ตูม!กาเอลก็เป็นสมาชิกของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ด้วยเหมือนกัน ครูของเขามาจากสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้ และพ่อของเขายังเป็นรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ด้วยตระกูลของเขาไม่เพียงแต่มีความรู้ในเรื่องศิลปะการต่อสู้เป็นอย่างมากเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนที่มีพรสวรรค์อีกด้วยทันทีที่เขาเข้าใกล้ฮาร์วีย์เขาก็ปล่อยหมัดอันดุดันและน่าสะพรึงออกไปทันทีความอับอายที่ต้องจำทนเอาไว้เพราะเคทีได้แปรเปลี่ยนเป็นพลังงานที่พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ตามวิจารณญาณของเขานั้น เขาแน่ใจว่ากระดูกทุกชิ้นของฮาร์วีย์จะต้องแตกละเอียด ถึงแม้ว่าแรงหมัดนั้นจะไม่ทำให้เขาต้องตายก็ตาม“แกตายแน่!”กาเอลหัวเราะเบา ๆ เมื่อเขากระโจนไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าแค่หมัดเดียวก็ฆ่าวัวทั้งตัวได้แล้ว!สำหรับเนลลีและคนอื่น ๆ แล้ว ฮาร์วีย์จะต้องรู้สึกกลัวอย่างขาดสติแน่นอน“คุณเห็นหรือยังคุณคอบบ์?!นี่คือคนที่คุณเลือก นี่คือลูกเขยที่อาศัยอยู่ในบ้านของตระกูลคอบบ์!“นอกจากปากคอเราะร้ายแล้ว ผู้ชายคนนี้ยังทำอะไรอะไรได้อีกล่ะ?“เขาจะต้องคุกเข่าอยู่ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญอย่างนายน้อยแพดโลว์แน่นอน!”เนลลีแสดงสีหน้าเย
ใบหน้าของกาเอลดูมืดมนลงทันที“ฉันคือกาเอล แพดโลว์! ฉันเป็นคนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้!“อาจารย์ของฉันเป็นรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้!“แกตายแน่ที่ทำกับฉันแบบนี้!“แกจะต้องชดใช้!”กาเอลพูดออกมาในขณะที่เขานอนเป็นอัมพาตอยู่บนพื้นผัวะ!“หลีกไป"ฮาร์วีย์เตะกาเอลออกไปให้พ้นทางทันที ร่างของเขาลอยกระเด็นไปชนกำแพง ก่อนที่จะสลบไปพร้อมก็มีเลือดพุ่งออกมาจากปากของเขา“ฉันไม่สนหรอกว่านายจะมีใครหนุนหลังอยู่ ฉันไม่สนด้วยว่านายจะมีพละกำลังแบบไหน”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าก่อนจะใช้มือแตะใบหน้าซีด ๆ ของกาเอล“ฉันจะให้โอกาสกับนายครั้งเดียว เลิกกิจการที่ทำอยู่ซะ“ถ้าฉันรู้ว่านายมาหลอกเอาเงินที่นี่อีกล่ะก็ อย่ามาโทษฉันนะในเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไป"***เนลลีและคนอื่น ๆ ไม่ได้รับความสนใจจากฮาร์วีย์เลยฮาร์วีย์เตะเหล่าสาวกพวกนั้นออกไปให้พ้นทาง ก่อนจะเข้าไปในรถของเคทีพร้อมกับดูแลความปลอดภัยให้กับเอลเลนจากนั้นเคทีก็ขับรถไปยังโรงพยาบาลที่มีชื่อเดียวกับตระกูลของเธอ หลังจากส่งเอลเลนเข้าห้องฉุกเฉินแล้ว ทุกคนต่างก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งท
ดวงตาของเคทีแสดงความผิดหวังออกมาก่อนจะฝืนยิ้มอีกครั้ง“ฉันไม่เชื่อเลยตอนที่มีคนมาบอกว่าคุณเป็นคนงี่เง่า...“แต่ตอนนี้ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าคุณเป็นอย่างนั้นจริง ๆ“พอเล่นเสร็จแล้วคุณก็เดินหนีเลย คุณเป็นคนที่แย่มาก"ปากของฮาร์วีย์กระตุก เขาไม่รู้จะพูดตอบโต้กับการอ่อยแบบไม่ยั้งของเคทียังไงดีท้ายที่สุดแล้วการยอมรับน้ำใจของสาวสวยก็มักเป็นเรื่องยากที่สุดเสมอฮาร์วีย์ไม่กล้าต่อต้านความรักของผู้มีอำนาจล้นเหลือเช่นนี้ได้ฮาร์วีย์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปลี่ยนเรื่องพูด“เมื่อพิจารณาจากบทสนทนาระหว่างคุณกับกาเอลแล้ว ผมว่าตอนนี้ครอบครัวของคุณต้องเจอปัญหาใหญ่แล้วล่ะ“นอกเหนือจากราชวงศ์แห่งทะเลใต้แล้ว สามตระกูลที่ยิ่งใหญ่เหล่านั้นก็ยังมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่งด้วย"เคทีไม่มีเจตนาที่จะปกปิดอะไรกับฮาร์วีย์เลย“นอกจากนี้สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้อันสูงส่งและทรงพลัง ตระกูลอันดับหนึ่งและอันดับสอง รวมทั้งกองกำลังเล็ก ๆ ที่นี่ ก็ได้ก่อความวุ่นวายขึ้นมาในประเทศนี้“ประมาณสิบกว่าปีมาแล้วที่ตระกูลคอบบ์ ตระกูลโมเรโน่ และตระกูลลี ได้ร่วมกันสร้างข้อตกลงและทำให้สถานการณ์ของประเทศมีเสถียรภาพขึ้นม
ฮาร์วีย์ทำสีหน้าตื้นตันใจก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณไม่มีความมั่นใจพอจะเก็บผมไว้ที่เลยเหรอ?“หรือคุณกำลังบอกว่าคุณไม่อยากแบ่งปันรายได้ของคุณกับผมเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางและจบสิ้นแล้ว?”“ไม่ใช่จะเป็นเรื่องแย่อะไรหรอกค่ะ แต่ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบทำให้ตัวเองเดือดร้อน" เคทีตอบในขณะมองฮาร์วีย์“ฉันรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่คุณรักษาบาดแผลให้กับคุณปู่ของฉัน“ฉันไม่ควรขอความช่วยเหลืออะไรอีก“นี่คือตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสสามใบสำหรับเที่ยวบินในวันพรุ่งนี้ตอนแปดโมงเช้า“ฉันจะเชิญคุณมาที่นี่อีกครั้งเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีเมื่อเวลานั้นมาถึง"จากนั้นเคทีก็วางซองจดหมายเอาไว้ต่อหน้าฮาร์วีย์ และมองลึกเข้าไปในดวงตาของฮาร์วีย์ก่อนจะเดินจากไปฮาร์วีย์วางมือไว้บนซองจดหมายนั้นในขณะที่ยิ้มจาง ๆ อยู่ทางเบื้องหลังของเคที“อะไร ๆ เริ่มน่าสนใจขึ้นมาแล้ว ผมจะไปเยี่ยมผู้อาวุโสคอบบ์ในเช้าวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่ติดขัดอะไรเสร็จจากนั้นผมก็จะกลับเลย...”ฮาร์วีย์หันหลังกลับแล้วเดินออกมาจากโรงพยาบาลแห่งนั้น***ในตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้นที่วิลล่าของตระกูลคอบบ์เคทีย
"แกสร้างความเคืองขุ่นให้กับนายน้อยแพดโลว์เพียงเพราะเห็นแก่ชายแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้?”“แล้วแกยังมีหน้ามาบอกว่าเขาเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวของแกเหรอ?“ทำไมแกช่างไร้ยางอายได้ถึงขนาดนั้น?“แกไม่สนใจชื่อเสียงของตระกูลเลยหรือไง?!” อีเดนขึ้นเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว“แกไม่รู้เหรอว่าเรากลายเป็นตัวตลกสุดฮาของแบล็คเบิร์น ซิตี้ไปแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะแกคนเดียว?!”อีเดนไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ เขาลุกขึ้นแล้วตบหน้าเคทีทันทีเคทีไม่สามารถตอบโต้ได้เร็วพอ ซึ่งทำให้เธอรู้เจ็บแปลบหลังจากนั้นไม่นานรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏให้เห็นบนใบหน้าที่งดงามแต่บวมเป่งของเธออย่างชัดเจนวาเลรี่และผู้อาวุโสอีกหลายคนไม่ได้หยุดยั้งอีเดนเอาไว้ได้เลย พวกเขาทำสีหน้าดีใจเมื่อเห็นเคทีโดนตบหน้า“ฉันจัดการกับปัญหาของตัวเองได้ แกไม่จำเป็นต้องมาสั่งสอนฉันหรอก"เคทีอดกลั้นความเจ็บปวดและความโกรธเกรี้ยวเอาไว้ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าการกระทำของเธอคือสาเหตุที่ทำให้บ้านหลังที่สองและสามเข้ามาเล่นงานเธอ...แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่คิดว่าอีเดนและคนอื่น ๆ จะลงมืออย่างรวดเร็วขนาดนี้“เราไม่ได้สั่งสอนให้แกทำอะไรหรอกนะ
ใบหน้าของเคทีดูบวมเป่งหลังจากที่โดนตบหน้าไปหลายครั้งตระกูลคอบบ์ต่างซุบซิบนินทากันยกใหญ่เมื่อเห็นภาพนั้น“เคทีเป็นคนสร้างปัญหา! เธอเคยทำร้ายพวกเรามาครั้งหนึ่งแล้วด้วยการไปซ่อนตัวในฮ่องกงและลาสเวกัส เพียงเพราะเธอไม่อยากแต่งงาน!“แล้วจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาอีก! เธออยากให้คนทั้งตระกูลต้องตายหรือยังไง?!”ด้วยเหตุนี้ผู้อาวุโสแพดโลว์จึงโกรธมาก! ถ้าหากเขาขัดขวางไม่ให้เราเข้าไปร่วมมือในการทำงานกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ล่ะก็ เราจะต้องสูญเสียเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์เป็นอย่างน้อย!“เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วเคทีจะรับผิดชอบไหวเหรอ?“เราทุกคนเรียกเธอว่าหัวหน้าบ้านใหญ่ แต่นี่คือวิธีที่เธอตอบแทนเรา!”ฝูงชนส่ายหน้าอยู่เรื่อย ๆผู้อาวุโสสองสามคนของบ้านต่าง ๆ มีสีหน้าหน่ายระอา จึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องรู้สึกผิดหวังกับการกระทำของเคทีเคทีสูดหายใจเข้าลึก ๆ“ฉันจะจัดการเรื่องสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าเองอีเดน ปล่อยพวกเขาไปซะ...”“แกจะจัดการเรื่องนั้นเหรอ?“ด้วยอะไรล่ะ? ด้วยใบหน้าหรือร่างกายอันเลวทรามของแกน่ะเหรอ?”อีเดนมีท่าทีหยิ่งผยองอย่างมากเมื่อเห็นเคทียังโดนมัดแขนอยู่เข
"ยอมรับข้อตกลงนี้ซะ!”วาเลรี่ยังคงเฆี่ยนตีเธอไม่ยอมหยุด สายตาของเธอเต็มไปด้วยขุ่นเคืองและความโกรธแค้นเธอแอบอิจฉาริษยาเคทีมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะเคทีดูสวยกว่าและโดดเด่นกว่าเธอมาตลอดตอนนี้เธอมีโอกาสที่จะได้ระบายความแค้นออกมา จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะคว้าโอกาสนี้ไว้“เร็ว ๆ สิ!”เคทีโซซัดโซเซไปข้างหลังเมื่อโดนเฆี่ยนตีอีกหนึ่งรอบจนเธอเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น“ฉันจะไม่แต่งงานกับนายน้อยแพดโลว์...” เธอพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวจากนั้นเธอก็มองไปที่สวนหลังบ้านอย่างเป็นกังวลเนื่องจากดีนพักฟื้นอยู่ที่นั่น คงไม่ดีแน่ถ้าคนพวกนี้ได้ทำการรบกวนการพักผ่อนของเขา“อะไรกัน? แกเป็นห่วงชายชราคนนั้นเหรอ? ทำไมไม่เป็นห่วงตัวเองก่อนล่ะ?”วาเลรี่หัวเราะอย่างเย็นชาเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเคทีเธอเดินเข้าไปข้าง ๆ เคทีแล้วกระซิบบอกอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงนะ จะมีคนมาคอยดูแลชายชราคนนั้นในเร็ว ๆ นี้“พอเขาตายแล้วเราก็จะโยนความผิดไปให้แก! ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”วาเลรี่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เสียงนั้นฟังดูโหยหวนและน่ากลัวมาก“เพราะแกไม่ยอมรับข้อเสนอน้ัน ชายชราคนนั้นจึงต้องเป็นคนชดใช้! แน่นอนว่าแกจะต้อ
"ไอ้สารเลว!”เมื่อเห็นน้องสาวโดนตบหน้า อีเดนก็ร้องตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยวและพุ่งไปข้างหน้าอย่างเดือดดาลฮาร์วีย์คว้าคออีเดนอย่างใจเย็น แล้วศีรษะของอีเดนก็กระแทกลงบนโต๊ะหินโครม!เกิดเสียงกระแทกดังลั่นแล้วทำให้ชุดน้ำชาบนโต๊ะแตกเป็นเสี่ยง ๆมีเลือดมากมายปกคลุมอยู่บนใบหน้าของอีเดนฮาร์วีย์ดึงอีเดนออกไปโดยหัวของอีเดนหมุนอย่างต่อเนื่องจากการโดนโจมตี จากนั้นฮาร์วีย์ก็เตะอีเดนลอยกระเด็นออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวตระกูลคอบบ์ตัวแข็งทื่อ วินาทีต่อมาพวกเขาก็พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับเก้าอี้หินฮาร์วีย์ตบพวกเขาออกไปทันทีโดยไม่ได้ให้เวลาพวกเขาได้เหลือบมองเลยเขาตบทุกคนที่อีเดนพามาลงไปกองกับพื้นอย่างต่อเนื่องในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ผู้คนจากตระกูลคอบบ์หลายสิบคนก็ล้มลงไปกองกับพื้น พวกเขาต่างเอามือกุมหน้าในขณะที่ร่างกายกระตุกด้วยความเจ็บปวด“ฉันไม่สนหรอกว่าแกมาจากไหนหรือมีความสามารถอะไร ไอ้เด็กน้อย...“แต่นี่คืออาณาเขตของตระกูลคอบบ์“เราเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้!“คนแปลกหน้าที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างแกไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้!”ผู้อาวุโสคนหนึ่งลุกขึ้นยืนพร้อม