ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 34 | ประสาผู้ชาย

CHAPTER 34

ประสาผู้ชาย

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ตึกคณะ

แม้เป็นเวลาค่ำ แต่ใต้อาคารเรียนของตึกคณะยังหลงเหลือนิสิตนั่งรวมกลุ่มประปรายโดยมีแสงจากหลอดไฟนีออนให้ความสว่างในตำแหน่งที่มีคนใช้งาน นอกจากคนซึ่งนั่งเตร็ดเตร่ตลอดแนวทางเดินยังมีแว่วเสียงสนทนาดังมาจากทิศทางหนึ่งที่กลุ่มของเพลิงกำลังมุ่งหน้าเดินไป

เวลาไม่นานทุกคนก็ถึงห้องทำโปรเจกต์ซึ่งยังติดไฟสว่าง มีนิสิตปีสี่หลายคนกำลังวุ่นวายกับการทำโปรเจกต์กลุ่มอยู่ในนั้น โปกับนิ้งเป็นสองคนแรกที่เดินเข้าไปพร้อมถุงใส่ข้าวกล่องคนละถุงสองถุง

“กว่าน้องกูจะมา นึกว่าต้องอดตายซะแล้ว” เต้ยเป็นคนแรกที่ผละจากการรวมกลุ่มของรุ่นพี่ สีหน้าบ่งชัดถึงความหิวโหย

“ซื้อมาให้ก็บุญแล้วปะ? ของกินอยู่ห่างออกไปแค่รั้วกั้น ทำไมพวกพี่ไม่ไปซื้อเอง?” อาโปวางข้าวกล่องไว้บนโต๊ะ กอดอกมองด้วยสายตาระอากับภาพคนหิวที่พากันละมือจากงานเข้ารุมรื้อเครื่องเซ่นไหว้ “หิวขนาดนี้ยังต้องรอให้จุดธูปเรียก”

ไม่มีใครคิดถือสารุ่นน้องคนสวยซึ่งรู้กันว่าปากดีที่หนึ่ง แต่ก็คนเดียวกันนี่แหละที่อุตส่าห์แวะซื้ออาหารคาวหวานเข้ามาส่งให้ถ