LOGINShare
ตอนที่ 34
Last Updated:
2025-04-16 21:04:54
Related chapters
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 35
ผมหรี่ตามองพี่ริวและไต้ฝุ่นสลับกัน รู้สึกเหมือนมีบางอย่างแปลกๆทำไมพวกเขาดูสนิทกันเกินไป…ปกติพี่ริวจะไม่ปกป้องใครขนาดนี้โดยเฉพาะไต้ฝุ่นที่นานๆ เจอกันที…แต่ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกไป ได้แค่เก็บความสงสัยไว้ในใจสารวัตรไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่พยักหน้าให้เจ้าหน้าที่ข้างหลังส่งโทรศัพท์ไปให้ฝ่ายเทคนิคตรวจสอบ“หวังว่ามันจะมีประโยชน์” น้ำเสียงของเขายังเย็นชาเช่นเคยผม รุย และฮิลล์สบตากันเล็กน้อย รุยพ่นลมหายใจพรืด ก่อนจะยกแขนกอดอก เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ขณะที่ไต้ฝุ่นยักไหล่นิดๆ เหมือนไม่ใส่ใจอะไรนัก แต่ผมรู้ดีว่าเขากำลังสังเกตทุกคนในห้องผมชอบที่เขาจริงจังกับงานนะ แต่ผมไม่ชอบที่ตอนนี้เขามองข้ามผมเหมือนเป็นอากาศธาตุพี่ริวเท้าคางกับโต๊ะ นัยน์ตาคมเข้มของเขาดูเหนื่อยล้า แต่ยังแฝงไปด้วยความเคร่งขรึม เขาถามออกมา “พวกผมจะกลับได้เมื่อไหร่?”“ขึ้นอยู่กับว่าหลักฐานที่ให้มาเชื่อได้มากน้อยแค่ไหน” สารวัตรปรายตามองหน้าพี่ริว มือของเขายกบุหรี่ขึ้นจรดริมฝีปาก ก่อนจะพ่นควันสีเทาออกมาเป็นสาย สร้างบรรยากาศอึมครึมไปทั่วห้องผมเม้มริมฝีปาก ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยให้ตาย!สารวัตรกับพี่ริวเล่นเกมจ้องตากันไม่เลิก แต่ไ
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 36
พี่ริวให้ทนายมาจัดการเรื่องทางกฎหมายของเหตุการณ์ยิงปะทะเดือดที่เกิดขึ้น ตำรวจกันพวกผมไว้เป็นพยาน แต่กว่าจะเคลียร์เรื่องเสร็จก็กินเวลามาจนสายๆ ของวันใหม่ ฮิลล์ รุย ไต้ฝุ่นและพี่ริวจึงแยกกลับไปนอนกันก่อนทุกคนผ่านเรื่องราวหนักๆ มาจนล้ากันทั้งคืน รวมทั้งสารวัตรด้วย แต่เขากลับอยู่เคลียร์งานต่อราวกับไม่รู้สึกเหนื่อยล้าเป็นคนมันก็ต้องพักป่ะวะผมมองสารวัตรที่ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก้มหน้าก้มตาเคลียร์เอกสารกับจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ราวกับว่าเขาไม่ได้อดหลับอดนอนมาทั้งคืนเหมือนผม“คุณไม่คิดจะพักบ้างเหรอ?” ผมอดถามออกไปไม่ได้สารวัตรเงยหน้าขึ้นมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจกองแฟ้มต่อ “เดี๋ยวก็ได้พักเอง”“ตอนไหน? ตอนร่างพังเหรอ?” ผมขมวดคิ้ว“ไม่ถึงขนาดนั้น” เขายักไหล่ ก่อนจะหยิบบุหรี่มาคาบไว้ที่ริมฝีปาก ปกติผมไม่เคยเห็นเขาสูบเลย เรื่องที่เกิดขึ้นคงทำให้เขาลำบากใจมาก“คุณสารวัตร” ผมเอ่ยเสียงจริงจัง “ถ้าไม่พักแล้วจะเอาแรงจากไหนมาสืบสวนต่อ?”เขาหรี่ตามองผมนิดๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจยาวๆ แล้วเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ “จะว่าไป…นายเองก็ยังไม่กลับไปนอนเหมือนกันไม่ใช่หรือไง?”“ผมแค่หงุดหงิดที่เห็นคนทำงานหนักเกินไ
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 37
ผมก้าวขาตามไซโคลนเข้ามาในคอนโดของเขา เป็นเขาที่เสนอเองว่าให้ผมนอนพักที่นี่กับ เพราะกลัวผมวูบหลับระหว่างขับรถกลับบ้านปกติถ้าผมเคลียร์งานไม่เรียบร้อยผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมอาจงีบหลับไปสักพักแล้วค่อยตื่นมาทำงานต่อ แต่เขาเป็นคนแรกที่ทำให้ผมยอมวางมันไว้ได้แสงแดดจากภายนอกส่องเข้ามาในห้องผ่านกระจกบานใหญ่ ทำให้ห้องดูโปร่งและสว่างจ้าเกินไป ไซโคลนหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินไปยังโซฟาและทิ้งตัวลงนั่ง เขาหยิบรีโมทขึ้นมากดปิดม่าน แล้วมองมาที่ผมเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นจากอากาศรอบตัว แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกไม่คุ้นเคย ในขณะที่ปกติผมมักจะอยู่ในสภาพที่พร้อมจะทำงานตลอดเวลา“พักเถอะครับ” ไซโคลนพูดเสียงนุ่มก่อนจะยกมือขึ้นทาบที่ว่างข้างๆ “คุณต้องการอะไรไหม? ดื่มน้ำ หรือว่า… อยากนอนตรงนี้เลย?”ผมยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะก้าวไปนั่งบนโซฟาอีกด้าน คำพูดของเขาชวนให้ผมคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา การทำงานหนักจนแทบไม่เคยได้หยุดพักมันเป็นเรื่องที่ผมคุ้นเคย แต่ตอนนี้ มันเหมือนมีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกถึงความไม่ปกติในตัวเองผมมองเขาในขณะที่เขานั่งอยู่ตรงนั้น เขาเหมือนจะเป็นคนที่สา
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 38
คนอย่างไซโคลนไม่เคยเป็นฝ่ายถูกควบคุมง่ายๆ เขายังคงยั่วโมโหผมด้วยแววตาท้าทาย ราวกับกำลังท้าทายว่าผมจะไปได้ไกลแค่ไหน จะกล้าขนาดไหนแต่ในวินาทีต่อมา…ริมฝีปากของผมกดลงบนริมฝีปากเขา ไม่ปล่อยให้เขาได้พูดอะไรอีกต่อไป มันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยน ไม่มีความนุ่มนวลใดๆ ทั้งสิ้น มันเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกกักเก็บมานาน รุนแรง เร่าร้อน ดุดัน ราวกับพายุที่พัดโหมเข้าใส่ไซโคลนสะดุ้งเล็กน้อย แต่เขากลับตอบสนองอย่างเร่งเร้า เขาไม่ได้ต่อต้าน ไม่ได้หนีไปไหน ตรงกันข้าม เขากลับจงใจเพิ่มเชื้อไฟให้มันลุกลามขึ้นไปอีก มือของเขาไล่สัมผัสตามร่างผม ร้อนแรงพอๆ กับลมหายใจของเขาที่เป่ารดอยู่ใกล้ๆผมยึดข้อมือของเขาไว้กับโซฟา ป้องกันไม่ให้เขาขยับหนีไปไหนทั้งนั้นไม่ใช่ว่าเขาคิดจะหนีแต่แรก ผมรู้ว่าเขาเองก็ต้องการสิ่งนี้ไม่ต่างกันผมแค่ต้องการคุมเกมนี้แต่เพียงผู้เดียว!…มืออีกข้างของผมปลดเข็มขัดเส้นแพงของเขา แล้วสอดมือเข้าไปลูบคลำเจ้าแท่งที่มันกำลังพองตัวขึ้น จากการสูบฉีดของเลือดและอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านของเจ้าตัว“สารวัตร…” ไซโคลนเรียกชื่อผม เสียงของเขาแหบพร่า เจือไปด้วยอารมณ์ที่ปั่นป่วน ผมเห็นเขาเม้มปากแน่น กลั้นเสียงตัวเ
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 39
หลังจากช่วงเวลาที่ร้อนแรงและไร้ซึ่งการควบคุมจบไปหลายยก ผมนอนนิ่งอยู่บนเตียง หอบหายใจเบาๆ ขณะที่ความร้อนจากร่างกายของไซโคลนยังแผ่ซ่านอยู่ข้างๆม่านในห้องถูกปิดสนิท มีเพียงแสงที่เล็ดลอดจากม่านที่ให้ความสว่างสลัว ร่างกายของผมเต็มไปด้วยร่องรอยที่อีกฝ่ายทิ้งเอาไว้ มันไม่ได้เจ็บปวด แต่กลับเป็นหลักฐานถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไซโคลนนอนหอบอยู่ข้างๆ ดวงตาคู่นั้นยังหลุบต่ำ แต่รอยยิ้มล้าๆ บนมุมปากกลับทำให้ผมต้องถอนหายใจ“พอใจรึยัง?” ผมเอ่ยถามเสียงแหบ พลางเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเองไซโคลนไม่ได้ตอบในทันที เขาเพียงแค่เลื่อนสายตาขึ้นมองผม ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ มือของเขาเอื้อมมาสัมผัสแก้มของผม ลูบไล้อย่างเชื่องช้า และจงใจให้สัมผัสนั้นลากไล้ผ่านรอยจูบที่เขาทิ้งไว้“ผมต้องเป็นฝ่ายถามคุณสารวัตรต่างหากว่าพอใจแล้วหรือยัง?” เขาเอ่ยอย่างเกียจคร้าน“…อยากโดนอีกหรือไง?” ผมปรายตามองเขาไซโคลนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวมาแนบชิดผมมากขึ้น ปลายจมูกของเขาไล้ผ่านแนวคอของผม สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้ร่างกายที่เพิ่งผ่านพายุร้อนแรงมายังรู้สึกวูบวาบขึ้นมาอีกครั้ง“ไม่เอาน่า ผมแค่ถามเฉยๆ” เขากระซิบเสียงพร่าอย่าง
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 40
สายลมเย็นพัดผ่านขณะที่ผมยืนอยู่ข้างรถ มือที่จับกุญแจแน่นยังคงสั่นน้อยๆผมสบถออกมาเบาๆ ก่อนจะกระชากประตูรถเปิดแล้วก้าวเข้าไปนั่งนี่มันไม่ควรเป็นแบบนี้….พอได้พักผมถึงได้สติขึ้นมาบ้าง ผมไม่รู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังเผชิญอยู่มันร้ายแรงแค่ไหน ผมคงต้องกันไซโคลนและเพื่อนให้พ้นจากเรื่องนี้เสียทีไซโคลนเหมือนยาเสพติดร้ายแรงที่ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ มีแต่ทำให้ถูกดึงถลำลึกลงไปเรื่อย ๆผมเอนหัวพิงพนักเบาะ หายใจเข้าออกลึกๆ พยายามเรียกสติกลับคืนมา“คุณจะปลอดภัยถ้าอยู่ห่างจากผม”ผมพึมพำกับตัวเองแต่ในใจลึกๆ กลับรู้ดีว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว…บรรยากาศในรถเงียบงัน นอกจากเสียงลมหายใจของผมเองแล้วก็ไม่มีเสียงอื่นใดเลย ผมกระชับพวงมาลัยแน่น มองไปข้างหน้าโดยไม่สนใจเงาสะท้อนของตัวเองที่ปรากฏอยู่ในกระจกมองหลังไอ้บ้านั่น…ทำไมต้องทำให้มันยากขึ้นทุกครั้งที่ผมพยายามถอยห่าง?มือของผมขยับไปที่ปุ่มสตาร์ตรถ แต่กลับหยุดชะงักค้างอยู่แบบนั้น นิ้วที่เคยมั่นคงของผมสั่นน้อยๆ โดยที่ผมไม่เข้าใจว่าทำไม ไออุ่นจากร่างกายของไซโคลนยังติดอยู่ที่ผิว ความรู้สึกหนักอึ้งในใจยังไม่จางหายผมควรไปจากที่นี่…แต่เหมือนมีอะไรบางอย่
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 41
ไซโคลนจ้องมองมาที่ผม รอคำตอบด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แววตาของเขาท้าทายคล้ายกับรู้ดีว่าผมจะไม่มีวันปฏิเสธเขาได้จริงๆผมหายใจเข้าลึก พยายามสะกดความวุ่นวายในอก ผมไม่ควรปล่อยให้เขาเข้ามาใกล้กว่านี้ ไม่ควรทำให้มันยุ่งยากไปกว่านี้แต่สุดท้าย ผมก็ยอมกดปลดล็อกรถเสียง “ติ๊ด” ดังขึ้นเบาๆ ประตูฝั่งข้างคนขับเปิดออกอย่างง่ายดาย และไซโคลนก็สไลด์ตัวเข้ามานั่งข้างๆ ผมด้วยท่าทีสบายๆ เหมือนเป็นที่ของเขาเอง“ดีมาก” เขาพูด พลางยิ้มมุมปากเหมือนคนที่รู้ว่าตัวเองชนะ“แล้วไงต่อ?” ผมถามเสียงเรียบ พยายามไม่แสดงความว้าวุ่นใจออกไปไซโคลนเอนหลังพิงเบาะ หลุบตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมตรงๆ “คุณกำลังหนีอะไรอยู่กันแน่ พี่สไนเปอร์?”เขาจับผมได้แล้วสินะว่าชอบให้เรียกว่าพี่ผมเม้มปากแน่น ไม่มีคำตอบให้เขา เพราะแม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่แน่ใจ“หนีตัวเอง?” ไซโคลนเดา “หนีผม?”“ผมไม่มีเวลามาเล่นเกมกับคุณ” ผมหันไปจ้องหน้าเขานิ่ง “ลงจากรถซะ”“ไม่!”คำตอบของเขาสั้นกระชับ และหนักแน่นเสียจนผมขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ“นี่มันเรื่องอันตราย” ผมย้ำเสียงเข้ม “พวกมันกำลังเคลื่อนไหวอยู่ แถมยังพุ่งเป้ามาที่คุณด้วย”ไซโคลนเลิกคิ้ว “
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 42
เมื่อถึงเซฟเฮาส์ของหน่วยสืบสวนพิเศษ ผมก็จอดรถในลานจอดที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด ทุกๆ การเคลื่อนไหวภายในอาคารนี้ถูกเฝ้าระวังตลอดเวลา และไม่มีใครสามารถเข้าออกได้โดยไม่ได้รับอนุญาตผมจึงจอดรถไว้ห่างจากประตูหลักและหันไปมองไซโคลนที่นั่งเงียบๆ ข้างๆ ผม ก่อนจะปิดเครื่องยนต์และเปิดประตูออกไปไซโคลนมองออกไปทางประตูที่มีเจ้าหน้าที่ตรวจสอบอย่างเข้มงวด “ที่นี่มัน…” เขาถามเสียงแปลกใจ“ที่นี่จะช่วยให้เราปลอดภัยขึ้น” ผมพูดเสียงเรียบ และไม่รอให้เขาตอบก็ออกจากรถไปแล้วผมเดินนำหน้าเขาไปที่ประตูหลัก ซึ่งมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนคุมอยู่ พวกเขากะพริบตามองผมเล็กน้อยก่อนจะทำการตรวจสอบและอนุญาตให้เข้ามาภายในไซโคลนเดินตามหลังผมมาด้วยท่าทางสงบ แต่น่าจะรู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย เขาไม่เคยเห็นหน่วยงานของตำรวจในมุมที่ใกล้ขนาดนี้ภายในเซฟเฮาส์ไม่ได้มีอะไรหรูหรา มันเป็นแค่สถานที่สำหรับเก็บตัวและวางแผนการสืบสวนเท่านั้น ทุกอย่างดูเรียบง่ายและสะดวกสบายพอสมควร“เอาล่ะ ตอนนี้เราคุยกันได้แล้ว” ผมพูดพลางเดินไปยังห้องประชุมซึ่งอยู่ที่มุมหนึ่งของเซฟเฮาส์ไซโคลนเดินตามมาทันที โดยไม่พูดอะไร แต่สามารถสัมผัสได
Last Updated : 2025-04-16
Latest chapter
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) SPECIAL RYU x TYPHOON (2)
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ผมนอนเหม่ออยู่อย่างนั้น แต่แล้วเสียงข้อความแจ้งเตือนก็ดังขึ้นติ๊ง!ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที และแน่นอนว่ามันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากริว: “ว่างไหม?”หัวใจผมกระตุกวูบแปลก ๆ ก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปฝุ่น: “มีอะไร?”รออยู่ครู่หนึ่ง ข้อความถัดไปก็เด้งขึ้นมาริว: “มาหาหน่อย”ผมนิ่วหน้า อะไรของเขาวะ?ฝุ่น: “นายอยู่บ้าน?”ริว: “หน้าห้องนาย”หน้าห้อง?!ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที กวาดตามองนาฬิกา…จะเที่ยงคืนแล้วหมอนี่มันคิดอะไรอยู่ถึงมาโผล่แถวนี้เวลานี้วะ?ผมหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมก่อนจะเดินออกไปตามที่เขาบอกผมเปิดประตูออกไปก็เจอเขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ ใบหน้านิ่งเฉยเหมือนทุกครั้ง แต่มีบางอย่างในแววตาที่ดูไม่เหมือนเดิม“มาทำไม?” ผมถามพลางกอดอก“คุยกันหน่อย”“เรื่องอะไร?”“เรื่องของเรา”คำว่า ‘เรา’ ทำให้ผมชะงักไปนิดหน่อย“ไม่มีอะไรให้คุย” ผมบอกเสียงเรียบ “ฉันพูดไปหมดแล้ว”ริวไม่ได้ตอบอะไรในทันที เขาแค่ยกบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้แล้วจุดไฟ สูดมันเข้าปอดก่อนจะพ่นควันออกมาช้า ๆ“…ฉันไม่ชอบความไม่แน่นอน” เขาพูดขึ้นในที่สุด“หืม?”“ฉันไม่ชอบอะไรที่คลุมเครือ” เขาเอียงหน้ามองผม “แล้วฉัน
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) SPECIAL RYU x TYPHOON (1)
ผมกอดอกมองสองพี่น้องเถียงกันอย่างไม่รู้จะทำยังไง เรื่องระหว่างผมกับริวมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายให้รุยเข้าใจได้"กูสองคนแค่จูบกันไอ้รุย ยังไม่ได้เอากัน"พวกยากูซ่านี่เชื่อถือไม่ได้จริงๆ ไม่ได้เอาพ่อง!"ถ้าจูบกันแล้วก็ต้องเป็นแฟนกันสิ จะมาแอบกินกันเฉยๆ เหมือนไอ้ฮิลล์ไม่ได้นะ" รุยเถียงต่อ"เราแค่จูบกันรุย นายอย่างี่เง่า" น้ำเสียงของไอ้ยากูซ่าขี้เก๊กเริ่มระอา"นายอย่ามาโมโหกลบเกลื่อน" รุยยังคงไม่ยอม"วุ้ยย! มึงจะอะไรนักหนากะอีแค่จูบ ใครๆ เขาก็จูบกันได้ตอนเมา" ผมพูดแทรกขึ้นมา ถ้าผมไม่มีปัญหาทุกอย่างก็น่าจะจบสินะ"พ่องมึงดิ จะมีกี่คนที่จูบพี่ของเพื่อนตอนเมา"มากกว่าจูบกูก็ทำกันมาล่ะ"เออ…มันก็แค่อุบัติเหตุ ใช่ไหม?" ประโยคหลังผมหันไปหาริว เพื่อขอกำลังสนับสนุน"อือ…" ริวพยักหน้า“กูไม่ใช่เด็กแล้วนะริว!"ปั่ก!"ฉันเป็นเพื่อนเล่นนายเหรอ..." ริวตบหัวรุย"อู้ยยส์...เจ็บนะ พะ..พี่" ไอ้รุยเริ่มกลัวเมื่อเห็นสายตาของพี่ชายตัวเองริวถอนหายใจก่อนล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เขาพ่นควันออกจากปากก่อนพูดประโยคที่สิ้นคิดที่สุดออกมา"คบก็คบสิ""ชะ...ช่ายย ห๊ะ!! เดี๋ยวๆ คบอะไร ใครคบกัน" ผมถามด้วยความตกใจ"
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 55
…ไซโคลน Talk…ผมยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องพักในโรงแรม มองแสงไฟของโตเกียวที่ส่องสว่างอยู่เบื้องล่าง แต่ความคิดของผมกลับไม่ได้อยู่ที่ทิวทัศน์เหล่านั้นเลยโทรศัพท์ในมือสั่นอีกครั้ง แจ้งเตือนข้อความจากไต้ฝุ่น“มาถึงแล้ว”ผมกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ หัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ นิ้วโป้งแตะไปบนหน้าจอโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบชักมือกลับราวกับของร้อนสารวัตร… มาถึงญี่ปุ่นแล้วจริง ๆผมถอนหายใจแรง กดโทรศัพท์ปิดเสียงก่อนจะโยนมันลงบนโต๊ะ ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ เห็นภาพสะท้อนของชายหนุ่มที่พยายามทำเป็นไม่สนใจอะไร แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความว้าวุ่นผมคิดว่า… ถ้าออกมาห่างไกลขนาดนี้แล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้นผมคิดว่า… ถ้าหายไปจากสายตาเขาแล้ว อีกฝ่ายก็คงไม่รู้สึกอะไรแต่เปล่าเลย…สารวัตรตามมาถึงที่นี่และที่สำคัญกว่านั้นคือ ผมไม่ได้แน่ใจว่าตัวเองอยากให้เขาหาเจอหรือไม่…สไนเปอร์ Talk…ผมยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูใจกลางโตเกียว มองขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของไซโคลนไต้ฝุ่นเป็นคนบอกผมว่าไซโคลนอยู่ที่นี่ และถึงแม้เขาจะไม่ได้บอกเลขห้องตรง ๆ แต่แค่มีข้อมูลนี้ก็มากพอแล้วผมกำโทรศัพท์แน่น สูดหายใจเข้าลึก ๆถ้าผมขึ้นไป
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 54
…สไนเปอร์ Talk…ผมมองจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า แต่มันกลับเบลอไปหมดคดียังคงเดินหน้า งานทุกอย่างยังคงต้องทำเหมือนเดิม แต่มีบางอย่างในใจที่คอยฉุดรั้งให้ผมไม่มีสมาธิไซโคลนไม่อยู่แล้วจริง ๆเขาหายไปจากชีวิตผมแบบสมบูรณ์แบบ… ไม่มีร่องรอย ไม่มีการติดต่อกลับ ไม่มีแม้แต่เงาของเขาให้เห็นผมถอนหายใจ กวาดสายตามองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวจะโทรไปดีไหม?นิ้วผมเลื่อนไปที่ชื่อของเขา ก่อนจะชะงัก… และกดปิดหน้าจอไปถ้าเขาอยากให้ผมตามหา… เขาคงจะทิ้งอะไรไว้ให้ผมบ้างแต่เขาเลือกที่จะหายไปอย่างสมบูรณ์ แปลว่าเขาคงต้องการแบบนั้นจริง ๆ“เฮ้อ…” ผมเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”จ่าแชมป์โผล่หน้าเข้ามา “สารวัตร ผมมีข่าวบางอย่าง”ผมเลิกคิ้ว “ข่าวอะไร?”“คนของเราสืบมาให้แล้วครับ…” จ่าแชมป์ส่งแฟ้มเอกสารให้ผม “คุณไซโคลนอยู่ที่ญี่ปุ่นจริง ๆ และดูเหมือนเขาจะตั้งใจอยู่ที่นั่นอีกนาน”ผมนิ่งไป ก่อนจะเปิดแฟ้มออกดู รายละเอียดที่ระบุอยู่ตรงหน้ามันชัดเจนจนผมปฏิเสธไม่ได้และมีรูปที่ไซโคลนไปไหนมาไหนกับริวอย่างสนิทสนม…ใจผมคล้ายๆ มีอะไรหนักๆ กดทับไว้จนเจ็บผม… กำลังจะเสียเขาไปแล้วจริง ๆ
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 53
…ไซโคลน Talk…ผมไม่ได้หลบหน้าเล่น ๆ แต่ผมเอาจริงหลังจากวันนั้น ผมไม่ได้ติดต่อกลับไปหาสารวัตรอีกเลย ไม่มีการส่งกาแฟ ไม่มีการไปหา ไม่มีแม้แต่ข้อความทิ้งไว้เหมือนทุกทีผมเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนดื้อรั้นและไม่เคยยอมแพ้ แต่ครั้งนี้… บางทีผมอาจต้องเป็นฝ่ายปล่อยมือจริง ๆตอนแรกมันก็ยากอยู่หรอก กว่าจะห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึง ไม่ให้เผลอกดโทรหาหรือส่งข้อความไป ผมต้องข่มใจตัวเองอยู่หลายครั้ง ต้องดื่มให้หนักขึ้น ต้องเอางานมากลบความคิด แต่สุดท้ายแล้ว… มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนักทุกคืนก่อนนอน ผมยังคงเผลอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หวังว่าบางทีสารวัตรอาจจะเป็นฝ่ายส่งข้อความมาก่อน หรืออย่างน้อยอาจจะมีมิสคอลสักสายแต่ไม่มีเลย…เหมือนเขาหายไปจากชีวิตของผมโดยสมบูรณ์ผมเอนตัวพิงกระจกห้องพักโรงแรมในโตเกียว มองแสงไฟของเมืองที่ยังคงสว่างไสว ทว่าความเงียบในห้องมันกลับกดดันผมยิ่งกว่าความวุ่นวายข้างนอกผมคิดถึงสารวัตร…คิดถึงคนที่เอาแต่ทำหน้าเรียบเฉยเวลาถูกแหย่ คิดถึงคนที่บ่นว่าผมกวนประสาทแต่ก็ยังยอมให้มากวนอยู่ทุกวันผมไม่ได้อยากหนีมาไกลขนาดนี้หรอก แต่ผมรู้ว่า ถ้ายังอยู่ที่เดิม ผมคงไม่มีวันอดใจไม่ไหวแล้วกระโจนไปหาเขาอีกตาม
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 52
…สไนเปอร์ Talk…ไซโคลนไม่ได้พูดเล่น เขาเอาจริงหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้รับข้อความหรือสายโทรศัพท์จากไซโคลนอีกเลย ไม่มีการแวะมาหา ไม่มีใครส่งกาแฟมาให้ที่โรงพักตอนเช้า และแน่นอน… ไม่มีใครมารอผมเลิกงานอีกเลยผมคิดว่าตัวเองควรจะโล่งใจ เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเหรอ? ผมอยากให้ไซโคลนออกไปจากชีวิต อยากให้ไซโคลนอยู่ห่างจากปัญหาทั้งหมด เขาอยากปกป้องไซโคลนจากความวุ่นวายนี้…แต่ทำไมมันถึงรู้สึกไม่ใช่แบบนั้นวะ?ในช่วงแรกผมพยายามไม่คิดอะไรมาก มันก็ดีแล้วที่เขาได้ไปใช้ชีวิตปกติของตัวเอง ไม่ต้องมาลำบากกับผมแต่พอผ่านไปเป็นอาทิตย์ ไซโคลนก็ยังไม่ติดต่อมา“หมอนั่นคงจะลืมฉันไปแล้วจริง ๆ” ผมพึมพำช่วงเวลาที่ไม่มีไซโคลนอยู่รอบตัว ทำให้รู้ว่า… ชีวิตของผมขาดอะไรบางอย่างไปจริง ๆไม่ว่าจะเป็นช่วงเช้าที่ปกติจะมีกาแฟจากร้านประจำส่งมาให้พร้อมโน้ตแซว ๆ จากไซโคลน หรือแม้แต่ช่วงเย็นที่ผมมักจะเจอเขามานั่งรออยู่ในห้อง พอไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว วันเวลาของผมกลับดูเงียบเหงาอย่างน่าประหลาดผมทำงานเหมือนเดิม ใช้ชีวิตแบบเดิม ออกไปสืบคดีเหมือนเดิม แต่กลับรู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันผิดแปลกไปหมด“สารวัตร… คุณโอเคหรือเปล่า?”เส
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 51
…ด้านไซโคลน….ผมเดินออกจากห้องทำงานของสารวัตรด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งในใจ ทุกอย่างมันชัดเจนในหัวของผม แต่ในขณะเดียวกันมันก็สับสนจนแทบจะทำให้ผมหายใจไม่ออก ทุกๆ อย่างที่ทำไปมันยังไม่ดีพออย่างนั้นเหรอ“ผมเหนื่อย…มาก…” เสียงของผมดังในหัวผมเหนื่อยกับการวิ่งตามเขาแล้ว…เขาทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่คนไร้ค่าที่วันๆ เอาแต่วิ่งตามเขา ผมมักจะเป็นคนแรกที่เขาเลือกจะตัดทิ้งง่ายๆ นั่นมันก็แสดงชัดเจนแล้วว่าผมควรหยุดได้แล้ว…ผมเดินไปที่ลิฟต์โดยที่ไม่คิดจะหันกลับไปมองห้องทำงานนั้น ผมไม่ต้องการให้ใครเห็นความเจ็บปวดในแววตาของผมในตอนนี้ ความรู้สึกที่คล้ายกับการถูกทอดทิ้ง มันร้อนรุ่มอยู่ในอก ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังวิ่งตามอะไรบางอย่างที่ไม่มีทางจะถึงผมกดปุ่มลิฟต์และยืนรอจนประตูเปิดออก ความรู้สึกข้างในมันเหมือนมีบางอย่างที่กำลังแหลกสลายไปกับทุกก้าวที่เดิน ใจผมมันโหวงและว่างเปล่าบอกไม่ถูกเมื่อถึงชั้นล่างผมเดินออกจากอาคารโดยไม่คิดจะหยุดกลับไปมอง หัวใจของผมมันบีบคั้นจนรู้สึกว่าหายใจไม่ออก ผมหยุดตรงมุมถนนและมองไปที่ท้องฟ้า เหมือนกับกำลังมองหาคำตอบจากสิ่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ สิ่งที่ทำล
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 50
คดีของพ่อผมถูกปิดลงอย่างเงียบๆ ไม่ว่าผลของมันจะเป็นเช่นไร เราทุกคนต่างรู้ดีว่าเขาไม่ได้ทำสิ่งเหล่านี้เพียงลำพัง เขามีใครบางคนที่อยู่เบื้องหลังการตัดสินใจของเขา พ่อผมอาจจะไม่ได้ซัดทอดใครออกมา แต่มันก็ไม่สามารถปิดบังความจริงบางอย่างได้ พวกเรายังเอื้อไปไม่ถึงตัวการใหญ่นั้นพี่ชายของผมทุกคนก็เข้าใจดีถึงสิ่งที่พ่อทำ แม้ว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน พวกเขาก็ยังคงพยายามช่วยเหลือพ่อในทุกทางที่ทำได้ ไม่มีใครโกรธผมที่ต้องทำหน้าที่จับพ่อ แม้ความรู้สึกจะหนักหน่วงแค่ไหน พวกเขาก็ยอมรับมันได้พวกเขาเห็นสิ่งที่พ่อเคยสอนและปลูกฝังในตัวผมมาตลอดชีวิต….แต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นั้น ข่าวของพ่อที่เคยเป็นประเด็นใหญ่ในสังคมก็ถูกกลบไปอย่างเงียบๆ ทุกอย่างถูกเบี่ยงเบนความสนใจด้วยข่าวใหม่ ที่มันเหมือนจะกระทบกับทุกคนรอบตัว ข่าวนั้นเป็นเรื่องของการชิงตัวนักโทษระหว่างที่กำลังจะถูกนำไปฝากขังสองคน และเหมือนจะเป็นการกระทำของแก๊งต่างชาติที่มีอิทธิพลข่าวนี้มันกลบข่าวของพ่อไปจนเกือบจะไม่มีใครพูดถึงอีกเลย ตำรวจถูกเหยียบย่ำอีกครั้ง หลังจากการสืบสวนคดีของพ่อผมคดีที่มันทำให้พวกเราเปิดเผยถึงบางอย่างที่ไม่อยากให้ใครรู้… แต่ตอนนี้…ทุ
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 49
….สไนเปอร์ Talk….ผมพยายามเจรจากับผู้บังคับบัญชาจนตัวเองยังสามารถอยู่ในคดีนี้ต่อได้ และตอนนี้พวกเราก็กำลังรอให้คนพาพ่อมาสอบสวนสักพักเจ้าหน้าที่สองนายก็พาตัวพ่อซึ่งถูกสวมกุญแจมือ เข้ามายังห้องสอบสวน เขายังคงใส่ชุดของเมื่อคืนอยู่แววตาของเขาดูล้าเล็กน้อย…“พ..พ่อ…” มันยากมากที่เสียงจะหลุดออกจากลำคอของผมตั้งแต่เกิดผมไม่เคยเห็นเขาโทรมแบบนี้มาก่อน แม้เขาจะอายุเยอะแล้ว แต่ก็ยังดูกระปรี้กระเปร่าอยู่เสมอแล้วดูสิ….วันนี้เขากลับอยู่ในสภาพแบบนี้ คนเป็นลูกแบบผมควรทำอย่างไรระหว่างความถูกต้องกับความถูกใจ ผมควรเลือกสิ่งไหน…พ่อมองผมนิ่งๆ แล้วพูดช้าๆ“ฉันเห็นแกแล้วเหมือนเห็นตัวเองในอดีตเลย”ประโยคสุดท้ายที่เขาพูด ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกบีบคั้นจากข้างในบุคลิก ความคิด นิสัย ผมล้วนสืบทอดมาจากเขาทั้งนั้น…พ่อมองผมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ก่อนจะเอนตัวไปด้านหลัง เท้าแขนลงบนพนักเก้าอี้ที่ดูจะเล็กไปสำหรับเขา“แกจะไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ?” เขาเอ่ยเมื่อเห็นเงียบผมเม้มปากแน่น สายตาจับจ้องไปที่กุญแจมือที่ล่ามเขาไว้“…ทำไม?” ผมถามเสียงแผ่ว “ทำไมพ่อต้องทำเรื่องพวกนี้?”พ่อหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอนตัวไปด้านหลัง ดวงตาคม
