แชร์

บทที่ 50

"คุณจะไปหาประธานเหรอ?"

หนิงหว่านที่สวมชุดทํางานสวยสดใส เห็นซูหว่านรอลิฟต์ก็ไม่เข้ามา ถามด้วยความสงสัย

ซูหว่านกลับมาตั้งสติได้ รีบส่ายหัวลง "ขอโทษนะ ฉันยังมีของที่ลืมเอาไปแล้ว ประธานหนิงพวกคุณขึ้นไปก่อนเถอะ"

เธอพูดจบก็หันไป แม้แต่มองก็ไม่กล้ามองทั้งคู่อีก

หนิงหว่านมองหลังเธอเหมือนหนีไป อดไม่ได้ที่จะเอียงหน้าพูดกับจี้ซือหานว่า "ผู้ช่วยตัวน้อยคนนี้แปลกจริง ๆ พวกเราไม่ใช่สัตว์ร้าย กลัวจนแม้แต่ลิฟต์ก็ไม่กล้านั่งแล้วค่ะ"

จี้ซือหานไม่ได้ตอบ ในดวงตาที่เฉยเมย มองไม่เห็นอารมณ์ใด ๆ อย่างชัดเจน ราวกับว่าไม่สนใจทุกสิ่งรอบตัวเลย

หนิงหว่านเห็นแบบนี้ ยื่นมือเรียวยาวออกมา จับแขนเขา พูดเบา ๆ ว่า "ซือหาน ขอบคุณที่ส่งฉันไปห้องฉุกเฉินในคืนนั้น หลายปีมานี้ฉันอยู่ต่างประเทศ กินอาหารตรงนั้นไม่ชิน เป็นโรคกระเพาะ เอะอะก็กําเริบบ่อย ๆ รบกวนคุณแล้วค่ะ"

วันนั้นพ่อพาตัวเองไปเยี่ยมตระกูลจี้และพูดคุยเกี่ยวกับการหมั้น พอเธอมีความสุข เธอก็ดื่มเหล้าเพิ่มอีกสองสามแก้ว แต่ไม่คิดว่าจะกระตุ้นลําไส้และกระเพาะอาหาร โชคดีที่จี้ซือหานไม่ปฏิเสธตัวเองภายใต้สายตาของทุกคนและพาเธอไปห้องฉุกเฉิน

เธออยากหาโอกาสขอบคุณเขามาตลอด แ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status