LOGINShare
บทที่ 1005
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1006
เจ้าทึ่มค่อยๆ หันศีรษะ หมุนคอไปได้ถึงหนึ่งร้อยแปดสิบองศา จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์แม่งเอ๊ย!ฉู่เฉินรู้สึกแย่ไปหมด ไอ้หมอนี่มันวิปริตชัดๆ!แต่วินาทีต่อมา เพียงเห็นเจ้าทึ่มยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาขนานกับพื้นในทิศทางตรงข้ามและปัดป้องกระบี่ยาวของฉู่เฉินออกไปบ้าเอ๊ย!ไม่ใช่แค่หัวที่หมุนได้หนึ่งร้อยแปดสิบองศา แม้แต่แขนขาทั้งสี่ก็ดูเหมือนจะขยับได้อิสระ นี่มันชวนให้คนหมดคำพูดจริงๆแม่ง พี่ใหญ่นายเก่งรอบด้านจริงๆฉู่เฉินรีบชักกระบี่กลับ ในขณะเดียวกัน ร่างของเขาก็ถอยออกไปสิบกว่าก้าว แต่ยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะตั้งหลักได้ เจ้าทึ่มก็พุ่งมาตรงหน้าฉู่เฉินแล้ว“โฮก!”ในชั่วพริบตาที่เล็บคมกริบราวใบมีดของเจ้าทึ่มพุ่งเข้าใส่ฉู่เฉิน ฉู่เฉินก็เปลี่ยนดาบไปถือมือซ้าย และกลิ่นอายทั่วร่างก็ปะทุออกมาเสียงมังกรคำรามกึกก้องไปทั่วทั้งสี่ทิศ!เพียงเห็นฉู่เฉินซัดหมัดออกไป ราวกับมีชันหลงอยู่บนกำปั้น พุ่งเข้าไปที่กลางอกของเจ้าทึ่มตูม!เมื่อเสียงระเบิดดังขึ้น ร่างของเจ้าทึ่มก็ถูกซัดกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร หน้าอกถูกเจาะเป็นรูเลือดโปร่งแสงเจ้าทึ่มถึงกับตกตะลึงเขาเป็นผีดิบเลือดคลั่ง ร่างเนื้อโดย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1007
อะไรนะ?ใบหน้าสวยของหลินเยว่หรูเย็นชาลงเล็กน้อย ในดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอันพลุ่งพล่านเด็กเลวนี่ กล้าดียังไงมาแทะโลมเธอต่อหน้าผู้คน?!“แกคือชู่เฉิน?”หลินเยว่หรูหรี่ดวงตาหงส์จ้ององฉู่เฉินอย่างเย็นชาและเอ่ยถาม“ผมนี่แหละ”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง ชี้ไปที่ต้วนหลิงเสวี่ยแล้วกล่าวว่า “ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”“หึ อยากให้ฉันปล่อยเธอก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่แกต้องรักษาลูกชายของฉันให้หายซะก่อน”หลินเยว่หรูแทงกริชไปที่ลำคอหยกขาวของต้วนหลิงเสวี่ยฉู่เฉินขมวดคิ้ว เหลือบมองไปที่ลั่วเทียนเต๋อที่อยู่ด้านหลังหลินเยว่หรูแวบหนึ่ง ครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะกล่าวว่า “อาการของเขา ผมทำอะไรไม่ได้ ชะตากรรมกำหนดให้ชีวิตนี้เขาเป็นผู้ชายไม่ได้แล้ว เปลี่ยนเงื่อนไขเถอะ”พู่!เมื่อลั่วเทียนเต๋อได้ยินดังนั้น ก็กระอัดเลือดออกมาคำใหญ่“ไร้สาระ!”หลินเยว่หรูกัดฟันกรอด กวาดสายตามองลั่วเทียนเต๋อ “นั่นคือสามีของฉัน ไม่ใช่ลูกชายของฉัน”ในที่สุด ฉู่เฉินก็พยักหน้าเข้าใจและกล่าว “โอ้ ถ้าเป็นอย่างนั้น ช่วงนี้คุณนายคงเหนื่อยกับการช่วยตัวเองทุกคืน”เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ไม่เพียงแต่ลั่วเทียนเต๋อเท่านั้นที่งุนงง หลินเยว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1008
“ฉันถามแกว่าสามารถรักษาลูกชายของฉันได้ไหม”ฉู่เฉินยิ้มจางและกล่าวว่า “คุณนายลั่วอย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมแค่อยากให้คุณเห็นทักษะการแพทย์ของผม ไม่ได้มาเพื่อแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของพวกคุณสองสามีภรรยา”“อย่างไรก็ตาม ผมไม่ชอบถูกคนข่มขู่ ตอนนี้คุณจับสาวรับใช้ของผมไว้ แล้วผมจะช่วยได้ยังไง?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลินเยว่หรูก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย แค่นเสียงและผลักต้วนหลิงเสวี่ยไปข้างหน้า ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถือว่าแกยังรู้จักคิด ไม่งั้น...”โดยไม่รอให้หลินเยว่หรูกล่าวจบ ฉู่เฉินก็ดึงต้วนหลิงเสวี่ยไว้ข้างหลังและโบกมือขัดจังหวะ “คุณนายลั่ว คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมแค่ให้คุณปล่อยสาวรับใช้ของผม แต่ไม่เคยรับปากว่าจะช่วยลูกชายของคุณ”บัดซบ!แม้แต่ลั่วเทียนเต๋อก็เริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ หลินเยว่หรูยิ่งจ้องตาเขม็ง พร้อมกล่าวเสียงเย็นชา “ไอ้เลวนี่ แก... แกกล้าล้อฉันเล่นงั้นเหรอ!”ฉู่เฉินยิ้มจางและกล่าวว่า “ไม่ๆ ๆ คุณนายเข้าใจผิด ผมแค่หยอกล้อคุณเท่านั้น”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกไป แม้แต่บอดีการ์ดของตระกูลลั่วต่างก็สูญเสียความสงบดูเหมือนว่าฉู่เฉินจะไม่เคยโดนสั่งสอนเลยสินะทุกคนในตระกูลลั่ว ใค
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1009
ฉู่เฉินสำรวจเรือนร่างอันเย้ายวนของหลินเยว่หรู ก่อนจะกวาดตามองใบหน้ารูปไข่ที่ยังคงยังสวยไม่สร่าง ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกล่าวว่า “คุณนายลั่ว คุณคงไม่ได้คิดจะสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งกับผมจริงๆ หรอกนะ?”“ถุย!”หลินเยว่หรูถ่มน้ำลายอย่างรุนแรง กล่าวว่า “วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาคืนฝ่ามือเมื่อกี้ให้ได้!”เธอทั้งอายทั้งโกรธแต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือฝ่ามือของฉู่เฉินเมื่อกี้ เหมือนการโยนก้อนหินก้อนใหญ่ลงในสระน้ำที่สงบนิ่ง ทำให้ประกายไฟที่ถูกเก็บไว้ในใจมานานหลายปีลุกโชนขึ้นมาทันทีตอนนี้หลินเยว่หรูโกรธจัด ความรู้สึกที่ทั้งอยาก ทั้งเกลียด และทำอะไรฉู่เฉินไม่ได้นั้น ใกล้จะทำให้เธอคลั่งอยู่แล้ว“ทำไม คุณนายลั่วไม่อยากช่วยลูกชายของคุณแล้วเหรอ?”ฉู่เฉินยกยิ้มมุมปาก ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกล่าวต่อ “แม้จะเป็นหญิงวัยกลางคน แต่คุณนายลั่วก็ยังคงสวยโดยธรรมชาติ ทำให้ผู้คนหลงใหล”ซี้ด!เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลั่วเทียนเต๋อก็รู้สึกแย่มากฉู่เฉินเด็กเลวนี่ ต่อหน้าคนตั้งมากมาย ยังกล้ามาจีบภรรยาของเขา?“เยว่หรู อย่าไปฟังเจ้าเด็กนี่พูดจาเหลวไหลเลย ถ้าไม่ได้จริงๆ เรา... เราก็ส่งลูกไปที่วังเทียนเจี้ยน พวกเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1010
ความรู้สึกที่ซับซ้อนและขัดแย้งเหล่านั้นทำให้ในช่วงเวลานั้นลั่วหัวเอ๋อร์ก็ไม่รู้ว่าควรช่วยใครดีฉู่เฉินยิ้มบาง เหลือบมองลั่วเทียนเต๋อแวบหนึ่งก่อนกล่าวขึ้นว่า “เป็นผู้ชายก็ต้องมีศักดิ์ศรี คนเขาอยู่เป็นม่ายมาถึงสิบสามปีก็ไม่ง่ายเลย”“ถ้าเป็นผม ป่านนี้คงเลี้ยงสัตว์บนหัวคุณไปนานแล้ว คุณยังไม่พอใจอะไรอีก”กล่าวจบ ฉู่เฉินไม่แม้แต่จะปรายตามองลั่วเทียนเต๋ออีก แต่กลับหันไปมองหลินเยว่หรูพร้อมกล่าวว่า “วางใจเถอะครับ ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ในเมื่อรับปากว่าจะรักษาลูกชายของคุณแล้ว ก็จะทำให้เขากลับมาเป็นเหมือนคนปกติให้ได้”“หืม?”ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกไป ลั่วเทียนเต๋อและหลินเยว่หรูต่างชะงักไปทันที ดูเหมือนว่าคำพูดของฉู่เฉินจะมีนัยแอบแฝงอยู่“ฉู่เฉิน... แก... แกหมายความว่ายังไง? อะไรคือเหมือนคนปกติ?”หลินเยว่หรูเอ่ยถามด้วยไม่สบายใจฉู่เฉินยิ้มพลางกล่าวว่า “คุณนายลั่วเกรงว่าจะยังไม่รู้สินะ ว่าลูกชายของคุณลั่วเสี่ยวเทียนไม่ได้เป็นผู้ชายตั้งแต่เกิด”ซี้ดๆ!เมื่อหลินเยว่หรูได้ยินเช่นนี้ ถึงกับชะงักไปทันทีแต่ไม่นาน หลินเยว่หรูก็หวนรำลึกถึงเรื่องราวต่างๆ ในช่วงสองปีที่ผ่านมา บรรดาคุณหนูจากตระกูล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1011
“มีอะไรที่ผมไม่กล้าบ้าง”หลินเยว่หรูใบหน้าเย็นชาเฉยเมย จ้องเขม็งใส่ฉู่เฉินพร้อมเอามือเท้าเอว“ลูกชายของคุณเกิดมาก็ไม่สมดุลแล้ว หากไม่การรักษาอย่างทันท่วงทีละก็ ต่อให้ผมไม่ฆ่าเขา เขาก็อยู่ไม่เกินยี่สิบแปดหรอก”“ในโลกนี้คนที่สามารถช่วยเขาให้ไม่ตายได้ ก็มีแค่ผม ถ้าผมตายไปแล้ว ลูกชายของคุณก็ตายไปพร้อมกับผมเหมือนกัน ตอนนี้คุณก็ลองคิดให้ดีว่าควรจะเล่นงานผมอยู่อีกไหม”ฉู่เฉินใช้สายตาคุกคามจ้องมองหลินเยว่หรูขณะกล่าว“อะไร? เกิดมาก็ไม่สมดุล? แก...แกรู้ทุกอย่างได้ยังไง?”หลินเยว่หรูไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองขึ้นมาแล้วจริง ๆตั้งแต่เด็ก ลั่วเสี่ยวเทียนก็รูปร่างเล็ก ลั่วเทียนเต๋อและหลินเยว่หรูเห็นแล้วก็วิตกกังวล จึงเชิญแพทย์ชื่อดังมากมายมารักษาลั่วเสี่ยวเทียนหนึ่งในนั้นก็มีหนึ่งในสามผู้ที่มีความชำนาญการระดับประเทศ หมอเทวดาจ้าวเมืองหลงจิง อีกทั้งหมอเทวดาจ้าวยังพูดกับปากว่าอาการของลั่วเสี่ยวเทียนก็คือการที่เกิดมาร่างกายไม่สมดุลแต่ฉู่เฉินยังไม่เคยดูอาการให้ลั่วเสี่ยวเทียน มองออกทุกสิ่งทุกอย่างแค่จากการดูการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เพียงอย่างเดียวเหรอ?หลินเยว่หรูชักจะสงสัยในตัวฉู่เฉิน ว่ามีทักษะก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1012
แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินคิดไม่ถึงมากยิ่งกว่าก็คือ ทางครอบครัวฝั่งหลินเยว่หรูเหมือนจะมีเบื้องหลังอยู่บ้างเลยทีเดียว จึงไม่เห็นวังเทียนเจี้ยนอยู่ในสายตาสักนิดผู้หญิงคนนี้มีของจริง ๆในระหว่างที่ฉู่เฉินกำลังครุ่นคิดอยู่นั่นเอง หลินเยว่หรูก็หันหน้ามามองฉู่เฉินอีกครั้งและกล่าว “งั้นแกจะไปช่วยลูกชายฉันตอนไหน?”เพื่อลูกชายสุดที่รักอย่างลั่วเสี่ยวเทียนแล้ว หลิเยว่หรูก็ทุ่มให้ได้ทั้งหมดไม่ว่าอะไรก็ตาม ต่อให้เธอต้องขึ้นเตียงกับฉู่เฉินตอนนี้ก็ไม่ลังเล“ในไม่ช้า คุณนายหลั่วแค่รอคอยอย่างอดทนก็พอแล้ว”ฉู่เฉินยิ้ม ๆ ให้หลินเยว่หรู จากนั้นก็ทิ้งไว้เพียงแผ่นหลังงามสง่าให้ครอบครัวลั่วเทียนเต๋อ……ฉู่เฉินเพิ่งจะกลับมาถึงวิลล่าเฟิ่งหมิง ก็ใช้นิ้วเรียกเจ้าทึ่มมานี่“นายท่าน”น้ำเสียงของเจ้าทึ่มมีความแหบแห้ง และประกายความคมกริบสีฟ้าอ่อนในดวงตาตั้งแต่แรกเริ่ม เขาก็รอฉู่เฉินออกคำสั่งอยู่ตลอดเวลา แต่จนกระทั่งครอบครัวตระกูลลั่วจากไปไกลแล้ว ฉู่เฉินก็ยังไม่สั่งให้เขาลงมือเขาน้ำลายสอเต็มทนแล้วจริง ๆลั่วเทียนเต๋อและลั่วหัวเอ๋อร์ล้วนเป็นยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานขั้นสองและขั้นสาม โดยเฉพาะหลินเยว่หรูนั้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1013
อากาศร้อนมาก คนรับใช้ตระกูลลั่วและบอดีการ์ดต่างนอนกลางวันภายในห้องของตนเอง ใครจะไปคิดว่าฉู่เฉินจะรักษาเวลาขนาดนี้ เมื่อวานเพิ่งจะพูดคุยเรื่องเงื่อนไข วันนี้ก็มาหาถึงบ้านอย่างรวดเร็วแบบนี้แล้ว?ลั่วเทียนเต๋อหลับสนิทกรนครอก ๆ ไม่รู้เลยสักนิดว่ากำลังจะโดนสวมเขาอย่างร้ายแรง ซึ่งเขานั้นได้อยู่บนหัวเรียบร้อยแล้วฉู่เฉินตามหาสักพักใหญ่ก็ไม่พบเงาของลั่วหัวเอ๋อร์ ภายในห้องรับแขกกว้างใหญ่ก็มีแค่หลินเยว่หรูอยู่เพียงคนเดียวหลินเยว่หรูในขณะนี้ สวมชุดกี่เพ้าผ้าไหม กระโปรงผ่าข้างจนถึงต้นขา จนมองเห็นขอบถุงน่องนั้นได้อย่างชัดเจนหลินเยว่หรูดูรายการทีวีพร้อมปอกแอปเปิลไปพลาง นั่งโดยการวางเท้าเล็ก ๆ นั้นไว้บนโต๊ะเล็ก และปล่อยให้ลมเย็น ๆ พัดใต้กระโปรงยังไม่ทันที่หลินเยว่หรูได้มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา ก็เห็นเงาของคนมาปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธออย่างกะทันหัน วินาทีต่อมา หลินเยว่หรูก็เผลอกรีดร้องด้วยความตกใจ“ใคร!”ฉู่เฉินไม่รอให้เธอได้ขัดขืน จึงโอบตัวเธอไว้ในอ้อมแขน“แกนี่เอง? แก…แกกล้ามากนะ ลั่วเทียนเต๋อและหัวเอ๋อร์ก็อยู่ที่บ้าน แก…แกทำไมถึงกล้า…”หลินเยว่หรูตกใจจนนิ่งอึ้งกับการปรากฏตัวอย่างกะทันห
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1027
เวลานี้ฉู่เฉินที่ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ในหอหลิงซวีคล้ายกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ยังคงดูเหมือนเข้าสู่สมาธิอย่างแท้จริง ฉากนี้ทำให้ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเดือดดาลมากยิ่งขึ้น!“คนแซ่ฉู่ คะ...คุณกล้ารังแกสำนักชิงอวิ๋นของผมแบบนี้ ไม่กลัวว่า...”ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นใช้วิชาส่งเสียงต่อว่าฉู่เฉินอย่างเกรี้ยวกราด แต่เพิ่งจะพูดได้ครึ่งเดียว ฉู่เฉินก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา ทำตัวเหมือนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “โกรธมากเลยเหรอครับ? อยากอ้อนวอนให้ผมออกไปใช่หรือเปล่า?” ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเอ่ยพลางกัดฟันกรอดว่า “คนแซ่ฉู่ วันนี้ถือว่าคุณโชคดี ผมจะไม่เอาสืบหาเอาความชั่วคราว ตอนนี้คุณไปได้แล้ว”ตอนนี้เขากลัวแล้วจริง ๆคำว่าเปิดศึกของเทพสังหารเมื่อครู่นี้ไม่ใช่การหลอกลวงสำนักชิงอวิ๋นไม่อาจต้านทานการบุกโจมตีของเทพสังหารกับลูกศิษย์สำนักว่านเซียนได้อย่างแน่นอนเพื่อสำนักชิงอวิ๋น และเพื่อตัวเขาเอง ทำได้เพียงพักการล้างแค้นให้คุณชายเซียวเหยาเอาไว้ก่อน “ผมจำได้ว่าเมื่อกี้คุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่นา ใครบอกผมว่าเข้าง่ายออกยากกันนะ? ใครอยากให้ผมอยู่ที่นี่ตลอดกาล?”
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1026
ตามกฎของโลกแห่งการหยั่งรู้ สำนักรอบนอกสี่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจทำการเข่นฆ่าที่โลกมนุษย์ธรรมดาได้ตามอำเภอใจ ส่วนยอดฝีมือระดับทารกวิญญาณในเขตศูนย์กลางก็ไม่อาจก้าวเข้ามาในสำนักรอบนอกได้ตามอำเภอใจเช่นเดียวกันแต่เทพสังหารเหมือนกัน แม้ว่าเขาอยู่สำนักว่านเซียน แต่ว่าระดับพลังกลับถูกกดให้อยู่ขั้นสูงสุดของระดับควบแก่นแท้มาโดยตลอดหากเทพสังหารลงมือ ต่อให้เป็นพวกระดับสูงของโลกแห่งการหยั่งรู้ก็ไม่อาจพูดอะไรได้เช่นกันตลอดเวลาที่ผ่านมา สำนักว่านเซียนเองก็เฝ้าติดตามที่อยู่ของหยกโลหิตกิเลน เพียงแต่ว่าที่ผ่านมา ตระกูลฉู่ซ่อนหยกโลหิตกิเลนไว้อย่างลึกลับสุดขีด สำนักว่านเซียนส่งคนไปที่โลกมนุษย์ธรรมดาหลายครั้ง แต่ก็หาหยกโลหิตกิเลนไม่เจอเลยทว่าครั้งนี้ เมื่อข่าวแพร่ออกไปว่าฉู่เฉินผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลฉู่ถูก “เชิญ” ไปที่สำนักชิงอวิ๋นพร้อมกับหยกโลหิตกิเลน สำนักว่านเซียนยังจะทนไหวได้ที่ไหนกัน?ในสายตาของสำนักว่านเซียน สำนักชิงอวิ๋นอะไร วังเทียนเจี้ยนอะไร ก็เป็นเพียงตัวตนที่เหมือนกับมดปลวกเท่านั้นหากหยกโลหิตกิเลนตกอยู่ในมือมดปลวกพวกนี้ก็เท่ากับปล่อยให้ของดี ๆ ถูกทำลายไม่ใช่หรือไง? ด้วยเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1025
ดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงศิษย์สำนักชิงอวิ๋นที่กำลังคืบคลานเข้ามาจากด้านหลัง ฉู่เฉินหัวเราะเสียงเย็นพลางเอ่ยว่า “ทำไมครับ พวกคุณสำนักชิงอวิ๋นทำได้แค่เรื่องหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้งั้นเหรอ?”ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นได้ยินดังนั้นก็หัวเราะลั่นแล้วกล่าวว่า “ด้วยสภาพของคุณตอนนี้ คิดว่าพวกเราสำนักชิงอวิ๋นยังต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่อีกเหรอ?”“ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าคุณเอาความกล้ามาจากไหน ถึงกล้ามาเพียงลำพัง มาตามนัดงั้นเหรอ คุณคิดว่าสำนักชิงอวิ๋นของผมเป็นที่แบบไหนกัน? คุณอยากมาก็มา อยากไปก็ไป?”“อย่าว่าแต่คุณเลย ไม่ว่าเจ้าสำนักที่อยู่รอบนอกของภูเขาสือว่านคนไหน ก็ไม่กล้าทำตัวดูหมิ่นสำนักชิงอวิ๋นของผมอย่างคุณหรอก!”สิ้นเสียง สีหน้าของธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นก็ยิ่งเย็นเยือกลง เห็นชัดว่ารู้สึกมั่นใจว่าชัยชนะอยู่ในกำมือแล้ว“คุณแน่ใจเหรอ? ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นจะทรงพลัง จะสามารถรับมือได้กับทั้งโลกแห่งการหยั่งรู้ได้จริงเหรอ?”ฉู่เฉินหัวเราะเสียงเบา แล้วเอ่ยออกมาอย่างเฉยเมย “อย่าว่าแต่สำนักชิงอวิ๋นเล็กๆ ของคุณเลย แม้แต่คนของวังว่านเจี้ยนจะร่วมมือกับคุณด้วย ผมก็ไม่เคยสนใจพวกคุณเลย”“อีกเดี๋ยว คุณก็จะรู้ถึงความทรงพลัง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1024
ฉู่เฉินยิ้มบาง กล่าวว่า “เชิญเจ้าสำนักก่อนเลยครับ”ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นยิ้มอย่างสงบ ก้าวเข้าไปในห้องด้านข้างทันที แต่ในขณะที่เขาก้าวข้ามธรณีประตูนั้นเอง ฉู่เฉินก็เห็นชัดเจนว่าอากาศรอบข้างพลันเกิดระลอกคลื่นเหมือนคลื่นน้ำฉู่เฉินเอาสองมือไพล่หลัง เดินตามหลังธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นด้วยฝีเท้าที่มั่นคง และก้าวข้ามธรณีประตูไปเหมือนกันตูม!ฉู่เฉินรู้สึกเพียงมีเสียงดังขึ้นในหัว จากนั้นพลังวิญญาณทั่วร่างก็ราวกับถูกผนึกไว้ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อยเมื่อเห็นฉู่เฉินติดกับแล้ว เหล่าศิษย์สำนักชิงอวิ๋นจำนวนไม่น้อยก็รีบกดด้ามกระบี่ไว้ มองไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่าพวกเขาอดทนมาตลอดทางแล้ว ในที่สุดก็หลอกฉู่เฉินเข้ามาในหอหลิงซวีได้สำเร็จ หลายคนอดใจไม่ไหวอยากจะชักกระบี่ออกมาแล่ฉู่เฉินให้เป็นชิ้นๆ เสียเดี๋ยวนี้หอหลิงซวีเป็นสถานที่ลึกลับที่ปรมาจารย์หลายรุ่นก่อนของสำนักชิงอวิ๋นทิ้งไว้ สถานที่แห่งนี้ถูกปิดผนึกพลังด้วยยันต์อันทรงพลัง แม้แต่ผู้มีพลังระดับควบแก่นแท้ ถ้าเข้ามาในหอหลิงซวีก็ไม่ต่างจากคนธรรมดานับประสาอะไรกับฉู่เฉิน?สามารถกล่าวได้ว่าเกือบหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา ห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1023
ฉู่เฉินมองไปยังธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้มจางว่า “หากได้นอนหลับยาวอยู่ที่นี่ ชีวิตนี้จะต้องการสิ่งใดอีก”ขณะกล่าว ฉู่เฉินก็มองไปยังภูเขาเขียวขจีและน้ำใสสะอาดโดยรอบ ต้องยอมรับว่าสภาพแวดล้อมของสำนักชิงอวิ๋นนั้นดีจริงๆ แม้กระทั่งในอากาศยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติที่บริสุทธิ์แบบนี้ ในโลกมนุษย์แทบจะหาไม่ได้อีกแล้วโดยเฉพาะต้นไม้ใหญ่หน้าประตูสำนักที่สูงเสียดฟ้า แค่ดูต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ที่หลายคนก็โอบไม่รอบ อายุต้นไม้อย่างน้อยก็หนึ่งร้อยปีขึ้นแล้ว“คุณฉู่ช่างมองโลกในแง่ดีเสียจริง”ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋เดินไปตามทางเดินหินสู่ยอดเขากับฉู่เฉิน พลางกล่าวเยาะเย้ยไปด้วย“ที่นี่มีทั้งภูเขาเขียวขจีและน้ำใสสะอาด แล้วมีอะไรที่ต้องคิดมากอีกล่ะครับ?”ฉู่เฉินเดินทอดน่องไปพลาง มองไปรอบๆ ไปพลาง ราวกับธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นไร้ตัวตนภาพนี้ทำให้เหล่าศิษย์สำนักชิงอวิ๋นที่เห็นต่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟฉู่เฉินคนนี้มันไม่ได้เสียสติธรรมดาแล้ว ทำตัวราวกับว่าตัวเองเป็นเจ้าสำนักชิงอวิ๋นยังไงอย่างนั้นแม้แต่ธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเอง เมื่อเห็นท่าทีโอหังของฉ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1022
ในบ่ายวันนั้น ฉู่เฉินก็ถูกพาไปถึงหน้าประตูของสำนักชิงอวิ๋นสำนักชิงอวิ๋นได้ก่อตั้งมานานกว่าร้อยปีแล้ว และในสายตาของผู้บำเพ็ญพรตธรรมดา เรียกได้ว่าเป็นการดำรงอยู่ราวกับทวยเทพในช่วงเกือบหนึ่งร้อยปีนี้ สำนักชิงอวิ๋นมีผู้มีความสามารถมากมายปรากฏตัวขึ้น และยังเคยมีผู้มีพลังระดับทารกวิญญาณอีกด้วยเหตุนี้ยิ่งทำให้สำนักชิงอวิ๋น ดูมีความลึกลับมากขึ้นไปอีกและในช่วงที่ฉู่เฉินเดินมาถึงตีนเขา ทั้งสำนักชิงอวิ๋น ก็ตกอยู่ในภาวะฉุกเฉิน ศิษย์สำนักชิงอวิ๋นจำนวนไม่น้อยต่างถือกระบี่จ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธ“คนแซ่ฉู่กล้าจริงๆ ““ครั้งนี้ ไม่ว่ายังไงก็จะต้องล้างแค้นให้ศิษย์พี่ใหญ่ให้ได้”เมื่อเผชิญหน้ากับจิตสังหารของเหล่าศิษย์สำนักชิงอวิ๋น ฉู่เฉินกลับไม่หวาดหวั่นแม้แต่น้อย เงยหน้ามองไปยังยอดเขาหลักด้านหลังสำนักชิงอวิ๋น“เจ้าหนุ่มนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ “บรรดาผู้เฒ่าในสำนักชิงอวิ๋น ยืนอยู่กลางเชิงเขา ใช้สายตาพิจารณามองไปที่ฉู่เฉินอย่าพูดว่าฉู่เฉินเป็นแค่ผู้บำเพ็ญอิสระจากโลกมนุษย์ แม้แต่เจ้าแห่งขุนเขาหรือเจ้าสำนักของภูเขาสือว่าน เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่น ก็ยากที่จะรักษาความสงบได้เช่นเดียวกับฉู่เฉิ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1021
“เดี๋ยวก่อน!”หลิงเสวี่ยเพิ่งเดินมาถึงหน้าประตู ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของฉู่เฉินดังขึ้นจากด้านหลัง“ทำไม คุณกลัวแล้วเหรอ?”หลิงเสวี่ยค่อยๆ หันกลับมา มองสำรวจฉู่เฉินด้วยสีหน้าดูถูกฉู่เฉินกลอกตาใส่หลิงเสวี่ย พร้อมกล่าวเสียงเย็นว่า “คุณเอาแต่บอกให้ผมไปที่สำนักชิงอวิ๋น แล้วไม่คิดจะนำทางไปหน่อยเหรอ? ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าประตูภูเขาของสำนักชิงอวิ๋นเปิดไปทางไหน?”ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา หลิงเสวี่ยก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยท่าทางของฉู่เฉินดูมั่นใจมาก หรือว่าฉู่เฉินจะมีแผนสำรองอยู่?แต่สำนักชิงอวิ๋นก็ถือเป็นสำนักใหญ่ อีกทั้งท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นยังเป็นยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ขั้นที่สอง ต่อให้ฉู่เฉินเก่งกล้าขนาดไหน ก็คงยากที่จะมีชีวิตรอดออกมาจากสำนักชิงอวิ๋น?ใครให้ความกล้ากับเขา ถึงได้ทำตัวมั่นอกมั่นใจขนาดนี้?ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลิงเสวี่ยจึงยิ้มบางๆ กล่าวว่า “พรุ่งนี้เช้า ฉันจะส่งคนไปรับคุณ”กล่าวจบ หลิงเสวี่ยก็หันหลังเดินจากไป ฉู่เฉินมองแผ่นหลังอันเย้ายวนของหลิงเสวี่ย ก่อนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อได้ยินว่าฉู่เฉินกำลังจะไปที่สำนักชิงอวิ๋น ในขณะนั้น พี่น้องตระกูลต้วนและอินซู่ซู่น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1020
ซี้ดๆ!ผีดิบเลือดคลั่งระดับสูงสุด?!แม้แต่ซ่งหนิงซวงยังลอบตกตะลึงในใจเมื่อเห็นเจ้าทึ่มเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร ซ่งหนิงซวงก็หันมองไปทางห้องรับแขกของฉู่เฉินด้วยสายตาขุ่นเคือง จากนั้นเดินออกจากวิลล่าเฟิ่งหมิงไปด้วยความโมโหจนกระทั่งซ่งหนิงซวงเดินไปไกล อวี้ลู่ค่อยๆ เดินออกมาจากหลังฉากกั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะกล่าวกับฉู่เฉินว่า “ฉู่เฉิน เจ้าไม่ควรปฏิเสธข้อเสนอของนางอย่างเด็ดขาดเช่นนั้น”“ยามนี้ข้าเองพลังไม่มั่นคง ไม่อาจช่วยอะไรเจ้าได้เลย ถ้าสองสำนักใหญ่คิดเล่นงานเจ้าจริงๆ เกรงว่าเจ้าคงไม่สามารถปกป้องตัวเองได้”ได้ยินดังนั้น ฉู่เฉินกลับหัวเราะเสียงเบา กล่าวว่า “เป็นผู้ชายสูงเจ็ดฟุตแท้ๆ ยังต้องให้ผู้หญิงมาปกป้องอีกเหรอ? ดูถูกกันอยู่หรือไง?”อะไรนะ?พอได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาคู่สวยของอวี้ลู่ก็หรี่ลงเล็กน้อย ใบหน้าเล็กซีดขาวและกล่าวว่า “เจ้าอย่ามาไม่รู้จักดีชั่วนะ ข้า... ข้าก็หวังดีต่อเจ้า!”ฉู่เฉินกลอกตามองอวี้ลู่ ก่อนจะถ่มน้ำลายกล่าวว่า “เพื่อผมงั้นเหรอ?”“ถ้าหวังดีกับผมจริง ก็ไม่ควรยุให้ผมไปล้างเท้าให้พวกยายแก่จากสำนักจื่อเซียวนั่นสิ!”แม่ง!อวี้ลู่เกลียดจนกัดฟ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1019
อีกด้านหนึ่งในสำนักเทียนเยว่ ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดอย่างถึงที่สุดแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าข่าวนี้แพร่กระจายมาจากไหน แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงให้แตกแยกกัน“นี่มันชัดเจนว่าเป็นการใส่ร้ายสำนักเทียนเยว่ของเรา!”ไป๋เหมยพูดโกรธจนแก้มแดงก่ำ ลูกตาแทบจะถลนออกมาขณะนี้ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ สวมชุดคลุมสีขาว ใบหน้าเคร่งขรึมราวกับน้ำนิ่งและสง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้ สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเช่นกันคนคนนี้คือเจ้าสำนักเทียนเยว่ หลินเทียนชิงเมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินเทียนชิงจึงได้รวบรวมเหล่าผู้อาวุโสหลายท่านของสำนักเทียนเยว่และเหล่าศิษย์ที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดนับสิบคนมาหารือที่ห้องโถงใหญ่เมื่อเห็นหลินเทียนชิงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก ไป๋เหมยจึงลุกขึ้นก่อน เดินไปยังผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในห้องโถงใหญ่และกำหมัดคารวะ “เจ้าสำนัก ฉันจะไปชี้แจงกับสำนักว่านเจี้ยนและสำนักชิงอวิ๋นให้ชัดเจนค่ะ”หลินเทียนชิงส่ายศีรษะและกล่าวว่า “พูดมากเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เพียงจะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลง ไม่มีความจำเป็นต้องเสียแรงเปล่า”กล่าวถึงตรงนี้ หลินเทียนชิงหันไปมองทุกคนรอบตัวแล้วกล่าวว่า
