MasukShare
เรากลับลอนดอนกันเสียทีดีไหมคะ
Terakhir Diperbarui:
2025-04-16 01:30:58
Bab terkait
ปราบร้ายซ่อนรัก แกล้งให้ห่วงเล่นๆ
“ถ้าพ่อฉันออกจากโรงพยาบาลและมีอาการดีขึ้นกว่านี้อีกนิด เรากลับลอนดอนกันเสียทีดีไหมคะ”อลันมองคนถามอย่างแปลกใจ แต่พอเห็นน้ำตาบางๆ ที่เคลือบบนลูกแก้วคู่งามของคนที่เขารัก ชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ“ได้สิ กลับเสียทีก็ดีเหมือนกัน”วิศราเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนเดินเข้าไปซบหน้ากับอกของเขาราวกับต้องการซึมซับกำลังใจจากอีกฝ่ายมาชโลมหัวใจที่อ่อนล้าให้เข้มแข็งดังเดิม ชายหนุ่มมองอากัปกิริยานั้นอย่างเข้าใจ วงแขนอันอบอุ่นโอบล้อมร่างคนที่เขารักไว้แนบแน่น “กลับบ้านเถอะค่ะ ฉันคิดถึงอลิศแล้ว”“อืม...ไปสิ ไปหาลูกของเรากัน” อลันส่งยิ้มให้คนในอ้อมแขนยามที่นึกถึงคนอันเป็นที่รักอีกคน ป่านนี้คงชะเง้อคอยเขาและเธออยู่ที่บ้าน การได้รักใครและได้มีคนที่รักอยู่เคียงข้างคือความสุขที่แท้จริงร่างสูงใหญ่เดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉินอย่างร้อนรนกระวนกระวายใจ ตรงที่นั่งหน้าห้องมีพี่เลี้ยงวัยกลางคนที่มาด้วยนั่งหน้าเครียดไม่แพ้กัน หลังจากคนตัวเล็กถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดในเวลาต่อมา ตลอดเวลาตั้งแต่มาถึงชายหนุ่มก็ไม่ยอมอยู่ห่างกายของคนเจ็บตัวน้อย จนกระทั่งถูกกันให้ออกไปรอนอกห้อง เขาก็ยังยืนกรานให้หมอตรวจ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-16ปราบร้ายซ่อนรัก ลูกหาย!
คุณพ่อ...พ่อปราบ ฟังแล้วช่างไพเราะรื่นหูและดีต่อใจเหลือเกิน โดยเฉพาะการได้เป็นพ่อของเด็กน้อยแสนน่ารักคนนั้น เพียงแค่คิดหัวใจก็พองโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเคยได้ยินเด็กหญิงเรียกขานวิศราอย่างน่ารักน่าเอ็นดูว่า...แม่ส้มขา คงจะดีถ้าเด็กคนนี้เรียกเขาด้วยคำนี้บ้าง...พ่อปราบขา!“ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นหมอขอตัวก่อนนะคะ ส่วนเรื่องห้องเดี๋ยวรบกวนคุณไปติดต่อที่เคาน์เตอร์ทางนั้นได้เลยค่ะ”“เดี๋ยวครับคุณหมอ”แพทย์สาวหันขวับ ก่อนอึ้งกับคำถามที่ฝ่ายนั้นยิงกลับมาว่า...“ถ้าผมต้องการขอตรวจดีเอ็นเอต้องทำยังไงบ้างครับ!”///////////////////////“ว่าไงนะ! ใครหายตัวไป!” วิศรารู้สึกราวกับเสียงแหบโหยนั่นไม่ใช่เสียงของตัวเอง ร่างระหงชาดิกราวกับถูกใครเอาค้อนมาทุบศีรษะ มันมึนๆ งงๆ จากนั้นก็เริ่มตัวสั่นระริกสะบัดร้อนสะบัดหนาว แข้งขาที่ยืนก็ร่ำๆ จะอ่อนยวบจนทรุดฮวบลงเหมือนเรี่ยวแรงที่มีเหือดหายสูญสิ้นไปจากร่าง อาการพวกนี้เกิดขึ้นหลังจากได้ยินสิ่งที่เพิ่งออกจากปากพี่เลี้ยงของลูกสาว“คุณว่าใครหายไปนะ พูดใหม่ซิ ใคร...”“ฮือ...คะ...คุณหนูอลิศค่ะ”คราวนี้คนฟังแทบล้มทั้งยืน ยังดีที่มีมือของอลันเข้ามาช่วยประคองร่างไว
Terakhir Diperbarui : 2025-04-16ปราบร้ายซ่อนรัก ฉันเกลียดนาย...เกลียดที่สุดในโลก!
วิศราไม่รู้ตัวเลยว่าผ่านคืนวันอันแสนโหดร้ายและบีบหัวใจนั้นมาได้อย่างไร จนถึงวันนี้ก็ก็ไม่มีวี่แววหรือได้ข่าวคราวของลูกสาวตัวน้อยเลย หญิงสาวตัดสินใจเข้าแจ้งความตั้งแต่วันแรกที่ลูกหาย แต่ก็ทำได้แค่ลงบันทึกประจำวันไว้ก่อน เพราะต้องรอให้ครบกำหนดเวลาตามกฎหมายจึงจะรับแจ้งความคนหายได้ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น หญิงสาวใช้ความหวังอันริบหรี่และยึดอลันที่อยู่เคียงข้างมาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจไปวันๆ ตื่นนอนก็ออกไปตระเวนตามหาลูกกับอลันในที่ที่คิดว่าลูกอาจจะไป กลับมาบ้านค่ำมืดก็รอฟังข่าวความคืบหน้าจากทีมช่วยเหลือ และผล็อยหลับไปทั้งน้ำตาจวบจนวันที่สามที่หนูน้อยอลิศหายไป...หญิงสาวสะดุ้งตกใจตื่นเพราะฝันร้ายซ้ำๆ ทว่าตอนจะลุกขึ้น ก็พบว่าตัวเองกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของใครบางคน วิศราก้มมองท่อนแขนแข็งแรงที่พาดโอบกอดร่างเธอไว้ แรกที่เห็นก็ตกใจจะปลุกอีกฝ่ายให้ตื่น แต่พอเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่หลับตาพริ้มอย่างผ่อนคลายจึงเปลี่ยนใจ เพราะรู้ว่าเขาเองก็เหน็ดเหนื่อยในการช่วยเธอตามหาลูกมาหลายวัน ยอมเป็นหมอนข้างให้เขากอดเพื่อจะได้หลับสบายขึ้นอีกสักเล็กน้อยเป็นการตอบแทนก็คงไม่หนักหนาอ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-16ปราบร้ายซ่อนรัก เขาไม่มีวันยอม!
เสียงเด็กวิ่งเล่นเจี๊ยวจ๊าวในสนามหญ้าหน้าบ้านทำให้บ้านอาภาพิพัฒน์ที่เคยเงียบเหงามานานปีสดชื่นและเต็มไปด้วยชีวิตชีวาขึ้นทันตา แล้วไหนจะยังมีข่าวดีเรื่องที่ประมุขของบ้านมีอาการดีขึ้นมาก จนได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลกลับมาพักฟื้นที่บ้านได้ ยิ่งทำให้ทุกคนในบ้านมีความสุขมาก“ลูกปลาพาน้องมากินขนมก่อนลูก” ปุริมาร้องตะโกนบอกลูกสาวที่กำลังจูงมือเด็กหญิงวัยไล่เลี่ยกันอีกคนวิ่งเล่นไล่จับกับเจ้าเด็กโข่งตัวโตอย่างสนุกสนานนึกแล้วก็ให้อดแปลกใจไม่ได้ ที่จู่ๆ ก็เห็นน้องชายของเธออุ้มเด็กหญิงแปลกหน้าท่าทางน่าเอ็นดูคนนี้เข้าบ้านมา ครั้นพอเธอถามถึงพ่อแม่ของเด็กน้อย เจ้าตัวดีก็ทำเฉไฉตอบอ้อมแอ้มไม่ได้ความกระจ่าง พอซักหนักเข้าก็บอกส่งๆ ว่าเป็นลูกคนรู้จักฝากเลี้ยงสักสองสามวันก่อนเดินหนี นี่ถ้าไม่ใช่น้องนุ่งที่คลานตามกันมา ปุริมาคงนึกว่าปราบดาไปลักพาตัวลูกชาวบ้านที่ไหนมา หรือไม่ก็ไข่ทิ้งไว้กับสาวที่ไหนแม้ปราบดาจะไม่ให้ความกระจ่าง แต่ความน่ารักช่างเจรจาของเด็กน้อยก็ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งบ้านหลง ‘คุณหนูอลิศ’ กันยกใหญ่ แต่คนที่ดูเหมือนจะหลงเด็กที่สุดเห็นจะเป็นพ่อน้องชายตัวดีของเธอนี่เอง ปราบดาทั้งหลงทั้งหวงกันจนถ้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-16ปราบร้ายซ่อนรัก คุณตากับหลานสาว
ถึงเขาจะไม่ใช่คนดีเด่แต่เขาก็ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นพ่อที่เลวของเด็กคนนี้ หากต้องยกเมียและลูกตัวเองให้ชายอื่นไปง่ายๆ นายปราบดาคนนี้ก็ขอตายเสียดีกว่า!พอรู้ตัวอีกที ชายหนุ่มก็พาเจ้าตัวน้อยหนีมาอยู่ที่นี่เสียแล้ว เท่านั้นยังไม่พอ ชายหนุ่มยังถือวิสาสะพาพี่เขยออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านด้วย เพราะรู้ดีว่าหากเขาขอร้องดีๆ เธอคงไม่ฟังกัน เผลอๆ อาจจะหอบลูกหนีเขาไปเลยก็เป็นได้ ในเมื่อหาทางออกที่ดีกว่านี้ไม่ได้ มันก็ต้องทำแบบนี้แหละเขาแน่ใจว่าคนสองคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของวิศราจะทำให้เธอต้องกลับมาที่นี่แน่นอน และเมื่อเธอกลับมาเขาก็จะขอโทษในสิ่งที่เคยทำผิดต่อเธอในวันนั้น และขอรับผิดชอบเธอกับลูกอย่างที่ควรทำมาตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้ว หากเธอยังไม่ยอมอีก เขาก็จะยอมเสี่ยงหัวแตก กราบเท้าสารภาพบาปกับพี่เขย เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อาจปล่อยเธอและลูกไปจากเขาได้อีกแล้วแม้ว่าการเริ่มต้นของเขาและเธอจะเลวร้าย แต่เขาจะขอโอกาสสุดท้ายจากเธออีกครั้ง เพื่อกลับตัวใหม่ให้กลายเป็นสามีและพ่อที่แสนดีของเธอกับลูกให้ได้ ไม่ว่าจะต้องทนกับการลงโทษจากแม่ของลูกมากมายเท่าไรเขาก็จะทำเขาจะทวงคืนหัวใจสองดวงนี้กลับมาเป็นข
Terakhir Diperbarui : 2025-04-16ปราบร้ายซ่อนรัก โอกาสสุดท้ายของหัวใจ
“สะ...โซ้ม...หะหา...พ่อ”หญิงสาวมีอาการลังเล ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้าหรือตอบคำถามบิดา“แม่รู้จักกับคุณตาคนนั้นด้วยเหรอคะ” คนช่างเจรจาหันมาถามโดยหารู้ไม่ว่ากำลังทำให้คนเป็นแม่กระอักกระอ่วนใจแค่ไหน“เอ่อ...รู้จักซีลูก ก็นั่นคือ...” ตอบได้เท่านั้นคนตอบก็สะเทือนใจจนพูดไม่ออก กระบอกตาปวดแสบปวดร้อนจนแทบกลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหว อลันมองอาการอ้ำอึ้งของหญิงสาวอย่างเข้าใจ มือใหญ่เอื้อมมาบีบมือของเธอเบาๆ ให้รู้ว่าเธอไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว“อลันคะ คุณช่วยพาลูกไปรอที่รถก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบตามไป”“อืม...ได้สิ!” อลันพยักหน้ารับ พร้อมกับหันมาเอ่ยกับคนตัวเล็ก “กลับบ้านเรากันนะอลิศคนเก่ง”“โอเคค่ะ แต่ขออลิศไปสวัสดีคุณตา คุณยาย พี่ลูกปลา แล้วก็ลุงปราบก่อนนะคะ”“ลุงปราบ!” วิศราขมวดคิ้วเอะใจ หรือว่าหมอนั่นจะยังไม่รู้...“คุณตา คุณยายคะ พี่ลูกปลา ลุงปราบขา อลิศจะกลับบ้านแล้วนะคะ สวัสดีค่า...”“น้องอลิศจะกลับแล้วเหรอ เรายังเล่นไล่จับกันสนุกๆ อยู่เลย” คนไม่เคยมีน้องสาวถามเสียงละห้อย“นั่นสิ! ไหนๆ คุณก็ไม่ได้กลับบ้านมาตั้งหลายปี นี่พ่อคุณก็เพิ่งออกจากโรงพยาบาล ทำไมไม่อยู่ดูแลท่านก่อนล่ะ”ดวงตาเขียวปั๊ดตวั
Terakhir Diperbarui : 2025-04-16ปราบร้ายซ่อนรัก ถ้าเป็นปลากัดมีหวังเธอคงท้องอีกรอบแล้ว
วิศราไม่แน่ใจตัวเองว่าสิ่งที่ทำอยู่นี้ถูกหรือผิด การให้โอกาสงูเห่าอย่างนายปราบดานั่นจะทำให้เธอโดนฉกในตอนจบหรือเปล่าก็สุดจะคาดเดาได้ แต่เพื่อความไม่ประมาทเธอจึงขอร้องให้อลันพักที่นี่ด้วยเพื่อกันท่าคนบางคนหากเขาคิดไม่ซื่อ ซึ่งชายหนุ่มก็ยอมให้ความร่วมมือโดยไม่มีคำถามที่ทำให้เธออึดอัด“พ่อคะ นี่คือคุณอลัน เลวิธ ค่ะ เขาเป็นเจ้านายของส้มแล้วก็ยังเป็น...คนที่ส้มคบหาดูใจกันอยู่” คนแนะนำแอบเห็นใครบางคนขบกรามแน่น แต่เธอหรือจะสนใจ“อา...ลิศ...คาย” วิศรุตพยายามจะถามในสิ่งที่ตนข้องใจสงสัยกับสถานะอันคลุมเครือของเด็กน้อย “เขาเป็นลูกสาวของญาติห่างๆ ผมเองครับ” อลันที่พอฟังภาษาไทยออกได้มากขึ้นแล้วชิงตอบเสียเองเพราะเห็นอาการเกร็งอ้ำอึ้งของหญิงสาวข้างๆ กาย “ตอนแกเกิดแม่ของแกไม่พร้อมจะเลี้ยงดูก็เลยพามาฝากผมเลี้ยงแทน ผมเป็นผู้ชายจะให้มาเลี้ยงเด็กเล็กคนเดียวก็ไม่ไหว เลยขอให้วีวี่ เอ๊ย...คุณส้อมช่วย” สำเนียงไทยแปร่งๆ ยามเรียกชื่อเล่นของวิศราทำให้ใครต่อใครที่มานั่งฟังพากันอมยิ้มเพิ่มความนิยมชมชอบคุณฝรั่งรูปหล่อกันยกใหญ่“เธอช่วยเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด อลิศก็เลยติดปากเรียกคุณส้อมว่าแม่น่ะครับ”“โถ...แม่คุณของรื่น
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ปราบร้ายซ่อนรัก เงาของใครอีกคนซ่อนอยู่ในหัวใจ
“เปล่าครับ แค่เบื่อๆ เซ็งๆ นิดหน่อย”“เบื่ออะไรกันจ๊ะ พี่ว่าวันนี้คนเยอะแยะคึกคักดีจะตาย” สายตาคนพูดยังคงมองสามีที่รายล้อมด้วยลูกหลานและผู้ชายตัวโตที่คอยเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง จนคนป่วยผ่อนคลายและมีความสุขไปด้วย“พี่ว่าคุณอลันก็เหมาะกับคุณส้มดีนะ ดูเขาเป็นคนสุภาพ ใจเย็นดี...”คำชมนั้นทำเอาคนฟังค้อนขวับ แม้แต่พี่สาวของเขาก็ยังพลอยหลงปลื้มเจ้าฝรั่งขี้โม้นั่นไปด้วยอีกคน ทำไมมันน่าหงุดหงิดอย่างนี้นะ“เด็กๆ ครับ ได้เวลาอาบน้ำเข้านอนแล้ว!” คนที่ถูกลืมรีบหาวิธีทำคะแนนก่อนโดนสาวๆ เท “เดี๋ยววันนี้น้าปราบจะเล่านิทานสนุกๆ ให้ฟังด้วยนะ”“เย้ๆ น้องอลิศไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวจะได้มาฟังนิทานที่ห้องพี่ไง” เด็กหญิงลูกปลาผู้ตั้งตนเป็นพี่สาวเอ่ยชวนน้องเสียงร่าเริง ทำให้ปราบดาแอบยิ้มที่เรียกร้องความสนใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง แต่แล้วประโยคต่อมากลับทำให้เขาถึงกับหน้าคว่ำ หงายเก๋งไม่เป็นท่า“ลุงอลันรูปหล่อบอกว่าเดี๋ยวจะเล่าเรื่องหมาป่ากับลูกแกะให้ฟังด้วยนะ รีบไปกันเถอะ”วิศราแอบยิ้มเยาะสะใจเมื่อเห็นหมาป่าตัวโตหน้างอพลางลอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟันที่โดนเด็กเขี่ยตกกระป๋อง...เห็นแล้วอยากหัวเราะให้ฟันหัก...สมน้ำหน้า!“
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17
Bab terbaru
ปราบร้ายซ่อนรัก รักแสนหวาน (ตอนจบ)
สถานที่จัดงานแต่งงานของคู่รักดีไซเนอร์คือสวนดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่ายตามเจตนารมย์ของเจ้าสาวที่ไม่ต้องการงานเอิกเกริกแต่กระนั้นก็แอบมีกิมมิคเล็กๆ น้อยๆ สำหรับคู่รักดีไซเนอร์คนดังโดยเวทีถูกออกแบบให้เป็นรันเวย์สำหรับบ่าวสาวเดินไปทำพิธีอย่างมีสไตล์ แขกที่มาร่วมงานนอกจากครอบครัวแล้วก็มีแค่เพื่อนสนิทของสองฝ่ายเท่านั้น และทันทีที่เจ้าสาวปรากฏตัวขึ้น แขกทุกคนก็พร้อมใจยืนขึ้นต้อนรับด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นวิศรุตในชุดสูทลุกขึ้นช้าๆ โดยมีภรรยาสาวช่วยประคองและส่งไม้เท้าให้สามีทำหน้าที่ส่งตัวเจ้าสาว เขายื่นมือไปรับมือลูกรักด้วยใบหน้าที่เป็นปลื้มจนน้ำตาคลอ“คุณพ่อ” เจ้าสาวสวมกอดบิดาสุดที่รักอย่างตื้นตัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะได้มีวันนี้“ไปเถอะลูก”วิศรุตจับมือเจ้าสาวคนสวยพาเดินตรงไปยังแท่นทำพิธี โดยด้านหน้ามีเด็กหญิงตัวน้อยนำขบวนสองคนคือเด็กหญิงลูกปลาที่ทำหน้าที่คอยโปรยดอกไม้ให้ และอีกคนคืออลิศลูกสาวของเธอที่ทำหน้าที่ถือแหวน วันนี้หนูน้อยอลิศสวมชุดสีชมพูฟูฟ่องน่ารัก ที่ลำคอของเด็กน้อยสวมสร้อยแปลกตาที่มีแหวนวงหนึ่งห้อยเป็นจี้ แหวนเพชรสีชมพูสวยทอประกายสวยสดใส เป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดูสำหรับทุกคนวิ
ปราบร้ายซ่อนรัก รักที่ไม่ต้องซ่อนอีกต่อไป
‘และเธอเพิ่งตอบตกลงยอมแต่งงานกับผมเมื่อไม่นานมานี้’แวบหนึ่งเหมือนชายหนุ่มหันมองตรงมาด้วยแววตาอ่อนหวานทำให้วิศราหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นโครมคราม นี่เขากำลังประกาศแต่งงานออกสื่อ อลัน เลวิธ หนุ่มโสดเนื้อหอมคนนั้นเนี่ยนะ‘โอ...พระเจ้า’ พิธีกรสาวรุ่นเดอะยกมือทาบอก ทำตาโตเท่าไข่ห่าน เชื่อว่าหากเทปนี้ออกอากาศไป จะต้องเรียกเรตติงได้ถล่มทลายเลยทีเดียว ‘คุณพอจะบอกได้ไหมคะอลันว่าใครคือผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น’คำถามนั้นทำให้ใบหน้าคนถูกถามแต้มสีแดง นัยน์ตาสีเทาทอประกายพราวระยับ‘เธอเป็นดีไซเนอร์สาวชาวไทยครับ และเธอเป็นรักแรกพบของผม’วิศราแว่วได้ยินเสียงหวีดผ่านฝ่ามือที่ปิดปากของยุทธนา คำว่ารักแรกพบของเขาทำให้เพื่อนของเธอถึงกับเสียอาการไปไม่น้อยเลยทีเดียว“รักแรกพบ...”วิศราพึมพำเบาๆ สมองนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอและเขาได้พบกันครั้งแรก จำได้ว่าเป็นตอนที่เธอใจลอยเดินตัดหน้ารถเขาเพราะกำลังช็อกที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ นี่เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ตอนนั้นเนี่ยนะมันใช่เหรอ‘ว้าววว ฟังดูโรแมนติกจัง คุณพอจะเล่าเหตุการณ์นั้นให้พวกเราฟังได้ไหมคะ’‘อืม...ตอนนั้นเธอยังเป็นนักศึกษาทุนที่วิทยาลัยแฟชั่น และผมได้ร
ปราบร้ายซ่อนรัก ผมกำลังมีความรักครับ
“ว้าววว...สวยที่สุดเลย สวยอย่างกับเจ้าหญิงแน่ะค่ะ ลองส่องกระจกดูสิคะ”ประโยคนั้นของช่างแต่งหน้าทำให้หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างระหงในชุดเจ้าสาวที่ออกแบบและตัดเย็บจากผ้าไหมและผ้าลูกไม้ที่สั่งทอมาเป็นพิเศษเพื่อเธอโดยเฉพาะและเป็นชุดเดียวในโลกจากการออกแบบของดีไซเนอร์หนุ่มชื่อดังของแบรนด์ระดับโลกอย่าง Lewis โดยใช้โทนสีครีมอ่อนปนด้วยสีชมพูพาสเทลหวานละมุนไปทั้งตัวขับให้ผิวเนียนละเอียดของเธอเปล่งปลั่งงดงามเฉิดฉายราวกับเป็นเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยายก็ไม่ปานวิศรามองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกตื้นตันในหัวใจปนประหม่า เธอเป็นคนขอร้องให้เขาเลือกสีอื่นที่ไม่ใช่สีขาว เพราะเธอไม่ใช่เจ้าสาวที่แสนบริสุทธิ์ผุดผ่อง แล้วเขาก็เลือกสีนี้มาให้ด้วยเหตุผลว่าเขาอยากเห็นเจ้าสาวของตัวเองสวยหวานที่สุดในวันที่แสนพิเศษของเราคนเป็นเจ้าสาวยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงตอนที่เขาอาสาออกแบบตัดเย็บชุดนี้ให้เธอด้วยมือตัวเอง ทุกขั้นตอนทุกรายละเอียดที่เขาใส่ลงไปล้วนมีความหมายลึกซึ้งซ่อนอยู่ และมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่ครั้งที่ยังเป็นเด็กน้อยช่างฝันตามประสาเด็กผู้หญิงทั่วๆ ไป เธอเคยจินตนาการถึงง
ปราบร้ายซ่อนรัก ครอบครัวก็มีพ่อแม่แล้วก็ลูก
จริงอย่างที่อลันว่า พอได้ล้างหน้าล้างตาด้วยน้ำเย็นๆ หญิงสาวก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทันตา แต่ตอนที่กำลังจะลงไปด้านล่างเพื่อช่วยคนอื่นๆ ตามหาลูกสาว จู่ๆ สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องแหวนที่วางอยู่บนหัวเตียง แหวนที่ได้จากปุริมาวันนั้นแหวนของนายปราบดา!อะไรบางอย่างทำให้ร่างระหงเดินย้อนกลับไปหยิบแหวนนั้นขึ้นมาเปิดดู ประกายจากเพชรสีชมพูสะท้อนวูบเข้านัยน์ตาจนแสบพร่า“นายยังอยู่แถวนี้หรือเปล่า...” วิศรามองแหวนวงงามราวกับมันมีชีวิต “ถ้ายังอยู่แถวนี้ ช่วยให้ฉันตามหาลูกของเราให้พบด้วยนะคะ ขออย่าให้ลูกต้องเป็นอะไร อย่าให้อลิศเป็นอะไร ช่วยฉันด้วยนะคะ”ทันใดนั้น ลมเย็นวูบหนึ่งก็พัดผ่านร่างเธอไปทั้งๆ ที่หน้าต่างไม่ได้เปิด ราวกับใครบางคนได้ตอบรับคำขอนั้น หญิงสาวยิ้มกับตัวเองเศร้าๆ หากปราบดายังอยู่ตรงหน้า เธอคงไม่กล้าเอ่ยปากขอร้องเขาเช่นนี้ คงชวนทะเลาะมากกว่า แต่เพื่อลูกสุดที่รัก สิ่งไหนที่พอจะยึดเหนี่ยวหรือช่วยทำให้สบายใจได้บ้าง เธอก็ยอมทำทั้งนั้นวิศราปิดกล่องแหวนนั้นแล้ววางมันไว้ที่เดิม ทว่าตอนที่เธอกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องนั้นเอง จู่ๆ หูก็พลันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแว่วมา“ฮือๆ...” วิศราหันขวับอย่างตกใจ ก
ปราบร้ายซ่อนรัก ครอบครัวของเรา
งานแต่งงานของวิศราและอลันถูกตระเตรียมขึ้นท่ามกลางความดีใจของทุกคน แม้เจ้าสาวจะบอกว่าไม่ต้องการให้จัดงานใหญ่โตเอิกเกริก และอยากให้เป็นงานเล็กๆ ที่อบอุ่นมากกว่า ถึงกระนั้นทุกคนในบ้านอาภาพิพัฒน์ที่เพิ่งผ่านความเศร้าจากการสูญเสียไปเมื่อไม่นานมานี้ก็เริ่มยิ้มออกและกระตือรือร้นกับงานมงคลที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า โดยเฉพาะนายผู้หญิงของบ้านอย่างปุริมาและนางรื่นรมย์ซึ่งถือเป็นพี่เลี้ยงคนสนิทของว่าที่เจ้าสาวกลายเป็นหัวเรือใหญ่ที่คอยเป็นธุระช่วยเหลือในการจัดการเรื่องต่างๆ อย่างเต็มใจท่ามกลางความดีใจเหล่านั้น ทุกคนกลับไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนมองภาพเหล่านั้นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เด็กหญิงอลิศทำหน้าหม่นหมอง ในมือกอดตุ๊กตาหมีที่แม่ของเธอให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อนแน่นราวกับมันกลายเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวในโลกที่เหลืออยู่ ก่อนค่อยๆ เดินแยกห่างออกมาเงียบๆ หลังจากเห็นทุกคนกำลังวุ่นวายจนลืมไปว่าวันนี้ยังมีความสำคัญกับใครอีกคน ไม่ทันไรทุกคนก็ลืมวันเกิดของเธอไปเสียแล้ว“พี่หมีจ๋า ทุกคนลืมวันเกิดอลิศหมดเลย ไม่มีใครรักอลิศแล้ว ไม่มีเลย...” เด็กน้อยขมุบขมิบงึมงำด้วยความรู้สึกว้า
ปราบร้ายซ่อนรัก ผมจะใช้ความรักของผมปราบคุณให้อยู่หมัด
คิดเพลินๆ จู่ๆ ก็มีเสียงสัญญาณโทรศัพท์เรียกเข้ามา หญิงสาวยิ้มบางๆ เมื่อเห็นชื่อที่ขึ้นตรงหน้าจอ...อลัน เลวิธ!“คุณต้องเป็นญาติกับพ่อมดแน่ๆ” ปลายสายส่งเสียงหัวเราะกลับมา “รู้ได้ยังไงคะว่าคนแถวนี้กำลังคิดถึงคุณอยู่”“รู้ด้วยหัวใจไงครับ ใจของคนที่รักกันมักเชื่อมถึงกันเสมอ” เสียงทุ้มนุ่มหูตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน พาให้หัวใจคนฟังเต้นผิดจังหวะด้วยความเขิน“คุณทำอะไรอยู่คะ วันนี้งานยุ่งไหม”“ก็ยุ่งเหมือนทุกวัน แต่พอได้ยินเสียงคุณก็หายเหนื่อย”“ปากหวานจังนะคะบอส”“อย่างอื่นก็หวานนะ ถ้าคุณอยากชิมเมื่อไหร่ก็บอกได้เสมอ ถ้าเป็นคุณ ผมยินดีให้ชิมทั้งตัวทั้งใจเลย”วิศราหน้าแดงก่ำ ดีที่อีกฝ่ายอยู่ไกลถึงอีกซีกโลก หากเขายืนอยู่ตรงนี้ เธอคงไม่กล้าสู้หน้า ตั้งแต่ผ่านเรื่องเฉียดเป็นเฉียดตายมา ดูเหมือนจะทำให้ชายหนุ่มกลายเป็นคนที่กล้าพูดกล้าแสดงความรักออกมาอย่างเปิดเผยมากกว่าเดิม“ทำไมนิ่งไปครับ คิดอะไรอยู่”“ฉันคิดถึงคุณ ถ้าตอนนี้คุณอยู่ตรงนี้ด้วยกันก็คงดีสิคะ”“อย่ามาทำให้ผมเคลิ้มเชียวนะวีวี่ คุณยังไม่รู้สินะว่าตอนนี้ผมแทบจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของสายการบินระหว่างประเทศอยู่แล้ว นี่เพื่อนสนิทผมมันก็ร่ำๆ อยู่
ปราบร้ายซ่อนรัก อย่าทิ้งฉันไปนะคะ
วิศรานั่งฟังอย่างสงบ และเริ่มคิดตาม เพราะเป็นคนสำคัญที่สุดจึงต้องหวงแหน เขาก็คงเหมือนเธอที่หวงบิดาเพราะคิดว่าเป็นคนสำคัญเพียงคนเดียวในชีวิต อนิจจา...หากวันนั้นเธอไม่ก้าวร้าวพี่สาวของเขาก่อน หมอนั่นก็คงไม่คิดกำราบเธอด้วยวิธีป่าเถื่อนรุนแรงแบบนั้น เธอเองก็มีส่วนผิดที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่ตั้งโดยไม่ได้เอาใจเขามาใส่ใจเรา เรื่องมันถึงเลยเถิดแบบนี้‘ฉันต้องขอโทษคุณแทนตาปราบด้วยนะคะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด’ ปุริมาเอ่ยอย่างจริงใจ ‘แล้วก็ต้องขอบคุณที่คุณยอมอโหสิให้เขา’วิศรามองสบตาแม่เลี้ยงเต็มๆ ตาโดยไม่มีอคติมาบดบังเป็นครั้งแรก ‘ฉันเองก็ผิดที่ทำตัวไม่ดีกับคุณเหมือนกัน ที่จริงฉันก็ไม่ได้ดีไปกว่าน้องชายคุณนักหรอกค่ะ’‘แต่อย่างน้อยคุณก็ยังโชคดีกว่าปราบตรงที่ยังมีลมหายใจ โชคดีที่มีคนที่คุณรักและรักคุณมากมาย ฉันขอพูดอะไรกับคุณอีกนิดได้ไหมคะ’วิศราพยักหน้ารับนิดๆ‘พูดมาสิคะ’‘ฉันคิดว่าตาปราบเขาแอบชอบคุณมาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันแล้วละค่ะ จำตอนที่เขาขับรถชนสุนัขของคุณได้ไหมคะ’แน่นอนว่าวิศราย่อมจำได้แม่น‘ที่จริงตาปราบก็ตกใจมากเหมือนกัน ทีแรกเขาก็ทำอะไรไม่ถูก ตั้งใจจะลงมาดูมาขอโทษคุณเพราะเขาเองก
ปราบร้ายซ่อนรัก ฉันไม่รู้เลย ไม่เคยรู้...
ร่างเพรียวระหงของสตรีผู้หนึ่งยืนนิ่งปล่อยใจล่องลอยไปแสนไกล เธอกำลังทอดสายตามองท้องฟ้าที่ดูหม่นเศร้ายามที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ความเงียบสงัดทำให้ได้ยินแม้แต่เสียงใบไม้แห้งกรอบปลิวเมื่อยามต้องแรงลมราวกับท่วงทำนองบทเพลงแห่งชีวิตที่ทุกคนต้องเผชิญอย่างไม่อาจหลีกหนี แต่ก็มีในบางจังหวะที่ชวนให้คนฟังรู้สึกถึงความอ่อนหวานปนขมปร่าในหัวใจยามที่คิดถึงใครบางคนที่รักแต่จำต้องจากไปไกลแสนไกลนี่มันก็เกือบปีแล้วสินะที่เธอต้องอยู่โดยไม่มีเขา มันเหมือนจะยาวนาน แต่น่าแปลกที่เธอยังคงจำเหตุการณ์ต่างๆ ในวันวานที่ผ่านมาได้อย่างดีทีเดียวหลังจากเหตุการณ์ที่เธอโดนลอบยิงอย่างอุกอาจที่สวนอาหารแห่งนั้นไม่นาน ก็มีข่าวครึกโครมว่าตำรวจจับตัวคนร้ายได้ทว่าที่น่าตกใจกว่านั้นคือการที่คนร้ายซัดทอดว่า คนที่จ้างวานให้มายิงเธอนั้นคือ...พรีมโรส แฟนสาวของปราบดานั่นเอง ส่วนเหตุผลจูงใจของผู้หญิงคนนั้นวิศราก็เดาได้ไม่ยาก เพราะคงไม่พ้นเรื่องหึงหวง แต่แทนที่เธอจะโกรธแค้น น่าแปลกที่เธอกลับรู้สึกสงสารปนสังเวชใจที่นางแบบสาวที่กำลังมีอนาคตรุ่งโรจน์ผู้นั้นคิดตื้นๆ เลือกตัดอนาคตตัวเอง ทำในสิ่งที่ผิดจนทำให้คนที่เธอรักต้องจากไปตลอดกาล แถม
ปราบร้ายซ่อนรัก ดีใจที่ได้เจอคุณ
ตอนที่วิศราไปถึงหน้าห้องผ่าตัดมีคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว นั่นคือคณะที่พากันไปทัวร์สวนสัตว์วันนี้ที่พอรู้ข่าวก็คงรีบมาที่โรงพยาบาลกันทันที รวมถึงยุทธนาที่ตามมาหลังจากทราบข่าว สีหน้าทุกคนร้อนรนมีรอยกังวล แต่คนที่อาการหนักสุดเห็นจะเป็นพี่สาวของคนเจ็บนั่นเอง ใบหน้าซีดเผือดของปุริมายังคงเปื้อนคราบน้ำตา สิ่งเดียวที่คอยเหนี่ยวรั้งไม่ให้แม่เลี้ยงของเธอล้มพับไปคือลูกสาวตัวน้อยที่นอนหลับซุกหน้ากับอกผู้เป็นแม่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวนั่นเอง“แม่ส้มขา...” เสียงเรียกนั้นทำเอาวิศราสะดุ้งสุดตัว พอหันไปเห็นว่าเป็นใครเธอจึงอ้าแขนรับร่างป้อมที่วิ่งตรงมาหาโดยอัตโนมัติ “แม่ส้มเป็นอะไรคะ นั่น! ทำไมเลือดแม่ส้มออกเต็มเสื้อเลยคะ”รอยเลือดแห้งกรังที่อกเสื้อทำให้แม่คนช่างเจรจาสงสัย“ไม่ใช่เลือดแม่หรอกค่ะ แต่เป็นของ...”คนพูดกัดริมฝีปากแน่น ลมหายใจสะดุดเมื่อคิดถึงใบหน้าคนที่พุ่งเข้ามารับกระสุนพร้อมกับกอดเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้พวกวายร้ายนั่นทำอันตรายเธอได้ แต่คนช่วยกลับรับเคราะห์เสียเอง เลือดบนอกเธอก็คงเป็นเลือดเขานั่นเอง“เป็นยังไง...หมอว่ายังไงบ้างคะ” วิศราพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นทั้งที่ในใจเธอตอนนี้มันเต้นรัวด้วย
