แชร์

บทที่ 442

เจียงอิ่งลุกขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือเรียวขาวไปทางเจียงเหวินป๋อ

เจียงเหวินป๋อเองก็ไม่นึกว่าวันนี้คนที่รับผิดชอบคดีจะเป็นสาวงามน้ำแข็งพันปีผู้ขึ้นชื่อแห่งสภาแพทย์ ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมา รีบดึงสติและจับมือของเจียงอิ่งอย่างกระตือรือร้น

จนกระทั่งผ่านไปสามวินาที เจียงอิ่งขมวดคิ้วบอกว่า “อธิบดีเจียง คุณบีบมือแรงจนฉันเจ็บแล้วนะคะ”

“อ้อ… โธ่เอ๋ย ดูผมสิ เสียมารยาทแล้วๆ”

เจียงเหวินป๋อปล่อยมือเล็กนิ่มที่เย็นเฉียบของเจียงอิ่งอย่างอาลัยอาวรณ์ พลางกลืนน้ำลาย ก่อนจะหันไปมองฉู่เฉินที่นั่งตำแหน่งสูงสุด

เวลานี้ ฉู่เฉินกำลังจ้องเจียงเหวินป๋อด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

ครั้นสบสายตากัน เจียงเหวินป๋อนัยน์ตาหดเล็กลง ใบหน้าสูงวัยกระตุกเล็กน้อย

แม่งเอ๊ย เมืองเจียงจงจะแคบเกินไปแล้วมั้ง?

ทำไมเจอไอ้ตัวซวยนี่อีกแล้ว!

เจียงเหวินป๋อฝืนฉีกยิ้มให้ฉู่เฉิน “โอ้ นี่คุณฉู่ไม่ใช่เหรอ? นะ…นี่มันเรื่องอะไรกันครับ?”

พอเห็นเจียงเหวินป๋อก้มหัวลดตัวทันทีที่เห็นฉู่เฉิน แววตาของเจียงอิ่งฉายแววสงสัย

นี่มันอะไรกัน?

เจียงเหวินป๋อรู้จักฉู่เฉินด้วยเหรอ หนำซ้ำยังดูเหมือนกลัวเขามากอย่างนั้นแหละ?

“ไม่มีอะไร เจ้าหน้าที่เจียงไม่ค่อยถูก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status