เรย์นหัวเราะอย่างเย็นชา“ฉันขอเตือนคุณนะว่าเราจะไม่คืนเงินให้เมื่อทำธุรกรรมกันเสร็จแล้ว“คุณสามารถพาคนไข้กลับไปได้แต่เราจะไม่คืนเงินมัดจำให้!“ออกไปเดี๋ยวนี้!“หยุดทำตัวน่ารำคาญได้แล้ว!”สีหน้าของไอรีนดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น“คุณทำเกินไปแล้วนะ!“คุณไม่ได้ช่วยอะไรคนไข้เลย แล้วยังไม่คืนเงินอีกเหรอ?!“ฉันจะฟ้องคุณ!”“จะฟ้องฉันเหรอ?!”เรย์นเขียนคิ้วของเธอก่อนจะชี้ไปยังตัวเลขที่อยู่บนผนังห้อง“หมายเลขโทรศัพท์ของฝ่ายบริหารและสถานีตำรวจทุกแห่งอยู่ตรงนี้แล้ว!“เชิญโทรหาคนที่คุณต้องการได้เลย!“ถ้าคุณทำให้ฉันกลัวได้ ฉันจะหมอบกราบคุณเลย!“คุณคิดว่าคนนอกแค่สองสามคนจะมาทำอวดเบ่งได้ที่นี่เหรอ?!“มาดูกันซิว่าจะมีใครรับสายของคุณหรือเปล่า!”เรย์นทำสีหน้าดูถูกเหยียดหยามเธอคุ้ยเคยกับการหลอกเอาเงินจากนักท่องเที่ยวเป็นอย่างดีถึงแม้ว่าจะมีนักท่องเที่ยวโทรไปขอความช่วยเหลือ แต่โรงพยาบาลแห่งนี้ก็มักจะได้รับการปกป้องอยู่เสมอ “คุณช่างไร้เหตุผลสิ้นดี!”ไอรีนรู้สึกตื่นตระหนก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนลำบากขนาดนี้ฮาร์วีย์เดินเข้าไปแตะไหล่ไอรีนก่อนที่จะพูดอย่างใจเย็
เอลเลนยังคงเมามายไม่ได้สติอยู่ในห้องฉุกเฉินใบหน้าของเธอดูซีดขาวราวกับหิมะ เธอน่าจะได้รับการล้างท้องและเยียวยาอาการบาดเจ็บของเธอแล้ว แต่บุคลากรทางการแพทย์กลับทิ้งเธอไว้ในห้องโดยไม่ได้ทำอะไรเลยฮาร์วีย์ขมวดคิ้วก่อนจะกดท้องของเอลเลน จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นแล้วบอกจูเลียนให้หยิบถังขยะเข้ามา เอลเลนดูสบายตัวขึ้นมากหลังจากได้อาเจียนออกมาเป็นเหล้าที่กินเข้าไปเกือบหมดหลังจากที่ไอรีนได้ใช้ยาในห้องฉุกเฉินจัดการกับอาการบาดเจ็บของเอลเลนแล้ว เอลเลนก็ถูกจับให้นั่งอยู่บนรถเข็นหลังจากนั้นไม่นานฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ก็เตรียมตัวออกจากที่นั่นจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเสียงฝีเท้าของผู้คนมากมายพร้อมกับเสียงกรีดร้องดังลั่นมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพยายามจะบุกเข้าไปในห้องฉุกเฉินฮาร์วีย์มองอย่างใจเย็นก่อนที่จูเลียนจะก้าวออกไปข้างหน้าประตูถูกเตะให้เปิดออกทันทีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างสูงใหญ่แปดคนลอยกระเด็นออกไป ก่อนจะหล่นกระแทกลงบนตัวเรย์น ช่างเป็นภาพที่ดูน่ากลัวเป็นอย่างยิ่งเกือบจะในเวลาเดียวกันคนกลุ่มหนึ่งที่มีท่าทีดุร้ายก็กำลังเดินอาจ ๆ อยู่กลางทางเดินมีผู้หญิงที่ค่อนข้างมีอายุเดินนำกลุ่ม
เมื่อเห็นว่าเนลลีเป็นคนไร้เหตุผล ไอรีนก็อดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้“คุณหมายถึงอะไรที่พูดว่าใส่ร้าย?!“เรากำลังพูดเรื่องข้อเท็จจริงกันอยู่นะ!“คุณรับเงินค่ารักษาคนป่วยไปแล้ว แต่ยังวิ่งไปดูแม่เทพธิดาที่ไหนก็ไม่รู้แทนที่จะทำงานของตัวเอง!“คุณปล่อยให้คนป่วยต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในห้องฉุกเฉินเป็นเวลาครึ่งค่อนชั่วโมง แล้วยังปฏิเสธที่จะคืนเงินมัดจำให้เราอีก!“โรงพยาบาลแห่งนี้มีศีลธรรมแบบไหนกันเหรอ?!“นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลด้วยซ้ำไป นี่เป็นแค่รังโจรเท่านั้นเอง!”ไอรีนหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาก่อนจะร้องบอกอย่างเย็นชาว่า "ฉันจะรายงานเรื่องนี้กับองค์การอาหารและยาฯ เดี๋ยวนี้!”ฮาร์วีย์เหลือบมองเนลลีอย่างใจเย็น ก่อนที่เขาจะทำไม้ทำมือส่งสัญญาณให้จูเลียนทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยให้กับเอลเลนคำพูดอันรุนแรงของไอรีนทำให้เนลลีรู้สึกว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เนลลีจ้องมองด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะโบกมือ เพื่อเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้มาห้อมล้อมฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ เอาไว้จากนั้นเธอก็ตบมือด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม และเผยให้เห็นเรียวขาอันเพรียวบางของเธอ“คุณจะต้องชดใช้สำหรับการทำอะไรผิด ๆ ที่โรงพยาบาลแบ
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเนลลีก็กลับมาได้สติอีกครั้งเธอเอามือกุมท้องในขณะจ้องมองฮาร์วีย์อย่างโกรธเกรี้ยว“แกกล้าดียังไงมาเตะฉัน ไอ้สารเลว?!“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?!”“เธอเป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่ไร้ศีลธรรมไม่ใช่เหรอ?” ฮาร์วีย์ตอบ“ฉันระบุถูกคนแล้วใช่ไหมล่ะ?”“แก...”เนลลีเดือดดาลเป็นอย่างมากเมือเห็นฮาร์วีย์ทำหน้านิ่ง“ไป! เอาตัวเขามาก! พวกแกทุกคนเลย!” เธอร้องบอกในขณะที่ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“ฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนเข้าไปล้อมฮาร์วีย์เอาไว้พร้อมกับอวดรอยยิ้มอันชั่วร้ายไอรีนตกใจมากกับภาพที่เห็น เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน และไม่คิดว่าโรงพยาบาลแห่งนี้จะไร้เหตุผลได้ถึงขนาดนี้“ระวังตัวด้วยค่ะคุณยอร์ก!” ไอรีนร้องบอกตามสัญชาตญาณเรย์นหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา“ไอ้เด็กคนนี้ตายแน่เพราะกล้าไปต่อกรกับผู้อำนวยการ!“เขาจะระวังตัวขนาดไหนก็ไม่สำคัญหรอก เขาต้องตายแน่ ๆ!”เหล่าคนป่วยและเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่กำลังดูโชว์นี้อยู่ต่างอดที่จะส่ายหัวและถอนหายใจไม่ได้ทุก ๆ คนรู้ว่าเนลลีเป็นชนชั้นกลาง แต่เธอก็พอมีอำนาจและเส้นสายอยู่บ้างไม่มีใครในโ
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วบอกได้เลยว่าแบล็คเบิร์น ซิตี้ช่างเป็นเมืองที่ไร้กฎหมายอย่างมากเห็นได้ชัดว่าการสมรู้ร่วมคิดกับเจ้าหน้าของรัฐแบบนี้มันมากเกินไปแล้วเนลลีคิดว่าฮาร์วีย์จะต้องกลัวเมื่อเห็นหน้าเขาเธอกลับมาใจกล้าได้อีกครั้งในขณะที่กัดฟันแน่น“อะไรกัน? แกรู้สึกกลัวแล้วเหรอ?” เธอจ้องมองฮาร์วีย์พร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา“ในที่สุดแกก็เข้าใจแล้วสินะว่าทำผิดอะไรไป?“ยังมีเวลาอ้อนวอนขอร้องอยู่นะ!“ถ้าแกไม่ทำอย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปล่ะ!”เนลลีบอกให้เรย์นไปตามเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ มา ซึ่งทำให้ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ โดนห้อมล้อมทั้งข้างในและข้างนอกผู้คนพวกนั้นต่างจ้องมองฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ อย่างดุดัน พวกเขาต่างมั่นใจว่ามีจำนวนมากพอจะข่มขู่ให้คนพวกนั้นหวาดกลัวได้เนลลีเริ่มทำท่าหยิ่งผยองมากขึ้นเมื่อเห็นภาพนั้น“หมอบกราบและเลียรองเท้าของฉันให้สะอาดเลยนะไอ้หนู!” เธอร้องบอกหลังจากหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา“ถ้าไม่ทำ...แกกับเพื่อน ๆ จะต้องเข้าไปอยู่ในห้องขังสักพักหนึ่งล่ะ!”ไอรีนเริ่มรู้สึกตื่นตระหนกจูเลียนทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชาพ
เนลลีดีใจมากที่เห็นชายคนนั้นปรากฏตัว เธอกอดแขนชายคนนั้นด้วยท่าทีอ่อนโยนทันที ก่อนจะกระซิบบอกว่า "คุณมาได้จังหวะพอดีเลยสารวัตรมิลลเลอร์! ไอ้สารเลวนั่นด่าเราว่าเป็นคนไร้ศีลธรรมแล้วเริ่มตบตีพวกเราทุกคน!“แล้วยังเตะท้องฉันด้วย!“เธอต้องพาตัวเขาไปนะ! เขาต้องทบทวนในสิ่งที่เขาได้ทำลงไป เขาจำเป็นต้องรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาต่อต้านฉัน!”เนลลีชี้ไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าที่ดูสูงส่งและทรงพลังเรย์นและคนอื่น ๆ พูดพร้อมกับตะโกนใส่ฮาร์วีย์ที่ก่อปัญหาและทำตัวไม่มีเหตุผล“อะไรนะ? ใครทำร้ายผู้อำนวยการแพดโลว์?!“ในตอนกลางวันแสก ๆ เนี่ยน่ะเหรอ?!“กฎหมายไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลยเหรอ?!”สารวัตรมิลลเลอร์จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา หลังจากที่รู้ว่าฮาร์วีย์ไม่ได้มาจากทะเลใต้ สารวัตรมิลเลอร์ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ“นำตัวเขากลับไป! เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยล่ะ!“ถ้าเขาขัดขืนก็ฆ่าเขาได้ทันที!”ฮาร์วีย์อวดรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนหรี่ตามองสารวัตรมิลเลอร์“คุณเป็นถึงสารวัตร คุณเป็นตัวแทนของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ แต่คุณไม่ยอมสอบสวนอะไรก่อนเลยเหรอ?”“คุณคิดว่าฉันต้องการคนแบบคุณมาสั่งสอนฉันเหรอ?“คุณทำร้ายผู้คน! นี่เป
ฝูงชนต่างนิ่งเงียบ'นักท่องเที่ยวคนนี้อวดดีเกินไปแล้ว!''สารวัตรมิลเลอร์ยอมแพ้แล้ว แต่ก็ยังพยายามหาเรื่องเขาอยู่อีก! นี่เป็นเรื่องที่แย่มาก'สารวัตรมิลเลอร์ล้มลงไปกองกับพื้น เขาไม่สามารถบอกได้ว่าฮาร์วีย์นั้นทรงพลังแค่ไหนเมื่อเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาเขาอีกครั้งเขารู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธเกรี้ยว“อย่าทำอะไรให้มันเกินไปนะไอ้หนู...” สารวัตรมิลเลอร์ร้องบอกอย่างไม่พอใจเพียะ!ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือเข้าไปฟาดหน้าสารวัตรมิลเลอร์“คุณควรรู้ว่าเมื่อไหร่ควรยอมรับความผิดของตัวเองนะ"“คุณไม่เข้าใจแนวคิดง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน?”สารวัตรมิลเลอร์กำหมัดแน่นในขณะที่กัดฟันกรอด เขาอยากจะยิงฮาร์วีย์ให้ล้มลงตรงนั้นเลย แต่ก็ไม่มีความแข็งแกร่งพอจะทำอย่างนั้นได้“ผมขอโทษ!”แน่นอนว่าเขาไม่ได้กลัวฮาร์วีย์ แต่เขากลัวสารวัตรเฟลเลสมากด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่กล้าต่อกรกับฮาร์วีย์เมื่อได้ยินคำขอโทษฮาร์วีย์ก็ก้าวออกไปข้างหน้าก่อนจะตบหน้าสารวัตรมิลเลอร์“ออกไป!”สารวัตรมิลเลอร์เดินโซซัดโซเซออกไปจากสถานที่แห่งนั้นพร้อมกับสารวัตรคนอื่น ๆ สีหน้าของพวกเขาดูหมองหม่นอย่างชัดเจนในขณะที่เดินออกไปฝูงชนต่างตัวช
"กาเอล แพดโลว์เหรอ?ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็นให้เนลลี“เขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของเธอ และยังเป็นคนสำคัญที่คอยหนุนหลังเธอด้วยใช่ไหม?”“ใช่แล้ว แกกลัวขึ้นมาแล้วล่ะสิใช่ไหม?“ทางที่ดีแกก็ควรเลียรองเท้าของฉันให้สะอาดเดี๋ยวนี้เลย!“ให้ฉันหักขาแกแล้วจ่ายเงินมา 1.5 ล้านดอลลาร์ แล้วฉันถึงจะพิจารณาขอร้องให้นายน้อยแพดโลว์ปล่อยให้แกมีชีวิตอยู่ต่อไป!“ไม่อย่างนั้นพวกแกทุกคนจะต้องได้รับผลกรรม!”เนลลีแสดงท่าทีเหยียดหยามออกมา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ด้อยกว่านายน้อยแพดโลว์และสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้เป็นอย่างมาก“คุณยอร์ก นายน้อยแพดโลว์เป็นผู้มีความสามารถชั้นยอดของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้ พ่อของเขาเป็นรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ เขาเป็นคนที่จัดการได้ยากหน่อย"ฮาร์วีย์แค่พยักหน้าพร้อมกับยิ้มเท่านั้น“ไม่ว่าจะยังไงพวกเขาก็เป็นแค่ตัวตลกอยู่แล้วนี่"“แค่ตัวตลกเหรอ?”เนลลีทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ใครทำให้แกกล้าพูดออกมาแบบนั้น?“แกรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?“นี่คือลูกสาวของรองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้“นี่คือผู้ที่มีความสามารถ