ตอนที่ 1 บทนำ

ผับ Storm Night

ชายวัยกลางคนกำลังโดนเหล่าชายฉกรรจ์ชุดดำรุมกระทืบซ้อมจนกระอักเลือดนอนกองจมกองเลือดอยู่บนพื้นห้อง ใบหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บ

“เอามันออกไป!”ชายหนุ่มเจ้าของผับที่ยืนหันหลังให้กับเหล่าชายหนุ่มชุดดำพูดออกคำสั่งเสียงแข็ง

“ครับ”หัวหน้าชายชุดดำขานรับคำของเจ้านาย พร้อมกับโค้งตัวลาและส่งสัญญาณให้กับลูกน้องที่เหลือของเขาพามันออกไป

สายฟ้าชายหนุ่มหน้าตาดีใบหน้าหล่อเหลาก็ได้เดินสวนเข้ามาเจอเข้าพอดี เขาจึงได้ออกปากถามไปยังชายผู้เป็นเจ้าของคำสั่งที่ยืนหันหลังยกดื่มแก้วเหล้าในมืออยู่

“อะไรกันว่ะพี่ ไอ้นี่คือ?”

เขาที่โดนถามจึงได้หันหลังกลับมาแล้วมองดูไปยังสายฟ้าและเริ่มพูดแถลงว่าคนเมื่อกี้มันเป็นใครกัน

“ลูกหนี้กูเอง มันติดหนี้กูอยู่ 5ล้าน”

“อืม แล้วช่วงนี้เป็นไง เห็นเงียบๆไปกูเลยแวะเข้ามาดู พ่อเป็นห่วงมึงไอ้พายุ”สายฟ้าเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วพูดถามผู้เป็นพี่ออกไปด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงหลังๆพี่ชายของเขาเงียบหายไป

“หึ! ช่วงนี้งานเยอะก็เลยไม่ค่อยได้เข้าไปบ้าน”

เจ้าของผับที่นี่ก็คือ พายุ เขาเป็นลูกชายคนโตของบ้าน จิรกุลชัย มีน้องชาย1คนนั่นก็คือสายฟ้า (จากเรื่องสัญญารักมัดใจเธอ)

เขากับน้องชายอายุห่างกัน 3ปี พวกเขาถูกเลี้ยงดูมาแบบเด็กผู้ชายแมนๆจึงทำให้ทั้งสองรักและสนิทกันเป็นอย่างมาก

“อาทิตย์นี้มึงไปไหนมั้ย? แม่อยากให้พวกเราไปกินข้าวที่บ้าน”สายฟ้าที่พอรู้ถึงสาเหตุแล้วว่าทำไมพี่ชายของเขาถึงได้เงียบหายไปก็พยักหน้ารับรู้และถามและยังบอกเขาไปอีกว่าแม่ต้องการให้พวกเขานั้นเขาไปกินข้าวที่บ้าน

“เดี๋ยวกูดูก่อนก็แล้วกัน แล้วนี่มึงมาหากูแค่นี้?”พายุเจ้าของผับเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานของเขาและเอ่ยพูดบอกน้องชายตนเองกลับไป

สายฟ้าที่มาหาพี่ชายตนเองด้วยความเป็นห่วงแล้วก็ยังมีเรื่องที่จะพูดถามเขาอีกหนึ่งเรื่องอยู่เหมือนกัน เขาจึงได้เริ่มพูดมันออกมาและจ้องมองไปยังพี่ชายตนเองที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

“มีเรื่องคุยนิดหน่อย มึงจำไอ้แม็คได้มั้ย?”

“ไอ้แม็คที่ติดหนี้พนันบ่อนกูอ่ะนะ ทำไมว่ะ?”เขาลองนึกอยู่สักพักจนเมื่อคิดออกก็เอ่ยถามน้องชายอีกครั้งว่าเพราะอะไรถึงได้ถามหามัน

“กูจะใช้หนี้แทนมัน!!”สายฟ้าจึงได้เริ่มพูดความต้องการของตนเองออกมาอย่างตรงไปตรงมากับพี่ชาย

“มึงเล่ามาเลยดีกว่าว่าเพราะอะไร”พายุรู้ว่าน้องชายต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอนจึงได้เอ่ยปากถามและบอกให้เขานั้นเล่ามาเลยดีกว่า สายฟ้าจึงได้เริ่มพูดอธิบายความต้องการของเขาให้พี่ชายได้ฟังทั้งหมด

พอได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของน้องชายตนเองก็ถึงกับหลุดขำออกมา เขารู้นิสัยของน้องชายเป็นอย่างดีว่าถ้าต้องการหรือล็อคเป้าหมายอะไรแล้ว ของสิ่งนั้นจะไม่สามารถหลุดหรือหายไปจากเขาได้ทั้งนั้น

“หึ! คงจะถูกใจมึงมากเลยสินะ ถึงได้ยอมควักตังค์จ่ายหนี้แทนให้ก่อน”

สายฟ้าลอบยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าของยัยคุณหนูอลิสที่ชอบทำหน้ายู่และชอบหลบหน้าหลบตาเขาแต่ถ้าเขาจะเอาซะอย่างเธอก็ไม่มีทางปฏิเสธเขาได้ เขาเปลี่ยนเรื่องคุยกับพี่ชายตนเองทันทีพาเข้าเรื่องของพี่ชายเฉย

“แล้วมึงล่ะเมื่อไหร่จะมีแฟนสักที นี่พ่อบ่นแล้วนะว่าอยากอุ้มหลาน”

“ข้ามไปรอลูกของมึงได้เลย”พายุจึงรีบบอกออกมาเลยว่าไม่มีทางและอย่ามารอเขาเลยให้ข้ามไปรอน้องชายอย่างสายฟ้าซะจะยังดีซะกว่า

สายฟ้าถึงกับส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยินในคำตอบของพี่ชายที่บอกว่าข้ามมารอลูกของตนได้เลย

“มึงนี่นะ เมื่อไรจะเจอคนที่ใช่กับเขาสักที กูยังไม่เคยเห็นมึงเข้าใกล้หรือคบกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย”

“พวกผู้หญิงวุ่นวาย กูไม่ชอบ ขออยู่คนเดียวดีกว่า”

“แล้วกูจะคอยดูว่ามึงจะอยู่คนเดียวไปได้อีกนานแค่ไหน กูกลับก่อนแล้วกัน ไปหาเมียกูก่อน”เมื่อพูดจบสายฟ้าก็ลุกขึ้นยืน ยกมือโบกลาพี่ชายพร้อมกับเดินออกไป

“เมีย เต็มปากเต็มคำเลยนะมึง..ไอ้สายฟ้า”เมื่อเห็นน้องชายพูดเมียออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำเขาจึงรีบพูดตะโกนตามหลังไปติดๆ

ครืด ~ เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นระงม

พายุหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็กดรับสาย“อืม ว่าไง”

“กูอยู่ที่ร้าน อยากจะเข้าก็เข้ามาได้เลยแล้วไอ้นีโอกับไอ้ขุนพลล่ะ?”

“อือ ตามนั้น กูทำงานก่อน”

สวัสดีครับ ผมพายุ พชรวิชญ์ จิรกุลชัย เป็นเจ้าของกิจการที่นี่ ปีที่ผมก็เข้าอายุ 25ปีแล้ว ครอบครัวของเราเปิดกิจการแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่รุ่นพ่อ พอผมเรียนจบแล้วอยู่ว่างๆพ่อจึงได้มอบหมายให้ผมได้เข้ามารับหน้าที่บริหารงานต่อจากเขา ผมน่ะเรียนจบบริหารมาก็จากมหาลัยCHนั่นแหละ

ผมมีเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมาอยู่สามคน นั่นก็คือ ไอ้เจมส์ ไอ้ขุนพล และคนสุดท้ายไอ้นีโอ พวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจนถึงมหาลัย และที่โทรเข้ามาเมื่อกี้ก็คือไอ้เจมส์ ที่โทรมาบอกว่าพวกมันทั้งสามกำลังจะเข้ามานั่งกินนั่งเล่นกันที่ร้านของผม

ตอนมหาลัยผมก็ถือว่าเป็นหนุ่มฮอตอยู่พอสมควรมีพวกผู้หญิงเข้ามาหาผมอยู่เรื่อย แต่ผมไม่สนใจใครสักคน ผมมองว่าผู้หญิงพวกนี้ดูน่ารำคาญและต่อไปอาจทำให้วุ่นวายไม่มีที่สิ้นสุด จึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวซะยังจะดีกว่า เอาจริงนะตั้งแต่เล็กยันโตผมยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนและต่อไปก็คงจะไม่มีเลยล่ะมั้ง

แต่ถ้าถามว่าไม่มีแฟนแล้วมีอารมณ์พวกนั้นมั้ย มันก็มีนั่นแหละครับ ผมก็ใช้นิ้วมือทั้งห้าของผมจัดการมันก็จบแล้วไม่ต้องมายุ่งยากกับใครด้วย