“ปล่อยนะ!” ชะเอมพยายามดีดดิ้นเพื่อที่จะได้หลุดออกจากการจับของทั้งเจมส์และนีโอ“จัดการนั่งผู้หญิงตอแหลคนนี้ให้กูที” พายุหันไปมองกับทางลูกน้องของเขาที่ตอนนี้ได้เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว กลุ่มชายชุดดำรีบทำตามที่เจ้านายหนุ่มได้ออกคำสั่งรีบพากันเข้าไปจับร่างของฮันน่าที่ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะทำงานของพายุ“กรี๊ดคุณพายุ~ พวกแกอย่าเข้ามานะ!” ฮันน่ากรีดร้องขอความเห็นใจไปยังพายุ เธอโดนลูกน้องของเขาจับตัวออกมายืนอยู่ตรงหน้าของพายุ“อยากมีผัวมากไม่ใช่เหรอ ลูกน้องของพวกฉันว่างอยู่พอดี ก็น่าจะทำให้เธอหายคันได้อยู่” พายุมองด้วยสายตาดุตวาดเสียงดังฟังชัด บอกไปยังเลขาสาวที่พยายามจะใช้ยากับเขาเพื่อหวังจะได้ขึ้นมาเป็นเมียเขา“กรี๊ด~ อย่านะ ปล่อยฮันน่าไปเถอะนะคะคุณพายุ ฮันน่าสัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก” ฮันตะโกนกรีดร้องออกมาด้วยความกลัวจนลนลาน เธอรีบยกมือขึ้นไหว้ไปยังเจ้าหนุ่มสุดหล่อที่ตอนนี้กำลังทำหน้าดุดันจนน่ากลัว“คนตอแหลอย่างเธอต้องโดนซะบ้าง เอาตัวออกไป!” พายุสั่งการบอกไปยังลูกน้องเขาให้ลากตัวแม่เลขาตัวดีออกไปจัดการ อย่าอยู่ให้เห็นหน้ากันอีก“เรื่องมันเป็นมายังไงกันวะ” เมื่อลูก
ชายหนุ่มเจ้าของผับแทรกใบหน้าหล่อเหลาไปตรงกลีบดอกไม้เนียน เขาก้มหน้ามุดลงไปใกล้แล้วแลบลิ้นสากลากไปมาอย่างเชื่องช้า เลียไปตามรอยแยกสายตาจับจ้องมองไปยังเธอแผล็บ! แผล็บ!“อื้อ ม..มันเสียว หยุดเถอะ!” ทันทีที่โดนปลายลิ้นสัมผัสเข้าที่ของสงวน ใบหน้าสวยก็เริ่มแสดงอาการเกร็งและเสียว ใบหน้าเหยเกบิดเร่าอย่างเซ็กซี่ชายหนุ่มไม่สนใจกับคำพูดร้องขอของคนตัวเล็ก เขาล็อคขาทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่นแล้วเริ่มลากปลายลิ้นไปตามรอยแยกขึ้นและก็ลงอยู่แบบนั้น ชะเอมหวีดร้องด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับพลางส่ายหน้าไปมาเธอไม่อยากให้เขาทำแบบนี้กับเธออีกแล้วพยายามจะไม่รู้สึกไม่อยากมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาด้วยซ้ำแต่ร่างกายของเธอมันกลับไม่รักดี รู้สึกเสียวและค่อยๆปล่อยน้ำหวานออกมาทีละนิดๆ พายุใช้มือเขี่ยสะกิดไปบนปุ่มไวต่อความรู้สึกของเธอและออกแรงเลียหนักๆไปตามกลีบดอกอย่างบ้าคลั่ง ทั้งเลียทั้งดูดทั้งขบเม้ม“พี่..หนูไม่ไหว อ๊ะ! อ๊ะ! อร๊ายยย~” ท้ายที่สุดชะเอมก็ทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำหวานสีใสไหลทะลักออกมา ร่างกายเหนื่อยหอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง พายุรีบดูดกลืนน้ำหวานของคนตัวเล็กจนหมด แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนมือจับชักรูดท่อนลำ
พายุยังคงดูดเลียหัวนมของเธอ มันหวานเหลือเกินอยากกลืนกินเธอไปทั้งคืน เอวสอบตอกอัดเสยสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเมามันส์ทำเธอเสียววาบทั้งข้างบนและข้างล่าง“พี่พายุ..ดูดนมหนูแรงๆเลยค่ะ” ชะเอมที่โดนความเสียวเข้าครอบงำได้ออกคำสั่งให้ชายหนุ่มดูดนมให้เธอแรงๆ หญิงสาวขย่มขึ้นลงไปตามแรงอารมณ์ความปรารถนา“อ่า~ เดี๋ยวจะดูดให้ช้ำเลย!” พายุใช้ฝ่ามือบีบเข้าไปที่ก้นขาวเนียนพร้อมกับบีบขยำก้นงอนจนเกิดรอยแดง เขาเริ่มขบเม้มดูดไปตามเนินอกจนเกิดเป็นรอยแดง ขย่มแรงๆแบบนี้มีหวังได้แตกเร็วอีกแน่“อ่าส์..โอ้วว..ซี๊ด ดีมากกฉันจะแตกอีกแล้ว” พายุกระแทกสวนท่อนลำแทงขึ้นไปอย่างบ้าคลั่ง ภายในตอดรัดทำเขาเสียวจนแทบจะแตกอยู่รอมร่อตับ! ตับ! ตับ!เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง ชายหญิงไม่สนใจอะไรอีกแล้วว่าจะมีคนมาได้ยินเสียงครางของพวกเขาหรือไม่ ชะเอมขย่มขึ้นลงหลับตาพริ้มมันช่างเสียดเสียวเหลือเกิน“ขย่มซะแรงเลยเสียวเหรอ?” ชายหนุ่มออกปากแซวเธอพร้อมกับใช้ปลายลิ้นเลียไปตามซอกคอขาวๆของหญิงสาวอย่างคลั่งไคล้“พูดมากน่า ดูดนมให้หนูเร็วๆ หนูใกล้แล้ว..อ๊ะ..อื้อ~” ชะเอมดุชายหนุ่มแล้วบอกให้เขาดูดเลียหน้าอกให้กับเธออีกครั้ง เธอใกล้จะเสร็จอี
ชายชุดดำคนแรกปลดตะขอกางเกงแล้วดึงกางเกงลงเพียงเล็กน้อย เขางัดท่อนลำอันใหญ่โตสีเนื้อออกมา มันแข็งขี้โด่ชี้ไปยังฮันน่า จนเธอถึงกลับลอบกลืนน้ำลาย“เป็นไงใหญ่ใช่มั้ย..อยากลองอมของกูดูบ้างหรือเปล่า” ชายหนุ่มก็แค่พูดถามไปเล่นๆเท่านั้นไม่ได้คิดว่านังนี่จะยอมมาอมให้กับเขาหรอก แต่ผิดคาด ฮันน่ากลับพยักหน้าตกลง เธออยากอมให้กับชายแปลกหน้าคนนี่ ความร่านในตัวเธอเริ่มทำงานแค่เพียงได้เห็นท่อนเอ็นก็ทำให้เธอเริ่มมีน้ำหวานไหลซึมออกมาฮันน่าคิดในใจถึงวันนี้จะไม่ได้คุณพายุแต่เธอก็ได้ผู้ชายคนอื่นก็ถือว่าดี หญิงสาวคลานเข่าเข้าไปนั่งตรงหน้าชายหนุ่มเสื้อดำพร้อมกับดึงกางเกงขายาวของเขาร่วงลงสู่เรียวขา เธอจับเข้าที่ท่อนเอ็นใหญ่โตของชายแปลกหน้า ชักรูดมันด้วยความถนัดมือ เรื่องแบบนี้เธอคล่องแบบระดับชำนาญการฮันน่าแลบลิ้นออกมาแล้วเลียไปที่ส่วนหัวที่มีน้ำสีใสไหลเยิ้มอยู่ มือเรียวชักรูดขยับขึ้นลงจนทำชายชุดดำซู๊ดปากดังลั่น มือหนาคว้าหมับเข้าที่ศีรษะเธอพร้อมกับลูบไล้ไปมาอย่างเอ็นดูไปกับความร่านของเธอชายหนุ่มชุดดำอีกคนที่เริ่มทนไม่ไหวก็ถอดกางเกงของตัวเองแล้วดึงลง ชักรูดแก่นกายของเขาแล้วเดินเข้ามาอยู่ทางด้านหลังของฮันน่า
“คุณพายุ!!” หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอมองไปยังผู้ชายที่เดินเข้ามาใหม่ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมยิ่งนัก ตามองจ้องมายังเธอด้วยความขุ่นเคืองใจ เธอรีบก้มหน้างุดๆด้วยความกลัว“อย่ามาเรียกชื่อฉัน คนอย่างเธอ ฉันน่าจะสั่งฆ่าให้ตายจะได้หายกัน” พายุตวาดเสียงดังลั่นห้องทำเอาฮันน่าสะดุ้งตกใจรวมไปถึงร่างบางที่อยู่กับเขาก็พลอยตกใจไปด้วย“อย่าฆ่าฮันน่าเลยนะคะ ฮันน่าขอโทษ คุณพายุได้โปรดยกโทษให้ฮันน่าด้วยนะคะ” ฮันน่ารีบยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มเจ้าของผับและเป็นเจ้านายของเธอด้วย เธอคิดน้อยไปหน่อย หวังสูงหวังว่าถ้าผ่านค่ำคืนนี้ไปแล้วได้เป็นเมียของเขาแล้ว เธอจะได้เงินได้ทองและกลายเป็นหนูตกถังข้าวสาร“ฉันควรทำอย่างไรกับฮันน่าดีเธอช่วยฉันคิดหน่อย” พายุหันไปถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้เขาได้พาเธอมานั่งอยู่บนโซฟาเป็นที่เรียบร้อย ที่ถามเธอเพราะวันนี้คนที่เจ็บที่สุดก็คงเป็นหญิงสาวที่เขาได้ถามนี่แหละ เธอคงเจ็บอยู่ไม่น้อยที่เข้ามาเห็นภาพแบบนั้นเต็มสองลูกตา“แล้วพี่จะมาถามอะไรหนู หนูเป็นแค่คนอื่น พี่ตัดสินใจเองได้เลย” ร่างบางหันมองพายุ เขาจะมาถามเธอทำไมกัน เธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ด้วยสักหน่อย“เธอไม่ใช่คนอื
“พอได้แล้วน่า! เดี๋ยวยัยนี่ก็ได้ตายคามือเธอหรอก” คนตัวโตห้ามปราบไปยังหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เขารู้ว่าเธอกำลังโกรธไปกับคำพูดของฮันน่า แต่ตบตีเธอไปก็เท่านั้นพลางจะเจ็บมือเสียเปล่าๆ“ก็ดูมันพูดเข้า! หนูไม่ชอบ! หนูจะตบมัน! ตบมันอีก!” ใบหน้าสวยพูดขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาและอารมณ์ที่กำลังโกรธจัด เธอไม่ชอบฮันน่าอยู่แล้วแล้วไหนยัยนั่นจะพูดจาเรื่องที่ทำกับพี่พายุให้เธอฟังอีก ร่างบางหายใจเข้าออกด้วยความรุนแรงใบหน้ายู่โกรธจนคิ้วขมวดแทบจะชนกัน“พอแล้วน่า ดูสิมือเธอแดงหมดแล้ว ไม่เจ็บบ้างหรือไง” พายุวางเธอลงกับโซฟายาวแล้วหยิบยกมือเรียวของเธอขึ้นมาดู ฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอแดงไปหมด เขาถามเธอมองด้วยความห่วงใยสายตาของพายุในตอนนี้ดูละมุนอบอุ่นเหลือเกิน“ก็เจ็บแต่แค้นมากกว่า” เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงใบหน้าสวยเริ่มสีแดงขึ้นเมื่อความเขินอายแล่นเข้ามา ชะเอมหันใบหน้ามองไปทางอื่นพร้อมกับพูดประโยคออกมาแผ่วเบา“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงกับฮันน่า” พายุยิ้มมุมปากเขารู้ว่าเธอคงเขินเขาไม่งั้นคงไม่เมินหน้าหนีไปทางอื่นแบบนี้“ให้หนูตบก่อนแล้วค่อยปล่อยออกไป อย่าให้มันมาเหยียบที่นี่หรือที่บริษัทของพี่อีก เข้าใจมั้ยคะ? พี
“ทีแรกพวกกูก็นั่งดื่ม รอมึงกันอยู่ที่โต๊ะเนี่ยแหละ แล้วกูก็เห็นน้องชะเอมนั้นเดินขึ้นมาทักทาย กูเลยชวนน้องมันนั่งรอมึงอยู่ที่โต๊ะนี้ก่อน กูเดินขึ้นไปที่ห้องมึงแล้วได้ยินเสียงมึงคุยกับผู้หญิงอยู่ บิดประตูแล้วแต่มันดันล็อค แอบฟังอยู่เห็นท่าจะไม่ดีก็เลยรีบเดินไปถามลูกน้องคนสนิทของมึงดู มันก็เลยรีบยื่นกุญแจให้ กูก็รีบวิ่งขึ้นไปไขแล้วก็เจอพวกมึงกำลัง อ๊อกๆกันอยู่” เจมส์จึงเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พายุได้ฟัง“ไอ้สัส! ประโยคหลังไม่ต้องย้ำ” พายุรีบบอกไอ้เจมส์เพื่อนรักว่าไม่ต้องพูดก็ได้นะไอ้ประโยคหลังน่ะ“น้องชะเอมที่เห็นว่าไอ้เจมส์ไปนานก็เลยเดินขึ้นไปตาม พวกกูก็เลยเดินขึ้นไปพร้อมกับน้อง” นีโอจึงได้พูดต่อเมื่อเห็นว่าไอ้เจมส์เล่าในส่วนของมันจบแล้ว“อืม งั้นกูกลับห้องก่อนแล้วกัน” พายุเตรียมบอกลาเพื่อนๆพลางลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมที่จะเดินขึ้นไปปลุกคนตัวเล็กให้กลับห้องด้วยกัน“ไม่อยู่ดื่มกับพวกกูก่อนเหรอ” ขุนพลเอ่ยชวนเพื่อนสนิทก่อนที่พายุจะเดินออกไป“ใครมันจะไปอยู่ไหวกูเพลียอยากนอน” พายุส่ายหน้าเป็นเชิงว่าตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ เขาพึ่งทำเรื่องอย่างว่าไป ปล่อยน้ำออกไปตั้งเยอะตอนนี้เหนื่อยและเพลียเป็นอย่
“เรากำลังจะบอกกับพี่ว่าเราไม่อยากหมั้นกับพี่สินะครับ ถึงได้ยัดเยียดพี่สาวของเรามาให้พี่แบบนี้” ใบหน้าหล่อลูกครึ่งพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าชะเอมไม่ได้ชอบเขาแต่ทำไมถึงต้องยัยเยียดคนอื่นมาให้เขาด้วย แล้วยิ่งเป็นแชมเปญคนที่เขา..“ไม่ใช่นะคะ อย่าเรียกว่ายัดเยียดแบบนั้นสิคะ คือชะเอมก็แค่อยากจะบอกว่าพี่แชมเปญของชะเอมดีพร้อมทุกอย่างเหมาะสมกับพี่ไบรอันมากๆเลยนะคะ ทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา อายุ เข้ากันได้ดีหมดเลย” ชะเอมรีบยกมือขึ้นมาช่วยกันปฏิเสธ เธอก็แค่อยากจะบอกว่าทั้งพี่ไบรอันกับพี่แชมเปญดูเหมาะสมกัน“แต่ใจพี่..” ไบรอันหลุบมองไปทางอื่น ตอนนี้ใจเขามีแต่ชะเอม“พี่ไบรอันก็อย่าพึ่งรีบร้อนเลยนะคะ ค่อยๆดูกันไปเรื่อยๆ”“เราบอกพี่ เราก็อย่าลืมบอกตัวเองไว้ด้วยแล้วกัน ค่อยๆดูกันไปให้โอกาสพี่บ้าง..นะครับ” ไบรอันรีบบอกให้เธอให้โอกาสเขาบ้าง ค่อยๆดูกันไปอย่างที่ปากเธอบอก“คือชะเอม..มีคนในใจแล้วค่ะ ชะเอมบอกกับพี่ตรงๆเลย ชะเอมไม่อยากปิดบังซ่อนเร้น” ชะเอมตัดสินใจบอกความจริงกับพี่ชายอย่างไบรอันไปตามตรงว่าเธอมีคนในใจอยู่แล้วในตอนนี้ เธอไม่อยากปิดบังเขา อยากให้เขาได้ตัดใจจากเธอ“เร
1 เดือนผ่านไปคอนโดพายุชะเอมกำลังนั่งดูซีรี่ย์เกาหลีอยู่ที่โซฟาภายในห้องรับแขก มือเรียวหยิบขนมกรุบกรอบที่วางอยู่ในจานหยิบขึ้นใส่ปากทีละชิ้นๆด้วยความเอร็ดอร่อยไม่นานนักพายุก็ได้เดินออกมาจากห้องนอนด้วยชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงวอร์มสีเทา เขาเดินมานั่งลงยังโซฟาตัวเดียวกันกับที่ชะเอมภรรยาสุดที่รักกำลังนั่งอยู่กลิ่นฉุนๆเริ่มลอยมาเตะจมูกของชะเอมทำให้เธอเริ่มทำจมูกฟุตฟิตๆหาว่ากลิ่นเหม็นมาจากที่ไหน เธอขยับกายเข้าไปใกล้ชิดสามีหนุ่มและเริ่มรู้แล้วว่ากลิ่นมาจากตัวของพี่พายุนี่เอง“พี่พายุนี่พี่อาบน้ำหรือยังคะ? ทำไมตัวพี่เหม็นจัง!!” ชะเอมที่อยู่ดีๆก็ได้กลิ่นเหม็นจากเนื้อตัวของสามีอย่างพี่พายุ เธอจึงไม่รอช้าเอ่ยถามเขาออกไปพร้อมกับเอามือตัวเองปิดปากปิดจมูกไปด้วย“เหม็นอะไรกันฉันอาบน้ำแล้วนะ” พายุถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเมื่อภรรยาสาวบอกว่าได้กลิ่นเหม็นจากร่างกายเขาทั้งๆที่เขาพึ่งจะเข้าไปอาบน้ำมาหมาดๆ“ไม่รู้ค่ะ แต่เหม็น เหม็นมากๆเลย” ชะเอมส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบยาดมที่วางอยู่แถวนั้นขึ้นมาสูดดมความหอมของสมุนไพรที่อยู่ภายในหลอดยาดม“อาการแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอท้องแล้วหรอกเหรอ” พายุจ้องมองไปยังใบหน้าสวยหวานของภรรย
ห้างสรรพสินค้าตอนนี้พายุกับสายฟ้ากำลังเดินมองหาร้านอาหารที่ว่างและคนไม่เยอะเพื่อที่จะได้เข้าไปนั่งกินภายในร้าน จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงถักเปียสองข้างเดินเข้ามาชนพายุ จึงทำให้ทั้งพายุและเด็กผู้หญิงคนนั้นล้มลงไปที่พื้น“โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ พี่เจ็บตรงไหนมั้ยคะ ชะเอมไม่ได้ตั้งใจ” เด็กผู้หญิงคนนั้นรีบลุกขึ้นและยื่นมือมาช่วยพยุงแขนพายุและถามเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย พายุเงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กผู้หญิงคนนั้นโดยบังเอิญ ริมฝีปากอมชมพู ใบหน้าขาวนวลเนียน ใบหน้ารูปไข่ ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กมัธยมต้นซึ่งดูได้จากดาวที่ปักอยู่ที่ริมปกเสื้อนักเรียนของเธอ“ไม่เป็นไรแล้วเราเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” พายุลุกขึ้นยืนสายตาจดจ่ออยู่กับใบหน้าเธอ เขายกมือขึ้นลูบท้ายทอย คลี่ยิ้มอย่างขัดเขินเสียอาการเป็นอย่างมาก“ไม่เจ็บค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ” เด็กสาวส่ายหัวไปมาแล้วรีบกล่าวคำขอโทษไปยังเขาอีกครั้งที่ทำให้ต้องมาเสียเวลาแบบนี้“งั้นถ้าพี่ไม่ได้เป็นอะไร ชะเอมขอตัวก่อนนะคะ” เธอพูดเสร็จก็เดินออกไปเพราะมีคุณพ่อคุณแม่ของเธอรออยู่ภายในร้านอาหารเด็กสาวคนนั้นเดินออกไปพร้อมกับหัวใจของเขาตึกตักๆ“น่ารักจัง” พายุยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวโดยท
แจ๊ะ! แจ๊ะ!เสียงนิ้วที่กดกระแทกขยับเข้าออกผสมปนเปไปกับน้ำหวานสีใสที่ค่อยๆทยอยหลั่งไหลออกมามันช่างดูลื่นหูน่าฟังสำหรับชายหนุ่มยิ่งหนัก“พี่พายุ หนูจะเสร็จ” หญิงสาวบิดเกร็งไปทั้งร่าง เงยหน้าขึ้นมองเพดาน หลับตาพริ้ม ความเสียวกำลังเล่นงานไปทั่วทั้งตัวของเธอ พายุต้องรีบขยับนิ้วเข้าออกให้แรงขึ้นๆ ระรัวลิ้นไปตามกลีบดอกไม้เนียนให้ถ้วนทั่วแผล็บ! แผล็บ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!เสียงน่าอายดังไปทั่วทั้งห้องพักของทางโรงแรม“พี่..อื้อ! อ่า อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายย” ร่างบางกระตุกถี่เกร็งภายในปลดปล่อยน้ำหวานสีใสไหลออกมา สมองขาวโพลนเธอรู้สึกดีเป็นอย่างมาก นอนอยู่กับที่ให้ชายหนุ่มได้ทำการดูดกลืนน้ำหวานสีใสของภายในร่องรักของเธอจนหมด"ฉันทำความสะอาดให้แล้ว มาทำลูกกันเถอะนะ" พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าดูเซ็กซี่อยู่ไม่น้อย ตอนนี้ร่างกายเขาเปลือยเปล่า เขาถอดเสื้อออกไปตอนไหนไม่รู้ แก่นกายผงาดชี้หน้าคนที่กำลังนอนหายใจเหนื่อยหอบ“ดูดนมให้หน่อยได้มั้ยครับ” เขาพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนราบไปกับที่นอนพร้อมกับจ้องมองว่าเธอจะยอมตกลงทำตามสิ่งที่เขาร้องขอหรือไม่“ก็ได้ค่ะแต่หนูทำไม่ค่อยเป็นนะคะ พี่ก็รู้~”“ขึ้นมาคร่อมตัวฉันเลย คนสวย~”ชะ
“ชะเอมอยากขอบคุณพี่พายุที่รักและใจดีกับชะเอมมาตลอดแม้ว่าบางครั้งชะเอมก็อาจจะทำตัวไม่น่ารักไปบ้างแต่พี่ก็ไม่เคยโกรธอะไรชะเอมเลย ขอบคุณพี่พายุมากนะคะและหนูอยากจะบอกกับพี่ว่า หนูก็รักพี่พายุมากๆเหมือนกันค่ะ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของพี่พายุรวมไปถึงคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมด้วยที่ตลอดมาให้ความรักและคอยเอ็นดูชะเอม รักพวกท่านนะคะ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมงานแต่งของพวกเราในวันนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”แชมเปญ เชอรีน รวมไปถึงไบรอันเดินเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกับน้องสาวคนเล็กของพวกเธอ“พี่ยินดีกับเราด้วยนะน้องรัก” แชมเปญเดินเข้ามาโอบกอดชะเอมด้วยความยินดีที่น้องสาวคนเล็กของบ้านมีวันนี้ มีคนรักที่ดีและได้แต่งงานกับคนที่เธอเป็นฝ่ายเลือกเอง“ขอบคุณค่ะพี่แชมเปญ ว่าแต่เมื่อไหร่พี่จะมีน้องสักทีคะ ว่าไงคะพี่ไบรอัน” สองพี่น้องผละออกจากกันจนได้เห็นน้ำตาของคนพี่ที่ไหลซึมออกมาด้วยความดีใจ ชะเอมรีบใช้มือเช็ดคาบน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าของพี่สาวและไม่ลืมที่จะเอ่ยแซวไปยังพี่เขยที่ยืนอยู่ข้างๆ“เรานี่นะ” แชมเปญมันเขี้ยวจึงเอื้อมมือไปหยิกแขนน้องสาวเบาๆที่ชอบพูดแซวเธอกับไบรอันอยู่เรื่อย“ยินดีกับคุณพายุและน้องชะเอมด้วยนะ
บ้านเลิศกิจเดชาพายุเดินเข้ามาพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของเขาแล้วยกมือขึ้นไหว้ไปยังคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมทันทีโดยไม่ลืมที่จะหันไปมองหญิงสาวคนรักที่นั่งอยู่ข้างๆกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอ“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ วันนี้ผมพาคุณพ่อคุณแม่ของผมมาพูดคุยถึงเรื่องงานแต่งงานระหว่างผมกับชะเอมครับ” ปากพูดกับพ่อแม่ของชะเอมแต่สายตานี่สิกลับมองจ้องไปยังลูกสาวของพวกท่านไม่ละสายตา“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ของหนูชะเอม” มานพ คุณพ่อของพายุเอ่ยคำทักทายไปยังพ่อแม่ของหนูชะเอม“สวัสดีครับคุณมานพ คุณนพนภา เชิญพวกคุณนั่งก่อนครับ” เตวิชพ่อของชะเอมรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินยิ้มเข้าไปทักทายพ่อแม่ของทางฝั่งพายุเช่นกันพร้อมกับผายมือเชิญให้พวกเขาทั้งสองนั่งลงยังโซฟาในห้องรับแขก“ขอบคุณครับคุณเตวิช วันนี้ผมอยากจะมาพูดคุยถึงเรื่องงานแต่งของเจ้าลูกชายคนโตของผมกับลูกสาวคนเล็กของพวกคุณครับ ผมอยากจัดงานแต่งของลูกๆเราให้เร็วที่สุด พวกคุณจะว่าอะไรมั้ยครับ”“พวกผมยินดีเป็นอย่างมากครับ พายุเองก็เป็นคนดีคงจะสามารถดูแลลูกสาวของผมได้เป็นอย่างดี จริงมั้ยลูกสาวพ่อ” เตวิชมองไปยังพายุคนที่ลูกสาวของตนรักและหันมาถามความคิดเห็นจากทางลูกสาวเหมือนกับอยากจะ
“ชะเอม~” พายุตะโกนเรียกชื่อคนตัวเล็กซึ่งก็ไร้เสียงตอบรับใดๆ “สงสัยจะอยู่ในห้องน้ำ” เขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนหนานุ่มแล้วทอดมองไปยังห้องน้ำและคิดว่าเธอคงจะอยู่ในนั้นอย่างแน่นอนและมันก็เป็นดังที่เขาคิดเมื่อประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างบางที่เดินเช็ดผมที่พึ่งจะสระเสร็จแล้วเดินออกมา“พี่ตื่นแล้วเหรอคะ หนูปลุกตั้งหลายรอบเลย” ชะเอมที่เดินเช็ดผมออกมาเห็นพี่พายุของเธอตื่นแล้ว เธอจึงเดินเข้ามาคุยกับเขาพลางเช็ดผมของตัวเองไปด้วย“ไม่เห็นจะได้ยินเสียงเธอปลุกเลย” พายุแก้ตัวด้วยการที่บอกกับเธอไปว่าเขาไม่เห็นจะได้ยินเสียงปลุกของคนตัวเล็กเลย“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ หนูหิวแล้ว!!” คนตัวเล็กอดที่จะอมยิ้มไม่ได้พร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาไปกับคำพูดของชายหนุ่ม เธอรีบบอกให้เขาไปอาบน้ำได้แล้วอาบเสร็จจะได้ออกไปหาอะไรกินกัน“หิวข้าวหรือหิว..อะไร หืม~” พายุใช้สายตาเจ้าเล่ห์ถามเธอพร้อมกับมองไปยังแก่นกายของตัวเองที่มันยังนอนหลับใหลอยู่ในนิทรา ไม่หลับก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วก็เมื่อคืนไอ้เจ้าลูกชายของพี่เขาทำงานหนักมาก หนักพอๆกับน้องสาวของฉันนี่แหละ“พี่พายุยังจะมาเล่นอีกป่านนี้ก็ต้องหิวข้าวสิคะ สายม
“เบาหน่อยได้มั้ยคะ อ๊ะ!”ปลายลิ้นตวัดลงบนหัวนมพร้อมกับปล่อยน้ำลายออกมาจากปากของตัวเองแล้วใช้ปลายลิ้นปาดเลียจนชุ่มยอดอกเธอ เอวสอบยังคงตอกอัดกระแทกเข้าออกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมผ่อนแรงให้เบาลงตามคำขอของคนตัวเล็กตับ! ตับ! ตับ!เสียงหยาบโลนเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วห้อง“ซี๊ดโคตรดี~” พายุเปล่งเสียงครางออกมาไม่ขาดสายเมื่อร่องเล็กของชะเอมกำลังบีบรัดตัวตนอันใหญ่โตของเขาเอาไว้แน่น“พี่เบาเสียงลงหน่อย! อ๊ะ ดะ เดี๋ยวพี่สายฟ้ากับอลิสจะได้ยินเอา อื้อ~” ชะเอมใบหน้าขึ้นสีแดงเขินอายไปกับความเสียงดังของพี่พายุ เธอรีบเอานิ้วชี้ปิดปากพี่พายุและบอกให้พี่เขาช่วยลดเสียงลงหน่อย กลัวว่าห้องด้านข้างอาจจะได้ยินเข้า“เรื่องธรรมชาติของผัวเมียมั้ย? มาต่อให้จบกันดีกว่าฉันอยากแตกในตัวเธอแล้ว..คนสวย” ชายหนุ่มตอบกลับมาอย่างหน้าตาย พายุหยัดกายลุกขึ้นหลังตรงอีกครั้ง จับขาเรียวแยกออกกว้างมากขึ้นพร้อมกับเริ่มขยับเอวสอบกดกระแทกเข้าออกร่องรูสวย เขาเลื่อนมือไปเขี่ยขยี้ปุ่มเสียวรัวๆจนน้ำใส่เริ่มไหลเยิ้มออกมา“อะ อ๊ะ อย่า พะ พี่พายุ หนูเสียว” ชะเอมที่โดนกระทำถึงกับร้องครางเสียงหลงออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์ สะโพกสอบขยับโยกหม
ชายหนุ่มโยนเสื้อชั้นในของเธอทิ้งลงไปที่พื้นห้อง เขาค่อยๆขยับตัวหมุดลงไปในผ้าห่มผืนหนาเลิกเสื้อยืดของคนตัวเล็กขึ้นมากองเอาไว้บนเนินอกอวบพร้อมกับจับร่างบอบบางพลิกให้นอนหงายและเหมือนว่าจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นที่ค่อนข้างจะดังมากๆของเธอด้วยนะตึกตัก! ตึกตัก!"หลับแล้วทำไมใจเต้นแรง"ไม่รอช้าผมจึงแกล้งแนบใบหน้าชิดอกด้านซ้ายของเธอเพื่อที่จะฟังเสียงหัวใจของเธอได้อย่างชัดเจนและถือโอกาสใช้ใบหน้าถูไถไปกับหน้าอกอวบของเขา(อ๊ะ สะ..เสียวค่ะพี่สายฟ้า)(อ่าส์ โคตรแน่น)เสียงครางจากห้องข้างๆยังคงดังมาไม่ขาดสายให้ตายเถอะทำไมฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมอย่างนี้ด้วย ไม่ไหวๆ ขืนไม่ทำอะไรสักอย่างมีหวังต้องจบลงด้วยการทำเรื่องอย่างว่าอย่างแน่นอน งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน รีบวิ่งไปขังตัวเองเอาไว้ในห้องน้ำดีกว่าชะเอมเริ่มขยับเขยื้อนตัวพลางใช้มือผลักดันใบหน้าของเขาออกจากหน้าอกเธอ ใบหน้าเขาถูไปมาจนหัวนมของเธอมันแข็งเป็นไตหมดแล้วและเมื่อดันเขาออกไปได้สำเร็จก็เตรียมพร้อมที่จะลุกหนีออกจากเตียงนอนแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ลุกขึ้นนั่งก็โดนคนตัวใหญ่ผลักเธอนอนลงตามเดิมและขึ้นมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้อีกครั้ง“ปล่อยนะลุกออกไป
ประเทศเกาหลีตอนนี้ชะเอม พี่พายุ และคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างพี่สายฟ้ากับยัยอลิสได้เดินทางมาถึงยังห้องพักกันแล้วและเป็นครั้งแรกของพวกสาวๆที่ได้เห็นหิมะตกกับตาของตัวเองจึงทำให้พวกเธอนั้นดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจโดยเฉพาะอลิสที่ดูจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่"กรี๊ด~หิมะตก ชะเอมถ่ายรูปให้ฉันที" อลิสกรีดร้องออกมาเมื่อมาเกาหลีคราวนี้ได้เห็นหิมะตกเป็นครั้งแรก มันสวยมากเหมือนในซีรี่ย์ที่พวกเธอชอบดูเลย สวยจนต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ"มาๆเดี๋ยวเปลี่ยนกันถ่าย" ชะเอมยังอดขำไม่ได้กับท่าทีตื่นเต้นดีใจสุดขีดของเพื่อนสนิท รีบหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายใบเก่งเอาขึ้นมากดถ่ายรูปให้กับเธอ"ก็แค่หิมะตก ไม่เคยเห็นเหรอไง" เสียงพูดของชายหนุ่มด้านหลังดังขึ้นอย่างไม่ดังมากนักแต่มันก็ดังพอที่ชะเอมจะได้ยิน ใบหน้าสวยเท่ของเธอหุบยิ้มลงทันทีเมื่อโดนคนบ้าพูดขัดจังหวะขึ้น เธอจึงหันกลับไปตอบเสียงแข็งทันควัน"ไม่เคยค่ะ" พร้อมกับหันใบหน้ากลับมายิ้มแย้มถ่ายรูปสลับสับเปลี่ยนกันกับอลิสดังเดิม"กูจองห้องเอาทั้งหมด 3 ห้อง" สายฟ้าลอบมองพายุสลับกับชะเอมไปมาพร้อมกับหลุดขำออกมาเพียงครู่ก่อนท