ยอดฝีมือของแก๊งบรีวู้ดหลายสิบคนก้าวออกมาในขณะที่เหล่ไปทางฮาร์วีย์ ยอร์กซึ่งกำลังนั่งจิบชาของเขาหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ ฮาร์วีย์คงตายไปแล้วเป็นพัน ๆ ครั้งแครอล ปาร์คเกอร์ดูไม่แยแสอะไรเมื่อเธอส่งสัญญาณมือ ชนชั้นสูงของแก๊งบรีวู้ดก็นิ่งสงบในทันทีเมื่อพิจารณาจากสิ่งนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะชี้ให้เห็นถึงชื่อเสียงของแครอลในแก๊งบรีวู้ดและอำนาจที่เธอกุมอยู่เหนือลูกน้องของตัวเองแครอลก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและหยิบตราไฮดราทั้งสองส่วนขึ้นมาหลังจากใช้เวลากับตราในมือของเธอแล้วเธอก็เหล่ไปที่ฮาร์วีย์ก่อนที่จะยิ้มจาง ๆ“นายเป็นคนหักตราไฮดราจนขาดครึ่งงั้นเหรอ?”รอยยิ้มของแครอลค่อนข้างดึงดูดใจ แต่จิตสังหารนั้นเร้นกายอยู่ลึกลงไปในความงามของเธอ“ถูกต้อง” ฮาร์วีย์ตอบสั้น ๆ“มันคงเป็นของปลอมล่ะสิ? ถึงได้ถูกหักครึ่งง่าย ๆ แบบนี้ เธอควรจะขอบคุณฉันนะที่ช่วยตรวจสอบให้!“เอาแบบนี้ดีไหม? คุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าฉันสามครั้งก็พอ ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมากนักหรอก”น้ำเสียงของฮาร์วีย์ฟังดูสงบ แต่ในคำพูดเหล่านั้นยังสัมผัสได้ถึงความเย่อหยิ่งอย่างที่สุดด้วยเช่นกัน ชนชั้นสูงของแก๊งบรีวู้ดต่างก็โกรธเขาไม่น้อยไปกว่า
“น่าเสียดายที่ฉันไม่สนใจที่จะตอบคำถามของเธอหรอกนะ”ฮาร์วีย์ ยอร์กจิบชาของเขาอย่างไม่ตั้งใจในขณะที่เขายื่นถ้วยชาให้เอ็ดวิน เมนโดซาด้วย“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอจะอธิบายเรื่องที่วางยาเพื่อนฉันยังไงก็เท่านั้น“จะยอมคุกเข่าขอโทษ หรืออยากตายกันแน่ล่ะ?”"คุกเข่า?"ตาย?"แครอล ปาร์คเกอร์ยิ้มหวานในขณะที่มองลงมาที่ฮาร์วีย์และพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าเด็กน้อย?“ใครวางยาเพื่อนของนายกัน?“การที่นายน้อยทาเคอิสนใจผู้หญิงของนายคือเป็นเกียรติอย่างสูงต่างหากล่ะ!“ผู้หญิงคนนี้ได้รับพรจากพระเจ้าเชียวนะ! เข้าใจหรือเปล่า?!“นายควรจะขอบคุณนายน้อยทาเคอิที่ได้มอบโอกาสให้เธอได้รับใช้เขา! นายควรก้มหัวขอบคุณเขาด้วยความจริงใจต่างหาก!“นั่นคือสิ่งที่ควรทำ!“นายไม่ควรทำตัวเหมือนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแบบนี้ เข้าใจไหม?"แครอลมองไปรอบ ๆ หลังจากที่เธอพูดจบ"จริงสิ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน?“พาเธอมา หลังจากที่ฉันหักแขนขาของนายแล้ว ฉันจะให้เธอมารับใช้นายน้อยทาเคอิต่อหน้านาย“นั่นคงจะเป็นภาพที่น่าดูมากทีเดียว”หลังจากได้ยินประโยคนั้น ฮาร์วีย์หรี่ตามองนาโอโตะ ทาเคอิหลังจากได้ยินเรื่อ
พ่อบ้านอาวุโสซุมโม่เดินไปข้างหน้าอย่างเฉยเมยก่อนที่จะเหล่ไปที่แครอล ปาร์คเกอร์"คุณปาร์คเกอร์ คุณจะต้องให้คำชี้แจงที่เป็นธรรมแก่ตระกูลแฮมิลตันเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้“ไม่อย่างนั้น เราไม่รังเกียจที่จะก่อสงครามกับแก๊งบรีวู้ด”นาโอโตะ ทาเคอิเดินเข้าไปหาแครอลและกระซิบถามเงียบ ๆ ว่า “คุณปาร์คเกอร์ ผู้หญิงคนนี้มีสถานะพิเศษงั้นเหรอ?”"พิเศษ?"รอยยิ้มลึกซึ้งเผยออกมาจากมุมปากของแครอล“แน่นอนว่าใช่ เธอเป็นสมาชิกของตระกูลแฮมิลตัน”'บุตรสาวจากตระกูลแฮมิลตัน?!'นอกจะได้ยินคำพูดนั้นนาโอโตะก็ไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด เขากลับรู้สึกเบิกบานใจแทนในขณะนี้ เขาต้องการที่จะกระโจนใส่ซีน่า แฮมิลตันและกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว"คุณหนูแฮมิลตัน พ่อบ้านซุมโม่ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด”แครอลเหล่ไปที่ซีน่าและพ่อบ้านอาวุโสซุมโม่ที่ดูมุ่งร้ายในขณะที่ฉีกยิ้มจาง ๆ“นายน้อยทาเคอิดื่มมากเกินไปหลังจากได้เห็นรูปลักษณ์ที่สวยงามของซีน่าเขาจะอดไม่ได้ที่จะชื่นชม “ลูกน้องของเขาก็แค่เข้าใจอะไรผิดไป“ไม่คิดเลยว่าทุกอย่างจะกลับกลายเป็นแบบนี้! ช่างโชคร้ายเสียจริง!“แต่การที่คุณคามิชิตะเอวหักและอาการบาดเจ็บของคนอื
“แขนขาทั้งห้า? หมายความว่าเธอต้องการให้เจ้าโลกของเขาหักด้วยงั้นเหรอ?”สีหน้าขี้เล่นเผยออกมาจากใบหน้าของแครอล ปาร์คเกอร์ในขณะนี้ “ไม่เห็นต้องทำอะไรรุนแรงขนาดนั้นเลยนี่ ซีน่า แฮมิลตัน“เลิกแกล้งทำตัวเป็นเหยื่อได้แล้ว! เธอคิดว่าตัวเองไม่มีส่วนผิดในเรื่องนี้เลย?!“เธอคิดว่าการที่เธอก้าวร้าวแบบนี้แล้วฉันจะกลัวตระกูลแฮมิลตันของเธออย่างนั้นหรือไง?!“เธอจะได้อะไรจากการมีเรื่องกับฉัน?!”การแสดงออกของแครอลเย็นชาราวกับน้ำแข็งในขณะนี้“ฉันให้เวลาเธอหนึ่งนาที!”ซีน่าเมินเฉยต่อความเป็นปรปักษ์ของแครอลโดยสิ้นเชิง“ถ้าเธอไม่จัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองฉันจะให้คนของฉันจัดการ!” ซีน่าเอ่ยปากอย่างเย็นชาใบหน้าของแครอลมืดลงทันที เธอไม่คาดคิดว่าซีน่าจะไม่เกรงใจเธอเลยแม้แต่น้อย“เธอรู้ไหมว่านายน้อยทาเคอิคือใคร! เขาเป็นยอดฝีมือแห่งชินคาเงะเวย์เชียวนะ!” แครอลกล่าว“เธอรู้ไหมว่าชินคาเงะเวย์หมายถึงอะไร!“พวกเขาเป็นหนึ่งในหกโรงเรียนศิลปะการต่อสู้จากประเทศหมู่เกาะ สถานะของพวกเขาเทียบเท่ากับห้าตระกูลลับของประเทศ H!“เธอต้องการทำให้แขนขาของนายน้อยทาเคอิพิการงั้นหรือ?! คิดจะต่อกรกับชินคาเงะเวย์จนตายกันไปข้
ในขณะนี้แครอล ปาร์คเกอร์กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง ดวงตาของเธอกระตุกอย่างเมามันในขณะที่มองไปยังภาพที่น่าสยดสยอง“นี่มันหมายความว่ายังไง ซีน่า แฮมิลตัน?!” เธออุทาน“ไม่คิดจะเปลี่ยนใจหน่อยเหรอ!“อยากสู้มากหรือไง!“อยากเป็นศัตรูกับเรามากขนาดนั้นเลยเหรอ?!”ซีน่ายังคงสงบสติอารมณ์“พ่อบ้านอาวุโสซุมโม่ทำให้นาโอโตะ ทาเคอิพิการได้เลย” ซีน่าพูดอย่างเย็นชาพ่อบ้านอาวุโสซุมโม่พยักหน้าเล็กน้อยและโบกมือ นักสู้ของตระกูลแฮมิลตันก็กระโจนไปข้างหน้าทันทีหลังจากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายเดินทางมาถึงทางแยกและพร้อมที่จะต่อสู้กันได้ทุกเมื่อ"หยุด!"เมื่อการต่อสู้กำลังจะจบลง ที่ทางเข้าก็มีเสียงร้องตะโกน“หยุดเดี๋ยวนี้!”ใครบางคนปลดเซฟตี้ของปืนออกแล้วยิงขึ้นฟ้าฝูงชนตกใจอย่างมากกลุ่มคนในชุดพื้นเมืองเดินวางมาดเข้ามาภายในบาร์ชายผู้นำคนนั้นหล่อมากฮาร์วีย์หรี่ตามองชายคนนั้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาดูภาพดอกไม้ไฟที่อ่าววิคตอเรียมีผู้ชายยืนอยู่ข้างสการ์เลตต์ ลีโฮลด์เขาคือวินซ์ ยอร์กจากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงฮาร์วีย์หรี่ตาเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าจะเจอวินซ์ในโอกาสแบบนี้ชินคาเงะเวย์?ซีน่า แฮ
“พี่ยอร์ก!”ซีน่า แฮมิลตันดูค่อนข้างจะสนิทสนมกับวินซ์ ยอร์ก“ฉันไม่ได้จะสร้างปัญหา แต่ไอ้หน้าด้าน นาโอโตะ ทาเคอิ วางยาฉัน!” ซีน่าพูดขณะที่กัดริมฝีปากตนเอง“แครอล ปาร์คเกอร์ก็เข้าข้างเขาอีก!“ผิดเหรอที่ฉันจะเรียกร้องความเป็นธรรม?”สีหน้าของแครอลเปลี่ยนไปอย่างลนลานก่อนที่เธอจะโค้งคำนับ“นายน้อยยอร์ก ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการเข้าใจผิด“เพื่อแสดงความจริงใจของเรา นายน้อยทาเคอิและฉันยินดีที่จะขอโทษและชดเชยค่าเสียหายของผู้หญิงคนนี้ แต่เธอถึงขั้นพยายามตัดตอนนายน้อยทาเคอิโดยอ้างอิทธิพลของตระกูลเธอ!“คุณก็น่าจะรู้ว่านี่เป็นวิธีที่โหดร้ายที่สุดสำหรับผู้ชายคนหนึ่ง!“ฉันก็เลย…”“เอาล่ะ ทั้งคู่หุบปากซะ”วินซ์โบกมือด้วยใบหน้าที่ดูสงบในขณะที่ปล่อยออร่าที่กดดันออกมา“มีคนแจ้งฉันแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น“ทั้งเธอและนาโอโตะต่างก็ผิด แครอล“ถ้าเธอทำให้ซีน่าเสื่อมเสีย เธอจะก่อให้เกิดสงครามระหว่างสามตระกูล และทำให้ฮ่องกงและลาสเวกัสต้องวุ่นวายอย่างหนัก“ไม่ว่าเธอจะมาจากแก๊งบรีวู้ดหรือเชนดัน เวย์ ไม่ว่าเธอจะมีภูมิหลังอย่างไรหรือมีใครสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง เธอก็ยังต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น!“แต่โช
ใบหน้าของซีน่า แฮมิลตันถอดสี เธอมองตาวินซ์ ยอร์กด้วยความเหลือเชื่อ เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็กจะปฏิบัติกับเธอแบบนี้ซีน่ากัดฟันด้วยความโกรธ“ฉันมี!“ทั้งบาร์ เงิน 15 ล้านดอลลาร์ หรือคำขอโทษ ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับฉัน!“ตระกูลของฉันไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้เลย!“อีกอย่าง คุณได้คิดไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉันหากฉันไม่ได้โชคช่วยไว้?!“ฉันต้องการเพียงอย่างเดียว คือการหักแขนขาของนาโอโตะ!“ฉันต้องการตัดตอนเขาด้วย!”ในตอนนั้นซีน่ากัดฟันตัวเองจนฟันแทบหักสีหน้าของเธอน่ากลัวพอจนทำให้ผู้ชายที่อยู่รอบ ๆ รู้สึกเสียววาบใต้กางเกง“ซีน่า!”วินซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“เธอจะไม่เคารพแม้แต่คำตัดสินของฉันเหรอ?!“อีกอย่าง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอจะเอาแต่ใจตัวเองได้นะ!“ต่อให้นาโอโตะจะผิด เขาก็ไม่ควรที่จะถูกลงโทษแบบนั้น!“เธอได้คิดถึงผลที่จะตามมาของการตัดตอนเขาไหม?!“ฉันกำลังช่วยตระกูลแฮมิลตันอยู่นะ ไม่เห็นหรือไง?”ตาของซีน่าเริ่มแดง“ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณช่วย! ฉันต้องการให้คุณคืนความเป็นธรรมให้ฉัน!”“ที่นี่ คำพูดของฉันคือความยุติธรรม” วินซ์กล่าวอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็มองซุมโม่แล
“ตั้งแต่ที่เรายังเด็ก คุณบอกฉันเสมอว่าคุณจะทำให้ตระกูลยอร์กจากฮ่องกงเป็นหนึ่งในห้าตระกูลอันดับต้น ๆ อย่างลับ ๆ!“คุณบอกว่าคุณจะเป็นคนที่เก่งที่สุดในรุ่นนี้ให้ได้!“คุณจะขึ้นสู่จุดสูงสุดและจะเอาชนะศัตรูทุกคนที่ขวางทางคุณ!“และหลังจากที่เติบโตแล้ว คุณจะครองใจคนรุ่นใหม่ของฮ่องกงและลาสเวกัสและเป็นที่นับถือของพวกเขา!“ฉันเห็นคุณเป็นพี่ชายของฉัน ฮีโร่ของฉันเสมอ!“แต่คุณไม่แม้แต่จะเข้าข้างฉันเมื่อฉันถูกพวกชาวเกาะเอาเปรียบ!“คุณยังปล่อยให้พวกเขาขู่ฉันตามใจชอบด้วยซ้ำ!“ตอนเด็ก ๆ ฉันมองคุณเป็นฮีโร่ของฉันได้ยังไง?!“คุณไม่ใช่พี่ชายของฉันอีกต่อไปวินซ์! คุณมันก็แค่พวกหลอกลวง!“คุณฉวยโอกาสจากผู้ที่อ่อนแอเท่านั้นและหดหางอย่างหมากระจอก ๆ เมื่อต้องเจอกับพวกชาวเกาะ!“คุณมันน่าอับอาย!“ผู้คนยังเรียกคุณว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานเมื่อคุณเป็นแบบนี้เหรอ?!“ไปไหนก็ไปซะ!”ซีน่ารู้สึกผิดหวังมากที่เธอชื่นชมวินซ์ตั้งแต่ที่เธอยังเด็กเธอคิดว่าวินซ์จะทวงความยุติธรรมคืนมาให้เธอได้ แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าเธอไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเขาวินซ์ยังใช้สถานการณ์ของซีน่าเพื่อซื้อใจชินคาเงะเวย์ด้วยซ้ำซีน่าเข้าใจอย
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข