ไนออลขึ้นรถอย่างรวดเร็วและรอจนกว่ารถจะออกจากสนามบินนานาชาติบัควู้ด จากนั้นเขาโค้งคำนับและพูดว่า “นายน้อยสตีเฟ่น ยอร์ก ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของนายน้อยครับ!”“ตามแผนที่วางไว้ อีวอนน์จะโอนสกาย คอร์ปอเรชั่นไปยังชื่อของผมภายในสามวันอย่างแน่นอน”สตีเฟ่นพูดชมออกมาว่า “ทำได้ดีมาก นายจะมีหุ้นในสกาย คอร์ปอเรชั่น และเรายังให้นายเป็นประธานบริษัทอีกด้วย พวกเราตระกูลยอร์กจะอยู่เบื้องหลังเท่านั้น”“ท่านประธานร็อบบินส์ จงทำดีต่อไป นายจะเป็นอันดับหนึ่งในเซาท์ไลท์ในอนาคตอันใกล้นี้อย่างแน่นอน!”ไนออลตอบด้วยความตื่นเต้นว่า “ขอบคุณนายน้อยสตีเฟ่นที่มั่นใจในตัวผม ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย!”อันที่จริงไนออลคิดอะไรบางอย่างตามแผนของเขา หลังจากที่เขาได้หุ้นมาแล้ว เขาจะโอนห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ให้สตีเฟ่น และเขาจะเอาส่วนที่เหลืออีกสี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์แต่เมื่อเห็นวันนี้ว่าทุกอย่างนั้นง่ายดาย ไนออลก็มีความคิดที่จะผูกขาดยึดเอาทุกอย่าง‘หัวหน้าผู้ฝึกสอนงั้นเหรอ? สี่ผู้ลือชื่อแห่งยอร์กงั้นเหรอ? พวกเขาไม่ได้มีความสำคัญอะไร!’‘ฉันจะต้องได้ทั้งหมด รวมถึงได้หลับนอนกับอีวอนน์ด้วย จากนี้ไปฉันจะเป็นอันดับหนึ
พนักงานหลายคนสังเกตเห็นอาการเหม่อลอยของอีวอนน์ แม้แต่เรย์ ฮาทก็รู้สึกเขาโทรหาฮาร์วีย์ทันที“อาจเป็นเพราะโดนบังคับให้แต่งงานกับตระกูลลีโอจากฮ่องกงหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วสงสัยเขาเตือนตระกูลลีโอจากฮ่องกงเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วแต่พวกเขายังไม่ได้ตอบอะไรกลับ“ดูเหมือนว่าจำเป็นต้องตัดมือตัดขาของตระกูลลีโอจากฮ่องกงในตอนที่มาถึงเซาท์ไลท์เป็นอันดับแรก!”ฮาร์วีย์พึมพำเขาไม่รีบร้อน ทุกอย่างจะแก้ปัญหาลงได้หลังพิธีผลัดเปลี่ยนกำลังพล***อีกด้านหนึ่งบนเรือยอทช์สุดหรูริมทะเลในบัควู้ดไนออลสวมกางเกงว่ายน้ำ กกกอดผู้หญิงทั้งซ้ายและขวาอยู่ในห้องโดยสารเขากลับมาที่ประเทศ H ในครั้งนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะไต่อันดับขึ้นไปยังตำแหน่งสูงสุดได้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่งในเซาท์ไลท์ นั่นยิ่งทำให้เขาหยิ่งพยองขึ้นไปอีก“ไนออล ดูเหมือนว่าครั้งนี้คุณเจอแจ็คพอตจริง ๆ ”ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามไนออลคือโรเบิร์ต แอนเดอร์สัน เขาเป็นตำรวจที่ไม่ดี เขาเปิดบริษัทรักษาความปลอดภัยหลังจากถูกไล่ออกจากราชการ เขาทำงานในแวดวงสีเทาของบัควู้ด เขามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายร้อยคนอยู่ภายใต้เขา
ไนออลและคนอื่น ๆ ใช้เวลาช่วงบ่ายสนุกสุดเหวี่ยงบนเรือยอทช์สุดหรู หลังจากนั้นทุกคนก็ไปเตรียมการสำหรับคืนนี้ไนออลขับรถยนต์สำหรับตัวตรงไปยังสกาย คอร์ปอเรชั่น จากนั้นเขาก็โทรออก“อีวอนน์ ถึงเวลาเลิกงานแล้ว คุณพิจารณาคำขอของฉันแล้วหรือยัง?” ไนออลพูดด้วยรอยยิ้มในหน้า“ฉันจะ…ไปพบคุณที่แกรนด์โฮเทล ดับเบิ้ลยูคืนนี้”อีวอนน์ลังเลอยู่นานและในที่สุดก็ตัดสินใจณ ออฟฟิศ อีวอนน์เปิดลิ้นชักที่มีที่เปิดจดหมายอยู่ข้างในเธอเอื้อมมือออกไปจับด้วยมือสั่นเทา แล้วใส่ไว้ในกระเป๋าถือของเธอ หลังจากนั้นเธอออกจากสำนักงานด้วยสีหน้ามืดมนท่าทีนั้นทำให้พนักงานทุกคนรู้สึกแปลกเลขาซาเวียร์เป็นคนบ้างาน ทำไมวันนี้เธอเลิกงานเร็ว?เมื่อเธอไปถึงชั้นล่างของอาคารสำนักงาน เห็นไนออลรอเธอด้วยรอยยิ้มที่แฝงความชั่วร้าย สีหน้าของอีวอนน์ก็แย่ลงไปอีกเธอหายใจเข้าลึก ๆ และยอมขึ้นรถสาวแผนกต้อนรับเห็นเหตุการณ์นี้ ไม่ช้าข่าวก็แพร่กระจายไปรวดเร็ว“มันแปลกมาก! เลขาซาเวียร์ขับรถเองตลอด ทำไมวันนี้เธอถึงนั่งไปกับผู้ชาย?”“ยิ่งกว่านั้นเธอดูไม่ดีเอาซะเลย ไม่เหมือนเป็นแฟน แต่เหมือนถูกคุกคามมากกว่า”“เป็นไปได้ไหมที่มีคนกำลังคุกคาม
สีหน้าของอีวอนน์ยิ่งซีดลงเธอไม่ใช่เด็ก แน่นอนเธอรู้ว่าคนพวกนี้จะทำอะไรโรเบิร์ตถูมือทั้งสองข้างไปมาแล้วหัวเราะ“อย่ากลัวไปเลยสาวน้อย หึหึ!”“เราจะอ่อนโยนกับผู้หญิงที่บอบบางเช่นคุณอย่างแน่นอน!”“ไม่ต้องกลัว!”พวกอันธพาลแสดงท่าทีหยาบคาย ดูคุกคามน่ากลัวอีวอนน์ชี้ไปที่ไนออลและตะโกนว่า “นายไม่ใช่คน ไนออล!”“ฉันไม่น่ายอมทำตามความต้องการของนาย!”“ฉันขอตายดีกว่า!”อีวอนน์อยากหนีออกไปด้วยความโกรธที่มีแต่โรเบิร์ตและคนอื่น ๆ ก็เดินเข้าไปหาเธอ พวกเขาล็อกประตูทันทีโดยไม่ให้โอกาสเธอหนีออกไป“ทำไมคุณถึงพยายามจะหนีออกไปล่ะสาวน้อย? ฉันแค่อยากจะสนุกกับคุณ ฉันไม่ได้คิดจะทำไม่ดีไม่ร้าย!”โรเบิร์ตและคนอื่น ๆ กำลังรอไนออลเริ่มไนออลยิ้มพลางมองไปที่อีวอนน์“อีวอนน์ ทุกคนพยายามทำตัวดี ๆ กับเธอ อย่าใจแคบแบบนี้สิ”“ฉันใจแคบงั้นเหรอ? ไนออล นายคิดจะทำอะไรกันแน่?”“นายให้ฉันมาที่นี่ก็เพื่อสกาย คอร์ปอเรชั่นไม่ใช่เหรอ?”“หรือนายแค่อยากให้ฉันขายหน้าใช่ไหม และนายไม่สนใจสกาย คอร์ปอเรชั่นแล้ว?!”อีวอนน์ต้องเอ่ยชื่อสกาย คอร์ปอเรชั่นมาอ้างหลังจากได้ยินคำพูดนั้น สีหน้าของไนออลก็เปลี่ยนไปแน่นอนเขาส
“อ้า!อีวอนน์อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมาเพราะความเจ็บปวด น้ำตาเริ่มไหลอาบใบหน้าของเธอหัวใจของเธอรู้สึกสิ้นหวังเธอไม่คิดว่าไนออลจะเป็นคนไร้ยางอายขนาดนี้ เป็นขยะหนักแผ่นดิน ถึงขนาดทำสิ่งชั่วร้ายขนาดนี้ได้!‘มันจบแล้ว’‘ชีวิตของฉันมันจบแล้ว!’อีวอนน์อยากกระโดดลงจากตึกตายไปเลย เธอยอมตายดีกว่าต้องทนต่อความอัปยศอดสูนี้ปัง!ในจังหวะที่ไนออลกำลังจะกระโจนลงบนเตียง ก็เกิดเสียงดังขึ้นจากด้านหลังเขา ประตูที่ถูกล็อกอยู่ถูกเปิดออกกว้างไนออล โรเบิร์ต และคนอื่น ๆ ต่างตกใจกับเสียงนั้น พวกเขามองไปข้างหลังและเห็นฮาร์วีย์ที่มีสีหน้าเย็นชา“แกเป็นใคร? แกไม่รู้หรือไงว่านี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว?” ไนออลตะโกนออกมาด้วยความโกรธถ้าเขาไม่ได้กินยาเข้าไปเขาอาจจะมองเห็นหน้าฮาร์วีย์ได้อย่างชัดเจน แต่เขาไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรในตอนนี้ เพราะตอนนี้ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้วเขาย้อนกลับไม่ได้แล้ว เขาต้องทำมันตอนนี้ ในสายตาของเขาคนที่กล้าขัดจังหวะเขากำลังรนหาที่ตาย!โรเบิร์ตแสดงสีหน้าหงุดหงิดและพูดอย่างเย็นชาว่า “จัดการหักแขนขาของพวกมันให้หมด!”“ไอ้โสโครกนี่มาจากไหน? คิดจะช่วยผู้หญิงคนนี้ให้หนีไปได้งั้นเหรอ คงจะดูหน
'ไอ้สัตว์ประหลาด!'‘ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าฉันตอนนี้ต้องเป็นสัตว์ประหลาดแน่!’ไนออลได้มองฮาร์วีย์อย่างใกล้ชิดจากนั้นจิตใจของเขาก็หลุดลอยออกไปทันทีผู้ชายคนนั้น!ผู้ชายจากรูปถ่ายนั่น!ฮาร์วีย์เอาเท้าเหยียบลงบนหลังหัวของโรเบิร์ตแล้วถีบไนออลจนล้มลงบนพรมทุกอย่างเงียบลง เขามองไปที่ไนออลอีกครั้ง“ฉัน… ฉัน…”“นี่… เรื่องนี้… ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน…”“ได้โปรด ปล่อยฉันไป!”ไนออลตกใจมากจนไม่สามารถเปล่งเสียงพูดอะไรได้ เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา“แกใช้รูปฉันขู่อีวอนน์ใช่ไหม?”ฮาร์วีย์หยิบรูปขึ้นมาจากโต๊ะ เป็นภาพของเขาเมื่อหลายปีก่อน“ฉันไม่… ฉันไม่กล้า…”ไนออลส่ายหัวไปมาอย่างบ้าคลั่งช่างตลกสิ้นดี!ตอนนี้เขาไม่กล้าแม้จะยอมรับมันแม้ว่าตอนนี้เขาจะได้รับความกล้าหาญจากพระเจ้าก็ตาม!ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไรอีก มือที่ถือปืนเอาไว้เล็งไปที่ขาซ้ายของไนออลและเหนี่ยวไกทันทีปุ!เสียงที่แทบไม่ค่อยได้ยินเพราะมีตัวเก็บเสียงอยู่นั้น แต่ประสิทธิภาพยังดีอยู่“อ๊าก!”ในเวลาต่อมาไนออลคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมปล่อยเสียงคร่ำครวญออกมา“ในเมื่อแกมีรูปถ่ายของฉัน แกก็ก็น่าจะรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของฉัน ถ้าอย่
หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ไนออลก็ยิ้มกว้างออกมาเขายังมีเอาชีวิตรอดอยู่ได้!จากคำพูดของฮาร์วีย์ เขายังสามารถมีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้จริง ๆ !ไนออลรวบรวมกำลังทั้งหมดของเขาชันเข่าขึ้นพร้อมคร่ำครวญออกมาไม่หยุด“ขอบคุณ! ขอบคุณจริง ๆ ! ผมจะเปลี่ยนแผลงตัวเองตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”“ผมสัญญาว่าต่อจากนี้จะไม่ทำอะไรไม่ดีอีก!”“ท่านประธาน เชื่อเขาไม่ได้นะคะ! ผู้ชายคนนี้ไร้ยางอาย เขาไม่มีศักดิ์ศรีอะไรเลย!” อีวอนน์พูดอย่างรีบร้อนหลังจากที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ เธอก็รู้ว่าจักอดีตรุ่นพี่ของเธอว่าเป็นคนไร้ยางอายขนาดไหนหลังจากได้ยินคำพูดของอีวอนน์ แววตาของไนออลก็แสดงความโกรธเคืองออกมาแต่เขาไม่กล้าแสดงมันออกมาในตอนนี้ เขาเดินไปหาฮาร์วีย์และเอาหัวโขกพื้น“ผมรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ!”“คุณเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนของค่ายศัสตราวุธ!”“หัวหน้าผู้ฝึกสอนที่กวาดล้างห้าประเทศที่แข็งแกร่งที่สุด นำชัยชนะในสมรภูมิยุโรป-อเมริกัน!”“เป็นคนที่ปกป้องประเทศ H เอาไว้!”“คนอย่างคุณคงไม่ฆ่าประชาชนจากประเทศ H อย่างผมหรอก ใช่ไหม?”“อีกอย่างผมเป็นแค่สุนัขรับใช้ตัวหนึ่งเท่านั้น ผมไม่มีสมควรตายด้วยน้ำมือคุณ!”“ฆ
ตามท้องถนนย่านการค้าที่คึกคักอยู่ชั้นล่างของโรงแรม คนพลุกพล่านเพราะเป็นช่วงเวลาอากาศดีฮาร์วีย์อุ้มอีวอนน์กำลังได้รับความสนใจอย่างมากจากผู้คนชายหนุ่มรูปร่างสูงหล่อเหลากับหญิงสาวสวยราวกับนางฟ้าดึงดูดสายตามานับร้อยคู่คนอื่น ๆ คิดว่าพวกเขากำลังถ่ายทำภาพยนตร์อยู่“ท่านประธานคะ คุณควรวางฉันลงดีกว่านะคะ ฉันเดินได้แล้ว” อีวอนน์ทนไม่ไหวจนต้องพูดออกมาเบา ๆอีวอนน์รู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อถูกจ้องมองจากโดยรอบฮาร์วีย์ยิ้ม แล้ววางอีวอนนลงอย่างระมัดระวังแต่ถึงอย่างนั้นมีคนบางกลุ่มอยู่รายล้อมพวกเขาจากนั้นชายชุดดำกลุ่มหนึ่งก็เดินไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากมองฮาร์วีย์และยืนยันแล้วว่าเขาเป็นคนธรรมดา ๆ ผู้ชายคนหนึ่งก็ยิ้มให้อีวอนน์อย่างอบอุ่น“คุณผู้หญิงครับ มาคุยกับเราหน่อยได้ไหมครับ?”“ฮะ?! ฉันรู้จักคุณด้วยเหรอคะ?”อีวอนน์ชะงักไป“ไม่ครับ แต่คุณจะได้รู้จักผมในไม่ช้านี้” ชายคนนั้นพูดอย่างสงวนท่าที“ผมคือร็อคโค ออร์ติซ เป็นผู้จัดการบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ของฮ่องกง”“คุณผู้หญิง รูปร่างและคุณสมบัติของคุณดูโดดเด่นมาก ถ้าบริษัทของผมปรับลุคคุณเล็กน้อย คุณก็เป็นซุปเปอร์สตาร์แห่งยุคได้อย่า
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข