“นี่นายเคยโดนยิงขู่มาแล้วเหรอ” คาริสาพูดทั้งที่ยังตกใจอยู่เล็กน้อย
“ที่เธอบอกว่าไม่รู้จักฉัน ฉันไม่เชื่อ”
“โอ๊ย!” แดเนียลกระชากแขนคาริสาเดินไปยังรถคันหรู เขากำลังจะเปิดประตูรถออก แต่ยัยตัวแสบก็บ่ายเบี่ยงด้วยการเหยียบเท้าและกระแทกศอกเข้าที่หน้าท้องแกร่ง ยังดีที่เขารู้ทันลูกเล่นของเธอ แดเนียลจึงขยับขาออกแล้วรวบตัวเธอไว้ในวงแขนหนา จากนั้นจึงเปิดประตูรถออกแล้วใช้กำลังดันร่างของคาริสาเข้าไปภายในรถ
คาริสาพยายามต่อต้านเพื่อที่จะออกจากรถของแดเนียลให้ได้ แต่มือหนาก็ดันศีรษะของเธอเข้าไปในรถอีกครั้ง ก่อนจะปิดประตูพร้อมจัดการล็อกรถเอาไว้
เมื่อคาริสาเปิดประตูรถจากอีกฝั่งไม่ออก เธอจึงรีบดันประตูทางฝั่งคนขับแต่ก็ยังช้ากว่าแดเนียลที่เปิดประตูเข้ามานั่งได้ก่อน เขาดันศีรษะคนร่างเล็กไปนั่งที่ตำแหน่งเดิม ก่อนจะปรับเบาะให้เธอนอนลงอย่างนึกสนุก
“อ๊ะส์!” คาริสาตกใจร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ ๆ เบาะที่นั่งมันเอนลงจนเธอต้องนอนราบอย่างเลี่ยงไม่ได้
แดเนียลเอื้อมมือไปดึงที่คาดเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้กับเธอ แล้วปรับเบาะให้เธอนั่งดังเดิม คาริสาถึงกับหายใจเข้าออกอย่างไม่เป็นจังหวะ ตกใจคิดว่าเขาจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับเธอ
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกนะ เพราะฉันขื่นใจผู้หญิงไม่เป็น”
“ให้มันได้อย่างที่พูดเถอะ” คาริสาหันมองที่เบาะหลังด้วยความหวั่นใจ ก็เมื่อวานดันไปเห็นเขาทำกิจกรรมร่วมรักกับผู้หญิงภายในนี้
“มองอย่างกับรู้ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นตรงนั้น” เขาเอ่ยเสียงทะเล้น “แค่เจ็ดคน”
“เจ็ดคนเลยเหรอ” คาริสางึมงำเสียงเบาพลางหันหน้าไปทางอื่น เขากล้าพูดออกมาได้อย่างภาคภูมิใจทีเดียว
“แต่เจ็ดคนนั้นมีอะไรกับฉันแค่ตรงเบาะหลัง ฉันไม่เคยเอาใครตรงเบาะหน้าเลย เธออยากไหมล่ะ ฉันจะให้สิทธิ์นั้นกับเธอเดี๋ยวนี้” แดเนียลพูดขณะที่สวมเข็มขัดนิรภัย เขายกยิ้มแฝงความร้ายกาจ ก่อนจะเร่งเครื่องแล้วกระชากรถออกไปด้วยความเร็ว
“นายจะพาฉันไปไหน”
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้”
ณ คฤหาสน์ตระกูลวงศ์วริศ
“เธอตกใจอะไร” แดเนียลหันไปถามคาริสาเมื่อเห็นเธอสะดุ้งตัวโยนจนมีพิรุจ
“เปล่า นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“เธอเป็นคนของคุณย่าใช่ไหม” คาริสานิ่งเงียบไปสักพัก มาถึงที่นี่แล้วเธอเองก็ไม่รู้จะแก้ตัวกับเขายังไง
“ตอบช้า แปลว่าใช่” แดเนียลถอดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนที่จะเปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปดึงคาริสาออกมาจากรถ
“ปล่อยนะ ไม่ต้องมาจับ ฉันเดินเองได้”
“ปล่อยให้โง่สิ ผู้หญิงอย่างเธอมันไว้ใจไม่ได้”
“โอ๊ย! ไอ้บ้าเอ๊ยชอบใช้ความรุนแรง”
“นี่มันอะไรกัน” คุณหญิงพูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคนของตนถูกโยนลงไปกองอยู่ที่พื้นของห้องรับแขก
“เขาเป็นคนของคุณย่าใช่ไหมครับ” แดเนียลเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ชอบให้ใครมาตามติดชีวิตส่วนตัวของเขา และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาจับได้
ในขณะที่แดเนียลพูดอยู่คาริสาก็ลุกขึ้นยืน
“ออกไปก่อน แต่อย่าเพิ่งกลับนะฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอต่อ” คาริสาพยักหน้ารับคำคุณหญิง ก่อนจะเดินออกไปรอข้างนอก
“ทำไมคุณย่าต้องให้คนมาติดตามผมด้วย ผมบอกแล้วไงว่าผมต้องการพื้นที่ส่วนตัว แล้วอีกอย่างผมก็ดูแลตัวเองได้”
“หลานมีพื้นที่ส่วนตัว แล้วก็ได้ทำอะไรส่วนตัวตั้งหลายอย่าง แล้วนี่ปากไปโดนอะไรมา” เมื่อเห็นว่าหลานชายมีเลือดซึมตรงมุมปากคนเป็นย่าจึงเอ่ยทัก
“ก็ยัยนั่นตบหน้าผม คุณย่าต้องไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปนะครับ”
“ถ้าหลานไม่ทำอะไรเขา เขาก็ไม่ตบหลานหรอก”
“ทำไมคุณย่าถึงได้เข้าข้างคนอื่นแทนที่จะเข้าข้างผม ผมหลานคุณย่านะ”
“ถ้าหลานมาหาย่าบ้าง ย่าก็คงจะหวงหลานมากกว่านี้ และอีกอย่าง ย่าก็รู้จักเคสดี เธอไม่มีทางทำอะไรใครก่อน”
“ชื่อเคสงั้นเหรอ” แดเนียลพึมพำกับตัวเองเสียงเบา
“แล้วย่าก็เชื่อว่าเธอสามารถดูแลหลานย่าได้”
“ผมไม่ต้องการให้ใครมาดูแล แล้วตกลงคุณย่าจะไม่ไล่ผู้หญิงคนนั้นออกใช่ไหมครับ”
“แน่นอน”
“ได้ ถ้าวันไหนผมไม่มีผู้หญิงมาปรนเปรอ ยัยเคสนั่นจะต้องเป็นคนมาปรนเปรอผม โอ๊ย! คุณย่าตีผมทำไม” แดเนียลถึงร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ ๆ คนเป็นย่าก็มาตีเข้าที่ท่อนแขนอย่างแรง
“หลานนี่จริง ๆ เลยนะ ถ้าเคสเขายอมย่าก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าเคสไม่ยอมแล้วทำร้ายหลานอีก ย่าก็จะไม่ว่าอะไรเหมือนกัน”
“คุณย่าปกป้องผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว” แดเนียลโวยวายใหญ่โต เมื่อผู้เป็นย่าดูจะปลื้มอกปลื้มใจในตัวหญิงสาวถึงขนาดออกโรงปกป้องเธอจนแทบจะไม่เห็นหัวเขาด้วยซ้ำ
คาริสาเดินไปเดินมาอยู่ครู่หนึ่ง คุณหญิงกับแดเนียลก็เดินออกมาจากห้องรับแขกด้านในตัวบ้านหลังใหญ่ และกำลังตรงมาหาเธอ
“ผมกลับก่อนนะครับคุณย่า” แดเนียลพูดพร้อมยกมือไหว้ผู้เป็นย่าของตน ก่อนเดินจากไปเขาหันมาทำหน้าเขม็งใส่คาริสาอย่างคาดโทษ ซึ่งเธอก็มองสวนชายหนุ่มกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว
“เคส ตามฉันมา”
“ค่ะ...คุณหญิง” คาริสาเดินตามคุณหญิงเข้าไปภายในห้องรับแขกของคฤหาสน์อีกครั้ง
“ทำไมตาแดนถึงจับได้”
“วันนี้มีคนมายิงขู่คุณแดเนียล”
“ว่าไงนะ!”
“คาดว่าน่าจะเคยลงมือมากกว่าสองครั้ง”
“แดนเขาบอกเธออย่างนั้นเหรอ”
“เปล่าค่ะ เคสแค่ได้ยินคุณแดเนียลเขาพูดว่าพวกเดิม”
“หลานชายของฉันนี่มันจริง ๆ มีอะไรก็ไม่เคยบอก แล้วนี่มีอะไรที่น่าสงสัยอีกไหม”
“เคสคิดว่าพวกมันแค่ยิงขู่ เพราะถ้าพวกมันคิดจะฆ่า ระยะแค่นั้นไม่น่าจะพลาดได้ แต่พวกมันพลาดแล้วเพราะที่เกิดเหตุเป็นบริเวณลานจอดรถซึ่งมีกล้องวงจรปิดแน่นอน และอีกอย่างเคสจำทะเบียนรถของพวกมันได้ โจรกระจอกแบบพวกนั้นไม่น่าจะทำอะไรซับซ้อนหรอกค่ะ”
“แล้วหลานชายฉันได้ทำอะไรเธอหรือเปล่า” คาริสาถอนหายใจแรง ๆ ก่อนจะตอบคำถามคุณหญิง
“นอกจากโยนเคสลงไปคุยเล่นกับพื้นแข็ง ๆ แล้ว ก็มีแต่คำพูดแดกดันให้เคสเจ็บใจเล่นเท่านั้นล่ะค่ะ” คาริสาเอ่ยพูดออกไปตรง ๆ ตามนิสัย ทำเอาคนฟังถึงกับอมยิ้มเพราะถูกใจในคำตอบที่ตรงไปตรงมาของเธอ
ณ ห้องพักของคาริสาหลังจากที่ไม่มีเรียน คาริสาก็รีบกลับห้องเพื่อที่จะได้มีเวลาพักผ่อนก่อนที่จะออกไปปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เธออาบน้ำแต่งตัวสวมเสื้อยืดกางเกงยืดที่ใส่สบาย เนื่องจากว่ามีเวลาอีกแค่ห้าชั่วโมงในการพักผ่อน“ไฮโซแดน ทายาทบริษัทฯ ยักษ์ใหญ่ ซินเนอร์แกรนเนสกรุ๊ป นักศึกษาหนุ่มเนื้อหอมที่สาว ๆ ติดตรึม” คาริสาอ่านพาดหัวข่าวของแดเนียลผ่านมือถือ “นี่มีข่าวกับเขาด้วยเหรอ มีชื่อเสียงเหมือนกันแฮะ แต่จะว่าไปควรเรียกว่าชื่อเสียงหรือชื่อเสียดี”หลังจากที่เหนื่อยล้าจากการเรียนคาริสาผล็อยหลับไปทั้งที่มือของเธอถือโทรศัพท์อ่านข่าวของแดเนียลอยู่ จนเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นกริ๊ง! กริ๊ง!เหลือเวลาอีกสามสิบนาทีในการเตรียมตัว คาริสาเหยียดกายลุกขึ้นจากที่นอนอย่างสะลึมสะลือ สองเท้าเล็กเดินสะเปะสะปะเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำดวงตาคู่สวยมองใบหน้าตัวเองผ่านกระจกเงาพลางถอนหายใจเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินออกไปแต่งหน้าแต่งตา เพียงไม่ถึงสิบนาทีเธอก็จัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแม้ว่าแดเนียลจะจับได้แล้วว่าเธอคอยติดตามเขาอยู่ แต่การแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่รื่นเริงเป็นเรื่องสำคัญ คืนนี้คาริสาใส่ชุดเดรส
วันต่อมา...หลังจากอาบน้ำเสร็จ คาริสายืนสำรวจร่างกายตัวเองผ่านกระจกขณะที่นำผ้าขนหนูมาพันรอบอกตุ๊บ!เสียงของหนักตกลงพื้นทำเอาเธอสะดุ้งตัวโยน มือเรียวเล็กเปิดประตูห้องน้ำออกมาดู เห็นว่าแดเนียลกำลังติดกระดุมเสื้อเชิ๊ตอย่างหัวเสีย เขาไม่เคยค้างคืนกับผู้หญิงที่เขาหลับนอนด้วย แต่กับยัยตัวแสบนี่ทำไมถึงรู้สึกหลับเป็นตาย“เป็นอะไรไปคะที่รัก” คาริสาเอ่ยถามแดเนียลอย่างยียวนกวนประสาน เธอรู้ดีว่าหากเอ่ยเรียกเขาไปแบบนั้น เขาจะต้องไม่พอใจจนพานหัวร้อนไปกันใหญ่“เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกฉันแบบนั้น!”“แหม...ทำเป็นเสียงดุไปได้ ว่าแต่เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมคะผัวขา”“หุบปากของเธอเลยนะ” แดเนียลชี้หน้าพลางตะคอกใส่คาริสาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ไม่วายบ่นกับตัวเองพึมพำ “แม่ง ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลยวะ”“นายควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เคยเอากับผู้หญิงมาแล้วกี่คนจำได้ไหม” คำถามของคาริสาทำเอาแดเนียลพูดอะไรต่อไม่ออก “ตอบช้า แปลว่าจำไม่ได้ ก็ไม่แปลกที่นายจะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรนะ ถ้านายจำไม่ได้เดี๋ยวฉันทบทวนความจำให้เอง เมื่อคืนเราสองคนแบบว่า...”คาร
แดเนียลมองฝ่ามือซึ่งเต็มไปด้วยน้ำรักของหญิงสาวที่นอนแผ่หลาอยู่ภายใต้ร่างกายของเขาคาริสานอนหายใจหอบอยู่กับที่ของเธอ ขณะที่แดเนียลจัดการถอดเสื้อ ปลดเข็มขัด และรูดซิปกางเกงออกสาวเจ้าของใบหน้าสวยเบิกตาโต เมื่อเห็นความเป็นชายนูนคับกางเกงในสีขาวจนเกิดเป็นรูปเป็นร่างเด่นชัด มือหนาดึงผ้าห่มที่กองรัดขาของหญิงสาวออก แล้วจัดการวางเข่าของตนไว้ที่หว่างขาของเธอแดเนียลยกเรียวขาของเธอให้เป็นรูปตัวเอ็ม คาริสาจึงใช้จังหวะนั้นถีบเขาออกจากร่างและพยายามจะลุกขึ้นหนี ชายหนุ่มที่ถูกแรงขาของเธออัดเข้าที่หน้าท้องเต็ม ๆ ส่งผลให้ร่างกายโอนเอนจนเกือบจะหงายหลังคาริสาเพียงแค่ป้องกันตัว แต่หารู้ไม่ว่ากำลังทำให้เขาโกรธและเกิดอาการคลุ้มคลั่ง มือหนาจับดึงขาเรียวลากเข้าหาตนอีกครั้ง“จะหนีไปไหน ยังไงวันนี้เธอก็ไม่รอดหรอกเคส”“แดนปล่อยฉันเถอะ”“ว่าไงนะ ทำไมไม่เรียกฉันว่าผัวขาเหมือนที่เคยเรียก” ดูเหมือนเวรกรรมมันจะตามสนองเธอเร็วเหลือเกิน ยังไม่ทันจะข้ามวันเลยก็โดนเขาตามสนองเสียแล้วไม่น่าหาเรื่องเลย แทนที่จะปล่อยให้เขาออกจากห้
“ปลดกระดุมออก”'เพลง' รุ่นน้องปีหนึ่งเห็นว่ารุ่นพี่สุดฮอตนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว เธอจึงรีบคว้าโอกาสนั้นโดยการยัดเยียดตัวเองให้กับเขาแดเนียลสนองความต้องการให้เธออย่างไม่ลังเล เนื่องจากว่าเขาก็อยากหาอะไรทำแก้เซ็งอยู่พอดี“พี่แดน เพลงยังไม่เคยค่ะ” เพลงกำลังจะบอกว่าตัวเธอนั้นยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่แดเนียลไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขาและเธอเพียงแค่สนุกกันชั่วครั้งชั่วคราวถ้าเขาอยากได้เขาก็ต้องได้ และสาวรุ่นน้องก็เดินเข้ามาตรงจังหวะที่เขากำลังมองหาสาว ๆ สวย ๆ มาบริหารน้องชายอยู่พอดีแต่กฎก็คือกฎ ครั้งเดียวไม่กินซ้ำ น้ำแตกก็แยกทาง“ปลดกระดุมเร็วเข้าสิน้องเพลง เดี๋ยวพี่จะสอนน้องเพลงเอง” เพลงเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดตามที่แดเนียลสั่ง จนเผยให้เห็นชั้นในลายลูกไม้สีครีม “อย่างนั้นแหละ ทีนี้ก็ถอดเสื้อออก ถอดกระโปรงด้วย”แดเนียลออกคำสั่งกับเธออีกครั้ง ก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกเช่นกัน เมื่อสาวรุ่นน้องจัดการถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่า แดเนียลก็ผลักร่างเพลงให้นอนราบไปกับเตียงเขาจัดการถอดเสื้อ ปลดเข็มขัดหนัง ตามด้วยรูดซิปกางเกงลง เพลงได้แต่เลียริมฝีปากตัวเอง เมื่อเห็นความเป็นชายนูนคับ
“คุณหญิงรู้ตัวคนร้ายแล้วเหรอคะ” คาริสาคุยสายกับคุณหญิงขณะที่เดินออกมาจากหอพัก(อย่างที่เธอเคยบอก แค่พวกโจรกระจอกที่ตามขู่แดเนียล)“ตามขู่? พวกมันทำแบบนั้นไปทำไมคะ”(มีปัญหากันเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ)“คุณหญิงรู้ตัวคนร้ายแล้ว ถ้าอย่างนั้นเคสก็ไม่ต้องตามคุณแดเนียลแล้วใช่ไหมคะ” คาริสาเอ่ยถามพลางเผยรอยยิ้มดีใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอก เนื่องจากเธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนอย่างแดเนียลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว(...) ไม่มีสัญญาณตอบรับ“คุณหญิงคะ” เธอยังไม่ทันได้รับคำตอบจากปลายสาย ใครบางคนก็มากระชากเอามือถือที่กำลังแนบหูเธออยู่ไปอย่างถือวิสาสะ“โอ๊ย!” คนถูกกลั่นแกล้งร้องอุทานด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองเจ้าของการกระทำตาค้อน “นี่นาย! ไม่มีมารยาท เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ”ว่าแล้วคาริสาก็เอื้อมมือไปแย่งโทรศัพท์จากแดเนียลคืน แต่มีหรือที่เขาจะยอมให้ง่าย ๆ เขายกมือข้างที่ถือโทรศัพท์ขึ้นสูง ทำให้อีกคนไม่สามารถเอื้อมมือถึง“เอาโทรศัพท์ฉันคืนมา” ยัยตัวเล็กเขย่งเท้าเพื่อขอโทรศัพท์คืน แดเนียลจึงใช้จังหวะนั้นฉวยโอกาสโอบรัดเอวบางเอาไว้ ส่งผลให้ร่างเล็กแนบชิดเข้ากับแผงอกแกร่งของคนตัวโตอย่างเลี่ยงไม่ได
[คาริสา talk]สองสัปดาห์ต่อมา...ฉันเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้อง เนื่องจากว่าวันนี้ยังไม่ได้เจอหน้าแดเนียลเลย แค่ไม่ได้เจอหน้าเขาทำไมฉันจะต้องกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขแบบนี้ด้วยตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา แดเนียลมารับมาส่งฉันทุกวัน ด้วยเหตุผลสั้น ๆ เพียงแค่ ‘คิดถึง’ทั้งที่ฉันไม่ต้องติดตามเขาแล้ว ตอนนี้กลับเป็นเขาที่คอยตามดูแลฉันเป็นอย่างดีเขากำลังทำอะไรอยู่นะแล้วที่ฉันเป็นอยู่มันเรียกว่าคิดถึงหรือแค่สับสนกันแน่ก๊อก! ก๊อก!อยู่ ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมา ฉันจึงรีบเดินไปส่องตาแมวดูหน้าห้อง เมื่อไม่เห็นใครฉันจึงเปิดประตูออกไปดู ก่อนจะเห็นถุงอะไรบางอย่างห้อยอยู่หน้าประตูพร้อมกับกระดาษโน้ตติดเอาไว้‘ซื้อข้าวกล่องมาฝาก กินด้วยนะนี่คือคำสั่ง!’ฉันอ่านแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาก็มีมุมโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย แต่ทำไมถึงไม่โผล่หน้าออกมาให้เห็น รู้ไหมว่าฉันคิดถึงฉันควรจะชัดเจนต่อความรู้สึกตัวเองสักที รู้สึกดีก็พูด ชอบก็ตะโกนออกไป...“ฉันจะไม่ยอมกิน ถ้าไม่มีใครมากินเป็นเพื่อน ประตูห้องฉันไม่ได้ล็อกนะ” ฉันตะโกนออกไปเสียงดังทีเดียว หวังว่าเขาคงจะได้ยิน ฉันหันหลังกลับเข้ามาภายในห้องพร้อ
ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง“ขอบคุณคุณหญิงมาก ๆ นะคะ ที่ช่วยเคสเรื่องค่าเทอม” คาริสาเดินเลี้ยวซ้ายเข้าไปในห้องน้ำหญิงชั้นสามของตึกคณะนิติศาสตร์ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์แนบหูคุยสายอยู่กับใครบางคน(ถือซะว่าเป็นเงินค่าตอบแทนที่เธอช่วยงานฉัน เด็กขยัน ๆ อย่างเธอ ฉันสนับสนุนเต็มที่อยู่แล้ว)“เคสจะรีบหาเงินมาคืนคุณหญิงนะคะ”(ไม่เป็นไร ฉันบอกแล้วไงว่าเป็นเงินค่าตอบแทนที่เธอช่วยงานฉัน เธอแค่ทำงานตามที่ฉันสั่ง แล้วฉันจะดูแลเรื่องค่าเทอมของเธอเอง)“เคสขอบคุณคุณหญิงอีกครั้งนะคะ ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ”หลังจากที่วางสายไป คาริสามองสำรวจใบหน้าตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ของห้องน้ำมหาลัย ก่อนจะได้ยินเสียงไม่ชอบมาพากล“อื๊อส์ อ๊าส์” คิ้วเรียวขมวดเป็นปมหนาขณะที่สองเท้าก้าวเดินไปตามต้นทางของเสียง“อื๊อส์ อ๊าส์” ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกันอยู่ในห้องน้ำด้านในสุด เนื่องจากว่าประตูปิดไม่สนิทจึงเป็นเหตุทำให้เสียงน่าเกลียดดังเล็ดลอดออกมา“อร๊ายยยยย!” คาริสาส่งเสียงกรีดร้องดังลั่นเมื่อเห็นภาพอุจาดตาตรงหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ“ว้าย! นะ...นี่หล่อนเข้ามาได้ยังไง” หญิงสาวส่งเสียงร้องด้วยความตกใจไม่คิดว่าจะมีใครมาเห็น ทำเอาหน้า
ณ สกายคลับต้องมาติดตามคนที่มีอะไรกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างเขา โคตรซวยชะมัด!คาริสาหันไปมองแดเนียลเป็นระยะ ๆ เธอสวมชุดเดรสสีดำเปิดไหล่เล็กน้อย ขณะที่อีกคนกำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงที่ดูน่าจะเป็นรุ่นน้องจากมหาลัยเดียวกันแดเนียลจูงมือสาวรุ่นน้องเดินออกไปข้างนอกสถานที่รื่นเริง คาริสาจึงเดินตามออกไปอย่างใจเย็น เธอเว้นระยะห่างให้พอมองเห็นทั้งคู่ สองหนุ่มสาวเข้าไปในเบาะหลังรถแล้วนัวเนียลูบคลำกันอย่างเมามัน ก่อนที่กระจกรถจะค่อย ๆ ปิดลง จนไม่อาจมองเห็นคนภายในรถคันนั้น คาริสาเองก็ไม่สามารถทนดูได้เช่นกันครืด! ครืด!คาริสาเดินหาที่ปลอดภัยสำหรับรายงานข้อมูลกับคุณหญิง โดยที่ยังคงมองเห็นรถของแดเนียลอยู่ ก่อนที่จะกดรับสายที่ดังรบเร้าไม่หยุดบนรถซึ่งกำลังละเลงบทรักอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน แดเนียลดันร่างสาวรุ่นน้องให้นอนราบกับเบาะหลังแล้วขึ้นคร่อมบนตัวเธอ เขาโน้มใบหน้าเข้าไปซุกไซร้ซอกคอของคนใต้ร่างอย่างดูดดื่ม มือหนาโอบรัดช่วงเอวของเธออย่างแนบแน่นก่อนที่จะไล้มือลงมาจนถึงบั้นท้ายกลมกลึง เขาบีบเคล้นอย่างมันมือ ลิ้นร้าย ๆ โลมเลียจากซอกคอมาจนถึงร่องอกอวบอิ่มมือทั้งสองข้างของสาวรุ่นน้องโอบรัดแดเนียลให้แน
[คาริสา talk]สองสัปดาห์ต่อมา...ฉันเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้อง เนื่องจากว่าวันนี้ยังไม่ได้เจอหน้าแดเนียลเลย แค่ไม่ได้เจอหน้าเขาทำไมฉันจะต้องกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขแบบนี้ด้วยตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา แดเนียลมารับมาส่งฉันทุกวัน ด้วยเหตุผลสั้น ๆ เพียงแค่ ‘คิดถึง’ทั้งที่ฉันไม่ต้องติดตามเขาแล้ว ตอนนี้กลับเป็นเขาที่คอยตามดูแลฉันเป็นอย่างดีเขากำลังทำอะไรอยู่นะแล้วที่ฉันเป็นอยู่มันเรียกว่าคิดถึงหรือแค่สับสนกันแน่ก๊อก! ก๊อก!อยู่ ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมา ฉันจึงรีบเดินไปส่องตาแมวดูหน้าห้อง เมื่อไม่เห็นใครฉันจึงเปิดประตูออกไปดู ก่อนจะเห็นถุงอะไรบางอย่างห้อยอยู่หน้าประตูพร้อมกับกระดาษโน้ตติดเอาไว้‘ซื้อข้าวกล่องมาฝาก กินด้วยนะนี่คือคำสั่ง!’ฉันอ่านแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาก็มีมุมโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย แต่ทำไมถึงไม่โผล่หน้าออกมาให้เห็น รู้ไหมว่าฉันคิดถึงฉันควรจะชัดเจนต่อความรู้สึกตัวเองสักที รู้สึกดีก็พูด ชอบก็ตะโกนออกไป...“ฉันจะไม่ยอมกิน ถ้าไม่มีใครมากินเป็นเพื่อน ประตูห้องฉันไม่ได้ล็อกนะ” ฉันตะโกนออกไปเสียงดังทีเดียว หวังว่าเขาคงจะได้ยิน ฉันหันหลังกลับเข้ามาภายในห้องพร้อ
“คุณหญิงรู้ตัวคนร้ายแล้วเหรอคะ” คาริสาคุยสายกับคุณหญิงขณะที่เดินออกมาจากหอพัก(อย่างที่เธอเคยบอก แค่พวกโจรกระจอกที่ตามขู่แดเนียล)“ตามขู่? พวกมันทำแบบนั้นไปทำไมคะ”(มีปัญหากันเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ)“คุณหญิงรู้ตัวคนร้ายแล้ว ถ้าอย่างนั้นเคสก็ไม่ต้องตามคุณแดเนียลแล้วใช่ไหมคะ” คาริสาเอ่ยถามพลางเผยรอยยิ้มดีใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอก เนื่องจากเธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนอย่างแดเนียลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว(...) ไม่มีสัญญาณตอบรับ“คุณหญิงคะ” เธอยังไม่ทันได้รับคำตอบจากปลายสาย ใครบางคนก็มากระชากเอามือถือที่กำลังแนบหูเธออยู่ไปอย่างถือวิสาสะ“โอ๊ย!” คนถูกกลั่นแกล้งร้องอุทานด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองเจ้าของการกระทำตาค้อน “นี่นาย! ไม่มีมารยาท เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ”ว่าแล้วคาริสาก็เอื้อมมือไปแย่งโทรศัพท์จากแดเนียลคืน แต่มีหรือที่เขาจะยอมให้ง่าย ๆ เขายกมือข้างที่ถือโทรศัพท์ขึ้นสูง ทำให้อีกคนไม่สามารถเอื้อมมือถึง“เอาโทรศัพท์ฉันคืนมา” ยัยตัวเล็กเขย่งเท้าเพื่อขอโทรศัพท์คืน แดเนียลจึงใช้จังหวะนั้นฉวยโอกาสโอบรัดเอวบางเอาไว้ ส่งผลให้ร่างเล็กแนบชิดเข้ากับแผงอกแกร่งของคนตัวโตอย่างเลี่ยงไม่ได
“ปลดกระดุมออก”'เพลง' รุ่นน้องปีหนึ่งเห็นว่ารุ่นพี่สุดฮอตนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว เธอจึงรีบคว้าโอกาสนั้นโดยการยัดเยียดตัวเองให้กับเขาแดเนียลสนองความต้องการให้เธออย่างไม่ลังเล เนื่องจากว่าเขาก็อยากหาอะไรทำแก้เซ็งอยู่พอดี“พี่แดน เพลงยังไม่เคยค่ะ” เพลงกำลังจะบอกว่าตัวเธอนั้นยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่แดเนียลไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขาและเธอเพียงแค่สนุกกันชั่วครั้งชั่วคราวถ้าเขาอยากได้เขาก็ต้องได้ และสาวรุ่นน้องก็เดินเข้ามาตรงจังหวะที่เขากำลังมองหาสาว ๆ สวย ๆ มาบริหารน้องชายอยู่พอดีแต่กฎก็คือกฎ ครั้งเดียวไม่กินซ้ำ น้ำแตกก็แยกทาง“ปลดกระดุมเร็วเข้าสิน้องเพลง เดี๋ยวพี่จะสอนน้องเพลงเอง” เพลงเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดตามที่แดเนียลสั่ง จนเผยให้เห็นชั้นในลายลูกไม้สีครีม “อย่างนั้นแหละ ทีนี้ก็ถอดเสื้อออก ถอดกระโปรงด้วย”แดเนียลออกคำสั่งกับเธออีกครั้ง ก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกเช่นกัน เมื่อสาวรุ่นน้องจัดการถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่า แดเนียลก็ผลักร่างเพลงให้นอนราบไปกับเตียงเขาจัดการถอดเสื้อ ปลดเข็มขัดหนัง ตามด้วยรูดซิปกางเกงลง เพลงได้แต่เลียริมฝีปากตัวเอง เมื่อเห็นความเป็นชายนูนคับ
แดเนียลมองฝ่ามือซึ่งเต็มไปด้วยน้ำรักของหญิงสาวที่นอนแผ่หลาอยู่ภายใต้ร่างกายของเขาคาริสานอนหายใจหอบอยู่กับที่ของเธอ ขณะที่แดเนียลจัดการถอดเสื้อ ปลดเข็มขัด และรูดซิปกางเกงออกสาวเจ้าของใบหน้าสวยเบิกตาโต เมื่อเห็นความเป็นชายนูนคับกางเกงในสีขาวจนเกิดเป็นรูปเป็นร่างเด่นชัด มือหนาดึงผ้าห่มที่กองรัดขาของหญิงสาวออก แล้วจัดการวางเข่าของตนไว้ที่หว่างขาของเธอแดเนียลยกเรียวขาของเธอให้เป็นรูปตัวเอ็ม คาริสาจึงใช้จังหวะนั้นถีบเขาออกจากร่างและพยายามจะลุกขึ้นหนี ชายหนุ่มที่ถูกแรงขาของเธออัดเข้าที่หน้าท้องเต็ม ๆ ส่งผลให้ร่างกายโอนเอนจนเกือบจะหงายหลังคาริสาเพียงแค่ป้องกันตัว แต่หารู้ไม่ว่ากำลังทำให้เขาโกรธและเกิดอาการคลุ้มคลั่ง มือหนาจับดึงขาเรียวลากเข้าหาตนอีกครั้ง“จะหนีไปไหน ยังไงวันนี้เธอก็ไม่รอดหรอกเคส”“แดนปล่อยฉันเถอะ”“ว่าไงนะ ทำไมไม่เรียกฉันว่าผัวขาเหมือนที่เคยเรียก” ดูเหมือนเวรกรรมมันจะตามสนองเธอเร็วเหลือเกิน ยังไม่ทันจะข้ามวันเลยก็โดนเขาตามสนองเสียแล้วไม่น่าหาเรื่องเลย แทนที่จะปล่อยให้เขาออกจากห้
วันต่อมา...หลังจากอาบน้ำเสร็จ คาริสายืนสำรวจร่างกายตัวเองผ่านกระจกขณะที่นำผ้าขนหนูมาพันรอบอกตุ๊บ!เสียงของหนักตกลงพื้นทำเอาเธอสะดุ้งตัวโยน มือเรียวเล็กเปิดประตูห้องน้ำออกมาดู เห็นว่าแดเนียลกำลังติดกระดุมเสื้อเชิ๊ตอย่างหัวเสีย เขาไม่เคยค้างคืนกับผู้หญิงที่เขาหลับนอนด้วย แต่กับยัยตัวแสบนี่ทำไมถึงรู้สึกหลับเป็นตาย“เป็นอะไรไปคะที่รัก” คาริสาเอ่ยถามแดเนียลอย่างยียวนกวนประสาน เธอรู้ดีว่าหากเอ่ยเรียกเขาไปแบบนั้น เขาจะต้องไม่พอใจจนพานหัวร้อนไปกันใหญ่“เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกฉันแบบนั้น!”“แหม...ทำเป็นเสียงดุไปได้ ว่าแต่เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมคะผัวขา”“หุบปากของเธอเลยนะ” แดเนียลชี้หน้าพลางตะคอกใส่คาริสาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ไม่วายบ่นกับตัวเองพึมพำ “แม่ง ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลยวะ”“นายควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เคยเอากับผู้หญิงมาแล้วกี่คนจำได้ไหม” คำถามของคาริสาทำเอาแดเนียลพูดอะไรต่อไม่ออก “ตอบช้า แปลว่าจำไม่ได้ ก็ไม่แปลกที่นายจะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรนะ ถ้านายจำไม่ได้เดี๋ยวฉันทบทวนความจำให้เอง เมื่อคืนเราสองคนแบบว่า...”คาร
ณ ห้องพักของคาริสาหลังจากที่ไม่มีเรียน คาริสาก็รีบกลับห้องเพื่อที่จะได้มีเวลาพักผ่อนก่อนที่จะออกไปปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เธออาบน้ำแต่งตัวสวมเสื้อยืดกางเกงยืดที่ใส่สบาย เนื่องจากว่ามีเวลาอีกแค่ห้าชั่วโมงในการพักผ่อน“ไฮโซแดน ทายาทบริษัทฯ ยักษ์ใหญ่ ซินเนอร์แกรนเนสกรุ๊ป นักศึกษาหนุ่มเนื้อหอมที่สาว ๆ ติดตรึม” คาริสาอ่านพาดหัวข่าวของแดเนียลผ่านมือถือ “นี่มีข่าวกับเขาด้วยเหรอ มีชื่อเสียงเหมือนกันแฮะ แต่จะว่าไปควรเรียกว่าชื่อเสียงหรือชื่อเสียดี”หลังจากที่เหนื่อยล้าจากการเรียนคาริสาผล็อยหลับไปทั้งที่มือของเธอถือโทรศัพท์อ่านข่าวของแดเนียลอยู่ จนเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นกริ๊ง! กริ๊ง!เหลือเวลาอีกสามสิบนาทีในการเตรียมตัว คาริสาเหยียดกายลุกขึ้นจากที่นอนอย่างสะลึมสะลือ สองเท้าเล็กเดินสะเปะสะปะเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำดวงตาคู่สวยมองใบหน้าตัวเองผ่านกระจกเงาพลางถอนหายใจเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินออกไปแต่งหน้าแต่งตา เพียงไม่ถึงสิบนาทีเธอก็จัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแม้ว่าแดเนียลจะจับได้แล้วว่าเธอคอยติดตามเขาอยู่ แต่การแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่รื่นเริงเป็นเรื่องสำคัญ คืนนี้คาริสาใส่ชุดเดรส
“นี่นายเคยโดนยิงขู่มาแล้วเหรอ” คาริสาพูดทั้งที่ยังตกใจอยู่เล็กน้อย“ที่เธอบอกว่าไม่รู้จักฉัน ฉันไม่เชื่อ”“โอ๊ย!” แดเนียลกระชากแขนคาริสาเดินไปยังรถคันหรู เขากำลังจะเปิดประตูรถออก แต่ยัยตัวแสบก็บ่ายเบี่ยงด้วยการเหยียบเท้าและกระแทกศอกเข้าที่หน้าท้องแกร่ง ยังดีที่เขารู้ทันลูกเล่นของเธอ แดเนียลจึงขยับขาออกแล้วรวบตัวเธอไว้ในวงแขนหนา จากนั้นจึงเปิดประตูรถออกแล้วใช้กำลังดันร่างของคาริสาเข้าไปภายในรถคาริสาพยายามต่อต้านเพื่อที่จะออกจากรถของแดเนียลให้ได้ แต่มือหนาก็ดันศีรษะของเธอเข้าไปในรถอีกครั้ง ก่อนจะปิดประตูพร้อมจัดการล็อกรถเอาไว้เมื่อคาริสาเปิดประตูรถจากอีกฝั่งไม่ออก เธอจึงรีบดันประตูทางฝั่งคนขับแต่ก็ยังช้ากว่าแดเนียลที่เปิดประตูเข้ามานั่งได้ก่อน เขาดันศีรษะคนร่างเล็กไปนั่งที่ตำแหน่งเดิม ก่อนจะปรับเบาะให้เธอนอนลงอย่างนึกสนุก“อ๊ะส์!” คาริสาตกใจร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ ๆ เบาะที่นั่งมันเอนลงจนเธอต้องนอนราบอย่างเลี่ยงไม่ได้แดเนียลเอื้อมมือไปดึงที่คาดเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้กับเธอ แล้วปรับเบาะให้เธอนั่งดังเดิม คาริสาถึงกับหายใจเข้าออกอย่างไม่เป็นจังหวะ ตกใจคิดว่าเขาจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับเธอ“ฉันไม
วันต่อมา...ณ สกายคลับ“พี่ขอเช็กของหน่อยนะ” แดเนียลพูดพร้อมสอดนิ้วมือหนาเข้าไปใต้ร่มผ้าของหญิงสาว ปลายนิ้วกลางสะกิดติ่งเสียวพลางคลึงไปมาผ่านกางเกงในตัวจิ๋ว“พี่แดนอย่าเพิ่งค่ะ มิวมิวขอเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ” เธอพูดพร้อมจับมือชายหนุ่มให้หยุดการกระทำ“พี่ให้เวลาห้านาที ถ้ายังไม่ออกมาพี่จะตามไปเอาในห้องน้ำ”ทันทีที่ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างนั้นมิวมิวก็หัวเราะอย่างชอบใจ จะว่าไปก็อยากจะให้เขาตามไปเอาจริง ๆ“ถ้าอย่างนั้นอีกห้านาทีเจอกันนะคะ”คาริสานั่งมองแดเนียลอยู่ห่าง ๆ เธอสวมเดรสสีน้ำเงินเข้ม ปกปิดมิดชิดเพียงส่วนหน้าแต่เว้าหลังไปเกือบครึ่งท่อนต่อด้วยกางเกงขายาวสีเดียวกันคาริสาเลือกเดินตามมิวมิวออกไปเพราะเชื่อว่าอีกสักพักแดเนียลก็ต้องตามมา และที่สำคัญเธอต้องการออกไปอัปเดตข้อมูลเกี่ยวกับแดเนียลให้คุณหญิงทราบด้วย จนลืมคิดไปว่าตัวเธอกำลังละสายตาจากแดเนียล เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงเดินกลับไปยังจุดเดิม ทว่าแดเนียลกลับไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว“ไปไหนแล้ว” คาริสาตกใจกลัวว่าเขาจะมีอันตราย ถ้าไม่ติดว่าคุณหญิงมีบุญคุณกับเธอ คาริสาก็คงไม่ใจหายถึงเพียงนี้หญิงสาวกวาดสายตามองออกไปรอบ ๆ อย่างกระวนกระวาย ก
ณ สกายคลับต้องมาติดตามคนที่มีอะไรกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างเขา โคตรซวยชะมัด!คาริสาหันไปมองแดเนียลเป็นระยะ ๆ เธอสวมชุดเดรสสีดำเปิดไหล่เล็กน้อย ขณะที่อีกคนกำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงที่ดูน่าจะเป็นรุ่นน้องจากมหาลัยเดียวกันแดเนียลจูงมือสาวรุ่นน้องเดินออกไปข้างนอกสถานที่รื่นเริง คาริสาจึงเดินตามออกไปอย่างใจเย็น เธอเว้นระยะห่างให้พอมองเห็นทั้งคู่ สองหนุ่มสาวเข้าไปในเบาะหลังรถแล้วนัวเนียลูบคลำกันอย่างเมามัน ก่อนที่กระจกรถจะค่อย ๆ ปิดลง จนไม่อาจมองเห็นคนภายในรถคันนั้น คาริสาเองก็ไม่สามารถทนดูได้เช่นกันครืด! ครืด!คาริสาเดินหาที่ปลอดภัยสำหรับรายงานข้อมูลกับคุณหญิง โดยที่ยังคงมองเห็นรถของแดเนียลอยู่ ก่อนที่จะกดรับสายที่ดังรบเร้าไม่หยุดบนรถซึ่งกำลังละเลงบทรักอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน แดเนียลดันร่างสาวรุ่นน้องให้นอนราบกับเบาะหลังแล้วขึ้นคร่อมบนตัวเธอ เขาโน้มใบหน้าเข้าไปซุกไซร้ซอกคอของคนใต้ร่างอย่างดูดดื่ม มือหนาโอบรัดช่วงเอวของเธออย่างแนบแน่นก่อนที่จะไล้มือลงมาจนถึงบั้นท้ายกลมกลึง เขาบีบเคล้นอย่างมันมือ ลิ้นร้าย ๆ โลมเลียจากซอกคอมาจนถึงร่องอกอวบอิ่มมือทั้งสองข้างของสาวรุ่นน้องโอบรัดแดเนียลให้แน