เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 205
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-11 18:58:53บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 206
ขณะที่สายลมยามค่ำคืนพัดชุดบางๆ ของเธอปลิวขึ้น เธอก็เปลือยกายหมดทั้งตัวในตอนนั้นเอง ผู้ชื่นชอบดาราศาสตร์พวกนั้นก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงกรีดร้องออกมานี่มันลาภก้อนโตชัดๆ ในตอนนั้นเอง ภายในกล้องส่องทางไกลจู่ๆ ก็มีดวงตาที่สวยงามเย็นชาคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้น ทำเอาคนเหล่านั้นตกใจจนทิ้งกล้องส่องทางไกล แล้ววิ่งหนีลงเนินเขาไปหลังจากที่ขับไล่พวกมดแมลงพวกนี้ไปได้แล้ว สตรีศักดิ์สิทธิ์กลั้นหายใจอีกครั้งและตั้งสมาธิ รู้สึกถึงคลื่นพลังที่ล้นออกมาอย่างต่อเนื่อง“มังกรลามก ครั้งนี้เจ้าอย่าได้จะคิดหนีออกไปจากน้ำมือของข้าได้อีก!”ด้วยเสียงร้องคำรามที่ชัดเจนและเย็นชา เธอก้าวขึ้นไปในอากาศเบาๆ ด้วยเท้าที่เหมือนหยกของเธอ ร่างของเธอเหินไปในทิศทางของเทียนเฟิ่งวิลล่าราวกับ ‘เหินฟ้า’ ในภาพยนตร์!......ขณะนั้นเอง การต่อสู้ในเทียนเฟิ่งวิลล่าก็มาถึงขั้นที่ดุเดือดเช่นกันฉู่เฉินและหลี่เต้าผิงล้วนแต่ปลดปล่อยท่าไม้ตายและเทคนิคต่างๆ ออกมาจนหมดแล้ว ตอนนี้เป็นหมัดต่อหมัด ฝ่ามือต่อฝ่ามือกำลังประจันหน้ากันอยู่“ปังๆๆ !”ทั้งสองปะทะหมัดกันอีกสามครั้ง คลื่นพลังที่น่าหวาดกลัวก็กระจายไปยังบริเวณรอบๆ แม้แต่ทรายและหินท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 207
ฉันยังจะเข้าไปอะไรอีก!หลี่เต้าผิงเอามือกุมที่หน้าอก คลานขึ้นมาจากพื้นด้วยความยากลำบากหลังจากแลกหมัดกันไปมากกว่าสิบครั้ง เลือดที่เขาพ่นออกมาก็แทบจะเกือบครึ่งลิตรแล้ว หากยังต่อสู้ต่อไปอีก ฉู่เฉินอาจจะทำให้เขาหมดแรงจนตายได้ในเมื่อที่นี่คือที่ของฉู่เฉิน ผู้ช่วยเหลือก็เยอะแม้ว่าจะเป็นแค่คนธรรมดา ก็สามารถทำให้พลังวิญญาณในร่างกายเขาหมดแรงลง และสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายฉู่เฉินใช้ประโยชน์จากเวลา สถานที่ และผู้คนให้เต็มที่ หลี่เต้าผิงไม่ใช่คนโง่ เมื่อเขาลุกขึ้น เขาก็วางแผนเส้นทางหลบหนีไว้แล้ว“ไอ้เด็กนี่ วันนี้ฉันจะขอสู้ตายกับแกละ!”ทันใดนั้นหลี่เต้าผิงก็ตะคอกออกมาเสียงดัง กลิ่นอายแห่งความป่าเถื่อนเพิ่มขึ้นไปไม่รู้กี่ขั้น หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยหมัดที่ดั่งแสงหนาวผ่านหน้าของฉู่เฉินไป!“นายท่านระวัง!”อินซู่ซู่เมื่อเห็นแสงหนาวนั้น รวดเร็วราวกับสายฟ้าพุ่งไปทางฉู่เฉิน ก็รีบนำตัวบังข้างหน้าฉู่เฉินฉู่เฉินหัวใจรัดแน่น ที่จริงแล้วสถานการณ์ของเขาตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากหลี่เต้าผิงมากนัก เมื่อเห็นว่าแสงหนาวนั้นเข้าใกล้ตัวเอง ก็หลับตาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้แค่อินซู่ซู่คนเดียวไม่สามารถป้องกันอาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 208
เขาเห็นแค่รอยฝ่ามือที่ยังคงประทับไว้ตรงหน้าอกข้างซ้ายฉู่เฉินหยิบเข็มเงินสามเหลี่ยมออกมาจากถุงเข็ม แล้วแทงตามรอยฝ่ามือพู่!เข็มเงินเพิ่งปักลงไป เลือดสีดำข้างในก็ทะลักออกมาฉู่เฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ โน้มตัวลง ใช้แรงดูดลงไปที่บาดแผลตามมาด้วยความรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ฉู่เฉินรีบหันหน้าไปเพื่อพ่นเลือดสีดำนั่นออกมาหลังจากที่เขาพ่นเลือดสีดำออกมาอย่างต่อเนื่องแล้ว อินซู่ซู่ที่หมดสติไปถึงฟื้นขึ้นมา“อือ...”อินซู่ซู่ที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา ดวงตาที่สวยงามหรี่ลงอย่างหวาดกลัว เมื่อได้สติเธอก็ดิ้นรนไม่รอให้ฉู่เฉินได้อธิบาย ร่างขาวราวกับหิมะลอยมาจากกลางอากาศแสนไกลสตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ยินเสียงอินซู่ซู่ร้องขอความช่วยเหลือด้วยความหวาดกลัว เธอจึงมองไปทางเทียนเฟิ่งวิลล่าไม่เป็นไรถ้าไม่มอง แต่เมื่อมองมันแล้ว ในดวงตาสวยคู่นั้นก็เผยให้เห็นสายตาพยาบาทที่ปะทุขึ้นมา!“ใต้แสงจันทร์และดวงดาวที่สดใส กล้าดียังไงมาทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ เจ้าต้องตาย!”เมื่อพูดประโยคนั้นจบ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยกมือหยกของเธอขึ้น ฟาดฝ่ามือวายุไปที่ฉู่เฉินแม้ว่าเธอจะคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในโลกมนุษย์แล้วก็ตาม แต่ภายในใจก็ยังคง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 209
ลัทธิศักดิ์สิทธิ์ที่จริงแล้วเป็นนิกายที่สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือก่อตั้งหลังจากที่มายังโลกมนุษย์แล้วหากจะถามว่าตอนนี้ความก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว เธอไม่เคยแม้แต่จะสนใจเลยเพียงแค่ว่าภายในลัทธิศักดิ์สิทธิ์สิ่งที่สอนล้วนแต่เป็นวิชาที่เธอถ่ายทอดให้ทั้งหมดกลิ่นอายบนตัวอินซู่ซู่ ทำให้สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก เธอถึงสามารถจำอินซู่ซู่ได้ทันทีว่านี่คือลูกศิษย์จากลัทธิศักดิ์สิทธิ์เมื่อได้ยินคำว่าลัทธิศักดิ์สิทธิ์ อินซู่ซู่ก็ตกตะลึงไปสักพักแต่ต่อมา เธอก็รับพยักหน้าพร้อมตอบกลับไปว่า “ใช่ค่ะ!”“ท่านผู้อาวุโสคือใครเหรอคะ?”เงยหน้าขึ้นไปมองสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ แม้แต่อินซู่ซู่ได้สูดลมหายใจเข้าไปไม่ต้องบอกก็รู้ว่าด้วยความสามารถของสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่สามารถเดินบนอากาศได้ เธอต้องเป็นท่านอาวุโสในลัทธิศักดิ์สิทธิ์แน่นอนแต่ปัญหาคือ ลักษณะการแต่งกายของท่านอาวุโสผู้นี้ดูใจกล้าเกินไปหรือเปล่า?แม้ว่าจะเป็นตอนเย็น ก็ไม่ควรสวมบางๆ แบบนี้นะ โดยเฉพาะสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่ตอนนี้ลอยอยู่บนอากาศห่างจากเธอสามกว่าเมตรนี่... นี่มันทำให้คนอื่นเห็นหมดเลยไม่ใช่เหรอ?ลัทธิศัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 210
“ข้าบอกว่าให้เจ้านำมือวางลงไป!”ดวงตาสวยคู่ของสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือจ้องเขม็ง พูดขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาต“ครับๆๆ ผมจะทำตามที่คุณบอก อย่าโกรธไปสิครับ ผู้หญิงโกรธง่ายทำให้แก่เร็วนะครับ”ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและมองไปที่ ‘ชุดซีทรู’ ของสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ จากนั้นก็ยื่นมือใหญ่ของเขาออกไปและกดลูกพีชของอินซู่ซู่“ไม่ใช่มือข้างนี้”สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือจ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน ทั้งๆ ที่รู้ว่ารอยฝ่ามือนั้นเป็นมือข้างขวา ฉู่เฉินก็จงใจใช้มือข้างซ้าย นี่มันถือว่าฉวยโอกาสชัดๆ!ฉู่เฉินยิ้มเจ้าเล่ห์ หลังจากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นมืออีกข้างกดลงไปแทนขณะนั้นเอง ใบหน้าเล็กของอินซู่ซู่ก็แดงระเรื่อขึ้นมา แดงจนเหมือนลูกแอปเปิลนี่เป็นผู้อาวสุโสของสำนักท่านไหนกันแน่?ไม่ใช่แบบนี้ให้ฉู่เฉินใช้มือซ้ายและมือขวาสัมผัสต่อหน้าเธอ เธอเอากฎของสำนักไปไว้ที่ไหนกัน?ปัญหาคือนี่มันจะหยามกันเกินไปแล้วนะ?เมื่อแน่ใจว่าขนาดของมือฉู่เฉินไม่เหมือนกับรอยฝ่ามือที่ประทับอยู่บนหน้าอกของอินซู่ซู่แล้ว สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือถึงค่อยๆ เปลี่ยนสีหน้าและพยักหน้าเบาๆ“ก็คือจะบอกว่าเมื่อครู่เจ้าได้ช่วยลูก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 211
“อวี้ลู่!”ธิดาศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือยิ้มตอบอวี้ลู่?!อินซู่ซู่ย้อนนึกถึงเหล่าผู้อาวุโสในสำนัก ก็ไม่มีใครชื่อนี้นี่?หรือว่าเป็นผู้อาวุโสที่ไม่ค่อยปรากฏตัวในสำนักกันนะ?นึกมาถึงตรงนี้ อินซู่ซู่จึงประสานหมัดและเอ่ยว่า “อาวุโส ฉะ…ฉันบาดเจ็บสาหัส เกรงว่าจะไม่สามารถกลับลัทธิศักดิ์สิทธิ์ได้ตรงเวลา ถ้า…ถ้าหากเป็นไปได้ ฉันอยากรั้งอยู่ที่นี่ชั่วคราว ไม่ทราบว่า…”สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือได้ยินอย่างนั้นก็ครุ่นคิดอย่างละเอียด ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “อืม ก็ดีเหมือนกัน เจ้ารักษาตัวอยู่กับหมอฉู่ก่อนก็แล้วกัน มีเขาคอยดูแลเจ้า ข้าก็วางใจ”“อีกอย่าง ห้ามออกไปข้องแวะกับพวกคนไม่เอาไหน เข้าใจหรือไม่?”อินซู่ซู่รีบพยักหน้ารับ “ค่ะ ศิษย์จะทำตามคำสั่งสอนของผู้อาวุโสอย่างเคร่งครัด!”นี่เป็นผลพลอยได้ที่ไม่คาดคิดจริงๆ นึกไม่ถึง ผู้อาวุโสอวี้ลู่จะเจาะจงให้เธออยู่ข้างกายนายท่าน ถ้าอย่างนั้น แสดงว่านางสามารถอยู่กับนายท่านต่อได้น่ะสิ?ถึงอย่างไรถ้าท่านอาจารย์ถามขึ้นวมา เธอก็บอกได้ว่าเป็นคำสั่งของอาวุโสอวี้ลู่หืม?ฉู่เฉินได้ยินอย่างนั้นก็อดเงยหน้ามองสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนดีเหมือนกันนะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 212
“แม่เอ็งเถอะ!”หลี่เต้าผิงด่ากราดอยู่ในใจอย่างเดือดดาลแม้ว่าไอ้แซ่ฉู่จะมีเง็กเซียนฮ่องเต้คุ้มกะลาหัวอยู่ ฉันก็จะชำระแค้นในวันนี้ให้ได้!อย่างไงผู้หญิงชุดขาวคนนี้ก็อยู่กับฉู่เฉินไม่ได้ตลอดหรอกมั้ง?แม้กระทั่งพยัคฆ์ยังต้องมีเวลางีบหลับ!จนเมื่อเห็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือเหินตัวออกไปไกล หลี่เต้าผิงจึงค่อยผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ เขาเอนตัวลงบนพุ่มหญ้า ปาดเหงื่อบนหน้าผาก ก่อนเอ่ยอย่างหวาดหวั่นว่า “เจอเคราะห์หนักแล้วไม่ตาย จะต้องมีโชคในภายหลังแน่นอน ตกใจแทบตาย!”ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง หลี่เต้าผิงหันหน้าหนีไปยังอีกทิศทางหนึ่ง……ในอีกด้าน พอเห็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือเหินออกไป คำพูดของราชันมังกรแดนเหนือก็ดังก้องอยู่ในสมองของเขา “เมื่อเจ้าฝึกปราณจนได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเก้า ต้องนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือผู้หยิ่งยโสแทนข้าให้ได้นะ!”สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือเหรอ?ฉู่เฉินจมสู่ห้วงภวังค์ความคิด ขณะที่มองเงาร่างของสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือหากเขาสามารถบำเพ็ญคู่ร่วมกับผู้หญิงชุดขาวเมื่อกี้ได้ เชื่อว่าเพียงไม่กี่ปี ระดับปราณของเขาก็จะสามารถทำให้ความปรารถนาของมังกรเฒ่าเป็นจริงได้!“มังกรเฒ่า ความปรารถน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 213
ซี้ด!เสียงของคนอื่นหลี่ก่านอาจจำไม่ได้ แต่เสียงของฉู่เฉิน ชาตินี้เขาไม่มีวันลืมแน่นอนวันนั้นที่ศาลาเจียงซิน ฝ่ามือของฉู่เฉินที่ตวัดเข้าที่กกหูของเขา เกือบส่งเขาไปเจอยมบาลในนรกแล้วฉู่เฉิน?ตอนนี้มันต้องถูกปรมาจารย์ฉินกำจัดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?ทำไมยังรอดชีวิตเสนอหน้ามาที่นี่ได้ล่ะ?หลี่ก่านหันกลับไปมองอย่างไม่อยากเชื่อ พอเห็นเต็มตา เขาตกใจจนเหงื่อท่วมตัวทันทีสองพี่น้องจินหลิงเอ่อร์กับจินอ้าวเทียนกำลังมองเขาอย่างเข่นเคี้ยวเขี้ยวฟันด้านหลังของสองพี่น้อง คนที่กำลังยืนอย่างสง่าผ่าเผย ก็คือฉู่เฉินนั่นเอง!แม่งเอ๊ย!นะ…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?พวกมันสามคนยังไม่ตายสักคน?ปรมาจารย์ฉินล่ะ?“ปรมาจารย์ฉู่ ช่วยด้วย…”จินเจิ้นหลงเห็นฉู่เฉินราวกับเห็นพ่อแท้ๆ น้ำตาไหลอาบใบหน้าชราทันทีหลี่ก่านมองฉู่เฉินที่ตอนนี้กำลังมีสีหน้าตึงเครียด ตกใจจนวิญญาณแทบหลุดจากร่าง เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่หลี่ก่านรีบคุกเข่าต่อหน้าทุกคน ก่อนจะตะโกนออกมาพร้อมกับน้ำหูน้ำตาที่ไหลพรากออกมา “ปะ…ปรมาจารย์ฉู่…คุณหนูใหญ่ คุณชายใหญ่…ผม…”“ผมเองก็ทำไปเพราะถูกบังคับ ไอ้คนแซ่ฉินมันเก่งกาจขนาดไหน พวกคุณก็เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-11
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 700
อวี้ลู่ยังไม่ทันพูดจบ ฉู่เฉินก็แคะฟันพลางพูดบทว่า “กินมากเกินไปจะอ้วนเป็นตุ่มได้นะ”“เจ้า...ไม่รู้จักความหวังดีของคนอื่นเลย!” อวี้ลู่เหลือกตาใส่ฉู่เฉินอย่างอำมหิต แล้วดึงสองพี่น้องตระกูลต้วนเดินออกไปจากถนนของกินโดยทิ้งฉู่เฉินไว้ “นายท่าน...” ต้วนหลิงเสวี่ยถูกอวี้ลู่ลากไปข้างหน้าพลางหันหน้ามามองฉู่เฉินอย่างอาลัยอาวรณ์ ฉู่เฉินโบกมือให้ต้วนหลิงเสวี่ยพอดีเลยคืนนี้เขาควรไปหาโจวเทียนเฟิ่งเพื่อทำการเตรียมตัวสำหรับการวางจำหน่ายยาบำรุงปราณในตลาดทั่วประเทศ จนกระทั่งสามสาวเดินจากไปไกลแล้ว ฉู่เฉินถึงค่อยเข้าไปนั่งในรถ แล้วสตาร์ทเครื่องยนต์มุ่งหน้าไปยังเทียนเฟิ่งวิลล่าทันทีช่วงนี้โจวเทียนเฟิ่งยุ่งจนไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้อย่าเห็นว่าเป็นแค่ธุรกิจในมณฑลแห่งหนึ่ง แต่ด้วยจำนวนเงินที่หมุนเวียนมหาศาลในแต่ละวัน โจวเทียนเฟิ่งไม่กล้าเลินเล่อแม้เพียงชั่วขณะ เมื่อฉู่เฉินเดินเข้าไปในเทียนเฟิ่งวิลล่า โจวเทียนเฟิ่งกำลังสรุปยอดบัญชีอยู่เมื่อเห็นฉู่เฉิน ยามหลายคนตรงหน้าประตูก็รีบเข้ามาต้อนรับ “โอ้ คุณฉู่ นาน ๆ คุณจะมาเป็นแขก เร็วเข้าเถอะครับ เชิญข้างในเลย” ยามคนหนึ่งผงกศีรษะค้อมเอว พาฉู่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 699
“เจ้าสำนักปี้!” ในขณะที่ปี้คุนเตรียมตัวจะตามฉู่เฉินไป ทันใดนั้นเองก็มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากข้างหลัง ปี้คุนอดสะดุ้งตกใจไม่ได้ หันหน้ามองไปทางด้านหลังทันที“หลี่ว์เจิ้งหยาง?” ปี้คุนขมวดคิ้วขึ้นมา มองหลี่ว์เจิ้งหยางด้วยความประหลาดใจ “เจ้าสำนักปี้คงไม่ได้ตั้งใจมาที่เมืองหมอตูเพื่อไอ้เด็กแซ่ฉู่หรอกใช่ไหม?”ปี้คุนทำหน้าทะมึน กัดฟันแต่ไม่ตอบเขาหลี่ว์เจิ้งหยางเป็นเพียงศิษย์ของสำนักนางใน จากในแง่ของฐานะ เขาต่างจากปี้คุนอย่างมากด้วยเหตุนี้ ปี้คุนเลยไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย “เจ้าสำนักปี้ ผมขอแนะนำคุณสักคำ อย่าลงมือเด็ดขาด ไม่งั้นผลที่ตามมาคงเลวร้ายเกินจะคาดคิด” หลี่ว์เจิ้งหยางเอ่ยด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม“อ้อ?” นัยน์ตาของปี้คุนฉายแววเย็นชา จ้องมองหลี่ว์เจิ้งหยางพลางพูดว่า “คุณคิดจะขัดขวางผมเหรอ?”หลี่ว์เจิ้งหยางรีบโบกมือกล่าวว่า “เจ้าสำนักปี้เข้าใจผิดแล้ว ผมก็มาแก้แค้นไอ้หมอนี่เหมือนกัน”หลี่ว์เจิ้งหยางพูดจบก็ถลกเสื้อขึ้นมา ก่อนจะชี้ไปที่บาดแผลบนตัวแล้วพูดว่า “ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือไอ้หมอนั่น แต่ว่าไอ้เด็กแซ่ฉู่ไม่ได้น่ากลัว คนที่น่ากลัวคือยัยผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ข้างกายมัน!” หลี
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 698
“คุณร่วมมือทุจริตกับคนแซ่หลี่ข้างล่างนั่น เรื่องนี้น่าจะไม่ผิดใช่ไหม? อีกอย่าง คุณปลอมแปลงตัวตน โกหกว่าตัวเองเป็นหมอดูแลสุขภาพท่านหลง คุณทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดเลยใช่ไหม?” ฟางอวี่เจิ้งเอามือสองข้างไพล่หลัง มองถังจิ้งจือด้วยรอยยิ้มหยัน “นะ...นี่เป็นแค่การแข่งขันแพทย์แผนจีน จะถือว่าเป็นการทุจริตการแข่งขันได้ยังไง? อีกอย่าง ฉะ...ฉันเป็นหมอดูแลสุขภาพของท่านหลงจริง ๆ นะ”ฟางอวี่เจิ้งได้ยินคำกล่าวก็หัวเราะหยันแล้วเอ่ยว่า “เป็นแค่การแข่งขันแพทย์แผนจีน? คุณพูดง่ายดีนี่ คุณน่าจะเข้าใจนะว่าการแข่งขันแพทย์แผนจีนเป็นการแข่งขันเลือกบุคลากรในวงการแพทย์ ระดับไม่ด้อยไปกว่าการสอบจอหงวนเลย” “คุณเปลี่ยนโจทย์การแข่งขันโดนพลการ นี่ไม่ใช่การทุจริตการแข่งขันหรือไง?” ไม่รอให้ถังจิ้งจือแก้ต่าง ฟางอวี่เจิ้งก็พูดต่อว่า “เมื่อกี้ผมยืนยันกับทางแก๊งมังกรแล้ว ท่านหลงไม่มีหมอดูแลสุขภาพอะไรทั้งนั้น ทางสำนักงานใหญ่ของแก๊งมังกรก็ไม่มีหมอแซ่ถังด้วย”“ตอนนี้คุณจะอธิบายว่ายังไง!” ถังจิ้งจือได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็เย็นวาบไปครึ่งหนึ่งเขาเพิ่งโดนท่านหลงปลดออกเมื่อไม่กี่วันก่อน ทางแก๊งมังกรไม่มีทางไม่มีบันทึกเอาไว้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 697
เมื่อฮว่าจิ่วหยางเอ่ยจบ หลิ่วหรูเยียนก็อดตัวสั่นเทิ้มไม่ได้แบนทั่วประเทศ?ถ้าอย่างนั้นฉู่ซื่อกรุ๊ปก็จบเห่โดยสิ้นเชิงแล้วจริง ๆ! แต่เธอทำใจไม่ได้จริง ๆไอ้สารเลวฉู่เฉินกล้าทำให้เธออับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนเนี่ยนะ!“คุณหลิ่ว ความอดทนของพวกเรามีขีดจำกัดนะ” จางเสวี่ยเหยียนจับกรอบแว่นบนใบหน้า แล้วเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “ให้เวลาคุณพิจารณาอีกหนึ่งนาที ถ้าเกิดคุณหลิ่วยืนกรานไม่ยอมขอโทษฉู่เฉิน งั้นผมก็จะให้นักเรียนทั้งหมดของผมไม่ใช้เวชภัณฑ์ทุกตัวที่มาจากฉู่ซื่อกรุ๊ปตลอดไป” เฝิงว่านชางกับหลินจื้อหงก็พากันลุกขึ้นมาสนับสนุนเช่นกันแม้ว่าเขาเป็นเพียงศาสตราจารย์ของมหาวิทยาลัยการแพทย์ประจำมณฑล แต่หลายสิบปีมานี้ก็มีลูกศิษย์มากมายนับไม่ถ้วนขอเพียงพวกเขาพูดคำเดียว แม้แต่คลินิกเล็ก ๆ ทั่วประเทศก็จะแบนฉู่ซื่อกรุ๊ปกันหมด “คุณหลิ่ว ฉันคือเย่ชิ่นเหยียน ทนายความจากสำนักงานกฎหมายหมิงเจวี๋ย!” เย่ชิ่นเหยียนพูดพลางลุกขึ้นมาเช่นกัน ก่อนจะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า “การกระทำเมื่อครู่นี้ของคุณถือเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทคุณฉู่ ถ้าเกิดคุณไม่ยอมขอโทษคุณฉู่ ฉันจะทำการฟ้องร้องคุณแทนคุณฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 696
นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?หรือว่าฉู่เฉินจะหลอมยาเป็นจริง ๆ?เมื่อคิดถึงการกระทำของเธอมีความเป็นไปได้สูงยิ่งว่าจะทำให้ฉู่ซื่อกรุ๊ปเดือดร้อน ถึงขนาดที่ยังโดนสังคมประณาม หลิ่วหรูเยียนก็รีบผลักเจียงถิงออกแล้วหันตัวกำลังจะคิดหนีไป แต่เสียงเย็นชาของฉู่เฉินดังมาจากข้างหลังว่า “ผู้จัดการใหญ่หลิ่ว รบกวนหยุดก่อน!”หลิ่วหรูเยียนตัวสั่นเล็กน้อย เผลอหยุดฝีเท้าตามจิตใต้สำนึก ก่อนจะหันตัวกลับมาฉับพลันแล้วพูดว่า “ฉู่เฉิน กะ...แกยังจะเอายังไงอีก?” “มะ...เมื่อกี้ฉันแค่สงสัยแก ละ...และก็เพื่อความรอบคอบทางการแพทย์ มันผิดตรงไหนเหรอ?” ฉู่เฉินหัวเราะหยันสองครั้ง มองหลิ่วหรูเยียนอย่างพินิจพิเคราะห์แล้วเอ่ยว่า “เธอว่านั่นเรียกว่าความรอบคอบเหรอ? ดูเหมือนยังมีอีกคำนะ เรียกว่าการใส่ร้ายต่อหน้าผู้คนใช่ไหม”“ถ้าเกิดฉันจำไม่ผิด เมื่อหนึ่งเดือนก่อน เธอเคยพูดกับปากเองต่อหน้าแฟนคลับนับล้านว่าถ้าเกิดฉันชนะการแข่งขันในการแข่งขันแพทย์แผนจีน เธอก็จะคุกเข่าโขกหัวขอโทษ”“ไม่รู้ว่าตอนนี้นับว่าฉันชนะแล้วหรือยัง?” เมื่อสิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองไปทางฮว่าจิ่วหยาง “คุณฉู่พูดล้อเล่นแล้ว วิชาแพทย์ของคุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 695
“หรูเยียน ลูกพูดเหลวไหลอะไร! รีบนั่งลงเร็วเข้า!”ไม่ว่าอย่างไรหลิ่วชิงเหอก็คิดไม่ถึงว่าหลิ่วหรูเยียนจะสูญเสียการควบคุมอารมณ์ในเวลานี้ เลยรีบดึงแขนของหลิ่วหรูเยียนไว้“หนูไม่ได้พูดเหลวไหลเลยนะ!” หลิ่วหรูเยียนสะบัดมือของหลิ่วชิงเหอออก ก่อนจะเดินลงจากที่นั่งแขกกิตติมศักดิ์ อย่างรวดเร็ว เจียงถิงมองหลิ่วหรูเยียนที่พุ่งขึ้นมาบนเวที แล้วขมวดคิ้วเอ่ยด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรนิดหน่อยว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ ฉันหวังว่าคุณจะรับผิดชอบต่อคำพูดเมื่อกี้ของคุณได้นะคะ” “การใส่ร้ายคนอื่นต่อหน้าผู้คนเป็นความผิดทางกฎหมายนะคะ!” หลิ่วหรูเยียนแค่นเสียงเย็น แย่งไมโครโฟนมาแล้วเอานิ้วชี้ไปที่ฉู่เฉิน ก่อนจะพูดกับผู้ชมกว่าหมื่นคนด้านล่างเวทีว่า “ฉันพิสูจน์ได้ว่าฉู่เฉินคนนี้เป็นแค่นักต้มตุ๋นที่ไม่มีความรู้ความสามารถ!”“พวกคุณอย่าโดนรูปลักษณ์ภายนอกปลอม ๆ ของเขาหลอกลวงเด็ดขาดนะคะ!”“เขาไม่เพียงไม่มีวิชาแพทย์อะไรทั้งนั้น แม้แต่สามีภรรยาเมื่อครู่นี้จะต้องเป็นหน้าม้าที่เขาจ่ายเงินจ้างมาแน่นอน!”หลังจากที่สิ้นเสียงตะโกนของเธอ ทุกคนก็หันไปมองสามีภรรยาหนุ่มสาวที่กำลังอุ้มลูกเมื่อครู่นี้อีกครั้ง“พวกเราไม่รู้จักคุณ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 694
“ตึกตัก! ตึกตัก!”ฮว่าจิ่วหยางรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองใกล้จะกระโดดมาถึงลำคอแล้ว ถ้าเกิดเด็กชายตัวน้อยเอ่ยปากพูดจริง ๆ เช่นนั้นยาบำรุงสวรรค์ตัวนี้ก็จะโด่งดังไปทั่วอินเทอร์เน็ตในพริบตาฉู่เฉินก็จะกลายเป็นดาวเด่นของทั้งวงการแพทย์นี่ไม่ใช่การสร้างปาฏิหาริย์แล้ว แต่เป็นการท้าทายชะตากรรมชะตากรรมของผู้พิการทางการได้ยินและการพูดย่อมแตกต่างจากคนปกติโดยสิ้นเชิง ในขณะที่ทุกคนกลั้นหายใจเพ่งสมาธิ เด็กชายตัวน้อยค่อย ๆ อ้าปากเล็ก ร้องเรียกเบา ๆว่า “บอ” “ระ...เรียกพ่อ”เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงที่ไม่ได้มาตรฐานนั้นก็ตื่นเต้นจนน้ำตาร้อน ๆ เอ่อคลอดวงตา แม้แต่ร่างกายก็สั่นเทิ้มไม่หยุด ส่วนบรรยากาศในงานก็ตื่นเต้นถึงที่สุด เสียงที่ไม่ได้มาตรฐานนั้นไม่อาจถือได้ว่าฉู่เฉินประสบความสำเร็จแล้ว อย่างมากก็เป็นเพียงการพูดอ้อแอ้ หรือว่าเสียงจากการครางเท่านั้น“เรียกสิ เรียกพ่อ!” ภายใต้การกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่าของชายหนุ่ม เด็กชายตัวน้อยอ้าปากเล็ก ๆ อีกครั้งก่อนจะพูดว่า “พะ...อา พอ...พ่อ”เสียงที่ชัดเจนดังออกมาเป็นรอบที่สอง ทั่วทั้งงานและแพลตฟอร์มต่าง ๆ ทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตแทบจะเดือดพล่านพร้อมกั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 693
เชี่ย!ฮว่าเทียนอวี่ที่นั่งข้างหลังฮว่าจิ่วหยางอดสบถคำหยาบไม่ได้จากนั้นก็เห็นเพียงเตาหลอมโอสถในมือฉู่เฉินพลันเปล่งแสงสีแดงฉานออกมา ก่อนที่กลิ่นหอมของยาที่สดชื่นผ่อนคลายจะอบอวลไปทั่วทั้งสนามกีฬาระดับสวรรค์!ถึงแม้พวกฮว่าจิ่วหยางไม่เชี่ยวชาญด้านการหลอมยา แต่ว่ายังคงแยกแยะระดับได้ชัดเจนมาก แม้ว่าตัวยาเม็ดนี้หลอมขึ้นจากสูตรยาระดับล่างเท่านั้น แต่เมื่อมันไปถึงระดับสวรรค์ขึ้นไปก็ล้ำค่าจนประเมินค่าไม่ได้เช่นเดียวกัน! อย่างไรเสียสูตรยาเป็นตัวกำหนดคุณสมบัติและทิศทางการรักษาของยา แต่ความสามารถของนักหลอมโอสถเป็นตัวกำหนดระดับของตัวยา แม้ว่าจะเป็นสูตรยาระดับดิน ถ้าเกิดออกมาเป็นยาวิเศษระดับสวรรค์ได้ นั่นก็น่ากลัวมากนี่ก็เปรียบเหมือนกับว่าหากใช้สูตรยาหกตำรับบำรุงไตหลอมเป็นยาวิเศษระดับสวรรค์ ยาหกตำรับบำรุงไตหนึ่งเม็ดนี้สามารถขายได้ถึงหลายพันล้าน และยาในมือฉู่เฉินเม็ดนี้ คุณสมบัติกับการรักษาหลักยังไม่ชัดเจน หรือพูดอีกอย่างก็คือมีความเป็นไปได้สูงว่านี่เป็นยาระดับสวรรค์ที่ประเมินค่าไม่ได้ รวย!รวยเละแล้ว!พวกฮว่าจิ่วหยางรู้สึกอิจฉาฉู่เฉินไม่หยุด ไม่แน่ว่าฉู่เฉินอาศัยยาวิเศษระดับสวร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 692
“พวกนายรีบดูสิ นั่นมันอะไรน่ะ?”“เชี่ย นั่นเหมือน...เหมือนก้อนเมฆเลย?” “นี่แม่งไม่สมเหตุสมผลเลย ขะ...เขาจะมีก้อนเมฆอยู่ในมือได้ยังไง?” แม้แต่เจียงถิง เวลานี้ก็สังเกตเห็นแล้วเหมือนกันว่ามีก้อนเมฆขนาดเท่าฝ่ามือค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเหนือเตาหลอมโอสถของฉู่เฉินนอกจากนี้ด้านในยังมีสายฟ้าที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!ซี้ด!พวกฮว่าจิ่วหยางที่อยู่บนที่นั่งกรรมการก็มองไปทางฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อหรือว่านั่นก็คือเคราะห์โอสถในตำนาน?เล่ากันว่า มีเพียงโอสถที่ไปถึงระดับท้าทายสวรรค์ถึงจะเกิดเคราะห์โอสถขึ้นมาในขณะกำลังหลอมยาเสร็จแม้แต่หลี่จวิ้นเฟิงก็มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย นั่นมันเคราะห์โอสถเชียวนะ! เพียงแต่ว่าแม้กระทั่งผู้อาวุโสของสำนักหมอก็หลอมโอสถชั้นเลิศที่สามารถผ่านเคราะห์โอสถออกมาไม่ได้เลย ฉู่เฉินเขาทำได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้!จะต้องประสาทหลอนแน่ ๆ! “เลิกหลอกลวงอยู่ตรงนั้นได้แล้ว!”หลี่จวิ้นเฟิงกลืนน้ำลายหนัก ๆ ตะคอกเสียงดังลั่นขึ้นมาฉับพลัน ก่อนจะยกเท้าข้างหนึ่งเตะไปที่เตาหลอมโอสถในมือฉู่เฉินไม่ว่าจะเป็นจริงหรือไม่ เขาต้องหยุดยั้งไม่ให้ฉู่เฉินหลอมยาได้สำเร็จ!แ
