เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 55
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-22 22:37:54
บทที่เกี่ยวข้อง
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 56
“ฉันไม่ใช่หมานะหนูรส ที่จะต้องหาอะไรมาครอบปากไว้” คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ยังจะมากวนอารมณ์อีก ภามถลึงตาใส่น้องสาว“อ๊ะ โกรธจริง ๆ ด้วย” เมื่อไหร่ที่ภามโกรธคนพูดจากพี่จะกลายเป็นฉันทันที แต่แทนที่จะกลัวรสรินกลับหัวเราะคิกคัก“ว่าแต่พี่ไทนี่ทำอะไรให้โกรธอีกล่ะค่ะ ถึงได้หันมาฟาดงวงฟาดงากับน้องน่ะ บอกเสียก่อนนะ น้องไม่ยอมให้พี่กัดแงด ๆ โดยที่ไม่โต้ตอบหรอกนะคะคุณพี่ชายขา” โกรธหรือ...ยิ่งโกรธเธอก็ยิ่งจะยั่วชานนท์ยกมือขึ้นมือตบมือเล็กเบา ๆ เป็นการห้ามปราม เมื่อเห็นว่าภามโกรธจนหน้าเป็นสีแดงเข้ม“เกิดอะไรขึ้นครับพี่ภาม” ไม่ทันจะได้นั่งภามก็ยื่นกระดาษสีขาวมาตรงหน้า คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงอย่างไม่เข้าใจแต่ก็รับมาคลี่อ่านดู ก่อนที่จะสลับมองระหว่างกระดาษและหน้าภาม ก็มันจดหมายถึงเขานี่นา แล้วไปอยู่กับภามได้ยังไงกัน มิหนำซ้ำคนที่เขียนให้ก็เป็นนันทิยาอีก“เกิดอะไรขึ้นครับพี่ภาม” ชานนท์ถามเสียงแข็ง ในดวงตาคมกริบเป็นประกายเรืองรองสีแดงจัด“แล้วจดหมายนี่ไปอยู่ในมือพี่ได้ยังไง”“เกิดอะไรขึ้นคะพี่นนท์” รสรินถามและไม่รอคำตอบจากชานนท์ มือเล็กเรียวรีบดึงจดหมายไปอ่าน เพียงแค่ดวงตากลมโตไล่มองไปตามข้อความในจดหมายสลับมองห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 57
“บอกให้คนบางคนตามไปทำร้ายพี่สาวพี่อีกน่ะหรือน้องรส” ชานนท์แขวะคนที่ยืนรอคำตอบจนหูผึ่งและตอบกลับสั้น ๆ อย่างไม่คิดจะถนอมน้ำใจคนยืนฟัง“ไม่ละ” ความจริงแล้วเขาก็ไม่รู้หรอกนะว่านันทิยาไปอยู่ที่ไหน แม้จะอยากรู้แทบจะขาดใจแต่คิดว่าการไม่รู้จะดีกว่า เวลามีใครถามถึงก็สามารถพูดได้เต็มปากว่าไม่รู้ ไม่ใช่ไม่เป็นห่วง แต่รู้ดีว่านันทิยาจะต้องปลอดภัย เขาเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ“พี่นนท์ไม่เป็นห่วงพี่ไทนี่หรือคะ”นั่นไงคำถามแรกมาแล้ว รอยยิ้มนิด ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าคร้ามแกร่ง “ห่วงสิ พี่สาวทั้งคนพี่จะไม่ห่วงได้ไง แต่ระหว่างห่วงแล้วต้องไปตามหาเพื่อให้พี่สาวต้องมาเผชิญหน้ากับคนใจร้าย ทำให้เจ็บทั้งกายและใจ พี่ยอมที่จะไม่รู้และปล่อยให้พี่ไทนี่ทำใจให้ลืมอย่างที่ในจดหมายบอกไว้ดีกว่า”“แต่น้องรสไม่ยอม” สองมือเล็กกางกั้นไม่ยอมให้ร่างใหญ่ไปง่าย ๆ ใบหน้าสวยงองุ้มบึ้งตึง ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า“ถ้าพี่นนท์ไม่ยอมบอกก็ไม่ต้องไปไหนเลย”“เพราะนนท์เองก็ไม่รู้ว่าไทนี่ไปไหน” ภามที่นั่งเงียบเอ่ยขึ้นไหล่กว้างเลิกขึ้นสูง สองมือใหญ่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและหันกลับมามองคนถาม “รู้แล้วทำไม ไม่รู้แล้วทำไมล่ะครับ” ตอบแบบกวน ๆ พร้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 58
“ได้เรื่องอะไรไหมนนท์” ภามที่ตามชานนท์มาติด ๆ พยายามจะช่วยค้นหาข้อมูลด้วย แต่กลับถูกทั้งน้องสาวตัวดีและชานนท์ซึ่งเข้าคู่กันดีเหลือเกินคอยแต่จะผลักไสไล่ส่งให้ไปไกล ๆ เลยต้องมานั่งรอด้วยใจที่มันร้อนรุ่ม วงหน้าคร้ามแกร่งหงิกงอไม่สบอารมณ์ชานนท์เงยหน้าจากสมุดไดอารี่ที่ปกติแล้วพี่สาวจะพาติดตัวไปด้วยเสมอ แต่คราวนี้คงเป็นเพราะต้องการที่จะลืมตัดภามออกไปจากชีวิตให้ได้ดังที่เคยสัญญากับเขาไว้ เลยยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องและเป็นความทรงจำทั้งดีและไม่ดี แต่มันก็ดีที่ทำให้เขาได้เบาะแสของคนเป็นพี่สาวจากสิ่งเหล่านี้“ทำไมล่ะครับ” ชานนท์กลับถามกลับไปสั้น ๆ แบบที่ไม่ถูกใจคนฟังถึงสองคน“พี่นนท์ขา ตกลงพี่ไทนี่อยู่ไหนคะ จะตอบดี ๆ หรือว่าจะต้องให้น้องรสลงมือก่อนคะ” ดวงตากลมโตกะพริบปริบ ๆ ส่งให้อย่างน่ารักและสะกดใจจนชานนท์ต้องรีบเมินหน้าแดง ๆ หลบเพราะอาย“บ้านเพื่อนมั้ง เอ๊ะ...หรือว่าจะไปหาพ่อกับแม่?”ไอ้เพื่อนน่ะภามคงไม่มีปัญหาที่จะโทรไปสอบถามหรอก แต่อยากรู้นักว่าอีกฝ่ายจะกล้าโทรหาพ่อกับแม่เขาที่ต่างประเทศหรือเปล่า แต่ไม่ใช่ดูถูกนะ น้ำหน้าอย่างนั้นน่ะไม่มีทาง คนที่จะโทรถามน่ะหรือคงเป็นรสรินเสียมาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 59
รวิกานต์ละมือจากหม้อข้าวต้มที่ตระเตรียมไว้ให้เพื่อนสาวที่มาถึงก็หลับสนิทจนถึงตอนนี้ก็ปาไปหลายชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่ตื่น แม้จะสงสัยว่าอีกฝ่ายไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา แต่การจะปลุกให้คนที่หลับลุกขึ้นมาตอบคำถามก็ใช่ที่ เวลายังอีกถมเถที่จะให้เธอนั้นซักฟอกอีกฝ่ายมือเล็กเรียวยื่นไปปิดวาล์วแก๊ส เดินหันหลังเดินมาหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงอยู่บนโต๊ะวางทีวีโดยไม่มองหมายเลขที่โทรเข้าหา ด้วยคิดว่าคนที่โทรหาคงไม่ใช่ใคร...เจ้านายจอมเอาแต่ใจของเธอนั่นแหละ วันหยุดทั้งที่ ไม่เคยที่จะได้หยุดพักผ่อนสบาย ๆ เหมือนกับคนอื่น ต้องถูกอีกฝ่ายโทรตามติดให้ต้องไปทำโน่นทำนี่ด้วยเสมอ“สวัสดีค่ะ มีอะไรกับก้อยอีกคะเจ้านาย”“สวัสดีครับพี่ก้อย ผมนนท์น้องพี่ไทนี่นะครับ” ชานนท์แนะนำตัวด้วยความดีใจที่อีกฝ่ายไม่เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์“อ้าวนนท์เองหรือ” รวิกานต์หน้าเหวอ มือเล็กยกขึ้นเกาศีรษะเบา ๆ อย่างอับอายนิด ๆ “โทษที ๆ พี่นึกว่าเจ้านาย เลยใส่ไปเสียเต็มที่เลย”“ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ต้องขอโทษด้วยที่โทรมารบกวน พอดีผมอยากรู้ว่า...” ไม่ทันที่ชานนท์จะเอ่ยถามต่อรวิกานต์ก็ถามกลับมาเสียก่อน“เรื่องพี่ไทนี่ใช่ไหมล่ะ พี่ก็คิดว่าอีกสักเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 60
“ไม่หรอกน้องรส พี่ภามจะต้องถูกหนักกว่านี้จากทั้งพี่ก้อย พี่และพี่ไทนี่” ชานนท์ตอบกลับอย่างรู้นิสัยนันทิยาดี ยอมได้ทุกอย่างเพื่อรัก แต่เมื่อไหร่ที่ทนไม่ไหวหัวใจที่มันเคยอ่อนก็จะแข็งกระด้างเหมือนกับเพชรที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็จะไม่มีวันแตกร้าวภามคงจะต้องใช้ความพยายามอย่างที่สุดละถึงจะทำให้นันทิยายอมคืนดีด้วย แต่คงยากที่จะเรียกคืนความรักที่เคยมอบให้นอกจากเขาจะใช้ความรักเท่านั้นกะเทาะเปลือกนอกคือความเจ็บปวดที่ห่อหุ้มพี่สาวของเขาไว้“ปล่อยให้พี่ภามเขาจัดการปัญหาส่วนตัวของเขาดีกว่า” แขนใหญ่ตวัดร่างโปร่งบางมาอิงแอบแนบชิด ปลายนิ้วใหญ่ยกขึ้นจับรั้งปลายคางมนให้แหงนหายขึ้น“ส่วนเรา พี่ว่ามาต่อเรื่องเมื่อตอนเช้าให้จบดีกว่าไหมจ๊ะ”“ไม่ค่ะ” รสรินปัดมือใหญ่ออกจากปลายคาง อีกมือก็ปลดรั้งแขนใหญ่ให้ออกห่าง และรีบสาวเท้าก้าวเข้าไปในบ้านอย่างลืมตัวว่ามันจะทำให้เธอนั้นเพลี่ยงพล้ำเอาง่าย ๆ พวงแก้มนุ่มป่องออกเล็กน้อย สองมือเล็กเรียวยกขึ้นสอดไขว้ระหว่างอก“พี่นนท์จะต้องเคลียร์เรื่องพี่ก้อยมาก่อนและที่สำคัญคือต้องบอกน้องรสก่อนว่าเมื่อไหร่จะบอกให้อาฌอนกับอานีน่ามาขอน้องรส”“โอ๋ คนสวยอย่างอนพี่ซิครับ” ชานนท์สา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 61
“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้เข้าข้างพี่ภาม แต่คนที่ร้ายฉันคือตัวฉันเอง” นันทิยาพูดเสียงแผ่วเบา “ถ้าฉันรักเขาน้อยกว่านี้ ไม่ทุ่มเทให้เขาจนหมดทั้งตัวและหัวใจ ในวันนี้ฉันก็คงจะไม่บาดเจ็บแบบนี้ แต่ก็นะ...ฉันรักเขามานานแค่ไหน ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว จะให้ตัดใจภายในวันนี้ตอนนี้มันยาก แต่ฉันจะพยายาม”น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นเกือบจะหยดไหลออกจากสองเบ้าตา แต่นันทิยาก็ไม่ยอมให้มันไหลออกมา เธอเจ็บมากพอแล้วกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าภาม...คนที่ถูกวางตัวว่าจะต้องมาเป็นคู่ครอง คอยปกป้องคุ้มครองดูแลเธอ แต่สิ่งที่เขาทำคือทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจเธอมาตลอด ถึงวันนี้เธอจะตัดใจ ขอเวลาสักนิดให้เธอฝังกลบลบทุกความทรงจำที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นออกไปจากใจ“แน่ใจ ว่าถ้าหากมันมาขอคืนดี แกจะไม่ยอมคืนดีด้วย”ไอ้พี่ภามจะต้องตามมาง้อนันทิยาแน่ เธอมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ฮึ...ก็เพื่อนเธอน่ะสวยขนาดนี้ ไอ้บ้านั่นปล่อยให้หลุดรอดเงื้อมมือไปได้ง่าย ๆ คงจะต้องเรียกว่าควายแล้ว ไอ้ตามร่างกายที่มันเป็นแบบนี้ก็คงจะเป็นเพราะไอ้บ้านั่นจะต้องมีการลงไม้ลงมือ จนนันทิยาทนรองรับอารมณ์โกรธที่นึกจะว่าก็ว่า จะด่าก็ด่าไม่ไหวเลยต้องหนีมาพึ่งเธอ“ไม่หรอกก้อย...พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 62
ชิ...รวิกานต์ส่งค้อนถึงคนที่กำลังถูกเอ่ยถึงพร้อมริมฝีปากขมุบขมิบ‘ถ้าคุณไม่เลือกซื้อดี ๆ นะก้อย’ มือใหญ่ยื่นไปคว้าเอาชุดราตรีสีน้ำตาลทองมากุมไว้พร้อมรอยยิ้มจนนัยน์ตาแพรวพราวระยับมีเลศนัย‘ผมจะเป็นคนพาคุณเข้าห้องลอง จัดการกำจัดไอ้เสื้อผ้าเชย ๆ นี่ออกจากร่างคุณ แล้วผมก็จะใส่เจ้าชุดนี้ให้คุณแทน’“อีตาเจ้านายฉันน่ะ ยอมแพ้คนเป็นเสียที่ไหนล่ะ”“เหรอ...ฉันว่าน้ำเสียงแกแปลก ๆ นะ ตอนพูดถึงเจ้านายน่ะ แกชอบเขาหรือเปล่า”“เปล่า” รวิกานต์รีบตอบทันทีน้ำเสียงสูงลิ่ว วงหน้าที่สะบัดส่ายแรง ๆ พวงแก้มอิ่มเต็มแดงปลั่งด้วยเลือดฝาดสาวที่มันเอ่อไหลล้นมารวมกันอยู่ที่จุดเดียว ในหัวใจตอบปฏิเสธ ใครมันจะไปชอบอีตาเจ้านายเอาแต่ใจนั่นกันเล่า แต่เธอไม่รู้เลยว่าสายตาที่เปล่งออกไปนั้นมันคนละทางกับคำตอบในใจ สายตาที่ไม่สามารถปกปิดได้ เธอกำลังมีความรัก...รักรัฐภาสเข้าเต็ม ๆ“เอาน่า แกอย่ามามัวพูดเรื่องของฉันเลย รีบอาบน้ำแล้วไปทานข้าวดีกว่า” ร่างสูงโปร่งเดินไปทาบฝ่ามือบนแผ่นหลังนันทิยาดันเบาๆ ให้เพื่อนเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเป่าพ่นลมหายใจออกจากปอดเบาๆ มือเล็กยกขึ้นตบที่หัวใจตัวเองเบา‘ไม่รู้เป็นบ้าอะไร พูดถึงรัฐภาสทีไร หัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 63
“ก็เรามีนัดไปทานอาหารเย็นกันไม่ใช่หรือไง” รัฐภาสทวนความทรงจำให้“คะ...” นัดทานอาหารเย็น? แล้วนัดไว้เมื่อไหร่กันรวิกานต์ครุ่นคิดจนคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนจะร้องอ๋อ...เมื่อนึกขึ้นได้ ฮะ...นัดตอนเย็น แต่ดันมาตอนนี้เนี่ยนะ มันจะเกินไปหรือเปล่า นี่มันเพิ่งจะบ่ายสามเองนะเฟ้ย“ยังไม่ถึงเวลานัดเลย เจ้านายกลับไปก่อนสิ เย็น ๆ ค่อยมาใหม่”‘แต่ก้อยจะไม่อยู่รอเจอเจ้านายหรอกนะ จะพาไทนี่ไปเที่ยวลั้นล้ากันแบบสาวๆ สองคนเที่ยวกัน’“ไม่ละ ขี้เกียจขับรถกลับไปมา” รัฐภาสตอบกลับจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่บอกความนัย ชายหนุ่มยังทำเหมือนกับว่าบ้านนี้เป็นบ้านของเขา จะเดินไปไหนมาไหน จะทำอะไรก็ได้อย่างใจต้องการร่างหนาใหญ่สูงชะลูดราวกับเสาไฟฟ้าเดินเข้าไปใกล้รวิกานต์ โฉบใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ อีกฝ่ายจนปลายจมูกเกือบจะได้สัมผัสกับแก้มใส ๆ แต่อีกฝ่ายเบี่ยงหลบเสียก่อน จึงได้เพียงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของแป้งเด็ก แต่คนอย่างเขาก็ไม่ยอม“หอมเนื้อนางจังเลย”“ว้าย!! บ้าจริงเจ้านาย เล่นอะไรอย่างนี้เนี่ย ถอยไปนะคนบ้า” รวิกานต์สะดุ้งโหยง เท้าเล็กเรียวพาร่างก้าวถอยไปด้านหลังแทบไม่ทัน วงหน้าสวยบูดเบี้ยวบึ้งตึง ประกายในดวงตาก็เขียวขุ่นเต็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22
บทล่าสุด
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 109 - จบ -
“ไม่เลยไทนี่ พี่ไม่ได้ปากหวาน แต่พี่รู้ตัวว่าทำผิด ทำร้ายไทนี่ให้ต้องอับอายและเจ็บปวด” สองมือใหญ่จับมือเล็กมาทาบบนอกกว้าง“พี่ขอโทษนะไทนี่ น้องจะยกโทษให้พี่ได้ไหม ให้โอกาสกับคนที่รู้ตัวช้าและกลับตัวกลับใจคนนี้ได้พูดได้แสดงออกถึงความรักที่มีแก่ไทนี่...ไทนี่จะยอมให้โอกาสพี่...ให้โอกาสผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนี้ได้ดูแลและรักไทนี่ตลอดไปได้ไหม”ถึงจะได้ยินชัด ๆ จนเต็มสองหูแต่นันทิยาก็ยังไม่เชื่อ ถึงแม้ว่าคำว่ารักที่หนักแน่นที่หลุดออกมาจากปากหนา ให้หัวใจไม่รักดีของเธอก็ละลายกลายเป็นน้ำแล้วก็ตาม เพราะภามคือคนเบื่อง่ายหน่ายเร็ว แรกรักแรกต้องการคำหวานมีให้เสมอ แต่ยามเมื่อรักคลายน้ำต้มผักที่ว่าหวานก็ยังกลายเป็นขม“ไทนี่จะเชื่อได้หรือคะว่าพี่ภามจะไม่ทำให้ไทนี่ต้องร้องไห้ อับอายและเจ็บช้ำอีก”“ถึงพี่จะให้คำมั่น แต่อดีตที่ผ่านมามันคือความทรงจำอันเลวร้ายที่พี่มอบให้ไทนี่...มันคงจะมีอย่างเดียวที่ทำให้ไทนี่มั่นใจ นั่นคือจากนี้ไปพี่ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักและความจริงใจที่พี่มอบให้สุดที่รักของพี่คนนี้” สองมือใหญ่ทาบบนใบหน้านวลเนียนนุ่ม“ขอแค่ไทนี่ให้โอกาสพี่เท่านั้นพอ...พี่สัญญาจะไม่ทำให้ไทนี่ต้องน
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 108
ริมฝีปากหนาทาบทับบนกลีบปากอวบอิ่มที่เผยอแย้มจะต่อว่าและผลักไสเขาให้ออกห่าง ขบกัดกลีบปากบนสลับล่าง สอดแทรกปลายลิ้นเลาะเล็มซอกซอนหาความหวานจากโพรงปากนุ่มโดยที่นันทิยาเองก็ไม่ขัดขืน และยังจะให้ความร่วมมือส่งปลายลิ้นเล็กๆ มาเลาะเลี้ยวเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นสากระคายเสียอีก เป็นนานกว่าที่เขาจะหักห้ามใจถอนจุมพิตออกอย่างเสียดาย‘โอ๊ย! ไทนี่จ๋า อย่าตอบสนองพี่แบบนี้สิยาหยี เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวปล้ำไทนี่ก่อนจะได้คุยกันนะคนดี’ภามถึงกับร้อนฉ่าไปทั่วทั้งกายเมื่อนันทิยาตอบสนองกลับอย่างไม่มีแง่งอน สัดส่วนความเป็นชายเริ่มขยายตัวนูนเด่นดันตัวผ้าขนหนูออกมาแนบชิดลำขากลมกลึง“คุยกันดี ๆ ไม่คิดหนีและไม่ทำร้ายร่างกายพี่ด้วย พี่จะปล่อย ตกลงไหม” ภามกัดฟันข่มกลั้นความต้องการไว้อย่างสุดความสามารถ ลมหายใจหอบแรงจนกล้ามเนื้อไหวกระเพื่อมนันทิยาขบกัดริมฝีปาก จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแล้วเห็นถึงความรักและจริงใจรักหรือ...เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า อย่างภามนี่นะรักเธอ เป็นไปไม่ได้ เธอคงจะตาฝาดไปเท่านั้น สิ่งที่เห็นเป็นเพียงแค่สายตาที่เอื้อเอ็นดูระหว่างคนที่เคยเติบโตมาด้วยกันเท่านั้นเอง วงหน้าสวยหมองเศร้าลงทันตา รีบตอบคำ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 107
“มองอะไรไม่เคยเห็นคนหรือไง” เมื่ออีกฝ่ายยังเงียบก็อดที่จะตวาดแว้ดไปด้วยความหงุดหงิดระคนวาบหวิวในทรวง แต่เมื่อนึกได้ว่ามาด้วยเรื่องใดก็สูดลมหายใจเขาเต็มปอด ข่มความโมโหเอาไว้ภายในทั้งที่อารมณ์นั้นเดือดปุด ๆ และวาบหวิวจากสายตาคมกริบเอ่ยถามออกไปเสียงแข็ง ห้วนและกระด้าง“พี่ภามทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง จะแกล้งกันไปถึงไหน” หญิงสาวข่มกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจที่สุดท้ายแล้วภามก็ยังไม่ได้ปรับปรุงตัวเองยังทำร้ายหัวใจเธอซ้ำอีก“หือ...ทำอย่างนี้ได้ยังไง?” ภามแสร้งทวงคนถามอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง เดินไปนั่งบนเตียงนอนใหญ่ที่เขาเพิ่งจะเปลี่ยนสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา พร้อมข้าวของอีกหลายชิ้นในห้องเพื่อให้เกียรตินันทิยาที่จะไม่ต้องมานอนทับบนเตียงที่เขาเคยพาผู้หญิงคนอื่นมานอน“พี่ภามอย่ามาเล่นลิ้นนะ ไทนี่ซีเรียดนะ” นันทิยาตวาดแว้ดชักสีหน้าบึ้งตึงใส่คนที่ยังอารมณ์ดีที่กวนโมโหจนเธอแทบจะปรี๊ดแตกแล้ว ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้ากรุ่นระอุด้วยไอโกรธที่มันพลุ่งพล่านอยู่ในเรือนกาย ร่ำ ๆ อยากจะเข้าไปทำร้ายคนหน้าเป็น‘ไม่รู้จะยิ้มอะไรหนักหนา ปากน่ะหุบเสียบ้างก็ได้คนบ้านี่’“ไม่ได้เล่นลิ้น
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 106
“รักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก้อยก็เป็นเจ้าของหัวใจฉันจนหมดทั้งดวง เลยต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกล่อทุกอย่างทุกทางจนก้อยหลงติดกับไปไหนไม่รอดไง”ปากหนาทาบจากพวงแก้มนุ่มสีพีชสุกไล่ไปถึงริมฝีปากอวบอิ่ม กดลงไปแผ่วเบา นุ่มนวลและอ่อนโยน ตอนที่แผนการนี้ผุดขึ้นมาในสมองเขากลัวแทบตายว่ารวิกานต์จะดื้อดึงดื้อรั้นไม่ยอมง่าย ๆ แต่กาลกลับตาลปัตรไปโดยสิ้นเชิง แม้จะงอนและโกรธอยู่บ้าง แต่รวิกานต์กลับเข้าใจอะไรได้ง่ายอย่างที่คิด คงจะเป็นเพราะเธอรักเขา...แต่คำนี้นอกจากการกระทำแล้วมันก็ต้องได้ยินจากปากด้วย ถึงจะมั่นใจได้ว่าไม่ได้คิดไปเอง“ว่าไง ยังไม่ตอบให้ชื่นใจเลยนะ รักผมไหม...แล้วเราจะแต่งงานกันใช่ไหมก้อย” ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้บนผิวกายเนียนนุ่ม ครอบครองฟอนเฟ้นหน้าอกหน้าใจสาวที่มันอวบอิ่มใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ริมฝีปากจุมพิตเลาะเล็มขบกัดกลีบปากเนียนนุ่มจนรวิกานต์ถึงกับตัวสั่น ยกสองมือดันกายใหญ่ให้ออกห่างอย่างยากเย็น“คุยกันก่อนสิคะเจ้านาย เล่นรุกถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ก้อยทำอะไรไม่ถูกนะคะ” หัวใจรวิกานต์เต้นตึกตัก ๆ รัวเร็วยิ่งกว่ามีใครยิงปืนกลเสียอีก ใบหน้าแดงปลั่งก้มงุดไม่กล้ามองสบสายตามคมกริบที่จ้องทะลุไปถ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 105
ปากและใจบอกว่าไม่...อย่าไปยอมให้รัฐภาสเห็นเธอเป็นเพียงแค่ของเล่นใกล้มือที่จะหยิบมาเชยชมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่กายกลับไม่เป็นเช่นนั้น เพียงแค่ถูกเขากอดจูบเพียงแค่นิดหน่อยเท่านั้นมันก็พร้อมที่จะหลอมละลายกลายเป็นไอ สองมือที่วางทาบอยู่บนลำตัวเริ่มที่จะเคลื่อนไหวไปตามกล้ามเนื้อล่ำสันไปจนโอบรอบบ่ากว้าง เผลอตัวตอบรับจุมพิตหวานแผดร้อนที่แทบจะสูบเอาลมหายใจออกจากปอดจนหมดสิ้นรัฐภาสถอนจุมพิตเคลื่อนไปตามพวงแก้มอิ่มนุ่ม สันจมูกโด่งและสุดท้ายประทับบนดวงตากลมโตที่มันบวมช้ำเพราะการร้องไห้อย่างหนัก“ขอโทษนะก้อยที่ฉันมาช้า อย่าโกรธฉันนะคนดี” ปลายนิ้วยาวร้อนไล้ไปบนกลีบปากอวบอิ่มแดงระเรื่อที่ขบกัดหนี“ปล่อยก้อยได้แล้วเจ้านาย...คุณรัฐภาส” รีบเปลี่ยนเพราะตอนนี้เธอไม่ใช่พนักงานในบริษัทเขาแล้ว และไม่คิดที่จะไปลาออกให้มันถูกต้องด้วย จะทำอะไรก็ทำไม่แคร์“แล้วก็รีบออกไปจากบ้านก้อยด้วย ก้อยไม่ได้เป็นอะไรกับคุณอีกแล้ว” สองมือเล็กผลักดันกายใหญ่ให้ออกห่างและรัฐภาสก็ยอมให้ แต่...กายใหญ่ขยับลุกขึ้นพร้อมกับเกี่ยวเอากายโปร่งกลมกลึงขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง จับรั้งไม่ให้เบือนหน้าหนี พร้อมสอดแขนใหญ่กระชับเอวเล็กคอด“หู...หายไปแค่
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 104
เปลือกตาบางปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า แพขนตายาวงอนกะพริบถี่ ๆ ก่อนจะลืมตาที่แดงก่ำ รอบ ๆ ขอบตาบวมช้ำขึ้นมาสู้กับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอน พร้อมกับอาการปวดหัวริ้ว ๆ ของผู้เป็นเจ้าของห้อง มือเล็กยกขึ้นจับลำคอแห้งผากเหมือนกับมีกระดาษมาถูไถอยู่เลยไปถึงพวงแก้มนิ่มที่เย็นจัด ไล่ไปจนถึงดวงตากลมโตที่ถึงตอนนี้ก็ยังมีคราบน้ำตาหลงเหลือติดอยู่กายกลมกลึงพลิกตัวหนีแสงแดดที่ส่องมาจนตาถึงกับพร่าเลือนไปชั่วขณะหนึ่ง ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกจากจมูกที่ตอนนี้มีสิ่งไม่พึงประสงค์อุดอยู่ เสียงท้องร้องประท้วงให้เธอรีบไปหาอะไรใส่ลงไปเสียบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่แบบนี้ ฟันขาวสะอาดขบกัดกลีบปากแตกแห้งเพราะขาดการบำรุง พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียงก็ยังลำบากยากเย็น เพราะร่างกายหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจากการไม่เอาใจใส่ตัวเอง แม้อาหารก็ไม่คิดจะหามาใส่ท้องเธอร้องไห้มากี่วันแล้ว...ร้องและรอว่าเขาคนนั้นจะมาหา บอกเล่าว่าสิ่งที่เธอเห็นในวันนั้นไม่เป็นความจริง เขายังเป็นคนโสดไม่มีพันธะใดๆ กับใคร แต่รอแล้วรอเล่า จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งคืนและล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้ก็ครบหนึ่งอาทิตย์พอดี แต่ก็ไม่มีวี่แววรัฐภาสจะมา...
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 103
“เป็นอะไรไปน่ะนนท์ ไปขอน้องรสแต่งงานมาหน้าตาก็ควรจะยิ้มแย้มเหมือนกับคนที่กำลังจะได้เป็นเจ้าบ่าวสิ แต่ไหงกลับมาหน้าตาเหมือนกับตูดหมึกแบบนี้ล่ะ หรือว่าน้องรสไม่ยอมตกลงหือ” นันทิยาเอ่ยแซวน้องชายที่เมื่อตอนไปเธอเห็นหน้าตาระรื่นบานเกือบจะเท่ากระด้ง แต่พอกลับไหงหน้าตาเหมือนกับคนอมบอระเพ็ดมาก็ไม่รู้“เพราะพี่ไทนี่นั่นแหละ”“อ้าว...นนท์ไปขอน้องรสแต่งงานแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ” คนเป็นพี่ถามอย่างไม่เข้าใจ“ตัวเองไม่มีฝีมือเองมากกว่ามั้ง สาวเขาเลยไม่มั่นใจที่จะฝากชีวิตน่ะ”ชานนท์ชักสีหน้าใส่พี่สาวที่ยังคงยิ้มระรื่นไม่รู้สึกรู้สา “ก็พี่ภามน่ะสิ”“พี่ภามทำไม”“พี่ภามบอกว่าไม่มีธรรมเนียมบ้านไหนที่น้องจะแต่งงานก่อนพี่”นันทิยาพยักหน้าหงึกอย่างเข้า เธอก็เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ก็คงไม่มีใครได้แต่งงานกันแล้วละ“พี่ภามยังจะส่งน้องรสไปดูงานต่างประเทศอีกสามปีด้วย” ชานนท์บอกด้วยหน้าตาอ่อนระโหยโรยแรง กายใหญ่ทรุดตัวลงนั่งไม่ไกลจากที่พี่สาว แหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้อง“เอ๊ะ...พี่ภามเป็นบ้าอะไร มันเรื่องของนนท์กับน้องรสไม่ใช่หรือไง จะบ้าไปใหญ่แล้ว” นันทิยาก่นว่าด้วยความหงุดหงิดระคนโกรธ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 102
“ครับ ต่อไปนี้พี่นนท์จะไม่หึงดะแบบนั้นอีกแล้ว พี่นนท์จะเชื่อใจน้องรส หากมีอะไรที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันจริง ๆ พี่นนท์จะรอเวลาให้อารมณ์ที่มันร้อนลดลงแล้วเราค่อยมาคุยปรับความเข้าใจกัน” ใช่...อะไร ๆ มันก็ต้องดีถ้าคุยกันโดยไม่ใช้อารมณ์โกรธ หึงหวงและประชดประชัน“สัญญานะคะ ว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก” นิ้วก้อยเล็กยื่นออกไปและชานนท์ก็ยื่นนิ้วก้อยของเขาออกมาเกี่ยวด้วย“ครับ...สัญญาว่าจะเชื่อใจน้องรส” ปลายนิ้วยาวใหญ่จับตรึงปลายคางมน โน้มใบหน้ามาจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มหวานอย่างแสนจะคิดถึง เพียงแค่สามวันเท่านั้นที่ห่างหายจากกายสาวหอมกรุ่นนุ่มนิ่มรัดรึงกายแกร่งก็ทำให้เขาถึงกับโหยหิวเหมือนกับคนที่อดอยากมานานแรมเดือน อย่างนี้จะต้องรีบทำให้รสรินกลับมาอยู่เคียงข้างกายให้เร็วที่สุดและไม่มีวันที่จะจากไกลกันอีกแล้ว“พี่นนท์รักน้องรสครับ...ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็คลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว น้องรสก็ตกลงแต่งงานกับพี่ได้แล้วใช่ไหมครับ”“ค่ะ” รสรินตอบกลับอย่างเอียงอาย ในหัวใจพองโตเหมือนกับลูกโป่งที่มันถูกบรรจุแก๊สจนเต็ม รอยยิ้มแต่งแต้มทั้งวงหน้าและดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับสุกสกาวเหมือนกับดาวบนท้องฟ้า เปี่ยมล้นไปด้วยคว
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 101
“น้องรสครับ เมื่อไหร่น้องรสจะหายโกรธพี่นนท์ล่ะครับ” ชานนท์เดินมาจับมือเล็กเรียว แต่ถูกอีกฝ่ายปัดออกและเมินหน้าหนีเสียอีก ทำเอาเขาถึงกับหน้าเสียไปได้ไม่น้อย ไม่รู้ว่าทำไมคราวนี้รสรินถึงได้โกรธนานนัก สามวันแล้วที่ไม่ยอมพูดคุยกับเขาเอาแต่หนีหน้าท่าเดียว“น้องรสไม่ได้โกรธ” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นสูง สองมือสอดไขว้ระหว่างอก ไม่ได้โกรธแต่อึดอัดและไม่ชอบที่ชานนท์แสดงพฤติกรรมอย่างนั้น ทำอย่างกับว่าเธอน่ะใจง่ายนักนิ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ต้องกระโดดเข้าใส่ อย่างนี้มันไม่เชื่อใจกันนี่นาแล้วจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง“ถ้าไม่โกรธแสดงว่างอน...แล้วเมื่อไหร่น้องรสจะหายงอนพี่นนท์ล่ะครับ รู้ไหมว่าน้องรสเป็นอย่างนี้พี่นนท์กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะครับ”“ไม่รู้ไม่ชี้” รสรินยังคงเบือนหน้าหนี เพราะรู้ใจตัวเองดีว่าถ้าหากเจอบทออดอ้อนและวงหน้าเศร้า ๆ ของชานนท์อีกเพียงไม่ถึงห้านาที ใจที่พยายามจะให้เข้มแข็งไม่ยอมรับคำง้อง่ายๆ ก็จะพานอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งถูกลนไฟ“น้องรสครับ ดีกันนะครับคนดี๊คนดี” สองแขนใหญ่โอบรัดรอบกายโปร่งบาง วางมือใหญ่ทาบทับบนมือเล็กเรียว วางคางแนบกับบ่ากว้าง“จะให้พี่นนท์ทำอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่น้องรสยกโทษให้พี
