ขณะที่ฮาร์วีย์ ยอร์กเริ่มปั่นป่วน รถโตโยต้า เซ็นจูรี่ก็ขับตัดหน้าเฮกเตอร์ ทอมป์สันข้างนอกมอร์ดูบรอดเวย์ ขณะที่ค่อย ๆ เปิดประตูรถจากทั้งสองด้านใบไม้สีเหลืองเหี่ยวเฉาตกลงตรงหน้าเฮกเตอร์หลังจากที่ลมพัดกระโชกแรงจากนั้นเสียงที่ไร้อารมณ์ก็ดังขึ้น“สายลมสิ้นลงแล้ว ถึงเวลาที่ฮาร์วีย์จะต้องทำเช่นเดียวกัน”***พนักงานจากมอร์ดูบรอดเวย์หายกันไปหมดราวกับไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขณะที่แมนดี้ ซิมเมอร์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง หนังตาของเธอรู้สึกหนักหน่วงซีนเธียร์ ซิมเมอร์ซึ่งกำลังพยายามไกล่เกลี่ยสถานการณ์ก็รู้สึกวิงเวียนเช่นกัน เธอหมดสติและฟุบที่ขอบโต๊ะทันทีแมนดี้รู้สึกหวาดกลัว ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร ควันสีดำก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอทันที ทำให้เธอเป็นอัมพาตและล้มลงกับพื้น“เธอถูกวางยาเหรอ?!”ตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างรุนแรง โชคดีที่เขานำยาล้างพิษและยารักษาโรคทุกชนิดของออสการ์ อาร์มสตรองติดตัวมาด้วยเขาป้อนยาให้พี่น้องที่หมดสติคนละหนึ่งเม็ดทันทีโดยไม่ต้องคิดแม้แต่วินาทีเดียว“แหวะ!”ทั้งคู่อาเจียนของเหลวสีดำออกมาทันทีที่ได้รับยา ร่างกายของพวกเธอเริ่มสั่นขณะที่พวกเธอเริ่มหายใจแรงขึ้น
ติ๊ง!ทันทีที่ฮาร์วีย์ ยอร์กสงบสติอารมณ์ลง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้งเสียงของราเชล ฮาร์ดี้ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์“หัวหน้าสาขา มีบางอย่างผิดปกติ ครึ่งชั่วโมงที่แล้วรถของคุณวอล์กเกอร์ถูกจี้ บอดี้การ์ดในรถของเธอตายหมด ฉันเพิ่งได้รับข่าวเรื่องนี้เมื่อกี้เลย”ฮาร์วีย์ตกใจมาก“อะไรนะ? คนที่คุ้มกันเธอเป็นสาวกของหลงเหมินไม่ใช่เหรอ?”“พวกเขาตายกันหมด ดูจากวิธีการตายแล้ว พวกเขาน่าจะเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งแน่นอน พวกเขาไม่แม้แต่จะมีโอกาสได้ตอบโต้ด้วยซ้ำ” ราเชลตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย“มันเป็นความผิดของฉันเองหัวหน้าสาขา ฉันดูแลคุณวอล์กเกอร์ได้ไม่ดีเอง”ฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ และกลับมาตั้งสติ“บอกไทสัน วูดส์ให้ไปคุ้มกันอีวอนน์ ซาเวียร์!” ฮาร์วีย์ออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว“ส่งคนของหลงเหมินไปคุ้มกันพ่อแม่ของแมนดี้“และส่งกลุ่มชั้นสูงมาที่มอร์ดูบรอดเวย์”จิตใจที่กระวนกระวายของฮาร์วีย์สงบลงกว่าเดิมเล็กน้อยหลังจากที่ได้ออกคำสั่งต่าง ๆนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหวาดกลัวต่อศัตรูที่ทรงพลังซึ่งดูเหมือนจะอยู่ทุกที่ในเวลาเดียวกันคนทั้งมอร์ดู เบนจามิน ลินช์ จาเดน สมิธ ไอเดน บาวเออร
ทาโร่ อากาโนะมีสีหน้าที่สงบราวกับว่าเขากำลังเล่นเกมแมวจับหนู“ตำนานอันสูงส่งและยิ่งใหญ่ของกองกำลังทหารของประเทศ H ซึ่งเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นสักหน่อย!“นายน้อยทอมป์สันประเมินนายไว้สูงเกินไป!“แม้ว่าความสำเร็จของนายในสนามรบก่อนหน้านี้จะทำให้ฉันได้เห็นมุมที่โหดร้ายของนาย แต่สิ่งเหล่านั้นมันไม่ได้มีความหมายอีกต่อไปแล้ว“ถ้าฉันฆ่านายตอนนี้ก็จะไม่เหลืออะไรแล้ว“ตำนานของประเทศ H จะหายไปตลอดกาล!“ประเทศหมู่เกาะจะขึ้นสู่อำนาจอีกครั้ง และจะไม่มีใครหยุดเราได้!”“ตามที่คาดไว้จากมือดาบที่เก่งที่สุดของชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู ฉันคงประเมินนายต่ำเกินไป”ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มด้วยมุมปาก“นายมันไร้ยางอายจริง ๆ ที่ใช้ภรรยาและน้องสะใภ้ของฉันเป็นตัวประกันเพื่อจัดการฉัน”“นายเข้าใจผิดไปแล้วหัวหน้าผู้ฝึกสอนผู้เป็นที่รัก“นอกจากผู้หญิงสองคนนี้แล้วพวกเรายังพาอีกคนหนึ่งมาที่นี่ด้วย”โปรเจ็กเตอร์ในห้องโถงสว่างขึ้นและฉายให้เห็นซากุระ มิยาโมโตะบนหน้าจอพื้นหลังของเธอดูเหมือนจะเป็นเรือสำราญท่ามกลางท้องทะเล นอกจากซากุระและอายะ มิยาโมโตะแล้วยังมีอีกคนหนึ่งที่คุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ที่นั่
“ถ้าเธอแตะต้องพวกเขา ฉันจะทำให้เธอและคนในชินดัน เวย์ต้องตกนรกทั้งเป็น!”“แม้แต่เฮกเตอร์ ทอมป์สันก็ต้องชดใช้เรื่องนี้!”ซากุระ มิยาโมโตะแสดงสีหน้าเป็นกังวลขณะยกมือขึ้นทาบอก “ช่างน่ากลัวเหลือเกิน! ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ เลย!"ฉันจะทำยังไงดี?“บางทีฉันควรจะคิดหาวิธีคลายเครียดสักหน่อย!”จากนั้นซากุระก็เหวี่ยงหลังมือไปที่หน้าของไคท์ วอล์คเกอร์หลังสิ้นเสียงตกที่ดังสนั่น ใบหน้าสวย ๆ ของไคท์ก็ปรากฏรอยฝ่ามือสีแดงขึ้นการตบนั้นปลุกให้ไคท์ตื่นขึ้น เธอคายผ้าที่ยัดอยู่ในปากออก ก่อนจะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ได้โปรด ไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฮาร์วีย์ ยอร์ก…”เพี๊ยะ!ไคท์ไม่ทันได้พูดจนจบประโยคก็ถูกตบเข้าที่หน้าอีกครั้ง"พุทโธ่! ช่างเป็นฉากที่ซึ้งกินใจอะไรแบบนี้! น่าตื้นตันใจที่สุด!“แม้แต่ละครในทีวียังสร้างฉากแบบนี้ออกมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!“แต่น่าเสียดายที่มันจะเป็นฉากสุดท้าย”“เธอตายแน่ ซากุระ”ใบหน้าของฮาร์วีย์นั้นมืดมนราวกลางคืน“ฉันไม่เป็นไร ฮาร์วีย์ ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับฉันหรอก เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องห่วง เธอคงไม่กล้าทำอะไรฉัน!”ไคท์เอ่ยด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ในตัวเธอไคท์ฉลาดมาก
ชวิ้ง!ใบมีดที่มีประกายสีฟ้าถูกฟันไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเซเฟอร์สแลชถูกเรียกออกมาอีกครั้ง!มันเป็นการฟาดฟันที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา แต่สามารถสร้างความเสียหายได้อย่างมหาศาล!“ฝีมือดาบของคุณสมบูรณ์แบบแล้ว คุณอากาโนะ หากคุณจัดการฆ่าชายผู้นี้ได้ คุณจะได้รับตำแหน่งเป็น นักดาบแห่งชินดัน เวย์!” ซากุระ มิยาโมโตะพูดอย่างใจเย็นขณะชื่นชมทักษะของเขาความกล้าหาญของทาโร่ อากาโนะ เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ดาบในมือของเขาเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตฮาร์วีย์ ยอร์กหลบไปทางด้านหลังอย่างใจเย็น เขาไม่ได้พยายามสกัดกั้นการโจมตีในครั้งนี้แต่การทำเช่นนั้นทำให้ทาโร่ยิ่งได้ใจ เขากระโจนไปข้างหน้าในขณะที่เขาแกว่งดาบด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!ครอสสแลช!ดาบในมือของทาโร่สั่นอย่างรุนแรง รูปกากบาทก่อตัวขึ้นกลางอากาศขวางทางหนีของฮาร์วีย์ในเวลาเดียวกันทาโร่ก็กระโจนไปข้างหน้าราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่ดุร้าย เขาขัดขวางฮาร์วีย์ด้วยประกายที่ดุดันจากดาบของเขาซากุระและคนอื่น ๆ ตกใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมากแม้ว่าทาโร่จะได้รับสมญานามว่าเป็นนักดาบที่ดีที่สุดในชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู แต่
ฮาร์วีย์ ยอร์กหลบไปข้างหลังในขณะที่นับเวลาในใจตู้ม!ฝีดาบนั้นตัดลงบนเปียโนหลังงามด้านหลังฮาร์วีย์จนมันขาดครึ่ง“สารเลว!”สีหน้าของทาโร่ อากาโนะแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด หลังจากเห็นว่าการโจมตีของเขาไม่อาจทำลายฮาร์วีย์ได้แม้แต่ปลายเล็บทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น เขาเหลือบมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเมินเฉย จากนั้นพูดอย่างใจเย็นว่า “เกมจบแล้วทาโร่“ฉันจะให้โอกาสนาย เอายามาให้ฉันและคุกเข่าลงซะ แล้วเราค่อยมาคุยกัน”“คุกเข่า แล้วมาคุยกัน?”ทาโร่โกรธมาก“นี่นายคิดว่าตัวเองยังเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานอยู่อีกเหรอ ฮาร์วีย์?” ทาโร่อุทานพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา“ในสายตาของฉัน นายก็เป็นแค่เสือไม่มีเขี้ยวไม่ก็นกไร้ปีก!“อีกอย่าง พวกเราชาวนักดาบแห่งประเทศหมู่เกาะจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ต้องขายหน้า!“ทีนี้ ฉันจะแสดงกระบวนท่าสังหารที่แท้จริงของฉันให้นายเห็น!”ทาโร่ชักดาบสั้นออกมาด้วยมือซ้ายและกระโจนไปข้างหน้าดาบทั้งสองถูกเหวี่ยงไปข้างหน้า มันเข้าขวางทางหนีของฮาร์วีย์ไว้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างไร้อารมณ์ เขาปรากฏตัวต่อหน้าทาโร่ทันทีก่อนจะตบหน้าเขาหนึ
ฮาร์วีย์ ยอร์กเพียงแค่ตบเขาเท่านั้นทาโร่ อากาโนะคงยอมรับได้ถ้าฮาร์วีย์ใช้กระบวนท่าสังหารกระบวนท่าอื่นกับเขาเพราะอย่างไรเสีย คู่ต่อสู้ของเขาก็เป็นถึงหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานทุกครั้งที่ฮาร์วีย์ตบหน้าทาโร่ มันทำให้เขารู้สึกอับอายต่อฝีมือดาบที่เขาภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อย ๆในตอนนี้ทาโร่อยากจะทุ่มศีรษะตัวเองลงกับพื้นและจบชีวิตของเขาซะแต่เขาไม่สามารถสกัดกั้นการโจมตีจากฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว และก็ไม่สามารถหลบฝ่ามือของเขาได้ด้วยเพี๊ยะ!ทาโร่หมุนตัวกลางอากาศหลังจากโดนตบอีกครั้งก่อนจะร่อนกลับลงมากองกับพื้นดังเดิม เขามีหน้าตาที่น่าสมเพชอย่างมากในเวลานั้นด้วยการแกว่งขาของฮาร์วีย์ ทาโร่ก็ถูกเตะลงไปกองกับพื้นฮาร์วีย์นั่งลงตรงหน้าทาโร่และตบหน้าของเขา“ไหน ดาบที่ดีที่สุดของชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น“นักดาบมากพรสวรรค์ของชินดัน เวย์"บอกฉันหน่อยสิ ที่บอกว่าจะไม่ยอมให้ฉันต้องทำให้นายขายหน้านี่มันหมายความว่าไง?“ได้อ่านหนังสือเล่มสองเล่มแล้วคิดจะสอนหนังสือพระสังฆราช?”ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นตบหน้าทาโร่อีกครั้งในตอนนั้นทาโร่ใบหน้าบวมเป่งจนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้คำพูดข
ฮาร์วีย์ ยอร์กกดหมายเลขโทรศัพท์โทรออกไม่นานโยนา ลินช์ก็มาถึงพร้อมกับคนที่เธอไว้ใจที่สุด และแพทย์ประจำตระกูลลินช์อีกสองสามคนฮาร์วีย์อธิบายสถานการณ์สั้น ๆ และบอกให้โยนาส่งซีนเธียร์ ซิมเมอร์และแมนดี้ ซิมเมอร์ไปที่สนามบินนานาชาติมอร์ดู เนื่องจากออสการ์ อาร์มสตรองกำลังจะมาถึงฮาร์วีย์จะวางใจได้ก็ต่อเมื่อออสการ์ตรวจสุขภาพของสองสาวอย่างละเอียดแล้วเท่านั้นไอเดน บาวเออร์โทรตามโยนาให้มาพาแมนดี้และซีนเธียร์ไป“หัวหน้าสาขา เราได้รับการยืนยันตำแหน่งของเรือสำราญแล้ว สมาชิกหลงเหมินได้พบคุณหนูวอล์คเกอร์แล้วด้วย“เราไปถึงได้ทันท่วงที โชคดีที่คุณหนูวอล์คเกอร์สบายดี“แต่คุณมิยาโมโตะหนีไปได้! ผมขอโทษที่ไร้ความสามารถ”หลังจากได้ยินว่าไคท์ วอล์คเกอร์ไม่เป็นอะไร ฮาร์วีย์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่“ไม่เป็นไร ตราบใดที่เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว“ส่งไคท์ไปที่สนามบิน ให้ออสการ์ตรวจอาการของเธอด้วย”หลังจากฮาร์วีย์วางสาย เขาก็เดินไปหาทาโร่ อากาโนะโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้า“ซากุระอยู่ที่ไหน?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็นใบหน้าของทาโร่เปลี่ยนสีไปอย่างสิ้นเชิง ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเมื่อเขามองเข้าไปในนัยน์ตาของฮ
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข