로그인공유
ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 38/1 | อดไม่อยู่
최신 업데이트:
2025-04-18 03:13:23
관련 챕터
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 38/2 | อดไม่อยู่
“ตอนนี้เราไม่ได้ร้องสักหน่อย ก็ตอนนั้นเรากลัว” เรนเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง ตอนนี้ปล่อยได้แล้ว… อ๊ะ!” ร่างบางต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อแขนกำยำกอดรัดเอวเธอแน่นชนิดกระดูกแทบแหลก “เราหนาว” ใบหน้าหล่อขยับวางบนลาดไหล่เล็ก ก่อนจะตะแคงคอจ้องหน้า “และตัวเธออุ่น” “เราตัวเล็กขนาดนี้ จะเอาความอบอุ่นมาจากไหน?” “เธอตัวเล็กแต่ไขมันเยอะ” “เพลิง!” คนไขมันเยอะถึงกับค้อนตาคว่ำ ทว่าอีกวินาทีก็บ่นกระปอดกระแปด เริ่มผ่อนคลายร่างกายพิงซบกับอกกว้างตามอารมณ์สนทนาพาไป “เราอยากกินขนมหวานที่บ้านจังเลยเพลิง” “ทำไม? ร้านที่นี่ไม่อร่อย?” คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อย ยิ้มมุมปากกระตุกขบขัน เวลาอย่างนี้ยายเด็กดอยยังมีใจคิดเรื่องกิน… “เราคิดถึงตอนเราไปนั่งกินโต๊ะประจำต่างหาก” คนตัวเล็กอุบอิบในลำคอ เริ่มคว้ามือหนาขึ้นส่องในความมืด “ป่านนี้แม่เรากับคุณป้าน่าจะคิดถึง” “คิดถึงเธอ?” “ก็แน่อยู่แล้วสิ ใครจะคิดถึงเพลิง?” ตากลมโตตวัดค้อนมองอย่างคาดโทษ “ไม่รู้จักโทรไปให้คุณป้าหายคิดถึงบ้างเลย เพลิงนิสัยไม่ดี” “จะโทรทำไม? ในเมื่อเธอโทรอ
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 39 | ผีถ้วยแก้ว
CHAPTER 39ผีถ้วยแก้ว หนึ่งชั่วโมงต่อมา ตอนนี้เป็นเวลาดึกสงัด… ท่ามกลางวงล้อมของกระดานผีถ้วยแก้วแบบสำเร็จรูปที่เติร์กสั่งซื้อมาจากช่องทางออนไลน์มีผู้ร่วมชะตากรรมทั้งหมดเจ็ดคนด้วยกัน นอกจากอุปกรณ์การละเล่นเกมกระดานโบราณ รวมถึงเครื่องเซ่นไหว้ และกระถางธูป ก็ยังมีดวงไฟแอลอีดีบนขาตั้งส่องให้ความแสงสว่าง รวมถึงมีกล้องสำหรับอัดวิดีโอตั้งอยู่ทั้งสี่ทิศทาง วันนี้เติร์กไม่คิดอัดไลฟ์สดเหมือนอย่างครั้งแรก แต่เลือกตั้งกล้องบันทึกภาพไปเลยเสียดีกว่า มิเช่นนั้นหากเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ภาพที่นำไปตัดต่อคงดูไม่รู้เรื่องเหมือนรอบก่อน “เอายัง?” เติร์กพยักหน้าอย่างคนซึ่งเป็นแกนนำ “เอาดิ ธูปก็จุดแล้ว” “เร็วเหอะ กูกลัว” “ทำไมแก้วมันใหญ่ขนาดนี้?” คนตั้งข้อสังเกตคืออาโป “ปกติกูเห็นเขาเล่นแต่แก้วเล็ก ๆ” “มึงดูสมาชิกเพื่อนมึงด้วย มันจะจิ้มพอได้ยังไง?” เติร์กบ่น “แล้วกูก็เลือกกระดานไซซ์ใหญ่สุดมาด้วย รับรองไม่มีปัญหา” “เออ เอาสักทีเหอะ” “มา” บรรยากาศเริ่มเข้าสู่ความสงบเงี
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 40 | ค่ายภาค
CHAPTER 40ค่ายภาค หลายวันต่อมา เรื่องลึกลับขวัญผวาจบลงแล้ว และแม้จะจบลงด้วยความน่าสังเวชใจอย่างถึงที่สุดแต่ก็เรียกได้ว่าจบ ไม่ใช่จบเฉพาะฝ่ายประสบพบเจอสถานการณ์ประหลาดที่หาคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่สำหรับพี่นุ่นผู้น่าสงสารก็ถึงจุดสิ้นสุดการรอคอยด้วยเช่นเดียวกัน หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นทุกอย่างก็ถูกส่งต่อให้เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจ และสถาบันนิติวิทยาศาสตร์ที่จะทำการพิสูจน์ระบุตัวตนของผู้เสียชีวิตต่อไป ทุกคนกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม ไม่มีใครได้พบเจอเรื่องราวประหลาดอีกแม้แต่นิดเดียวช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาชีวิตของเรนดำเนินไปอย่างปกติ ทว่าที่ไม่ปกติคือความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเพลิงที่ผิดเพี้ยนไปจากที่เคย ผิดไปในทางที่เรียกได้ว่า ดี“เราช่วย” เสียงคุ้นหูดังขึ้นที่ใกล้ตัว ก่อนกระเป๋าเสื้อผ้าจะถูกคว้าไปจากมือผอมบาง “ขอบใจนะซี” เรนผุดยิ้มหวานตอบรับความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมชั้นปี ขณะที่อีกฝ่ายก็ยิ้มกว้างตอบกลับอย่างคนอารมณ์ดีเช่นกัน “เดี๋ยวเดินไปส่งที่ห้อง” “อือ” ร่างผอมบางสวมใส่เสื้อครอปพื้นเมืองสีขา
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 41 | แสนรักแสนหลง
CHAPTER 41แสนรักแสนหลง สิบนาทีต่อมา เพลิงบอกว่าจะพามาเอาชานมไข่มุก แต่เรนกลับได้กินขนมที่อีกฝ่ายซื้อมาให้ด้วยอีกกล่องใหญ่ ถึงตอนนี้ก็ร่วมสิบนาทีเข้าให้แล้วที่สองคนปลีกตัวหลบมานั่งตากแอร์ดับร้อนกันบนรถ ขณะที่เรนนั่งกินเงียบเชียบ เบาะข้างกันก็มีร่างสูงเอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนในสภาพหมดเรี่ยวแรง“อร่อยไหม?” คนที่ยังคงปิดเปลือกตาก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ “อือ” “มีอีกกล่อง” เพลิงยังคงไม่ลืมตามอง เพียงพยักพเยิดไปทางเบาะข้างคนขับที่ด้านหน้า “จะกินก็หยิบเอา” “เพลิงไม่กินเหรอ?” เรนถามด้วยใจหวังดี แม้จะเคี้ยวขนมเต็มทั้งสองข้างแก้ม แต่ก็นึกอยากแบ่งให้อีกฝ่ายได้กินด้วยกัน “กินไหม?”“ไม่” “เหนื่อยเหรอ?” “อืม” จากสภาพที่ได้เห็น เรนคิดว่าคงจะเป็นเช่นนั้นจริง ตากลมโตพิจารณาเสี้ยวหน้าหล่อเหลาเพียงครู่ ก็ตัดสินใจยกกล่องขนมขึ้นจากขาอ่อน ตบฝ่ามือเข้าที่หน้าตักตนเอง “เพลิงนอนลงมาสิ”“…”“นอนลงมาสิ” คนมีน้ำใจเอ่ยย้ำในคำเดิม “เรายังกินไม่เสร็จ เพลิงจะได้งีบสักสิบนาที”“จะกินหมดเลยว่างั้น?” ตาคมเหลือบชำเลืองมองขัน ๆ ก
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 42 | แอบหวาม 1
CHAPTER 42แอบหวาม 1 ตอนเย็น ตลอดช่วงบ่ายที่ผ่านมาเป็นการทำกิจกรรมตามปกติ ทว่าที่ต่างจากกิจกรรมในรั้วมหา’ลัยคงไม่พ้นชั่วโมงสันทนาการที่ยาวนานเป็นพิเศษ การประสานเสียงร้องเพลง การจับกลุ่มแข่งเต้นเข้าจังหวะ ทั้งเสียงหัวเราะ เสียงกลอง รวมถึงเสียงร้องเชียร์ ดังคลอผสานกับเสียงคลื่นลมพัดพาน้ำทะเลซัดสาดเข้าหาชายฝั่ง เพราะเป็นหาดที่ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวทำให้สภาพแวดล้อม และบรรยากาศดำเนินไปอย่างค่อนข้างเป็นส่วนตัว ไม่ใช่เพียงรุ่นน้องที่ร่วมกิจกรรมกันจนเหนื่อยหอบ ทว่ารุ่นพี่ก็เหนื่อยหนักพอดูในการรับหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยของกิจกรรม เมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงยามสนธยาก็มาเยือน อาทิตย์อัสดงหลังเหลี่ยมสันเขาใกล้กับชายหาด กองไฟได้รับการจุดประดับเพื่อให้เข้ากันกับบรรยากาศสนุกสนานเป็นกันเอง อาหาร ขนม เครื่องดื่มได้รับการแจกจ่ายอย่างทั่วถึง ต่างก็ล้อมวงนั่งกินมื้อเย็นเป็นกลุ่มก้อน บางกลุ่มก็เป็นรุ่นน้อง บ้างก็เป็นวงของรุ่นพี่ และมีหลายกลุ่มที่คละกันไประหว่างนิสิตทุกชั้นปีที่มาร่วมวงแจม เรนรู้ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกในตอนนี้อย่างไร ระหว่างที่เธ
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 43 | แอบหวาม 2
CHAPTER 43แอบหวาม 2 แกร๊ก! “เพลิง?” เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นบ่งชัดว่าคนที่เข้ามาไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นอาโป ทว่าก็มีเสียงของคะนิ้งแทรกขึ้นด้วย “เข้าห้องน้ำมั้ง” แกร๊ก! แกร๊ก! ใครสักคนตรวจเช็กลูกบิดประตูห้องน้ำประกอบข้อสันนิษฐาน ส่งผลให้คนด้านในจำเป็นต้องตอบกลับ “มีไร?” นัยน์ตาคมยังคงจดจ่ออยู่กับริมฝีปากอวบอิ่มของคนที่หลบซ่อนอยู่ด้วยกัน “เขาจะเริ่มรอบค่ำแล้วค่ะเพื่อน ขี้ให้เสร็จแล้วรีบออกไปได้แล้ว” “มึงหายาเจอแล้วใช่ปะ? กูบอกผิดมันอยู่ในกระเป๋าใหญ่…” “นั่นไง” “เออ ไอ้ไฉมันจะเอาด้วย งั้นเอาไปให้มันเลยแล้วกัน” ระหว่างที่เสียงสนทนาระหว่างคะนิ้งและอาโปยังคงดังอย่างต่อเนื่อง คนในห้องน้ำก็ขานรับเพียงสั้น ๆ “เดี๋ยวกูตามไป” “อาฮะ” “เพลิงมึงเห็นเรนไหม? เห็นน้องข้าวมาถามหา?” “ไม่เห็น” เพลิงปฏิเสธชนิดไม่เสียเวลายั้งใจคิด คนด้านนอกคงไม่รู้เลยว่าบุคคลที่สามซึ่งได้รับการถามถึง บัดนี้กำลังยืนหน้าซีดด้วยใจเต้นตูมตามอย
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 44 | หวงห่วง
CHAPTER 44หวงห่วง กลางดึก หลังจากกิจกรรมการเข้าฐานผ่านพ้นไปได้ด้วยดี การตั้งวงของเหล่าคนขี้เมาก็เริ่มต้นขึ้นตอนเวลาล่วงเข้าเที่ยงคืน เพราะพรุ่งนี้ยังมีกิจกรรมต่อเนื่องทำให้รุ่นน้องส่วนใหญ่จำเป็นต้องเข้านอน ประกอบกับความเหนื่อยล้าอ่อนเพลียจากการออกแรงตลอดทั้งวันด้วยอีกอย่างทว่าพวกรุ่นพี่ที่ก็เหนื่อยหนักไม่แพ้กันกลับไม่ปล่อยให้โอกาสการเสพบรรยากาศของทะเลยามคืนค่ำผ่านพ้นไปโดยเปล่าประโยชน์ แอบรวมตัวกันก๊งเหล้ากันอยู่ที่ชายหาดโดยต้องพยายามไม่ส่งเสียงดังมากเกินไป เพลิงเพิ่งเดินกลับมาจากการอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในตอนที่เพื่อนขี้เมา รวมถึงรุ่นพี่ปีสามปีสี่บางคนที่เดินทางตามมาร่วมแจมกำลังเมาได้ที่ ภาพที่ว่าเขาได้เห็นจนชินตาไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับบรรยากาศของเหล่าชายชาตรีที่ร่วมใจกันทำกิจกรรมนอกรอบ และไม่ได้มีเฉพาะเพียงผู้ชาย ผู้หญิงซึ่งเป็นส่วนน้อยก็มีด้วยเหมือนกัน แต่ผู้หญิงคนเดียวที่เพลิงกำลังมองหาอยู่ในขณะนี้เหมือนจะไม่อยู่ที่นี่ เห็นก็แต่คะนิ้งกับอาโปที่กำลังเดินสวนออกมาพอดี “เรนนอนแล้ว?” เพลิงเป็นฝ่ายดักหน้าตั้งคำถามกับเพื่อนร่ว
최신 업데이트 : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 45/1 | ร้อน
CHAPTER 45/1ร้อนสิบนาทีต่อมา“มึงไปนอนกับไอ้สองคนนั้นแล้วกัน” (ใครอยู่กับมึง?) “เรื่องของกู” (เรนอะดิ?) “แค่นี้” ติ๊ด! เพลิงโยนสมาร์ตโฟนไว้บนโต๊ะ ก่อนเสื้อยืดจะถูกถอดพาดไว้กับพนักเก้าอี้ ตาคมชำเลืองมองคนที่ก็กำลังต่อสายคุยกับคนอื่นอยู่เหมือนกัน “อือ เรานอนกับข้าวนะ” “…” “ฝันดีนะโป” คนตัวเล็กวางเครื่องมือสื่อสารไว้ที่ข้างตัว ใบหน้าจิ้มลิ้มหันมองอีกคนในห้องเดียวกัน ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นทั้งผิวแก้มฝาดแดง หลังจากเถียงกันจนพอใจ สุดท้ายก็ลงเอยตรงที่เพลิงหลับหูหลับตาพาหญิงสาวมาพูดคุยในสถานที่ซึ่งมีความเป็นส่วนตัว เพราะการก๊งเหล้าชนเบียร์ของพวกขี้เมาใกล้ได้เวลาวงแตก เพื่อป้องกันขี้ปากพวกสอดรู้เขาจึงเลือกที่จะทำแบบนี้ “ห้องอื่นมันเต็ม เหลือแค่ห้องนี้เป็นห้องสำรอง” เสียงเรียบเอ่ยขยายความเมื่อได้เห็นสายตาของหญิงสาวที่เงยหน้าขึ้นมองพัดลมเพดานซึ่งเป็นเครื่องทำความเย็นชิ้นเดียวในห้อง “ไม่มีแอร์ นอนได้ไหม?” “อือ” “…” เพลิงไม่เห็นด
최신 업데이트 : 2025-04-18
최신 챕터
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 3
SPECIAL 3สัญญาใจ 3 สิบสองปีก่อน “ฮึก!” “กลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอยอมกลับ เราจะปั่นจักรยานให้ซ้อนทุกวัน” “เพลิงขี้โม้ ฮึก!” “เราใจดี” เด็กหญิงตัวน้อยสะอึกสะอื้นอยู่บนชิงช้าซึ่งไร้การกวัดแกว่ง โดยมีเด็กชายวัยเดียวกันยืนใช้ปลายเท้าเขี่ยดินเล่นอยู่ที่ด้านหน้า บริเวณรอบด้านเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมาตรฐานที่สนามเด็กเล่นทั่วไปพึงมี ตอนนี้เป็นเวลาเกือบพลบค่ำ เด็ก ๆ พากันกลับเข้าบ้านหมดแล้ว เหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังคงสนทนากันเพียงลำพัง เด็กชายรู้ดีว่าหากเขาไม่พาเพื่อนกลับบ้านก่อนค่ำมืดจะต้องโดนผู้เป็นแม่ดุ แต่เพราะอีกฝ่ายยังคงมีคราบน้ำตาปรากฏบนใบหน้าจึงอดทนรออย่างใจเย็น “จะค่ำแล้ว เดี๋ยวน้าศรีเป็นห่วง เธอจะโดนดุ และเราก็จะโดนแม่ตี” เสียงใจดีพยายามเอ่ยถึงบทลงโทษที่ทั้งคู่อาจได้รับหากมัวเถลไถลไม่ตรงต่อเวลาที่มีการตกลงกับพ่อแม่เอาไว้ แม้สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านจะมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีไม่ต้องกลัวคนนอกเข้าออก อีกทั้งบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ไม่ไกลจากสนามส่วนกลาง รวมถึงต่างโตพอจะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าตา
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 2
SPECIAL 2สัญญาใจ 2สิบนาทีต่อมาร่างผอมบางของเรนยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิม สายตากวาดมองไปยังความคึกคักรอบด้าน เครื่องหน้าหมดจดมียิ้มมุมปากผุดเผยในสีหน้า เพียงคิดว่าเพลิงจะต้องกระดากอายกับจำนวนคนที่เพิ่มมากขึ้นเธอก็รู้สึกขบขันอย่างบอกไม่ถูกหลังจากการแสดงห้องล่าสุดของระดับชั้นจบลง เพียงแค่ร่างสูงคุ้นตาเดินขึ้นเวทีพร้อมกีตาร์ตัวหนึ่งเพื่อทำโชว์คิวถัดไป เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาว ๆ ต่างก็เริ่มวี้ดว้ายกระหึ่มลั่นไปทั่วทั้งลานอเนกประสงค์ด้านหน้าเวทีเรนไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับเสียงที่ได้ยิน รวมถึงไม่แปลกใจว่าเหตุใดจำนวนคนถึงแห่กันมายืนมองแน่นขนัดไปหมด เพื่อนสนิทของเธอเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเรื่องนี้หญิงสาวไม่เถียง แต่ตอนนี้คงมีแค่เธอคนเดียวที่กำลังหัวเราะกับท่าทีผิดปกติไปจากเคยของคนที่ว่าสายตาของเพลิงกวาดมองไปโดยรอบในจังหวะที่หย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งมีการเตรียมไว้กลางเวที ก่อนสายตาที่ว่าจะจบลงยังตำแหน่งที่เรนกำลังยืนกอดอกมอง“สวัสดีครับ”“กรี๊ด!!!”“พี่เพลิง!!!”“ว้าย!!!”เพียงเสียงคุ้นหูทักทายผ่านไมโครโฟนซึ่งเสียบอยู่บนขาตั้งในระดับพอดีกับริมฝีปาก เสียงวี้ดว้ายของสาว ๆ ก็ตอบรับด้วยเสียงกระหึ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 1
SPECIAL 1สัญญาใจ 1 หลายปีก่อน “เพลิงจะเขินอะไร?” “ไม่เขินได้ไง? คนทั้งโรงเรียน” “รุ่นน้องกรี๊ดเพลิงกันทั้งนั้น ไม่เห็นต้องอาย” “อาย” เพลิงพยักหน้ารับไม่กระดากแม้แต่นิด “เธอลองขึ้นไปร้องเพลงแล้วมีคนเป็นพันนั่งมองอยู่ข้างล่างเวทีดูไหม?” “ทำไมป๊อดงี้? ตัวก็ตั้งโต” “มันใช้คำว่า ‘ป๊อด’ ได้ที่ไหน?” ร่างสูงในชุดนักเรียนยกแขนขึ้นปาดเหงื่อซึ่งชื้นผ่านใบหน้า ท่ามกลางผู้คนซึ่งเดินขวักไขว่ ท่ามกลางเสียงดนตรีสดวงปัจจุบันกำลังบรรเลงอยู่บนเวทีกลางของโรงเรียน สองหนุ่มสาวยืนปรับทุกข์ห่างออกมาทางด้านหนึ่ง “ถ้าเราขึ้นร้องเพลงแทนเพลิงได้ก็คงทำไปแล้ว” คนตัวเล็กทำทีตบเข้าที่อก “ถ้าเป็นเราไม่อายหรอก” “เธอก็พูดได้” เพลิงหรี่ตามองอย่างไม่ศรัทธา แค่จะคุยกับเพื่อนคนอื่น เจ้าตัวยังต้องคอยให้เขาเป็นสะพานเชื่อมอยู่เรื่อย เมื่อโดนสายตาสบประมาทของชายหนุ่มหลุบมอง หญิงสาวในชุดนักเรียนก็ทำทีเปลี่ยนเรื่อง “เพลิงเป็นตัวแทนห้องนะ ทำหน้าที่หน่อยสิ ใจกล้า ๆ หน่อย” “ใครจะเก่งเ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 61 | ฝันละเมอ 4
CHAPTER 61ฝันละเมอ 4หนึ่งชั่วโมงต่อมาร้านขนมหวานร้านเดิมยังคงมีคนต่อคิวซื้อจนหางแถวยาวออกไปด้านนอกตัวร้าน เพลงที่เปิดคลอสร้างบรรยากาศเป็นเพลงภาษาถิ่นเหมือนเช่นทุกครั้ง กระทั่งลูกค้าก็ยังคงเป็นหน้าเดิม ๆ สภาพแวดล้อมแสนคุ้นเคยราวกับจะพาใจย้อนไปในวันวาน เหมือนเมื่อวานนี้เองที่สองเพื่อนสนิทในชุดนักเรียนมัธยมปลายพากันแว้นมอเตอร์ไซค์มาตบน้ำตาลเข้ากระแสเลือดในทุกค่ำของทุกวันหลังจากได้กินของหวานปิดท้าย สองหนุ่มสาวลูกค้าขาประจำของร้านยังคงนั่งรอออร์เดอร์ซึ่งสั่งกลับบ้านเป็นปกติธรรมดาอีกสองชุดใหญ่ระหว่างที่เพลิงสนทนาอยู่กับเพื่อนสมัยมัธยมที่บังเอิญเจอ เรนกำลังกวาดสายตามองกระดาษโน้ตหลากสีซึ่งกระจายแปะเต็มพื้นที่ผนังด้านหนึ่งของตัวร้าน โน้ตแต่ละแผ่นล้วนมีข้อความบางอย่างเขียนไว้ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่งเคยมาเหยียบเยือนสถานที่ ทั้งจากลูกค้าที่เป็นขาประจำ รวมถึงลูกค้าขาจรก็ด้วยเช่นกันข้อความโดยส่วนมากเป็นการระบุว่าได้มาเยือนกับใคร มีทั้งที่เป็นคู่รัก มีทั้งที่เป็นกลุ่มเพื่อน มากันเป็นครอบครัว กระทั่งคนที่คล้ายจะประชดชีวิตโสดเขียนว่ามากินกับ หมา ก็มี“ทำไร?”“หืม?” เรนขานเสียงรับในล
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 60 | ฝันละเมอ 3
CHAPTER 60ฝันละเมอ 3 ตอนค่ำ ตั้งแต่จำความได้ โต๊ะอาหารที่บ้านของเพลิงไม่ได้มีเฉพาะคนในครอบครัวแต่มีสมาชิกอีกสองคนมาร่วมรับประทานมื้อค่ำด้วยกันเสมอ เว้นแค่ช่วงเช้าเท่านั้นที่เพลิงจะเป็นฝ่ายไปฝากท้องที่บ้านหลังข้างกัน เสียงเจื้อยแจ้วคุ้นเคย รวมถึงการกุลีกุจอเป็นลูกมือหยิบจับทุกสิ่งอย่างของเรนเป็นสิ่งที่เพลิงได้เห็นมาจนชินตา นอกจากจะกระตือรือร้นเป็นปกติ คนที่ทำให้มื้ออาหารดำเนินไปด้วยรอยยิ้มก็คือเจ้าตัว เพลิงเคี้ยวข้าวกร้วม ๆ สลับสายตามองคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อสังเกตท่าทีว่าเป็นเวลาเหมาะสมหรือไม่ที่เขาจะเอ่ยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนออกมาบรรยากาศเป็นไปด้วยเสียงพูดคุยสนุกสนาน เรนกำลังช่วยผสมโรงมีอารมณ์ร่วมอยู่กับยายน้อยและน้าศรี ที่ต่างก็อินกับการก่นด่านางร้ายในละครซึ่งเปิดผ่านทางโทรทัศน์ ที่ได้เห็นไม่ใช่ภาพน่าประหลาดใจสำหรับเพลิง ในที่นี้มีเพียงเขาและพ่อเท่านั้นที่มองหน้ากันเองแล้วส่ายหัวไปมา “พ่อ” ในที่สุดเพลิงตัดสินใจหันมองหน้าบิดา เอ่ยในสีหน้านิ่งสนิท “ผมมีไรจะบอก” คนเดียวที่ว่างพอจะสนทนากับลูกชายถึงกับวางช
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 59 | ฝันละเมอ 2
CHAPTER 59ฝันละเมอ 2ริมฝีปากอุ่นประทับผ่านลำคอเรียวระหง…เพลิงซุกไซ้ใบหน้าสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของคนตัวเล็กที่นอนนิ่งรับสัมผัสแต่โดยดี นัยน์ตาคมเลื่อนมองผิวกายขาวเนียนผุดผ่องเป็นยองใยทุกจุดที่ปลายลิ้นลากผ่าน ค้างนานบริเวณยอดถันสีชมพูหวาน หมดเวลากับการดูดเลียหัวนมสวยสะพรั่งของหญิงสาวนานหลายนาที ขณะที่ปากดูดเม็ดเต่งชูชัน มือหนาก็ขยำนวดเต้าข้างที่ว่างเว้นด้วยความมันมือแต่ละสัมผัสดำเนินไปอย่างเงียบเชียบเพราะสถานที่ไม่เป็นใจ ทว่าทุกวินาทีที่ดำเนินผ่านล้วนเต็มไปด้วยความหวามหวิวในอารมณ์ สายตาของชายหนุ่มหลุบเลื่อนมองตามสัดส่วนโค้งเว้าด้วยประกายตาเร่าร้อนแม้เรนจะกินเข้าไปมากเกินกว่าขนาดตัว แต่บั้นเอวผอมบางกลับไร้ชั้นไขมัน ทั้งยังเว้าสวยมิใช่เพียงแต่เร้าอารมณ์ภายใน ทว่ายังดึงดูดสันจมูกคมให้ไล้ผ่านตามแนวคดโค้ง ริมฝีปากอุ่นกดจูบสลับกับการดูดดึงเนื้อกายผ่องขาวไม่ละสัมผัสแม้แต่วินาที เพลิงชันกายขึ้นนั่ง สองมือคว้าสะโพกคนตัวเล็กขึ้นในระดับเดียวกัน สายตามากด้วยอารมณ์ทอดจับเรือนร่างสุดเซ็กซ์ ตั้งแต่เต้าใหญ่โตที่ประดับด้วยป้านบัวสดสวยขนาดเต็มปากเต็มคำ ทั้งแอ่งสะดือเล็กบนหน้าท้องแบนราบ ร
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 58 | ฝันละเมอ 1
CHAPTER 58ฝันละเมอ 1 วันต่อมา เชียงใหม่ สองหนุ่มสาวลงเครื่องเหยียบพื้นดินบ้านเกิดตั้งแต่ช่วงเช้าของวันแต่เมื่อถึงบ้าน เพลิงก็ปลีกตัวไปนอนหลับให้เต็มตาสักตื่น เขาตื่นขึ้นอีกครั้งในตอนเที่ยงตรงพอดิบพอดี กว่าจะจัดการตัวเองเรียบร้อยแดดบ่ายก็เริ่มสาดต่ำผ่านกระจกหน้าต่างในตำแหน่งเดียวกับที่สายตามักหันมองเสมอ ทางด้านซ้ายของบ้านเขาเป็นบ้านอีกหลังที่มีขอบรั้วอยู่ชิดติดกัน ประตูรั้วบ้านหลังนั้นเปิดอ้าบ่งบอกว่ามีคนอยู่อาศัย รถญี่ปุ่นรุ่นเก่าของน้าศรีจอดนิ่งอยู่ในโรงจอด แคนาต้นเดิมสะบัดใบพลิ้วไหวตามสายลมซึ่งพัดเอื่อยหน้าต่างบานคู่ของห้องนอนบนชั้นสองเปิดอ้ารับลม ดอกไม้ปลอมที่ประดับรอบขอบหน้าต่างด้านนอกที่เพลิงตกแต่งให้ตามคำเรียกร้องของคนบางคน บัดนี้แห้งกรอบเพราะผ่านลมฝนมาหลายฤดูเพียงความคิดนึกย้อนถึงภาพคนตัวเล็กที่ยืนเท้าสะเอวออกคำสั่งอยู่ด้านล่าง โดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายใช้บันไดลิงไต่ปีนขึ้นไปจัดการ เครื่องหน้าคมคายก็ปรากฏยิ้มกว้างเสียงแหวแว้ดของเรน รวมถึงการโต้เถียงด้วยความรำคาญของเขาที่ต่างก็อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายยังคงชัดเจนในความทรงจำ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 57 | ความลับ 2
CHAPTER 57ความลับ 2หนึ่งชั่วโมงต่อมา วันนี้ไม่มีใครเมา… หลังจากจบการล้วงความลับของบรรดาตัวสอดรู้ เพลิงก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวกลับห้องในทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางในช่วงเช้า อีกทั้งตั้งแต่แรกก็ตั้งใจเพียงเพื่อมาแสดงความยินดีกับเจ้าของร้านเท่านั้นจึงไม่คิดที่จะอยู่ต่อ เพราะเป็นละแวกร้านเหล้าซึ่งทำลานจอดรถไว้ที่ซอยถัดไป ทำให้คนเป็นลูกค้าต้องลำบากเดินไปเอายานพาหนะส่วนตัว แต่ตอนนี้มีแค่คนเดียวที่กำลังเดิน…ร่างสูงก้าวรุดไปด้านหน้าได้อย่างคล่องตัวแม้จะมีอีกคนเกาะติดอยู่บนหลังก็ตามที นานตั้งแต่เพลิงจำความได้ หญิงสาวชอบขี่หลังเขาเสมอ ไม่ว่าตอนเด็ก ตอนโต จะเมา กระทั่งว่าไม่เมา เจ้าตัวก็มักร้องขอการอำนวยความสะดวกแทบทุกครั้งไป บรรยากาศยามคืนค่ำดำเนินผ่านอย่างเชื่องช้า ทุกจังหวะก้าวย่างของคนตัวสูงไม่เร่งร้อนเช่นเดียวกัน สายลมพัดเอื่อยปะทะผ่านร่างกาย รวมถึงเสียงเจื้อยแจ้วที่ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีราวกับจะขับกล่อมความรู้สึกให้ลอยล่องไปไกล หัวใจพองโตเป็นอย่างไรเพลิงมีโอกาสได้สัมผัสหลายครั้งหลายหนในช่วงระยะเวลาให้หลังที่ผ่านมา เรื่องบางอย่างที
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 56 | ความลับ 1
CHAPTER 56ความลับ 1 สัปดาห์ต่อมา เพลิงอยากตั้งประเด็นสอบถามในหัวข้อใครเป็นคนคิดงานเลี้ยงอำลาส่งท้ายพี่ปีสี่ งานที่ตั้งแต่เปิดภาคเรียนเขาได้ร่วมสังสรรค์มานับครั้งไม่ถ้วน จะเลี้ยงส่งกันเพื่ออะไรในเมื่อรุ่นพี่ชั้นปีที่ว่าก็ยังเห็นหน้ากันอยู่ทุกวันวันนี้เป็นอีกคืนที่พวกเขาต้องเข้าร่วมสมาพันธ์ขยันอำลาอีกครั้ง บรรยากาศยามค่ำคืนยังคงเต็มไปด้วยแสงสีเสียง ร้านนั่งชิลล์เปิดใหม่ที่คึกคัก และคนแน่นเป็นพิเศษเพราะโปรโมชันฉลองเปิดร้านเป็นร้านของรุ่นพี่ที่เรียนจบไปเมื่อปีก่อน พี่เจ เจ้าของร้านเป็นประธานรุ่นของรุ่นที่ว่า แม้จะมีงานการทำเป็นหลักแหล่งตามใบประกอบวิชาชีพที่เรียนจบไป แต่ก็ไม่วายเกิดอยากเปิดร้านเหล้าเป็นงานอดิเรก จากโปรโมชันที่แปะโชว์แผ่นเบ้อเร่อที่หน้าร้านบ่งชัดว่าคงทำเป็นงานอดิเรกจริง ๆ “ไว้มาใหม่นะ ช่วงนี้มีโปรทุกวันครับน้อง รับรองประทับใจจนลืมไม่ลง” เจ้าของร้านให้การปฏิเสธลูกค้าเพราะไม่มีที่ว่างพอให้ใครเบียดเข้ามาในร้านได้อีกแล้ว เสียงที่ว่าดังต่อเนื่องมาร่วมสิบนาที ร่างสูงซึ่งสวมใส่เชิ้ตเข้ารูปสีขาวกับสแลกส์ดำเรียบกริบเป็นภา
