เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 78
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-12 12:47:41
บทที่เกี่ยวข้อง
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 79
ความรู้สึกของอ้ายฉีที่มอบให้เขารับรู้แก่ใจเป็นอย่างดี เป็นห่วงอีกฝ่ายมิได้น้อยไปกว่าเสวียนลิ่วหลางเลยสักนิด หากว่ามีบางเรื่องที่ทำให้เขามิอาจตัดสินใจเกี่ยวกับบุรุษตรงหน้าได้อย่างเด็ดขาด ที่เมื่อก่อนนั้นเขามิคิดจะบอกกล่าวให้ล่วงรู้ แต่ยามนี้เมื่ออ้ายฉีรุกหนัก...เรื่องนี้ก็จำเป็นต้องกล่าวออกไป แม้ว่านับจากนี้ไปมันอาจจะทำให้ถูกโกรธจนมิอาจเป็นสหายกันได้อีกแล้วก็ตาม“เจ้าน่าจะรู้นะอ้ายฉี ข้ากับเจ้า มิอาจเป็นเช่นนั้นได้”“เพราะเจ้ากับข้าเป็นบุรุษทั้งคู่นะหรือชิงชวน”“เจ้าน่าจะรู้นะอ้ายฉี ข้ากล่าวเรื่องใด” หากเขามิไปได้ยินเรื่องของอ้ายฉีในวันนั้น เขาคงจะตัดสินใจได้ไม่ยาก ในดวงตาของชิงชวนเต็มไปด้วยความปวดร้าว ใบหน้าก็หม่นหมองเศร้าอ้ายฉีทำหน้าเคร่งขรึม ขมวดคิ้วเข้าหากัน ขณะมองชิงชวนด้วยสายตาที่กดดัน เขารับรู้มาหลายครั้งแล้วว่าชิงชวนคล้ายจะเปิดใจรับ แต่ในความเป็นจริงที่เขารับรู้ก็คือมีอะไรบางอย่างมาขวางกั้นเขาสองคนไว้เสมอ“เจ้ากล่าวถึงเรื่องใดอยู่ชิงชวน...หากรังเกียจข้า ก็บอกกล่าวกันมาตรง ๆ ดีกว่า มิจำเป็นต้องหาข้ออ้างแต่อย่างใด”อ้ายฉีมองชิงชวนที่ทำราวกับว่ามิรู้เรื่องใดทั้งสิ้น ทั้งที่เขาเคย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 80
“ความจริง...ตั้งแต่เริ่มต้นหรือจวบจนบัดนี้ ข้าก็มิใช่ผู้สืบทอดตำแหน่งประมุข” อ้ายฉียกนิ้วขึ้นทาบบนปากหนาบอกให้ชิงชวนรู้ว่า ห้ามขัด...ฟังที่เขาจะบอกกล่าวให้รู้จนหมดสิ้นก่อน“ด้วยว่ามันเป็นเรื่องภายใน ผู้ที่รู้ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกผู้ใหญ่ในพรรค เรื่องประมุขของพรรคที่จะต้องเป็นสตรีเท่านั้น”“เจ้า...หมายความว่ายังไง” ชิงชวนเอ่ยถามด้วยความงุนงง“มันก็มิได้เป็นกฎเกณฑ์ที่ตายตัวอะไร แต่เพราะเคยเกิดเรื่องพี่น้องแย่งชิงอำนาจจนทำร้ายกันเอง เพื่อป้องกันเหตุร้าย การมีประมุขเป็นสตรีดูจะเป็นทางเลือกทางออกที่ดีที่สุด หากเมื่อท่านแม่ข้าขึ้นเป็นประมุข ก็มีเหตุให้ไปพัวพันกับคนที่เจ้าก็ล่วงรู้ว่ามิควร...”ถึงเขาจะมิอยากยอมรับหากบุรุษผู้แสนจะเจ้าเล่ห์ที่คิดว่าการได้มารดาของเขาเป็นเมียแล้วจะสามารถควบคุมพรรคเจี้ยซินผู้นั้นเป็นบิดา หากเมื่อมิได้ดังใจต้องการก็คิดจะกำจัดพวกเราทิ้ง แต่เพราะความเฉลียวฉลาดมากพอ อีกทั้งวรยุทธ์ของท่านแม่และทุกคนล้วนแล้วแต่สูงมาก จึงนำพาพรรคเจี้ยซินผ่านเรื่องร้ายไปได้ แต่ถึงจะอย่างนั้นก็มิอาจประมาทได้ เพื่อให้ทางคนผู้นั้นมั่นใจว่าท่านแม่กับทุกคนจะมิเป็นปรปักษ์กับราชสำนัก เขาเลยถูกเลี้ยง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 81
“นับตั้งแต่เราเหยียบย่างเข้ามาในหมู่บ้าน ดูเหมือนว่าตามสิ่งของต่าง ๆ จะมีละอองหลากหลายสีติดอยู่จนทั่ว บางแห่งก็มีปีกของผีเสื้อหล่นกองอยู่ รวมไปถึงเศษซากจากการลอกคราบจากตัวหนอนไปเป็นผีเสื้อด้วย”ชิงชวนหยุดคิดทบทวน เพราะเขาเป็นห่วงเสวียนลิ่วหลางมากจนเกินไปจนมิทันจะสังเกตสิ่งรอบตัวจริง ๆ นั่นแหละ ที่ยามนี้เมื่อถูกกล่าวทัก ซึ่งมันก็เป็นความจริง...ถึงอ้ายฉีจะมีวรยุทธ์ที่ล้ำเลิศ ส่วนตัวเขาก็สามารถปกป้องตนเองได้ แต่หากให้สู้รบกับสตรีมากเล่ห์จำนวนมิน้อยเหล่านั้น หากตั้งตนอยู่ในความประมาท นอกจากตนเองแล้วอ้ายฉีเองก็ย่อมจะตกเป็นอันตรายแล้ว สิ่งที่ต้องการก็ยากที่จะได้เช่นกัน“หากเป็นเช่นนี้แล้ว...เราจะทำอย่างไรกันดี”“อดทน”“แต่เจ้าก็รู้ เรารอนานมิได้”ถึงแม้จะเข้าใจ แต่บางครั้ง ทั้งการกระทำที่ได้เห็นและวาจาที่ได้ยินก็ทำให้อ้ายฉีเจ็บปวดใจยิ่งนัก“แต่หากเจ้าเร่งร้อนมากไป จะทำให้สตรีเหล่านั้นรู้เท่าทัน แล้วจะหันกลับมาเล่นงานก่อนที่เราจะได้ในสิ่งที่ต้องการนะสิ พวกนางเป็นผีเสื้อที่ออกหากินยามราตรี ยามเช้าถึงเย็นย่อมจะต้องหลับนอนพักผ่อน”“เราจะได้ใช้ช่วงเวลานั้นบุกเข้าไปค้นหาของที่ต้องการใช่หรือไม่”“
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 82
“เราทำสิ่งใดมิได้ ช่วยพวกเขามิได้ สิ่งที่ทำได้คือมิให้ผู้ใดหลงเข้ามาที่นี่อีก”ชิงชวนพยักหน้ารับเมื่อรู้ความหมาย...มิต้องการให้ผู้ใดมาที่นี่อีก สิ่งที่ต้องทำก็คือ กำจัดสตรีปีศาจเหล่านี้และทำลายหอโคมเขียวแห่งนี้ให้หมดสิ้นไป!“ถ้าอย่างนั้นเราก็รีบจัดการกันเถอะ ก่อนที่พวกนางจะรู้ตัวกันมากกว่านี้”อ้ายฉีและชิงชวนใช้พลังที่ตนเองมีหลบหลีกนางปีศาจทั้งหลายเข้าไปในถ้ำที่พอมีแสงเรือง ๆ จากปากถ้ำที่อยู่ด้านในไกล ๆ ไป ทำให้ได้เห็นว่าภายในถ้ำแห่งนี้เต็มไปด้วยนางผีเสื้อที่ใช้สองเท้าทาบกับผนังถ้ำห้อยหัวลงมาและใช้ปีกสีสันสวยงามห่อตัวเองเอาไว้จำนวนมากมายอย่างระมัดระวังตัวมากที่สุด เพราะหากพวกนางทุกตัวตื่นขึ้นมา...แม้วรยุทธ์เขาสองคนจะสูงมากเพียงใด ก็คงมิอาจสู้พวกนางทั้งหมดได้แน่นอน หากยังมิถึงปากถ้ำชั้นที่สอง ชิงชวนกับอ้ายฉีก็สัมผัสได้ถึงสายลมที่พัดมาอย่างแรง เมื่อหันมองก็ได้เห็นว่า...นางปีศาจผีเสื้อส่วนหนึ่งได้ฟื้นขึ้นมาแล้วและมองมายังเขาสองคนด้วยดวงตาสีแดงที่วาวจ้า ใบหน้าแม้จะอ่อนเยาว์และงดงามหากเมื่อแย้มยิ้มกลับเห็นฟันซี่ใหญ่ที่มีปลายแหลมคมก็ให้ความรู้สึกชวนสะอิดสะเอียน“สู้กับพวกนางไป มีแต่จะทำให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 83
แรกได้ยินชิงชวนก็แปลกใจ เขาคิดจะเอ่ยถามออกไป “เจ้ารู้ได้อย่างไรกันอ้ายฉี” หากเมื่อคิดไปแล้วนี่อาจเป็นแผนการของอ้ายฉีที่ใช้หลอกล่อให้นางปีศาจหลงเชื่อจนนำพาให้เขาทั้งสองไปเอาเม็ดกุหลาบเพลิงก็เป็นไปได้“นั่นสิ คิดหรือว่าพวกข้าจะไม่เตรียมตัวกันมาก่อน ก็มิอยากจะบอกกล่าวให้รู้หรอกนะ ทว่าผู้ที่ให้เราสองคนมาค้นหาเม็ดกุหลาบเพลิง เป็นถึงปรมาจารย์แห่งการรักษา มิเพียบแค่นั้นยังสามารถปรุงโอสถทิพย์เพิ่มพลังวัตรได้ด้วย”อ้ายฉีหัวเราะขณะวางมือบนบ่าของชิงชวน “เจ้าก็ช่าง...”“หรือมิจริงล่ะ เจ้ากับข้าก็เห็นตอนที่คนผู้นั้นทำการรักษาผู้ที่เกือบจะตายไปแล้วให้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง” ชิงชวนแอบยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าและดวงตาหวั่นไหวของเหล่าผีเสื้อปีศาจ“ถึงจะเป็นเรื่องจริง หากเจ้ามิควรเอ่ยเรื่องนี้ให้ผู้อื่นรับรู้นะอาชวน ท่านผู้นั้นจะเป็นอันตรายเอาได้”“ข้ายังมิเคยเล่าให้เจ้าฟังสินะอ้ายฉี ข้าเคยเห็นฝีมือของคนผู้นั้นล่ะ...มันเป็นอะไรที่พิเศษยิ่งนัก เพียงแค่สะบัดปลายมือเล็กน้อย เหล่าต้นไม้ใบหญ้าก็พร้อมที่จะรับคำสั่ง ที่มิเพียงแค่ปกป้อง หากยังพร้อมที่จะแปรเปลี่ยนเป็นอาวุธทำลายล้างผู้ที่คิดร้ายด้วย”คิ้วของอ้ายฉีขมวดเข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 84
“ไหนเจ้าบอกว่าจะคอยดูแลข้า ในเมื่อเรื่องนี้เจ้ายังจะปกปิดมิยอมบอกความจริงให้รู้ อย่างนี้แล้วข้าจะเชื่อได้อย่างไรว่าเจ้าจะ...”ถึงยามนี้ร่างกายจะอ่อนแรงและเจ็บปวดเพราะพิษที่คิดว่ากำจัดออกไปจากร่างกายจนหมดสิ้นแล้วกลับกำเริบขึ้นมา แต่วาจาของชิงชวนก็ทำให้เขายิ้มได้“มิได้คิดจะปกปิด แต่คิดว่าหายดีแล้ว...ถูกพิษที่ไม่ได้ร้ายแรง แต่ด้วยว่ามันสะสมอยู่ในร่างกายมายาวนาน ยากกำจัดมันออกจากร่างกายก็ย่อมต้องใช้เวลาเช่นกัน”“ถ้าเช่นนั้น ที่เจ้าหายไป...ก็ด้วยเหตุนี้ใช่หรือไม่”“ฮื่อ...พิษที่ข้าได้รับกำเริบ กว่าจะรู้ว่าถูกพิษอะไร แล้วจะทำการรักษาให้หายดี ให้พิษสลายลมปราณนั่นหายไปจนหมดสิ้นโดยมิกระทบกับตัวข้าก็เสียเวลาไปมิน้อย ระหว่างนั้นข้าทำได้เพียงแค่นอนพักอย่างเดียว...คิดถึงเจ้ามากเลยรู้ไหม”“แล้วเหตุใดถึงมิยอมส่งข่าวให้รู้”“ข้ามิอยากให้เจ้าเป็นกังวล ที่ดูแลอาหลางก็หนักหนามากพอแล้ว หากรู้เรื่องข้าเข้าไปอีก เจ้าย่อมจะต้องร้อนใจ”“หากยามเมื่อเจอกันก็ควรบอกมิใช่หรือ แล้วเจ้ายังจะปกป้องข้าจนบาดเจ็บซ้ำอีก”“มิเป็นไร แค่กินยาที่รุ่ยเอ๋อร์ให้มา แล้วเดินลมปราณปรับอีกเล็กน้อย ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ” อ้ายฉีบอกพร้อมก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 85
“เหนื่อยมามากแล้ว นอนกันเถอะ...พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้าอีก”อ้ายฉีได้แต่ก้มมองคนที่เอนกายนอนอิงแอบแนบชิดเขาในท่าทางที่สบายที่สุด ปล่อยให้เขาที่โดนจูบ! โดยไม่รู้ตัวนั่งอึ้ง หัวใจเต้นแรงอยู่เพียงลำพังกับความสับสนยังคงมีอยู่ หากสิ่งที่ชิงชวนกระทำลงไป...ก็ทำให้เขาตัดสินใจได้“จบเรื่องอาหลางเมื่อใด ข้าจะมิยอมให้เจ้าห่างกายอีกแล้วนะอาชวน”“ฮื่อ...นอนได้แล้ว” ชิงชวนเอ่ยออกไปอีกครั้ง ก่อนจะพาดแขนไปบนลำตัวอ้ายฉีแล้วหลับตาลงเพราะยังมีวัตถุดิบที่จำเป็นต้องใช้ปรุงยารักษาเสวียนลิ่วหลางอีกชิ้นที่อยู่ในความรับผิดชอบของเขาและชิงชวน อีกทั้งตัวเขาก็ยังมิหายจากอาการบาดเจ็บดี ยามนี้ควรจะพักผ่อนให้มีเรี่ยวแรงในการเดินทางไปหาใยแมงมุมหิมะที่อย่างไรก็คงจะมิง่ายเช่นการหาเม็ดกุหลาบเพลิงในครั้งนี้แน่อ้ายฉีดึงชิงชวนมาแนบชิด กอดกระชับร่างเล็กกว่า พลางแนบปากลงบนหน้าผากของอีกฝ่ายแล้วปิดตาหลับตามไปเกิดอะไรขึ้น...หลังจากเรียกคืนสติที่ขาดหายไปกลับคืนมาได้ จางเหว่ยก็พยายามขบคิดทบทวนเรื่องก่อนหน้าอย่างละเอียดที่สุดเขาสามคน รวมหลิวหลางและสงเป้ามาถึงหมู่บ้านแห่งนี้ที่ภายในหมู่บ้านมีทั้งมนุษย์ สัตว์แปลงที่บางตัวก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 86
คิ้วของจางเหว่ยขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดได้ว่าการมาที่นี่ของพวกเขามิได้เป็นความลับแล้วยังจะถูกจับตามองโดยใครก็มิรู้อีกด้วย หากเมื่อได้รู้อย่างนี้เขาก็คิดว่าจะต้องบอกให้สงเป้าและหลิวหลางรู้ จะได้ระมัดระวังตัวกันมากขึ้น หากมันก็มิทัน เขารู้สึกว่ามีอะไรแตะที่หลังต้นคอแล้วทุกอย่างมันดับวูบไป ตื่นมาอีกครั้งก็พบว่าตอนนี้อยู่ในถ้ำที่ความสว่างมาจากคบเพลิงที่จุดอยู่จนทั่วไปหมด ใกล้กับที่เขาถูกมัดอยู่ก็มีบุรุษนามว่า...เฮยต้าเกอนั่งเอนตัวแนบไปกับเก้าอี้หินตัวใหญ่ที่กำลังกัดกินผูเถา[1] อย่างเอร็ดอร่อย เมื่อรับรู้ว่าเขาฟื้นแล้วก็เร่งรุดมายืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็วจนเขามองมิทัน“เจ้าสลบไปเสียนานเลยนะ”“เจ้าจับข้ามาด้วยเหตุใด” จะมิให้เขาถามออกไปอย่างนี้ได้ยังไงกันละ ก็สภาพของเขายามนี้ แม้จะได้นั่งอยู่บนเก้าอี้ หากสองแขนก็ถูกจับไพล่ไปด้านหลังและถูกมัดด้วยเชือกที่เหนียวมาก เพราะเขาพยายามใช้พลังภายในที่มีเพื่อทำให้มันขาดแต่ก็มิเป็นผลเลย“สหายข้าล่ะ เจ้าทำอะไรสองคนนั้นหรือเปล่า” จางเหว่ยเอ่ยถามออกไปด้วยความร้อนอกร้อนใจเมื่อเห็นว่าที่แห่งนี้มีเพียงแค่เขากับเฮยต้าเกอเท่านั้น แล้วสหายเขาล่ะ ยามนี้อยู่ที่ไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18
บทล่าสุด
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 124 - จบ
“แล้วเด็กสองคนนั้น” เสวียนลิ่วหลางเอ่ยถามเพราะหนานชวนส่งข่าวให้รู้บ้างแล้ว“ดูเป็นเด็กดีอยู่ขอรับ” นับตั้งแต่ที่เขาอยู่กับเสวียนลิ่วหลางมา มิเพียงแค่ร่างกายที่เปลี่ยนไป หากรับรู้ว่าภายในกายเริ่มมีพลังลมปราณมากพอที่จะสัมผัสได้ว่าใครมีวรยุทธ์และพอจะมองออกว่าผู้ใดมาดีหรือร้าย ทำให้มองออกว่าเด็กน้อยสองคนเป็นเด็กดีจริง ๆ จึงยินดีเป็นอย่างมากที่มารดามีคนดี ๆ มาคอยดูแล“แล้วท่านพี่ละขอรับ พบเจอเรื่องใดหรือไม่”หากเสวียนลิ่วหลางมิทันจะได้บอกกล่าวเรื่องที่ได้ไปตรวจสอบมา...มิได้มีสิ่งใดร้ายแรง ก็เป็นพวกมารปลายแถวกับเผ่าปีศาจที่มิชอบหน้ากันมาทะเลาะกัน แล้วกลุ่มจอมยุทธ์รุ่นใหม่เขาอยากแสดงว่าตนมีฝีมือเท่านั้น ก็มีบางคนเดินเข้ามา“มาทำไม” เสวียนลิ่วหลางเอ่ยเสียงเข้มดุ หากเด็กน้อยตรงหน้ากลับมิสนใจแล้วยังจะส่งยิ้มให้กับเก้าเทียนรุ่ยเพื่อยั่วโทสะยักษ์ใหญ่ตรงหน้าอีกด้วย“มิได้มาหาเจ้าเสียหน่อย มาหานั่น...” ปากเล็กสีแดงสดบุ้ยใบ้ไปทางเก้าเทียนรุ่ย “ต่างหากล่ะ...คิดถึงมากเลย”“ที่นี่เรือนข้า...ไปคิดถึงไกล ๆ หากมิอยากถูกจับโยนออกไป”“กล้ารึ...ข้าพี่ชายสองนะ เจ้ากล้าทำร้ายพี่ชายเมียเจ้ารึ”“ฮึ! พี่ชายที่นอก
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 123
“อึก...อ้ายฉี!” ชิงชวนร้องเรียกด้วยความเกรี้ยวกราดเพราะยังมิทันได้เตรียมกายรับอ้ายฉีก็แทรกแท่งใหญ่ร้อนเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วยังจะหัวเราะร่าพร้อมกับกลั่นแกล้งเขาด้วยการขยับกายออกแล้วเคลื่อนกลับเข้าไปใหม่จนสุด“ไอ้เจ้าบ้าอ้ายฉี!”“อา...ข้ามันคนบ้านี่น่า เขาว่าคนบ้าทำอะไรก็มิผิด” ว่าแล้วอ้ายฉีก็เร่งเคลื่อนกายจู่โจมเข้าในพื้นที่เร้นลับของชิงชวนอย่างหนักหน่วงซ้ำแล้วซ้ำเล่า...จากนุ่มนวลกลับเป็นรุนแรงเมื่อถูกผนังอ่อนนุ่มบีบรัด“เจ้าว่า...ข้าจะบ้าได้มากกว่านี้ไหมอาชวน”“หยุดทำอย่างที่เจ้าคิดเลยนะอ้ายฉี” ชิงชวนห้ามปรามเมื่อพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายคิดทำการสิ่งใด เขามิอยากเดินออกจากห้องพักอย่างอับอายเพราะถูกอีกฝ่ายจับกดจนเตียงพังอย่างเช่นโรงเตี้ยมที่ก่อนหน้าอ้ายฉีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยขณะกล่าวออกไป “ข้ายังมิได้คิดอะไรสักหน่อย”“ฮึ! เจ้าอย่าคิดว่าข้าจะมิล่วงรู้ ข้าอยู่กับเจ้ามานานเท่าใดแล้ว ยามนี้หากมิใช่เพราะคิดว่าเดินทางกันพอแล้วกับในยุทธภพมีเรื่องมากมายชวนปวดหัว คิดว่าเจ้ากับข้าจะคิดกลับไปหาท่านแม่ทัพ...นายท่านกับคุณชายหรือไงกัน”“ครั้งนี้ข้ายอมก็ได้” หากมิใช่เพราะจะทำให้ชิงชวนอับอาย แต่เขาสัมผัสได้ว
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 122
“ใบหน้าเมียข้ายามนี้ช่างงดงามเหลือเกิน เร่งอีกหน่อยสิท่านพี่ ข้าอยากได้ยินเสียงร้องของอาเหว่ย” จวินต้าเกอเอ่ยยามทอดสายตามองใบหน้าที่แสดงออกถึงความสุขสมยามถูกกระแทกด้วยความต้องการ“ได้สิน้องข้า” เฮยต้าเกอตอบรับ ผนังอ่อนนุ่มช่างบีบรัดเสียจนเขาถึงหายใจหอบแรงทำให้เขาขยับโยกกายด้วยความหนักหน่วงรุนแรงตามความต้องการที่มันเพิ่มมากขึ้น...และมากขึ้นจางเหว่ยสัมผัสได้ถึงกระแสความร้อนที่ไหลพุ่งเข้าสู่ร่างกายพร้อมกับเสียงครางของเฮยต้าเกอ ก่อนคลื่นความร้อนครั้งใหม่จะถาโถมเข้าหา“ข้าถูกพี่ใหญ่กลั่นแกล้ง แล้วยังจะต้องพาหมูป่ากลับมา ระหว่างทางก็ยังจะพลัดตกลงไปในแม่น้ำด้วย กว่าจะถึงบ้านก็เหนื่อยมิใช่น้อย เมียข้าช่วยปลอบโยนข้าหน่อยนะ” จวินต้าเกอเอ่ยขณะสองมือใหญ่ลูบคลำไปทั่วร่างกายพร้อมกับใช้แท่งใหญ่ยักษ์ของตนเองกดรุกล้ำเข้าไปในร่องทางด้านหลังของจางเหว่ยยามถูกผนังอบอุ่นห่อหุ้มและรัด ความต้องการของจวินต้าเกอก็เพิ่มมากขึ้น เขาขยับกายตัวราวกับพายุฝนที่กำลังกระหน่ำสาดซัดอย่างรุนแรง“หากเมียข้ายังจะทำสีหน้าเช่นนั้น...วันนี้เราคงจะมิได้ไปหานายท่านกับคุณชายเป็นแน่” เฮยต้าเกอกล่าวขณะวางมือลูบไล้บนอกเมียรัก“ข้า
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 121
“ท่าน...ท่านพี่” จางเหว่ยเอ่ยทักสองบุรุษที่เดินเข้ามาในบ้านเสียงแผ่วเบา ด้วยอย่างไรเขาก็ยังมิชินกับการเป็นฟูเหรินของบุรุษด้วยกัน แต่มิใช่เพราะเขาจำต้องผูกพันธสัญญาหรือมิเต็มใจอยู่กับกระทิงสองพี่น้องหรอกนะ แต่เพราะใจของเขาก็รู้สึกดีกับทั้งสองคนอยู่มิน้อย ยิ่งเมื่อผ่านพ้นค่ำคืนผูกพันธสัญญาไปแล้ว เฮยต้าเกอและจวินต้าเกอก็ดูแลเขาอย่างดี“มิสบายหรือเมียข้า” เฮยต้าเกอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“ข้ามิได้เป็นอะไร หากแต่ท่านพี่กับท่านพี่จวิน เหตุใดถึงได้กลับมาเรือนเร็วเช่นนี้ ยังมิทันจะเที่ยงเลย ท่านมิสบาย...บาดเจ็บใช่หรือไม่” จางเหว่ยเอ่ยถามพลางมองดูว่าบุรุษตรงหน้ามีบาดแผลที่ส่วนใดของร่างกายบ้าง“มิได้เป็นเช่นนั้น วันนี้โชคดี ได้หมูป่าตัวใหญ่มา เลยคิดกันว่ารีบกลับบ้านจะดีกว่า หมูป่าตัวใหญ่เช่นนี้ถ้าได้นั่งล้อมวงกินกันหลาย ๆ คนคงจะดีมิใช่น้อย อาเหว่ยอยากพามันไปกินกับนายท่านกับคุณชายหรือไม่” เฮยต้าเกอกล่าวถึงเสวียนลิ่วหลางกับเก้าเทียนรุ่ย“แต่กว่าท่านพี่จะจับมันได้...มิง่ายเลยนะขอรับ” แม้จะดีใจที่กระทิงสองพี่น้องยังคิดถึงความรู้สึกของเขา“สัตว์มีอยู่เต็มป่า จะจับเมื่อไหร่ก็ได้ แต่นายที่ดีอย่างนายท่
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 120
“อ่า...รอค่ำคืนนี้ก่อนนะเมียรักของข้า รุ่งสางแล้วเราต้องเร่งทำเวลา” ยามนี้จวนแม่ทัพยังมีงานให้เขาทำอยู่ อีกทั้งยังบางคนที่มิอยากให้เขาออกไปใช้ชีวิตที่อื่นก็มาคอยอ้อนวอนขอร้อง“อื้อ...” เก้าเทียนรุ่ยรับคำก่อนจะยกตนเองขึ้นเพื่อตอบรับเจ้ายักษ์ใหญ่ที่ค่อย ๆ สอดดันเข้ามาในร่างก่อนจะถอนออกอย่างเชื่องช้า แล้วย้อนกลับเข้ามาอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งจะลึกขึ้นเรื่อย ๆร่างเล็กบางไหวโยกตามแรงเคลื่อนไหว ผนังด้านในรับรู้สึกแท่งร้อนที่บุกรุกเข้ามาในกายครั้งแล้วครั้งเล่า บ้างก็เชื่องช้า บ้างก็รวดเร็ว“ท่านพี่”ใบหน้าแดงระเรื่อของเก้าเทียนรุ่ย ดวงตากลมใสที่ยามนี้ฉายแววปรารถนาอย่างชัดเจนทำให้เสวียนลิ่วหลางยิ่งถาโถมแท่งร้อนบุกรุกเข้าไปในพื้นที่หวงห้ามด้วยความปรารถนาที่รุนแรง เสียงสะท้อนของร่างกายที่กระทบกันดังทั่วห้องเช่นเดียวกับเสียงหอบของสองคนที่ดำดิ่งกับความใกล้ชิดเสวียนลิ่วหลางพลิกกายบางให้ลงนอนคว่ำ ใบหน้าเก้าเทียนรุ่ยแนบกับหมอนหนุน แขนแกร่งสอดรัดเอวเล็กขณะกดสะโพกพาแท่งเหล็กร้อนให้ดำดิ่งสอดแทรกไปในช่องทางที่อ่อนนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนเสียงคำรามจะแผดดังขึ้นพร้อมกระแสความร้อนไหลพุ่งเข้าสู่
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 119
“เอาเป็นข้า...” เด็กน้อยเคลื่อนไหวกายเพียงเล็กน้อยแต่กลับรวดเร็วเสียจนแทบจะมองมิทัน เพียงแค่มิถึงหนึ่งจิบชาดูเหมือนว่าทุกคนที่ยังคงอ่อนแรงยกเว้นเสวียนลิ่วหลางก็ดีขึ้น“ข้าช่วยพวกเจ้าได้เพียงแค่นี้ ส่วนที่เหลือก็เป็นเรื่องของพวกเจ้าเองแล้ว”“เดี๋ยว!” เก้าเทียนรุ่ยร้องเรียกเด็กน้อยตรงหน้าที่หันกายจะจากไป“มีอะไรอีก ข้ามิได้คิดร้ายกับพวกเจ้านะ”“เปล่า ข้ามิได้คิดเช่นนั้น แต่...” เก้าเทียนรุ่ยขบเม้มปากเข้าหากัน มิรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกของเขาเองหรือเปล่าที่รู้สึกคุ้นเคยกับเด็กน้อยตรงหน้าประมาณหนึ่ง จนมันอดที่จะคิดมิได้“หากเจ้ามิพูดอะไร ข้าจะไปแล้วนะ”“เจ้า...คุณเป็นหนึ่ง” เก้าเทียนรุ่ยเอ่ยเสียงแผ่วเบา“หือ...” คิ้วของเด็กน้อยเลิกขึ้น“ใช่หรือไม่”เด็กน้อยคลี่ยิ้ม ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า “จะใช่หรือมิใช่ จะมีสิ่งใดแตกต่างไปล่ะ ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างมิอาจย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งใดได้แล้ว เจ้านั่นแหละ...ได้โอกาสแล้วก็ใช้ชีวิตนับจากนี้ไปให้มีความสุขเถอะ” กล่าวจบเด็กน้อยที่มิบอกกล่าวให้ทุกคนรู้เป็นผู้ใดจากไปพร้อมกับร่างของเสวียนลิ่วหลางที่ทรุดล้มลงศีรษะแนบชิดกับลำคอเก้าเทียนรุ่ย“ท่านพี่!”“ท่านแม่ทัพ!”
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 118
“พวกท่านทุกคนต่างก็ทำกันอย่างดีที่สุดแล้ว นับจากนี้ก็ปล่อยให้ท่านพี่เป็นคนลงมือเถอะขอรับ...ฤทธิ์จากยาที่ท่านพี่กินเข้าไป...พลังที่มากเกินหากมิได้ถ่ายเทออกเพื่อปรับให้เหมาะสมจะทำร้ายเจ้าของร่าง ยามนี้หากท่านพี่ได้โคจรพลังรับมือกับคนพวกนั้น...ย่อมจะเป็นการดีมากขอรับ”เมื่อเก้าเทียนรุ่ยบอกเช่นนั้น ชิงชวนก็ปล่อยอาวุธในมือและทรุดกายลงเคียงข้างกับสหายทุกคนที่ต่างก็บาดเจ็บจนยืนมิไหวแต่มิวายเอ่ยกับเสวียนลิ่วหลางไปว่า “แต่หากท่านมิไหว ต้องรีบบอกพวกข้านะขอรับ” เสวียนลิ่วหลางพยักหน้ารับพลางกางอาณาเขตพลังปกป้องคนที่อยู่เบื้องหลังมิให้ได้รับผลกระทบ ก่อนที่ตนเองจะเข้าห้ำหั่นกับคนที่ถูกควบคุมอย่างรวดเร็วจนแม้กระทั่งซูเหย้าที่กว่าจะรู้ตัวก็ยามที่ได้เห็นลูกน้องฝีมือสูงของตนถูกปราณของเสวียนลิ่วหลางแยกร่างกายออกจากกัน“เจ้า!” ซูเหย้าโกรธจนหน้าเป็นสีเลือด เพราะมิว่าเขาจะสั่งการอย่างไร ลูกน้องของเขาก็มิอาจลุกมาเคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างที่เคยเป็น“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดถึงได้เป็นเช่นนี้เจ้าคะนายท่าน” ซิงเยียนที่มั่นใจเสมอมา มิว่าอย่างไรก็จะมิมีผู้ใดจัดการกับคนที่ถูกหนอนพิษเพลิงพิรุณได้ถามอย่างตื่นตระหนก จะเป
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 117
“เจ้าสองคนฉลาดมิใช่น้อย หากเป็นสหายกัน งานที่ข้าทำคงจะสำเร็จไปแล้ว น่าเสียดายยิ่งนักที่คนฉลาดเช่นเจ้าสองคนจะต้องสิ้นชีพในวันนี้” ซูเหย้ามองเสวียนลิ่วหลางตาวาว หากเขาดึงเอาหนอนพิษอีกสองตัวที่อยู่ในร่างอีกฝ่ายออกมาได้ ยามนั้นท่านประมุขก็จะต้องแข็งแกร่งจนมิอาจมีใครทำอันตรายได้อีกแล้ว“ผิดแล้วละซูเหย้า วันนี้หากจะมีคนไหนต้องจากไป ต้องเป็นเจ้าเท่านั้น”ยามแรกซูเหย้าจะถกเถียงว่า...เจ้าที่ร่างกายยังอ่อนแอจากการถูกหนอนพิษเล่นงาน กับเจ้าเด็กน้อยที่ถือตนว่าเก่งกล้าแต่ไร้วรยุทธ์จะสู้ข้าได้อย่างไร...หากเมื่อเขาได้เห็นประกายในดวงตาเป็นสีแดงเจิดจ้ากับพลังปราณอย่างรุนแรงที่แผ่ซ่านมาของเสวียนลิ่วหลางทำให้คิดไปว่า...หากมิใช่หนอนพิษที่ยังหลงเหลืออยู่ในกายเสวียนลิ่วหลางได้ถูกกำจัดออกไปจนหมดสิ้นแล้ว ก็แสดงว่าอีกฝ่ายได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับมัน...เป็นไปมิได้!เสวียนลิ่วหลางหัวเราะก่อนจะเอ่ยออกมาว่า “คิดว่าเจ้าก็คงจะพอคาดเดาได้แล้ว...ข้าสามารถบังคับเจ้าหนอนร้ายนั้นได้แล้ว”“แล้วอย่างไรเล่า เจ้าก็ทำได้เพียงแค่ในยามนี้เท่านั้น อีกประเดี๋ยวทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเป็นของข้าเช่นเดิม” มิใช่ว่าหนอนพิษของเขาใครจะบัง
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ chapter 116
“อาซวง!” เสวียนลิ่วหลางร้องเรียกสติเก้าเทียนรุ่ยที่ปล่อยให้เสียงจากภายนอกมามีผลกระทบกับการปรุงยาที่ใกล้จะสำเร็จอยู่มิช้ามินานนี้แล้ว “หากอยากช่วยทุกคนเจ้าจะต้องปรุงยาให้เสร็จนะ อีกมินานแล้ว...เราจะได้ไปดูด้วยอย่างไรเล่า ใครเป็นคนทำเรื่องเลวร้ายนี้”ถึงเขาจะพยายามข่มใจทำตามคำบอกกล่าวของเสวียนลิ่วหลาง เบื้องหน้าเตาปรุงยาลอยอยู่ระดับเดียวกับอก ภายในถูกปราณที่ถูกส่งจากสองกายก่อเกิดเป็นไฟเพื่อหลอมตัวยาทั้งหลายให้รวมเป็นหนึ่ง หากในหัวกลับได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดและขอความช่วยเหลือดังมิยอมหยุด“ด้านนอกอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดอยู่ก็ได้นะ ในเมื่อทุกคนทุ่มเทปกป้องเราอย่างเต็มกำลัง…หากอยากช่วยทุกคน อาซวงก็ต้องปรุงโอสถให้สำเร็จ...ข้าเชื่อมั่นในตัวอาซวงนะ” เสวียนลิ่วหลางบีบกระชับมือเล็กดึงเก้าเทียนรุ่ยให้หลุดออกมาจากความกังวล“อาซวงสัญญากับข้าแล้วมิใช่หรือ จะเป็นฟูเหรินของข้า หากปรุงยารักษาข้ามิสำเร็จ แล้วจะเป็นฟูเหรินของข้าได้อย่างไรเล่า” เพราะวาจาของเสวียนลิ่วหลางที่ทำให้เก้าเทียนรุ่ยก็คิดขึ้นมาได้ มิใช่เพียงแค่บุรุษที่ยืนเคียงข้างในยามนี้ หากเขายังมีสหายที่ดีและท่านแม่ที่จะต้องดูแลด้ว
