บทที่ 7 ข้อเสนอ

“เป็นยังไง ได้เจอน้องรึเปล่า!”

ไม่ผิดไปจากที่คิดไว้เท่าไหร่นัก เมื่อแม่ของเขาจะรีบปรี่เข้ามาถามหาคนที่ท่านเฝ้าแต่คิดถึง และรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยตลอดหลายปีที่ผ่านมาเป็นอย่างแรกทันทีที่พบหน้าไม่สนกระทั่งว่าสภาพของเขาในตอนนี้นั้น มันจะดูย่ำแย่สักแค่ไหน

“เจอครับ”

“น้องเป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่ไหม” หากให้พูดตามที่เห็น ก็ต้องยอมรับว่ายัยเด็กแสบนั่นโตขึ้นกว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกันค่อนข้างมาก ซ้ำยังเป็นคนสวยชวนมอง จึงไม่แปลกเลยที่จะมีผู้ชายหลายต่อหลายคน พยายามทำทุกทางเพื่อให้เธอไปเป็นเมีย

“ยังแสบเหมือนเดิมครับ” พูดมาถึงตรงนี้แผลที่ถูกกัดก็เริ่มเจ็บขึ้นมาหน่อยๆ มันทำให้เขาได้แต่คาดโทษแม่ตัวดีอยู่ภายในใจ ต่างจากมารดาที่ได้แต่ยิ้มรับต่อคำตอบที่ได้ยิน ไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรเด็กน้อยที่นางรักและเอ็นดูไม่ต่างอะไรกับลูกแท้ๆ ของตัวเอง กลับกันพอได้ยินแบบนี้แล้วก็ชักอยากจะเห็นหน้าอีกสักครั้ง แต่ไม่ว่านางจะพูดยังไงนั้น ลูกชายก็ไม่ยอมพาไปเจออินทุอรท่าเดียว กล้าตะวันให้เหตุผลว่าเขาไม่อยากให้นางกลับไปอยู่จุดเดิม

“แม่ได้ยินคนเขาพูดกัน เรื่องน้องกับพ่อเลี