LOGINShare
ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 2
Last Updated:
2025-04-18 03:15:17
Related chapters
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 3
SPECIAL 3สัญญาใจ 3 สิบสองปีก่อน “ฮึก!” “กลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอยอมกลับ เราจะปั่นจักรยานให้ซ้อนทุกวัน” “เพลิงขี้โม้ ฮึก!” “เราใจดี” เด็กหญิงตัวน้อยสะอึกสะอื้นอยู่บนชิงช้าซึ่งไร้การกวัดแกว่ง โดยมีเด็กชายวัยเดียวกันยืนใช้ปลายเท้าเขี่ยดินเล่นอยู่ที่ด้านหน้า บริเวณรอบด้านเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมาตรฐานที่สนามเด็กเล่นทั่วไปพึงมี ตอนนี้เป็นเวลาเกือบพลบค่ำ เด็ก ๆ พากันกลับเข้าบ้านหมดแล้ว เหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังคงสนทนากันเพียงลำพัง เด็กชายรู้ดีว่าหากเขาไม่พาเพื่อนกลับบ้านก่อนค่ำมืดจะต้องโดนผู้เป็นแม่ดุ แต่เพราะอีกฝ่ายยังคงมีคราบน้ำตาปรากฏบนใบหน้าจึงอดทนรออย่างใจเย็น “จะค่ำแล้ว เดี๋ยวน้าศรีเป็นห่วง เธอจะโดนดุ และเราก็จะโดนแม่ตี” เสียงใจดีพยายามเอ่ยถึงบทลงโทษที่ทั้งคู่อาจได้รับหากมัวเถลไถลไม่ตรงต่อเวลาที่มีการตกลงกับพ่อแม่เอาไว้ แม้สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านจะมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีไม่ต้องกลัวคนนอกเข้าออก อีกทั้งบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ไม่ไกลจากสนามส่วนกลาง รวมถึงต่างโตพอจะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าตา
Last Updated : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 1 | ตามหัวใจ
CHAPTER 1ตามหัวใจก๊อก ก๊อก ก๊อก หากจะถามว่าเขาเกลียดอะไรที่สุด… คงไม่พ้นการมีใครสักคนโผล่หัวมาเคาะห้องตั้งแต่เช้าวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันพักผ่อนหลังจากคร่ำเคร่งจากการเรียนมาทั้งสัปดาห์ ประกอบกับเพิ่งเมาหัวทิ่มตลอดคืนวันเสาร์ที่ผ่านมาก็ด้วยและอาจเพราะเป็นสุดสัปดาห์แรกหลังจากเปิดภาคเรียนของมหาวิทยาลัย เหตุการณ์ประเภทแข่งกันดวดเหล้าระหว่างเพื่อนร่วมคณะฯ รวมถึงรุ่นพี่รุ่นน้องจากคณะอื่นที่ร้านเหล้าละแวกมหา’ลัยจึงดุเดือดเป็นพิเศษ ส่งผลให้ตอนนี้เขาไม่คิดอยากที่จะขยับเขยื้อนตัวแม้แต่นิด แต่ก็ราวกับสวรรค์จะไม่เห็นใจเมื่อเสียงรบกวนยังคงดัง ก๊อก ก๊อก ก๊อก “แม่ง…” เสียงแหบพร่าลอดผ่านริมฝีปาก คิ้วเข้มตัดกับผิวหน้าขาวจัดขมวดผูกเป็นปม ร่างกำยำสมสัดส่วนในสภาพกึ่งเปลือยจำต้องสะบัดผ้าห่มออกจากการคลุมโปงในที่สุด ก๊อก ก๊อก ก๊อก “อะไรนักวะ…” เครื่องหน้าคมคายบ่งบอกถึงความรำคาญใจเมื่อคนด้านนอกยังคงเคาะไม่หยุดคล้ายกับว่ามีเรื่องคอขาดบาดตายอย่างไรก็อย่างนั้น แกร๊ก! “ครับ” ในทันทีที่บานประตูเ
Last Updated : 2025-04-14ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 2 | ชีวิตส่วนตัว
CHAPTER 2ชีวิตส่วนตัวหนึ่งชั่วโมงต่อมา แม้แดดร้อนจัดของเมืองไทยจะทำให้เหงื่อผุดซึมผ่านกรอบหน้าขาวใสของหญิงสาวแต่ก็ราวกับเจ้าตัวจะไม่ใส่ใจ นานกว่าสิบนาทีที่เพลิงได้แต่นั่งกระดิกขา ขยับคอเสื้อระบายความร้อนจากอากาศอ้าวอบ อดทนรออย่างใจเย็น “อร่อยไหม?” เสียงไร้อารมณ์เอ่ยถาม ตาคมเลื่อนมองแขนเรียวเล็กยกขึ้นจัดการรวบผมเป็นหางม้าเพื่อการกินที่สะดวกมากขึ้น “อีกสักชามไหม?” คนซึ่งเคี้ยวตุ้ย ๆ จนแก้มตุ่ยอย่างเอร็ดอร่อยเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะบิดยิ้มถามกลับ “เลี้ยงรึเปล่า?” เพลิงไม่ตอบ แต่หันไปสั่งเมนูเดิมที่จำได้ขึ้นใจมานานกว่าสิบปีกับป้าเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวทันที “ป้า เล็กน้ำใสไม่ผักพิเศษลูกชิ้นอีกที่” “เพลิงไม่กินเหรอ?” เรนถามด้วยความประหลาดใจ ระหว่างที่เธอกิน เพลิงไม่ยักแตะแม้แต่น้ำเปล่าสักอึกเลยด้วยซ้ำ “ไม่หิว” “ก็งั้นจะลงมาทำไม? เรานั่งกินคนเดียวได้” “กินไป จะนั่งเป็นเพื่อน” “แล้วแต่” หญิงสาวไหวไหล่ เพลิงอยากรอก็ให้รอ มีคนนั่งด้วยก็ดีจะได้ไม่รู้สึกแปลกแยกกับคนอื่นมากนัก และดูเหมือนจะมีคน
Last Updated : 2025-04-14ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 3 | เด็กดอย
CHAPTER 3 เด็กดอยสิบนาทีต่อมา ต่อจากนี้เรนไม่รู้ว่าจะเชื่อคำพูดของคนบางคนได้มากน้อยแค่ไหน เพลิงบอกว่าเพื่อนเขามีแต่คนหน้าเถื่อน ซ้ำยังขู่สำทับตลอดทางว่าทุกคนไว้หนวดเครารุงรัง แต่ภาพที่ได้เห็นเมื่อมาถึงที่หมายช่างต่างกันยิ่งกว่าฟ้ากับเหว บ้านสองชั้นขนาดกลางเต็มไปด้วยเหล่าชายชาตรีหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงยาวเข่าดีห่างไกลจากที่หญิงสาวจินตนาการไว้หลายส่วน นอกจากจะโดนหลอกว่ามีแต่เพื่อนชายซ่องสุมอยู่กันเหมือนกองโจร เท่าที่ได้เห็นในขณะนี้ก็มีผู้หญิงนั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยอีกสองคน แน่นอนว่าอารมณ์ของสตรีเพศย่อมทำให้บรรยากาศแบบผู้ชายผ่อนคลายลง “ไหนเพลิงว่ามีแค่เพื่อนผู้ชายไง?” คนตัวเล็กกระซิบเสียงแผ่ว กระตุกชายเสื้อของคนข้างกายส่งสายตาตั้งคำถาม “ก็ที่นี่มันอยู่แค่ผู้ชาย” เพลิงให้คำอธิบาย “ส่วนสองคนนั้นพวกมันอยู่บ้าน” เพลิงหมายถึงเพื่อนต่างเพศ กล่าวจบก็กวักมือเรียกสองคนที่ว่าให้เดินเข้าหา “ใครอะ?” คนแรกเป็นผู้หญิงรูปร่างสูงระหงสีหน้าท่าทางนิ่งสนิท แม้จะสวยไม่หยอก แต่ใบหน้ามีเอกลักษณ์โดดเด่นกลับเรียบเฉยไร้อารมณ์ “นี่อาโป” เพลิ
Last Updated : 2025-04-14ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 4 | สัมพันธ์ยาวนาน
CHAPTER 4สัมพันธ์ยาวนานตอนค่ำ หากเป็นเวลาปกติ ช่วงหัวค่ำกระทั่งดึกเพลิงมักจะไม่อยู่ห้อง หากไม่อยู่บ้านเพื่อนก็ไม่พ้นพากันออกตะลอนตระเวนยามราตรี แต่วันนี้ต่างออกไป…คืนนี้นอกจากเขาจะต้องอยู่ประจำที่ห้องเพราะสถานการณ์บังคับแล้ว ยังต้องอดทนฟังเสียงบ่นจากแม่บังเกิดเกล้ามานานกว่าสิบนาทีผ่านหูโทรศัพท์ มารดาโทรหาเขาครั้งสุดท้ายก็สวดยับเป็นชั่วโมง เห็นทีรอบนี้คงไม่ต่าง แต่ที่ต่างเป็นหัวข้อในการสนทนา “รู้แล้วน่า” (รู้ก็ดี แล้วนี่เราไปพูดอะไรหรือเปล่า? ทำไมหนูเรนถึงบอกว่าเราทำตัวดีนักดีหนา) “พูดไร? เรนว่าไงก็ตามนั้นแหละแม่” (เชื่อได้รึ? เรามันเกเร บังคับเพื่อนไม่ให้รายงานพฤติกรรมตัวเองสิไม่ว่า) “ไอ้เพลิงคนนี้จะเอาอะไรไปบังคับลูกสาวยายน้อยได้?” เสียงเนือยจงใจประชด แต่ปลายสายก็สวนกลับอย่างรวดเร็ว (ทำพูดดีไป เห็นเพื่อนตามใจหน่อยไม่ได้ เราน่ะมันตัวดี) “แค่นี้นะยายน้อย จะไปกินข้าว” (อย่าเพิ่ง! แม่ยังพูดไม่จบ!) “งั้นคุยกับลูกสาวคุณแทนไหม?” (อยู่ด้วยกันรึเปล่า?)
Last Updated : 2025-04-14ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 5 | เพื่อนสนิท
CHAPTER 5เพื่อนสนิทวันต่อมา เพลิงรู้อยู่แล้วว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์ประเภทนี้… การใช้ชีวิตอยู่บ้านข้างกันตั้งแต่เด็ก เรียนก็เรียนด้วยกัน ข้าวเช้าก็ร่วมโต๊ะเดียวกัน ไปโรงเรียนก็ไปพร้อมกัน เสียงทุบประตูซ้ำไปซ้ำมานานกว่านาทีในขณะนี้บ่งชัดว่าคนด้านนอกคงไม่คิดรามือง่าย ๆ และเป็นเขาเองที่ยอมแพ้กระชากประตูเปิดเพื่อตัดรำคาญ แกร๊ก! “สนุกไหม?” เสียงแหบต่ำตั้งคำถาม ตาคมหลุบมองฝ่ายที่ตั้งใจมาปลุกเขาให้ตื่นโดยเฉพาะ เรนมักใช้วิธีการน่ารำคาญจนเขานึกอยากจับเจ้าตัวตีตูดให้เข็ดอยู่บ่อย ๆ “เพลิงตื่นรึยัง?” “…” เพลิงไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาตอบกลับ สภาพเขาเหมือนคนตื่นเต็มตานักหรืออย่างไรและเห็นได้ชัดว่าเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เมื่อร่างผอมบางในชุดนิสิตก้มตัวลอดผ่านวงแขนกำยำเข้าสู่พื้นที่ด้านใน ขณะที่เพลิงได้แต่ระบายลมหายใจ กระแทกประตูปิดด้วยภาวะจำยอม“ไปอาบน้ำเร็วเข้า จะสายอยู่แล้วนะ” เสียงบ่นที่ได้ยินไม่ต่างไปจากหลายปีก่อน กระทั่งใบหน้าขาวเนียนที่แต้มแต่งเครื่องสำอางพอประมาณก็ไร้เค้าความสลดคนส่วนใหญ่คงอาศัยนาฬิกาธรรมดาเพื่อปลุกให้ตื
Last Updated : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 6 | ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว
CHAPTER 6ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวแม้ยังไม่เข้าใจแต่เรนก็เลือกที่จะเดินตามร่างสูงไป ทิ้งไว้เพียงคำถามให้บรรดาสายตาสงสัยใคร่รู้ต้องทำการบ้านกันเอาเอง และเมื่อทิ้งห่างจากระยะการรับรู้ของเพื่อนปีหนึ่ง เธอก็รีบเดินตีคู่เงยหน้าขึ้นมองคนข้างกาย “เพลิงมีอะไร?” “ไอ้เติร์กจะคุย” “เพลิงเป็นอะไร?” คนตัวเล็กเปลี่ยนคำถามเมื่อสังเกตเห็นว่าเครื่องหน้าหล่อเหลายังคงมีสีหน้าเรียบตึง “ไม่ได้เป็น” เพลิงตอบปัด แต่หญิงสาวก็ขมวดคิ้วจ้องไม่เลิก “โกหกเห็น ๆ เราอยู่กับเพลิงมาตั้งกี่ปีทำไมจะไม่รู้” เพลิงเบื่อกับการรู้ทันไปหมดทุกเรื่องของอีกฝ่าย ไม่ว่าเขาจะโกรธ โมโห เศร้า ดาวน์ กระทั่งว่าดิ่ง ตากลมใสแจ๋วคู่นี้ก็คล้ายกับว่าสามารถสแกนมองทะลุได้ถึงข้างใน “ทำไมไม่รับสาย?” “…” คำถามตรงไปตรงมาทำให้คนฟังเข้าใจในที่สุดว่าเพราะเหตุใดเพลิงถึงได้หงุดหงิดใจนัก ตอนแรกเรนไม่คิดว่าจะมีคนไม่พอใจ ทว่าได้เห็นแบบนี้ ยิ้มหวานชนิดหนึ่งก็ผุดพรายบนใบหน้าขาวเนียนโดยอัตโนมัติ “เพลิงโกรธเหรอ?” “ไม่โกรธ แค่ถามว่าทำไมไม่รับสาย” คนแ
Last Updated : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 7 | ชิดใกล้
CHAPTER 7ชิดใกล้ ตอนค่ำ หลังจากประตูห้องปิดลง ร่างสูงก็ปรายหางตามองไปยังห้องฝั่งตรงข้ามที่คนด้านในเงียบเชียบหายไปตั้งแต่ช่วงเย็น เสียงระบายลมหายใจพรืดใหญ่ดังยาว ก่อนเจ้าของเสียงจะตัดสินใจเดินไปเคาะบานประตูซึ่งปิดสนิทในนาทีสุดท้ายทว่าเพียง ‘ก๊อก’ แรกดังขึ้น บานประตูห้องที่ว่าก็ถูกเหวี่ยงเปิดออกแทบจะในทันที พร้อมกับเจ้าของห้องโผล่หน้าออกมาให้ได้เห็น “เปลี่ยนใจจะพาเราไปด้วยเหรอ?” เรนยิ้มแป้น กระวีกระวาดสวมใส่รองเท้า จัดการล็อกประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว “ปะ เราพร้อมแล้ว” “…” เพลิงถึงกับพูดไม่ออก เมื่อได้เห็นสภาพของคู่สนทนาที่ราวกับเตรียมความพร้อมที่จะออกไปข้างนอกอยู่ก่อนแล้ว คนตัวเล็กซึ่งกำลังเงยหน้ามองเขาในขณะนี้ สวมใส่สายเดี่ยวเอวลอยกับกระโปรงยีนสั้นเหนือเข่ากว่าสองคืบ และแค่ได้เห็น เพลิงก็คว้ากุญแจมาจากมือเจ้าของ ถือวิสาสะไขลูกบิดเปิดห้องหมายเลข 13 อีกรอบ “เพลิงทำอะไร?” “ถ้าจะไป ไปหาเสื้อที่มันปิดมิดชิดมากกว่านี้” เสียงเรียบให้การตอบกลับสายตางุนงงของเพื่อนตัวเล็กใบหน้าหล่อมีสีหน้ายุ่งยาก ใช่ว่าเพลิงไม่
Last Updated : 2025-04-18
Latest chapter
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 3
SPECIAL 3สัญญาใจ 3 สิบสองปีก่อน “ฮึก!” “กลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอยอมกลับ เราจะปั่นจักรยานให้ซ้อนทุกวัน” “เพลิงขี้โม้ ฮึก!” “เราใจดี” เด็กหญิงตัวน้อยสะอึกสะอื้นอยู่บนชิงช้าซึ่งไร้การกวัดแกว่ง โดยมีเด็กชายวัยเดียวกันยืนใช้ปลายเท้าเขี่ยดินเล่นอยู่ที่ด้านหน้า บริเวณรอบด้านเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมาตรฐานที่สนามเด็กเล่นทั่วไปพึงมี ตอนนี้เป็นเวลาเกือบพลบค่ำ เด็ก ๆ พากันกลับเข้าบ้านหมดแล้ว เหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังคงสนทนากันเพียงลำพัง เด็กชายรู้ดีว่าหากเขาไม่พาเพื่อนกลับบ้านก่อนค่ำมืดจะต้องโดนผู้เป็นแม่ดุ แต่เพราะอีกฝ่ายยังคงมีคราบน้ำตาปรากฏบนใบหน้าจึงอดทนรออย่างใจเย็น “จะค่ำแล้ว เดี๋ยวน้าศรีเป็นห่วง เธอจะโดนดุ และเราก็จะโดนแม่ตี” เสียงใจดีพยายามเอ่ยถึงบทลงโทษที่ทั้งคู่อาจได้รับหากมัวเถลไถลไม่ตรงต่อเวลาที่มีการตกลงกับพ่อแม่เอาไว้ แม้สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านจะมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีไม่ต้องกลัวคนนอกเข้าออก อีกทั้งบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ไม่ไกลจากสนามส่วนกลาง รวมถึงต่างโตพอจะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าตา
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 2
SPECIAL 2สัญญาใจ 2สิบนาทีต่อมาร่างผอมบางของเรนยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิม สายตากวาดมองไปยังความคึกคักรอบด้าน เครื่องหน้าหมดจดมียิ้มมุมปากผุดเผยในสีหน้า เพียงคิดว่าเพลิงจะต้องกระดากอายกับจำนวนคนที่เพิ่มมากขึ้นเธอก็รู้สึกขบขันอย่างบอกไม่ถูกหลังจากการแสดงห้องล่าสุดของระดับชั้นจบลง เพียงแค่ร่างสูงคุ้นตาเดินขึ้นเวทีพร้อมกีตาร์ตัวหนึ่งเพื่อทำโชว์คิวถัดไป เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาว ๆ ต่างก็เริ่มวี้ดว้ายกระหึ่มลั่นไปทั่วทั้งลานอเนกประสงค์ด้านหน้าเวทีเรนไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับเสียงที่ได้ยิน รวมถึงไม่แปลกใจว่าเหตุใดจำนวนคนถึงแห่กันมายืนมองแน่นขนัดไปหมด เพื่อนสนิทของเธอเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเรื่องนี้หญิงสาวไม่เถียง แต่ตอนนี้คงมีแค่เธอคนเดียวที่กำลังหัวเราะกับท่าทีผิดปกติไปจากเคยของคนที่ว่าสายตาของเพลิงกวาดมองไปโดยรอบในจังหวะที่หย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งมีการเตรียมไว้กลางเวที ก่อนสายตาที่ว่าจะจบลงยังตำแหน่งที่เรนกำลังยืนกอดอกมอง“สวัสดีครับ”“กรี๊ด!!!”“พี่เพลิง!!!”“ว้าย!!!”เพียงเสียงคุ้นหูทักทายผ่านไมโครโฟนซึ่งเสียบอยู่บนขาตั้งในระดับพอดีกับริมฝีปาก เสียงวี้ดว้ายของสาว ๆ ก็ตอบรับด้วยเสียงกระหึ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 1
SPECIAL 1สัญญาใจ 1 หลายปีก่อน “เพลิงจะเขินอะไร?” “ไม่เขินได้ไง? คนทั้งโรงเรียน” “รุ่นน้องกรี๊ดเพลิงกันทั้งนั้น ไม่เห็นต้องอาย” “อาย” เพลิงพยักหน้ารับไม่กระดากแม้แต่นิด “เธอลองขึ้นไปร้องเพลงแล้วมีคนเป็นพันนั่งมองอยู่ข้างล่างเวทีดูไหม?” “ทำไมป๊อดงี้? ตัวก็ตั้งโต” “มันใช้คำว่า ‘ป๊อด’ ได้ที่ไหน?” ร่างสูงในชุดนักเรียนยกแขนขึ้นปาดเหงื่อซึ่งชื้นผ่านใบหน้า ท่ามกลางผู้คนซึ่งเดินขวักไขว่ ท่ามกลางเสียงดนตรีสดวงปัจจุบันกำลังบรรเลงอยู่บนเวทีกลางของโรงเรียน สองหนุ่มสาวยืนปรับทุกข์ห่างออกมาทางด้านหนึ่ง “ถ้าเราขึ้นร้องเพลงแทนเพลิงได้ก็คงทำไปแล้ว” คนตัวเล็กทำทีตบเข้าที่อก “ถ้าเป็นเราไม่อายหรอก” “เธอก็พูดได้” เพลิงหรี่ตามองอย่างไม่ศรัทธา แค่จะคุยกับเพื่อนคนอื่น เจ้าตัวยังต้องคอยให้เขาเป็นสะพานเชื่อมอยู่เรื่อย เมื่อโดนสายตาสบประมาทของชายหนุ่มหลุบมอง หญิงสาวในชุดนักเรียนก็ทำทีเปลี่ยนเรื่อง “เพลิงเป็นตัวแทนห้องนะ ทำหน้าที่หน่อยสิ ใจกล้า ๆ หน่อย” “ใครจะเก่งเ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 61 | ฝันละเมอ 4
CHAPTER 61ฝันละเมอ 4หนึ่งชั่วโมงต่อมาร้านขนมหวานร้านเดิมยังคงมีคนต่อคิวซื้อจนหางแถวยาวออกไปด้านนอกตัวร้าน เพลงที่เปิดคลอสร้างบรรยากาศเป็นเพลงภาษาถิ่นเหมือนเช่นทุกครั้ง กระทั่งลูกค้าก็ยังคงเป็นหน้าเดิม ๆ สภาพแวดล้อมแสนคุ้นเคยราวกับจะพาใจย้อนไปในวันวาน เหมือนเมื่อวานนี้เองที่สองเพื่อนสนิทในชุดนักเรียนมัธยมปลายพากันแว้นมอเตอร์ไซค์มาตบน้ำตาลเข้ากระแสเลือดในทุกค่ำของทุกวันหลังจากได้กินของหวานปิดท้าย สองหนุ่มสาวลูกค้าขาประจำของร้านยังคงนั่งรอออร์เดอร์ซึ่งสั่งกลับบ้านเป็นปกติธรรมดาอีกสองชุดใหญ่ระหว่างที่เพลิงสนทนาอยู่กับเพื่อนสมัยมัธยมที่บังเอิญเจอ เรนกำลังกวาดสายตามองกระดาษโน้ตหลากสีซึ่งกระจายแปะเต็มพื้นที่ผนังด้านหนึ่งของตัวร้าน โน้ตแต่ละแผ่นล้วนมีข้อความบางอย่างเขียนไว้ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่งเคยมาเหยียบเยือนสถานที่ ทั้งจากลูกค้าที่เป็นขาประจำ รวมถึงลูกค้าขาจรก็ด้วยเช่นกันข้อความโดยส่วนมากเป็นการระบุว่าได้มาเยือนกับใคร มีทั้งที่เป็นคู่รัก มีทั้งที่เป็นกลุ่มเพื่อน มากันเป็นครอบครัว กระทั่งคนที่คล้ายจะประชดชีวิตโสดเขียนว่ามากินกับ หมา ก็มี“ทำไร?”“หืม?” เรนขานเสียงรับในล
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 60 | ฝันละเมอ 3
CHAPTER 60ฝันละเมอ 3 ตอนค่ำ ตั้งแต่จำความได้ โต๊ะอาหารที่บ้านของเพลิงไม่ได้มีเฉพาะคนในครอบครัวแต่มีสมาชิกอีกสองคนมาร่วมรับประทานมื้อค่ำด้วยกันเสมอ เว้นแค่ช่วงเช้าเท่านั้นที่เพลิงจะเป็นฝ่ายไปฝากท้องที่บ้านหลังข้างกัน เสียงเจื้อยแจ้วคุ้นเคย รวมถึงการกุลีกุจอเป็นลูกมือหยิบจับทุกสิ่งอย่างของเรนเป็นสิ่งที่เพลิงได้เห็นมาจนชินตา นอกจากจะกระตือรือร้นเป็นปกติ คนที่ทำให้มื้ออาหารดำเนินไปด้วยรอยยิ้มก็คือเจ้าตัว เพลิงเคี้ยวข้าวกร้วม ๆ สลับสายตามองคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อสังเกตท่าทีว่าเป็นเวลาเหมาะสมหรือไม่ที่เขาจะเอ่ยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนออกมาบรรยากาศเป็นไปด้วยเสียงพูดคุยสนุกสนาน เรนกำลังช่วยผสมโรงมีอารมณ์ร่วมอยู่กับยายน้อยและน้าศรี ที่ต่างก็อินกับการก่นด่านางร้ายในละครซึ่งเปิดผ่านทางโทรทัศน์ ที่ได้เห็นไม่ใช่ภาพน่าประหลาดใจสำหรับเพลิง ในที่นี้มีเพียงเขาและพ่อเท่านั้นที่มองหน้ากันเองแล้วส่ายหัวไปมา “พ่อ” ในที่สุดเพลิงตัดสินใจหันมองหน้าบิดา เอ่ยในสีหน้านิ่งสนิท “ผมมีไรจะบอก” คนเดียวที่ว่างพอจะสนทนากับลูกชายถึงกับวางช
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 59 | ฝันละเมอ 2
CHAPTER 59ฝันละเมอ 2ริมฝีปากอุ่นประทับผ่านลำคอเรียวระหง…เพลิงซุกไซ้ใบหน้าสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของคนตัวเล็กที่นอนนิ่งรับสัมผัสแต่โดยดี นัยน์ตาคมเลื่อนมองผิวกายขาวเนียนผุดผ่องเป็นยองใยทุกจุดที่ปลายลิ้นลากผ่าน ค้างนานบริเวณยอดถันสีชมพูหวาน หมดเวลากับการดูดเลียหัวนมสวยสะพรั่งของหญิงสาวนานหลายนาที ขณะที่ปากดูดเม็ดเต่งชูชัน มือหนาก็ขยำนวดเต้าข้างที่ว่างเว้นด้วยความมันมือแต่ละสัมผัสดำเนินไปอย่างเงียบเชียบเพราะสถานที่ไม่เป็นใจ ทว่าทุกวินาทีที่ดำเนินผ่านล้วนเต็มไปด้วยความหวามหวิวในอารมณ์ สายตาของชายหนุ่มหลุบเลื่อนมองตามสัดส่วนโค้งเว้าด้วยประกายตาเร่าร้อนแม้เรนจะกินเข้าไปมากเกินกว่าขนาดตัว แต่บั้นเอวผอมบางกลับไร้ชั้นไขมัน ทั้งยังเว้าสวยมิใช่เพียงแต่เร้าอารมณ์ภายใน ทว่ายังดึงดูดสันจมูกคมให้ไล้ผ่านตามแนวคดโค้ง ริมฝีปากอุ่นกดจูบสลับกับการดูดดึงเนื้อกายผ่องขาวไม่ละสัมผัสแม้แต่วินาที เพลิงชันกายขึ้นนั่ง สองมือคว้าสะโพกคนตัวเล็กขึ้นในระดับเดียวกัน สายตามากด้วยอารมณ์ทอดจับเรือนร่างสุดเซ็กซ์ ตั้งแต่เต้าใหญ่โตที่ประดับด้วยป้านบัวสดสวยขนาดเต็มปากเต็มคำ ทั้งแอ่งสะดือเล็กบนหน้าท้องแบนราบ ร
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 58 | ฝันละเมอ 1
CHAPTER 58ฝันละเมอ 1 วันต่อมา เชียงใหม่ สองหนุ่มสาวลงเครื่องเหยียบพื้นดินบ้านเกิดตั้งแต่ช่วงเช้าของวันแต่เมื่อถึงบ้าน เพลิงก็ปลีกตัวไปนอนหลับให้เต็มตาสักตื่น เขาตื่นขึ้นอีกครั้งในตอนเที่ยงตรงพอดิบพอดี กว่าจะจัดการตัวเองเรียบร้อยแดดบ่ายก็เริ่มสาดต่ำผ่านกระจกหน้าต่างในตำแหน่งเดียวกับที่สายตามักหันมองเสมอ ทางด้านซ้ายของบ้านเขาเป็นบ้านอีกหลังที่มีขอบรั้วอยู่ชิดติดกัน ประตูรั้วบ้านหลังนั้นเปิดอ้าบ่งบอกว่ามีคนอยู่อาศัย รถญี่ปุ่นรุ่นเก่าของน้าศรีจอดนิ่งอยู่ในโรงจอด แคนาต้นเดิมสะบัดใบพลิ้วไหวตามสายลมซึ่งพัดเอื่อยหน้าต่างบานคู่ของห้องนอนบนชั้นสองเปิดอ้ารับลม ดอกไม้ปลอมที่ประดับรอบขอบหน้าต่างด้านนอกที่เพลิงตกแต่งให้ตามคำเรียกร้องของคนบางคน บัดนี้แห้งกรอบเพราะผ่านลมฝนมาหลายฤดูเพียงความคิดนึกย้อนถึงภาพคนตัวเล็กที่ยืนเท้าสะเอวออกคำสั่งอยู่ด้านล่าง โดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายใช้บันไดลิงไต่ปีนขึ้นไปจัดการ เครื่องหน้าคมคายก็ปรากฏยิ้มกว้างเสียงแหวแว้ดของเรน รวมถึงการโต้เถียงด้วยความรำคาญของเขาที่ต่างก็อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายยังคงชัดเจนในความทรงจำ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 57 | ความลับ 2
CHAPTER 57ความลับ 2หนึ่งชั่วโมงต่อมา วันนี้ไม่มีใครเมา… หลังจากจบการล้วงความลับของบรรดาตัวสอดรู้ เพลิงก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวกลับห้องในทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางในช่วงเช้า อีกทั้งตั้งแต่แรกก็ตั้งใจเพียงเพื่อมาแสดงความยินดีกับเจ้าของร้านเท่านั้นจึงไม่คิดที่จะอยู่ต่อ เพราะเป็นละแวกร้านเหล้าซึ่งทำลานจอดรถไว้ที่ซอยถัดไป ทำให้คนเป็นลูกค้าต้องลำบากเดินไปเอายานพาหนะส่วนตัว แต่ตอนนี้มีแค่คนเดียวที่กำลังเดิน…ร่างสูงก้าวรุดไปด้านหน้าได้อย่างคล่องตัวแม้จะมีอีกคนเกาะติดอยู่บนหลังก็ตามที นานตั้งแต่เพลิงจำความได้ หญิงสาวชอบขี่หลังเขาเสมอ ไม่ว่าตอนเด็ก ตอนโต จะเมา กระทั่งว่าไม่เมา เจ้าตัวก็มักร้องขอการอำนวยความสะดวกแทบทุกครั้งไป บรรยากาศยามคืนค่ำดำเนินผ่านอย่างเชื่องช้า ทุกจังหวะก้าวย่างของคนตัวสูงไม่เร่งร้อนเช่นเดียวกัน สายลมพัดเอื่อยปะทะผ่านร่างกาย รวมถึงเสียงเจื้อยแจ้วที่ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีราวกับจะขับกล่อมความรู้สึกให้ลอยล่องไปไกล หัวใจพองโตเป็นอย่างไรเพลิงมีโอกาสได้สัมผัสหลายครั้งหลายหนในช่วงระยะเวลาให้หลังที่ผ่านมา เรื่องบางอย่างที
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 56 | ความลับ 1
CHAPTER 56ความลับ 1 สัปดาห์ต่อมา เพลิงอยากตั้งประเด็นสอบถามในหัวข้อใครเป็นคนคิดงานเลี้ยงอำลาส่งท้ายพี่ปีสี่ งานที่ตั้งแต่เปิดภาคเรียนเขาได้ร่วมสังสรรค์มานับครั้งไม่ถ้วน จะเลี้ยงส่งกันเพื่ออะไรในเมื่อรุ่นพี่ชั้นปีที่ว่าก็ยังเห็นหน้ากันอยู่ทุกวันวันนี้เป็นอีกคืนที่พวกเขาต้องเข้าร่วมสมาพันธ์ขยันอำลาอีกครั้ง บรรยากาศยามค่ำคืนยังคงเต็มไปด้วยแสงสีเสียง ร้านนั่งชิลล์เปิดใหม่ที่คึกคัก และคนแน่นเป็นพิเศษเพราะโปรโมชันฉลองเปิดร้านเป็นร้านของรุ่นพี่ที่เรียนจบไปเมื่อปีก่อน พี่เจ เจ้าของร้านเป็นประธานรุ่นของรุ่นที่ว่า แม้จะมีงานการทำเป็นหลักแหล่งตามใบประกอบวิชาชีพที่เรียนจบไป แต่ก็ไม่วายเกิดอยากเปิดร้านเหล้าเป็นงานอดิเรก จากโปรโมชันที่แปะโชว์แผ่นเบ้อเร่อที่หน้าร้านบ่งชัดว่าคงทำเป็นงานอดิเรกจริง ๆ “ไว้มาใหม่นะ ช่วงนี้มีโปรทุกวันครับน้อง รับรองประทับใจจนลืมไม่ลง” เจ้าของร้านให้การปฏิเสธลูกค้าเพราะไม่มีที่ว่างพอให้ใครเบียดเข้ามาในร้านได้อีกแล้ว เสียงที่ว่าดังต่อเนื่องมาร่วมสิบนาที ร่างสูงซึ่งสวมใส่เชิ้ตเข้ารูปสีขาวกับสแลกส์ดำเรียบกริบเป็นภา
