บทที่ 303

เมื่อซูหว่านนึกย้อนไปถึงรายละเอียดพวกนี้ จู่ๆ เธอก็รับรู้ได้ถึงความรักของเขา

แต่ว่าสำหรับเธอในตอนนี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันสายไปแล้ว...

เธอพยายามดึงความคิดของตัวเองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน ออกจากไลน์ กำลังคิดจะโทรไปหาซานซาน...

แต่ยังไม่ทันจะได้โทรออกไป จอร์จก็ดันโทรเข้ามาหาเธอซะก่อน "คุณซู คุณไม่ได้กินยาตามเวลาเหรอครับ?"

เมื่อซูหว่านได้ยินเขาถามมาแบบนี้ ก็ถอนหายใจอย่างจนใจ "จอร์จ จิเหยียนโจวกลัวว่าฉันจะหนีก็เลยไม่ให้ให้ยากับฉันน่ะ"

ทางจอร์จที่ได้ยินก็เงียบไปหลายวิ จากนั้นก็กัดฟันพูดอย่างแค้นเคือง "ผมจะไปหาเขา"

ซูหว่านยังอยากจะถามอยู่เลยว่ายาพวกนี้สามารถหาซื้อจากในประเทศได้ไหม แต่จอร์จก็วางโทรศัพท์ไปซะก่อน

เขาเพิ่งจะวางไป ซานซานก็โทรเข้ามาทันที "หว่านหว่าน ทำไมมือถือของเธอถึงปิดตลอดเลย"

เมื่อคืนตอนที่เธอออกมาจากไนท์คลับก็เลยเวลาเที่ยงคืนมาแล้ว พอเห็นสายที่ไม่ได้รับจากหว่านหว่าน ก็รีบโทรกลับไปเลย แต่กลับติดต่อไม่ได้

เธอกลัวว่าหว่านหว่านจะเกิดเรื่อง ก็เลยขับรถไปที่คฤหาสน์ของจิเหยียนโจว คนใช้บอกว่าหว่านหว่านเข้านอนไปแล้ว เธอถึงได้กลับบ้านไปอย่างวางใจ

พอวันนี้ตื่นมาตอนเช้าก็โทรหาเธออ