ว”ฉู่เฉินรีบก้าวเท้าเข้าไปเมื่อเห็นว่าอวี้ลู่ทำท่าจะขว้างของทิ้งอีกครั้ง เขาพูดห้ามว่า “นี่ พี่สาว ผมว่าพี่คิดว่าที่นี่เป็นบ้านตัวเองไปแล้วจริงๆ ล่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 585
คิดได้ดังนั้น นัยน์ตางดงามของอวี้ลู่ก็พลันปรากฏไอสังหารอันเข้มข้น!นี่นางโดนไอ้มังกรลามกบัดซบหลอกงั้นหรือ?!ชั่วพริบตาหนึ่ง บ้านใหญ่ตระกูลฉู่ถูกไอสังหารอันเข้มข้นแผ่ปกคลุมไปทั้งหลังอุณหภูมิรอบด้านพลันติดลบในทันใดฉู่เฉินเองก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เขายักคิ้ว มองหน้าอวี้ลู่ “พี่สาว นี่บ้านผมนะ พี่…”“ตายเสียเถอะ!”ฉู่เฉินยังพูดไม่ทันจบ อวี้ลู่พลันสับฝ่ามือเข้ามาเชี่ย!ยัยคนนี้เปลี่ยนสีหน้าเร็วกว่าพลิกหนังสือซะอีกฉู่เฉินตะลึงพรึงเพริด เขาเขย่งปลายเท้าโฉบตัวไปที่ประตูด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฝ่ามือลมของอวี้ลู่ไล่ตามมาติดๆ ราวกับเงา วินาทีต่อมาตามติดมาใกล้ฉู่เฉินอยู่ในระยะไม่ถึงสามนิ้วแล้วหากถูกฝ่ามือของอวี้ลู่โจมตีเข้า ฉู่เฉินมีสิบชีวิตก็ยังไม่รอดในวินาทีหน้าสิ่วหน้าขวาน สัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอดของฉู่เฉินถูกกระตุ้นออกมา พลังวิญญาณที่อยู่รอบตัวถูกขับเคลื่อนให้ปั่นป่วนราวกับคลื่นลูกใหญ่พริบตาต่อมา เขาไหวตัวไปด้านข้างด้วยท่าร่างที่รวดเร็วดุจสายฟ้าครืน!กำแพงที่อยู่ด้านข้างถูกฉู่เฉินพุ่งชนจนเกิดเป็นรูขนาดใหญ่ ฉู่เฉินที่วิ่งทะลุกำแพงเพิ่งจะหยุดยืนในลานบ้าน อวี้ลู่ก็ตามติดม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 586
ฉู่เฉินขัดขืนอยู่สองสามที แต่เมื่อพบว่าสู้มือเล็กๆ ที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าของอวี้ลู่ไม่ได้ จึงยอมแพ้ด้านการต่อสู้ทางร่างกาย และใช้การโจมตีด้วยเล่ห์กลแทน“จะ… เจ้าพูดเหลวไหลอะไร! สิ่ง… สิ่งนั้นจะงอกขึ้นมาเพื่อให้ผู้อื่นมองได้อย่างไรกัน!”อวี้ลู่เม้มปากเล็กๆ ย้อนถามอย่างโมโห“อย่างนั้นพี่บอกผมมาสิ ถ้าไม่ได้งอกขึ้นมาให้คนอื่นดู แล้วงอกขึ้นมาเพื่ออะไร ทำไมผมถึงไม่มีล่ะ”ข้า…อวี้ลู่ถูกถามจนถึงกับพูดไม่ออกนั่นสิ เหตุใดผู้ชายจึงไม่มีล่ะนางถามตนเองในใจ พลางยกมือเล็กๆ ขึ้นบีบดูสองสามครั้งครั้นนางยกมือขึ้นบีบ ก้อนกลมๆ สองก้อนนั้นก็กระเด้งไปมาอยู่ต่อหน้าฉู่เฉินทั้งอย่างนั้นฉู่เฉินเลือดกำเดาแทบพุ่ง“เหอะ! ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป หากยังมีครั้งหน้า คอยดูข้าจะควักลูกตาของเจ้าออกมาเสีย!”อวี้ลู่สะบัดมือข้างที่บิดหูของฉู่เฉินออก ก่อนจะดุนก้อนกลมๆ สองก้อนนั้นขึ้นอย่างโกรธๆ และดึงสายเอี๊ยมให้สูงขึ้นอีกเล็กน้อย แต่ครั้นนางดึงสายเอี๊ยมขึ้น ด้านล่างกลับมีความยาวไม่เพียงพออีกขอบลูกไม้สีชมพู รวมถึงต้นขาด้านในที่ขาวเนียนดุจหิมะถูกฉู่เฉินเห็นเข้าเต็มตาอีกครั้งขาคู่นั้น ยังไงก็ยาวมากพอที่จะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 587
เชี่ย!ต้วนหลิงเวยกับต้วนหลิงเสวี่ยที่แอบดูอยู่ด้านหนึ่งตะลึงค้างกับการกระทำนี้ของฉู่เฉินนายท่านช่างกล้าหลอกลวงคนอื่นจริงๆบ้านเก่าๆ กับลานสวนซอมซ่อนี่ไม่มีคนอาศัยอยู่มายี่สิบสามสิบปีแล้วมั้งนอกจากนี้ อาการบวมแดงที่ไหล่ของฉู่เฉินก็หายแล้ว ท่าทางเหมือนไม่ต้องให้ใครมาคอยปกป้องแล้วไม่ใช่เหรอที่น่ากลัวมากที่สุดก็คือ คำพูดก่อนหน้าที่ฉู่เฉินบอกว่าตัวเองชอบช่วยเหลือคนอื่นแต่จะว่าไปแล้วก็ใช่ เขายุ่งอยู่กับการช่วยทำลูกให้หลายๆ ครอบครัวทุกวี่ทุกวันจริงๆเมื่อวานก็ไปสร้างความสุขให้กับหญิงหม้ายคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าตั้งท้องแล้วหรือยัง“เจ้ายังต้องการอะไรอีก อย่างมากข้าก็แค่สั่งให้คนสร้างลานบ้านที่เหมือนกันทุกประการขึ้นมาใหม่ก็ได้”อวี้ลู่ถึงขั้นหมดคำพูดแล้วจริงๆ ถึงแม้นางเพิ่งมาถึงโลกมนุษย์ได้ไม่ถึงครึ่งปี แต่นางก็เคยเห็นโฆษณาเกี่ยวกับบ้านเรือนอาคาร บ้านเก่าๆ หลังนี้ของฉู่เฉิน ตั้งอยู่ในที่ลับตาคนไม่พอ กำแพงอิฐก็แตกร้าวหมดแล้วนั่นขายในราคาห้าแสนก็ยังขายไม่ออกเลยกระมัง“ผมว่านะพี่สาว พี่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า บ้านเก่าหลังนี้ของผมเป็นมรดกตกทอดกันมาสิบกว่ารุ่นแล้วนะ”ฉู่เฉินชี้กำแพงด้านที
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 588
“พวกเธอสองคนอย่ามัวแต่แอบดู ไปทำความสะอาดห้องให้พี่อวี้ลู่ของพวกเธอหนึ่งห้อง จำไว้ ต้องใช้ผ้าปูเตียงใหม่ด้วย” สองพี่น้องพยักหน้ารับพร้อมกัน มีหรือจะกล้าตั้งคำถามเพียงไม่ถึงสิบนาที พวกเธอก็จัดแจงห้องพักให้อวี้ลู่เสร็จเรียบร้อยแล้วอวี้ลู่กวาดมองการตกแต่งในห้องแวบหนึ่ง แม้จะเรียบง่าย แต่ผ้าปูเตียงล้วนเป็นของใหม่ แถมยังมีกลิ่นหอมของดอกไม้จางๆ ปกคลุมอยู่ นางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ“ไม่มีอะไรแล้ว พวกเธอไปนอนได้ ฉันกับพี่อวี้ลู่ของพวกเธอยังมีเรื่องสำคัญต้องคุยกันต่ออีก ถ้าไม่มีธุระห้ามเข้ามารบกวน”“ค่ะ นายท่าน!”สองพี่น้องสกุลต้วนรีบออกจากห้องของอวี้ลู่ แต่ยังคงเงี่ยหูฟังเสียงเคลื่อนไหวทางฝั่งอวี้ลู่อย่างไม่ยอมลดละพวกเธอสองคนอยากรู้ว่าเสียงของยอดฝีมืออย่างอวี้ลู่เวลาทำเรื่องอย่างนั้นจะเป็นยังไงแต่สิ่งที่ทำให้พวกเธอสองพี่น้องผิดหวังก็คือ พวกเธออุตส่าห์อดทนรอนานถึงครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่น้อยคงไม่ใช่ว่าเวลาทำเรื่องอย่างนั้น ยอดฝีมือมักจะเงียบกันแบบนี้ทุกคนหรอกนะสองพี่น้องหลับไปอย่างสะลึมสะลือ พร้อมกับคำถามที่ยังคงค้างคาอยู่ในใจ……ฉู่เฉินถือของวิเศษที่เขาส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 589
ยุ่งอยู่ทั้งคืน ในที่สุดฉู่เฉินก็หลอมกระบี่สำเร็จมองดูกระบี่ล้ำค่าในมือที่ส่องประกายแสงสีแดงจางๆ และมีกลิ่นอายของอาวุธวิเศษระดับพิภพรางๆ ฉู่เฉินเผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมาส่วนกระบี่ชื่อหลงเล่มนั้น เพราะสูญเสียไอกระบี่ไปหมดแล้ว ตัวกระบี่ปรากฏรอยแตกร้าวหลายเส้น เพียงชั่วข้ามคืน มันก็ได้กลายสภาพเป็นกระบี่เหล็กสนิมเขรอะไปแล้วฉู่เฉินโยนกระบี่เล่มนั้นลงถังขยะ จากนั้นก็เดินออกจากห้องลับเวลาเช้าตรู่ อินซู่ซู่มาส่งอาหารเช้าเหมือนที่เคยทำในทุกเช้าแต่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องรับแขก อินซู่ซู่ก็ตะลึงค้างไปทันที คนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็คือผู้อาวุโสในสำนักศักดิ์สิทธิ์ผู้นั้นไม่ใช่เหรอ“ซู่ซู่ เป็นอะไรไป”ต้วนหลิงเวยเห็นอินซู่ซู่ยืนเหม่ออยู่หน้าประตู จึงโบกมือเรียกสติอินซู่ซู่“หา… เปล่าค่ะ… ไม่ได้เป็นอะไร คารวะท่านผู้อาวุโส”อินซู่ซู่ตกใจจริงๆ นางโค้งตัวให้อวี้ลู่พร้อมกับดวงหน้าน้อยๆ ที่ซีดเผือด ท่าทางนอบน้อมอย่างมากอวี้ลู่พยักหัวเล็กน้อย กวักมือเรียกอินซู่ซู่ “ข้าไม่ได้จะกินเจ้าเสียหน่อย กลัวอะไรกัน มานี่”อินซู่ซู่รีบวางมื้อเช้าลงบนโต๊ะ จากนั้นก็สาวเท้าเร็วๆ มาหยุดยืนต่อหน้าอวี้ลู่ อวี้ลู่จ้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 590
พูดจบ นางสาวเท้าเดินไปหยุดยืนข้างโต๊ะ หยิบซาลาเปาหนึ่งหีบขึ้นมา เดินเข้าห้องของตัวเองไปโดยไม่หันหลังมามองอีก พร้อมกับปิดประตูเสียงดังน่าโมโหยิ่งนัก!นางเป็นถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือเชียวนะ!ต้องกลายมาเป็นองครักษ์ให้ผู้บำเพ็ญพรตระดับสร้างรากฐานตัวเล็กๆ คนหนึ่งไม่พอ ยังถูกเขาตำหนิต่อหน้าธารกำนัลอีก!ฉู่เฉินผู้นี้ ไม่มีความยำเกรงกันบ้างเลยหรืออย่างไร?!ถึงแม้เขาไม่รู้ว่านางเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ แต่พลังของนางก็เป็นที่ประจักษ์ชัดแจ้งอยู่ตรงนี้แล้ว ฉู่เฉินไม่กลัวบ้างเลยหรืออย่างไรกรี๊ด!ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ยิ่งคิดก็ยิ่งเดือด!เสี่ยวหลงเปาที่นางชอบกินที่สุดตอนนี้กลับไม่อร่อยแล้วอินซู่ซู่มองแผ่นหลังของอวี้ลู่ที่เดินจากไปพร้อมกับความโกรธ ในใจรู้สึกซาบซึ้งเกินบรรยายนายท่านดีกับเธอเหลือเกิน เพื่อหนุนหลังเธอ เขาถึงขั้นไม่กลัวที่จะบาดหมางกับผู้อาวุโสท่านนั้น“นายท่าน… ขอบคุณมากค่ะ แต่จะไม่เป็นไรจริงๆ เหรอคะ”อินซู่ซู่มองห้องของอวี้ลู่แวบหนึ่ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว“ไม่เป็นไร เธอแค่จำไว้ก็พอ อยู่กับฉันไม่มีการแบ่งแยกชนชั้น ทุกคนเป็นพี่น้องกันหมด เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ”
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 900
“เหอะ ๆ...นะ....นี่เป็นฟ้า...ลิขิต...”ฉีอวี่ไท่พูดจบก็คอเอียง และสิ้นลมหายใจคาที่จนกระทั่งทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ บรรดาผู้ทรงอิทธิพลที่มาร่วมงานเลี้ยงถึงค่อยยืนตรงตัวสั่นระริก มองฉู่เฉินด้วยดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจกลัว“คุณฉู่ พะ...พวกเราเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาของหอการค้าตะวันออกใหญ่เท่านั้นนะ บุญคุณความแค้นระหว่างพวกคุณไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลยนะครับ!”ชายวัยกลางคนที่เยาะหยันฉู่เฉินก่อนหน้านี้ ขาอ่อนยวบก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นเมื่อเห็นเขาคุกเข่า ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ แทบจะคุกเข่าลงไปตาม ๆ กันถึงแม้เฉียนหลงวิลล่าจะสร้างขึ้นมาอย่างใหญ่โตโอ่อ่า แต่ปัญหาคือที่นี่อยู่ห่างจากตัวเมืองมากเกินไป ต่อให้ฉู่เฉินฆ่าพวกเขาไปด้วยแล้วป้อนให้ผีดิบเลือดคลั่งกินจนหมด ก็คงไม่มีใครรู้เลยนอกจากนี้ ต่อให้สืบได้ว่าพวกเขาโดนผีดิบเลือดคลั่งกลืนกินทั้งเป็นแล้วจะทำอย่างไรได้?ใครจะต่อกรกับเจ้านั่นได้?ว่ากันว่าใต้เข่าของลูกผู้ชายมีทองคำ เพียงแต่ยังไม่ถึงช่วงเวลาความเป็นความตาย เมื่อเทียบกับชีวิตแล้ว คุกเข่าโขกหัวจะนับเป็นอะไรได้?“คุณฉู่ พวกเราไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นะครับ นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าเกาเซิ่งอี้จ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 899
“ฉู่เฉิน กะ...นายแกทำอะไร? เลี้ยงศพฆ่าคนเป็นเรื่องผิดกฎหมายนะ!” เมื่อเห็นผีดิบเลือดคลั่ง เสิ่นเจี้ยนเฟิงก็ตื่นตระหนกทันทีสิ่งที่เขาฝึกฝนคือวิชาประตูกลมหัศจรรย์ และเคยได้ยินเรื่องของผีดิบเลือดคลั่งมาบ้าง เขายิ่งไม่อยากโดนผีดิบเลือดคลั่งกลืนกินทั้งเป็นฉู่เฉินไม่สนใจเสิ่นเจี้ยนเฟิงเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าย่อตัวลงมาตบหน้าเกาเซิ่งอี้แล้วพูดว่า “บอกมา ปีนั้นคุณลักพาตัวพ่อแม่ของผมไปใช่ไหม ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน!”ม่านตาของเกาเซิ่งอี้หดลงเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้ารัว ๆ แล้วพูดว่า “ผมไม่รู้ ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”“อ้อ? เหรอครับ? ดูเหมือนว่าต้องช่วยคุณฟื้นความทรงจำให้ดีสักหน่อยแล้วสินะ”เมื่อสิ้นเสียงพูดของฉู่เฉิน เขาก็เอานิ้วชี้ไปยังเสิ่นเจี้ยนเฟิงที่ทรุดอยู่กับพื้นแล้วเอ่ยว่า “เจ้าทึ่ม กินอาหารได้แล้ว” “โฮก!”เมื่อเห็นเสิ่นเจี้ยนเฟิงที่หายใจรวยริน ภายในม่านตาที่มืดดำคู่นั้นของเจ้าทึ่มพลันเปล่งแสงสีฟ้าอ่อน ก่อนส่งเสียงคำรามที่น่าพรั่นพรึงออกมาพวกผู้ทรงอิทธิพลในวงการธุรกิจที่อยู่ในที่แห่งนี้ตกใจกลัวจนขดตัว ไม่กล้ามองอีกเลย “ไอ้คนแซ่ฉู่ แกแม่งจะต้องไม่ตายดี!”เสิ่นเจี้ยนเฟิงถูกเจ้าทึ่มค
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 898
สำนักใหญ่ของโลกบำเพ็ญเพียรเกือบทั้งหมดล้วนรวมตัวกันอยู่ในเขตอันกว้างใหญ่นี้ส่วนพวกเขาอย่างมากสุดก็เป็นได้แค่ปลาซิวปลาสร้อยเท่านั้นหากต่อสู้กับฉู่เฉินอย่างถึงที่สุดจริง ๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกเขาเลย“ใช่แล้ว ขอเพียงแกปล่อยพวกเราไป พวกเราจะไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกไปเด็ดขาด แกก็จะหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนโลกแห่งการหยั่งรู้ตามฆ่าได้ด้วย” เสิ่นเจี้ยนเฟิงเอ่ยเสริมโดยที่แฝงการข่มขู่ไว้กึ่งหนึ่งเช่นกัน“ฉู่เฉิน หยุดดีกว่านะ พวกเราหาเรื่องคนพวกนี้ไม่ไหวหรอก”หลิ่วหรูเยียนเห็นฉู่เฉินยังคงเงียบไม่พูดไม่จาก็รีบลุกออกมาพูดเกลี้ยกล่อมในความคิดของเธอ วันนี้ฉู่เฉินได้สร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาแล้วนอกจากนี้ ตั้งแต่นี้ไป มณฑลเจียงจะไม่มีหอการค้าตะวันออกใหญ่อะไรอีก ส่วนบรรดาผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจที่อยู่ในที่แห่งนี้ก็ได้เห็นความสามารถของฉู่เฉินกับตาตัวเองแล้วสิ่งสำคัญที่สุดคือ แทบทุกคนต่างรู้แล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉู่เฉินเช่นนี้ไม่ว่าวันหน้าฉู่ซื่อกรุ๊ปจะไปหาใครที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ อีกฝ่ายล้วนต้องช่วยเหลือฉู่ซื่อกรุ๊ปโดยไม่มีเงื่อนไขสำหรับหลิวหรูเยียนแล้ว เรื่องพวกนี้เป็นผลประโย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 897
“เมื่อกี้คุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่นา ผมไม่เดินเข้ามา แล้วคุณจะฆ่าผมได้ยังไงล่ะ?”ฉู่เฉินยิ้ม เพียงแต่ในความคิดของเกาเซิ่งอี้ รอยยิ้มของเขาน่าหวาดหวั่นเกินไป ทำให้คนตกใจกลัวมากเกินไปจริง ๆ“มะ...เมื่อกี้เห็นชัด ๆ ว่าแกโดนวิชาหุ่นเชิดของฉันไปแล้ว โดนฝังลึกอยู่ใต้ดินไปแล้ว เป็นไปได้ยังไง...” เสิ่นเจี้ยนเฟิงเงยหน้าขึ้นมาอย่างยากลำบาก มองไปทางฉู่เฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยินยอม นี่ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลยเขาถึงขนาดใช้วิชาหุ่นเชิดที่เคยสังหารยอดฝีมือระดับเดียวกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน คนพวกนั้นแต่ละคนล้วนเป็นพวกมีประสบการณ์โชกโชนที่ผ่านศึกมานับร้อยแม้แต่พวกเขาก็ไม่อาจหนีพ้นเคราะห์ไปได้ ฉู่เฉินทำได้ยังไง...ฉู่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ว่า “คุณหมายถึงเจ้านี่เหรอ?”สิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินก็หยิบหุ่นฟางออกมาจากด้านหลัง หุ่นฟาง?!ม่านตาของเสิ่นเจี้ยนเฟิงหดลงเล็กน้อย เขาคุ้นเคยกับหุ่นฟางตัวนั้นเป็นอย่างดี สำนักอวี้ซือ แต่เจ้าสำนักอวี้ซือเพิ่งจะฝึกปรือถึงระดับสร้างรากฐานชั้นสาม ฉู่เฉินไม่มีทางป็นคนของสำนักอวี้ซือได้เลย “วิชาหุ่นเชิดของคุณไม่เลวเอามาก ๆ เลยจริง ๆ แต่ว่าเมื่อเทียบกับ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 896
แม้ว่าฉู่เฉินจะมีมรดกของมังกรเฒ่า แต่เวลานี้เขาตกอยู่ท่ามกลางอาคมประตูกลมหัศจรรย์โดยสิ้นเชิงแล้วตั้งแต่โบราณมาวิชาประตูกลมหัศจรรย์ก็คือวิชาลี้ลับที่แย่งชิงพลังจากฟ้าเพื่อสร้างโชค ลึกลับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อเห็นใต้เท้าของฉู่เฉินเกิดเป็นน้ำวน “กินคน” เสิ่นเจี้ยนเฟิงรีบตะโกนเสียงดังบอกเกาเซิ่งอี้ว่า “รีบไปเร็วเข้า! ที่นี่กำลังจะถล่มแล้ว!”เมื่อสิ้นเสียงพูด เสิ่นเจี้ยนเฟิงก็พุ่งปราดออกไป เกาเซิ่งอี้เองก็ไม่สนใจอาการบาดเจ็บบนร่างกาย รีบทะยานออกไปอย่างรวดเร็วโครม!วินาทีต่อมา ทั่วทั้งห้องโถงถล่มลงไปจริง ๆ เกิดเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นพื้นขึ้นมาที่ใต้ดินโครมคราม!ชั่วขณะหนึ่ง อาณาเขตคฤหาสน์กว่าครึ่งคล้ายกับอยู่ท่ามกลางทรายดูดในทะเลทราย แม้แต่ตัวคฤหาสนทั้งหลังก็จมลงไปในหลุมลึกเช่นกันส่วนฉู่เฉินก็จมลงไปสู่ใต้ดินตามคฤหาสน์ไปเช่นเดียวกัน“ฮ่า ๆๆ...”เสิ่นเจี้ยนเฟิงเห็นฉู่เฉินโดนฝังลึกอยู่ในใต้ดินแล้ว เขาก็อดแหงนหน้าหัวเราะเสียงดังไม่ได้แล้วพูดว่า “ไอ้เด็กไม่รู้ความ ยังกล้าอวดดีต่อหน้าพวกเราอีกเหรอ? นี่ก็คือจุดจบของแก!”จางจิ่งหลงมองคฤหาสน์ที่โดนฝังลึกอยู่ในใต้ดินแวบหนึ่ง ก่อนจ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 895
ฉู่เฉินกลับไม่สนใจเขาเลย เพราะว่าจางจิ่งหลงที่อยู่ข้างหลังเขาก็ออกหมัดสังหารเข้ามาเช่นกัน“ลองดูหมัดมังกรดำของฉัน!”ฟิ้ว!สายลมรุนแรงที่ขนาบโดยหมอกดำพุ่งตรงมาที่กลางหลังของฉู่เฉิน“ตายซะ!”ในขณะเดียวกัน เกาเซิ่งอี้พุ่งกายหลายครั้งราวกับภูตผีจนมาถึงด้านหลังของฉู่เฉิน เขายกฝ่ามือดำทะมึนขึ้นมาก่อนจะฟาดตรงไปที่เอวของฉู่เฉินถึงแม้ว่าฉู่เฉินจะพุ่งตัวหลบหมัดมังกรดำของจางจิ่งหลงแล้ว แต่เขาก็รับหมัดของเกาเซิ่งอี้ไปเต็ม ๆผัวะ!ลอบโจมตีสำเร็จ เกาเซิ่งอี้ยกมุมปากเล็กน้อย เผยรอยยิ้มหยันออกมาสุดท้ายฉู่เฉินก็ยังเด็กเกินไป ไม่เคยผ่านประสบการณ์ต่อสู้ตะลุมบอนเช่นนี้มาก่อนขอเพียงเขาโดนฝ่ามือนี้ แค่ไอชั่วร้ายด้านในก็เพียงพอเปลี่ยนให้ฉู่เฉินกลายเป็นน้ำเลือดน้ำหนองแล้วอย่างไรก็ตาม วินาทีถัดมา รอยยิ้มของเขาก็แข็งค้างโดยสิ้นเชิงฉู่เฉินถูกเขาซัดฝ่ามือใส่เอว ไม่เพียงไม่ล้มลงคาที่ แต่ว่าลมปราณกลับเพิ่มขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าไอชั่วร้ายของเขาไม่ได้สร้างความเสียหายใด ๆ ให้กับฉู่เฉินเลย ตรงกันข้ามยังเป็นยาบำรุงให้ฉู่เฉินแทนเวรเอ๊ย!นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?ต้องรู้เอาไว้ว่า วิชาที่เขาฝึกฝนคือ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 894
เมื่อไอชั่วร้ายแผ่กระจายออกมา อุณหภูมิรอบด้านพลันลดฮวบลงถึงจุดเยือกแข็งในพริบตา เวลานี้เอง ผู้ทรงอิทธิพลมากมายที่อยู่ด้านล่างเวทีพากันส่ายหน้า แปดเก้าในสิบส่วนคิดว่าฉู่เฉินจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแล้วถูกยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานสามคนล้อมเอาไว้ แม้ว่าร่างกายของฉู่เฉินเป็นเหล็ก จะบดขยี้ตะปูหลายเล่มได้เหรอ?ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เป็นเกาเซิ่งอี้ที่มีความสามารถอ่อนด้อยที่สุดในหมู่ทั้งสามคนก็ไม่ใช่ว่าจะจัดการได้ง่ายเหมือนกัน“คนแซ่ฉู่ ต่อให้ฉันต้องตายก็จะให้แกตายไปเป็นเพื่อนด้วย”ทางด้านข้าง ฉีอวี่ไท่ที่นอนประคับประคองชีวิตอยู่บนเสาปูนมาตลอด ไอเป็นเลือดไปพลาง เอ่ยพร้อมกับหัวเราะหยันติดต่อกันไปพลางเวลานี้เอง เขารู้ว่าอวัยวะภายในของตัวเองถูกฉู่เฉินทำลายจนหมดแล้ว ต่อให้ฉู่เฉินไม่ฆ่าเขา เขาก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง แต่พอเขาเห็นฉู่เฉินโดนยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานสามคนรุมโจมตี ดวงตาก็เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งส่วนผู้ทรงอิทธิพลมากมายที่ชมความคึกคัก เวลานี้ก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายความอันตรายเลยพากันถอยออกไปจากห้องโถง หลบออกไปไกลถึงอย่างไรยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานสี่คนต่อสู้กัน ต่อให้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 893
“ไอ้หนู แกล้าดีนักนะ!”จางจิ่งหลงถลึงตาสองข้างอย่างเกรี้ยวกราด เดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องมองฉู่เฉินอย่างขุ่นเคืองเกาเซิ่งอี้ก็ลุกขึ้นมาช้า ๆ แล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเย็นชาว่า “ฉู่เฉิน แกโอหังเกินไปหน่อยแล้วมั้ง? ต่อให้อาจารย์ของแกมาก็ไม่กล้าท้าทายพวกเราสามคนพร้อมกันหรอก!”เสิ่นเจี้ยนเฟิงลุกขึ้นมาเช่นกันแล้วกล่าวว่า “เจ้าหนุ่ม เปิดเผยความสามารถมากเกินไป บางครั้งก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะ”ถังเทียนอวี่เป็นอัจฉริยะของตระกูลถังจริง ๆ แต่ถึงอย่างเขาก็มีแค่พลัง ไม่มีประสบการณ์ต่อสู้จริงเท่าไหร่นัก แต่พวกเกาเซิ่งอี้กับจางจิ่นหลงไม่เหมือนกันตลอดทางมาเดินมานี้ มีใครบ้างที่ไม่ได้ผ่านศึกมานับร้อย?เมื่อเทียบกันแล้ว ความสามารถอันน้อยนิดของถังเทียนอวี่ไม่นับว่าเป็นอะไรเลยพูดได้ว่า ถึงแม้จะอยู่ระดับสร้างรากฐานชั้นสี่เหมือนกัน แต่ถังเทียนอวี่สองคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจางจิ่งหลงยิ่งไม่ต้องพูดถึงจางจิ่งหลงกับเสิ่นเจี้ยนเฟิงที่เป็นยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานชั้นสี่นอกจากนี้ เกาเซิ่งอี้ก็อยู่ห่างจากระดับสร้างรากฐานชั้นสี่แค่ก้าวเดียวเท่านั้น“เดิมทีฉันไม่อยากเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก ขอเพียงแกย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 892
พรวด!คราวนี้ เจ็บมากเกินไปแล้วถังเทียนอวี่อ้าปากกว้างกระอักเลือดคำโตโดยที่มีเศษอวัยวะภายในปะปนอยู่ด้วยออกมาแม้แต่แสงสีทองบนร่างของเขาสายนั้นก็หมองหม่นลงไปในพริบตาเวลานี้ถังเทียนอวี่รู้สึกแค่ว่าเหมือนอวัยวะภายในเคลื่อนที่หมดแล้ว เจ็บจนเส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดโปนขึ้นมา อ้าปากกว้าง ทว่าร้องโหยหวนไม่ออกแม้แต่นิดเดียว“นี่ก็คืออัจฉริยะของตระกูลถังเหรอ?”ฉู่เฉินใช้เท้าเหยียบใบหน้าของถังเทียนอวี่ แล้วขยี้กับพื้นไม่หยุด ก่อนจะหัวเราะหยันแล้วพูดว่า “ต่อให้เป็นหมูก็ยังเก่งกว่าอัจฉริยะแบบนี้อีกมั้ง?” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หางตาของถังเทียนอวี่ก็แทบจะเบิกโพลง เขากัดฟันแน่น ปรายตามองฉู่เฉินพลางเอ่ยว่า “นะ...นายกล้าดูถูก...”“ผัวะ!”ฉู่เฉินเตะเข้าที่ปากของถังเทียนอวี่ จากนั้นก็หัวเราะหยันแล้วเอ่ยว่า “ผมดูถูกตระกูลถังของคุณแล้ว คุณจะทำอะไรผมได้? ผมดูถูกคุณแล้ว คุณจะทำอะไรได้?”ถังเทียนอวี่โกรธจนตัวสั่นเทิ้มไม่หยุด แต่ก็เป็นเหมือนกับที่ฉู่เฉินพูดไว้ ตันเถียนของเขาถูกฉู่เฉินเตะจนแตกไปหมดแล้ว เขายังจะทำอะไรได้อีก?เวลานี้ บรรดาผู้ทรงอิทธิพลที่อยู่รอบด้านต่างมองไปทางฉู่เฉินด้วยสายตาที่เ
