LOGINShare
บทที่ 536
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 537
เมื่อจิเหยียนโจวตัดสินใจเสร็จ ก็ติดต่อหาคุณวิลสันเพื่อเตรียมเครื่องบินส่วนตัวทันทีจากนั้นสั่งให้คนลบร่องรอยเส้นทาง และออกจากประเทศอังกฤษไปอย่างเงียบๆเมื่อพวกเขาทั้งหมดแลนด์ดิ้งลงนอร์เวย์ ก็เป็นเวลาหลังเที่ยงคืนแล้วคนรับใช้แบกซูหว่าน เดินลงมาจากเครื่องบินส่วนตัว แผ่นหลังดูบอบบางมากเมื่ออยู่ท่ามกลางลมหนาวซบเซาจิเหยียนโจวเดินอยู่ด้านหลัง มองแวบนึง จากนั้นกางเสื้อโค้ทที่พาดแขนอยู่ คลุมลงบนตัวซูหว่าน...การกระทำเล็กๆน้อยๆ อยู่ในสายตาของจอร์จ ทำเอาจอร์จสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย ทว่าไม่ได้พูดอะไร อุ้มเด็กก้มหัวเดินอยู่ด้านหลังอากาศที่นอร์เวย์หนาวมาก อุณหภูมิติดลบ ลงจากเครื่องบินจนเดินออกจากสนามบิน ภายในเวลาไม่กี่สิบนาที ซูหว่านก็แข็งจนสั่นคนขับรถในวิลล่าที่นอร์เวย์ มารับพวกเขาขึ้นรถ จากนั้นเปิดแอร์ร้อนจนสุด แต่ก็ยังไม่คลายความเหน็บหนาวในร่างกายของซูหว่าน...จิเหยียนโจวเห็นเธอนอนขดตัว สองมือกอดอกอยู่ที่เบาะหลัง แต่ไม่ยอมห่มเสื้อโค้ทของเขา แววตาก็ดำมืดลงเขาหยิบเสื้อโค้ทขึ้นมาอีกครั้งแล้วบังคับห่อร่างกายเธอไว้ ซูหว่านไม่ได้ปฏิเสธในทันที แต่รอให้เขากลับไปนั่งที่ของตัวเอง ถึงได้ปัดเสื้
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 538
คนบนรถเงียบ มาจนถึงวิลล่าที่นอร์เวย์ของจิเหยียนโจว สถานที่ที่ถูกตัดขาด และห่างไกล จนไม่มีแม้แต่สัญญาณจิเหยียนโจวสั่งให้คนรับใช้แยกกันแบกซูหว่านกับเด็กน้อยเข้าห้อง จากนั้นหยิบบุหรี่ออกมาซองนึง โยนให้จอร์จ ทั้งสองคนสวมเสื้อ เดินออกจากวิลล่าจิเหยียนโจวกัดบุหรี่ จุดไฟแช็ก แล้วจุดไฟให้จอร์จก่อน แล้วค่อยจุดให้ตัวเอง ทั้งสองคนสูบและพ่นควันออกมา โดยที่ไม่พูดอะไรจอร์จอาศัยแสงสลัวและอากาศที่หนาวเหน็บของนอร์เวย์ มองไปยังจิเหยียนโจวที่ยืนย้อนแสงอยู่ "นายวางแผนจะทำยังไง?"จิเหยียนโจวเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ "ทำยังไงอะไร?"จอร์จสอดมือที่หนาวจนแข็งเข้ากระเป๋าเสื้อโค้ท "นายแย่งลูกของชูยีมา แล้วก็ชิงตัวคุณซูมาอีก ตั้งใจจะอยู่แบบนี้ไปทั้งชีวิต?"จิเหยียนโจวสูงบุหรี่ทีนึง แล้วถามกลับจอร์จ "ไม่ได้หรอ?"จอร์จได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจหนัก "จิ นายจะอยู่กับพวกเธอทั้งชีวิตในนามอะไร?"ลูกของชูยี มีพ่อเป็นของตัวเอง คุณซูก็มีคนที่ตัวเองรัก พวกเธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับจิเหยียนโจวจิเหยียนโจวกระตุกผุยผงบุหรี่ พูดด้วยความไม่แคร์ "ไม่มีนาม แล้วจะใช้ชีวิตไม่ได้หรือไง?"จอร์จขมวดคิ้ว "จิ คนตั้งมากมายกำลังตาม
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 539
ซูหว่านยังคงไม่อยากพูด จอร์จก็ไม่ได้บังคับเธอ เพียงแต่ในวันต่อๆมา ก็อุ้มกั่วกัวมาเยี่ยมเธอดังปกติในช่วงเช้า กั่วกัวจะเกาะอยู่หน้าเตียงของซูหว่าน ใช้นิ้วมือจ้ำม้ำจิ้มหน้าของเธอเล่น"คุณ เหมือนตุ๊กตาที่ปะปี๊ซื้อให้หนูเลย เค้าหน้าตาน่ารักเหมือนคุณน้า แล้วก็พูดไม่ได้..."ก็ไม่รู้ว่าจอร์จพูดกล่อมกั่วกัวจนเชื่อได้ยังไง นอกจากที่เจอกันครั้งแรก แล้วเรียกเธอว่าหม่ามี๊ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเรียกเธอคุณน้าคำว่าคุณน้าที่เรียกขานไม่หยุด ทำเอาหัวใจของซูหว่านรู้สึกอบอุ่น ตกกลางคืนถึงเวลานอน ก็ยังอดกอดร่างเล็กจ้อยของกั่วกัวอย่างไม่รู้ตัวก็เหมือนกับท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยฝุ่นควัน ทันใดนั้นก็เจอเรือน้อยๆลำนึง ขณะที่พาเธอออกไปท่องโลกนั้น ทำให้เธอเห็นวิวทิวทัศน์ที่สดใสซูหว่านก้มหน้าลงมองเด็กน้อยในอ้อมกอด อยากดูว่าเธอหน้าตายังไงแต่พบว่าดวงตาของเธอมองไม่เห็น อารมณ์ที่นึกเสียดายก็ทะลักเข้ามาในหัวใจอีกครั้ง...ถ้าตายไปแล้วจะกลับมามองเห็นอีกไหม?ถ้าไม่ งั้นแม้กระทั่งตายไปแล้วเธอก็จะไม่เห็นว่าจี้ซือหานเป็นยังไงใช่ไหม...ซูหว่านกอดกั่วกัว ดวงตาที่ว่างเปล่าเปิดออก มองไปยังสถานที่ที่นึงไกลๆ...ซ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 540
ณ เมืองเอ โรงพยาบาลของอลันนับตั้งแต่ระยะเวลาที่จี้ซือหานไม่ได้สติ ก็ผ่านไปสองเดือนแล้วชายหนุ่มเป็นเตียงคนไข้ ใบหน้าที่งามสง่าราวหมอก ผิวขาวสว่างใส ดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิท เห็นก็แต่แพขนตาหนาดำเขานอนอยู่บนเตียงสีขาวเงียบๆ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอด ราวกับไปจากโลกอันวุ่นวายนี้ไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ก็เป็นแค่กายหยาบจี้เหลียงชวนรับคอตตอนบัดที่ซูชิงส่งมาให้ จุ่มน้ำอุ่น แล้วซับริมฝีปากแห้งกร้านแทนชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงคนไข้หลังจากซับเสร็จ ก็เอาผ้าขนหนูสะอาดมาเช็ดหน้าผากให้ชายหนุ่ม พร้อมกับถามหัวหน้าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลัง "ยังหาไม่เจอหรอ?"หัวหน้าบอดี้การ์ดก้มศีรษะลงครึ่งนึง สีหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ "ขอโทษครับ ฝั่งที่อยู่อังกฤษก็ยังหาไม่พบครับ..."จี้เหลียงชวนได้ยินดังนั้น ก็กำผ้าขนหนูในมือแน่น หันไป แล้วโยนใส่หัวของหัวหน้าบอดี้การ์ด "พวกขยะ แค่คนๆเดียวก็ยังหาไม่เจอ!"หัวหน้าบอดี้การ์ดไม่กล้าแม้แต่ขยับ ปล่อยให้จี้เหลียงชวนระบายความโกรธ "สามเดือนที่แล้ว เครื่องบินส่วนตัวลำนั้นที่บินไปอังกฤษ มีคนเห็นเธอขึ้นไปแน่ๆ ทำไมถึงหาไม่เจอ?!"จี้เหลียงชวนเดือดจนหน้าเขียวไปหมด ชี้หน้าหัวหน้า
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 541
หลังจากที่ซูชิงดึงสติกลับมาจากความตกใจได้ เขาก็รีบสาวเท้าตรงไปยังเตียงผู้ป่วยอย่างกระตือรือร้น พลันจ้องมองดวงตาของจี้ซือหานขนตาที่เรียงเป็นแพหนาสั่นไหวไปมาให้ความรู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้อยู่กับใครบางคนในฝัน...จี้ซือหานพยายามจะลืมตาขึ้นมา ทว่าแม้เขาจะพยายามเท่าไรมันก็ไม่ยอมลืมเสียที...เขากำลังติดอยู่ในห้วงแห่งความฝันอันสวยงาม ในฝันซูหว่านกำลังโอบกอดลูกของพวกเขาพร้อมกับชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขจี้ซือหานจมอยู่ในความฝันโดยไม่อยากจะจากไป ทว่าวันหนึ่งกลับมีซูหว่านอีกร่างที่ดูไร้ชีวิตชีวายื่นมือออกมาหาเขาซูชิงที่คอยเฝ้ามองซือหานตลอดทั้งคืนเอามือลูบท้องของตัวเองเบาๆ เธอร้องไห้พร้อมกล่าว "ซือหานฉันคิดถึงคุณจังเลย เมื่อไรคุณจะมารับฉันล่ะ"จี้ซือหานหันกลับไปมองซูหว่านที่กำลังอุ้มลูกพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ตน ขณะเดียวกันเขาก็หันกลับมามองซูหว่านอีกคนที่ยืนร้องไห้จนตาบวมอยู่ในกลุ่มหมอกเขาแยกไม่ออกว่าใครคือซูหว่านตัวจริงกันแน่ จึงทำได้แค่เพียงตกอยู่ในสภาวะที่ต้องดิ้นรนสับสนระหว่างความสุขและความเสียใจท้ายที่สุดเขาก็เลือกที่จะเดินไปหาซูหว่านที่แทบจะทำให้ตนปวดใจราวกับเป็นอัมพาต ยิ่งเข้าใกล้เธอ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 542
นี่ประธานจี้กำลังคิดบัญชีแบบทบต้นทบดอกอยู่?พอดีเลยเขากับซูเหยียนเดิมทีก็มีเรื่องบาดหมางกันอยู่แล้ว งั้นก็รวมยอดทั้งของเก่าของใหม่รวมกันเลยเป็นไง?ซูชิงที่เต็มไปด้วยพลังบวกตอบรับจี้ซือหาน "ไม่ต้องห่วงครับ ให้เป็นหน้าที่ผมเถอะ"เมื่อทำการมอบหมายภารกิจสำเร็จ จี้ซือหานก็พยายามจะดันตัวเองขึ้นมา แต่เขากลับพบว่านอกจากนิ้วมือที่ขยับไปมาได้แล้วนั้นทั่วทั้งร่างกายเขาก็ไม่สามารถขยับได้เลยนิ้วมือถูกเขาบิดทีละนิ้วเป็นการรวบรวมพลังทั้งหมด จี้ซือหานรวมแรงไปที่ฝ่ามือหวังว่ามันจะช่วยดันตัวเขาขึ้นมาได้ แต่มันก็ไร้ประโยชน์รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายพยายามจะลุกขึ้นมา แต่เมื่อเห็นว่าใบหน้าวิจิตรดุจประติมากรรมชั้นยอดนั้นปรากฎเหงื่อพราย ซูชิงจึงรีบเข้าไปห้ามปราม"ประธานจี้คุณเพิ่งจะฟื้นหลังจากหมดสติไปนาน อย่าเพิ่งขยับอะไรมากเลยครับ ผมว่าคุณควรฟื้นฟูร่างกายก่อนสักพักแล้วก็ทำกายภาพบำบัด...."จี้ซือหานลองใช้แรงยกตัวเองขึ้นมารอบแล้วรอบเล่า เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ผลเขาก็จนปัญญายอมยกธงขาว...เขาขมวดคิ้วลงอย่างห่อเหี่ยวใจพลันนึกขึ้นมาได้ว่าหว่านหว่านเองก็เคยหมดสติไปนานเช่นเดียวกันก่อนหน้านี้เขาไม่เคยรับรู้ได้ถึ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 543
จี้ซือหานพอลืมตาตื่นก็เป็นวันที่สองแล้ว พอมองไปภายในห้องพักฟื้นก็เห็นคนตระกูลจี้ยืนอยู่เต็ม คิ้วคมกริบและแววตาอันพร่างพราวก็ย้อมฉาบไปด้วยการหมดความอดทนตระกูลจี้รู้ว่าเขาเป็นคนชอบความเงียบสงบ เลยไม่ได้โหวกเหวกโวยวาย ได้แต่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ แต่เพราะมันเงียบเกินไป เลยเหมือนกับการประชุมของสมาชิกครอบครัวตรงหัวเตียงมีชายอายุวัย 75 ปี สวมชุดสูทรรองเท้าหนัง ผมขาวไปทั้งหัว หน้าตาก็ยังดูอ่อนเยาว์และกระฉับกระเฉง ลำตัวตั้งตรงเหมือนกับพู่กัน ดวงตาร้อนผ่าวไปด้วยน้ำตา เขามองดูใบหน้าอันซูบเซียวและซีดขาวของจี้ซือหานเขาถือไม้เท้าไว้และกล่าวด้วย้สียงทุ้มต่ำ "ซือหาน เจ้าคงลำบากเลยสินะ"เสียงของคนวัยชราแฝงไปด้วยความรู้สึกของคนอายุที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน แต่กลับยังคงแข็งแกร่งและมีพลังผนวกกับบรรยากาศรอบตัวราวกับจะกลืนภูเขากลืนแม่น้ำที่แผ่ซ่านออกมา พอรวมกับเสียงนั้น ก็ทำให้คนรู้สึกถึงพลังพลานุภาพของความกดดันความรู้สึกดดันนั้นเป็นของคนตระกูลจี้ที่มีมาแต่กำเนิด นั่นคือบรรยากาศของคนอันทรงพลังที่ของคนที่อยู่ในตําแหน่งสูงมานาน ไม่มีใครอาจจะสามารถเทียบได้ง่ายนักจี้ซือหานก้มหน้าและพรุบสายตาลง เขาได้แต
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 544
นอร์เวย์ อาทิตย์ขึ้นในเช้าวันนี้ได้สาดแสงส่องผ่านหน้าต่างของคฤหาสน์กระทบเข้ามาในห้องที่ก่อขึ้นด้วยอิฐแดงภายใต้แสงอาทิตย์ แผ่นหลังของเธอไปคลุมไปด้วยผมหยิกหนา รูปร่างเพรียวบาง พอมองจากไกลๆ ก็ให้ความรู้สึกราวกับเหมือนเป็นภาพวาดจากสีน้ำมันซูหว่านกอดกั่วกัวเอาไว้และคลำหาขนมปังในจานพร้อมกับใช้มือที่สวมถุงมือเอาไว้ค่อยๆ ฉีกขนมปังออก จากนั้นก็ค่อยป้อนเข้าปากของเด็กผู้หญิงตัวเล็กกั่วกัวอ้าปากด้วยแก้มตุ้ยนุ้ยของเธอ เธอชะเง้อคอกินขนมปังโทสต์ที่น้าสาวยื่นมาให้ หลังจากเคี้ยวขนมปังโทสต์นุ่มๆ นั้นแล้วก็เงยหน้าจึ้นหันไปมองคนฝั่งตรงข้ามจิเหยียนโจวค่อยๆ ยุรยาตรเอามีดหั่นเสต็คเนื้อ หลังจากหั่นออกมาได้เป็นชิ้นก็ตักขึ้นมาชิ้นหนึ่งและป้อนมาไว้ตรงปากของซูหว่าน"ชูยี อ้าปาก"ภายในศีรษะเล็กๆ ของกั่วกัวกลับเต็มไปด้วยความสงสัย ลุงจอร์จบอกว่าแม่ของเขาชื่อว่าชูยี น้าสาวชื่อว่าชูนวลแต่ว่าช่วงที่ผ่านมานี้ ลุงแปลกๆ คนนี้เรียกน้าสาวว่าชูยี ทำให้กั่วกัวแยกไม่ออกระหว่างน้าสาวกับชูยีกั่วกัวไม่เข้าใจและไม่กล้าถาม กลัวว่าลุงแปลกๆ คนนี้จะดูเธอ เลยจึงได้แต่ก้มศีรษะเล็กๆ และทานอาหารเช้าอย่างเงียบๆซูหว่านพอถูกช
Latest chapter
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 715
ช่างเสื้อหยิบชุดเจ้าสาวชุดนั้นลงมา เมื่อสัมผัสโดนเนื้อผ้าและเพชรที่ประดับอยู่ด้านบน ก็อึ้งไปชุดแต่งงานชุดนี้เต็มไปด้วยผ้ากอซสีอ่อนหลายชั้น ประดับด้วยดอกกุหลาบและเพชรที่ทอจากผ้าซาตินเนื้อนุ่ม ตัวชุดเป็นสีขาวคริสตัลเรียบง่ายและวิจิตรงดงามด้วยเพชรที่ถูกเย็บเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ส่องประกายด้วยเสน่ห์อันงดงามและสง่างามจนน่าทึ่งถ้าดูไม่ผิด หากอ่านไม่ผิด นี่คือชุดแต่งงานเพียงชุดเดียวในโลกที่ถูกออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ชุดแต่งงานชื่อดังระดับโลกหลายปีก่อน ชุดเจ้าสาวชุดนี้ถูกเก็บเอาไว้ในห้องนิทรรศการที่ต่างประเทศ แต่ต่อมาได้ยินว่าถูกคนซื้อไปในราคาสูงลิ่วคิดไม่ถึงว่าคนที่ซื้อชุดเจ้าสาวไป จะเป็นท่านประธานของกลุ่มบริษัทจี้ ถ้าไม่ได้รักอีกฝ่ายจริง จะยอมจ่ายหนักขนาดนี้ได้ยังไง?ที่สำคัญอีกชุดนึงที่อยู่ในตู้ ราคาก็ไม่ธรรมดา ดูก็รู้ว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ด เดาว่าก็น่าจะมีแค่ชุดเดียว ไม่ซ้ำใคร"คุณนายจี้ ท่าทางคุณผู้ชายจะรักคุณมากเลยนะคะ..."ซูหว่านได้ยินคำพูดของช่างเสื้อ ก็พยักหน้าอย่างไม่ปิดบังผู้ชายคนนั้นรักเธอมาก รักจนยอมมอบทุกอย่างให้กับเธอ รักจนยอมตายไปพร้อมกับเธอเธอคิดว่าชีวิตที่เหลืออยู่หล
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 714
ซูหว่านพยักหน้าด้วยความเข้าใจ "ก็ได้ค่ะ ฉันเอาตามที่คุณพูด ตอนนี้ถ้าคุณไม่ขึ้นเครื่องบิน ก็ต้องขึ้นรถพยาบาลก่อน..."ถ้ายังไม่ห้ามเลือดอีก เขาจะทนไม่ไหวเอา จี้ซือหานเห็นว่าเธอเป็นห่วงเขา ถึงได้จับมือเธอขึ้นเครื่องบินอย่างว่าง่ายคืนนี้ ซูหว่านเฝ้าอยู่ข้างกายจี้ซือหาน รอหมอห้ามเลือด เย็บแผล เปลี่ยนยาให้เขาเสร็จ เธอถึงได้โล่งใจเมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มสาง ซูหว่านก็รู้สึกว่าไม่น่าจะจัดงานแต่งได้ จึงเอ่ยข้อเสนอกับเขา "หรือเลื่อนออกไปวันนึงไหม"ชายหนุ่มที่ถือผ้าขนหนูช่วยเช็ดผมให้เธอ พูดด้วยความแน่วแน่ "ไม่ได้ ยังไงวันนี้ก็ต้องจัดงานแต่ง!"ซูหว่านที่เพิ่งแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ อุงไอน้ำร้อนๆในมือ หันกลับไปมองเขา "แต่แผลของคุณ..."จี้ซือหานพูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น "ต่อให้แผลจะใหญ่กว่านี้ ก็ไม่สำคัญเท่ากับการจัดงานแต่ง"ซูหว่านยังอยากพูดอะไรอีก แต่จี้ซือหานหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผมให้เธอจากนั้น ขับรถไปส่งเธอที่วิลล่าของซานซานด้วยตัวเอง โดยไม่สนคำทัดท้านของเธอ"สิบเอ็ดโมง ฉันจะพาคนของตระกูลจี้ มารับเธอ"กำหนดการณ์เดิมคือสิบโมง แต่กลัวว่าเธอจะเหนื่อยเกินไป อยากให้เธอพักผ่อนกว่านี้อีกหน่อย ชาย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 713
จี้ซือหานกอดเธอ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเธอ หัวใจที่เจ็บปวดจนชา ก็ค่อยๆสงบลงเขาคลายซูหว่านออก เห็นร่างกายของเธอเปียกปอนไปทั้งตัว ทั้งยังสั่นระริกด้วยความหนาวเหน็บ หัวใจก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอีก"คนที่ควรพูดขอโทษคือฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้""คุณพูดอะไรโง่ๆ เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันสิ"ซูหว่านพูดจบ ก้มหน้าลงมองมือตัวเองแวบนึง เมื่อเห็นเลือดที่เลอะเต็มมือ ใบหน้าก็ซีดไปทันที"แผลที่หลังของคุณฉีกแล้ว รีบขึ้นรถพยาบาลเถอะ..."เมื่อกี้เธอนึกว่าเป็นน้ำทะเล ไม่คิดว่าทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเลือด แผลที่หลังจะต้องฉีกออกแล้วแน่ๆ!ซูหว่านควงแขนของเขาได้ ก็เตรียมจะเดินไปยังทิศทางของรถพยาบาล ทว่าจี้ซือหานกลับดึงเธอกลับมา"หว่านหว่าน แผลแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก"เขาพูดจบ ก็มองเจียงโม่ที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลแวบนึง"จับตัวเธอ แล้วค่อยแจ้งคุณเจียง ให้เขามาไถ่ตัวด้วยตัวเอง ไม่งั้นก็ปลดชีวิตเธอซะ!"คำพูดนั้นเขาพูดกับซูชิง ซูชิงรีบรับคำสั่งทันที "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!"เจียงโม่ที่คาดเดาได้ตั้งแต่แรกว่าคุณเย่ไม่มีทางปล่อยเธอ เห็นซ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 712
ซูหว่านครุ่นคิด ก่อนจะถามเขา "คุณแซ่ชู งั้นคุณรู้จัก..."ชูยีไหม?ยังไม่ทันจะได้เอ่ยคำนี้ออกไป ก็ถูกชูจิ่นเหยียนตัดบท "ผมจะส่งคุณกลับไป"ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็กลืนคำพูดลงไป ขมวดคิ้วมองเขา "ลำบากแทบตายกว่าฉันจะหนีออกมาได้ จะส่งกลับไปทำไม?"ชูจิ่นเหยียนกรอกตาใส่เธออย่างหมดคำพูด "ผมหมายความว่า จะส่งคุณกลับบ้าน..."ซูหว่านจึงได้พยักหน้า ลุกขึ้นจากหาดทราย เธอต้องรีบกลับไปบอกจี้ซือหาน...ว่าเธอหนีออกมาแล้ว เธอปลอดภัย เธอไม่ได้กลายเป็นภาระของเขา และเขาก็ไม่ต้องถูกแบล็กเมล์อีกหลังจากที่เธอขึ้นฝั่งมากับชูจิ่นเหยียน ก็เห็นรถพยาบาลคันแล้วคันเล่าขับตรงไปยังบีชคลับอย่างรวดเร็วฝีเท้าของเธอชะงัก ช้อนสายตามองไปยังชายหาดที่อยู่ห่างไกล มองเห็นร่างมนุษย์ไม่ชัด เห็นแต่เรือลำเล็กลำใหญ่แล่นลงทะเลทีละลำซูหว่านทอดสายตาลงต่ำครุ่นคิดอยู่สักครู่ เอาแต่รู้สึกว่าเจียงโม่ไม่น่าจะส่งคนจำนวนมากขนาดนั้นมาตามหาและช่วยชีวิตเธอ หรือว่าจี้ซือหานมาแล้ว?ถ้าจี้ซือหานมาถึงแล้ว รู้ว่าเธอกระโดดลงทะเล เกรงว่าจะทำให้เขาตกใจมาก เพราะคิดมาถึงตรงนี้ซูหว่านก็เปลี่ยนความคิด"เราไปดูตรงนู้นหน่อยเถอะ?"ไปดูแปบนึง ถ้าจี้
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 711
ซูหว่านที่พยายามหนีถึงสามครั้งแต่ก็ถูกจับกลับมาได้ทุกครั้ง หันกลับมามองเจียงโม่ที่เดินตามหลังเป็นระยะๆเธอเห็นเอาแต่รับโทรศัพท์ตลอดเวลา ราวกับกำลังปรึกษาเรื่องอะไรอยู่ เพราะระยะค่อนข้างห่าง จึงได้ยินไม่ชัด แต่บางครั้งก็จะได้ยินแค่ชื่อของจี้ซือหานเธอไม่รู้ว่าจี้ซือหานรับปากหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง รู้แค่ว่าตัวเองจะกลายเป็นภาระของจี้ซือหานไม่ได้เธอมองไปยังผืนน้ำทะเลที่สาดเป็นคลื่นดุเดือด หลังจากมองอยู่หลายอึดใจ ก็กระโดดเข้าไปในทะเลโดยไม่ลังเล...เธอเคยพูดว่าถ้าหากมีใครเอาตัวเธอเพื่อไปข่มขู่จี้ซือหาน ถ้างั้นเธอก็จะไม่ยอมกลายเป็นตัวถ่วงของเขาเด็ดขาดเจียงโม่ที่กำลังเกลี้ยกล่อมพ่อบุญธรรมว่าอย่าแบล็กเมลล์จี้ซือหานอีก ได้เห็นภาพช็อตนั้น ก็ตกใจจนหน้าซีดในทันที"ซูหว่าน!"เธอกรีดร้องออกมาทีนึง โยนโทรศัพท์แล้วพุ่งลงไปในทะเลเพื่อช่วยชีวิต ทว่าถูกร่างใครบางคนพุ่งตัดหน้าเข้ามาก่อน...เสียงกระโดดลงทะเลดัง "ตู้ม" ของชูจิ่นเหยียน ว่ายเข้าไปหาร่างเล็กบางที่พุ่งเข้าไปในคลื่นทะเลด้วยความแข็งขันเจียงโม่ที่อยู่บนชายหาด ตอนแรกยังพอจะเห็นร่างของทั้งสองคนลอยอยู่เหนือผิวน
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 710
ฝีเท้าของซูหว่านชะงักไปทันทีเธออยากจะหันกลับไปโต้ตอบเขาสักสองสามประโยค แต่ก็กลัวจะเสียเวลา จึงไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แต่ผลักประตูห้องน้ำหญิงด้วยความรวดเร็วหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็เดินสำรวจห้องน้ำรอบนึง เมื่อเห็นว่าด้านข้างมีหน้าต่างบานเล็ก ก็รีบเดินเข้าไปแล้วเปิดออกข้างนอกเป็นถนนหลวง แค่ปีนออกจากตรงนี้ไป ก็จะสามารถเดินไปถึงถนนหลวงได้ และโอกาสที่จะหนีรอดก็สูงมากทีเดียวเธอเองก็ขี้เกียจมานั่งคิดว่าหลังจากเดินไปถนนหลวงแล้วจะกลับไปยังไง จึงพับแขนเสื้อขึ้น แล้วปีนไปยังขอบหน้าต่างสูงชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนถนนหลวง เขางอขาข้างหนึ่งขึ้น มือข้างหนึ่งทาบบนเข่า กำลังสูบบุหรี่ไปพร้อมกับที่มองดูเธอปีนออกไปนอกหน้าต่างพิลึกคน!ถ้าอยากจะออก ก็เดินผ่านคลับ ออกจากมาประตูหลัก หรือไม่ก็ข้ามชายหาดมาก็ได้แล้ว ทำไมต้องปีนหน้าต่าง?"นี่!"เขาแหกปากคำนึง ทำเอาซูหว่านตกใจจนตกลงมาจากบนขอบหน้าต่าง...ซูหว่านล้มลงอย่างแรง เธอหน้าบูดบึ้งเนื่องจากความเจ็บปวด โชคดีที่ด้านล่างเต็มไปด้วยทราย ไม่อย่างนั้นคงได้กระดูกหักเธอตะเกียกตะกายขึ้นมาจากพื้น จ้องผู้ชายที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนถนนหลวงตาเขม็ง "นายเป็นโรคหรือไง
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 709
เจียงโม่ไม่หลงกล ซูหว่านจึงใช้เล่นแง่ในทางความรู้สึกแทน"คุณหนูเจียง คุณก็รู้ว่าคนที่จี้ซือหานแคร์ มีแต่ฉันมาโดยตลอด""คุณกักตัวเพื่อนของฉันไม่ยอมปล่อย ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่ ทำไมต้องให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มารับเคราะห์ด้วยล่ะ?"เจียงโม่จ้องดวงตาใสบริสุทธิ์ของซูหว่านนานอยู่สักพัก จากนั้นก็โบกมือ "ช่างเถอะ แค่คุณอยู่ก็พอแล้วล่ะ"เธอส่งคนไปโทรศัพท์ หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายวางสาย ก็หันมาพยักหน้าให้เธอ แล้วจึงอธิบายให้ซูหว่านฟัง"เพื่อนของคุณไม่รู้ว่าตัวเองถูกลักพาตัว ฉันก็แค่ส่งคนไปก่อกวนพวกเขานิดหน่อย หลังจากที่คุณกลับไป อย่าพูดถึงเรื่องนี้ก็แล้วกัน"สรุปว่าที่ซานซานออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า ที่อลันกับซีอี้ไม่ได้มาที่วิลล่า ไม่ใช่เพราะถูกลักพาตัว แต่ถูกคนของเจียงโม่สร้างสถานการณ์แต่ว่า ฟังจากความหมายของเจียงโม่ ถ้าเธอไม่มาล่ะก็ คตที่สร้างสถานการณ์กลุ่มนั้น จะต้องลงมือกับพวกซานซานเป็นแน่...เพียงแต่เพราะเจียงโม่คำนึงถึงจี้ซือหานหรือเธอ ถึงได้เลือกใช้วิธีนุ่มนวล ไม่งั้นลักพาตัวไปเลยก็จะง่ายกว่า...แต่ไม่ว่าคนที่เจียงโม่คำนึงเป็นใคร หรือไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็ไม่สำคัญทั้งนั้น
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 708
ซูหว่านฟังเข้าใจความหมายที่แฝงในคำพูดของเจียงโม่ ก็ถามเธอว่า "ฉันขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหม?"เจียงโม่อ่านความคิดของเธอออกทันที "คุณซู คิดถึงสถานการณ์ของเพื่อนคุณให้มากหน่อยก็ดีค่ะ"ความหมายอีกอย่างก็คือ มีชีวิตของเพื่อนเธออยู่ในกำมือ ถึงเธอจะใช้ข้ออ้างไปบอกบอดี้การ์ด หรือแหกปากร้องตะโกนก็ไม่มีประโยชน์ซูหว่านครุ่นคิด ปล่อยมือที่ประคองประตูรถมาตลอดลง ไพล่ไว้ด้านหลัง ทำสัญลักษณ์ให้กับบอดี้การ์ดหลังจากที่เธอส่งสัญญาณมือโดยเงียบเชียบเสร็จ ก็เปิดประตูรถ แล้วเข้าไปนั่งข้างในเห็นเธอขึ้นรถมาแต่โดยดี เจียงโม่ก็เขี่ยซิก้าร์ในมือจนมอด จากนั้นสตาร์ทรถ...ตอนที่เธอเหยียบคันเร่ง มองกระจกมองหลังแวบนึง บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นตามมาดังคาดเจียงโม่ดึงสายตากลับ เหยียบคันเร่งจนมิด เลี้ยวผ่านไปไม่กี่โค้งก็สลัดบอดี้การ์ดสำเร็จถึงยังไงก็เป็นถึงระดับหัวหน้าของทีมย่อยในS การที่เจียงโม่สลัดบอดี้การ์ดทิ้งได้ ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากซูหว่านกำเข็มขัดนิรภัยแน่นถึงไม่โดนสะบัดออกจากรถไป ทว่าความรู้สึกพะอืดพะอมในท้องกลับทำให้เธออยากอ้วกเธอกุมหน้าอกที่เต้นระรัว อดกลั้นความรู้สึกสะอิดสะเอียนไว้ มองไปย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 707
นิ้วของเจียงโม่ที่คีบซิการ์ เคาะขี้เถ้าเบาๆ"คุณซู มีใครเค้าพาสามีไปร่วมปาร์ตี้คนโสดกันบ้าง?"การที่เจียงโม่จะปฏิเสธ เป็นสิ่งที่คาดเดาไว้ได้อยู่แล้ว เพียงแต่ทำไมล่ะ?ที่เจียงโม่เชิญเธอไปร่วมงานปาร์ตี้คนโสด ก็เพราะอยากให้เธอสอนว่าจะจีบเจียงเจ๋อยังไงไม่ใช่หรอ?งั้นถ้าเธอจะพาจี้ซือหานไปด้วย ก็ไม่ได้หน่วงต่อการสอนเจียงโม่จีบเจียงเจ๋อไม่ใช่หรอ?เธอคิดว่าบางทีเจียงโม่อาจจะอยากอาศัยปาร์ตี้นี้เพื่อพาตัวเธอไป ส่วนเป้าหมายคืออะไร เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เจียงเจ๋อคุยกับจี้ซือหานหลังจากที่ซูหว่านคิดได้ดังนั้น ก็มองเจียงโม่ด้วยสายตาที่จริงใจ"คุณหนูเจียง ฉันกับจี้ซือหานถูๆไถๆกันมาเกือบสิบปี กว่าจะได้แต่งงานกันไม่ง่ายเลย ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นก่อนวันแต่งงาน""พรุ่งนี้เช้า ฉันแค่อยอยากสวมชุดแต่งงานที่เขาส่งมาให้ แต่งให้เขาด้วยสภาพร่างกายจิตใจที่สมบูรณ์แบบที่สุด หวังว่าพวกคุณจะช่วยให้เราสมหวังด้วย"ตอนที่พูดสิ่งเหล่านี้ เธอเห็นสีหน้าของเจียงโม่ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก็รู้ได้ทันทีว่าเจียงโม่มีจุดประสงค์อย่างแท้จริง จึงยกริมฝีปากยิ้ม"คุณหนูเจียง ถ้าคุณอยากให้ฉันสอนคุณจีบ
