บทที่ 3362

ลูกน้องของดาห์เลียทุกคนนอนอยู่บนพื้น เหลือเพียงแต่ดาห์เลียคนเดียวที่ยังยืนอยู่

สีหน้าของเธอเย็นชาขณะที่เธอพยายามจะถอยไปโดยสัญชาตญาณ

“ผมยังไม่ตายเลยนะคุณจอห์น คุณจะไปทั้ง ๆ ที่ผมยังมีชีวิตอยู่เหรอ?”

ในที่สุดฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้า

เขาเคลื่อนไหวช้ามาก แต่ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าดาห์เลียทันที จากนั้นเขาก็ตบไหล่เธอเบา ๆ

ทันใดนั้นความรู้สึกกดดันที่น่าสะพรึงกลัวก็ทำให้ดาห์เลียต้องยืนอยู่กับที่

แต่ในฐานะนายหญิงแห่งตระกูลจอห์น ไม่มีทางที่เธอจะยอมง่าย ๆ ขนาดนี้!

ดาห์เลียหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าแน่จริงก็ลองแตะต้องฉันสิ ไอ้สารเลว!”

ในขณะเดียวกันสมาชิกแก๊งโอเวอร์ลอร์ดที่อยู่ข้างนอกก็ตั้งสติได้ พวกเขากำลังจะรีบเข้ามาช่วยดาห์เลียด้วยอาวุธของพวกเขา แต่ราเชลก็หยุดพวกเขาทั้งหมดไว้

“แตะต้องคุณงั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์ยกคางของดาห์เลียขึ้นก่อนที่จะตบหน้าเธออย่างแรง

ใบหน้าของดาห์เลียบวมขึ้นในทันที

“ถ้าผมทำแล้วจะทำไม?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นในน้ำเสียงของเขา

“คุณคิดว่าผมจะทำไม่ได้งั้นเหรอ?”

ดาห์เลียเกือบจะฟันหักจากการตบ เธอทำได้เพียงกัดฟันอย่างเงียบ ๆ ด้วยความไม่พอใจ